အနေနီးတော့ မှားမိတာပေါ့

သူ့နာမည်က ဝေယံ၊ မကြာသေးမီက အီးမေဂျာနဲ့ ဘွဲ့ရခဲ့သည်။ ကျောင်းပြီးတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဝေလေလေဖြစ်နေသည်။ မိသားစုကလည်း အရမ်းချောင်ချောင်လည်ထဲက မဟုတ်။ ဖခင်မှာ အစိုးရ သာမာန်စာ‌ရေး အဆင့်လောက်နဲ့ အငြိမ်းစားယူထားသည်။ အမေကတော့ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဖူးပေ။ မိသားစု သုံးယောက်တည်းရှိသဖြင့် အဖေ့လစာနှင့် ဖူလုံသည်။ အခု အဖေက အငြိမ်းစားယူထားတော့ အဖေ့ပင်စင်လစာနဲ့ မလောက်ငတော့ပေ။ မိသားစု စားဝတ်နေရေးက သူ့တာဝန်ဖြစ်လာသည်။ တစ်ရက် သူ့အမေ၏မောင်ဝမ်းကွဲ ဦးလေးတော်စပ်သူ ဖုန်းဆက်လာသည်။ “ဟေ့ ဝေယံ.. မင်းကျောင်းပြီသွားတော့ ဘာလုပ်နေလည်း… ဘာမှမလုပ်သေးဘူး ဦးလေး၊ အလုပ်ရှာနေတာ မရသေးလို့…. အေး ဒါဆို ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းရဲ့ ကုမ္ပဏီမှာ ငါသွင်းပေးမယ် လုပ်မလား… ဟာ လုပ်မှာပေါ့ ဦးလေးရာ ကျေးဇူးအရမ်းတင်တယ်ဗျာ.. အေး ရပါတယ်ကွာ။

ဒီလိုနဲ့ ရွှေယုန်ကုမ္ပဏီမှာ ဦးလေး၏ အဆက်အသွယ်ဖြင့် အလုပ်ရသွားတော့သည်။ ရွှေယုန်၏ပိုင်ရှင် ဦးဝင်းထိန်မှာ အသက်အရွယ်ရလာသဖြင့် သမီးကိုသာ ဦးစီးစေတော့သည်။ နာမည်က ဝင်းခခ၊ ဦးဝင်းထိန်၏သမီး ကုမ္ပဏီ၏စီအီးအို၊ လက်ရှိ ကုမ္ပဏီကို အုပ်ချုပ်နေသူ၊ စမတ်ကျသည် လှသည် ခန္ဓာကိုယ်က မိန်းကလေးချင်းပင် ငေးရလောက်အောင် ကျော့ရှင်းလှပတောင့်တင်းသည်။ အစက အဖေ့သူငယ်ချင်း မျက်နှာနဲ့ ဟိုခိုင်း ဒီခိုင်း ခိုင်းရုံသာ ခေါ်ထားသော်လည်း ကြံရည် ဖန်ရည်လေးရှိ၊ ကျိုးကျိုး နွံနွံလေးလည်းရှိတော့ နယ်က ကိုရဲလွင်သွားနေသော ကုမ္ပဏီခွဲရှိရာ ‌တာဝန်ခံအနေနဲ့ လုပ်ခိုင်းလျှင် လက်လွှဲလို့ရနိုင်သည့် အခြေအနေရှိတော့ ဝင်းခခ ကိုယ်တိုင် အနားသို့ခေါ်၍ သင်ပေးလာ၏။

ကိုရဲလွင်ဆိုတာက လူကြီးချင်းသဘောတူ စေ့စပ်ထားသော နိုင်ငံခြားမှ ကျောင်းပီး၍ပြန်လာသော သူဌေးသား။ ထိုသို့ အနီးကပ် အလုပ်အတူတူ လုပ်နေရတော့ လူပျိုသိုး ဝေယံတစ်ယောက် စိတ်တွေဖောက်ပြန်လာမိသည်။ မဖောက်ပြန်ရိုး ခံနိုင်လား၊ ရုပ်ရည်ကလည်း လှပ၊ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း မယ်ဘွဲ့ရထားသူတွေ ရှုံးလောက်အောင် တောင့်တောင့်ထွားထွား၊ သူဌေးသမီးဖြစ်လို့ နုဖတ် အုအက်နေတဲ့ အသားအရည်နဲ့ ကြွေရုပ်လေးအလား လှသူ၊ ကုမ္ပဏီ၏ စီအီးအို၊ အလှအပနဲ့ ဂုဏ်ဒြပ်တွဲထားတော့ ယောက်ျားတွေအတွက် လိုချင်မက်မောစရာကောင်းပြီး ဆက်ဆီးကျလွန်းသူ၊ ထိုအမျိုးသမီးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း ရုံးခန်းထဲမှာ နီးနီးကပ်ကပ် ရံဖန်ရံခါ ပူးပူးကပ်ကပ် လုပ်နေရတော့ ကာမစိတ်တွေက အမြဲတက်ကြွနေသည်။

ရှေ့မှာ ပေါ်တင်မကြည့်ရဲတော့ ခိုးခိုးပြီးကြည့်ရတာလည်း အခါခါ။ အိမ်ပြန်‌ရောက်တဲ့အခါ တောင့်တင်းလှပတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မျက်စိထဲပုံဖော်ပြီး မှန်းထုတော့သည်။ မနက်ရုံးသွားခါနီး ရေးချိုးရင်းနဲ့ မဝင်းခခကို မျက်လုံးထဲမြင်လာလို့ လှပတဲ့ ဖင်တုန်းကြီးကို မှန်ပြီး တချီထုလိုက်ပြန်သေးသည်။ သုတ်ရည်တွေ ထွက်ပြီးခါစလောက်သာ နည်းနည်းငြိမ်သွားသော်လည်း အလုပ်ထဲရောက်တာနဲ့ ‌မဝင်းခခကိုတွေ့ပြီး သူ့ညီလေးက အတွင်းခံထဲကနေ အမြှောင်းလိုက်ကြီးဖြစ်အောင် မာထန်နေသည်။ ဝင်းခခ အလုပ်သွာခါနီး ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်းထဲမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ လက်ဖောင်း ရင်စေ့ ကော်လာတိုလေးနဲ့ အသားပါပါးပျော့ပျော့ အင်္ကျီက သူမရဲ့ ရွှေရင်ညွှန့်ကို မပေါ့တပေါ်လေး ပြထားသလိုဖြစ်နေသည်။ အရောင်တူ အသားပျော့ပျော့ ထမီလေးကို သေးသွယ်တဲ့ ခါလေးမှာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် စည်းနှောင်ထားလိုက်တော့ စွင့်ကားတဲ့ တင်လုံးကြီးတွေက မို့မောက်နေသည်။ မိမိတင်လုံးကြီးများ၏ စွင့်စွင့်ကားကားရှိမှုကို ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးထဲ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး ကျေနပ်သွားသည်။ ပြီးနောက် ချန်နယ် ရေးမွှေးလေးကို လည်တိုင်နဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖြန်းလိုက်သည်။ ဝင်းခခရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အခုလောက် လှပနေတာက အလှမယ်ဘွဲ့ရထားတဲ့ အမေရဲ့လမ်းညွှန် ပြသမှုတွေကြောင့်ပဲဖြစ်သည်။ ဝင်းခခက ငယ်ငယ်ကတည်းက Gymဆော့သည်။

သူတို့ မှာလည်း ပစ္စည်းကိရိယာ အစုံအလင် ရှိသည်၊ ငယ်စဉ်ဘ၀ထဲက နေ့စဉ်လိုလို လေ့ကျင့်ခဲ့တော့လည်း အကျင့်ပါနေပြီး မနက်အိပ်ယာထလို့ လေ့ကျင့်ခန်း မလုပ်လိုက်ရရင်တောင် ညှောင်းကိုက်သလို ဖြစ်နေတတ်သည်။ လေ့ကျင့်ခန်း မှန်မှန်လုပ်တဲ့ အကျိုးကျေးဇူးကတော့ တကယ်ခံစားရသည်။ တခြားမိန်းကလေး တွေနဲ့ ယှဉ်လိုက်လျှင် ယောက်ကျားတွေရဲ့ မျက်လုံးက သူ့အပေါ်မှာ အများဆုံးရောက်နေတာ ကို အမြဲတမ်း သတိထားမိနေသည်။ လူကလည်း အမြဲတမ်း လန်းဆန်းနေသလို၊ ယောက်ကျားများ၏ အာသာငမ်းငမ်း အကြည့်တွေကိုလည်း သာယာမိသည်။ သွေးသား ကောင်းသလို ကာမဆန္ဒနိူးကြွမှုမှာလည်း အားကောင်းလှသည်။ သူမနဲ့ ကိုရဲသွင် စေ့စပ်ပြီး နောက်နေ့မှာပဲ ကိုရဲသွင် အတင်းပူဆာ၍ အတူနေဖြစ်ကြသည်။ အပျိုစစ်စစ်ဆိုတော့ နာလည်းနာ ကောင်လည်းကောင်း။ စေ့စပ်ပြီးကတည်းက နေ့တိုင်းလိုလို လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ကိုရဲသွင် အလုပ်ကိစ္စနှင့် နယ်မှာ သွားနေရတော့ တော်တော်လေး ခံစားရသည်။ ဒါပေမယ့် တဖြေးဖြေးတော့အသားကျ သွားသည်။

ကာမစိတ်တွေတက်လာပြီး မနေနိုင်တော့တဲ့အခါ သူမဘာသာ လက်နဲ့ အယားဖျောက်ပစ်ရသည်။ ညအိပ်ရာဝင်တိုင်း သူမလက်ကလေးနဲ့ အစေ့လေးကို နာနာ ပွတ်ရင်း တချီလောက်ပြီးမှပဲ အိပ်လို့ပျော်တော့သည်။ အလုပ်မှာကလည်း ဖေဖေက လွှဲလျှင် သူမကအကြီးဆုံးဖြစ်သောကြောင့် ဝန်ထမ်း အားလုံးက ကြောက်ရွံ့ ရိုသေ ကြရသည်။ နောက်ပြီး ကျောင်းမပြီးခင်ထဲက စ၍အလုပ်ထဲ ခြေစုံပစ်ဝင်ခဲ့ရသဖြင့် အလုပ်နှင့် ပတ်သက်သော အသိုင်းအဝိုင်းသာရှိခဲ့သည်။ အတိုချုံးရရင် သူမဘဝမှာ အိမ်၊ အလုပ်နှင့် ကိုရဲသွင်ပဲရှိသည်။ အလုပ်နှင့် ပတ်သက်၍ တွေ့ဆုံဆက်ဆံနေခဲ့ရသော ယောက်ကျားသားတွေကလည်း သူ့ကို လန့်ကြသဖြင့် လိင်ဆွဲဆောင်မှုရှိသော မိန်းမတယောက်ဖြစ်သည်ဆိုတာကို လက်ခံထားကြပေမယ့် သူမ မသိအောင် ဖုံးကွယ်ထားကြသည်။ အင်း ဒီကောင်လေး တယောက်ပဲ၊ ဝင်းခခအတွေးထဲ ဝေယံ ဝင်လာသည်။ ဝေယံကို အဖေ့သူငယ်ချင်း ပြောပေး၍ ခန့်လိုက်ပြီးမှ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်လေး သဘောကျပြီး အဆင့်ဆင့် တိုးပေးရန်ရည်ရွယ်ထားခဲ့သည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ သူ့ကို အရေးကြီးလုပ်ငန်းများကို ဝင်ပါစေပြီး လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံရအောင် လေ့ကျင့်ပေးခဲ့သည်။ ဝေယံကလည်း ရုံးဆင်းချိန်တွေ ဘာတွေ အဓိကမထား လိုအပ်လျှင် လိုအပ်သလို ခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးလေ့ရှိတော့ ဝင်းခခလည်း သဘောကျလာခဲ့သည်။ ကိုရဲသွင်နေရာကို လွှတ်ပြီး ကိုရဲသွင်ကို သူမအနား ပြန်ခေါ်ထားတော့မည်ဟု တွေးထားသည်။ သို့သော် ခုတလော သူမပဲ စိတ်ထင်လို့လား၊ ကောင်လေးအကြည့်တွေက နည်းနည်းဆန်းသလိုလို၊ သူမက မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မှန်ထဲမှ ဖြစ်ဖြစ် မျက်လုံး ဒေါင့်ကပ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် တခါတလေ ကြည့်လိုက်လျှင် သူမကို ခိုးခိုးကြည့်နေတတ်တာ သတိထားမိနေ၏။

ပထမတော့ သူမစိတ်ထဲ မှာ တမျိုးဖြစ်နေသော်လည်း နောက်ပိုင်း သာယာသလို ဖြစ်မိ၏၊ တခါတလေ မျက်လုံး စူးစူးတွေက သူမရင်ကိုပါ ဖိုလာစေသည်။ အခုလို ကိုရဲသွင်နဲ့ ဝေးနေပြီး ကာမဆန္ဒတွေ လိုအပ်နေတဲ့ အချိန်မှာဆိုလျှင်၊ ကောင်လေးရဲ့ အကြည့်နောက်ကွယ်မှာ ဘာတွေ တွေးနေမလဲဆိုတာ စဉ်းစားကြည့်ရင်း သူမရဲ့ရတနာ ရွှေကြုပ်လေးမှာ စိုတိုတိုဖြစ်လာရသည်။ ဒီနေ့ အောက်ဆင်းလာတော့ မမြင့်တစ်ယောက်ထဲ မီးဖိုချောင်မှာ တွေ့ရသည်။ ဒေါ်လှ နေမကောင်းဘူးဟု ဆိုသည်။ မမြင့်တစ်ယောက်ထဲ အလုပ်များနေတာ တွေ့၍ နေလည်စာ မထည့်နဲ့တော့ မမြင့်ရေ ဟု ပြောလိုက်သည်။ အလုပ်လည်း ဒီနေ့များဦးမှာဆိုတော့ ညနေစာပါ သူမအတွက် မလုပ်နဲ့တော့လို့ မှာထားခဲ့လိုက်သည်။

ဝေယံ စိတ်ထဲမှာ မဝင်းခခတယောက် ဒီနေ့ ပိုလှနေတယ်လို့ တွေးနေမိပြီး၊ သူ ပုဆိုးခြုံအောက် မှ လီးကလည်း မာတောင်တောင်ဖြစ်လာသည်။ မနက်ကလေးကတင် ထုလာသေးတယ်။ သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်ရမလို ဂုဏ်ယူရလို ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေသည်။ သူက တကယ်တော့ ကာမကိစ္စမှာ ဖျံ မဟုတ်ပေမဲ့လည်း အရိုင်းလေးတော့ မဟုတ်ပေ။ ၁၀တန်း ကျောင်းသား ဘ၀တုန်းက ကျူရှင်ယူဖို့ ငွေကြေးလည်း မတတ်နိုင်တော့ သူ့ အဖေရုံးက တပည့်တယောက်၏သမီး အပျိုကြီး ကျောင်းဆရာမ အားသည့် အချိန် ထိုအိမ်သို့ စာသွားလုပ်ရသည်။ ထိုအပျိုကြီးမှာ အလယ်တန်းပြသာ ဖြစ်၍ ကလေးများကို ကျူရှင်ပေးသည်။ ဝေယံက ဝိုင်းကူသင်ပေးရင်း သူ့စာကို သူကျက်သည်။ နားမလည်တာရှိရင် အပျိုကြီး မမထားက ရှင်းပြပေးသည်။ များသောအားဖြင့် သူတို့အိမ်မှာက ကျူရှင်လာသော ကလေးတွေနှင့် လူမပြတ်ခြေ၊ မမထားအမေကလည်း အိမ်မှာပဲ ချက်ပြုတ်ရင်း ရှိနေတတ်သည်။

ဝေယံကလည်း လူပျိုပေါက်ပီပီ ဂွင်းထုတတ်တော့ မြင်ဘူးသမျှ မိန်းမတွေကို မှန်းတော့ နီးနီးစပ်စပ် နေရသည့် မမထားလည်း မလွတ်ပေ။ မှန်းပြီးတော့သာ ထုနေတာ တကယ်ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု မတွေးမိခဲ့ပေ။ တနေ့မှာ ကလေးတွေ ကျောင်းပိတ်လို့လား ဘာလားမသိ ကျောင်းသား တယောက်မှ မရှိ၊ မမထားအမေကလည်းမရှိ နယ်ပြန်သွားတာလား ဘာလားမသိ၊ မမထားအဖေက အလုပ်သွားသည်။ ရုပ်ရှင်တွေထဲကလိုပဲ ဇာတ်လမ်းကဖြစ်ချင်တော့ မိုးကလည်း စဲလိုက် သည်းလိုက် ရွာနေသည်။ မမထားကလည်း သူ့ကို တံခါးဖွင့်ပေးပြီး ခေါင်းနည်းနည်း အုံနေလို့ဆိုပြီး အိပ်ယာထဲ ဝင်လှဲနေသည်။ မိန်းမနှင့် ယောက်ျာနှစ်ယောက်တည်း လွတ်လပ်နေတော့ ဝေယံစိတ်ရိုင်း ဝင်လေပြီ။ မမထားအိပ်နေသော အိပ်ခန်းထဲ လိုက်ဝင်ပြီး မမထား ကိုယ်ပူနေသလား ဘာညာနဲ့ နဖူးစမ်း ပါးစမ်းရင်း ဖက်နမ်းတော့သည်။ မမမြထားကလည်း အရင်းကတည်းက စိတ်ပါချင်နေတာမို့ စလိုက်တာနဲ့ ပါလာတော့သည်။ ဝေယံရယ် မကောင်းပါဘူးကွယ်၊ မမထားကို သနားပါဦးကနေ၊ အားအင့်အင့် ဝေယံဖြစ်သွားရသည်။ မမထားက အပျိုကြီးသာပြောသာ အသက် အစိတ်လောက်ပဲ ရှိသေးသည်။ ဝေယံက အသက်၁၈နှစ်ပင် မပြည့်သေး။ နှစ်ဦးစလုံး၏ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံ ဖြစ်သည်။ ထိုနေ့ကလို လွတ်လပ်မှုမျိုးမှာ တော်တော်နဲ့ ပြန်မပေါ်တော့ပေ။ မမထားအမေက အမြဲ ရှိနေသည်။ တရက်တော့ မမထားအမေ မရှိ ကျောင်းသားတွေပဲရှိနေသည်။ ကလေးတွေကို သင်္ချာပုစ္ဆာတွေ ပေးခဲ့ပြီး အခန်းထဲ ဝင်ကာ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ဝေယံ ၁၀တန်းအောင်သွားတော့ မရောက်ဖြစ်တော့ပေ။ မမထားလည်း အိမ်ကပေးစားတဲ့ သူနဲ့အိမ်ထောင်ပြုလိုက်သည်။

ဝေယံတက္ကသိုလ်ရောက်တော့ အိမ်နားက အပျိုဖြန်း မြီးကောင်ပေါက်စလေးနှင့် ရီးစားဖြစ်သည်။ ကောင်မလေးက ၈တန်းပဲ ရှိသေးသည်။ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား ဆိုတော့ အထင်ကြီးသည်။ ရီးစား စာတစ်စောင်တည်းနဲ့ သမီးရီးစား ဘဝရောက်ခဲ့ ကြသည်။ ထိုကောင်မလေးကိုတော့ ဝေယံ ပါကင်ဖွင့်လိုက်ရသည်။ ကောင်မလေး အိမ်မှာ လူကြီးတွေ မရှိချိန် အိမ်နောက်ဖေးပေါက်က ပတ်ဝင်ပြီး ကောင်မလေး ကို အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်ဖက်နမ်းရင်း ပါကင်ဖွင့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ လစ်ရင်လစ်သလို ဝင်ဝင်လုပ်သည်။ သိပ်အကြာကြီးတော့ မဖြစ်လိုက်ရ၊ ကောင်မလေး မိသားစု နယ်ပြောင်းသွားတော့ ဝေးသွားကြရသည်။ တက္ကသိုလ်တက်နေတုန်း အိမ်ဘေးမှ ကောင်မလေးနှင့် ဖြစ်နေသဖြင့် ဝေယံတယောက် ကျောင်းမှာ ရီးစား မထားဖြစ်လိုက်ပေ။ စမ်းပြီး တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ လိုက်သော်လည်း အဆင်မပြေခဲ့ပေ။ အိမ်ဘေးမှာ ဆွဲစရာကလည်း ရှိနေတော့ သိပ်လည်း ကြိုးစားချင်စိတ် မရှိတော့တာလည်း ပါလိမ့်မည်ထင်ပါသည်။ ကျောင်းပြီးသွားတော့လည်း သူများ တွေလို ဟေးလားဝါးလား လုပ်ဖို့ အချိန်မရတော့ အိမ်ကစီးပွားရေး အခြေအနေကြောင့် ရသည့် အလုပ်ကလေး ကို ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်နေရသဖြင့် ချစ်သူရီးစားလည်း မထားဖြစ်သေးပေ။ လောလောဆယ် သူ့ရောဂါကတော့ ဘောစိ သူဌေးမ ဒေါ်ဝင်းခခကိုသာ အသားကုန် လုပ်ချင်နေသည်။

ဝင်းခခအလုပ်ထဲ ရောက်တော့ ခေါက်ရိုးကျ ရှပ်အင်္ကျီအဖြူ သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ယောပုဆိုးအနက်လေးနဲ့ သားနားနေသော ဝေယံကိုတွေ့လိုက်ရ၏။ ဆံပင်တိုတို gentle man styleလေးနှင့် နုပျိုနေသော မျက်နှာလေးနှင့် စူးရဲသော မျက်လုံးအစုံက သူမရင်ထဲ တချက်ဖိုသွားသည်။ အင်း ငါလည်း ကိုရဲသွင်နဲ့ ဝေးနေရတာကြာလို့ထင်တယ်၊ စိတ်တွေ လေနေတယ်ဟု ကိုယ့်ဖာသာ သတိပေးရင်း အလုပ်စလုပ်တော့သည်။ စာရင်းတွေပေါင်းရန်နှင့် ဖုန်းတွေ ခေါ်စရာရှိတာတွေကြောင့် ဝေယံကို သူ့ရုံးခန်းထဲခေါ်၍ ကူလုပ်ခိုင်းထားလေသည်။ ..ဟယ်..ထမင်းစားချိန်တောင် လွန်နေပြီ၊ မောင်ဝေယံရော ဗိုက်ဆာနေပီလား.. …ရတယ် မမဝင်း ဒီလောက်လဲ မဟုတ်သေးပါဘူး.. …မင်း ထမင်းဘူး ယူလာလား၊ .. ….ဒီနေ့ မပါဘူး မမဝင်း..ကျနော် ဒီနားပဲ ထွက်စားမလားလို့.. ..အော်ဟုတ်လား မမ လည်း ဒီနေ့ အိမ်က ဘာမှမပါလာဘူး ထွက်စားရအောင် မမတို့နဲ့လိုက်ခဲ့.. ကြယ်စင်..ရေ..ဟေ့ ကြယ်စင် တို့ တခုခုသွားစားရအောင်ဟေ့.. ဒေါ်ဝင်းခခက တဆက်တည်း သူနဲ့ အဖေါ်လိုက်နေကြ ကောင်မလေး တယောက်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ …ဟင်..မမ က ကြိုမပြောထားလို့ ကြယ်စင် အိမ်ကပါလာတဲ့ ထမင်းဘူး စားလိုက်ပြီ… အဟီး..လိုက်ခဲ့မယ်လေ မမ အဖေါ်ရအောင်.. …အော် အေးအေး ငါလည်း မေ့သွားလို့ ..စားပြီးရင်လည်း နေခဲ့တော့ ဝေယံလည်း ပါမှာပဲ မမ ခနထွက်သွားလိုက်ဦးမယ်..ဟို လူတွေဖုန်းခေါ်ရင်…ဘာညာနဲ့….. ဒေါ်ဝင်းခခက မှာစရာရှိတာလေးတွေ မှာခဲ့ပြီး ဝေယံနဲ့ အတူ သူ့ကားလေး ရပ်ထားတဲ့နေရာကို ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခမှာ ဒီနေ့ အလုပ်တခု ပြီးရင် အလုပ်က နည်းနည်း ပြန်အားသွားမှာမို့ စိတ်လက်ပေါ့ပါးနေ၏။

ဝေယံနှင့် စားသောက်ဆိုင်တခုတွင် ဝင်စားကြရင်းကမှ စကားစမြည် ပြောဖြစ်ကြသည်။ .ဟူး ငါတို့ မှာလည်း အလုပ်တွေ ပိနေတာနဲ့ စကားတောင် ကောင်းကောင်း မပြောဖြစ်ကြဘူးနော်.. …ဟုတ်ကဲ့ မမဝင်း..မမဝင်းက အလုပ်တအားလုပ်တာကိုး.. ..အဲလောက်လဲ ဟုတ်ပါဘူးကွာ ဖေဖေ က မျက်နှာလွဲထားတယ် ဆိုတော့ ကိုယ့်လက်ထဲ မှာ မကျဆင်းသွားစေချင်ဘူးလေ..မောင်ဝေယံရဲ့ အကူညီလည်း ပါပါတယ်၊ မောင်ဝေယံကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.. ..ဟာမဟုတ်တာ မမဝင်းကလည်း မမဝင်း တို့ ကျေးဇူးကြောင့် ကျနော် ဒီအလုပ်လုပ်ရတာပါ.. ..ကဲ ပါ အဲဒီအကြောင်းတွေ ပြောမနေပါနဲ့ ကဲ မင်း အကြောင်းလေး ဘာလေးပြောပါအုန်း.. ..ဟာ မမဝင်းက လည်း ကျနော့် အကြောင်းက ဘာမှ စိတ်ဝင်စားစရာ မကောင်းပါဘူး၊ .. …အံမယ် မင်းလို အရွယ် ရုပ်ရည်မျိုးနဲ့ များ၊ ပြောစမ်းပါဦး ကောင်မလေး ဘယ်နှစ်ယောက်လောက် အသဲကွဲ ပြီးပြီလဲ.. ..အာ မမဝင်း ကလည်း လုပ်ပြီ၊ ကျနော့်မှာ ရီးစားတောင် မရှိသေးပါဘူး..ပေါက်ကရတွေ၊ ဟဲဟဲ.. …မယုံပါဘူးကွာ..ဘာလည်း ..ကြိုက်စရာကောင်းတာ မတွေ့သေးလို့လား.. …ဟီးဟီး မမဝင်း ခြေဖျားလောက်မှီအောင် လှတဲ့သူတွေ့ရင်တောင် ကျနော်က လိုက်မှာ.. ဟိုက်..ဝေယံ တယောက် သူ့ပါးစပ်က စွပ်ရွှတ်ထွက်သွားပြီးမှ ကိုယ့်ပါးကိုယ်ပြန်ရိုက်ချင်စိတ် ပေါက်သွားသည်။ လခွမ်းမှပဲ ဒီစောက်ပါးစပ်နဲ့တော့ အလုပ်ပြုတ်တော့မှာပဲဟု တွေးမိပြီး လန့်သွားသည်။

သို့သော် ဒေါ်ဝင်းခခ က အပြုံးမပျက် ရီမောရင်း၊ …ကဲကဲ ..စားပါကွာ မမကျွေးပါ့မယ် ငါ့မောင်က ဒီလောက်တောင် မြှောက်နေစရာမလိုပါဘူးကွာ ဟင်းဟင်း… အဲတော့လည်း ချော်လဲရာ ရောထိုင်လိုက်တာပေါ့။ …တကယ်ပြောတာ ပါ မမဝင်း ရဲ့ မမလိုမျိုး ချောပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် လှတဲ့သူမျိုး မိန်းခလေး တစ်ထောင်မှာ တစ်ယောက်ရှာလို့တောင် တွေ့မယ်မထင်ဘူး၊ ….တော်ပါပြီ ကိုပိုရယ် ..ဟင်းတွေ အေးကုန်မယ် စားလိုက်ပါဦး…ညနေ အလုပ်ဆင်းတော့ ဒေါ်ဝင်းခခ စာရွက်စာတမ်းများကို စက္ကူပုံးတလုံးနဲ့ ထည့်ပြီး ဝေယံက ကားနားအထိလိုက်ပို့ရင်းမှ …မမဝင်း ကျနော် အိမ်အထိလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ ကျနော် အဲဒီရပ်ကွက်လည်း သွားစရာရှိတယ်၊ အဟီး မမဝင်းကားနဲ့ လိုက်ရတော့ ဘတ်စ်ကား တွယ်မစီးရတော့ဘူးပေါ့။. ..ဝေယံက ဘာရယ်မဟုတ်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ နားကပ်ပြီး ရေမွေးနံ့လေးရှူ ၊သူ့ဘော်ဒီကို မသိမသာ ခိုးကြည့်ရတာ ဖီးတက်နေလို့ ကြံဖန်ပြီး အကြောင်းရှာနေတာ၊ ဒေါ်ဝင်းခခကလည်း ခေါ်သွားခဲ့သည်။ ကောင်လေး ခိုးခိုးကြည့်နေတာလည်း သူသိသည်။ ဘာမှန်းမသိ သူ့ရင်မှာ ကျေနပ် ပီတိဖြစ်ရုံမက သူပိပိလေးမှာလည်း စိုထိုင်းထိုင်း ဖြစ်နေသည်။ အိမ်ရောက်တော့ မမြင့်က တံခါးလာဖွင့်ပေးရင်း၊ ..အဝင်း စားတော့ မလား မနော် ပြင်ထားလိုက်ရမလား.. ..မစားသေးဘူး မမြင့်ရေ… မမြင့်လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပါ .. နောက်မှ ခေါ်လိုက်မယ်၊.. …အင်းအင်း ..ဒါဆို မမြင့် ရေချိုးလိုက်အုန်းမယ်၊ ခနနေရင်…ကဲ မောင်ဝေယံရေ အဲဒီစက္ကူပုံးလေး တခါထဲ အပေါ်ထပ်လိုက်တင်ပေးပါအုန်း၊.. …ဟုတ်ကဲ့ မမဝင်း.. မိမိ ရှေ့မှ လှေခါးပေါ် တက်သွားသော ဒေါ်ဝင်းခခ၏ နိမ့်တုန် မြင့်တုန် တင်ပဆုံနှင့် သေးကျင်သောခါးက ဝေယံ ၏ ငပဲကို မာတင်းလာစေပြီး ဒူးတောင် ညွတ်ခွေကျချင်လာသည်။ အိမ်ကြီးက လည်း တိတ်ဆိတ် နေတော့ ဝေယံ စိတ်တွေ ထကြွလာခဲ့ရသည်။ ဝင်းခခမှာလည်း သူ့နောက်က နေ ဝေယံတယောက် ငမ်းကြောထနေမည်ဆိုတာကို သိနေသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ပြချင်နေသည်။ သူ့ပိပိ လေးထဲမှ အရည်တချို့ပင် သူဝတ်ထားသော ပင်တီပေါ် စိုလာခဲ့သည်။တ ကယ်ဆို ဒီစက္ကူပုံးကို အောက်မှာပဲ ထားခိုင်းပြီး နောက်မှ ဦးလေး တင့်ကို တင်ခိုင်းလိုက်လည်း ရသည်။ အခုတော့ သူကိုယ်တိုင်ကပင် ခပ်ကဲကဲ ဖြစ်နေသလားမသိ၊ သူ့အခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့် ဝင်လိုက်တော့ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုံနေသည်၊ မိုးအောင်သူမှာလည်း အိစက်ညက်ညောလှသည့် ဝင်းပပရဲ့ ကုတင်ကြီး ကိုတွေ့ရတော့ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်။

ဒီအပေါ်မှာသာ မမဝင်းကို လိုးလိုက်ရရင်ဟူသော အတွေးဖြင့် လက်တွေပင် တုန်လာသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခက ..ကြမ်းမှာ ခနချထားလိုက်ပါဦးကွ မောင်‌ဝေယံရဲ့ မလေးဘူးလား နေဦး ပြီးမှ ဒီနားမှာ တင်မလို့.. ဒေါ်ဝင်းခခက တံခါး အနောက်ဘက်နားက ဘီရိုတခုကို ဖွင့်လို့ရအောင်တံခါးကို ပြန်စေ့လိုက်သည်။ ထိုဘီရို အနားကို အသွား သူခြေထောက်က ကြမ်းပြင်ပေါ်က ဒေါက်ဖိနပ် တရံကိုသွားတက်နင်းမိပြီး ခြေခေါက်ကာ ချော်လဲ မလိုဖြစ်သွား၏။ …အမေ့…အို… ဝေယံက ခြေမြန်လက်မြန်နဲ့ လှမ်းထိန်းကာ ပွေ့လိုက်လို့ ကြမ်းပြင်နှင့် မျက်နှာ မအပ်မိခြင်း ဖြစ်လေသည်။ …မမဝင်း..ဘာဖြစ်သွားလည်းဟင်.. ..ခြေခေါက်သွားတယ် ထင်တယ်..အား…ခြေထောက် နည်းနည်း နာ သွားတယ်.. ..ရတယ် မမဝင်း ခြေမထောက်နဲ့ ကျနော် ကုတင်ပေါ် သွားတင်ပေးမယ်.. ဝေယံက သူ့ရင်ခွင်ထဲ အိစက်နေသော ဒေါ်ဝင်းခခကိုယ်လုံးလေး ကို မလွတ်ချင်လို့ အသာပွေ့ပြီး ကုတင်ဆီသယ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ရှက်သွေးဖြန်းပြီး လှချင်တိုင်းလှနေသော မျက်နှာလေး ကိုငုံ့ ကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်သာ ဝေယံတယောက် ဒေါ်ဝင်းခခကို ကုတင်ပေါ် တင်လိုက်ရင်း တဆက်ထည်း နှုတ်ခမ်းနုနု လေးကိုငုံ့ကာ နမ်းစုပ်လိုက်မိတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းခခ၏ နူတ်ခမ်းလေးများက အလွန်အမင်း လှရုံမက၊ သူနှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိကပ်လိုက်တော့ အတွေ့ မှာလည်း နူးညံ့ပျော့ပြောင်းလှပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ အောက်နူတ်ခမ်း လုံးလုံးလေးကို ငုံခဲလိုက်တော့ အရသာမှာလည်း ချိုမြိန် လှပေသည်ဟု ဝေယံစိတ်ထဲ ထင်မိလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ မှာ ရှက်လို့လားမသိ မျက်လုံးလေး မှေး စင်းထားသော်လည်း၊ သူမရဲ့နူတ်ခမ်းတွေကတော့ ဝေယံ ရဲ့ အစုပ် အနမ်းတွေကို ရမက် ပြင်းပြင်းနဲ့ တုန့်ပြန် နေလေရဲ့၊ သူ့လက်တွေကလည်း ဝေယံရဲ့ လည်ဂုတ်ကို တွဲလဲ ခိုဆွဲထားသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခရဲ့ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဖက်ထားတဲ့ ဝေယံရဲ့ လက်တွေကလည်း အောက်ဘက်ကို လျောချပြီး သူ့တင်ပါးထွားထွားအိအိတွေကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ ဝေယံ က တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကလေး စည်းထားတဲ့ ဒေါ်ဝင်းခခထမီကို ဖြေလျှော့ ပြီး ချွတ်ချလိုက်တော့ ဒေါ်ဝင်းခခ အလိုက်သင့် ဖင်ကြီးကို ကြွပေးလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ရဲ့ ပေါင်တန်တွေက ဆင်စွယ် နှစ်ချောင်းလို အဆစ် အမြစ် မရှိ စင်းဖြောင့်ပြီး ဖြူဝင်းနေသည်။ ဝေယံက အာသာ ငမ်းငမ်းနဲ့ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးလေးတွေကို နေရာမလပ် အောင် နမ်းရှုံ့ နေမိသည်။ ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်ကလေး ဒူးထောင် ပေါင်ကား ဖြစ်နေရှာတဲ့ ဒေါ်ဝင်းခခ ရဲ့ ပေါင် နူစ်လုံးကြား ဝေယံ တယောက် ရောက်နေရှာပေါ့၊ ဝေယံက သူ့ လက်ဖဝါးလေး တွေနဲ့ ပေါင် အောက်ပိုင်း သားလေး တွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက ဒေါ်ဝင်းခခရဲ့ ပေါင် အတွင်း အရင်းကျ ဆုံး မိုးခိုသား လေး တွေကို ယက်ပေးနေမိသည်။ ( လူတွင် မိုးခိုသား ဆိုသည်မှာ မိုးရွာထဲ မတ်တပ် ရပ်နေပါက မိုးရေ မစိုနိူင်သော နေရာ ကို ဆိုလိုပါသည်။) ဒေါ်ဝင်းခခ မှာလည်း ဝေယံ၏ နူးညံ့ ပူနွေးသော လျှာကြီးက သူ့ အတွင်းသားအကျ ဆုံးနေရာတွေကို ယက်ပေးနေ သဖြင့် ကြက်သီး တဖြန်းဖြန်း ထ လောက်အောင် အရသာထူးနှင့် တွေ့နေရလေရာ၊ နဂိုထဲက စိမ့်နေသော စောက်ရည်ကြည် များမှာ အခုတော့ အဖုတ်အပြင်သို့ ပင် လျှံကျ ကာ သူဝတ်ထားသော ဘွိုင်းရှော့ စတိုင် ဗစ်တိုးရီးယား စီးခရက် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ကို ရွှဲနစ်စေပါတော့သည်။

စောက်ရည်ကြည်များ စိုရွှဲ နေသဖြင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးမှာ ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ် ကို ကပ်လျှက် အဖုတ် ကွဲကြောင်းရာ ကို ထင်းထင်း ကြီး မြင်နေရပေရာ၊ ဝေယံက သူ့လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး ဖြင့်၊ အကွဲကြောင်း တလျှောက် ပွတ်သပ်ပေးနေမိပြန် ပါသည်။ ဝေယံ က တဆင့်တက်ကာ ဒေါ်ဝင်းခခ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ကို ခါးသရေ မျှော့ကြိုး မှ တဘက်တချက် ဆွဲ ကိုင် ချွတ်လိုက်ရာ ဒေါ်ဝင်းခခ ကလည်း အလိုက်သင့် ဖင်ကြီး ကို ကြွပေးလိုက်သဖြင့်၊ အမွှေးအမြှင် ရိတ်ထား၍ ပြောင်နေသော အဖုတ် ကြီး မှာ ဖောင်းကားလျှက် ပေါ်လာတော့သည်၊ စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် ရွှမ်းပြောင်လက် နေသော ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်ကြီး ကို ဝေယံ တယောက် အငမ်းမရ သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်ရာ၊ ဒေါ်ဝင်းခခ ၏ ထူထဲသော အဖုတ်နူတ်ခမ်း တဖတ် မှာ သူ့ ပါးစပ်တွင်းသို့ ပါလာခဲ့လေသည်။

…အင့်…အားးးး ..အို့ …အိုးးကွယ်….. ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ သူ့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းဖတ် လေးကို ဝေယံက သူ့ နူတ်ခမ်းဖြင့် အသာဖိညှပ် ဆွဲ လိုက်ရာ ထွန့်ထွန့် လူးအောင် ခံစားလိုက်ရသဖြင့် အသံလေး ထွက် ငြီး ရုံ မက ဝေယံ ၏ ခေါင်းမှ ဆံပင်များကို ပင် အားမလို အားမရ ဆုပ်ကိုင် ဆောင့်ဆွဲ လိုက် မိလေတော့သည်။ ဝေယံ ကလည်း ဒေါ်ဝင်းခခ ၏ ကြောင်မ ကဲ့သို့ ငြီး သံလေးကြောင့် ပို စိတ် ထက်သန်လာပြီး သူ့ လျှာကို ရှည်နိူင်သမျှ ရှည်အောင် ဆန့် ကာ ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်တွင်း ထုတ်သွင်း ကစားလေတော့သည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ မှာ ပြတ်နေတာ ကြာပြီ ဖြစ်သော ကိုယ် ကြိုက်နူစ်သက်လှသည့် အစာ ကို ပြန်အမြည်း စားလိုက်ရ သူလို ဖြစ်နေပေရာ အရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက် ပြီး ပေါင်တန်လေး နူစ်ချောင်း ဆန့်တန်းလျှက် တချီ ပြီးသွားရရှာတော့သည်။ ထိုအခါမှာ မိမိ လိင်တန်ကြီး တခုလုံးကလည်း မခံ မရပ်နိူင်အောင် တင်းမာ နေပြီ ဖြစ်သော ဝေယံ က ဒေါ်ဝင်းခခ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမျာ ဒူးထောက် ထိုင်လျှက် သူ့ ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်လေသည်။ ဝေယံက ထောင်မတ် တင်းမာနေသော သူ့ လိင်တန်ကြီး ကို ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်လှလှ ထဲ ခေါင်းကို ဒစ်မြုပ်သည့် အထိ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ မှာ သူ့ လက်လက်နူစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ မျက်လုံးများပေါ် အုပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ အင်း ဒီတခါတော့ ရှိပါစေလေ၊ နောက်တခါဆိုရင် တော့ အဲ လို နေလို့ မရတော့ဘူး ငါ့ဒုတ်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ ထည့်နေတာကို ကြည့်ကို ကြည့်ခိုင်းရမယ်လို့ တေးထားလိုက်၏၊ ဝေယံ မှာ အသား ညို သူဖြစ်ရာ သူ့ လိင်တန် ညိုညို ကြီး က ဖွေးဖြူ ဥ နေသော ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်လေး ထဲ ဖြေးဖြေး ခြင်း တိုးဝင် သွားသည် မှာ ကြည့်ရတာနူင့် ပင် အရသာရှိသည်ဟု ထင်မိလေသည်။

ဝေယံအဖို့ မှာ လပေါင်း များစွာ စိတ်ကူးနူင့် မှန်းခဲ့ ရပြီး ဒီတသက်တော့ ဖြစ်နိူင်ခြေ မရှိ ဟု ထင်ထားခဲ့ ရသော သူ့ ဘောစိ မမ ကို လုပ်နေရ ခြင်း ဆိုသည့် အတွေးက ပင်လျှင် သုတ်ရည်များ ချက်ခြင်း ပန်းထွက် သွားရလှအောင် စိတ်လှုပ်ရှား မိနေပေသည်၊ ထို့ အတွက် ကြောင့်လည်း တလက်မ ဆို တလက်မ တအိအိ တိုးဝင် သွားသော သူ့ လိင်တန် မှ ခံစားရသည့် အရသာ ကို အပြည့် အ၀ ခံစားနေလေတော့သည်။ တချီပြီး သွား ခဲ့ သည့် ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ် တွင်း မှ အရည် များကြောင့် မိုးအောင်သူ၏ လိင်ချောင်းကြီး မှာ အခက် အခဲ မရှိ တိုးဝင် သွားသော်လည်း ၊ ခလေး လည်း မမွေး ဘူး၊ ရည်းစားနဲ့ လည်း ဝေး နေတာ ကြာ၊ နေပြီ ဖြစ်သော ဒေါ်ဝင်းခခ မှာ သူ့ အဖုတ်တွင်း တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ပြည့်နှက် သွားသည်ဟု ခံစားနေရလေသည်။

ဝေယံ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ စေးစေးပိုင်ပိုင် တိုးဝင်လာတော့ သူ့ဗိုက်မှာ နင့်နေအောင် အရသာ ရှိလှပြီး ၊ ဝေယံ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲ ထုတ်လိုက် ချိန် ရင်ထဲ မှာ ဟာကနဲ ဖြစ် သွားရ၏၊ ဝေယံက သူ့ ပေါင် နူစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်ထမ်း တင်ပြီး အားရ ပါးရ ဆောင့်သည့် အချိန်မှာတော့ သူ့ အဖုတ် အတွင်းသား နံရံ များမှာ ဝေယံ ဒစ်ကြီး ပွတ်သတ်မှု ကြောင့် ကာမအဆိပ် ဒီရေလို တက်လာပြီး သူ့ဖင်ကြီး ကို ပါ ကြွကြွ ကော့ပေးနေမိတော့သည်။ ဝေယံ ကလည်း လူငယ် ပီပီ ဖန်းကနဲ ဖန်းကနဲ နေအောင် ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဒေါ်ဝင်းခခ ခမျာ အင့် ကနဲ အင့်ကနဲ နေအောင် ခံစားနေရလေသည်။ အခုတော့ ဒေါ်ဝင်းခခ တယောက် မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လျှက် သူ့လက်နူစ်ဘက်က အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ဆွဲ ကာ ဝေယံ ၏ အလိုး အဆောင့်ကို အံကြိတ်ခံစားနေလေသည်၊ ဝေယံ ကလည်း သူ့ အတန်ကြီး ကို ဒစ်ပေါ်ခါနီး ထိ ဆွဲ ထုတ်ထုတ်ပြီး မှ အားရ ပါးရ ဖင်ကော့ကာ ဆောင့်ဆောင့်ချသဖြင့် ဒေါ်ဝင်းခခ အိပ်ခန်းထဲ တွင် တဖုန်းဖုန်း တပြွတ်ပြွတ် အသံ များဖြင့် ညံစီ နေပေတော့သည်၊ ‌ဝေယံမှာ မကြာခင် ပြီးတော့မယ် ဆိုတာ သိသော်လည်း ဒေါ်ဝင်းခခကို သူနှင့် ပိုမိုပွင့်လင်း စေလိုသဖြင့် ဆောင့်လိုးနေရာမှ ခနနားလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခ မျက်နှာလေး ကို ငုံနမ်းလိုက်ကာ၊ …မမဝင်း..ပြီးတော့မှာလား ကျနော်တို့ ပြိုင်တူပြီးကြရအောင်လေ… ဟုကပ်ပြောလိုက်ရာ၊ မျက်စေ့လေး မှိတ်ကာ ကြိတ်ခံနေရှာသော ဒေါ်ဝင်းခခ က မျက်လုံး မဖွင့် ပဲ ခေါင်းလေး ငြိမ့် ပြီး …အင်း…ဟုသာ ဆိုလေသည်။ ဝေယံ က အားမလို အားမရ ဖြင့် ဒေါ်ဝင်းခခ နူတ်ခမ်း အစုံ ကို ဆွဲ ငုံ စုပ်ပစ်လိုက် လေရာ ဒေါ်ဝင်းခခ ခမျာ အဖုတ်ထဲ မှာလည်း ဆန့်တငန့်ငန့် နူင့် အရှိန်တက် နေတုန်းမို့ ဝေယံရဲ့လည်ကုတ်ကို သူ့ လက်များဖြင့် ဆွဲယူသိုင်း ဖက်ပြီး ပြင်းပြသော ရမက် အနမ်းများဖြင့် တုန့်ပြန်လာ တော့သည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ပေါင်တန် နူစ်ချောင်းကလည်း သူ့ ခါးကို ညှပ်ကာ သူမရဲ့ခြေကျင်းဝတ်ခြင်းခြင်း ဝေယံ ဖင်အနောက်ဖက်ကို ချိတ်လျှက် သူ့ အဖုတ်ဆီ ဝေယံ လိင်ချောင်းကြီး အဆုံးထိဝင်နိူင်အောင် ဆွဲယူ နေလေတော့သည်။ ဝေယံ ကိုယ်တိုင်ကလည်း မအောင့် နိူင်တော့ပဲ အပြီး သတ်ခါနီး တိုက်သည့် မုန်တိုင်း လို တဖုန်းဖုန်း ပစ်ဆောင့်နေမိတော့သည်။ ..ဖွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်.. ….ဗြွတ်..ဗျိ..စွတ်..ဖတ်…… ….အား…အား…. အိ..အိ… ဒေါ်ဝင်းခခ ကိုယ်လုံးတခုလုံးလည်း တောင့်တင်း တုန်ခါ သွားပြီး ဝေယံကို တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားလိုက်သလို၊ ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်အတွင်း နံရံများက လည်း လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြင့် ဝေယံ လိင်ချောင်း တချောင်း လုံးကို ဖျစ်ညှစ် ပေးသလို ဖြစ်နေတော့ ၊ ဝေယံ လိင်တန်ကြီး မှာ မခံနိူင်တော့ပဲ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ သုတ်ရည်များ ဒေါ်ဝင်းခခ စောက်ခေါင်း အတွင်းသို့ ပန်းထည့် ပစ် နေမိလေတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းခခမှာ သူမ အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်ပူပူ နွေးနွေး များပန်းထုတ်လိုက်ပြီး တဖြးဖြေး ပျော့ သွားသော ဝေယံ လီး ကြီးကြောင့် အဖုတ် အတွင်း မှ အရည်များ စီး ထွက်လာရာ အိပ်ယာပေါ်ကျ ပြီး ကွက်ကုန် မှာ စိုး၍ ထမီကို လုံးထွေးကာ အဖုတ် ပေါ် အုပ်လျှက် ရေချိုးခန်းဆီသို့ ပြေးထွက်ခဲ့လေသည်။ ‌ဝေယံ မှာ ရေချိုးခန်း ထဲ ပြေးဝင်သွားသော ဒေါ်ဝင်းခခ နောက်ပိုင်း အလှ ကို ကြည့်ရင်း ရင်တွင်းမှာ ပီတိတမျိုး ခံစားလိုက် ရလေသည်။ အရင်က ထမိန်ဝတ်ထား သော ဤ ဖင်လုံးကြီး များ ကို ကြည့်လျှက် အံကြိတ် ခဲ့ ရသူ၊ အခုတော့ ဖင်ပြောင်ပြောင် ကို မြင်နေရခြေပြီ၊ တချီ တောင် လိုးပြီး သွားပြီ ဆိုတော့ နောင် အလားအလာ များက လည်း ကောင်းမည့် သဘောရှိနေသဖြင့်၊ ‌ဝေယံတယောက် သူ့ ကံ ကို ပင် သူ မယုံနိူင်အောင် ဖြစ်ရသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ရူးပေါက် ပြီး သူ့ အဖုတ်လေးကို မိန်းမကိုယ်ဆေး ဆပ်ပြာ သုံး၍ ရေဆေး သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်သည်၊ ထမိန် ကတော့ အရည်တွေ ပေ နေပြီမို့ အဝတ်လျှော်မည့် ခြင်းထဲ ပစ်ထည့် လိုက်သည်၊ နောက်တော့ အမွေးပွ တဘက်တထည် ဘေစင်အောက် ဘီရိုလေး မှ ထုတ်ကာ ခါးအောက်ပိုင်း ကို ပတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ မှထွက်လာခဲ့လေသည်။

ဒေါ်ဝင်းခခ ထွက်လာတာမြင်၍ ဝေယံ ကရေချိုးခန်းထဲ ဝင် ပြီး သူ့ ကောင်ကြီး ကိုလည်း ဆပ်ပြာမွှေးဖြင့် ဆေးကြောသန့်စင်လိုက်သည်။ ဝေယံ ရေချိုးခန်း ထဲ မှ အိပ်ခန်း အတွင်း သို့ ပြန်ဝင်လာတော့၊ အဝတ် ဘီဒိုရှေ့ မှာ ဝတ်စရာ တခုခု ရှာနေသော ဒေါ်ဝင်းခခ ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ အပေါ်ပိုင်း မှာ အင်းကျီချွတ်ထားပြီး အသားရောင် ဘရာဇီယာ ပျော့လေး ကို ဝတ်ထားပြီး အောက်ပိုင်း မှာတော့ အမွှေးပွ သဘက်ကြီး ကို ပတ်ထား၏၊ ဝေယံ ထွက်လာတာ တွေ့လို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့၊ ဝေယံမှာ ပုဆိုး မဝတ်ရသေးသဖြင့် လောလော လတ်လတ် ရေ ဆေး ထားသော သူ ၏ လိင်ချောင်းကြီး မှာ မပျော့ မ မာဖြစ်နေသ ဖြင့် လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နာရီ ချိန်သီး ကဲ့သို့ ရမ်းရမ်း ရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသည် ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ …ဟေ့…လုံချည် ဝတ်တော့ တကတည်း အရှက် ကို မရှိဘူး…. …ဟီး..မမဝင်း ကလည်း ဘယ်သူရှိ တာမှတ်လို့…ကျနော်တို့ ချည်းပဲ ဟာကို.. …အေးလေ ငါရှိနေလို့ ပေါ့ မျက်စေ့ထဲ မှာ ကိုးယိုး ကားယားကြီး…. ဝေယံ က ပြုံးလိုက်ပြီး အဝတ်ဘီဒိုရှေ့ ရပ်နေသော ဒေါ်ဝင်းခခ နောက်သွားရပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းခခတို့ အဝတ်ဘီဒိုမှာ ခေတ်မှီလှသော ကလော့ဆက် ဖြစ်ပြီး တံခါးမှာ ဘေးတိုက် ရှောတွန်းပိတ်ရသော မှန်တံခါး ဖြစ်လေသည်၊ ဝေယံက ဒေါ်ဝင်းခခ အနောက်မှာ ကပ်ရပ်ပြီး ဘီဒိုတံခါးကို ကြည့်လိုက်တော့ မှန်သားပြင်ပေါ်မှာ သူတို့ နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိကြလေသည်။ ‌ဝေယံက မှန်သားပေါ်မှာ မြင်နေရသည့် ဒေါ်ဝင်ခခ ၏ အသားရောင်ဖျော့ဖျော့ ဘရာဇီယာအောက်က လျှံထွက်တော့မလို မို့မေါက် ထွားဖွံ့ လှသည့် ရင်သားအစုံ ကို အနောက်ဘက်မှ သိုင်းဘက် ကာ သူ့ လက်ဝါး နူစ်ဘက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ …ဟေး.. ဒေါ်ဝင်းခခက မျက်ခုံးလေး ပင့်ပြီး ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် တချက်လှမ်းတား သလို အသံပေးရင်း သူ့ လက်ကောက်ဝတ်နူစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်၊ သို့ သော်လည်း ဝေယံ ၏ လက်ဝါး နူစ်ဘက်ကတော့ အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်နေပြီ ဖြစ်ရာ ဒေါ်ဝင်းခခ ပါးစပ် မှ ငြီးသံလေး တချက်ထွက်လာ ခဲ့သည်၊ ဖြေချထားသဖြင့် ဒေါ်ဝင်းခခ ခါးလည်ခန့် ရောက်နေသည့် နက်မှောင်ထူထဲ သော ဆံပင်အုံကို ဝေယံ က သူ့မေးဖြင့် အသာဖယ်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခ လည်တိုင်လေး ကို ငုံနမ်းလိုက်သည်။

သူ့ဖဝါး အောက်မှာလည်း မာတောင်ထလာသော ဒေါ်ဝင်းခခ နိူ့သီးခေါင်း နူစ်လုံး ပို သတိထား မိလိုက် သည်နူင့် သူ့လိင်တန်ကြီး ကလည်း တဖြည်းဖြည်း မာတင်း လာခဲ့ ပြန်ပါလေသည်။ မှန်ထဲ မှာ ဒေါ်ဝင်းခခ မျက်လုံးလေး စင်းနေတာ တွေ့ရတော့ ဝေယံက ဒေါ်ဝင်းခခ ဘရာဇီယာကို ဂျိတ်ဖြုတ် ပြီး ပုခုံးနူစ်ဘက်မှ ကြိုးပါဖြုတ် ပြီး ကြမ်းပေါ် ပစ်ချလိုက်သည်၊ ဟာ လှလိုက်တာ နည်းတဲ့ နိူ့ကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး၊ ဟု ဝေယံ စိတ်ထဲ မှာဖြစ်သွားရသည်၊ အခုမှ လွတ်လွတ် လပ်လပ် နိူ့ကြီး နူစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ရင်း မာတောင်နေသော နိူ့သီးခေါင်း လေး များကို လက်ဖျားလေး များဖြင့် ကျစ်လိမ့်လိုက်တော့ ၊ ဒေါ်ဝင်းခခ ကြောင်မလေး ငြီးသံ မျိုး ငြီးလာပြီး သူ့ ခေါင်းကို လည်ပြန်လှည့်ကာ ဝေယံ နူတ်ခမ်းများ ကို အငမ်းမရ ပြန်နမ်းလာခဲ့သည်၊ ဝေယံ က သူ့လက်တဖက်ဖြင့် ဒေါ်ဝင်းခခ ခါးမှာပတ်ထားသည့် သဘက်ကို ဖြေချလိုက်သည်၊ လုံးဝန်း စွံကား ဖေါင်းအိလှသည့် ဒေါ်ဝင်းခခ ဖင်လုံးကြီး နူစ်ခု ၏ အထိအတွေ့က က အေးစက် အိတင်းနေသဖြင့် သူ့ လိင်တန်ကြီး မှာ အရမ်း ကို မာတင်း လာခဲ့ရသည်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ အဖို့ မှာလည်း ပူနွေးမာတောင်နေသည့် ‌ဝေယံ ၏ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ဖင်ကြားမှာ တိုးဝင်လာခဲ့သဖြင့် အိုကနဲ ပင် ဖြစ်သွားရပြီး သူ့ အဖုတ်တွင်း မှ အခုန ကထဲက စိုထိုင်းထိုင်း စဖြစ်နေရာက အခုတော့ အရည်လေးပင် စီးကျ ချင်လာခဲ့ရလေတော့သည်။

ဝေယံက သူ့ကျောပြင်လေး ကိုတွန်းလိုက်တော့ အတွေ့ အကြုံ ရှိသော ဒေါ်ဝင်းခခ က သူ့ ဘီဒို မှန်တံခါးကို သူ့လက်နူစ်ဘက်ဖြင့် လှမ်းထောက် ပြီး သူ့ ဖင်ကြီး ကို ကော့ပေးလိုက်လေသည်၊ ‌ဝေယံက လည်း ဒေါ်ဝင်းခခ ၏ ကားစွင့်နေသော ဖင်ကြီး နူစ်လုံးကြား အောက်မှ ဖေါင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်ကြီး အ၀ ကို သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ …အား..ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်.. ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်ကြီးထဲ ဝေယံ့ လိင်ချောင်းကြီး ဇိကနဲ ဝင်သွားတော့ ဒေါ်ဝင်းခခ ဆီ မှ ငြီးသံလေး ထွက်လာခဲ့သည်၊ နာလို့ မဟုတ် အရသာရှိလှလွန်းလို့ပဲ ဖြစ်သည်။ ဝေယံ က ဒေါ်ဝင်းခခ ခါးကျင်ကျင်လေး ကိုကိုင်ကာ တချက်ချင်း အားပါပါဖြင့် ဆောင့်လေတော့သည်။ သူ ကော့ဆောင့်လိုက်တိုင်း ရမ်းခါနေသော နိူ့ကြီး များကို သူတို့ ရှေ့ မှန်သားပြင်ပေါ် မှာ တွေ့နေရလေရာ၊ သူ့အတွက်တော့ ဗီဒီယိုလည်းကြည့်ရသလို ကိုယ်တိုင်လည်းလုပ်ရသည့် အရသာတွေ့နေရလေတော့သည်။ ..စွီ…ဖတ်..ဖတ်..ဖွတ်.ဖတ်…ဖတ်… ..အား…အား…အင့်…အင့်…အားကောင်းလိုက်တာ …မောင်ဝေယံရယ် .. ဆောင့်. . ဆောင့်. နာနာလေးဆောင့်ပေး …ဖင်တုန်း ကြီများကို နောက်သို့ ပစ်ပစ်၍ ခံလေသည်။ အချက် ၅၀ခန့် ပစ်ဆောင့်ပြီးသောအခါ မမဝင်းမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်းလာပြီး ရင်းခေါင်းထဲက ထွက်လာတဲ့ အသံကြီးဖြင့် အော်ညည်းကာ ပီးသွားလေသည်။ ဝေယံလည်း နောက်ထပ် အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ကာ အဖုတ်ထဲ သုတ်တေပန်းထည့်ပီး ပီးသွားတော့သည်.။

ဝေယံ ဒီနေ့ အလုပ် ကို အစောကြီး ရောက် နေသည်၊ အရင်အပတ်က သူ့ ဘောစိ ဒေါ်ဝင်းခခ နှင့် ရမက်နယ် လွန် ကျွံ သွားခဲ့ ရပြီး ၊ ဒါ ပထမ ဆုံး အကြိမ် ပြန်တွေ့ ရမှာမို့ အရမ်း ပျော်နေသည်။ သူ့ ကောင်ကြီး ကလည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အောက် မှာ အတင်းတိုးထောင်ထ နေသဖြင့် ကျပ် ပြီး နေလို့ထိုင်လို့ မကောင်းဖြစ်နေရသည်၊ ဟောလာပါပြီ မမဝင်း၊ လှလိုက်တာ မမဝင်းရယ် လို့ သူ့ စိတ်ထဲ ရေရွတ်မိလေသည်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ လို့သာ ခေါ်နေကြတာ ဝင်းခခက အသက်၃၀သာရှိသေးသည်၊ အလုပ်ထဲမှာ လူကြီး ပုံပေါက်အောင် ဒီဂရီ သိပ်မရှိသော လိပ်ခွံကိုင်း မျက်မှန်တလက်ကို တတ်ထားရာ ဝေယံ မျက်လုံးထဲမှာတော့ မျက်မှန်ကြော်ငြာတွေထဲ က မော်ဒယ်နဲ့တောင် တူသေးတယ် လို့ တွေးမိသည်၊ ရုံးခန်း ထဲဝင်လာတော့ နူတ်ဆက်ကြတဲ့ သူတွေကို စကားပြောရင်း သူ့ အခန်းရှိရာ သူလျှောက်လာရင်း လမ်းမှာ ဝေယံနဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆိုင်မိ ပြီး မျက်နှာလေး ရဲကနဲ ဖြစ်သွား၏။..ဂွတ်မောနင်း အမဝင်း.. …အေးအေး ဂွတ်မောနင်း မောင်ဝေယံ… ဟု ဆို ပြီး ခပ်သုတ်သုတ် သူ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့သည်။

ဝင်းခခ ပေါင်ခွဆုံ မှာတော့ စိုတိုတို ဖြစ်လာခဲ့သည်၊ တကယ်တော့ တနင်္ဂနွေ တရက်လုံး အိမ်မှာ တယောက်ထဲ နေရင်း အိမ်မှာ ဟိုနေ့က ဝေယံနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာ ပြန်စဉ်းစားရင်း သူ့ အဖုတ်လေး သူ ပွတ်နေခဲ့မိသည်။ ခုလည်း ဝင်းခခ အဖုတ်လေး ကတော့ ရွစိရွစိ နဲ့၊ အရှိန်ရ နေပြီလေ၊ ဟိုနေ့က ‌ဝေယံနဲ့ ၃ ချီ ဆွဲ လိုက်တာ ဝင်းခခ တော်တော်လေး နူံးသွားသည်။ ဒါတောင် ကိုယ်တော်ချော က နှပ်ပြီး နောက်တချီ လုပ်ဖို့ ကြံနေသေးသည်၊ အိမ်က လူတွေ ရိပ်မိကုန်မှာ စိုးလို့ နှင်လွတ်လိုက်ရသည်။ လူပျို လူငယ် ဆိုတော့ တချိန်လုံး မာနေသလား မသိ၊ တဏှာကြီးတဲ့ ဝင်းခခတောင် တော်ပါပြီ ဖြစ်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း ဝေယံ ပြန်သွားပြီး ခနနေတော့ သူ့ အဖုတ် က ပြန် တောင်းဆိုလာပြန်သည်၊ နောက်နေ့ စနေ အလုပ်မသွားတော့ပဲ အိမ်မှာပဲ နားလိုက်သည်၊ သူ့ အလုပ်က တော့ နေ့တဝက် ဖွင့်သဖြင့် ဝေယံ ရောက်နေမယ် ဆိုတာ သိသည်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာလို့ မှန်းမသိ ရင်မဆိုင်ချင် သေးတာရယ်၊ သူ့အတွက် အလုပ်ရှင် အလုပ်သမား ဆိုတဲ့ ဆက်ဆံရေးကို ဘယ်လို ဆက်ထိန်းရမလဲဆိုတာလည်း မစဉ်းစားတတ် ဘူး ဖြစ်နေတာရယ် ပါသည်။ ဝင်းခခမှာ ဒါမျိုး အတွေ့ အကြုံလည်း မရှိ၊ တခါမှ လည်း မဖေါက်ပြန်ဖူး၊ ကိုယ့်ရည်းစား ကလွဲရင်၊ ဒါ ပထမဆုံး တစိမ်း ယောက်ကျား တယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံ ဖူးတာ ပဲ၊ အင်းလေ ကိုယ့်ဘာသာ ခပ်တည်တည် နေရင် ကောင်လေး မစရဲလောက်ပါဘူးတွေးရင်း သူ့ စားပွဲ ပေါ်က စာရွက်စာတမ်းတွေ လှန်လှောရင်း အလုပ်ထဲ စိတ်မြုပ် ဖို့ ကြိုးစားနေလိုက်သည်။ …အမဝင်း..ဒီမှာ အမဝင်းအတွက် ကော်ဖီ.. ခေါင်းငုံ့ အလုပ်လုပ်နေသော ဝင်းခခ တယောက် ဝေယံအသံကြားတော့ မော့ကြည့်မိသည်၊ ဆံပင်တိုတို သပ်သပ်ရပ်ရပ်နှင့် မျက်နှာနုနု ဝေယံကို တွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲ လှပ်ကနဲ ဖြစ် သွားသည်၊ ဒီနူတ်ခမ်း တွေ ပဲ ဟိုနေ့ က သူ့ နိူ့သီးခေါင်း တွေ ကို အငမ်းမရ စို့ ခဲ့တာ၊ သူ့ အဖုတ် ကိုလည်း ယုယုယယ နမ်းရှုံ့ရက်ပေးခဲ့တာ ၊ ဝင်းခခမျက်နှာ ပန်းရောင် တချက် ဖြန်းသွားသည်၊ …အေးအေး ကျေးဇူးပါကွယ် မောင်ဝေယံ… ဝင်းခခက သူ့အလုပ်စားပွဲ ကြီးကိုပတ်ကာ သူ့ သားရေကုလားထိုင် ဘေးနားလာရပ်ပြီး ကော်ဖီခွက်ကို စားပေါ်ပေါ်လာချ ပေးသော ဝေယံကို တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏၊ သူ့လည်ချောင်း မှာ နည်းနည်း ကပ်သလို ဖြစ်သွားသဖြင့်လည်း ဟင်းဟင်း ဆိုပြီး လည်ချောင်းတချက် ရှင်းလိုက်မိသည်။

သူကော်ဖီခွက်ကို ယူပြီး တငုံ သောက်လိုက်ချိန်ထိ ဝေယံ မလှုပ်မရှားရပ်နေသေးတာ တွေ့လိုက်ရ ၍ မော့်ကြည့်လိုက် မိသည်၊ ..အမဝင်း နေကောင်းလား.. …အင်း ကောင်းပါတယ်..ဘာဖြစ်လို့လဲ ..မောင်ဝေယံ… ….အင်း ဟိုနေ့ က အမဝင်းဆီက ပြန်လာပြီးကတည်းက နေလို့မကောင်းတော့ဘူး.. …ဟင် ဟုတ်လား…ဘာဖြစ်လို့လဲ… ….ဒီမှာလေ ကြည့်ပါလား..တချိန်လုံး အဲလိုဖြစ်နေလို့… …အို…. ဒေါ်ဝင်းခခ အိုဖြစ်လောက်စရာပါပဲ၊ ဝေယံ ပြနေတာက သူ့ ပုဆိုးအောက်က ထိုးထောင်ထ နေသော ဒုတ်ကြီး၊ ဝင်းခခ အာတောင် ခြောက်သွားရသည်၊ သူ့ ပေါင်ခွဆုံ မှ စိုစွတ်စွတ် က အခု တော့ ပိုရွဲလာသလို ဖြစ်သွားရသည်၊ ..ဟဲ့ မောင်ဝေယံ..လူတွေ မြင်ကုန်မယ်နော်.. ..အမဝင်း ..ကျနော် ဖိုင်စတိုခန်းမှာ စာရွက်သွားရှာမယ်နော် အမဝင်း ခနလေး လိုက်ခဲ့ ငါးမိနစ် ပဲ .. ဝေယံက ပြောပြောဆိုဆို လှည့်ထွက်သွား၏၊ ဝင်းခခ ဘာပြောရမှန်းပင် မသိကြောင်ပြီးကျန်ခဲ့သည်။ သူတို့ ရုံးဖိုင်စတိုခန်းမှာ ကျဉ်းကျဉ်း ရှည်ရှည်နူင့် စာကြည့်တိုက်လို ဖိုင်တွေကို စင်တွေနဲ့ တင်ထားသည်၊ တော်ရုံလူတွေ ဝင်ခွင့်မပေး အမြဲ သော့ခတ်ထားလေ့ရှိသည်၊ သူတို့ မိန်းအော့ဖစ်၏ အပေါ်ထပ် အလွှာမှာ ရှိတော့ လူလစ် လို့ တယောက်ချင်းဝင်လျှင် အထဲ မှာ လူရှိနေမှန်းပင် မသိရပေ။ ဝေယံ အတွင်းဘက် ဖိုင်စင်တွေ ကြားထဲ မှာ တယောက်ထဲ စောင့်ရင်း ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြစ်နေရသည်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ လာမှ လာပါ့မလား၊ စောင့်နေရသည်မှာ သူ့အတွက် ကြာလှသည်ဟုထင်မိလေသည်၊ နာရီကို ကြည့်တော့ ၁၀ မိနစ်တောင် မရှိသေး တံခါးသံ ချက်ကနဲ ကြားပြီး လူဝင်လာသံ ကြားမှ သူ့ ကောင်ကြီးလည်း ဒိန်းကနဲ ပြန်ထောင် ထလာသည်၊ …ဝေယံ..ဘယ်မှာလဲ.. ဝေယံက အတွင်း ထောင့်နား မှာ ဆိုတော့ ဝင်းခခ မမြင်ရပေ၊ သူ အတွင်းဘက် လျှောက်ဝင်လာမှ ဝေယံ ၏ ရုတ်တရက် သိမ်းကျူံး ပွေ့ဖက်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်၊ သူတို့ နူစ်ဦးသား ၏ မွတ်သိပ်လှသော အနမ်းတွေ က နူစ်ဦး စလုံးကို သွေးတွေ ဆူဝေလာစေခဲ့သည်၊ ဝေယံ က သူ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံချွတ်ချလိုက် သဖြင့် မတ်ထောင်နေသော လိင်ချောင်းကြီး က ဝင်းခခ ဗိုက်သားလေး ကို သွားထောက်မိသည်၊ ဝေယံ လက်ဖဝါးတွေ က ဒေါ်ဝင်းခခ ၏ မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်း ရင်အုံပေါ် ကို ရောက်သွားတော့ ဝင်းခခက လှမ်းဆုပ်ကိုင် ဖမ်းထားလိုက်သည်၊ …မလုပ်နဲ့ ‌ဝေယံ အင်္ကျီတွေ ကြေကုန်မယ်.. သူက မချင့်မရဲ နူင့် ဒေါ်ဝင်းခခ ထမိန်ကို ဖြေချွတ်တော့ ဒေါ်ဝင်းခခ မငြင်းပါ အသာဖြေ ချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးနားက ကုလားထိုင်တလုံး နောက်မှီပေါ် လှမ်းတင်လိုက်သည်၊ ဖြောင့်စင်းပြိး လုံးကျစ် လှပလှသည့် ဒေါ်ဝင်းခခ ပေါင်တန်တွေ က ဝင်းကနဲ ပေါ်လာပြီး အသားရောင် ပင်တီလေးက ပေါင်ခွကြားမှာ စိုကပ်နေ၏၊ ဝေယံက ဒေါ်ဝင်းခခ ပင်တီလေး ကို သားရေကြိုးမှ ကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်တော့လည်း မငြင်းရှာပါ၊ အိုး လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်လေး၊ ဝေယံ မျက်လုံးရှေ့မှာ အမွှေးအမြှင်မရှိ ဖွေးနု ဖေါင်းမို့ နေသော်လည်း ညိုတိုတို နူတ်ခမ်းအဖတ်လေး ဟ နေပြီး ပန်းရောင်ရင့်ရင့် အတွင်းသားလေး စိုတိုတိုကို တစွန်းတစတွေ့ နေရသည်။

ဝေယံက ဒေါ်ဝင်းခခ ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ခြေထောက်တဖက်ကို မပြီး ဘေးနားက ကုလားထိုင်ပေါ်တင်လိုက်ကာ ကားသွားသော ဒေါ်ဝင်းပပ ပေါင်ခွဆုံ ကြား သူ့မျက်နာကို အပ်လိုက်တော့သည်။ ဝေယံ ၏ လျှာကြီး သူ့အဖုတ်နူတ်ခမ်း ကို စိုစိုစွတ်စွတ်နဲ့ နွေးကနဲလာ ထိတော့ ဒေါ်ဝင်းခခ တကိုယ်လုံး နွေး ကနဲဖြစ် သွားပြီး အကြောတွေတောင် တောင့်သလို ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လဲပြိုမသွားအောင် ဝေယံ ဆံပင်ကို ဆွဲဆုပ်ကာ ကိုင်ထိန်းထား လိုက်မိပြီး မျက်လုံးကို လည်းတင်းတင်း ကြီး ပိတ်ထားမိ လေတော့သည်။ ဝေယံ ကတော့ သူ သွားရည် တမြှားမြှား ကျခဲ့ရသော ဝင်းခခ ဖင်လုံးကြီး များကို လက်ဝါး နူစ်ဖက်က ဆုပ်နှယ်ပြီး သူ့ လျှာကြီး က ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို အားရ ပါးရ တပြတ်ပြတ် ကုန်းရက်နေမိလေတော့သည်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ မှာလည်း ဝေယံ ဘာဂျာ အပေးကောင်းမှုကြောင့် မကြာခင်ပဲ တွန့်တွန့်လူးကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်သွားရလေသည်။ ဝင်းခခက ဝေယံကို အသာ ဆွဲထူရင်း …ဝေယံ ဒီထဲ မှာ တို့ သိပ်ကြာလို့ မရဘူး နော်… …ဟုတ်..မမဝင်း..ဟို စားပွဲ ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးမလား ကျနော် အနောက်က လုပ်လိုက်မယ် နော်.. ဒေါ်ဝင်းခခ စကား ဆက်မရှည်တော့ပါ၊ ဝေယံကို ကျောပေးပြီး စားပွဲခုံစွန်းလေး ကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ထောက်ကိုင်ကာ သူ့ ဖင် ကြီးကို အနောက်ဖက် ကော့ပေးလိုက်လေသည်။

သေးကျင်သော ခါးလေး အောက်မှ စွံကားတက်လာပြီး လုံးကျစ် ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်ဖွေးဖွေးကြီး က သူ့ ရဲ့မာနေသော လိင်ချောင်းကြီးကို မထိန်းနိူင်လောက်အောင် တဆတ်ဆတ် တုန်လာစေခဲ့သဖြင့် အချိန်မဆိုင်းတော့ ပဲ ဝင်းခခ အနောက် မှာ နေရာယူပြီး ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကို အ၀ မှ တေ့ကာ ဖိသွင်း လိုက်လေတော့သည်။ …စွိ…စွတ်… ..အား…အင်း… နူစ်ယောက်စလုံး က အသံ ကျယ်ကျယ် မထွက်ရဲ ကြသော်လည်း ကာမစည်းစိမ်အရသာ ကောင်းလှသောကြောင့် တိုးတိုး လေး ညှီးညူရင်း တက်ညီလက်ညီ လိုးနေကြရာ၊ အခန်းလေးထဲ အရည်ရွမ်းနေသော အဖုတ်ကြီးထဲ လိင်ချောင်းကြီး ဝင်ထွက်နေသံ၊ ဝေယံ ပေါင်ခြံနှင့် ဒေါ်ဝင်းခခ ဖင်လုံးကြီး များ ရိုက်ခတ်မိသံ တဖတ်ဖတ် တို့သာ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး ပေါ်ထွက်လာနေလေတော့သည်။ ….အား ကောင်းလိုက်တာ အမဝင်းရယ်..အမ အဖုတ်ကြီး က အီစိမ့်နေတာပဲ လိုးရတာ.. .အင်း…တို့ လည်း ကောင်းတာပါပဲ ကွယ်… နောက်ဆုံး ဝေယံ က သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို အဆုံးထိ ဖုန်းကနဲ ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခ စောက်ခေါင်းထဲ သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ် ပန်းထည့် ပစ်လိုက်တော့သည်။

ဝင်းပပ ရုံးရောက် ချလာတော့ ‌ဝေယံ အံသြသွားသည်၊ မနေ့က ပြောတော့ ဒီနေ့ ကိုရဲသွင်ကို သွားကြိုရမှာ မို့ မလာတော့ဘူးတဲ့၊ အခု တော့ ရုံး ထဲ ရောက်ချလာ လိုက်တာ အပါး အရမ်းကိုလှနေပါလား၊ ဒီနေ့ အပြာရောင် မင်းသမီးလေး ပါလား၊ အပေါ်က မိုးပြာရောင် ဗြောင် ကို လက်ပြတ်မကျ လက်စကလောက်လည်း မရှည် ခေတ်ဟောင်းတုန်းက စတိုင်မျိုးကို ခေတ်ဆန်ဆန်ပြန် ပြင်ထားတဲ့ ရင်စိ၊ ကော်လာထောင်လေးနဲ့ ခါးတို အောက်က ထမိန်အထက်ဆင် ဖုံးရုံလေး၊ အောက်ကတော့ အပြာခံမှာ ကန်လန့်ဖြတ် လှိုင်းတွန့် အလုံးကြီးတွေ ပုံစံ အချိတ် ထမိန် နဲ့ အဲဒီ လှိုင်းကြီး က ဒူးဆစ် လောက်မှာပဲ ပတ်တယ် ရှမ်းထမိန်တွေ လိုမျိုး၊ ဆိုတော့ တင်သားနေရာ မှာက အပြာဗြောင်လေး ပဲ၊ ဖြစ်နေတယ်၊ ခါးမှာတင်းတင်းလေး ပတ်ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန် ကြောင့် စွင့်ကား လုံးကျစ်နေတဲ့ တင်သားတွေက ထင်းထင်းကြီးဖြစ်နေ တယ်၊ ဝေယံ မနေ့က တနေ့လုံး စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပြီးတာတောင် သူညီတော်မောင်က ချက်ချင်းခေါင်းထောင်ထ လာတယ်။ အမဝင်း ဒီနေ့ မလာတော့ဘူးမှတ်လို့..ဆရာ့ လေယာဉ်က ဘယ်အချိန်ဆိုက်မှာလဲ… …နေ့လည်မှလေ အဲဒါကြောင့် အိမ်မှလည်း နေရမှာ ပျင်း..ဒီမှာလည်းလုပ်စရာလေးတွေ ရှိလို့ ထွက်လာတာ.. ဝင်းခခ သူ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်နေတော့သည်။

ဝေယံ မှာသာ ငေါင်တောင်တောင် ဖြစ် နေပြီး ၊ တကယ်လို့ ကိုရဲသွင် ပြန်ရောက်လာ လျှင် သူ ဘယ်လို နေရထိုင်ရမလည်းဆိုတာကို စဉ်းစားရင်း ဦးနှောက်စားနေလေသည်။ …ဟေး မောင်ဝေယံ ဒီဖိုင် ထဲ မှာ လိုနေတဲ့ အင်ဗွိုက်တွေ ရှာပြီး ဖြည့်လိုက်အုန်း.. ရုတ်တရက် သူ့ စားပွဲရှေ့ရောက်လာပြီး ပြောလိုက်တဲ့ ဒေါ်ဝင်းခခ အသံကြောင့် ဝေယံ ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး အတွေးပျက်သွား၏၊ ရုတ်တရက် မျက်နှာပျက်သွားပြီး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသော ဝေယံမျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခလည်း တမျိုးကြီး ခံစားလိုက်ရသည်၊ ..မောင်ဝေယံ နေကောင်းရဲ့လား… …ကောင်းပါတယ် အမဝင်း ..ဖိုင် တွေဆိုမှ ကျနော် တခုပြစရာရှိသေးတယ် အဲဒါ အရေးကြီးမယ် ထင်တယ် ဟို ဖိုင်အခန်းထဲမှာ..ခနလောက် လိုက်ကြည့်ပါအုန်း..ဝေယံက ပြောပြောဆိုဆို ထထွက်သွားလိုက်၏၊ ဝင်းခခ တယောက် ချီတုံချတုံ ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။ သူတို့ အပြင်မှ စိတ်ချရတဲ့ နေရာမှာ တိုက်ခန်းတခု ငှားထားပြီးကတည်းက ထိုဖိုင်ခန်းလေး ကို လုံး၀ မသွားကြတော့ အန္တာရယ်အလွန်များ၍ ဖြစ်သည်။ အခုတော့ ဝေယံ တခုခု ပြောခြင်လို့ထင်သည် ဟု တွေးကာ ဒေါ်ဝင်းခခ လိုက်သွားလိုက်လေသည်။

ဝင်းခခ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဝေယံက အခန်းတံခါးကို ဂျက်ချလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခ ကို အတင်း ပွေ့ဖက်ကာ အသည်းအသန် နမ်းပစ်လိုက်သည်၊ ဝင်းခခက အတင်းတွန်းထားပြီး၊ …ဝေယံလေး..မနေ့ က ပဲ ကိုယ်တို့ သဘောတူချက်ရပြီးပြီလေ အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ပါမယ် ဆိုတာ.. ..အင်းလေ အမဝင်းရယ်..ကိုရဲလွင်လာရင် လို့ပြောထားတာလေ ကိုရဲလွင်မှ မရောက်သေးပဲဟာ.. …ဝေလေးက ရစ်ပြီကွာ..ကိုယ် ဒီကနေ သွားကြိုမှာ အဝတ်အစားတွေ ကြေလို့ မရဘူးလေ.. …အင်းပါ အမဝင်းရယ် အမဝင်းက အရမ်းလှလွန်းတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးပေါက်ကွဲတော့မယ်ဗျ ဒီမှာကြည့်.. ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဝေယံက သူ့လုံခြည်ကို ကွင်းလုံးပုံချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကို ပေါင်လည်ဆွဲချလိုက်သည်၊ သူ့ ဖွားဘက်တော် လိင်တန်ကြီး က ထောင်ကနဲ ထွက်လာသည်၊ အကြောပြိုင်းပြိုင်း နှင့် ဖေါင်းကား တင်းမာနေသော လိင်ချောင်းကြီးက မြွေဟောက်ကြီး တစ်ကောင် ပါးပြင်းထောင်နေသလို ..ကဲ ဒါဆိုလဲ လာ မမ စုပ်ပေး မယ် မြန်မြန်လေး စိတ်လျှော့လိုက်နော် မထိန်းထားနဲ့ … ဝင်းခခက ပြောပြောဆိုဆို ဝေယံကို လိင်တန်ကြီး မှ ဆွဲ ဆုပ်ကိုင် ခေါ်သွားပြီး အခန်းထောင့်က စက္ကူ ပုံးပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်၊ ဝေယံက မတ်တပ်ရပ်လျှက် ဝင်းခခက အထိုင် ၊ ဝေယံ လိင်ချောင်းကြီးနဲ့ ဝင်းခခ ပါးစပ်ပေါက်နဲ့က တတန်းတည်းဖြစ်နေသည်။ ဝင်းခခ က ထုံစံအတိုင်း ပုလွေ ပညာပြကာ သူ့ လီးကြီး ကို စစုပ်လေတော့သည်။ လီးကြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာသည် နှင့် ဒေါ်ဝင်းခခ တယောက် အပြင်လောက ကို မေ့လေပြီ ၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးတွေ တက်လာပြီး အားတက်သရော စုပ်သလို သူ့ အဖုတ်တွင်းကလည်း အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်ကျလာပြီ၊ ဆယ်မိနစ်မျှ စုပ်ပေးသော်လည်း ဝေယံ တယောက် ပြီးမဲ့ ပုံမမြင်၊ ဘယ်ပြီးမလဲ မနေ့ က တနေကုန် တနေခန်း ဆော်ထားတာ ဆိုတော့ တချီပြီးဖို့ တော်တော်ကြာနေတာပေါ့၊ ဒေါ်ဝင်းခခလည်း မထူးတော့ ဟု စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ဝေယံ လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်မှ ပြွတ် ကနဲနေအောင် ဆွဲထုတ်ပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်၊ ..ကဲ ဝေလေး လာလာ ငါ့အဝတ်အစားတွေ မကျေအောင်လုပ်နော် … ဒေါ်ဝင်းခခ သူ့ ထမိန်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ကုလားထိုင်နောက်မှီမှာ ခေါက်တင်လိုက်သည်၊ နောက် သူ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ခြေကျင်းဝတ်ထိ ဆွဲချကာ ခြေထောက်တဘက်ကို မထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တော့ စားပွဲခုံကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ထောက်ကိုင်ကာ ဖင်ကို နောက်သို့ ကော့ပေးလိုက်သည်၊ ဝေယံ တယောက် ကမန်းကတန်း ပင် ဒေါ်ဝင်းခခ အနောက်မှာ နေရာယူ ပြီး သူ့ လီးကြီးကို သူလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါ်ဝင်းခခ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှ အနောက်သို့ ပြူထွက်နေသည့် နူစ်ခမ်းထူထူ အဖုတ်ကြီး ၏အဝတွင် တေ့လိုက်လေသည်၊ နောက်တော့ ဖြေးဖြေးချင်း ဇိမ်ခံသွင်း ရာမှ အရှိန်တက်လာတော့သည်၊ နောက်တော့လည်း ဒေါ်ဝင်းခခ ဖင်လုံးများနှင့် ဝေယံ ပေါင်ခြံတို့ တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံ များနဲ့ အတူ အသက်ရူသံတွေလည်း မြန်လာကြသည်။ မကြာခင် အတွင်းမှာပင် တယောက်နှင့်တယောက် အထာသိနေကြပြီဖြစ်၍ နှစ်ဦးစလုံး ပြိုင်တူ ကာမ အရသာ အထွတ် အထိပ် သို့ ရောက်ရှိသွားကြလေတော့သည်။…ပြီးပါပြီ