“နားပါအုံးလား ဦးမောင်လှကြီးရယ်တဲ့”
ဘုန်းကြီးဘဝ နဲ့ ကျုပ် စိတ်တော်တော် ပြန်ငြိမ်သွားတယ်။ ခု ဘုန်းကြီး လူထွက်ပြီး သန်းမြ နဲ့ ပြန်နေတော့ အရင် အတိုင်းပါဘဲ၊ သန်းမြလဲ ကျုပ်နား ကပ်ကို မကပ်တော့၊ ည အိပ်ချိန်တောင် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ခပ်ခွာခွာ။ ကြည့်ရတာ သန်းမြ ဒီကိစ္စ အရင်လို စိတ်ဝင်စားပုံ မရတော့သလိုဘဲ၊ ကျုပ်ကလဲ နေသားနဲနဲကျနေပြီဆိုတော့ အရင်ကလိုတောင်းမနေတော့၊ ဒီတော့ သန်းမြနဲ့ ကျုပ်လဲ လင်မယား ဆိုပေမဲ့ လင်မယား အရာမမြောက်တောင် အတော်ကြာပေါ့။ ကျုပ် ဘုန်းကြီး လူထွက်ရတာလဲ လယ်လုပ်ငန်း ပြန်စချိန်ရောက်လို့ ဆိုရမယ်။ ဒီတော့ ကျုပ်လဲ လယ်ထဲ နေ့တိုင်းသွား၊ ထုံးစံအတိုင်း လုပ်စရာ ရှိတာ ကြိုလုပ်ပေါ့။ ကောက်စိုက်ချိန်တော့ မကျသေးပါဘူး။ […]
စံချိန်မှီ ရွှေပန်းကြီးနဲ့ ကျွန်မရဲ့ ပထွေး
ခင်ခင်သည် အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ် ခပ်တောင့်တောင့် ဆယ်ကျော်သက်လေး ဖြစ်လေသည်။ အရပ်မှာ ၅ ပေခန့်သာ ရှိသော်လည်း သူ့အလုံးအထည်နှင့်သူ အနေတော်ကလေး ဖြစ်သဖြင့် ယောက်ျားတို့၏ စိတ်ဝင်စားခြင်းကို ခံရသူလေးဖြစ်လေသည်။ မျက်နှာကလေးမှာ ထူးထူးကဲကဲ လှပသည်ဟု မဆိုနိုင်သော်လည်း ထူထဲမည်းနက်သော မျက်ခုံးများနှင့် ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်သော မျက်လုံးများကြောင့် ထူးခြားသော ရုပ်ရည်ရှိသူလေး ဖြစ်လေသည်။ ထိုမျက်လုံးပြူးကလေးများက ညို့ယူနိုင်သော အရည်လဲ့လဲ့ မျက်လုံးများ ဖြစ်သည့်အပြင် မျက်နှာပေးကလည်း ဆက်ခ်စီကျသော ကြာမျက်နှာပေးလေး ဖြစ်လေသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း အကိတ်ကြီး မဟုတ်သော်လည်း တင်ရင်းကျစ်လစ်သော တင်ပါးလေးများမှာ လမ်းလျှောက်လျင် အိတွဲတွဲဖြင့် လှုပ်ခါပုံမျိုးမဟုတ်ပဲ မာမာဆတ်ဆတ်လေး တုန်ခါတတ်သဖြင့် စွဲမက်ဖွယ်ရာလေး ဖြစ်လေသည်။ သေးကျင်သောခါးအထက်မှ ရင်အစုံကလည်း အရမ်းအကြီးကြီး မဟုတ်ပဲ သင့်တော်ရုံ မို့မို့မောက်မောက်လေးသာ […]
သုခ အရသာကို ငတ်မွတ်နေတဲ့ နှင်းနှင်း
ကျွန်တော်သည် ညပိုင်း (၉) နာရီ ထိုးသဖြင့် ထိုးနေကျ ဟိုတယ်မှ ကားဖြင့်အိမ်သို့ပြန်လာကာ မအိပ်ချင်သေးသောကြောင့် ကျုံးတောင်ဘက်ဘေးတွင် ကားရပ်ကာ ပလက်ဖေါင်းပေါ်သွားထိုင်နေလိုက်သည်။ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းများတွေးရင်း သွားနေကျ မာဆက်သွားရင် ကောင်းမလားဟု စဉ်းစားမိသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ကျန်းမာရေးကလည်း နေ့လည်လောက်ကတည်းက ညောင်းညာနေကာ ဖျားချင်သလိုဖြစ်နေသည်။ မာဆတ်သွားလို့ရောက်လျှင်လည်း ကျွန်တော့်ခေါ်နေကျ ကောင်မလေးက ကိုယ်ကိုနှိပ်ပေးမှာထက် သူ့လက်များနဲ့ လီးကြီးနဲ့ ကိုယ်အနှံ့ဖီးလာအောင်လုပ်ပေးပြီး သူကောင်းကိုယ်ကောင်း လိုးကြမည်မှာ သေချာသည်။ ယခု ကျွန်တော် အားအင်အပြည့်မရှိသဖြင့် မသွားတော့ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ လမ်းပေါ်ဖြတ်သွားသော မိန်းကလေးများကိုကြည့်ကာ လိုးခဲ့ဖူးသောမိန်းမများအကြောင်း တွဲတွေးပြီး မိန်းမမယူရသေးသော လူပျိုလေးကျွန်တော်သည် ဖီလင်ယူနေသည်။ ” အစ်ကို…အစ်ကို ” အနီးနားမှခေါ်သံကြားသဖြင့် ကျွန်တော်လည်းလန့်သွားပြီး ခေါင်းမော့ကြည့်လိုက်သည်။ ရိုးရှင်းသောအဝတ်အစားကို သတ်သတ်ရပ်ရပ်ဝတ်ထားသော မိန်းမပျိုတစ်ယောက်ကို ကလေးငယ်ငယ်လေး […]
ယင်ဖိုတောင် မသန်းဖူးသူ
အချိန်က ည(၁၁)နာရီ ရှိပေပြီ။ ဆယ်နာရီလောက်ကတည်းက တဖြေးဖြေးစဲသွားသော မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲသို့လာရောက်ကြသည့် ပရိသတ်များနှင့် သူတို့၏ကားကြီးကားငယ် အသွယ်သွယ်တို့သည် တဦးတလေ တစီးတလေမျှပင် မရှိကြတော့ပဲ ခြံဝန်းကျယ်ကြီးထဲတွင် ပစ္စည်းများလိုက်လံသိမ်းဆည်းနေကြသော အလုပ်သမား သုံးလေးယောက်သာ ရှိတော့သည်။ ထို့အပြင် ဥရောပပုံစံ နှစ်ထပ်တိုက်ကြီးထဲတွင်လည်း အိမ်သူအိမ်သား နှစ်ယောက်သုံးယောက်တို့သည် ပစ္စည်းများသိမ်းပြီးကြသည်နှင့် အိပ်ယာဝင်ကြရန်ပြင်ဆင်နေကြပေပြီ။ သီတာခိုင်သည် သူမ၏ဖိနပ်လေးကို ချွတ်၍ ပါကေးခင်းပေါ်တွင် ခင်းထားသော နီညိုရောင်ကော်ဇောပေါ်သို့ လှမ်းအတက်မှာပင် သူမ၏အကြည့်က အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲသို့ ရောက်သွားသည်။ သတို့သားနှင့် သတို့သမီးတို့သည် အန်တီကြီးကို ကန်တော့နေကြသည်။ သီတာခိုင်သည် လှမ်းလက်စ ခြေလှမ်းကို ရုတ်၍ အသာရပ်နေလိုက်သည်။ ထိုစဉ်မှာပင် မင်္ဂလာမောင်နှံတို့သည် အန်တီကြီး၏ ရှေ့မှထ၍ မတ်တတ်ရပ်လိုက်ကြသည်။ မျက်လွှာလေးချ၍ ငုံ့ထားသော သတို့သမီးဖြစ်သူ၏ ပါးပြင်လေးမှာ နီမြန်းနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ပြီးတော့ […]
တစ်ဝမ်းကွဲ ညီမလေး
သူများစာအုပ်တွေ တင်နေတာများပြီ ကိုယ့်အကြောင်းလေးပဲ ကိုယ်ပြောမယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၃ နှစ်လောက်ကပေါ့။ ဖြစ်တာ ပြောပါတယ်။ ညီမလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ တစ်ဝမ်းကွဲပေါ့။ အသက်က သိပ်မကွာဘူး။ သူက အဲ့တုန်းက ၁၀ တန်း။ ကျနော်က တက္ကသိုလ် တက်နေတာပေါ့။ သူ့အဖေက မလေးရှားမှာ အလုပ်လုပ်နေတာ။ အမေနဲ့ ၂ ယောက်ထဲနေရတာပေါ့။ ကျနော်က ကျနော့်ညီမကိုအမြဲ စာပြပေးနေကျ။ သူ ၃ တန်းလောက်ထဲကစပြီး ၁၀ တန်းထိ ကျနော်ပဲ ကျူရှင်ဆရာ ဖြစ်ခဲ့တာ။ ၁၀ တန်းကျတော့ သူ ကျူရှင်တွေ ဘာတွေ တက်ခွင့်ရတယ်။ ကျတော်က ဂိုက်ပေါ့။ မှတ်မှတ်ရရ အဲ့နေ့က သီတင်းကျွတ်။ ကျောင်း ဆယ်ရက် ပိတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျူရှင်က စာမေးပွဲ ဖြေရမယ်ဆိုတော့ […]
မျော့မျော့ပဲ ကျန်တော့တယ်
ဝေဝေခိုင်သည် အသက်၃၃နှစ်ရှိပြီး အရပ်မှာ ၅ပေ၃လက်မသာ ရှိသောကြောင့် အနည်းငယ်ပုသော်လည်း ကိုယ်လုံးအချိုးအစားမှာ တောင့်တင်းပြီး အသားအရည်မှာ ဖြူဝင်း၏။ ဝေဝေခိုင်မှာ အိမ်ထောင်ကျတာ ၃နစ်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း တောင့်တင်းဆဲဖြစ်သည်။ ရပ်ကွက်ထဲ လမ်းလျှောက်လျှင် လမ်းထဲရှိကောင်လေးများ ပြစ်မှားခြင်းကို ခံရသူဖြစ်သည်။ ဒီနေ့လည်း ဝေဝေခိုင် အစောကြီးနိုးနေသည်။ ယောက်ျားကလည်း မနက်ကတည်းက အလုပ်သွား၍ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေစဉ် ဖုန်းမြည်လာလေသည်။ ဖုန်းမြည်လာ၍ ကြည့်လိုက်တော ညီမဝေမွန်ဆီမှ ဖုန်းဖြစ်နေသည်။ “ဟယ်လို…. မမလား ” ” အေး ပြော ညီမလေး” ” ဒီည ကာရာအိုကေသွားဆိုမလို့ လိုက်မလား” “ဘယ်သူတွေပါလဲဟ” “မန်နေဂျာကြီးရယ် သမီးတို့ သူငယ်ချင်းစုံတွဲ ၃တွဲရယ်လေ… ပြီးရင်အိမ်မပြန်ဘူးလေ စားသောက်ပြီး ရုံးမှာ ပြန်အိပ်ကျမှာ” “လိုက်တော့ လိုက်ချင်တယ်ဟ…. ငါက […]
ကို ညက အရမ်းဆိုးတာပဲကွာ
”သဲ ရောက်တော့မယ်” ကိုက အသာလှုပ်နှိုးတော့မှ မိမိ ခါးလေး မတ်လိုက်သည်။ အပြင်ဘက် ကြည့်မိတော့ တရိပ် ရိပ်ပြေးနေသော သစ်ပင် တောင်ကုန်းများကို တွေ့နေရသည်။ ”အင်း” ရှုပ်ပွနေသော ဆံပင်ကိုသပ် တွန့်နေသော အင်္ကျီကို အသာဆွဲချလို့ မိမိတို့ နှစ်ယောက်အပေါ် ခြုံထားသော စောင် ကိုလည်း ဆွဲဖယ်ခေါက်သိမ်းသည်။ ”ကို ညက အရမ်းဆိုးတာပဲ” ”သဲ ကလည်းကွာ ချစ်လို့ပေါ့” ပြောရင်းနဲ့ ကိုယ်က မိမိပါးလေးကို ရွှတ်ခနဲ နမ်းသည်။ ”တော်ပါ” ချောင်းသာသို့ ရောက်ခါနီးလို့ လမ်းတွေက အကွေ့အကောက် ပိုများလာသည်ထင်သည်။ကားကြီးက လှုပ်ရမ်းနေသည်။ မိမိတို့ ရှေ့ခုံက လင်မယားနှစ်ယောက်တော့ အိပ်ပျော်နေသေးလားမသိ။ တုပ်တုပ်မှ မလှုပ်။ ”ဟိုနှစ်ယောက်တော့ အိပ် ကောင်းနေတယ် ထင်တယ် ကို […]
မောင်သိပ်ချစ်ရတဲ့ ဒေါက်တာမမ
တစ်ခုသော မနက်ခင်းလေး… အိပ်မက်ကောင်းများနှင့် ထိတွေ့ခြင်းကင်းခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သော မည်ကာမတ္တအိပ်စက် ခြင်းတစ်ခုမှ ပျင်းရိညီးငွေ့စွာနိုးထခဲ့မိသည်။ ဖြစ်နေကျ မနက်ခင်းကလည်း ထုံးစံအတိုင်း အေးတိ အေးစက်နှင့်ပေါ့။ ဘေးနားတွင် ရံဖန်ရံခါရှိခဲ့ဖူးသော အနွေးဓါတ်လေးတစ်ခုအား မရှိနိုင်မှန်းသိရက်နှင့် စမ်းဖြစ်အောင်စမ်း လိုက်မိသေး၏၊ အေးစက်သော အတွေ့ရှိသည့် သူ့မျက်မှန်ကိုသာ စမ်းမိလိုက်သည်။ ရှိုင်းခန့် အရှက်ပြေ ကောက်တပ်လိုက်၏။ အမှန်တကယ် သူ ထိတွေ့ချင်ခဲ့သည်မှာ နုထွေးအိစက်လှစွာသော ချစ်သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။ “လွမ်းစရာရှိလျှင် နာစရာနှင့် ဖြေရသည်”ဟူသည့် စကားရှိသော်လည်း လွမ်းစရာကြုံလာတိုင်း နာကျည်းစရာကို သူရှာမတွေ့ခဲ့မိပါ။ တစ်ကယ်တမ်း နာကျည်းစရာများ လုပ်ခဲ့သူက သူကိုယ်တိုင် ဖြစ်နေခဲ့သည်လေ။ သူ့ကို “မ” ထားရစ်ခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်ပင် ပြည့်ခဲ့ပါပြီ။ ထားခဲ့သည် ဆိုခြင်းထက် စိတ်ပျက်ရွံမုန်းစွာ စွန့်ခွာသွားသည်ဆိုခြင်းက ပိုမှန်ပေလိမ့်မည်။ […]
အကြံကောင်းတဲ့ ခဲအို
မြို့ပြရဲ့မွန်းကျပ်မှုနဲ့အတူ ရုံးကအပြန် ဘတ်စ်ကားတိုးစီးရတဲ့ဘဝကို နေမင်းစိတ်ကုန်လှပြီ..ရန်ကုန်သားဖြစ်ပေမယ့် ၄လွှာက ကွန်ဒို ခန်းလေးသာ ငှားနေနိုင်သည်။ အိမ်ရောက်တော့ပင်ပန်းမှုတွေနဲ့ အိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲပြိး အတွေးနယ်ဆန့်လိုက်သည်။ မနက်ဖြန်ဆိုနယ်ပြန်သွားတဲ့ ဇနီးလေး မေသာပြန်ရောက်မည်။ အိမ်ထောင်ကျပြီး ၄နှစ်လောက်ထိ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး ကလေးမယူဘဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေကြသည်။ ပိုက်ဆံလည်းပိုစုမိအောင်ဖြစ်သည်။ မေသာက ရှမ်းဗမာ ကပြားဖြစ်သည်။ အသားအရည်ဖြူဖွေးပြီး ကိုယ်လုံးထည်တောင့်သည်။ နိုင်ငံခြား ကုမ္မဏီတစ်ခုမှာ လုပ်သောကြောင့် အလုပ်ချိန်တွင် ဘလောက်စ်အင်္ကျီအဖြူနှင့် စကပ်တိုကိုသာ ဝတ်ဆင်ရသည်။ ခလေးလည်းမယူသေး ဂျင် လည်းပုံမှန်ကစားသော မေသာကိုယ်လုံးကိုကြည့်ပြီး ရုံးကယောက်ျားလေးတွေ ပစ်မှားနေကြတာ နေမင်းလည်းရိပ်မိသည်။ သို့သော် ကိစ္စမရှိ မေသာက ပိုက်ဆံရှာဖို့ကလွဲပြိး ဘာမှစိတ်မဝင်စားသောကြောင့် နေမင်းက စိတ်ချပြီးသား။ မေသာနဲ့လက်ထပ်ပြီးကတည်းက နေ့တိုင်းပုံမှန်လိုးဖြစ်သည်။ နေမင်းကိုသိပ်ချစ်တဲ့ မေသာက နေမင်း ခိုင်းသမျှ လိုးသမျှအကုန်ခံသလို အပေးလည်းကောင်းသည်။ တွေးရင်း […]
အလုပ်ကြမ်းသမားကြီး ကိုခင်အေး
အသက် (၁၈) နှစ်အရွယ် ချောမောလှပ ၊ တောင့်တင်းဖြူဝင်းသော မိန်းကလေး တစ်ယောက် ဗင်ကားအဖြူလေး၏ ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်၍ ကူရှင်ပေါ် တင်ပါးလွှဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ တင်လိုက်သည်..။ ပေါင်လည်လောက်နီးနီးသို့ပင် တိုကပ်နေသော စကပ်တိုလေးအနားက ဝဲခနဲ လန်တက်သွားသည်..။ “ ကောင်မလေး……အတော်လှလာတာပဲ…….” ဒရိုင်ဘာခုံတွင် ထိုင်နေသော ကိုကျော်စိန်က နွယ်နီလှိုင်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှ မှတ်ချက်ချလိုက်မိသည်..။ သူမ ကားတံခါးကို ဂျိုင်းခနဲ ဆွဲပိတ်လိုက်တော့မှ ကိုကျော်စိန်၏ အကြည့်က သူမထံမှ လွှဲ၍ ရှေ့တူရူသို့ လှည့်လိုက်သည်…။ “ မောင်းတော့…..ဦးလေး………” “ ဘယ်ကို ဝင်ဦးမလဲ…. နွယ်နီ …” “ အင်း…..မရှိတော့ပါဘူး.. အိမ်ကိုပဲ ပြန်တာပေါ့……” နွယ်နီလှိုင် စဉ်းစဉ်းစားစားနှင့် တွေးတွေးဆဆလေး […]