ယောက်ျားထင်လို့ ငြိမ်ခံနေလိုက်တာ
နွေရာသီပူအိုက်သော ကာလမို့ ထင်ပါရဲ့……။ ခင်မြင့်ဟာ ဘောလီအင်္ကျီလေးသာ ဝတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေ၏။ အိုက်စပ်ပူလောင်နေသဖြင့် လူးလွန့်ရင်းနှင့် ခါးကထမီဟာလည်း ပေါင်ရင်းထိကို လန်တက်နေသည်။ သတိရလို့ကြည့်လိုက်တော့ မိမိကိုယ်သည် ခင်မြင့်၏ ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်လျှက်သား ရှိနေသည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ လူပျိုသိုးလေးတစ်ယောက်နှယ် ရင်တစ်ခုလုံး တုန်ရီနေသလို ဒူးများကလည်း မနိုင်ချင်အောင် ဖြစ်လာသည်။ ညွတ်ခွေကျလာသဖြင့် ကုတင်ကို အားပြုလိုက်မိ၏။ သိမ့်ကနဲ ကုတင်လှုပ်သွားသဖြင့် ခြင်ထောင်အတွင်းမှ ခင်မြင့်သည်… “….ကိုလွင်လား….. လာလေ… ဘာပြုလို့ ကုတင်ဘေးမှာ ရပ်နေတာလဲ……” ဆိုတဲ့ ခင်မြင့်ရဲ့ အိပ်ချင်မူးတူးခေါ်သံကြောင့် မောင်မောင်တစ်ယောက် ညို့ချက်မိသလို ဆတ်ကနဲ ကုတင်ပေါ်က ခြင်ထောင်ထဲကို ရောက်သွားရသလို လူဟာလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေရသည့်အဖြစ်……။ “…..ကိုလွင်… ဘာဖြစ်နေတာလဲ.. တလှုပ်လှုပ်နဲ့….” လို့ပြောဆိုပြီး မောင်မောင်ရဲ့ကိုယ်လုံးကို […]
အမမှာ ယောက်ျားရှိတာ မင်းသိသားနဲ့ကွာ
“ခဏနေက ဖုန်းဆက်တာ ဒီမမအိမ်လား မသိဘူး… ရေဗူး မှာထားတာပါ ကျနော် ဒီရပ်ကွက် လမ်းထိပ်ကပါ … ရေသန့် ရောင်းတာ … အမြဲတမ်းယူရင် အိမ် လိုက်ပို့ပေးပါတယ် “ခင်ချိုနွယ် တယောက် အိမ်ရှေ့ ထွက်ရပ်နေစဉ် သုံးဘီးဆိုင်ကယ် တစင်းထိုးရပ်ကာ အသားညိုညို စွပ်ကျယ်လက်ပြတ်ဖြင့် ကောင်လေးမှ သူမအား မေးနေသဖြင့် ပြန်ဖြေနေ၏။ ” ဟုတ်ကဲ့ ရှင်” ” ဒါနဲ့ … ဒီအိမ်က အရင် … ရှေ့နေ ဒေါ်သူဇာ … နေတာမလား “ ” အဲဒါတော့ … မသိဘူး … ကျမတို့က … ပြောင်းလာတာ ၂ပတ်ကျော်ပဲ ရှိသေးတာ … ဘေးအိမ်က အဒေါ်တစ်ယောက်က […]
ကျွန်တော့်မိန်းမ ဖူးဝေ
ကျွန်တော့်ဘဝမှာ မေ့မရနိုင်တဲ့ ဖြစ်စဉ်ကြီး တစ်ခုကို ခင်ဗျားတို့ကို အစအဆုံး ပြောပြမယ်ဗျာ။ ပြောသမျှအားလုံး အမှန်တွေချည်းပဲ ပြောမှာ ဖြစ်ပေမယ့် တချို့အချက်အလက်တွေကိုတော့ ကျွန်တော့်လုံခြုံမှုအတွက် ထိန်ချန်ထားပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁ နှစ်လောက်က ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက် တစ်ခုပါ။ ကျွန်တော့်မှာ အရမ်းချစ်ရတဲ့ ဇနီးလေး တစ်ယောက် ရှိတယ်။ ချောလဲချောတယ်။ အေးအေးလေး နေတတ်သူ တစ်ယောက်ပေါ့။ နာမည်က ဖူးဝေ တဲ့။ ကျွန်တော်တို့က ချစ်သူတွေ ဖြစ်ပြီးမှ ယူခဲ့ကြတာ မဟုတ်ပဲ မိဘပေးစားလို့ ရခဲ့ကြတာပါ။ သူ့လို ဖြူဖြူချောချော ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို ကြိုက်တဲ့လူတွေ တပြုံကြီးပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကွင်းတွေဖြစ်တာမျိုး ရည်းစားများတာမျိုးတွေ မရှိဘူး။ ကျွန်တော်တို့ မင်္ဂလာဆောင်တော့ သူ့အသက်က ၂၄၊ ကျွန်တော်က၂၈ ။ […]
ယွန်းချစ်တဲ့ ဖေဖေ
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ “ဖေဖေရေ ယွန်းပြန်လာပါပြီ .. ဆောရီး ဖေဖေရယ် ဒီနေ့စျေးဝယ်တာ နောက်ကျလို့ ဟင်းလေး ကဗျာကရာ ချက်လိုက်မယ်နော်” “ရေလေးအရင် သောက်ပါအုန်းကွယ် ပေး သမီးအိတ်တွေ ဖေဖေထားပေးမယ်” ဖေဖေပေးတဲ့ ရေခွက်ကို ယူကာသောက်ရင်း ဖေဖေ့ကို ပိုက်ဆံအိတ် ပေးလိုက်သည်။ ကျမ ငယ်ငယ်လေးကတည်းက မေမေဆုံးသွားတော့ သားအဖနှစ်ယောက်တည်း ရုန်းကန်နေထိုင်ခဲ့ရသည်။ မေမေမရှိလို့ ဖေဖေက […]
ရှင်နှောင်း မခံနိုင်တော့လို့ပါ
နိုင်ဦးတစ်ယောက် ရေချိုးပြီးကာစမို့ ဆေးလိပ်တိုကို မီးညှိကာ တစ်ချက်ဖွာလိုက်သည်။ ကိုနိုင်ဦးမှာ ကွန်ပျူတာသင်တန်းတွင် လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းဖြစ်သည်။ တယောက်တည်းသမားမို့ ၂၄နာရီတာဝန်ယူရသော ဤအလုပ်မျိုးကိုကြိုက်သည်။ နေစရာ အိမ်ငှါးရန်မလိုသည်မို့ လစာက စားသောက်စရိတ် တခုသာသုံးရသည်။ ငွေပိုငွေလျှံ ရှိသည်ပေါ့။ အသက် ၄၅နှစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း မိန်းမမယူ လူပျိုကြီးဖြစ်သည်။ သူ မိန်းမမယူတာက စိတ်မဝင်စား၍မဟုတ်။ ကိုယ်ပိုင်ကားမဝယ်၊ အငှါးကားသာ စီးခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုနိုင်ဦး ပြောနေကျစကားက “အငှါးကားစီးတာ ကားမော်ဒယ်လ်အစုံ၊ အမျိုးအစားအစုံ၊ အရောင်စုံ စီးချင်တာရွေးစီးလို့ရတယ်ကွ၊ ကိုယ်ပိုင်ကားဝယ်လိုက်ရင် မရောင်းမချင်း ဒီတစ်စီးပဲ စီးရတော့မှာ…၊ ဝယ်စလေးပဲ စီးကောင်းတာ၊ အင်ဂျင်ကျသွားရင် တွန်းနှိုးရမှာ၊ အငှါးကပဲ ကောင်းပါတယ်” ကိုနိုင်ဦး ဆေးလိပ်တိုခဲကာ ဆရာမလေး ရှင်နှောင်းကို မြင်ယောင်နေသည်။ ဆရာမလေးမှာ ကိုနိုင်ဦး အလုပ်လုပ်သော ကွန်ပျူတာသင်တန်းမှ ဆရာမလေးဖြစ်သည်။ […]
မိန်းမကျမ်းကြေတဲ့ သာဟန်နဲ့ အပျိုရိုင်းလေး
ကျုပ်နာမယ်က သာဟန် ပါ..။ နေတာက မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသက ဇရက်ကုန်း ဆိုတဲ့ ရွာကြီးမှာပါ…။ ဇရက်ကုန်းရွာက ဒေးဒရဲ နယ်ထဲမှာပါ…။ ကျုပ်အသက်က အခုဆို ၄၅ နှစ်ထဲ ရောက်နေပါပြီ…။ ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်ထဲက လယ်အလုပ် ၊ချောင်းအလုပ်တွေကို လုပ်ခဲ့တဲ့လူဆိုတော့ ခန္ဓာကိုယ်က တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိပါတယ်..။ ပြီးတော့ အရက်ကို စွဲစွဲမြဲမြဲ မသောက်တတ်ပဲ တခါတရံမှ အနည်းငယ်သာ မသောက်မဖြစ်တော့မှသောက်တတ်တော့ အခုချိန်ထိ တော်ရုံလူငယ်တွေတောင် ကျုပ်ရဲ့ သန်မြန်မှုကို မမှီပါဘူး…။ အသားအရောင်ကတော့ ခပ်ညိုညိုပါ…။ အရပ်က ပုတဲ့ အရွယ်အစားထဲ မပါပါဘူး…။ အဲ…. တစ်ခုပြောဖို့ ကျန်သေးတယ်…။ အဲဒါက ကျုပ်ကို တစ်ရွာလုံးက လက်မြန်သာဟန်လို့ ခေါ်တဲ့ဟာပါဘဲ…။ တစ်ခြားတော့ မထင်နဲ့…။ ကျုပ်ဒီအသက်အရွယ်ထိ ဘယ်သူနဲ့မှ ရန်မဖြစ်ဖူးပါဘူး…။ […]
တွန့်တွန့်လူးသွားတဲ့ အိမ်ထောင်သည် မမကြီး
လင်းအောင်နှင့် မခင်ကြည်တို့က ရပ်ဆွေရပ်မျိုးဟု ပြောရမည့် တစ်ရွာတည်းသားတွေဖြစ်သည်။ ရွာမှာနေစဉ်ထဲက ခြံခြင်းကပ် အိပ်ချင်းကပ်လျက်နေထိုင်ခဲ့ကြသည်ဖြစ်သည်။ မခင်ကြည်က လွန်ခဲ့သော ၄နှစ်ခန့်ကထဲက ကိုငွေတင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ မြို့သို့ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့သည်။ ရွာမှာက အလယ်တန်းကျောင်းသာ ရှိသည်။ အထက်တန်းကျောင်းမရှိသဖြင့် ၈တန်းအောင်ပြီး ကျောင်းဆက်တတ်မည့်ကျောင်းသားကျောင်းသူတိုင်း မြို့သို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်။ မြို့တွင်လည်း နီးစပ်ရာဆွေမျိုးမိတ်ဆွေများ၏ နေအိမ်တွင်အတူနေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် လင်းအောင်တစ်ယောက် ၈တန်းအောင်ပြီး ၉တန်းတွင် ကျောင်းဆက်တက်ရန်အတွက် မြို့သို့ရောက်ခဲ့ရသည်။ လင်းအောင်၏မိဘများနှင့်ကလဲ မခင်ကြည်နှင့်က သားချင်းတွေလိုဖြစ်နေပြန်၊ နောက်ပြီး လင်းအောင်၏အဒေါ်နှင့်ကလည်း မခင်ကြည်နှင့်က သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်လေတော့ မခင်ကြည်သည် လင်းအောင်ကျောင်းတက်ရန်အတွက် အိမ်တွင်နေထိုင်ရန် လက်ခံထားခဲ့ရလေသည်။ လယ်တွေခြံတွေရှိသော လင်းအောင်၏ မိဘများက မခင်ကြည်တို့အတွက် တစ်လလျှင် ဆန်နှစ်အိပ်နှင့် ငွေနှစ်သောင်းအား လင်းအောင်၏ စားစရိတ်အတွက်ဆိုကာ ပေးသဖြင့်လဲ မခင်ကြည်တို့လင်မယားက […]
ချစ်စိတ်တွေ ယိုဖိတ်မိတဲ့ စော
သူမနာမည်က စောယု၊ အသားညိုညို မျက်နှာက သိပ်အလှကြီးမဟုတ်ပေမယ့် အသက် ၁၆နှစ်လို့ မထင်ရလောက်အောင် သာမာန်ထက်ထွားကြိုင်းတဲ့ မိန်းမပျိုလေး။ အထူးသဖြင့်တော့ ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ပေါင်သားအထက်က အိစက်တင်းပြည့်ကာ ကောက်တက်နေတဲ့ တင်သားအလှက အထူးခြားဆုံးဆိုရမည်။ ရင်သားကတော့ သာမာန်လောက်ပါပဲ။ လေးတန်းအထိပဲ ပညာသင်ခဲ့ရပြီး စက်ဘီးတစီးနဲ့ ရွာစဉ်လှည့်ကာ အသားငါး အသီးအရွက်အစုံ ရောင်းချပြီး အဖေမရှိတော့တဲ့ အမေမုဆိုးမနဲ့ မောင်လေးတစ်ယောက်တို့ကို လုပ်ကိုင်ကျွေးမွေးနေသူပါ။ သူမကို တဖက်သတ်ချစ်နေပြီး အမြဲလိုလို ရီးစားစကား လိုက်ပြောနေတဲ့ ညောင်ပင်သာက မင်းခိုင်ကို သူမ သဘောမကျ မနှစ်သက်လို့ အတန်တန်ငြင်းပယ်ခဲ့တယ်။ ဒါကို သိသိနဲ့ မင်းခိုင်က မရမကကို သူမပြန်တိုင်း နောက်က တကောက်ကောက် လိုက်နေပြန်လေသည်။ တစ်ရက်မှာတော့ ”စောယု… ငါ့အချစ်ကို လက်ခံပါဟာ… ငါနင့်ကို အတည်ယူပေါင်းသင်းမှာပါ” […]
ငယ်ဘဝ အချစ်ရေး
ဖြိုးသူဆိုတာ ငယ်ငယ်ကတည်းက အာကာတို့နဲ့ ဆော့ဖော်ဆော့ဖက် အိမ်နားနီးချင်း သူငယ်ချင်းပါ။ ကလေးဘဝ အရွယ်တုန်းက စစ်တိုက်တမ်း ကစားရင် ဖြိုးသူက အာကာ့မိန်မနေရာက အမြဲနေပေးတဲ့ ကျားဆိုးလေးပါ။ တဲဘုတ်လေးဆောက်ပြီး အသီးရွက်တွေခူးပြီး အုတ်မှုတ်ခွက်နဲ့ အသုတ်ရောင်းခဲ့တဲ့ စစ်သားလေးရဲ့ မယားပေါ့။ အခုတော့ အရွယ်ရောက်လာကြမှ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် စကားအခေါ်အပြော သိပ်မရှိကြတော့။ အာကာက စော်တလိုင်း ပွေနေပြီး၊ ဖြိုသူကတော့ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ရေားရေားနှောနှောနေပြီး ဂေးစိတ် ဝင်နေသည်။ တနေ့ အာကာ ဆိုင်ကယ်ဆေးနေတုန်း အိမ်ဘေးနား ဖြိုးသူ ရောက်လာပြီး… “အာကာ… ဘယ်သွားဖို့လဲ ” “ဒီလိုပါပဲ လိုက်လစ်နေကြပဲကွာ ” “ဘာလဲ နင့်ရည်စားနဲ့ ချိန်းထားလို့လား ” “မဟုတ်ပါဘူး .. ဇော်ကြီးတို့နဲ့ သောက်ဖို့ ချိန်းထားလို့ပါ” […]
ရှစ်တန်းကျောင်းသူလေးရဲ့ ရင်ခုန်သံ
သမီးအမည်က ဆုမြတ်ပါ။ ရန်ကင်း မိုးကောင်းကွန်ဒိုနားမှာ နေပါတယ်။ သမီးက တစ်ဦးတည်းသော သမီးပါ။ ဒါကြောင့်မို့ သမီးက သူငယ်ချင်းတွေကို အင်မတန်ခင်ပြီး စိတ်ရောကိုယ်ပါ ပေါင်းပါတယ်။ သမီးရဲ့ အပျိစင်ဘဝဟာလဲ သူငယ်ချင်းကို ခင်မိလို့ ဆုံးရှုံးခဲ့ရတာပါ။ သမီးအသက် ၁၄ နှစ်ပြည့်ချိန်မှာတော့ သမီးရဲ့ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ဟာ ၈တန်းကျောင်းသူနဲ့ မလိုက်အောင် ဖွံ့ထားလာခဲ့ပါတယ်။ ကျောင်းကကောင်လေးတွေ သမီးရဲ့ ကိုယ်လုံကိုယ်ပေါက်အကြောင်း လိုက်လိုက်စကြလို့ ငိုရတာလဲ အမောပါပဲ။ တစ်ခါတလေ ကျောင်းတောင် မသွားချင်ပါဘူး။ အတန်းထဲမှာ ဆရာမက စာထဆိုခိုင်းတဲ့ အချိန်ဟာ သမီးအတွက် ငရဲပါပဲ။ နောက်ကကောင်လေးတွေက ကျမရဲ့ ဖင်လေးကို စားမတတ်ဝါးမတတ် ကြည့်ကြတဲ့သူက တမျိုး၊ သားရေကွင်းနဲ့ လှမ်းပြစ်တဲ့ သူကတမျိုးနဲ့ စာတောင် ကောင်းကောင်း မဆိုနိုင်ပါဘူး။ ဆရာမ ရိပ်မိသွားပြီး […]