လိုအပ်နေတဲ့ အချိန်
ဟင်း… လာပြန်ပြီဟယ်… စိတ်ညစ်တယ်” စိတ်ညစ်တယ်ဟု ညည်းတွားလိုက်သော မိန်းမလှလေး၏ ပါးအို့လေးအစုံက ရဲတက်သွားသည်။ အသစ်ဖောက်လုပ်ထားသော လမ်းမကြီးပေါ်၌ စပရင်တာ အဖြူလေးတစ်စီးက ငြိမ့်ခနဲ ထိုးရပ်သွားသည်။ ကားထဲမှ သပ်ရပ်ထွားကြိုင်းသော လူငယ်တစ်ယောက်က စက္ကူအိတ် ခပ်ကြီးကြီး နှစ်လုံးနှင့် ငါးသုံးလုံး လက်ဆွဲ ပလပ်စတစ်အိတ်တစ်လုံး ဆွဲကိုင်ကာ “လှိုင်း-တေလာ” အပ်ချုပ်ဆိုင်ထဲသို့ လှမ်းဝင်လာသည်။ အပ်ချုပ်ဆိုင်အတွင်း အစီအရီ တန်းစီထားသော ခြေနင်းစက်ချုပ်ခုံလေးလုံးအနက် လက်ဝဲဖက်ဒေါင့်မှ စိတ်ညစ်တယ် ဆိုသော ကောင်မလေးမှအပ အားလုံးက ရွှေမင်းသားလေးကို အပြုံးမျက်နှာဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။ “ဟယ်… နောင်နောင်….. ကြည့်စမ်း… အင်္ကျီ ချုပ်အုံးမလို့လား” စက်ခုံများအနောက်မှ စားပွဲတစ်ခုမှ ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ပေကြိုးကို လည်ပင်းမှာ ပတ်ရစ်ရင်း ဆိုင်ရှေ့ ထွက်လာသည်။ “ကျနော့အစ်မက ဂျပန်က […]
အသေကျွေးတဲ့ မိထွေး
“ထူးပိုင်ရေ… မနက်ဖြန်ကျရင် မင်းအဖေ ရှိရာ လားရှိုးဘက်ကို လိုက်ရမယ်… ကားနဲ့ပဲ သွားမှာ ဆိုတော့ လမ်းမှာ တစ်ည အိပ်ရမယ်ကွ… မေလေးကတော့ မန္တလေးမှာ တစ်ည ဝင်အိပ်မယ် စဉ်းစားထားတယ်… မန္တလေးည လျှောက်လည်ကြတာပေါ့… မင်း… အထုပ်အပိုးတွေ မေလေး ပြင်ပေးထားတယ်… မင်းလည်း စာမေးပွဲ ပြီးနေပြီဆိုတော့… အေးဆေးပဲမလား…” “ဟုတ်… မေလေး… အေးဆေးပါပဲ… အဖေက ဘာလို့ ခေါ်တာလဲဗျ…” “သြော်… သူလည်း တို့တွေနဲ့ ခွဲနေရတာ ၄ လ လောက် ရှိတော့ လွမ်းလို့ နေမှာပေါ့… မင်းလည်း ကျောင်းပြီးတာနဲ့ တခါထဲ ခေါ်လိုက်တာ… ဘာလဲ… ရည်းစားတွေ လွမ်းကျန်ခဲ့မှာ စိုးလို့လား…” “ဟုတ်တယ်… မေလေးရ… စောစော ပြောရောပေါ့ဗျာ… […]
ဆယ်ကျော်သက်လေးရဲ့ မီးပျက်ည ရင်ခုန်သံ
ခင်ယွန်းမေဆိုသော ၁၅ နှစ်အရွယ်ကောင်မလေး ဖြူဖွေးနူးညံ့ပီး အင်မတန်ချစ်ဖို့တဲ့ ကောင်မလေးတယောက် ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာမှာထိုင်ပီး ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲ ထိုင်ကြည့်နေတဲ့အချိန် “သမီးရေ ..ခင်ယွန်းမေ ….” “ရှင်မေကြီး….” “သမီးစာသင်ဖို့ ဂိုက်ငှါးထားတယ်” “အာမေကြီးကလဲ ခုမှကျောင်းဖွင့်ကာစကို “ “စာကြိုးစားရမှာပေါ့ သမီးခင်ယွန်းမေရယ်.. ဂိုက်ဆရာလေးက အင်ဂျင်နီယာနဲ့ဘွဲ့ ရထားတာသမီးရဲ့” “ဟင်ဆရာတဲ့” ခင်ယွန်းမေ အံသြသွားသည်။ “ဆရာမ မဟုတ်ဖူးလား မေကြီးကလဲ” “တော်ပီ ခင်ယွန်းမေ အရစ်မရှည်နဲ့တော့ မနက်ဖန်ကစ စာသင်ရမယ်..ဒါပဲ” မေကြီးသည် ပြောဆိုပီးနေရာမှ ထထွက်သွားသည်။ ဒီလိုနဲ့ နောက်နေ့ညနေ ဆရာဆိုတဲ့လူကြီး အိမ်ကိုရောက်လာပါသည်။ မျက်နှာက ခပ်တည်တည်နဲ့ ခြံတံခါးဝ ထွက်ကြိုတဲ့ ခင်ယွန်းကို တချက်မှမကြည့်..ဟွန်း ဘယ်လိုလူကြီးမှန်းမသိ..ကျောင်းမှာဆို ခင်ယွန်းကို ငမ်းကြောထတဲ့ ကျောင်းသားတွေ တပုံကြီး။ ခင်ယွန်း သူ့ကိုကြည့်မရ […]
အဖေ့ကို ပြုံးစေသော သား
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ “မေမေ သားအတွင်းခံဘောင်းဘီ နှစ်ထည် သုံးထည်လောက် ဝယ်ချင်လို့” “ဘာလုပ်ဖို့လဲ သားရဲ့” “ဝတ်ဖို့လေ မေမေရဲ့ သားသူငယ်ချင်းတွေ အတွင်းခံ ဝတ်ကြတယ်။ သားမှာ တစ်ထည်မှ မရှိဘူး။” “အမလေး သားရယ်… သားဟာက ကြီးတာလည်း မဟုတ်ပဲနဲ့” ဟုတ်တော့ ဟုတ်လေသည်။ မင်းထက် လီးက ပုံမှန်ဆိုရင် သေးသေးလေး။ ကလေးလီးလို့တောင် ထင်မှတ်စရာ။ […]
အဖြိုချခံလိုက်ရတဲ့ စစ်ကိုင်းအိုးလေး
ယနေ့ရုံးချိန်းမရှိသဖြင့် အမှုသစ်ရှာရဦးမည် ဖြစ်ရာ ရုံးမသွားဟုဆုံးဖြတ်ကာ သီရိတစ်ယောက် အပျင်းကြီးကာ ဆက်လက်အိပ်နေသည်။ သတိရသဖြင့် ဘေးကိုလှည့်ကြည့်တော့ ကိုအေးမင်းက မပြန်သေး။ သူမ နိုးသွားသည်ကို သိသောအခါ သူမညအိပ်ဝတ်စုံကို ပင့်သည်။ “တော်ပြီကွာ” “ပြန်ခါနီး တစ်ချီလောက် ဆွဲပါရစေ” “မနေ့ညလည်း တစ်ညလုံးနော်၊ ဒီမှာ အောင့်တောင်နေပြီ” “တစ်ချီလောက်ကွာ” “အ.. ဇွတ်ပဲ အ.. ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါ” အေးမင်းဆိုသူက သူမနောက်မှနေကာ အဖုတ်ထဲကို သူ့ဟာကြီးသိပ်ထည့်သည်။ အေးမင်းဆိုသူမှာ ကျောင်းတုန်းက ချစ်သူဖြစ်သည်။ ချစ်သူဘဝဖြင့် အပြတ်ဆွဲခဲ့ကြသည်။ နောက်တော့ အေးမင်းက အခြား မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် လက်ထပ်သွားသည်။ လက်ထပ်ပြီး အခြားမြို့သို့ ပြောင်းသွားသည်။ သို့သော် အလုပ်သဘောအရ သူမနေထိုင်ရာမြို့သို့ မကြာခဏ ရောက်လာတတ်သည်။ အစပိုင်းရှောင်ခဲ့သည်။ နောက်တော့ အရင်လိုပင် သူမငှါးနေသော […]
” လုပ်နိုင်လိုက်တာ ကိုရယ်…”
“ဟော… ကိုနေထွန်းပါလား၊ ဘယ်တုန်းကရောက်လဲ…” “တပတ်လောက်ရှိပြီဗျ၊ သင်တန်းလာတက်တာ…” “ဘယ်တော့ပြန်မှာလဲ…” “သဘက်ခါ…” “ဒါဆိုအတော်ပဲ၊ ကျွန်တော်လူကြုံရှာနေတာဗျ၊ ခိုင့်ကို တယောက်တည်း ဒီမှာထားခဲ့ရမှာမို့ နောက်ဆံငင်နေတုန်း ခင်ဗျားနဲ့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်တွေ့ရတော့ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့၊ ဟုတ်ဘူးလားခိုင်၊ ခိုင်လည်း သန်ဘက်ခါပြန်မှာ။ ခင်ဗျား ဒီမှာပဲ တည်း နေတာလား” “ဟုတ်တယ်၊ ဝမ်းဆဲဗင်းတူးတူးမှာ…” “ကျွန်တော်တို့က တူးအိုသရီးနိုင်း၊ ခင်ဗျားရောက်တာ ကြာပြီလား” “၁၅ရက်ရှိပြီဗျ” “ကျွန်တော်တို့က ၅ရက်ရှိပြီ၊ မဆုံဘူးနော်၊ အေးဗျာ အခုတော့ ခိုင်င့်အတွက် စိတ်အေးရတာပေါ့။ ဒီလို ကိုထွန်းထွန်းရေ၊ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်က လာတုန်းကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပဲ။ ဒီကျတော့မှကျွန်တော့်မှာ အလုပ်ပေါ်လာလို့ ထိုင်ဝမ်ကို ဒီနေ့ နေ့ခင်းပဲ ကူးရတော့မှာ။ ထိုင်ဝမ်မှာ တရက်နေပြီးရင် အမေရိကကို ဆက်သွားရဦးမှာဆိုတော့ ခင့်ကို ခေါ်သွားလို့မဖြစ်တော့ဘူး။ ဒါနဲ့ […]
တောင့်ဖြောင့်နေဆဲ သူဌေးမကြီးရဲ့ ကွက်လပ်
နောင်ထွန်း ခဏနားပြီး အရက်ခွက်ဆီ လက်လှမ်းလိုက်သည်။ တစ်ခွက်ပြီး နောက်တစ်ခွက် မီးတောက်အရက်ပြင်းပြင်းက ချက်ချင်းကြီး အာနိသင်ပြလာသည်။ စောစောပိုင်းက ကုန်ခမ်းသွားသည့် အားအင်တွေက ပြန်လည် ပြည့်ဝလာရသလိုပင်။ အမြည်းအဖြစ် ဝယ်လာသည့် ကြက်အသဲအမြစ်တစ်ဖတ်ကို ကောက်ဝါးရင်း နောက်အသည်းတစ်ဖတ်ကို မဝိုင်း ပါးစပ်ထဲ ခွံ့ကာကျွေးလိုက်သည်။ မဝိုင်း ကျေကျေနပ်နပ်ကလေးပြုံးကာ အသဲဖတ်လေးကို ကိုက်ဝါး၍နေပါသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ကာ ခေါင်းကလေး မှီလိုက်ရင်း “သိပ်မသောက်နဲ့ မောင်လေးရယ်… တန်ဆေး လွန်ဘေးတဲ့” “ဒီလိုညမျိုးအတွက် သူကဆေးဖြစ်တာပေါ့ မမဝိုင်းရဲ့” “အဲဒါက အားရှိလို့လား ” မဝိုင်းက သူ့ကို မျက်စကလေးချီ၍ မေးလိုက်တော့ “ဟင်း… ဒါတော့ မသိပါဘူး… သောက်ပြီးလိုးရင် မိန်းမခိုက်တယ်ဆိုလို့ပါ…. ဟဲဟဲ ” “အို မမအဖို့တော့ အရက်မလိုပါဘူး… ပြီးတော့ […]
ကြောင်အိုကြီးရဲ့ အစွမ်း
“အား ရှီး ကျွတ် ” အမေ့ရေ… အ… သေပါပြီ” သင်ဇာ့ ပါးစပ်ကနေ ညည်းညူသံတွေ တရစပ်ထွက်ပေါ်နေသည်။ ယောက်ျားဖြစ်သူ ကိုမင်းနှင့်လက်ထပ်ပြီးလို့ သုံးနှစ်လောက် ကြာတာတောင် ဒီလောက်ထူးကဲတဲ့ အရသာကို သင်ဇာ မခံစားဖူးသေး။ အဘိုးကြီး ဦးရဲဝင်း၏ လျှာစွမ်းက ကောင်းလှသည်။ တစ်နှစ်လောက် အိပ်ယာထဲလဲနေပြီး လွန်ခဲ့သည့် တစ်လလောက်မှ နာလန်ပြန်ထူလာသည့် ခြောက်ဆယ်ကျော် အဖိုးကြီးဆိုတာ ယုံနိုင်စရာမရှိ။ သင်ဇာ့ပေါင်ကြားက အမွှေးပြောင်အောင် ရိတ်ထားသည့် အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်ကို လျှာဖျားလေးကိုစုပြီး ထိုးသွင်းလိုက် လျှာပြားကြီးနှင့် ထိုးယက်လိုက်နှင့် ပညာစွမ်းပြနေလေသည်။ သင်ဇာကတော့ အဖုတ်ယက်မခံဖူးသူပီပီ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ အဘိုးကြီး ဦးရဲဝင်း၏ ဖွေးဖွေးဖြူ နေသည့် ခေါင်းကို သူမပေါင်ကြားထဲ အတင်းဖိသွင်းနေမိသည်။ ဒီကြားထဲ အားမလိုအားမရ ဦးရဲဝင်း၏ ဆံပင်ဖြူတွေကို […]
ပြန်ပြောပြဖို့တော့ ခက်မယ်ဗျာ
ညပိုင်း အချိန်ပို ဆင်းရမှာမို့လို့ ကျုပ် အလုပ်က စောစောပြန်လာခဲ့တယ်။ ကားဆေးသုတ် လုပ်ငန်းပါ။ အလုပ်က မနိုင်ဘူးဗျ ဆရာပါ ဝင်လုပ်နေရတာ။ကျုပ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးမြင့်စိုး နဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျုပ်နာမည်က ကျော်ဦးပါ။ မမဖြူက ကျုပ်အစ်မအရင်း နာမည်က ခင်နှင်းဖြူပါ။ ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူယောင်္ကျားရဲ့ ဦးလေးပါ အသက်က ၅၅ ကျော်နေပါပြီ။ ယောက်ဖရဲ့အဖေ ဦးတင်စိုးနဲ့ ဦးမြင့်စိုးက ညီအစ်ကိုအရင်းဆိုတော့ အမွေဆိုင်အိမ်မို့ တစ်အိမ်ထဲ အတူနေကြတာဗျ။ ဦးမြင့်စိုးမိန်းမ ဒေါ်ခင်မြင့် ဆုံးတော့ ကလေး မရကြဘူး။ အခုထိ ဦးမြင့်စိုးက တစ်ယောက်တည်း သမားပေါ့။ မမဖြူနဲ့ ကျုပ်ယောက်ဖကိုသိန်းလွင် လက်ထပ်ပြီး နှစ်လကြာတော့ ယောက်ဖရဲ့အဖေ ဦးတင်စိုး ဆုံးသွားရှာတယ်။ ဦးတင်စိုး မဆုံးခင်ကတည်းက ပေ ၄၀ […]
အနေနီးတော့ မှားမိတာပေါ့
သူ့နာမည်က ဝေယံ၊ မကြာသေးမီက အီးမေဂျာနဲ့ ဘွဲ့ရခဲ့သည်။ ကျောင်းပြီးတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဝေလေလေဖြစ်နေသည်။ မိသားစုကလည်း အရမ်းချောင်ချောင်လည်ထဲက မဟုတ်။ ဖခင်မှာ အစိုးရ သာမာန်စာရေး အဆင့်လောက်နဲ့ အငြိမ်းစားယူထားသည်။ အမေကတော့ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဖူးပေ။ မိသားစု သုံးယောက်တည်းရှိသဖြင့် အဖေ့လစာနှင့် ဖူလုံသည်။ အခု အဖေက အငြိမ်းစားယူထားတော့ အဖေ့ပင်စင်လစာနဲ့ မလောက်ငတော့ပေ။ မိသားစု စားဝတ်နေရေးက သူ့တာဝန်ဖြစ်လာသည်။ တစ်ရက် သူ့အမေ၏မောင်ဝမ်းကွဲ ဦးလေးတော်စပ်သူ ဖုန်းဆက်လာသည်။ “ဟေ့ ဝေယံ.. မင်းကျောင်းပြီသွားတော့ ဘာလုပ်နေလည်း… ဘာမှမလုပ်သေးဘူး ဦးလေး၊ အလုပ်ရှာနေတာ မရသေးလို့…. အေး ဒါဆို ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းရဲ့ ကုမ္ပဏီမှာ ငါသွင်းပေးမယ် လုပ်မလား… ဟာ လုပ်မှာပေါ့ ဦးလေးရာ ကျေးဇူးအရမ်းတင်တယ်ဗျာ.. အေး […]