အဖြိုချခံလိုက်ရတဲ့ စစ်ကိုင်းအိုးလေး
ယနေ့ရုံးချိန်းမရှိသဖြင့် အမှုသစ်ရှာရဦးမည် ဖြစ်ရာ ရုံးမသွားဟုဆုံးဖြတ်ကာ သီရိတစ်ယောက် အပျင်းကြီးကာ ဆက်လက်အိပ်နေသည်။ သတိရသဖြင့် ဘေးကိုလှည့်ကြည့်တော့ ကိုအေးမင်းက မပြန်သေး။ သူမ နိုးသွားသည်ကို သိသောအခါ သူမညအိပ်ဝတ်စုံကို ပင့်သည်။ “တော်ပြီကွာ” “ပြန်ခါနီး တစ်ချီလောက် ဆွဲပါရစေ” “မနေ့ညလည်း တစ်ညလုံးနော်၊ ဒီမှာ အောင့်တောင်နေပြီ” “တစ်ချီလောက်ကွာ” “အ.. ဇွတ်ပဲ အ.. ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါ” အေးမင်းဆိုသူက သူမနောက်မှနေကာ အဖုတ်ထဲကို သူ့ဟာကြီးသိပ်ထည့်သည်။ အေးမင်းဆိုသူမှာ ကျောင်းတုန်းက ချစ်သူဖြစ်သည်။ ချစ်သူဘဝဖြင့် အပြတ်ဆွဲခဲ့ကြသည်။ နောက်တော့ အေးမင်းက အခြား မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် လက်ထပ်သွားသည်။ လက်ထပ်ပြီး အခြားမြို့သို့ ပြောင်းသွားသည်။ သို့သော် အလုပ်သဘောအရ သူမနေထိုင်ရာမြို့သို့ မကြာခဏ ရောက်လာတတ်သည်။ အစပိုင်းရှောင်ခဲ့သည်။ နောက်တော့ အရင်လိုပင် သူမငှါးနေသော […]
” လုပ်နိုင်လိုက်တာ ကိုရယ်…”
“ဟော… ကိုနေထွန်းပါလား၊ ဘယ်တုန်းကရောက်လဲ…” “တပတ်လောက်ရှိပြီဗျ၊ သင်တန်းလာတက်တာ…” “ဘယ်တော့ပြန်မှာလဲ…” “သဘက်ခါ…” “ဒါဆိုအတော်ပဲ၊ ကျွန်တော်လူကြုံရှာနေတာဗျ၊ ခိုင့်ကို တယောက်တည်း ဒီမှာထားခဲ့ရမှာမို့ နောက်ဆံငင်နေတုန်း ခင်ဗျားနဲ့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်တွေ့ရတော့ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့၊ ဟုတ်ဘူးလားခိုင်၊ ခိုင်လည်း သန်ဘက်ခါပြန်မှာ။ ခင်ဗျား ဒီမှာပဲ တည်း နေတာလား” “ဟုတ်တယ်၊ ဝမ်းဆဲဗင်းတူးတူးမှာ…” “ကျွန်တော်တို့က တူးအိုသရီးနိုင်း၊ ခင်ဗျားရောက်တာ ကြာပြီလား” “၁၅ရက်ရှိပြီဗျ” “ကျွန်တော်တို့က ၅ရက်ရှိပြီ၊ မဆုံဘူးနော်၊ အေးဗျာ အခုတော့ ခိုင်င့်အတွက် စိတ်အေးရတာပေါ့။ ဒီလို ကိုထွန်းထွန်းရေ၊ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်က လာတုန်းကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပဲ။ ဒီကျတော့မှကျွန်တော့်မှာ အလုပ်ပေါ်လာလို့ ထိုင်ဝမ်ကို ဒီနေ့ နေ့ခင်းပဲ ကူးရတော့မှာ။ ထိုင်ဝမ်မှာ တရက်နေပြီးရင် အမေရိကကို ဆက်သွားရဦးမှာဆိုတော့ ခင့်ကို ခေါ်သွားလို့မဖြစ်တော့ဘူး။ ဒါနဲ့ […]
တောင့်ဖြောင့်နေဆဲ သူဌေးမကြီးရဲ့ ကွက်လပ်
နောင်ထွန်း ခဏနားပြီး အရက်ခွက်ဆီ လက်လှမ်းလိုက်သည်။ တစ်ခွက်ပြီး နောက်တစ်ခွက် မီးတောက်အရက်ပြင်းပြင်းက ချက်ချင်းကြီး အာနိသင်ပြလာသည်။ စောစောပိုင်းက ကုန်ခမ်းသွားသည့် အားအင်တွေက ပြန်လည် ပြည့်ဝလာရသလိုပင်။ အမြည်းအဖြစ် ဝယ်လာသည့် ကြက်အသဲအမြစ်တစ်ဖတ်ကို ကောက်ဝါးရင်း နောက်အသည်းတစ်ဖတ်ကို မဝိုင်း ပါးစပ်ထဲ ခွံ့ကာကျွေးလိုက်သည်။ မဝိုင်း ကျေကျေနပ်နပ်ကလေးပြုံးကာ အသဲဖတ်လေးကို ကိုက်ဝါး၍နေပါသည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ကာ ခေါင်းကလေး မှီလိုက်ရင်း “သိပ်မသောက်နဲ့ မောင်လေးရယ်… တန်ဆေး လွန်ဘေးတဲ့” “ဒီလိုညမျိုးအတွက် သူကဆေးဖြစ်တာပေါ့ မမဝိုင်းရဲ့” “အဲဒါက အားရှိလို့လား ” မဝိုင်းက သူ့ကို မျက်စကလေးချီ၍ မေးလိုက်တော့ “ဟင်း… ဒါတော့ မသိပါဘူး… သောက်ပြီးလိုးရင် မိန်းမခိုက်တယ်ဆိုလို့ပါ…. ဟဲဟဲ ” “အို မမအဖို့တော့ အရက်မလိုပါဘူး… ပြီးတော့ […]
ကြောင်အိုကြီးရဲ့ အစွမ်း
“အား ရှီး ကျွတ် ” အမေ့ရေ… အ… သေပါပြီ” သင်ဇာ့ ပါးစပ်ကနေ ညည်းညူသံတွေ တရစပ်ထွက်ပေါ်နေသည်။ ယောက်ျားဖြစ်သူ ကိုမင်းနှင့်လက်ထပ်ပြီးလို့ သုံးနှစ်လောက် ကြာတာတောင် ဒီလောက်ထူးကဲတဲ့ အရသာကို သင်ဇာ မခံစားဖူးသေး။ အဘိုးကြီး ဦးရဲဝင်း၏ လျှာစွမ်းက ကောင်းလှသည်။ တစ်နှစ်လောက် အိပ်ယာထဲလဲနေပြီး လွန်ခဲ့သည့် တစ်လလောက်မှ နာလန်ပြန်ထူလာသည့် ခြောက်ဆယ်ကျော် အဖိုးကြီးဆိုတာ ယုံနိုင်စရာမရှိ။ သင်ဇာ့ပေါင်ကြားက အမွှေးပြောင်အောင် ရိတ်ထားသည့် အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်ကို လျှာဖျားလေးကိုစုပြီး ထိုးသွင်းလိုက် လျှာပြားကြီးနှင့် ထိုးယက်လိုက်နှင့် ပညာစွမ်းပြနေလေသည်။ သင်ဇာကတော့ အဖုတ်ယက်မခံဖူးသူပီပီ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ အဘိုးကြီး ဦးရဲဝင်း၏ ဖွေးဖွေးဖြူ နေသည့် ခေါင်းကို သူမပေါင်ကြားထဲ အတင်းဖိသွင်းနေမိသည်။ ဒီကြားထဲ အားမလိုအားမရ ဦးရဲဝင်း၏ ဆံပင်ဖြူတွေကို […]
ပြန်ပြောပြဖို့တော့ ခက်မယ်ဗျာ
ညပိုင်း အချိန်ပို ဆင်းရမှာမို့လို့ ကျုပ် အလုပ်က စောစောပြန်လာခဲ့တယ်။ ကားဆေးသုတ် လုပ်ငန်းပါ။ အလုပ်က မနိုင်ဘူးဗျ ဆရာပါ ဝင်လုပ်နေရတာ။ကျုပ်အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဦးမြင့်စိုး နဲ့ မမဖြူကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျုပ်နာမည်က ကျော်ဦးပါ။ မမဖြူက ကျုပ်အစ်မအရင်း နာမည်က ခင်နှင်းဖြူပါ။ ဦးမြင့်စိုးက မမဖြူယောင်္ကျားရဲ့ ဦးလေးပါ အသက်က ၅၅ ကျော်နေပါပြီ။ ယောက်ဖရဲ့အဖေ ဦးတင်စိုးနဲ့ ဦးမြင့်စိုးက ညီအစ်ကိုအရင်းဆိုတော့ အမွေဆိုင်အိမ်မို့ တစ်အိမ်ထဲ အတူနေကြတာဗျ။ ဦးမြင့်စိုးမိန်းမ ဒေါ်ခင်မြင့် ဆုံးတော့ ကလေး မရကြဘူး။ အခုထိ ဦးမြင့်စိုးက တစ်ယောက်တည်း သမားပေါ့။ မမဖြူနဲ့ ကျုပ်ယောက်ဖကိုသိန်းလွင် လက်ထပ်ပြီး နှစ်လကြာတော့ ယောက်ဖရဲ့အဖေ ဦးတင်စိုး ဆုံးသွားရှာတယ်။ ဦးတင်စိုး မဆုံးခင်ကတည်းက ပေ ၄၀ […]
အနေနီးတော့ မှားမိတာပေါ့
သူ့နာမည်က ဝေယံ၊ မကြာသေးမီက အီးမေဂျာနဲ့ ဘွဲ့ရခဲ့သည်။ ကျောင်းပြီးတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဝေလေလေဖြစ်နေသည်။ မိသားစုကလည်း အရမ်းချောင်ချောင်လည်ထဲက မဟုတ်။ ဖခင်မှာ အစိုးရ သာမာန်စာရေး အဆင့်လောက်နဲ့ အငြိမ်းစားယူထားသည်။ အမေကတော့ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဖူးပေ။ မိသားစု သုံးယောက်တည်းရှိသဖြင့် အဖေ့လစာနှင့် ဖူလုံသည်။ အခု အဖေက အငြိမ်းစားယူထားတော့ အဖေ့ပင်စင်လစာနဲ့ မလောက်ငတော့ပေ။ မိသားစု စားဝတ်နေရေးက သူ့တာဝန်ဖြစ်လာသည်။ တစ်ရက် သူ့အမေ၏မောင်ဝမ်းကွဲ ဦးလေးတော်စပ်သူ ဖုန်းဆက်လာသည်။ “ဟေ့ ဝေယံ.. မင်းကျောင်းပြီသွားတော့ ဘာလုပ်နေလည်း… ဘာမှမလုပ်သေးဘူး ဦးလေး၊ အလုပ်ရှာနေတာ မရသေးလို့…. အေး ဒါဆို ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းရဲ့ ကုမ္ပဏီမှာ ငါသွင်းပေးမယ် လုပ်မလား… ဟာ လုပ်မှာပေါ့ ဦးလေးရာ ကျေးဇူးအရမ်းတင်တယ်ဗျာ.. အေး […]
စွဲလမ်းအောင် လုပ်နိုင်သူကြီး
သူ့အကောင့်လေးမီးစိမ်းနေပါလား ဖုန်းလေးကိုကိုင်ပြီး ဖေ့ဘုတ်လေးကို ဖွင့်လိုက်တော့ ကေသီအကောင့်လေး မီးလေးစိမ်းနေတယ်လေ။ ဒါပေမယ့် တစ်ခါမှလည်း နှုတ်မဆက်ရဲတဲ့ဘဝ။ ကေသီရေ ကိုယ့်မှာသာ ကိုယ့်အပြစ်နှင့် ကိုယ်ဖြစ်ခဲ့ရပြီ။ တို့နှစ်ယောက်ချစ်ခြင်းကို ကိုယ့်ရဲ့ဇီဇာကြောင်မှုကြောင့် တို့တွေဝေးခဲ့ကြရတာ မဟုတ်လားလေ။ အားလုံး ကိုယ့်အပြစ်တွေပါကွာလို့ ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့လေးတွေးရင်း အတိတ်ကို စိုးသီဟတစ်ယောက် တမ်းတပြီးမဆုံနိုင်တဲ့ဘဝမို့ ဆွေးနေရတယ်လေ။ ကျနော် ရန်ကုန်အရှေ့ပိုင်းတက္ကလိုလ် တည်ဆောက်ရေးမှာ အန်ဂျင်နီယာကန်ထရိုက်တာ အဖြစ်တာဝန်ယူခဲ့တယ်။ ရန်ကုန်ကနေပြီး အလုပ်သွားရတာလေ။ ကားမောင်းပြီးပေါ့။ ဖောင်ဒေးရှင်းလေးစတင်နေခဲ့တဲ့အချိန်မှာ ပုံစံတွေက မတည်မငြိမ်၊ အခုတစ်မျိုး တော်ကြာတစ်မျိုး ဖြစ်နေတာကြောင့် မူလဒီဇိုင်းအတိုင်း လုပ်ထားရကနေ ပုံစံပြောင်းတဲ့အတွက် ပေါက်ကွဲနေတဲ့အချိန် ကားကိုမြန်မြန်လေးမောင်းလာခဲ့တယ်။ သံလျင်ဖက်ကမ်းရောက်တော့ လမ်းရှင်းပါတယ်ဆိုပြီး အရှိန်တင်လိုက်တယ်။ လူက ကိုယ့်အတွေးနှင့် ကိုယ်ဆိုတော့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကရုမစိုက်အားဘူးဗျ။ လမ်းသွယ်လေးကနေ ဆိုင်ကယ်တစ်စီး အတင်းထွက်လာတယ်။ ကားရှေ့အထိရောက်လာတာကြောင့် […]
မိသားစုထဲက လိုအပ်နေတဲ့ ကွက်လပ်
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ သူရအောင်က နယ်မှလာ၍ ကျောင်းတက်ရသောသူတို့၏ ထုံးစံအတိုင်း အဆောင်ကနေ ပညာသင်ကြားနေသော ကျောင်းသား တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူ့အဖေ ဦးတင်အအောင်မှာ ရွာရဲ့ မျက်နှာဖုံးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အလုပ်ထဲမှာဘဲ အချိန်ပြည့် ရှိနေတတ်သည်။ တစ်ဦးထဲသော သားဖြစ်သောသူ့ကို အဖေရော အမေကပါ တုန်နေအောင် ချစ်ကြသဖြင့် ပညာတတ်တစ်ယောက် ဖြစ်စေရန်အလို့ငှာ ယခုလို မြို့ကိုပို့ပြီး ပညာသင်ကြားပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ […]
ရာထူးတိုးလေးရဲ့ အရသာ
ကျမနာမည်ကစုလှိုင် အိမ်ထောင်ရှင်မတစ်ယောက်ပေါ့ ကျမ အမျိုးသားကတော့ ကိုနိုင်အောင်ပါ။ ကျမနှစ်ယောက်စလုံး ကုမ္ပဏီတစ်ခုထဲမှာပဲ အတူတူလုပ်ကြပါတယ်။ လင်မယားနှစ် ယောက်စလုံးက ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်းတွေဖြစ်တဲ့အတွက် အိမ် ထောင်သက်တမ်းလေးနှစ်အတွင်းမှာ ကလေးမယူဖြစ်ကြသေး ပါဘူး။ ကိုနိုင်အောင်ကတော့ အသက်၃၄ နှစ်ရှိပြီး ကျမကသူ့ ထက်အသက်လေးနှစ်ငယ်ပါတယ်။ ကျမတို့မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ ငွေကြေးကြွယ်ဝချမ်းသာသော ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ကိုနိုင်အောင်ရဲ့မိဘတွေကနယ်မှာခေါ်ထား သော်လည်း ယောင်္ကျားဖြစ်သူကိုယ်တိုင်က လင်မယားနှစ် ယောက် လွပ်လွပ်လပ်လပ်နေလိုတာကြောင့်ရော ကုမ္ပဏီအလုပ်မှမထွက်လိုတာကြောင့်ရော မိဘများကတိုက်ခန်းတခန်းဝယ်ပေးပြီးနေစေခဲ့ပါတယ်။ ယုယုယယနဲ့ချစ်မဝနိုင်တဲ့အချိန်တွေပေါ့ရှင်။ အိမ်ထောင်သက်လေးနှစ်အတွင်းမှာ ကလေးမယူဖြစ်တာကြောင့် ကျမရဲ့ခန္တာကိုယ်ဟာ ပုံပျက်ပန်းပျက်ဖြစ်မသွားပဲ အပျိုစင်ဘဝတုန်းကအတိုင်း မြင်သူတကာပုရိသ လည်ပြန်ကာလှည့်ကြည့်ရလောက်အောင်ကို သူ့နေရာနဲ့သူ တင်းတင်းရင်းရင်း စွင့်စွင့်ကားကားရှိနေဆဲပါပဲ။ ယောင်္ကျားနဲ့ အလုပ်အတူတူသွား အလုပ်အတူတူပြန်လိုက် ကုမ္ပဏီပိတ်ရက်တွေမှာ လျှောက်လည်ရင်း ပျော်ရွှင်စရာကောင်းတဲ့ လင်မယားဘဝကို ဖြတ်သန်းခဲ့ကြပါတယ်။ တစ်နေ့မှာတော့ ပျော်ရွှင်စရာကောင်းတဲ့ ကျမတို့ရဲ့ဘဝလေးကို ဖျက်ဆီးမဲ့အကြောင်းတရား လေပွေငယ်ကဗိန်းမောင်း […]
ဖြစ်တတ်တာ မဟုတ်ဘူး….ဖြစ်ခဲ့တာ
တကယ်တော့ နှင်းဝေမဝေတဲ့ နွေမကျ ဆောင်းမကျ ၊ ညမကျ နေ့မကျလေး တစ်နေ့မှာပေါ့။ နှင်း ရင် တွေ မအေးမြခဲ့ဘူး။ မူးဝေနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ နာကျင်ခြင်း အနည်းငယ်နဲ့ နိုးထလာခဲ့ပါတယ်။ မှောင်မည်းနေတဲ့ အခန်းထဲမှာ အေးစိမ့်စိမ့်နဲ့လရောင်လေး ကျနေတဲ့ အချိန်မှာပေါ့။ နှင်း ရင် တွေ မအေးမြခဲ့ဘူး။ မူးဝေနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ နာကျင်ခြင်း အနည်းငယ်နဲ့ မျက်လုံးလေးပွင့်လာခဲ့တယ်။ အိပ်ယာရဲ့ ညာဘက်ခြမ်းမှာ ရှိတဲ့ လွန့်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်လောက်က လက်ထပ်ခဲ့တဲ့ မျိုးမင်းကတော့ တစ်ဖက်လှည့်ကာ အိပ်စက်နေတုန်းပဲရှိပါသေးတယ်။ ဒီအချိန်မှာ “ဟင်” ကိုမျိုးရဲ့ လက်နှစ်ဖက်လုံးက သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာလေ။ ဒါဆို ငါ့ခါးကို ဖက်ထားတာက နှင်း အလန့်တကြားနဲ့ နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမတစ်ခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ နိုင်ငံခြားသားတစ်ယောက်။ […]