စွဲလမ်းအောင် လုပ်နိုင်သူကြီး

သူ့အကောင့်လေးမီးစိမ်းနေပါလား ဖုန်းလေးကိုကိုင်ပြီး ဖေ့ဘုတ်လေးကို ဖွင့်လိုက်တော့ ကေသီအကောင့်လေး မီးလေးစိမ်းနေတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် တစ်ခါမှလည်း နှုတ်မဆက်ရဲတဲ့ဘဝ။ ကေသီရေ ကိုယ့်မှာသာ ကိုယ့်အပြစ်နှင့် ကိုယ်ဖြစ်ခဲ့ရပြီ။ တို့နှစ်ယောက်ချစ်ခြင်းကို ကိုယ့်ရဲ့ဇီဇာကြောင်မှုကြောင့် တို့တွေဝေးခဲ့ကြရတာ မဟုတ်လားလေ။ အားလုံး ကိုယ့်အပြစ်တွေပါကွာလို့ ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့လေးတွေးရင်း အတိတ်ကို စိုးသီဟတစ်ယောက် တမ်းတပြီးမဆုံနိုင်တဲ့ဘဝမို့ ဆွေးနေရတယ်လေ။ ကျနော် ရန်ကုန်အရှေ့ပိုင်းတက္ကလိုလ် တည်ဆောက်ရေးမှာ အန်ဂျင်နီယာကန်ထရိုက်တာ အဖြစ်တာဝန်ယူခဲ့တယ်။ ရန်ကုန်ကနေပြီး အလုပ်သွားရတာလေ။ ကားမောင်းပြီးပေါ့။ ဖောင်ဒေးရှင်းလေးစတင်နေခဲ့တဲ့အချိန်မှာ ပုံစံတွေက မတည်မငြိမ်၊ အခုတစ်မျိုး တော်ကြာတစ်မျိုး ဖြစ်နေတာကြောင့် မူလဒီဇိုင်းအတိုင်း လုပ်ထားရကနေ ပုံစံပြောင်းတဲ့အတွက် ပေါက်ကွဲနေတဲ့အချိန် ကားကိုမြန်မြန်လေးမောင်းလာခဲ့တယ်။ သံလျင်ဖက်ကမ်းရောက်တော့ လမ်းရှင်းပါတယ်ဆိုပြီး အရှိန်တင်လိုက်တယ်။ လူက ကိုယ့်အတွေးနှင့် ကိုယ်ဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကရုမစိုက်အားဘူးဗျ။ လမ်းသွယ်လေးကနေ ဆိုင်ကယ်တစ်စီး အတင်းထွက်လာတယ်။ ကားရှေ့အထိရောက်လာတာကြောင့် ကျွီ..ဟီ..ဟီ..ကျွီ ကားဘရိတ်ကို အတင်းဖမ်းနင်းရင်း ဒေါသထောင်းကနဲ ထွက်သွားတယ်။ မတိုက်မိပေမယ့် ဆိုင်ကယ်ကလှဲသွားတယ်။ လှဲသာလှဲသာ သောက်ခလေးမက လက်ထဲက ရေခဲချောင်းကို မလွှတ်ဘူး။ သိတဲ့အတိုင်း အလုပ်ထဲမှာ ဆဲနေကျပုံစံအတိုင်း အယုတ်တအနတ္တတွေ ထွက်သွားတယ်။ ကားပေါ်ကဆင်းပြီး ဆိုင်ကယ်ကိုထူရင်း ကြည့်လိုက်ကာ “ဟေ့ကောင်မလေး..ဒါကားဟဲ့ ကားတိုက်ရင် သေတတ်တယ် နားလည်လား၊ နင်လင်မလိုချင်တော့ဘူးလား” “အံမာ တိုက်ချင်တိုက်ပလိုက်၊ လင်မလိုချင်တော့ဘူးလား ဘာလာနဲ့” ကျနော်လည်း အဲဒီအခါမှ သတိထားမိတယ်။ ကောင်မလေးက မျက်ကြောတင်းလေး ဆေးဆိုးဆံပင်လေးနှင့်။ ရုပ်လေးက ချစ်စရာလေးပါ။ တော်တော်လေးလည်း လှတယ်။ သူ့အရပ်နှင့်လိုက်ဖက်တဲ့ အလှအပ အဖုအထစ်တွေက ရင်ခုန်ချင်စရာပါ။ ရင်ထဲမှာ ရေခဲမြစ်လေး စီးဆင်းသွားတယ်။ သိပ်ချစ်သွားပြီခေးရယ်။ “ဒီလိုပါ လင်ယူမယ်ဆို ငါ့ကိုစဉ်းစားပေးပါလို့” “အမ် မသာကြီး..ရုပ်ကဖြင့် သင်းချိုင်းကို ခြေတလှမ်းနေပြီ ငါခဲနှင့်ကောက်ထုလိုက်ရ” ကောင်မလေးက ပါးစပ်ကလည်းပြောရင်း ခဲကောက်ကိုင်လို့ ကျနော်ကားပေါ်တက်ပြီး အတင်းမောင်းပြေးရတော့တယ်။ ဟိုက် မလွယ်ကြော ဇတ်ဇတ်ကြဲလေး ကျနော် အဲဇတ်ဇတ်ကြဲလေးကို ခိုက်သွားတယ်။ အင်း..အသက်ကလည်း ၇နှစ်လောက်ကွာမယ့် သဘောရှိတယ်။ ဒီလိုအလန်းလေးက ငါလိုလူကို ဘယ်ကြိုက်မလဲကွာ။ ဘာဖြစ်ဖြစ် သူ့အချစ်ကိုရဖို့ ငါ့သိက္ခာတွေ မာနတွေကို ခဝါချရမှာပဲလေ။ ချစ်တော့လည်း လူငယ်စတိုင်ဖမ်းရမှာပေါ့။ နောက်နေ့ အဲဆော်ကို အဲဒီနေရာလေးမှာပဲ ကြိုစောင့်ဖို့ စဉ်းစားလိုက်တယ်။ အဟဲ နဖူးစာရွာလည်ပြီ။ ရန်ကုန်သားနှင့် သံလျင်သူ၊ အဟီး..မိုက်တယ်။ အော်..ငါတော့ ရှင်မွေ့လွန်းနှင့်တော့ တွေ့ပြီ။ အင်း..အဆင်ပြေအောင်ပဲ လုပ်ရမယ်၊ ငါ့အသက်က မိန်းမယူရမယ့် အရွယ်ရောက်နေပြီပဲ။ စိတ်ကူးနှင့်ရူးပေါ့ဗျာ။ကေသီတစ်ယောက် ပေါက်ကွဲနေတယ်။ မနက်က ရေခဲချောင်းလေးဝယ်ပြီး ဆိုင်ကယ်လက်တဖက်နှင့် ထိန်းစီးပြီး လမ်းသွယ်က လမ်းမကြီးပေါ်တက်တော့ အရှိန်နည်းနည်းလွန်ပြီး သူများလမ်းကြောပေါ် ရောက်သွားတာ။ ရန်ကုန်ဖက်ကလာတဲ့ ကားနှင့်တိုက်မိတော့မလို့။ လဲသွားတာ လူကိုမထူပဲ ဆိုင်ကယ်ကိုထူတယ်။ ပြီးတော့ သောက်အားမနာ ပါးမနာလည်း ပြောသေးတယ်။ ဘာတဲ့ လင်မလိုချင်ဘူးလားတဲ့။ သူ့အပူကျနေတာပဲ။ ပြီးတော့လည်း ရိသဲ့သဲ့ ရည်းစားစကားပြောသေးတယ်။ လူကဖြင့် ဘဲအိုဘဲနာကြီးဖြစ်နေပြီ ဒီကမှ ဆယ့်ရှစ်နှစ်ပဲ ရှိသေးတာ အားမနာလျှာမကျိုးပြောထွက်တယ်။ စိတ်တိုပြီးခဲနှင့်ထုမလို့ ခွေးသားကြီးတွေ့ရင်တော့.ဟင်းးးဟင်းး ဒေါသစိတ်လေးလျှော့လိုက်ပြီးမှ ပြန်တွေးကြည့်လိုက်တယ်။ အသက်သာကြီးတာပါ။ ရုပ်ကမဆိုးဘူးပဲ အမယ်သူ့တစ်ကိုယ်လုံးလဲ ရေမွေးနံတွေနှင့် မွေးနေတာပဲ။

ရေမွေးပုလင်းများ ဖိတ်ကျလာခဲ့သလားမသိဘူး အာ..ငါဘာတွေတွေးမိနေတာလဲ ဆတ်ဆတ်ကြဲလေး ကေသီရင်ထဲ အတွေးတချက် ခဏတာလေးဝင်သွားတော့။ ကေသီတစ်ယောက် ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးမိသွားတယ်။ ကေသီလည်း ကျောင်းတက်ဖို့အတွက် ဆိုင်ကယ်ကို ကျောင်းဖက် ဦးတည်ထွက်လိုက်တယ်။ ကျောင်းရောက်ပြီး ကျနော်လည်း အလုပ်များနေတာကြောင့် ဘယ်မှမထွက်ပဲ အလုပ်အတွက် စီစဉ်ပေးနေရပေမယ့် ခုနတုန်းက လမ်းမှာတွေ့တဲ့ ကောင်မလေးက အတွေးထဲမှာ စိုးမိုးနေတာကြောင့် ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပြုံးမိတယ်။ ဆယ်လီနာဂိုမက်လို လှတဲ့ကောင်မလေးရယ် မင်းဆီမှာလဲလေ။ နေ့လည်ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့ ကဲန်တင်းဘက်ကို သွားလိုက်တယ်။ ဆိုင်ကလည်း ရင်နှီးနေပြီ။ ဆိုင်ရှင် မချယ်ရီက အခါတိုင်းဆို ကျနော်က နောက်ကျပြီးမှ လာလေ့ရှိတော့ အံဩနေတယ်။ ဆိုင်မှာ ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေ များနေလို့ လက်မလယ်ဘူး။ ကျနော်လည်း ဆိုင်ထဲကိုကြည့်လိုက်တော့ ဟားးးး ဟိုကောင်မလေး၊ ကြည့်စမ်း ဝေးဝေးရှာစရာမလိုဘူး ဒီကျောင်းကပဲ. နဖူးစာမှန်တော့ တွေ့ရပြီပေါ့။ “ထမင်းပေါင်းတစ်ပွဲလာချ၊ ပြီးတော့ သံပုရည်တစ်ခွက်”။ အော် သူမှာပြီ ငါခွင်ဖန်ပြီး အနားကပ်လိုက်ဦးမယ်။ “အကြော်ဆရာ ထမင်းပေါင်းမြန်မြန်လုပ်ကွာ” “ဆရာစားမလို့လား” “မဟုတ်ဘူး ဟိုဆော်လေးလေ သူမှာတာ” အော်မကေသီလား” “မင်းသိလို့လား” “သိတယ် ဂျစ်တူးမလေး” “ကေသီတဲ့လား” “ကေသီအောင်တဲ့” “ဆရာ” “အေးးးရပြီလား” “ထမင်ပေါင်းရပြီဆရာ” “ပေး..ငါ့ကိုပေး” “ဆရာပို့ပေးမလို့လား” “အင်းးးး” ကျနော်လည်း ထမင်းပေါင်းပန်းကန်ယူကာ ကေသီအနားကို သွားပြီး “ရပါပြီ.ထမင်းပေါင်း” ကေသီမော့ကြည့်တော့ ရင်တောင်ခုန်သွားတယ်။ “ဟာ. ဘဲရီး စားပွဲထိုးလား” “ဟုတ်ကဲ့” ကေသီသဘောကျသွားတယ် လက်စားချေခွင့်ရပြီ။ “အော.ရေနွေးပေးဦး” “ရမယ်” ကျနော် ရေနွေးအိုး ချပေးလိုက်တယ်။ “တစ်ရှူးဘူးပေးအုံး” “ရမယ်” တစ်ရှူးဘူး ချပေးလိုက်တယ်။ “ဟင်..ဇွန်းတွေကမသန့်ဘူး” “ပေးပါ.ကျနော်ရေနွေးစိမ်ပေးမယ်” ရေနွေးစိမ်ပေးပြီး ဇွန်းခက်ရင်း ဆေးပေးလိုက်တယ်။ စားပွဲခုံက “ညစ်ပတ်နေတယ်”။ သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့အနား မထိတထိလေးကပ်ပြီး သုတ်ပေးလိုက်တာ။ “ဟေ့လူ..ဘာလို့အနားကပ်တာတုန်း” “အဲ သေသေချာချာကြည့်ချင်လို့ပါ” “ဘာရှင့်” “အော် မောင်လေးစိုးသီဟ.. အားနာလိုက်တာကွယ်..ကေသီညီမလေး သံပုရာရည်သောက်ဦးမလား”။ ကျနော်လည်း မချယ်ရီ အနားရောက်လာလို့ ဆက်စကားမပြောပဲ ခွာလိုက်တယ်။ မချယ်ရီနှင့် ကေသီတို့ စကားပြောနေတယ်။ မချယ်ရီက ကျနော့်ဘက်လှည့်ကြည့်ပြီး အားတုံ့အားနာ ဖြစ်နေပုံပဲ။ သူကတော့ ပြုံးစိစိနှင့် အင်း ကေသီရယ် မင်းငါ့ကို ပြုစားနိုင်တယ်ကွယ်။ ညနေသုံးနာရီလောက် အလုပ်ကနေပြန်ခဲ့တယ်။ ဘုရားကုန်းကျော်ပြီး ကျိုက်ခေါက်အလွန်မှာ ကေသီကို ဆိုင်ကယ်တွန်းရင်း လမ်းမှာတွေ့တယ်။ “ဟေ့…ကေသီ” “ဟင်..ဘဲရီး” “ဟာတစ်ခါတည်းပဲ အဖြစ်ခေါ်လိုက်တာလား” “ဘာရှင့်.နာချင်ပြန်ပြီ” “အာကူညီမလို့ပါကွာ” “မလိုဘူး..ကိုယ့်ဟာကို တွန်းနိုင်တယ်၊ ရှင်တို့ယောက်ျားလေးတွေက နည်းနည်းကူညီမယ်၊ ခင်ချင်တယ်ပြောမယ်၊ ပြီးရည်းစားစကားပြောမယ် မသိတာကျလို့” “အော် ကေသီက ကြိုသိပြီးပြီပဲ.. အဖြေပေးဖို့ စဉ်းစားတော့” “ဘာရှင့်” “ပေးပါ.ဆိုင်ကယ်၊ ရော့ကားသော့ ကားပေါ်နေခဲ့ ဆိုင်ကယ်သွားပြင်လာခဲ့မယ်”။ ကျနော် ကားသော့ အတင်းပေးပြီး ဆိုင်ကယ်ကို တွန်းလာခဲ့တယ်။ ဆယ့်ရှစ်ကုန်းမှာ ဆိုင်ကယ်ပြင်ဆိုင်မရှိတော့ အောင်ချမ်းသာအထိ တွန်းလာခဲ့တယ်။ မောမှန်းတောင် မသိဘူး၊ အချစ်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါက်ဖွားနေလို့ပေါဗျာ။ ကားသော့လေးပေးပြီး ဆိုင်ကယ်တွန်းကာ ထွက်သွားသော ကိုစိုးသီဟကို ကေသီ သနားသွားမိတယ်။ စိတ်ထဲလည်း ကြည်နူးမိတယ်။ သူ့အပေါ် တကယ်ဂရုစိုက်သော လူတစ်ယောက်၊ ချစ်သောသူတစ်ယောက်ကို တွေ့ရတဲ့အတွက်လည်း ဖြစ်တယ်။ ကေသီစိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုးပြီး သူတပါးကို ကူညီတတ်သော ဘဲရီးကို လေးစားသွားတယ်။ ဘဲရီးကတော့ ကေသီအပေါ် တရားဝင်ချစ်ခွင့်ပန်လာမှာကိုလည်း တွေးမိတယ်။

အဲလိုဆိုရင်လည်း ကိုယ့်အပေါ် ဘယ်လောက်သည်းခံနိုင်မလဲ စမ်းသပ်ဖို့ စဉ်းစားမိပြီး မိမိအဖြစ်ကို ရယ်ချင်နေမိတော့တယ်။ ကျနော်လည်း ဘီးဖာပြီး ဆိုင်ကယ်စီးကာ ကေသီဆီလာလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကေသီကို သော့လှမ်းပေးရင်း “ကေသီ ရော့သော့..ကလေးတွေစာသင်ရဦးမယ်မလား” “ဟင်ဘယ်လိုလုပ်သိလဲ” “ကေသီ ဆယ်တန်းကလေးတွေကို ဂိုက်လုပ်နေတယ်မလား သွားတော့ ဆိုင်ကယ်တွန်းထားတာ ချွေးတွေနဲ့ ရေလေးဘာလေးချိုးပြီးမှ သွား၊ မဟုတ်ရင် ကလေးတွေ မူးလဲသွားမယ်” “ဘာ” ရုပ်ကလေးက လှရက်သားနဲ့ လူကညစ်ပတ်လို့”။ “ဘာ…ဘာပြောတယ်” “ဟဲ..ဟဲ အလုပ်တွေရှုပ်ပြီး ရေမချိုးဖြစ်ဘူးဆို” “အမလေး စွပ်စွပ်စွဲစွဲ” သွားတော့လေ ကေသီ မနက်မှ ကိုစောင့်နေမယ်”။ ကေသီ လန့်တောင်လန့်လာတယ်၊ ဒီလူကြီးက ကေသီ့အကြောင်း သိနေလို့လေ၊ ကေသီ ရယ်ချင်သွားတယ်၊ စိတ်ထဲမှာလည်း တွေဝေသွားတယ်။ ဘဲရီးနှင့်တွေ့တော့ ကေသီ့စိတ်ထဲ ဘဲရီးက စိုးမိုးလို့နေတာလေ။ ညနေ ကလေးတွေနှင့် စာသင်နေရင်း ပြုံးမိတယ်။ ညလည်း အိပ်မပျော်ဘူး မနက်ရောက်တော့ စောစောလေး ထလိုက်တယ်။ ရေမိုးချိုးပြီး အလှပြင်ရာက ရယ်ချင်နေတယ်။ ဘဲရီးကိုလည်း တွေ့ချင်တယ်။ လူဆိုးကြီး တဖြေးဖြေးနှင့် ကေသီ့စိတ်ကို ဖမ်းစားနိုင်တယ် ဟင်းး။ အဲဒါနဲ့ ဆိုင်ကယ်လေးထုတ်ပြီးစီးကာ လမ်းထိပ်ကိုထွက်လာလိုက်တယ်။ လမ်းထိပ်ဝဲယာကြည့်တော့ ဘဲရီးကားကို တွေ့တယ်။ လမ်းထိပ်ဆိုတော့ ကေသီရှက်သွားတယ်။ မတော်တဆ အိမ်ကလူတွေနှင့်တွေ့ရင် အရှက်ကွဲမှာမို့ ခေါင်းငုံပြီး ဆိုင်ကယ် အတင်းမောင်းထွက်ပြီး ကျောင်းကို လာခဲ့လိုက်တယ်။ စောစောရောက်တော့ ယောင်ချာချာနှင့်လေ၊ ကျနော်လည်း ကျနော့်ရှေ့က ဆိုင်ကယ်အတင်းမောင်းသွားတဲ့ ကေသီနောက်က လိုက်ခဲ့တယ်။ ကေသီ့ ဆိုက်ကယ်ဘေး ကားရပ်ပြီး “ကေသီ..တစ်ခုခုစားရအောင်” “ဟုတ်” ကျနော်ကင်တင်းဘက်ကို လမ်းလျှောက်ရင်းကနေ ကေသီ့ကိုကြည့်တော့ ကေသီက ခေါင်းငုံကာ စဉ်းစားနေတယ်။ “ကေသီ..ကိုယ်မင်းကိုချစ်တယ်” “ရှင်.. ဘဲရီး၊ အဲလိုပြောဖို့ မစောလွန်းဘူးလား” “မစောဘူး..မင်းအနားမှာရှိတဲ့ ချစ်လင်းကို၊ မင်းဦးနှင့် ဟိုဘဲလေးတွေရဲ့ ခေါတောတစ်ထောင်နှင့်ကြည့်တဲ့ အကြည့်တွေက စိုးရိမ်စရာကောင်းလို့ပါ” “အမ်..သူတို့က နှာဗူးအကြည့်နှင့်ကြည့်တယ်ပေါ့.. ဘဲရီးက ဘယ်လိုလုပ်သိလဲ” “မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်တယ်လေ” “အဲဒါဆို ဘဲရီးလည်း နှာဗူးပေါ့” “မဟုတ်ပါဘူး ကျနော်က အချစ်စွမ်းရည်နှင့် ကြည့်တာပါ” “ဘဲရီးက လိပ်မျိုးပဲ သိပ်သိတတ်တယ်” “ကေသီ ကိုယ့်ကိုအဖြေပေးဦလေ” “ချက်ချင်း ဘယ်ပေးလို့ရမလဲ စောင့်ပေါ့” “အေးပါကွာ စောင့်ပါ့မယ်” ဒီလိုနှင့်ကင်တင်းထဲရောက်တော့ စားစရာ မှာလိုက်တယ်။ ကျနော်က ကော်ဖီ၊ သူက လက်ဖက်ရည်တဲ့။ ကျနော်လည်း အကြိုက်တူအောင် လက်ဖက်ရည် မှာရတယ်။ ပိုက်ဆံရှင်းတော့လည်း သူက အရှင်းမခံဘူး၊ သူ့စားတာ သူသောက်တာ သူ့ဟာသူရှင်းသွားပြီး၊ ကျနော်ကို ထားကာ ကျောင်းထဲကိုသွားတယ်။ သူ့မာနကို လုံးဝအထိမခံတဲ့ မိန်းကလေးပါဗျာ။ ကေသီတစ်ယောက် ရင်ထဲမှာ တွေဝေခဲ့ရပြီ။ ရည်မှန်းချက်တွေ တလှေကြီးနှင့် နေလာခဲ့တာ။ ကိုစိုးသီဟရဲ့ အကြင်နာချစ်ခြင်းတွေက သူအပေါ်လွှမ်းမိုးခဲ့ရပြီ။ ဘယ်သူခံနိုင်မလဲလေ ကိုယ့်လောက် ဂျစ်ကျနေသူတစ်ယောက် သိသိကြီးနှင့် ဆိုးတဲ့သူအပေါ် သည်းခံစိတ်တွေမွေးပြီး ကိုယ်ပေးမဲ့ မေတ္တာတရားကို စောင့်မျော်နေသူအပေါ်မှာ နှလုံးသားက ချစ်ခွင့်ပေးလိုက်မိပြီ။ ကိုစိုးသီဟ အပေါ်မှာ ချစ်မိပေမယ့် ကိုယ်ရဲ့လွတ်လပ်ခွင့်နှင့် ရည်မှန်းချက်တွေအပေါ် ထိပါးလာမှာလည်း စိုးတယ်။ လောကဓံတရားကို အံတုပြီး ရွဲ့တတ်တဲ့ ကေသီရဲ့အပြုအမူတွေကို ကိုစိုးသီဟ နားလည်ရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ နောက်ပတ်အတွေမှာလည်း စိုးသီဟ ကေသီနှင့်အမြဲတွေ့ဖြစ်တယ်။ ကေသီဆိုးနွဲ့တာ ခံရင်းနှင့်ပဲ “ကေသီ.. ကို ကေသီကို ချစ်တယ်ကွာ.. ကေသီ့သဘောထားလေး သိပါရစေတော့” “ကေသီ ကန့်ကွက်စရာမရှိဘူး ကိုကို” “ကိုယ့်ကို ကိုကိုလို့ ခေါ်လိုက်တယ်ပေါ့နော် ကေသီ” “အာ မသိဘူး” “ထပ်ခေါ်ကွာ ကေသီရာ” “ခေါ်ချင်ပါဘူး” “ခေါ်ပါ ကေသီရာ” “ဘဲရီး ဟာကွာ..ရွတ်” ကျနော်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။

စိတ်ထဲမှာ အားမလိုအားမရဖြစ်လာလို့။ “အာ ကိုကိုနော်” “ဟေးးးးးပျော်တယ်ဟေ့..ဟားးးဟားးးးဟားးးးဟား” “ကိုကိုဘာတွေဖြစ်နေလဲ” “ဝမ်းသာလွန်းလို့ပါကွာ” “ခစ်..ခစ်..ခစ်” “ကိုကိုတို့ ဘုရားသွားရအောင်” “ဒီမှာကိုကို ဒါမျိုးကရိုးနေပြီ၊ ပထမဘုရားသွားမယ်၊ ဒုတိယပန်းခြံသွားမယ်၊ ပြီးရင် ဟိုတယ်ကို ခေါ်အုံးမှာ မဟုတ်ဘူးမလား” “ဟာ ကေသီကလည်းကွာ အဲလိုမဟုတ်ပါဘူး” “ဘာမဟုတ်ရမှာလည်းကိုကို၊ အဲဒါယောက်ျားလေးတွေ လုပ်နေတဲ့ သီအိုရီပဲလေ” “အင်း ကေသီ မှတ်ထားနော် ကိုကိုက ကေသီ့ကို ဘယ်တော့မှ ဟိုတယ်မခေါ်ဘူး” “တကယ်လား ကိုကို” “အင်းးး” “ကေသီက ဟိုတယ်ပဲ သွားချင်တာ” “နိုး မခေါ်ဘူး” ကိုကို ပိုက်ဆံမရှိလို့ မဟုတ်လား” “ဘာ..မင်္ဂလာဆောင်ပြီးရင် တစ်လလောက် ဟိုတယ်မှာ ဟန်းနီးမွန်းလုပ်ပစ်မှာ ကေသီကို မနားစေရဘူး” “သွားညစ်ပတ်” “ဟားးးးးဟားးမကြောက်ပါနှင့် ကေသီရယ်” “ဘာလဲ ပဲမြစ်မို့လား” “အမ်..ပဲမြစ်..ဟားးးးဟားးးးး” “တော်ပြီ…..ဘဲရီ ကေသီ့ကို ချစ်တယ်ပြောလေ” “ချစ်တယ် ချစ်တယ် ချစ်တယ် ကေသီရယ်” ကျနော်လည်း ကေသီ့ကိုဖက်ပြီး ကေသီရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ ကေသီလည်း ကျနော့အနမ်းတွေကို ပြန်တုန့်ပြန်ပြီး နမ်းတယ်ဗျ။ အချစ်ကိုတွေ့ရတော့ ရင်ခုန်သံချင်းပါ နီးစပ်ခဲ့ပြီလေ။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် အမြဲပဲတွေ့ချင်တယ်။ တွေ့ရင်လည်း ကေသီက ဘာပစ္စည်း လက်ဆောင်ပေးပေး လက်မခံဘူးဗျ။ အစားအသောက်စားရင်တောင် တစ်ယောက်တလှည့် အကုန်ခံခိုင်းတယ်။ ကျနော် ဘယ်လိုမြိုကျမှာလည်းဗျာ။ သူ့မှာ ကလေးတွေ ကျူရှင်ပြရင်း ပိုက်ဆံရှာတယ်။ ဘဝအတွက်ဆိုပြီး သင်တန်းတွေတက်တယ်။ ကျနော်သူ့ကို စိတ်မချတော့ဘူး၊ သူ့မှာလည်း ယောက်ျားလေးသူငယ်ချင်းတွေက အများသား။ သိတဲ့အတိုင်း မစားရညှော်ခံ။ အနံ့ရှူနေတဲ့ ချစ်လင်းကိုနှင့် မင်းဦးတို့ရှိတယ်။ ဖုန်းတွေပြောတယ်။ သူ့လွတ်လပ်ခွင့်ဆိုပြီး ပိတ်ပင်လို့က မရဘူး။ ကျနော် ကေသီ့ကို အပိုင်ချည်ဖို့ ကြိုးစားတယ်။ လုံးဝလက်မခံဘူး။ “ကိုကို ကေသီ့ကိုချစ်ရင် အဲလိုမလုပ်နဲ့တဲ့”ဗျာ။ ကျနော် အကြံအစည်တွေ ထုတ်နေတာပေါ့ဗျာ။ ဒီလိုနှင့် ချစ်သူသက်တမ်း သုံးလပြည့်တဲ့အခါ ကျနော့အလုပ်တွေလည်း ပြီးပြီမို့လို့ ကျနော် ကေသီတို့ကျောင်းကို မသွားဖြစ်တော့ဘူး။ သင်တန်းတက်ချိန် မနက်ပိုင်းတော့ တွေ့ခွင့်ရတယ်။ နှစ်ယောက်သား ခဏတော့ စကားပြောဖြစ်တယ်လေ။ နီးနေတဲ့အချိန် သိပ်မသိသာပေမယ့် ကျနော် တစ်လလောက် ခရီးထွက်ရတဲ့အခါ အရမ်းလွမ်းလာတယ်။ ကေသီလည်း ကျနော်လိုပဲ လွမ်းနေတယ်လေ။ ပြန်ရောက်ရင် ဖုန်းဆက်ပြောမယ်လို့ ကျနော် ကေသီ့ဆီကို ဖုန်းဆက်တယ်။ “ခလေးလေး ကိုကိုပြန်ရောက်ပြီ” “မနက် ကေသီ့ဆီလာလေ” “လာချင်တယ်ကွာ ကိုကို အရမ်းလွမ်းနေပြီ” “ကေသီလဲ အရမ်းလွမ်းနေတယ်ကိုကို၊ ကေသီဆီလာခဲ့ပါကွာ” “ကိုကိုနေမကောင်းဘူး ကေသီရယ်” “ဟင်ဘာဖြစ်လို့လဲကိုကို၊ ကေသီလာခဲ့မယ်လေ” ကျနော်ဝမ်းသာသွားတယ်။ အိမ်မှာ ကျနော်တစ်ယောက်တည်းလေ။ ကေသီလာရင် ကျနော်..ချစ်လိုက်မယ်ဆိုပြီး ကြံစည်နေတယ်။ ပဲမြစ်မဟုတ်ကြောင်း ကေသီ သိသွားစေရမယ်လေ။ “ကလင်..ကလင်” “ကေသီ..လာပြီပဲ” “အင်း ကိုကို” “လွမ်းတယ် ကေသီရယ်” ကျနော် ကေသီကိုဖက်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ “အာ….ကိုကို့အိမ်မှာ လူမရှိဘူးလား” “ရှိဘူးလေ” “ဟော့တော့. ဘာလို့လိမ်ခေါ်တာလဲ နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး” “ကေသီကလည်းကွာ ကိုအရမ်းလွမ်းနေလို့” “ကေသီလည်း လွမ်းတယ်ကိုကို.ဒါပေမယ့်” “ကေသီရယ် ကိုကို ကေသီ့ကို အရမ်းချစ်တာလေ” “ကေသီသိပါတယ်ကိုကိုရယ်၊ ကေသီလေ အပျိုစင်ဘဝကို ဒီလိုကြီး” ကျနော် ‌ကေသီ့နှုတ်ခမ်းကို လက်ညှိုးလေးနှင့် ပိတ်လိုက်တယ်။ “ကေသီရယ် ချစ်သူတွေဖြစ်ပြီး ချစ်သူဘဝမှာ ဒီလိုပဲချစ်ကြတာပဲလေ၊ ကိုကိုကေသီ့ကို လက်ထပ်ယူမှာပါ.. ကိုကိုသီရိအပေါ်မှာ တသက်လုံး သစ္စာရှိရှိ ပေါင်းသင်းမှာပါ ကေသီရယ်” “ဒါဆိုလည်း ကတိပဲနော်” “အင်းပါ ကေသီရယ်” “နောက်ကျမှ ကေသီ့ကိုပစ်သွားမယ်ဆိုရင်လည်း ကေသီက ဂရုမစိုက်ဘူး” ကိုကို ပိုင်ဆိုင်ချင်လွန်းလို့ပါ ကေသီရယ်” “အင်းပါ” “ကိုကို ချစ်တယ် ကေသီရယ်”။ ကျနော်လည်း ကေသီ့ခါးကို ကျစ်နေအောင်ဖက်ရင်း ကေသီ့မျက်နှာအနှံ့ အနမ်းမိုးတွေ ရွာချလိုက်တယ်။

တအိမ်ထဲ နှစ်ယောက်တည်းသာ ရှိတယ်ဆိုတဲ့ အသိက ကျနော်တို့နှစ်ယောက်လုံးကို စိတ်အရမ်းလှူပ်ရှားစေတယ်။ ချစ်သူတွေလည်းဖြစ်တဲ့အပြင် လူမရှိတဲ့နေရာမှာဖြစ်တော့ ကေသီရော ကျနောရော ကာမစိတ်ကို ထိမ်းချုပ်လို့ မရတော့ဘူးလေ။ ကျနော် ကေသီနှုတ်ခမ်းသားလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ ကေသီလည်း ရမက်ခိုးတွေ ဝေလာပြီလေ။ မျက်တောင်လေးစင်ပြီး ကျနော့အကြင်နာတွေကို မျော်လင့်နေပြီလေ။ ကျနော် ကေသီ့ကို အနမ်းလေးပေးရင်း ကေသီ့အကျီလေးကို အပေါ်မချွတ်လိုက်တယ်။ ကေသီရဲ့ စနေနှစ်ခိုင်ပေါ့ဗျာ လှလိုက်တာ။ နေရောင်မထိတဲ့နေရာဆိုတော့ ဖွင့်ထွားပြီး ဖြူဖွေးနေတာပဲ၊ ရင်သားတွေက ဘရာအပေါ်မှာ ထွက်လုဆဲဆဲပေါ့။ ကျနော်လည်း ဘရာချိတ်ကို ဖြုတ်ပြီး ကေသီ့နို့တွေကို ကြည့်မိတယ်။ စိတ်တွေထန်နေတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေစူပြီး ချွန်ထွက်နေတယ်၊၊ ပန်းရောင်သမ်းတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးနှင့် ဝန်းရံထားတဲ့ နိုးဝန်းလေးတွေက ချစ်စရာအလွန်ကောင်းနေလို့ ကျနော်လည်း ရေငတ်နေသူပမာ တပြွတ်ပြွတ် အငမ်းမရစို့လိုက်တယ်။ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်အားးးကိုကို..အားးးးဖြေးဖြေးစို့ပါကိုရယ်” “ကိုအားရပါးရစို့ပါရစေ ကေသီရယ်” “အင်းပါ ကိုကိုရယ်.. ကေသီက ကိုကိုပြုသမျှ ခံရတော့မှာပဲလေ” “အဲ့လိုသဘောမထားနဲ့လေ ချစ်ရာ၊ ချစ်ကြပြီဆိုမှတော့ စိတ်တူကိုယ်တူ ချစ်ချင်တာ” “အင်းပါ ကိုကို ကိုကိုစိတ်တိုင်းကျသာ ချစ်ပါ၊ ကေသီခံပါ့မယ်” “ကေသီကလည်းကွာ ကေသီ့အကြိုက်လေးပြောပေါ့”။ “ဟင့် ကေသီမှ မလုပ်ဖူးသေးတာ ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲ” “အင်းပါ…ကေသီ လုံချည်ပါ ချွတ်လိုက်တော့မယ်” ကိုကို့သဘောပါ ကိုကို” ကေသီရဲ့ခွင့်ပြုချက်ရပြီဆိုတော့ ကျနော် မြန်မြန်ဆန်ဆန်ပဲ လုံချည်ကို ချွတ်လိုက်တယ်။ လုံချည်လေး ကျွတ်ပြန်တော့ ပင်တီလေး ပေါ်လာပြန်တယ်။ အနက်ရောင် ပင်တီလေးကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ကေသီကလည်း ကုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီး အချွတ်ခံတာလေ။ ကေသီက ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့တွက် ပိပိကို ထင်ထင်ရှားရှား မတွေ့ရပေမယ့် ဆီးခုံမှာ အမွေးလေးတွေ ပေါက်နေတာကြောင့် ကျနော့စိတ်က အရမ်းကိုဖီလ်းဖြစ်နေတယ်။ အမှန်အတိုင်းပြောရင် ကျနော်ကေသီ့ကို အရမ်းလွမ်းနေသလို ကေသီကလည်း ကျနော်ကို အရမ်းလွမ်းနေတာလေ။ ကျနော့်ရဲ့တဏှာစိတ်က ငယ်ထိပ်အထိရောက်နေတယ် ပြောရမလားပဲ။ ကေသီ့နို့ကိုစို့ပြီးပြီဆိုတော့ ကျနော် လုပ်ချင်တဲ့စိတ်က ကေသီ့ပိပိလေးကို အရမ်းယက်ပေးချင်တာပေါ့။ ကေသီ့ကို ကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်တယ်။ မို့ဖောင်းနေတဲ့ပိပိက အရမ်းကိုလှတယ်ဗျာ။ ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး။ ကေသီဘယ်လိုခံစားနေလဲ ကျနော်မသိချင်ဘူး။ ရတဲ့ အခွင့်အရေးကို ကျနော် လက်လွတ်မခံတော့ဘူးလေ။ ကျနော် ကုတင်အောက်ကနေ ကေသီ့ပေါင်လေးကို ကားကာ အပေါ်မြှောက်တင်လိုက်တယ်။ အရွတ်သေးသေးလေးနဲ့ ပိပိအကွဲကြောင်းက ကျနော့်ကို ယက်လှည့်ပါလို့ ဖိတ်ခေါ်နေသလိုပါ။ ကေသီ့ပိပိအကွဲကြောင်း အောက်ခြေမှာတော့ ကျနော် နို့စို့ပေးထားလို့ အရည်ကြည် ချောဆီလေးတွေ စိမ့်နေတယ်ဗျာ။ ကျနော့အတွက်တော့ အချစ်ရေ ချိုချိုလေးတွေပေါ့ဗျာ။ ချစ်သူရဲ့ပိပိကထွက်တဲ့ အရည်ကြည်ချိုချိုလေးကို ယက်လိုက်တယ်။ “ပလပ်..ပလပ်အားး အင့်ဟင့် ကို..ကိုရေ..အားး” ကေသီ့ဆီက အချစ်အသံလေး ထွက်ပေါ်လာတယ်။ ကျနော် လျှာကို အပြားလိုက်လုပ်ပြီး အားရပါးရ ယက်လိုက်တယ်။ “အာ့အင့်ဟင့်ဟင့် ကိုကိုရယ် ချစ်ရူးတော့မယ်” အဲဒီအသံလေးက ကျနော့်စိတ်ကို အရမ်းဖီးဖြစ်စေတယ်။ အရွတ်သေးသေး တွန့်တွန်းလေးကိုလည်း လျှာနှင့်အပြားလိုက် ယက်လိုက်တယ်။ “အင်းးဟင်းးးဟင်းး ကိုကိုအရမ်းကောင်းးတယ်ကွာ” ကေသီကအိပ်ရာခင်းကို ဆွဲဆုပ်ကိုင်ပြီး တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းနေရှာတယ်။ သူ့အတွက်လည်း ဒါဟာ ပထမဆုံး အချစ်ခံရခြင်းလေ။ ပထဆုံးအထိအတွေ့ကို အရသာရှိနေအောင် ကျနော် စွမ်းဆောင်ပေးနေတာလေ။ တချက်တချက် ယက်လိုက်တိုင်း ကေသီ့ဗိုက်သားလေးတွေ တင်းတင်းသွားတယ်ဗျာ။ လျှာကိုဖိပြီး မြုပ်သထက်မြုပ်အောင် ဖိသိပ်လိုက်တယ်။ အပျိုစစ်လေးဖြစ်လို့ အကွဲကြောင်းက ပေါင်ကားထားပေမယ့် စေ့နေတယ်လေ။

ကျနော် အားစိုက်ရတယ်လေ။ အကွဲကြောင်းတလျောက် အတင်းယက်ရင်း ကေသီ့အစေ့ကလေးကို ထိအောင်ယက်လိုက်တယ်။ ပိပိကမို့ဖောင်းနေတာမို့ အစေ့ကအထဲမှာ ရောက်နေတာလေ။ အစေ့ကလေးကို လျှာနှင့်ကလော်ပြီး နိုးဆွပေးလိုက်တယ်။ ဖိသိပ်လိုက် ကလော်လိုက်မို့လို့ ကေသီမှာ တဟင်းဟင်း အော်နေရပြီလေ။ ကေသီ့ပိပိကလည်း အရည်တွေ ရွဲရွဲစိုနေတာလေ။ အရည်တွေကို လျှာနှင့်သိမ်းယက်ပြီး မြိုချလိုက်တယ်။ “အားးကိုကို..သီရိရင်ထဲမှာ ကတုန်ကရင်ကြီးကွာ” ကျနော် ကေသီ့အစေ့ကို စုပ်လို့ရအောင် ပိပိနှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို ဖြဲလိုက်ပြီး အစေ့ကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်တယ်။ “အာ့ရှီးးရှီးး အာ့ ကိုကို” ကေသီ့တကိုယ်လုံး တုန်တက်လာတယ်‌။ ကေသီ အော်ဟစ်ညည်းညူရင်း တွန့်လိမ်ကာ ပြီးသွားတယ်။ “အားးကိုကိုထွက်ကုန်ပြီ ထွက်ကုန်ပြီ အားးးရှီးးရှီးးး” ကေသီ့ဆီက အရည်တွေ လှိမ့်ထွက်လာတယ်ဗျာ။ ကေသီပြီးသွားတော့ ကျနော်လီးက အတွင်းခံဘောင်ဘီထဲမှာ အရမ်းကို ရုန်းထွက်နေပြီ။ ကျနော် ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်တော့ ကျနော့်လီးက ချက်အထိကပ်နေပြီ။ “ဟယ်..အကြီးကြီးပါပဲလား ကိုကို” “အင်း” “ကေသီ ကိုကို့ဟာကြီး ဒီလောက်ကြီးလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားဘူးကိုကို ကြောက်စရာကြီး” “မကြောက်ပါနဲ့ သီရိရယ်.သူလည်း ကေသီ့ကို အရမ်းချစ်တာ နာအောင်မလုပ်ပါဘူး.. ကေသီကော သူ့ကို အကြင်နာမပေးချင်ဘူးလား”။ “အွန်း ကေသီ ကြောက်တယ်” “လုပ်ပါကွာ သူလည်း ကေသီ့အကြင်နာကို တမ်းတနေပြီ” “ကြင်နာပေးချင်တာပေါ့ ကိုကိုရယ် ကိုယ့်ချစ်သူရဲ့ဥစ္စာပဲလေ” “ကေသီလည်းပြောရင်း ကျနော့်လီးကို ကိုင်ဆွဲပြီး စုပ်လိုက်တယ်။ ကျနော်လီးဟာ လုံးပတ်တစ်လက်မခွဲရှိကာ အရှည်ခြောက်လက်မ စွန်းစွန်းကလေးရှိတယ်။ ဆယ်တန်းကတည်းက အရေပြားဖြတ် နောက်လှန်ချုပ်ထားပြီး ချုပ်ရိုးနေရာမှ ဖုထစ်တွေထနေတယ်။ “ကိုကို ဒါကြီးဘာကြီးလဲ” “ကိုကို နောက်လှန်ချုပ်ထားတဲ့ အရာပါကွာ” “အမလေး ကြက်သီးထလိုက်တာ” ကေသီကပြောလည်းပြော စုပ်လည်းစုပ်လိုက်တယ်။ ကေသီက သူ့ပါးစပ်ထဲ လီးဝင်ဆန့်အောင် အားထုတ်စုပ်လိုက်တယ်။ နူးညံ့တဲ့ ကေသီရဲ့ လျှာအစွမ်းကြောင့် ကျနော့လီးက အစွမ်းကုန်တောင်လာတယ်။ အကြောကြီး ပျိုင်းပျိုင်ထပြီး သံချောင်းတစ်ချောင်းလို မာထန်လာတယ်။ ကေသီခမျာ ကျနော့်လီးဒစ်ကြီး ငုံစုပ်ရတာကြာတော့ ညောင်းလာတယ် ထင်တယ် အပြင်ကပဲ ရေခဲမုန့်စားသလို လျှာနှင့်လီးဒစ်ကို ယက်ပေးနေတယ်လေ။ သူလည်း ကြားဖူးနာဝရှိသလိုပဲ လုပ်ပေးရှာနေတယ်။ “သဲ အပေါက်ကလေးကို လျှာလေးနှင့်ထိုးပေး” “အင်းးအင်းးး” လီးကိုယက်ရင်း ခေါင်းညိတ်ပြရှာတယ်။ ပြီးတော့ လီးအဝလေးကို လျှာနှင့်ထိုးပေးရင်း “ဒီလိုလားကိုကို” “အင်း ကောင်းလိုက်တာ ကေသီရယ်” “ကိုကိုကသာ ကောင်းနေ ကေသီတော့ အာတွေညောင်းလှပြီ” “အင်းပါကေသီရယ်..ကိုကိုလိုးပါရစေတော့” “ကိုကိုသ‌ဘောပါ ကိုကို” “ကဲ ခုနတုန်းက အတိုင်းလေးနေ၊ ကိုကို ကုတင်အောက်ကနေပြီး လုပ်မယ်”။ ကေသီလည်း ကုတင်အောက် ခြေဆင်းထိုင်ရင်း နောက်သို့ လှဲချလိုက်တယ်။ ပုံစကတော့ ကျနော့်အကြိုက် ကုတင်ကန့်လန်ဖြတ် အိပ်တဲ့ပုံပါ။ ဒီလိုးနည်းက အရမ်း အားရစရာကောင်းတယ်။ ကေသီ့ခြေနှစ်ဖက် မိုးပေါ်ထောင်လိုက်တော့ ကေသီအဖုတ်ရဲ့ နှုတ်ခမ်သားပြူးပြီး ထွက်လာတယ်။ ကျနော်လည်း လီးကိုလက်တဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး လီးဒစ်မြုပ်ရုံ အကွဲကြောင်းတလျှောက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်လိုက်တော့ “အာ့..အင်းးဟင်းးးကိုကို” ကေသီရဲ့အသံလေးက တုန်တုန်ရီရီလေး ထွက်လာတယ်။

ကျနော်လည်း ပိပိအပေါက်ထဲ လီးကိုဖိနှိပ်ပြီး သွင်းလိုက်တယ်။ လီးဒစ်ဝင်သွားတော့ ကေသီရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေပါ လိပ်ဝင်သွားသလို မြင်ရတယ်ဗျာ။ “ပြွတ်..ပလွတ်” ဆိုတဲ့အသံနှင့်အတူ “အားး ကိုကို.အားကျွတ်ကျွတ်” ကေသီရဲ့ အလန့်တကြားအော်သံနှင့်အတူ လက်ကတွန်းထုတ်တယ်။ လီးကသုံးလက်မခန့် ကေသီ့အဖုတ်ထဲကို တင်းကြပ်စွာဝင်သွားတယ်။ “ဗျစ်..ဗျစ်”အသံနှင့်အတူ “အားးလားးလား ကိုကိုဖြေးလုပ်ပါ” “အင်းပါ ကေသီရယ်” ကျနော်လည်း ကေသီသက်သာအောင် နို့ကို ကုန်း၍စို့လိုက်တယ်။ နို့ကို ဘယ်ရောညာရော အပြန်အလှန် ဘက်ညီအောင်စို့ရင်း လျှာဖျားလေးနှင့် ယက်လိုက်တယ်။ ကုန်းစို့ရင်းနဲ့ ကေသီ့ပုခုံးအောက် လက်လျိုပြီး လက်ကို ပက်လက်ထားကာ ပုခုံးကိုဆွဲကိုင်လိုက်တယ်။ ကေသီကတော့ အဖုတ်မှာလီးဝင်ရင်း နို့စို့ခံရတဲ့အတွက် နာနေရာက သက်သာလာတယ်။ ကျနော်လည်း လီးကိုအဆုံးထိ မသွင်းပဲ ဒစ်ကြီးနှင့်အစေ့ကို ပွတ်ဆွဲပေးပြီး တဖြေးဖြေး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လိုက်ရာ “အင့်..ဟင့်..ဟင့်…ရပြီကိုကို” ကျနော် နောက်ထပ်နှစ်လက်မခန့် ထပ်သွင်းလိုက်တယ်။ “ဗြိ..ဗြိ..ဖောက်အားးကိုကို…အားးနာလိုက်တာ ကိုကိုရယ်” ကျနော်လီးက အမှေးပါးကို ထိုးခွဲပစ်လိုက်တာလေ။ ဒစ်ကားကြီးဆိုတော့ အမှေးကွဲပြီပေါ့ဗျာ။ “ခဏလေးပါ ကေသီရယ်၊ အပျိုအမှေးပါးကို ပေါက်သွားလို့ပါ” “အင်း..ကေသီ သိတယ်ကိုကို အဲလိုနာမှာစိုးလို့ ကိုကို့ကို ကေသီမပေးခဲ့တာ” “အခုကော ဘာလို့ပေးလဲဟင်” “ကိုကို့ကို အရမ်းချစ်လို့ပေါ့” ကျနော် ထပ်ပြီး မသွင်းရဲသေးဘူး။ တင်းကျပ်လာတဲ့ အဖုတ်ညှစ်အားကို ကျနော်ခံစားနေရပြီ။ နောက်ဝင်လာမယ့် လီးအတွက် ကြောက်လန့်ပြီး ညှစ်လေသလား ကောင်းလွန်းလို့ ညှစ်လေသလားတော့ မသိတော့ဘူး။ ခဏလေးရပ်ကာ နို့ကို ကုန်းစို့လိုက်တယ်။ ခဏတာ ဝေဒနာလေးခံစားပြီး နောက်မှာတော့ “ရပြီကိုကို ကေသီခံနိုင်ပြီ” ကေသီခံနိုင်ပြီဆိုမှ ကျနော် အပြင်မှာကျန်နေတဲ့လီးကို သွင်းလိုက်တယ်။ ကျနော်ဆီးခုံနှင့် ကေသီ့ဆီးခုံကပ်သွားတဲ့အထိ ဖိကပ်လိုက်တယ်။ ဂေါ်လီသီးလို ချုပ်ရိုးက ဘုတွေက ကေသီ့အဖုတ်နံရံတလျှောက် ပွတ်ဆွဲလို့နေတယ်။ “အာ့..ကိုကိုရယ်…အာ့.၊ သားအိမ်များထိလေသလား ကိုကို အထဲကအောင့်သွားတယ်” “မထိပါဘူးကေသီရယ်.အစမို့ပါကွာ.. ကိုကိုဆက်လိုးတော့မယ်နော်” “အင်း လိုးလေ ကိုကို”။ ကျနော်လည်း လီးကို တစ်လက္ခခန့်ချန်ပြီး အသွင်းအထုတ်မှန်မှန်နဲ့ လိုးလိုက်တယ်။ “ဗျစ်..ဗျစ် ဗျစ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်အာ့အင့်..ဟင်းးးဟင်းး” ကေသီကတော့ မျက်လုံးလေးစုံမှိတ်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ ညည်းတွားနေတယ်လေ။ “အာ့..ရှီးးရှီး မြန်မြန်လေးလုပ်ပေးပါ ကိုကို” ထိန်းပြီးလိုးနေတဲ့ ကျနော် ဝမ်းသာသွားပြီး မြန်မြန်လေးလိုးလိုက်တယ်။ ကျနော်ရဲ့ဆောင်ချက်မှာ ကေသီ့အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ လိပ်ဝင်သွားမတတ် ဖြစ်သလို ပြန်ထုတ်ချိန်မှာလည်း အုံလိုက်ကြွတက်လာသလို လီးဒစ်ကြီးက ဆွဲယူလာတယ်။ လီးဝင်ချက် တဗျိဗျိ တဇွပ်ဇွပ် မြည်နေသလို ဆီးခုံချင်းထိသံက တဖန်းဖန်းမြည်နေပြီ။ ကေသီရဲ့အော်ညည်းသံလည်း ပိုကျယ်လာတယ်။ “အားးရှီးးရှီးး ကိုကိုရယ်..အာား” “သီရိကောင်းရဲ့လား” “အား..အရမ်းကောင်းတယ်ကိုကို.. အား.. ရှီး… ကြမ်းကြမ်းလေးလုပ်ပါကိုကို ကေသီ ပြီးချင်နေပြီ”။ ကျနော့ချစ်သူလေး နာမှာစိုးလို့ ကြမ်းကြမ်းမလုပ်ခဲ့တာ ချစ်သူသာ တောင်းဆိုလို့ကတော့ ကုတင်ကျိုးပစေ ကျနော် ကေသီ့ပုခုံးကို ဆွဲကိုင်ပြီး ကြမ်းလိုက်တယ်။ ကေသီကလည်း ကျနော့်ခါးကိုဆွဲပြီး အောက်ကပင့်လာတယ်။ ကေသီ့ရဲ့ လက်သည်းချွန်တွေကလည်း ကျနော့်အသားကို စူးနစ်ဝင်လာတယ်။ အဲလိုဖြစ်လေ စိတ်ကြွလေဖြစ်ပြီး တဘိုင်းဘိုင်း တဒိုင်းဒိုင်းမည်အောင် လိုးလိုက်တယ်။ “ဖန်းးဖန်းးဖန်း..ဗျိ.ဗြိ..ဘွတ်.ဖန်းးးဖန်း အား..ကိုကို ကေသီ ပြီးပြီအားးး” ကေသီကအကြောဆွဲသလို တချက်နှစ်ချက်ခန့်တွန့်ကာ ငြိမ်သွားပေမယ့် ကျနော်ကတော့ မပြီးသေးဘူး လိုးလို့ကောင်းနေဆဲ။ ကေသီပြီးသွားတော့ အရည်တွေ ထွက်လာတာကြောင့် ကေသီ့အဖုတ်က အမြှုပ်တွေပါ ထလာတယ်။ လိုးရတာလည်း အရမ်းကောင်းလာတယ်။ နောက်ထပ် ငါးမိနစ်ခန့် ဆက်လိုးပြီး ကျနော်သုတ်တွေ သီရိအဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပေမယ့် ကျနော်လီးက နည်းနည်းမှ မညိုးသေးပါဘူး။

“အား ကိုကို ခဏလောက်နားပါအုံး ကိုကိုရယ် ကေသီ့အဖုတ်နာလှပြီ” ကျနော့အချစ်လေးသီရိကို သနားလို့သာ ခဏရပ်ပေးလိုကတယ်။ လီကတော့ တောင်နေဆဲလေ။ ခဏတာရပ်ပေးလိုက်တော့ “အာ..ကိုကိုပြီးသွားပြီမဟုတ်ဘူးလား” ကျနော့ရဲ့ တောင်နေဆဲလီးကိုကြည့်ပြီး ကေသီကပြောလာတယ်။ “ကေသီအမြင်ပဲလေ ကိုကိုမပြီးသေးဘူးကွာ” “အာ ကေသီတော့ ခဏနားချင်တယ်ကိုကို” “နား..လေ အချစ်..ဒါပေမယ့်ကိုကို မပြီးသေးဘူးနော်” “အင်းပါ.ကေသီ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ချင်တယ်” “လာလေ ကိုကိုလုပ်ပေးမယ်” ကျနော်ရေချိုးခန်းဘက်ကို ကေသီ့လက်ကိုဆွဲရင်း ခေါ်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ ရေပူလေးကို ဖွင့်ပြီး ရေနွေးလေးနှင့် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ “အာ ကိုကိုကလည်း ကေသီ့ဘာသာလုပ်ပါ့မယ်” “ရဘူး ကိုကိုက လုပ်ပေးချင်တာလေ” “ဟင်အင့်ကွာ ရှက်တယ်၊သီရိဟာလုပ်ပေးနဲ့၊ ကိုကို့ဟာ အရင်လုပ်ပေးလိုက်မယ်.လာခဲ့” ကေသီ ကျနော့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး ရေနွေးစပ်ထားတဲ့ ရေဖြင့် ယုယုယယဆေးပေးတော့ ကျနော်လီးက ပိုပြီးမာလာပြန်တယ်။ “အာ ကိုကို မာလာပြန်ပြီ တော်တော်ဆိုးတယ် ဟင်းးဟင်းးး” “ကေသီ အဲလိုကိုင်ပေးတော့ အရမ်းထလာတာလေ” “မလွယ်ဘူးကွာ ဒီနေ့တော့အသက်တောင် အိမ်ပြန်ပါ့မလးမသိတော့ဘူး” “အများကြီးမလုပ်ပါဘူးကွာ သူပျော့သွားရင် ရပ်လိုက်မယ်” “အင်းပါ..ကိုကို့သဘော…ကိုကိုကလည်း စလုပ်ပြီးပြီပဲ လုပ်ပေါ့” ကေသီက ဆပ်ပြာဘူးရည်လေးညှစ်ရင်း ကျနော့်လီးကို သေချာတိုက်ချွတ်ပေးတာ ဖင်ကြားရော ဂွေးဥတွေပါ ပြောင်အောင်ဆေးလိုက်တယ်။ “ ကဲရပြီ ကိုကို အိပ်ခန်းထဲကပဲ စောင့်တော့” ကျနော်လည်း ကေသီ့ကို ကုတင်ပေါ်က စောင့်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ ကေသီရောက်လာပြီး ကုတင်ပေါ် လှမ်းတက်လိုက်ကာ လှဲနေတော့ ကျနော်က ကေသီ့ကိုလှမ်းဖက်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ ကေသီလည်း ပြန်နမ်းပြီး ကျနော်နှင့် ကေသီ့လျှာတို့ တိုက်ပွဲစနေတာပေါ့။ ကျနော်လက်ကတော့ ဝက်မြီးလိုပဲ လှုပ်ရှားနေလိုက်တယ်၊၊ လူပျိုသိုး ကျနော်အတွက်ကတော့ လိင်ဆက်ဆံရေးကို ကြုံဖူးနေတာကြာပါပြီ လိုးလည်းလိုးနိုင်တယ်၊ အကြာကြီးလည်း လုပ်နိုင်တယ်။ လိုးပြီးရင် စွဲစွဲလန်းလန်းကျန်တဲ့ သဘောတွေကြောင့် ဇယားကပ်မှာစိုးလို့ ကျနော်ရှောင်လိုက် စားလိုက်ပေါ့။ အခုက ကေသီ့ကို တကယ်လည်းချစ်မြတ်နိုးပြီး လက်ထပ်ယူမှာမို့ အိမ်ကိုအပါ ခေါ်လိုးတာပါ။ သူ့ကိုလည်း စွဲလန်းနေအောင် ကျနော်လိုးမှာပါ။ အလိုးမခံဖူးသေးတဲ့ ကေသီ အခုဆို ကျနော့်အလိုကျ ဖြစ်လာပြီလေ။ ကျနော်က ကေသီ့ကိုဖက်ပြီး လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက် နားရွက်ကလေးကို ဖြေးဖြေးကိုက်လိုက်နဲ့ ဆွပေးနေတာပါ။ အချို့မိန်းကလေးတွေရဲ့ ကာမစိတ်ဖြစ်စေတဲ့နေရာဟာ မတူဘူးလေ။ တချို့က လည်တိုင်လေးကိုနမ်းရင် ကာမစိတ်က အရမ်းကြွလာသလို၊ တချို့ကလည်း တကိုယ်လုံး ပွတ်သတ်ပေးရင် စိတ်တွေအရမ်းထတယ်။ တချို့ကလည်း နို့စို့ပေးရင် အရမ်းကြိုက်တတ်တယ်လေ။ ကေသီ့အကြိုက်မှန်းဆရင်း ကျနော် ကေသီရဲ့ကာမစိတ်ကို အသစ်တဖန်နှိုးဆွဖို့ လုပ်လိုက်တယ်။ ကေသီလည်း ကျနော့လီးကို ကိုင်ဆွပေးပြီး “အင့်..ဟင်းးးးကိုကိုရယ် ကေသီ ပြန်ဖြစ်လာပြီကွာ” “သဲလေး ကိုကို ပြန်မှုတ်ပေးချင်တယ်ကွာ” “ကိုကိုသေဘာပါ ကိုကို” “ကေသီကော မကြိုက်ဘူးလား” “ပြောစရာလိုလို့လား ကိုကိုရယ်၊ အားလုံးကြိုက်ကြမှာပဲလေ” ကျနော်လည်း နောက်တစ်ကြိမ်အတွက် ကေသီ့ပိပိကို ဒုတိယံပိ ယက်ရမှာပေါ့ဗျာ။ ဒီအခေါက်ကတော့ ဆပ်ပြာရနံ့လေး သင်းသင်းမွေးနေတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျနော့်အတွက်တော့ အဲဒါဟာ စိတ်အနှောက်အယှက်ပါပဲ။ ပိပိအနံ့နှင့်တူမှ အရသာရှိတယ်။ မွှေးပြီးအေးစက်နေရင် အရသာပေါ့တာပေါ့ဗျာ။ ပိပိရနံ့ သင်းသင်းလေကသာ ကျနော့ကို ဆွဲဆောင်နိုင်တာ။ ဒီတစ်ခါတော့ ပိပိကို သေသေချာချာလေး ယက်လိုက်ဖို့ ကေသီ့ခါးအောက်ကို ခေါင်းအုံးခုဖို့အတွက် “ချစ်လေး….သဲခါးအောက် အုံးခံလိုက်မယ်လေ” “အင်းလေ ကိုကိုအဆင်ပြေသလို လုပ်ပေါ့” “အဲဒါဆို ခါးကြွပေး” ကေသီလည်း ခါးကိုကြွပေးတဲ့အတွက် ကျနော်ခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူကာ ကေသီ့ခါးအောက် ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ အနေအထားကတော့ ရွှေငါးပေါ့။ ကေသီ့ပိပိက ပိုပြီးကြွလာတယ်။ ဖြူဖွေးနေတဲ့ အသားအရည်က အခုတော့ ကျနော့ကြောင့် နီရဲနေတာပေါ။ လိုးချက်ပြင်းပြင်းဒဏ်ခံလိုက်ရတဲ့ ပိပိဟာ နီရဲလို့နေတယ်လေ။ ကျနော်လည်း ကေသီ့ခြေထောက်ကို အပေါ်တွန်းတင်တော့ ကေသီကလက်နဲ့ လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ အဲဒီအခါ ကေသီရဲ့ပိပိသာမက ကေသီရဲ့ဖင်စအိုနီနီလေးပါ ပေါ်လာတယ်။ တဏှာစိတ်တွေ မွန်ထူနေတဲ့ ကျနော့အတွက်ကတော့ အကြိုက်ပေါ့၊၊ ကျနော် စအိုဝကနေပြီး ပိပိအကွဲကြောင်းတစ်လျောက် ယက်လိုက်တယ်။ ကေသီ့တကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားတယ်။ ဘယ်လိုမှ ထင်မထားတာလေ။ “အားးးးကိုကိုရယ်..ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ” ကျနော် စအိုဝနီနီကလေးကို လျှာနှင့်ထိုးမွှေလိုက်တယ်။ “အာ……ရှီးးးးအားးးးးအမလေးးးးးး” ကေသီတစ်ယောက် လိမ့်နေအောင် ခံစားနေရတယ်။ စအိုဝနီနီလေးကို အယက်ခံလိုက်ရတဲ့ခံစားမှုက ကာမတဏှာစိတ်ကို ပြင်းပြစေတယ်။

ပိပိထဲက အရည်တွေ စီးကျလာတယ်။ ကျနော် ပိပိကို အလှည့်ပေးပြီး နှုတ်ခမ်းသားအား လက်နှင့်ဖြဲကာ လျှာနှင့်အတွင်းနံရံကို မွှေလိုက်တယ်။ “အ အ…..အာ့အာ့…အားးးးးးရှီးး” ကေသီတစ်ယောက် တဆတ်ဆတ်တုန်သွားပြီး တအအနှင့် ညည်းညူနေတော့တယ်။ “အား ကိုကို.တော်ပြီကွာ..အားး ကေသီ သေလိမ့်မယ်” ကျနော်လည်း ရပ်မပေးဘူး အစေ့ကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်လိုက်တယ်။ “အားလားးလားးဝိုးးးတော်ပြီအားးးးးကိုကို အိုးးး” ကေသီတစ်ယောက် မခံနိုင်တဲ့အဆုံး အသည်းအသန်ရုန်းကန်ပြီး ထလာတယ်။ “အာ..ကိုကိုတော်ပါတော့ဆို” “ဘာဖြစ်လို့လဲ..ချစ်” “အာ….ဘယ်လိုကြီးဖြစ်မှန်းကိုမသိဘူး၊ အသည်းတွေ အူတွေ ပြုတ်ကျသွားသလို တလှပ်လှပ်နဲ့ကွာ” “ဟားးးဟားး ကိုကိုအဲလောက်တောင် ကျွမ်းသလားကွာ” “လာခဲ့ သူများကိုနှိပ်စက်တာ ကိုကိုလည်း ပြန်ခံစားရမယ်” “ရပါပြီသဲရဲ့ ကိုကိုလိုးချင်ပြီ” “မရဘူး.သူများခံရသလို ခံရမယ် လာအိပ်” ကျနော်လည်း လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ ကေသီက “လာလေ..တင်ပါးအောက် ခေါင်းအုံးခံ ကေသီတုန်းကလို ပြန်လုပ်မှာ” ကျနော်လည်း ခါးကို ပြန်ကြွပေးလိုက်တယ်။ ကေသီက ကျနော့်ခါးအောက် ခေါင်းအုံး ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ “ခြေထောက်မိုးပေါ် ထောင်ပေး” ကျနော့ခြေထောက်တွေ မြှောက်ပြီး ဒူးကွေးကာနေလိုက်တယ်။ ကေသီက ကျနော့ပေါင်ကြား ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး လီးကိုစစုပ်တယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ မကေသီ ကျနော့ကို လက်စားချေခန်းပေါ့ဗျာ။ ကျနော် အော်ရပြီလေ။ ပထမအခေါက်က ရှက်ရွံ့နေပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက်တော့ လီးဒစ်တွေကို လျှာနှင့်ယက်သလို ဂွင်းတိုက်ပေးသေးတယ်ဗျ။ ပါးစပ်ထဲ လီးငုံပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်တယ်။ “အားးးအရမ်းကောင်းတယ်ကွာ” ကျနော်လည်း တအအားနှင့် ဖီးတွေ အရမ်းကောင်းနေတာပေါ့ဗျာ။ လီးထိပ်ဝကိုလည်း လျှာနှင့်ထိုးထိုးမွှေသေးတယ်ဗျ။ လီးစုပ်ပေးရင်း ဂွေးဥကို ဖွဖွလေးညှစ်ပေးတယ်။ ကျနော့လီးက အစွမ်းကုန် တောင်လာတယ်။ ကေသီက လီးစုပ်နေတာကိုရပ်ပြီး ဂွေးဥလေးကို တချက်တချက်စီ စုပ်လိုက်လုပ်တယ်ဗျ။ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ကျနော် အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တောင် တုန်တယ်ဗျ။ “အားးလားးလား ကေသီရယ်..အူးးး..အင်းးးးး” ကေသီလေ ကျနော့်ဂွေးဥကိုယက်ပြီး တွန်းတင်ကာ ဖင်ကိုယက်တယ်ဗျာ။ ကျနော် ပြီးချင်သလိုတောင် ဖြစ်လာတယ်။ သုတ်တွေ အရမ်းတိုးသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ လီးကို သုတ်တိုးချက်က တဒုတ်ဒုတ်မြည်တယ်ဗျာ။ “အားးရပြီ သဲ ကိုကို ပြီးသွားလိမ့်မယ်.. ကိုကိုထပ်လုပ်ချင်သေးတာ” “ဟင်းးးးဟင်းးသိပြီလား သူများကို နှိပ်စက်သလို ပြန်ခံရမယ်ဆိုတာလေ” “အေးပါကွာ… ကြောက်ပါပြီ” ကေသီ့ အလိုကျ ပြောပေးလိုက်တယ်။ သူမကျေနပ်လို့ ပါမစ်ပိတ်ရင် ငတ်ရမှာလေ ကြောက်ရတယ်။ လင်မယားမှ မဖြစ်သေးတာလေ။ “ကေသီ.ချစ်လေး ကုန်းပေးကွာ” “အင်း ကုန်းပေးမယ်လေ ဘယ်လိုကုန်းရမလဲ” “ကုတင်စွန်းကုန်းပေး ကိုကို အောက်ကနေ လိုးမှာ” ကေသီလည်း ကုတင်စွန်းမှာ ကုန်းပေးတယ်။ ကေသီကုန်းပေးတော့ ဖင်ဝိုင်းလေးနဲ့ ကေသီရဲ့အနောက်ပိုင်းက အရမ်းချစ်စရာကောင်းတယ်။ ကျနော်လည်း ကုတင်နားကပ်ပြီး ကေသီ့အနေအထားကို နည်းနည်းပြင်လိုက်တယ်။ ပြီမှ ဖင်ကြားထဲ လီးကိုအပေါ်တင်ပြီး လေးငါးခါ ပွတ်တိုက်လိုက်တယ်။ ကေသီ နည်းနည်းတုန်သွားပြီး “ကိုကိုနော် ကေသီ ဖင်မခံဘူးနော်၊ တော်ကြာဖင်ပြဲသွားလို့ ဒုက္ခရောက်ရမယ်” “ကိုကိုမလုပ်ရက်ပါဘူး သဲရယ်” ပါးစပ်ကသာပြောတာ စိတ်ထဲမှာတော့ လက်ထပ်ပြီးလို့ကတော့ တွေ့မယ်လို့ ကြိမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော်နှင့်တွေ့တဲ့ ဆော်တိုင်းက ဖင်အလိုးခံရတာ ကြိုက်ကြလို့ စိုးသီဟလို့တောင် မခေါ်တော့ ဖင်လိုးကောင်လို့ ချစ်စနိုးနဲ့ ခေါ်ကြတာလေ။ ကျနော့စိတ်ထဲ ကြိမ်းဝါးရင်း ကေသီ့အဖုတ်ထဲ လီးခေါင်းမြှုပ်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ ကေသီ တချက်တုန်သွားတယ်။ ဖြေးဖြေးလေးပဲ တရစ်ချင်းသွင်းတယ်။ လီးက ဗျစ် ဗျစ်နှင့်တရစ်ချင်းတိုးဝင်သွားတယ်။ “အာ့ကိုကို.အောင့်တယ်.ဖြေးဖြေးးကွာ” “အင်းပါ သဲလေး” သိတယ်လေ ဒီပုံစံက စစလိုးရင် အောင့်တတ်တာ သဘာဝပဲ။ အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ ကျနော်က ကေသီကြောက်မသွားအောင် ဖြေးဖြေးလေးလိုးရင်း စအိုဝကလေးကို လက်သည်းနှင့် မထိတထိလေး ခြစ်ပေးရင်း ကေသီတစ်ယောက် တဏှာစိတ်တွေထလာအောင် ထပ်ပြီးနိုးဆွလိုက်တယ်။

ဖင်ဝကို မထိတထိလေး လက်သည်းနှင့် ခြစ်ပေးလိုက်တဲ့အခါ ကေသီစိတ်တွေထန်လာပြီး အော်ညည်းလာတယ်။ “အာ့. အင်းးဟင်းးးဟင်းးးကိုကို” ကျနော်တဖြေးဖြေးနှင့် ကေသီ ခံနိုင်မှန်းသိလာတော့ အရှိန်လေး ထပ်တင်လိုက်တယ်။ လီးက ဇွိ ဗျိ ဗျစ်ဗျစ်နှင့် ထိုးဝင်လိုက် ထွက်လာလိုက်ပေါ့။ “အင်းးဟင်းးးး ကိုကို ကြမ်းကြမ်ေးဆောင့်ကွာ” သိတယ်လေ အဲလိုဖြစ်လာအောင် တမင်လုပ်ထားတာ။ စအိုဝကို လက်သည်းနှင့်ခြစ်လေ အားမလိုအားမရ စိတ်တွေဖြစ်လေ။ ကေသီ ကကြမ်းကြမ်းလေး လိုးခိုင်းတော့၊ စအိုဝကို ခြစ်နေတဲ့လက်ကို နေရာပြောင်းပြီး ကေသီ့ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကိုကိုင်ပြီး ဝုန်းလိုက်တယ်။ ကုတင်ဘောင်တောင် တကျွီကျွီမြည်တယ်ဗျာ။ လိုးချက်က တဖန်းဖန်းမြည်နေသလို လီးဝင်ချက်ကလည်း ဘွတ်ဘွတ်မြည်နေတယ်။ “အားးးးကောင်းတယ်..ကိုကို ဇွိ..ဗျိ..ဗျစ်..ဗျစ်…..ဗွက်..ဘွတ်..ဖန်းးဖန်းးးးဖန်းး အား ကိုကို…အိုး..အားးရှီးးးရှီးးး” နှာမှုတ်သံနှင့်အတူ ကေသီတစ်ယောက် ပြီးတော့မယ်။ ကျနော်လည်း အဆက်မပြတ် ကေသီ့ခါးကို တင်းတင်းဆွဲကိုင်ပြီး လိုးတယ်။ ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းလွန်းလို့ ကေသီ့တင်ပါးတောင် ဖြူဖွေးတာကနေ ပန်းရောင်ပြေးလာတယ်။ တဖြေးဖြေးနှင့် နီလာတယ်။ ကျနော်လည်း မိနစ်နှစ်ဆယ်ကျော် လိုးလိုက်တယ်။ ကေသီက အားမရှိတော့ဘူး သူကပြီးသွားလို့ ဒူးခွေနေပြီ။ ငါးမိနစ်လောက် အဆက်မပြတ်လိုးရင်း လီးကို အဆုံးထိကပ်ကာ သုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်တယ်။ သုတ်တွေကုန်အောင် ပန်းထည့်လိုက်ပြီးတော့ ကေသီ့ခါးကို လွှတ်ချလိုက်တယ်။ ကေသီက ကျနော်လွှတ်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ် မှောက်လျက်ကျသွားတယ်။ ကျနော်လည်း ကေသီ့ဘေးနားကပ်ပြီး “ချစ်လေး..အိုကေရဲ့လား” “အားကိုမရှိတော့ဘူး ကိုကိုရယ်” ဖျော့တော့တော့လေသံနှင့် ပြောလေတော့ ကျနော်ရယ်ချင်သွားတယ်။ “ကဲ သဲခဏနားအုံး ကိုကို စားစရာသောက်စရာတွေ ပြင်လိုက်ဦးမယ်” “အင်းပါကိုကို ကျနော် စားစရာသောက်စရာတွေ ပြင်ပြီးတော့ အိပ်ခန်းဘက် လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် ကေသီကတော့ အိပ်ပျော်နေဆဲပါပဲဗျာ။ အေးကွန်းဖွင့်ထားတဲ့ အခန်းမှာ ကေသီ အအေးမိနေမှာစိုးတော့ စောင်လေးခြုံပေးတော့ ကေသီလန့်နိုးသွားတယ်။ “ဟင်..ကိုကို” ဆိုပြီး ကျနော့ကို လှမ်းဖက်တဲ့အတွက် ကျနော်ပြန်ဖက်လိုက်ကာ နဖူးလေးကို အနမ်းတပွင့်ခြွေလိုက်ပြီး “ဟော ချစ်လေးနိုးသွားပြီလား” “အင်းကိုကို” “ထလေ ကေသီ..စားလို့ရပြီ” “အင်း..ကိုကိုထူမှ ထမှာ” ကျနော် ထပ်ပြီး အနမ်းလေးပေးရင်း ကေသီကို အိပ်ရာပေါ် ထူမတ်ပေးလိုက်တော့ “ကိုကို ကေသီ့အဝတ်အစားတွေ ပေးကွာ” ကေသီက ခေါင်းကဆံပင်ကို သပ်ချရင်းပြောတော့ “နေအုံး ကေသီရဲ့ ကိုကို အင်္ကျီနှင့်ပုဆိုး ခဏဝတ်ထားပါလား” “အင်းးကောင်းသားပဲ ကိုကို” ကျနော် ပုဆိုးနှင့်ရှပ်တစ်ထည် ပေးလိုက်တယ်။ ကေသီလည်း ယူဝတ်လိုက်တယ်။ ကျနော့အဝတ်အစားလေးနှင့်လည်း ကေသီက ဆွဲဆောင်မှု အပြည့်ရှိတယ်ဗျာ။ “လာလေ ချစ် ထမင်းသွားစားမယ်” “နေပါဦး ကိုကို ကေသီ ရေချိုးခန်းဝင်လိုက်မယ်” ကေသီ ရေချိုးခန်းကထွက်လာတော့ မျက်နှာသစ်လာတယ်။ ကျနော် သဘက်တစ်ထည် လှမ်းပေးရင်း “ရော့လေ ချစ် မျက်နှာသုတ်လိုက်တော့” “အင်း ကိုကို” ဆိုပြီး ကေသီ သဘက်ကိုလှမ်းယူရင်း မျက်နှာနှင့်လက်တွေကို သုတ်လုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျနော့်ကို “ရော့ကိုကို သိမ်းလိုက်တော့” ကျနော်လှမ်းယူရင်း ကေသီကိုလက်ဆွဲကာ ထမင်းစားခန်းသို့ ခေါ်ယူလိုက်တယ်။ ထမင်းစားပြီးတော့ “အခုမှပဲ နေသာတော့တယ် ကိုကိုရယ် ဗိုက်ပြည့်သွားတော့ အားအင်တွေပြန်ပြည့်လာသလို ခံစားရတယ်”။ အချိုပွဲလေးစားပြီး “ချစ်လာကွာ အိပ်ခန်းထဲသွားရအောင် ခဏတော့ အနားယူကြမယ်” “အွန်းးးးးးခေါ်ပြန်ပြီကွာ ကြောက်လာပြီ” “မကြောက်ပါနှင့် သဲကလည်း ကိုက်မစားပါဘူး၊ ချစ်ရုံလေးပဲ” “အဲ့ဒါကိုကြောက်တာ လူလည်း ထူပူနေပြီ” “ဟားးးးးးးးဟားးးးး” ကေသီ့ကို အိပ်ခန်းထဲခေါ်လာပြီး အိပ်ရာပေါ် လှဲအိပ်ရင်း “ကေသီရယ် အိမ်မပြန်နှင့်တော့ကွာ” “အာ ဘယ်ဖြစ်မလဲ မာမီဆူလိမ့်မယ်” “ကေသီ ကိုကိုတို့ လက်ထပ်ရအောင်လေ” “သီရိ ငယ်သေးတယ်ကိုကို ကျောင်လည်း ပြီးသေးဘူး.. နောက်ပြီး ကေသီက လုပ်ချင်တာတွေ အများကြီးရှိသေးတယ်” “အင်းပါ ကေသီရယ်.. ကိုကိုက အတူတူနေချင်လှပြီ” “ဟင်..အခုလည်း အတူတူနေတာပဲမဟုတ်လား” “ချစ်ကလည်းကွာ အခုလိုနေရတာ အားမရဘူးလေ” “အားရအောင်နေလေ ကိုကို” “အင်း တကယ်နော်” “အင်းးဒီနေ့တော့ ကိုကိုနေချင်သလောက်သာနေ။

“ကိုကို့အကြိုက် ကေသီနေပေးမယ် သိလား” “အဲ့လိုအလိုက်သိလို့ ပိုချစ်ရတာ” “အွန်းးးးးကိုကိုနဲ့ချစ်တာ မလွယ်ဘူး၊ နောက်ထပ်မရဘူးသိလား” “ဟာကွာ.သဲကလဲ” ကျနော် နောက်ထပ်အစပြုနိုင်အောင် ကေသီ့ကို နမ်းလိုက်တယ်။ “တော်တော့ ကိုကို ကေသီ့နှုတ်ခမ်းတွေ ထူပူနေပြီ၊ လည်ပင်းမှာလည်း အကွက်တွေထနေတယ်၊ နောက်ပြီး ကေသီ့နို့တွေလည်း ကျိမ်းနေပြီ ကိုကို ကေသီလုပ်ပေးမယ်” ကေသီ အဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်ပြီး ကျနော့်လီးကို စုပ်တယ်။ တဖြေးဖြေးနှင့် ကေသီလီးစုပ်တာ ကျွမ်းကျင်လာတယ်။ လီးကိုတပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်ပေးနေတယ်။ ကျနော်လည်း လီးက အရမ်းတောင်လာပြန်တယ်။ တဏှာစိတ်က ပြင်းပြလာလို့ ကေသီ့ပိပိကိုမှုတ်ချင်လာတော့ “သဲ ကို့မျက်နှာအပေါ် ခွလိုက်ပါလား” “အာ မလုပ်ရဲဘူးလုပ်ပါကွာ” ကို အရမ်းဆန္ဒတွေပြင်းလာလို့ပါ” “ကန့်တော့ကိုကို ကေသီတက်ပေးမယ် ကေသီက ကျနော့်အပေါ် ကားယားခွကာ မျက်နှာပေါ်တက်ထိုင်တယ်။ ကျနော်လည်း ကေသီ့ဖင်ကို လက်နှစ်ဘက်နှင့်မကာ အဖုတ်ကိုပါးစပ်နှင့် နေရာကျအောင် လုပ်လိုက်ပြီး ယက်လိုက်တယ်။ ကားယားခွထားရတော့ ကေသီ့ပိပိဟာ နည်းနည်းဟနေတယ်။ ကေသီဆီကထွက်တဲ့ အရည်တွေ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတယ်ဗျ။ မြိုလည်းချ ထပ်ယက်ပေါ့။ “ပလပ်..ပလပ်…ပလပ်အာ့..အင်းးဟင်းးဟင်းးးးးး” ကေသီ့ဆီက ညည်းသံတွေ ထွက်လာတယ်။ လျှာနှင့်အားရပါးရ ယက်လေ မေးက ကေသီ့ဖင်နှင့် အဖုတ်ကြားထိလေ၊ အရည်တွေလည်း တစက်စက်ကျလေ။ ကျနော်လည်း မြိုချလေ။ ကေသီကို ရှေ့နည်းနည်းရောက် အောင်ပို့ရင်း သီရိဖင်ကိုပါ ယက်လိုက်တယ်။ စအိုဝလေးက စူတူတူလေး ဖြစ်နေတာလေ။ “အားးးကိုကို အရမ်းကောင်းတယ်ကိုကိုရယ်” ကေသီ့ဆီက ညည်းသံတွေထွက်လာလေ ကျနော် ကြမ်းကြမ်းယက်လေပါပဲ။ ကေသီ့အသံတွေက ဆူညံနေတာလေ။ နောက်ဆုံး ကေသီ့အစေ့ကို အောက်ကနေပြီး ကလော်ပြီး လျှာနှင့်ထိုးတော့ “အားးဟားးးဟားးးးအရမ်းကျိမ်းနေပြီ ကိုကို တော်ပါတော့ သီရိမနေတတ်တော့ဘူးကွာ.. အင်းးဟင်းးးးအားးး” ကေသီ ရပ်ခိုင်းတော့ ကျနော်လည်း ရပ်လိုက်တယ်။ “သဲ..ကိုကိုအပေါ်ကတက်ပြီး လုပ်ကွာ” “အင်း..လုပ်ကြည့်မယ်ကိုကို” ကေသီ အောက်ကိုရွှေ့သွားပြီး ကျနော့်အပေါ်က ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ လီးကိုကိုင်ပြီး ပိပိနှင့်တေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်တယ်။ “ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ် အာ့” ဆိုပြီး တချက်ကြွလိုက်ကာ ကေသီ ထပ်ထိုင်ချတယ်။ ကေသီ့မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်တော့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ပြီး အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ပြီး ဇိမ်ယူနေတာ။ ပြီးတော့မှ ကေသီက မြန်မြန်‌လေးလုပ်လာတယ်။ လုပ်ရင်းညောင်းလာရင် ကြိတ်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်တယ်။ ကေသီအပေါ်က ဆောင့်ချချက်ကြောင့် လီးကအဖုတ်ထဲ တဗျိဗြိ တဘွတ်ဘွတ် တဖန်းဖန်း မြည်နေတယ်။ “အင်းးဟင်းးးဟင်းးး..အားးး” ငါးမိနစ်လောက် လုပ်လိုက်တာ ကေသီ့ဆီက မောဟိုက်နေတဲ့ အသံတွေ ကြားလာရတယ်။ “အားးဟင်းး အားးတော်ပြီကိုကို ကေသီညောင်းနေပြီ” “အဲဒါဆိုလည်း ကေသီက ကိုကို့ခြေထောက်ဘက် မျက်နှာမူပြီး လုပ်ကြည့်ပါလား” ကေသီလည်း အနေထားမှန်အောင် လုပ်လိုက်ပြီး လီးကို ပိပိထဲထည့်လိုက်တယ်။ လူကတော့ ခြေရင်းဘက်လက်ထောက်ပြီး ထိုင်လိုက် ထလိုက်လုပ်ပေးတယ်။ ကျနော်က သူ့တင်သားတွေကို တွန်းတင်လိုက် အောက်သို့ချလိုက်နှင့် ကေသီ မညောင်းရအောင် အားကူပေးလိုက်ရင်း လိုးနေတယ်။

ကေသီဆီက ညည်းသံတွေ ထွက်လာတယ်။ ညည်းသံတွေ ထွက်လာသလို ကေသီ့ဆောင့်ချက်က ပိုသွက်လာတယ်။ “အာ့…ရှီးးးရှီးးးအာ့အင့်ဟင်းးးးးး ဇွိ..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်အားးးးကိုကို ကေသီ မရတော့ဘူးးးးအားးး” “ကေသီ ဆင်းလိုက် ကိုကိုလုပ်မယ်” ကေသီလည်း ကျနော့်အပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်ကလေးအိပ်တော့ ကျနော် ကေသီ့ခါးအောက် ခေါင်းအုံးခုလိုက်ကာ ဖင်ကိုအပေါ်ဆွဲထောင်ပြီး အပေါ်စီးကနေ လိုးလိုက်တယ်။ လိုးချက်ကပြင်းလွန်းလို့ လီးဝင်ချက်က တဗျိဗျိ တဇွိ ဇွိ နှင့်မြည်သလို ဆီးခုံချင်းရိုက်သံ တဖန်းဖန်းထွက်နေတယ်။ “ဖန်းးးဖန်းးးးဖန်းးးအားးးးအမလေးးအားးးကောင်းတယ်.အားးး” ကျနော်လည်း အားရပါးရ လိုးထည့်လိုက်တယ်။ အပျိုစစ်ကို ဒီလိုလိုးရတာ အရမ်းလည်း ဖီးရှိတယ်။ လိုးရင် အားနှင့်လိုးနိုင်ပြီး ကြာကြာလိုးလေ မိန်းကလေးက စွဲလန်းလေဆိုတော့ နောက်အကျင့်ရအောင်လို့ အစွမ်းကုန်လိုးနေတာပါ။ ကေသီကလည်း ကြမ်းကြမ်းလိုးလေ ကြိုက်လေ။ အော်ညည်းလေပါပဲ။ “ဖန်းးးဖန်းးးဖန်းးးးအားးး..အင့်….ဟင့်..အားးးး” “သဲကောင်းလားး” “ကောင်းတယ်ကိုကို ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေး ကြမ်းလေကြိုက်လေ” အာဂသတ္တိပိုင်ရှင် ကေသီနဲ ကြမ်းကြမ်းလိုးတတ်တဲ့ ကျနော်နဲ့ကွက်တိ၊ အမြဲလိုးရရင် ကောင်းမှာ။ မြန်မြန်လပ်ထပ်ပြီး အမြဲ ဒီလိုနေပစ်ချင်တာလေ။ “ကိုကို အားးးးကောင်းတယ်ကိုကို” ဆီးခုံချင်းပွတ်တိုက်လို့ အမွေးတွေ တဗျစ်ဗျစ်မြည်နေသလို ကေသီလည်း အရည်တွေထွက်လာတယ်။ အမြုပ်တွေလို ဖြူဖြူအနှစ်တွေ ဖြစ်နေသလို တဘွတ်.. ဘွတ်မြည်လေပဲ။ ကေသီက ခေါင်းအုံးကို လက်နောက်ပြန် လှမ်းကိုင်ရင်း “အားးးအင်းးးးးးဟင်းးးးးးးအားကောင်းတယ် ဘွတ် ဖတ် ဖန်းးဘွတ် ဘွတ်..ဘွတ်” အပျိုအဖုတ်မို့လို့သာ လေသံမထွက်တယ်။ တကယ်ဆို ဘွိ ဘွတ်ဆိုတဲ့ လေသံထွက်လောက်အောင် မြန်မြန်လေးလိုးလိုက်တယ်။ ဆီးခုံနှစ်ခုလုံး အရည်တွေ စိုချွဲနေတာ။ ကေသီ့အဖုတ်ထဲက ထွက်တဲ့အရည်တွေ ဖင်ကြားထဲအထိ စီးဆင်းသွားနေတယ်။ လိုးချိန် နာရီဝက်နီးပါးလောက် အားရပါးရလိုးလိုက်တဲ့အခါ ကျနော်လည်း သုတ်တွေထွက်သွားတယ်။ သုတ်ထွက်သွားတာတောင် အချက်နှစ်ဆယ်လောက် မနားတမ်းဆက်လိုးလိုက်တယ်။ ကေသီလည်း ပျော့ခွေသွားပြီး မျက်နှာကလေးကို ချောင်ကျသွားတော့တယ်။ အဲ့ဒီနေ့က လိုးတာ လေးချီမြောက်ကို လိုးပစ်လိုက်တယ်။ နောက်နေ့ကျတော့ ကေသီခမျာ လမ်းတောင် ဖြောင့်အောင် မနည်းလမ်းလျှောက်နေရလေတော့ ကျောင်းမသွားပဲ အိမ်မှာပဲ နားနားနေနေ နေလိုက်ရပါ‌တော့တယ်။….ပြီး