ဝေဝေခိုင်သည် အသက်၃၃နှစ်ရှိပြီး အရပ်မှာ ၅ပေ၃လက်မသာ ရှိသောကြောင့် အနည်းငယ်ပုသော်လည်း ကိုယ်လုံးအချိုးအစားမှာ တောင့်တင်းပြီး အသားအရည်မှာ ဖြူဝင်း၏။ ဝေဝေခိုင်မှာ အိမ်ထောင်ကျတာ ၃နစ်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း တောင့်တင်းဆဲဖြစ်သည်။ ရပ်ကွက်ထဲ လမ်းလျှောက်လျှင် လမ်းထဲရှိကောင်လေးများ ပြစ်မှားခြင်းကို ခံရသူဖြစ်သည်။ ဒီနေ့လည်း ဝေဝေခိုင် အစောကြီးနိုးနေသည်။ ယောက်ျားကလည်း မနက်ကတည်းက အလုပ်သွား၍ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေစဉ် ဖုန်းမြည်လာလေသည်။ ဖုန်းမြည်လာ၍ ကြည့်လိုက်တော ညီမဝေမွန်ဆီမှ ဖုန်းဖြစ်နေသည်။ “ဟယ်လို…. မမလား ” ” အေး ပြော ညီမလေး” ” ဒီည ကာရာအိုကေသွားဆိုမလို့ လိုက်မလား” “ဘယ်သူတွေပါလဲဟ” “မန်နေဂျာကြီးရယ် သမီးတို့ သူငယ်ချင်းစုံတွဲ ၃တွဲရယ်လေ… ပြီးရင်အိမ်မပြန်ဘူးလေ စားသောက်ပြီး ရုံးမှာ ပြန်အိပ်ကျမှာ” “လိုက်တော့ လိုက်ချင်တယ်ဟ…. ငါက ၁ယောက်တည်းဖြစ်နေမှာဟ” “ရပါတယ်မမကလည်း….. မန်နေဂျာကြီးရှိသားပဲ…. ဟီး ဟီး” “အင်းပါ အိမ်ကလွှတ်ပါ့မလား မသိဘူး” “အာ….မမက ယောက်ျားပိုင်ပါတယ်…. ညီမလေးအိမ် သွားအိပ်မလို့ ဆိုပြီး ပြောလိုက်ပေါ့” “အင်းအင်း ပြောကြည့်လိုက်မယ်” “အိုကေလေ မမ” ဝေဝေခိုင် ယောကျာ်းဆီ ချက်ချင်း ဖုန်းဆက်လေတော့သည်။ “ဟယ်လို… မောင်လား” “အေး မိန်းမ ပြော” “ဒီနေ့…. ညီမလေးအိမ် သွားအိပ်မလို့” “အာ….. မသွားပါနဲ့…. ညက ဇာတ်လမ်းမပြတ်သေးဘူးလေ” “တော်ပါ သူကဖြင့် မတောင်နိုင်ပဲနဲ့” ” ဒီည ဆေးသောက်ပြီး အမုန်းဆွဲမှာ” “စိတ်လျှော့လိုက်တော့ မောင်ရာ…. နောက်နေ့ပေါ့နော်” “အင်းပါ အင်းပါ…. မိန်းမရာ” ” ဟိုရောက်ရင်လဲ ဖုန်းဆက်အုံး” “ဟုတ်ကဲ့”။ ဦးထွန်းခိုင်သည် ကုမ္ပဏီတခုမှ မန်နေဂျာဖြစ်ပြီး အသက်၅၀ခန့်ရှိသည်။ မိန်းမကိစ္စ အလွန်ဝါသနာကြီးသူ ဖြစ်သည်။ မိန်းမ ရှိသော်လည်း အားမရနိုင်သေးပဲ ကြုံလျှင်ကြုံသလို စော်ချချင်နေသေးသည်။ လီးကိုလည်း စံချိန်မှီအောင် ဆေးထိုးထားပြီး သူအကြောင်းသိသော ဖာသည်မများဆိုလျှင် သူနှင့် မလိုက်လိုကြပေ။
ဒီနေ့လည်း ရုံးက ကောင်မလေးများအား ကာရာအိုကေ ပို့ပေးမည်။ ပြီးလျှင် မပြန်ပဲ ရုံး၌အိပ်မည်ဟုပြောကာ ဂွင်ဖန်နေတော့သည်။ “ဝေမွန်…. နင်တို့ ဒီည ဘယ်နှစ်ယောက် လိုက်မှာလဲ…. ငါ ကာရာအိုကေခန်း စီစဉ်ထားမလို့” “ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ်…. စုစုပေါင်း ၇ယောက်ပါ” “၇ယောက်ဆိုတာ မိန်းကလေးတွေပဲလား” “ဟီးဟီး…. မဟုတ်ဘူး အန်ကယ်…. သမီးတို့အတွဲရယ်၊ သူဇာတို့အတွဲရယ်၊ပပတို့အတွဲရယ်၊ သမီးအစ်မ ၁ယောက်ပါ…. အန်ကယ်” “နင်တို့ကလည်း” ဦးထွန်းခိုင် စိတ်ညစ်ရလေပြီ။ သူထင်တာ ကောင်မလေးများနှင့် သွားရမယ်ထင်ပြီး အကုန်ကျခံ ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုတော့… ထားပါတော့လေ ကြည့်ပြီး လှုပ်ရှားရတာ့မှာပဲ။ “အေးအေး ငါ ၇ခွဲလောက်ဆို ကာရာအိုကေဆိုင်က စောင့်နေမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်ကယ်”။ ဝေဝေခိုင်လည်း ယောကျာ်းဆီက ခွင့်ပြုချက်ရပြီးသည်နှင့် ညီမကို ဖုန်းဆက်ပြီး ရေချိုးအဝတ်အစားလဲကာ ညီမအိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ညီမအိမ်ရောက်တော့ အားလုံးလူစုံနေပြီ။ ဝေမွန်က ဝေဝေခိုင်အား ကြည့်ကာ “ဟာ…. မမက လန်းလှချည်လား အပျိုလေးကျနေတာပဲ” “ငါ့ညီမကတော…. မြှောက်နေပြန်ပြီ” ဝေမွန် ပြောလည်းပြောချင်စရာပင် ဝေဝေခိုင် ၀တ်ထားသည်က စကတ်အတိုအကြပ်ကို အပေါ်က လည်ဟိုက်အင်္ကျီ အတိုဝတ်ထားတော့ အသားစိုင်များ ပေါ်လွင်နေတော့သည်။ ပပရည်းစား ရဲနောင်, သူဇာရည်းစား ကျော်ကျော်နှင့် ဝေမွန်ရည်းစား နေထွန်းတို့မှာ ဝေဝေခိုင်အား စားမတတ်ဝါးမတတ် မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။ နေထွန်းအား ရဲနောင်က “ဟေ့ကောင် မင်းဆော်အစ်မက မင်းဆော်ထက်တောင် မိုက်သေးတယ်ကွာ” “အေးကွ…. ငါလည်း လူလည်းပြီး လိုးပလိုက်ချင်တယ်ကွာ…. ဖင်ကြီးက အိနေတာပဲ” ဟုပြောနေကြသည်။ သူဇာက “ကဲကဲ… သွားကြမယ် အန်ကယ်ကြီး စောင့်နေတော့မယ် လာလာ သွားကြစို့”။ ဦးထွန်းခိုင်သည် နည်းနည်းပါးပါး မူးစပြုလာပြီဖြစ်သည်။ သောက်တာက ၃ပက်တည်း ဖြစ်သော်လည်း မူးပြီး စိတ်ကထနေသည်။ ကာရာအိုကေခန်းထဲဆိုတော့ နေရကျပ်နေသည်။ ထိုစဉ် ဝေမွန်တို့အဖွဲ့ ရောက်လာသည်။ စုစုပေါင်း ၇ယောက်။ သူဇာ၊ ပပ၊ ဝေမွန်နှင့် သူမသိသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်၊ ကောင်လေး၂ယောက်၊ ထူးခြားသည်က သူ မသိသော ကောင်မလေးပင်။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစား တောင့်တင်းပြီး အသားဖြူတော့ ထင်းကနဲပေါ်နေသည်။
ဦးထွန်းခိုင်မှာ ချက်ချင်းပင် လီးတောင်လာပြီး လုပ်ချင်စိတ်များ ပေါ်လာတော့သည်။ “ကဲ ကဲ… ထိုင်ကြပါ ထိုင်ကြပါ…. ဝေမွန် မိတ်ဆက်ပေးလေ” “အော် ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ်…. ဒါက သမီးအစ်မ ဝေဝေခိုင် သူက ပပရည်းစား ရဲနောင်၊ သူက သူဇာ့ရည်းစား ကျော်ကျော်၊ သူကတော့ သမီးရဲ့ ဟီးဟီး… ရည်းစား” “အော် ဟုတ်ပါပြီ…. စားစရာတွေ မှာကြလေ… အန်ကယ်ကတော့ နည်းနည်းသောက်တယ်…. သမီးတို့ရော မှာလေ” ဝေမွန်က “သမီးက စပိုင်သောက်မယ်…. နင်တို့ရော” “ကောင်မ နင်သောက်မှာတော့… ငါတို့လည်း သောက်မှာပေါ့”ဆိုပြီး သောက်ကြလေတော့သည်။ အချိန်ကြာလာသည်နှင်အမျှ ဆိုတာရော သောက်တာရော များလာပြီး အားလုံးမူးလာကြပြီး တစ်တွဲဆီ ဖြစ်လာတောသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း မူးစပြုလာလေပြီ။ မမူးသေးသည်ကတော့ ဦးထွန်းခိုင်ပင်။ သူကတော့ သူအကြံနှင့်သူ ဖြစ်သည်။ ဝေဝေခိုင်ကို မြင်ပြီးကတည်းက လိုးချင်စိတ်ကို ထိန်းမရတော့၍ မသောက်ပဲ နေနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီညတော့ ဒီကောင်မလေးကို ရအောင်လိုးမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး အားလုံးမူးအောင် တိုက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ “ကဲသာ ကဲနော်…. စားချင်တာ မှာကြ” ဦးထွန်းခိုင် မျက်လုံးမှာ ဝေဝေခိုင်ပေါင်ပေါ်တွင်သာ ရောက်နေတော့သည်။ ဝေဝေခိုင်မှာလည်း စပိုင်၄လုံး ကုန်သွားသဖြင့် မူးလာပြီး ခဏနားနေခိုက် ဦးထွန်းခိုင်အား ကြည့်လိုက်ရာ သူမအား စားမတတ် ဝါးမတတ် မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်နေခိုက်နှင့် ဆုံသွားတော့သည်။ မူးလည်းမူး ညက ယောကျာ်းနှင့်ကလည်း မပြီးခဲ့၍ ကာမစိတ်များ ပေါ်ပေါက်လာတော့သည်။ ကျန်သူများကို ကြည့်လိုက်တော့လည်း အတွဲကိုယ်စီနှင့် ဟိုပွတ် ဒီပွတ်နေတော့ ပိုပြီး စိတ်ကြွစေတော့သည်။ အားနေသူဆိုလို့ သူနဲ့ ဦးထွန်းခိုင်သာ ရှိသည်။ အခြေအနေကို ရိပ်မိသော ဦးထွန်းခိုင်သည် “ကဲ ပြန်ကြရအောင်ဟေ့”ဆိုတော့ အားလုံး ဝိုင်းသိမ်းပြီး ပြန်ကြတော့သည်။ ဝေမွန်က “မမ…. မမလည်း ရုံးမှာလိုက်အိပ်လေ”လို့ပြောတော့ ဝေဝေခိုင်က “နင်တို့က အဖော်တွေနဲ့ ငါမလိုက်တော့ဘူး” ပြောတော့ ဦးထွန်းခိုင်က ပြာပြာသလဲပင် “အာ… တယောက်တည်း မပြန်ပါနဲ့တော့…. အန်ကယ်လည်း ရှိတာပဲ”ဟု ဝေဝေခိုင်အား အဓိပ္ပယ် ပါပါကြည့်ပြီး ပြောသည်။ ဝေမွန်ကလည်း လိုက်ခဲ့ပါဟု ပြောသဖြင့် ဝေဝေခိုင်လည်း ရုံးသို့ လိုက်ခဲ့လေတော့သည်။ ရုံးရောက်တော့ အားလုံးက မူးနေကြပြီး နေရာရှာကြတော့ ဦးထွန်းခိုင်က အကြံသမားပီပီ အခန်းက ၄ခန်းပဲ ရှိတယ်ဟု ပြောတော့ ဝေမွန်က “မမ အပြင်မှာ အိပ်ပေးနော်… ညီမတို့ ၃တွဲအတွက် အခန်းတော့ပေး”ဟု ပြောသဖြင့် ဝေဝေခိုင်က “နင်တို့ တော်တော်ရွနေတယ် ဟုတ်လား…. သွားပါ ရပါတယ်”ဟု ပြောသည်။
ဦးထွန်းခိုင်အတွက် အကွက်ဝင်လာပြီ ဖြစ်သည်။ “ဝေဝေခိုင်က အန်ကယ့်အခန်းမှာ အိပ်လ “ဟုပြောတော့ ဝေဝေခိုင်က “ရပါတယ် အားနားစရာ”ဟုပြောတော ဦးထွန်းခိုင်က “ရပါတယ်… ကျွန်တော်က သောက်အုံးမှာ အပြင်မှာပဲ အိပ်တော့မယ်”လို့ပြောပြီး ဝေဝေခိုင်အား အခန်းလိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ဝေမွန်တို့အခန်းမှ အသံများကြားနေရသည်။ လိုးသံများ ဖြစ်သည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း ကြားနေရသည်။ လူက မူးနေပေမယ့် စိတ်ကတော့ ခံချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေမိသည်။ ထိုစဉ် ဦးထွန်းခိုင်သည် အခန်းရှေ့ လာပြီး “ဟိုဘက်ခန်းတွေကတော့ ပွဲကြမ်းနေပြီ”ဟု ပြောသည်။ ဝေဝေခိုင်က “အာ… ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ”ဟု ပြောသည်။ ဦးထွန်းခိုင်လည်း မူးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဝေဝေခိုင်အား ပြေးဖက်တော့သည်။ ဝေဝေခိုင်က “ဘာလုပ်တာလဲ… အော်လိုက်မှာနော် “ဟုပြောတော့ ဦးထွန်းခိုင်သည် တံခါးလော့အား ချလိုက်ပြီး “အော်လေ အော်လိုက်လေ…. ဘယ်သူလာမလဲလို့ ဟားဟား…. အားလုံးက ပျော်နေကြပြီလေ နင့်ကို ဘယ်သူမှ မကယ်နိုင်တော့ဘူး…. ဟားဟား ဟာဟားဟား ” ဒီတော့မှ ဝေဝေခိုင်လည်း စဉ်းစားမိသွားပြီး “အန်ကယ်ရယ် မလုပ်ပါနဲ့နော်… ညီမက အိမ်ထောင်နဲ့ပါ… မကောင်းပါဘူးလို့” ပြောသောအခါ ဦးထွန်းခိုင်က “နင်က အိမ်ထောင်နဲ့လား…. ငါက အပျိုထင်နေတာ…. အိမ်ထာင်သည်ဆိုတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့ဟာ ငါလည်းအိမ်ထောင်သည်ပါပဲ…. နင့်ယောကျာ်းက နင့်ကို ကောင်းကောင်း မလိုးပေးဘူလား…. အလတ်ကြီး ရှိသေးတယ်…. နင့်ကို ငါလိုးပြမယ်… နင် ကြိုက်သွားစေရမယ်”ဟု ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း ပြောနေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း ဒီလူကြီး ကြည့်ရတာ တောင်းပန်လည်း အတင်းလုပ်မည့်ပုံ ပေါ်သဖြင့် “ဒါဆိုလည်း အန်ကယ်ကြီးဆန္ဒကို လိုက်ရောပါ့မယ်…. ဘယ်သူမှ မသိပါစေနဲ့”ဟု ပြောတော့ “အေးပါဟာ မသိစေရပါဘူး…. မြန်မြန်လုပ်မယ်…. ငါ တော်တော်တင်းနေပြီ”ဟု ပြောလေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း အင်္ကျီချွတ်မည်လည်း လုပ်ရော ဦးထွန်းခိုင်ကအတင်းဆောင့်ဖြဲပြီး နို့အား အငမ်းမရ စုပ်လေတော့သည်။
နို့အားစုပ်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီအား အတင်းချွတ်လေတော့သည်။ ပြီးတော့ ဝေဝေခိုင်အား ပက်လက်နေစေပြီး အဖုတ်အား လက်ဖြင့် အတင်းနှိုက်လေတော့သည်။ “အာ… နင့်စောက်ပတ်ကြီးကလည်း အကြီးကြီးပါလား…. ကောင်းတယ်ဟာ… ငါကအဲဒါမျိုး…. တွေ့ချင်နေတာ” “အန်ကယ်ရယ်… ဖြေးဖြေး….ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ” “မရတော့ဘူးဟာ….. ငါအရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ…. ငါ့လီးကို ကြည့်စမ်း”ဟုဆိုကာ ပုဆိုး ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ “ဟာ” ဝေဝေခိုင် တော်တော်ပဲ အံ့သြသွားသည်။ လီးကြီးမှာ ကြီမားလွန်းနေပြီး ဒစ်ကြီးမှာ ပြဲလန်နေသည်။ ဥများမှာလဲ တွဲကျနေပြီး အတော်ကြီးသည်။ သူ့ယောကျာ်းနှင့် တခြားဆီဖြစ်နေသော လီးကြီးအား တွေ့လိုက်ရခြင်းပင်။ တောင်နေတာ ဓာတ်မီးလုံးလောက်ရှိသည်။ “အန်ကယ်… ဒါ ဒါကြီးနဲ့ ဖြစ်ပါ့မလား…. ကျွန်မဟာလေး ပြဲကွဲသွားအုံးမယ်”ဟု ကြောက်လန့်တကြား ပြောနေသည်။ ပါးစပ်ကသာ ပြောနေရသည် ဝေဝေခိုင်စိတ်ထဲတွင်တော့ အရမ်းကြီး ကျေနပ်နေသည်။ ဒီလောက်ကြီးတဲ့လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံချင်လွန်း၍ အရည်များပင် ရွှဲနေတော့သည်။ “အာ… နင်ကလည်း ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး…. နင် မခံဘူးတာ ကျနေတာပဲ နင့်ယောက်ကျားလီးနဲ့ ဘယ်သူကကြီးလည်း” “အန်ကယ်က ကြီးတာပေါ့… ဒီလောက်ကြီးတာ အပြာကားထဲမှာပဲ မြင်ဘူးတာ” “ခံကြည့်လေ…. နင် ကြိုက်သွားစေရမယ် ဟဲဟဲ…. နင်က အိမ်ထောင်သည်ဆိုတော စုပ်ဖူးမှာပေါ့ ကဲ ငါ့ကို စုပ်ပေးစမ်း” “အာ…. အန်ကယ်ကလည်း” “အန်ကယ်ကလည်း လုပ်မနေနဲ… စုပ်ပေး”ဆိုပြီး သူလီးကြီးအား ဝေဝေခိုင့်ပါးစပ်နား တေ့ပေးတော့သည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း စုပ်ချင်စိတ်များဖြစ်ပေါ်လာကာ လီးကြီးအား ငုံစုပ်လေတော့သည်။ “အား အား… ကောင်းလိုက်တာ ဝေဝေခိုင်ရာ စုပ် စုပ်…. ဒစ်ကိုလည်း ယက်ပေး ဥကိုပါ…. အား အား…. ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်… အားရှီး…. အား အား…. ပြွတ်…. အားရှီး….ပြွတ် ပြွတ်” ဝေဝေခိုင်လည်း စုပ်နေရင်း အန်ကယ့်အော်သံကြောင့် စိတ်ပါလာကာ ဥတွေပါ စုပ်ပေးနေတော့သည်။ “အား အား အား ကောင်းတယ် ဝေဝေခိုင်ရာ…. နင် လီးစုပ် တော်တော်ကျွမ်းတာပဲ…. စုပ် စုပ်…. အောက်ကိုဆင်း….. ဟုတ်ပြီ…. အား အား” ဝေဝေခိုင်လည်း လီးစုပ်ရင်း ခံချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာကာ မရှက်တော့ပဲ ဦးထွန်းခိုင် ဖင်ပေါက်ကိုပါ လျှာနှင့်ယက်ပေးနေမိသည်။
“အား အား သေပါပြီ ခိုင်လေးရယ်…. အား အား လီးကိုပဲ စုပ်ပါတော့…. အားရှီး အား … ပြွတ် ပြွတ်…. အား အား” ဦးထွန်းခိုင်သည် ဝေဝေခိုင်ရဲ့ လီးစုပ်ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်များ ဝေဝေခိုင် ပါးစပ်ထဲသို့ ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ “အား အား…. အား ပြီးပြီ…. အားးး” ဦးထွန်းခိုင် ပြီးတော့မည်ကို သိ၍ ဝေဝေခိုင် လီးကို ပါးစပ်ထဲမှ အမြန်ချွတ်သော်လည်း ဦးထွန်းခိုင်မှာ ဝေဝေခိုင့်ခေါင်းကို အတင်းဖိကပ်ထားသောကြောင့် ရုန်း၍မရပေ။ ဦးထွန်းခိုင်သည် သုတ်ရည်များ တစက်မကျန် ဝေဝေခိုင့်ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်ပြီး ခေါင်းအား လွတ်ပေးလိုက်ပြီး ဝေဝေခိုင်အား ကြည့်ကာ သူ့လရည်များအား မျိုချခိုင်းနေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း အစက နံ၍ ထွေးထုတ်မည် စဉ်းစားထားသော်လည်း ဦးထွန်းခိုင် လီးကြီးအားမြင်ကာ ဖီးတက်လာပြီး အားလုံး မျိုချလိုက်လေသည်။ မျိုချတော့လည်း အရသာတစ်မျိုး ကောင်းနေပြန်သည်။ ဦးထွန်းခိုင်ကတော့ သူ့အရည်များကို မျိုချနေသော ဝေဝေခိုင်အား ကြည့်ကာ ကျေနပ်နေတော့သည်။ “ကောင်းလိုက်တာ ဝေဝေခိုင်ရာ….. နင်တော်တော် စုပ်တတ်တာပဲ” “အာ…. အန်ကယ်ကလဲ” “အန်ကယ်ကလဲ လုပ်မနေနဲ့…. ပြန်တောင်လာအောင်လုပ်ပေးအုံး…. နင့်ကို အပီလိုးတော့မယ်” ရီဝေလည်း ထိုင်ရာမှထကာ ဦးထွန်းခိုင်လီးကြီးအား လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့သည်။ “အန်ကယ့်လီးက တော်တော်ကြီးတာပဲနော်…. ဆေးထိုးထားတာလား” “အေးပေါ့ဟ…. နင် မကြိုက်ဘူးလား ငါ့လီးကို” “မသိဘူး” “မသိလို့ပဲ လရည်တောင်မျိုပြီးနေပြီ… ဟားဟား ဟားဟား” ဝေဝေခိုင်လည်း လက်ထဲတွင် မာတောင်လာသော လီးကြီးအားကြည့်ကာ အလိုးခံချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာကာ လီးကြီးအား ငုံစုပ်လိုက်ပါတော့သည်။ “အား အား ပြွတ် ပြွတ် အား အား” ဦးထွန်းခိုင်းသည် ဝေဝေခိုင် စုပ်ပေးမူကြောင့် ခံစားလို့ ကောင်းနေသော်လည်း ဒီတခါတော့ အဖုတ်အား အပီအပြင် လိုးချင်သောကြောင့် “တော်ပြီ တော်ပြီ…. နင့်ကို ငါလိုးတော့မယ်…. ပက်လက်လှန်ပေး အဖုတ်ကို ဖြဲပေးထား” “အန်ကယ် ဖြေးဖြေးနော်…. အရမ်းကြီး နာမှာစိုးလို့”ဟုပြောကာ ဦးထွန်းခိုင်လီးကြီးအား ကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။
ဦးထွန်းခိုင်လည်း လီးကြီးကို ဝေဝေခိုင့်အဖုတ်ထဲသို့ ဖြေးဖြေးခြင်း ထိုးသွင်းနေလေသည်။ “အား နာတယ် အန်ကယ် အား အား ဖြေးဖြေး” “နင်ကလည်း ဒစ်ပဲဝင်သေးတယ်ဟ… နင်အဖုတ်ကလဲ အိမ်ထောင်သည်သာ ပြောတယ် ကျပ်နေတာပဲ…. ကောင်းလိုက်တာ ဝေဝေခိုင်ရာ… နင့်ယောက်ျား မလိုးဘူလား နင့်ကို” “လိုးပါတယ်…. အား အား အား…. သေပါပြီ” ဝေဝေခိုင်လည်း စကားသာ ပြောနေရသည် အဆမတန် ကြီးမားသော လီးကြီး ထိုးသွင်းမှုကြောင့် နာကျင်နေလေသည်။ လီးကြီး တဝက်လည်း ဝင်သွားရော ဦးထွန်းခိုင်သည် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ…. အားကုန် ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ “ဗြစ် ဗြစ် ဒုတ်…. အား အား အားသေပါပြီ ရှင်…. အား အား… ပြဲပါပြီ” လီးကြီးမှာ အဆုံးဝင်သွားပြီး အဖုတ်အောက်ပိုင်းမှာ နဲနဲကွဲသွားလေတော့သည်။ “အား…. အန်ကယ်…. အား ကွဲ…. ကွဲသွားပြီလား မသိဘူး… အရမ်းစပ်နေတယ်” ဝေဝေခိုင် ပြောသော်လည်း ဦးထွန်းခိုင်ကတော့ အဆောင့်မရပ်ပဲ အသားကုန် ဆောင့်လိုးနေတောသည်။ “ပြွတ် ဖွတ် စွပ် စွပ် စွပ် ပြွတ် ပြွတ်…. ဖွတ် ဘွပ် ဖွတ် စွပ်… အား အား အား” လီးမှာလည်း အဝင်အထွက်မှန်လာပြီး ဦးထွန်းခိုင် ဆောင့်ချက်များကလည်း ပြင်းထန်အားပါသောကြောင့် ဝေဝေခိုင်မှာ နာတာပျောက်လာပြီး ခံစားမှုများ ကောင်းလာတော့သည်။ “အား အား… ကောင်းလာပြီ အန်ကယ်…. အား အား…. အား လားလား… သေပါပြီ” ဦးထွန်းခိုင်လည်း ဝေဝေခိုင်က ကောင်းလာပြီလို့ ပြောတော့ ပို၍စိတ်ပါလာပြီး အသားကုန်ပင် ဆောင့်လိုးနေပါသည်။ “ပြွတ်… ဒုတ်… အင်…. အား အား…. ပြွတ် စွပ် စွပ်…. ဖတ် ဖတ် အား အား” အချက်၄၀ခန့် ဆောင့်လိုးပြီးသောအခါ ဦးထွန်းခိုင်သည် မောလာသဖြင့် လီးကြီးအား ချွတ်လိုက်ရာ ဝေဝေခိုင်က “အာ… အန်ကယ်ကလည်း…. ဘာလို့ ချွတ်လိုက်တာလည်း…. ဒီမှာ ကောင်းနေပြီကို” “ငါမောလို့ပါဟ… နင် အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေး” ဦးထွန်းခိုင်းလည်း ခဏချွတ်တာကို မနေနိုင်သော ဝေဝေခိုင်၏ တာဏှာကြီးမှုကို သတိထားမိပြီး နောက်လည်း အမြဲလိုးရတော့မည်မှန်း သိ၍ ကျေနပ်နေတော့သည်။ ဦးထွန်းခိုင်လည်း ဝေဝေခိုင့်အပေါ်မှ ဆင်းပြီး အောက်တွင်ထိုင်ကာ သူလီးကြီးအား ထောင်ပေးလိုက်သည်။
ဝေဝေခိုင်ကလည်း အလိုက်သင့်ပင် လီးကြီးအားကိုင်ကာ အဖုတ်သွင်းသို့ ထည့်လိုက်လေတော့သည်။ “အား ရှီး…. ကျွတ် ကျွတ်… အား…. အဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ…. ကောင်းလိုက်တာ အန်ကယ်ရာ… ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်ပဲ”ဟုပြောပြီး လီးကြီးအား သဘောကျနေလေသည်။ “အင်း… ဆောင့် ဆောင့်… မြန်မြန်ဆောင့် ဝေခိုင်… အား အား အား” ဦးထွန်ခိုင် တစ်ယော် အစက ဝေဝေခိုင်လို့ ခေါ်ရာကနေ ခုတော့ ဝေခိုင်လို့ ဝေဝေခိုင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ အောက်မှာ အခေါ်အဝေါ်တွေ ပြောင်းကုန်ပါပြီ။ “ပြွတ် စွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် အင့် အား…. အား အားလား… ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ်” ဝေဝေခိုင်လည်း စိတ်ထပြီး အသားကုန် ဆောင့်ပေးနေပါသည်။ အဖုတ်ကြီးမှာလဲ ကြီးမားသော လီးကြီးကြောင့် အတော်ပင် ကျယ်နေတော့ပါသည်။ ဦးထွန်းခိုင်သည် ချောမောလှပသော ကောင်မလေးတယောက်အား စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးနေရသဖြင့် ကျေနပ်ကာ ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာ၍ အောက်ကနေ ပြန်ဆောင့်ပေးနေပါတော့သည်။ “အား အား… ပြီးတော့မယ်…. ဆောင့် ဆောင့်ဆောင့်… ဝေခိုင်… အား အားးရှီးး” ဝေဝေခိုင်လည်း ဆောင့်ပေးနေရင်းနှင့် လက်တဖက်က ဦးထွန်းခိုင်လဥအား ကိုင်ပေးလိုက်ရာ ဦးထွန်းခိုင်မှာ အရမ်းကောင်းသွားပြီး သုတ်ရည်များ ဝေဝေခိုင့်အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။ “အား အား အီး အီး အား….. အား အား ပြီပြီး…. အားအီးးး” ဦးထွန်းခိုင်လည်း ဝေဝေခိုင့်အဖုတ်ထဲ အရည်များ ပန်းထည့်ပြီးနောက် လီးကြီးအား အဖုတ်မှ ချွတ်လိုက်ရာ သုတ်ရည်များ ဝေါကနဲ စီးကျလာတော့သည်။ “အန်ကယ့် အရည်တွေက အများကြီးပဲနော်” “အင်းပေါ့ဟ…. နင့်စောက်ပတ်က…. လုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာဟာ…. ငါတော့ နင့်ကို ကြိုက်သွားပြီ…. အပေးလည်း အရမ်းကောင်းတယ်” “ညီမလည်း အန်ကယ့်ကို သဘောကျပါတယ်…. ဒါပေမယ့် အခုလို ဖြစ်သွားတာကိုတော့ ဘယ်သူ့မှ မပြောပါနဲ့နော်” “အေးပါ စိတ်ချပါ…. မပြောပါဘူး…. ဒါပေမယ့် ငါ့ကိုတော့ တစ်ပတ်တစ်ခါ ပေးလိုးနော်…. အဲ့ဒါဆို မပြောဘူး” “အန်ကယ်ကကလည်း တစ်ပတ်တစ်ခါ မများဘူးလား” “မများပါဘူးဟ…. ငါက နင့်ဖင်ကြီး ပြုတ်သွားအောင်…. လိုးပေးချင်တာ” “အာ… အန်ကယ်ကလည်း” “ကဲ… ပြန်စကြစို့” “ဟာ…. တောင်လာပြန်ပြီလား” “အေးဟုတ်တယ်…. မရတော့ဘူး”ဆိုပြီး ဦးထွန်းခိုင်သည် ဝေဝေခိုင်အား လိုးပြန်တော့သည်။
ထိုညက ဦးထွန်းခိုင်သည် ဝေဝေခိုင်အား ပုံစံပေါင်းစုံဖြင့် လိုးပေးကာ ၅ချီအထိ လိုးလိုက်လေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း မျော့မျော့ပဲကျန်ကာ မနက်မိုးလင်းခါနီးမှ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ မနက်ကျတော့ ဦးထွန်းခိုင်မှာ အစောကြီးနိုးနေပြီး ဧည်ခန်း၌ ထိုင်နေစဉ် ရဲနောင် ရောက်လာပြီး “အန်ကယ် အိုခေလား… ညက”ဟု ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့် မေးရာ “ပြေတာပေါ့ ညီလေးရာ…. ဘယ်လိုပြောရမလဲ… ဟားဟား” “ဟုတ်လား…. အန်ကယ်က ကံကောင်းတယ်ဗျာ…. အဲ့ဆော်ကြီးက မိုက်တယ်” “အေးကွ…. တကယ် လိုးလို့ကောင်းတယ်…. သူ့ယောက်ျား မလိုးဘူးလား မသိဘူးဟ” “ဟုတ်လား အန်ကယ်ရ… ကျွန်တော့်ကိုလည်း…. လုပ်ရအောင် ကူညီပါအုံး” “လွယ်တော့ မလွယ်ဘူးဟ…. ဒါပေမယ့် စိတ်တော့ တော်တော် ကြီးတယ်ဟ…. အစဉ်ပြေရင် ပြောမယ်လေ” “ဟုတ်… ကူညီပါ အန်ကယ်ရာ…. ကျွန်တော်လည်း အဲ့ဆော်ကြီးကို လိုးချင်နေပြီဗျ” “အေးပါဟ…. ရရင်ကူညီပါ့မယ်…. အခုတော့… ငါ ဝအောင်လိုးအုံးမယ်” “အာ…. အန်ကယ်က လူလည်ကြီးပဲ” “ဟားဟား ဟားဟား ” ထိုစဉ် ဝေဝေခိုင်လည်း ကွတကွတဖြင့် အပြင်ထွက်လာသဖြင့် စကားစပြတ်သွားကြသည်။ ဝေဝေခိုင်က “ပြန်အုံးမယ်…. အန်ကယ်နဲ့ မောင်လေး”ဟုပြောတော့ ရဲနောင်က “ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ…. အဆင်ပြေလား”ဟု အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြောလိုက်တော့ ဝေဝေခိုင်လည်း ရှက်သွားပြီး “အင်း… ပြေပါတယ် “ဟု ပြောတော့ ဦးထွန်းခိုင်က “ရှက်မနေနဲ့…. အားလုံး ပြောပြီးသွားပြီ” “အာ… အန်ကယ်ကလည်း ဘာတွေလျှောက်ပြောနေလဲ… မသိဘူး”ဟု ပြောလေသည်။ ရဲနောင်က “အစ်မကလည်း ရပါတယ်… ဒါမျိုးက ဖြစ်တတ်ပါတယ်ဗျ…. နားလည်ပါတယ်”ဟု ပြောတော့မှ ဝေဝေခိုင်လည်း အဆင်ပြေသွားပြီး “ကျေးဇူးပါ… ငါ့မောင်ရယ်”ဟုပြောသဖြင့် ရဲနောင်က “ကျေးဇူးက ဒီအတိုင်း ဘယ်ရမလဲ…. အစ်မရ” “ပြောလေ ငါ့မောင်ကို ဘာဝယ်ကျွေးရမလဲ” “တကယ်လား အစ်မ” ဝေဝေခိုင် စကားမှားသွားမှန်း သိသွားလေသည်။ ကိုယ်က မုန့်ဝယ်ကျွေးမည်ဟု ပြောတာကို ရဲနောင်က လိုရာ ဆွဲတွေးနေတော့သည်။
ဦးထွန်းခိုင်ကလည်း “ကျွေးလိုက်ပါဟာ ကလေးကို…. ဟားဟား ဟားဟား” သီဟကလည်း “မမ တကယ် ကျွေးမှာလား”ဟုပြောတော့ ဝေဝေခိုင်လည်း “မသိဘူး”ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ “လုပ်ပါအစ်မရယ်… ခဏလေးပါပဲ “ဟုပြောကာ ဝေဝေခိုင်နား တိုးလာလေသည်။ ဝေဝေခိုင်က “မရပါဘူး”ဟုပြောတော့ ဦးထွန်းခိုင်က “ခဏလေးပဲဟာ ကူညီလိုက်စမ်းပါ…. သွားသွား ငါ့အခန်းထဲသွား”ဟု ရဲနောင်အား မျက်စိမှိတ်ပြကာ အတင်းတွန်းလွတ်နေတော့သည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း မှားပြီဟု စိတ်ထဲ တွေးမိသော်လည်း မလိုက်လျောပြန်လျှင်လည်း လျှေက်ဖွနေမည်စိုး၍ ရဲနောင် ခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့ ပါလာခဲ့လေတော့သည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း ၁ရက်အတွင်း သူစိမ်းယောက်ျားနှစ်ယောက်၏ အလိုးခံရမှုကို စဉ်းစားရင်း မိမိခင်ပွန်းအပေါ် သစ္စာမဲ့သလိုများ ဖြစ်နေပြီလားဟု တွေးမိသော်လည်း ရဲနောင်၏ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်မှုကြောင့် ကာမစိတ်များ ပြန်လည် ထကြွလာပါတော့သည်။ ရဲနောင်လည်း ဝေဝေခိုင် စိတ်မပြောင်းခင် နို့ကြီးများအား ပွတ်သပ်နေပြီး လက်တဖက်က ဝေဝေခိုင့် အဖုတ်ကြီအား ကလိနေပါတော့သည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း ကာမစိတ်များ ထကြွလာကာ ရဲနောင်၏လီးအား ဖမ်းကိုင်လိုက်သောအခါ ရဲနောင်လည်း အလိုက်တသိပင် ဘောင်းဘီအား ချွတ်ပေးလိုက်ကာ ဝေဝေခိုင့် ခေါင်းအား ဖိချကာ မျက်နှာအား သူလီးနား တေ့ပေးလိုက်လေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း ရဲနောင်၏လီးကြီး မျက်နှာနားသို့ ရောက်သည်နှင့် ဘာမှပြောမနေတော့ပဲ လီးကြီးအား ငုံစုပ်လိုက်ပါတော့သည်။ ရဲနောင်လီးမှာ ဦးထွန်းခိုင်လီးလောက် မကြီးသော်လည်း အရှည်မှာ ၇လက်မ ကျော်သဖြင့် ဝေဝေခိုင်တယောက် ရင်တုန်နေသလို အလိုးလဲ ခံကြည့်ချင်နေပါသည်။ “ဟင်း ဟင်း ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အင်း ပြွတ် ပြွတ်” ဝေဝေခိုင်လည်း လီးကြီးကို အရသာခံ စုပ်နေပါသည်။ ရဲနောင်ကတော့ မျက်စိမှိတ်ကာ ဇိမ်ခံနေပါသည်။ ထို့နောက် ဝေဝေခိုင်လည်း စောက်ရည်များ ရွှဲလာပြီး မနေနိုင်တော့ပဲ လီးစုပ်ခြင်းကိုရပ်ကာ “ကဲ မောင်လေး…. ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ” ရဲနောင်က “အမ ကုန်းပေးပါလား…. အဲ့ဒါမှ စောတ်ဖုတ်က နောက်ကို ပြူးထွက်ပြီး…. လိုးရတာ ပိုအားရမှာ” ဝေဝေခိုင်လည်း ကြမ်းပြင်ပေါ် လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ရဲနောင်လည်း ဝေဝေခိုင့် အနောက်မှခွ၍ စောက်ခေါင်းဝတွင် လီးကြီးကိုတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းထည့်လိုက်ပါသည်။
ဝေဝေခိုင်လည်း လီးကြီးဝင်လာပြီဖြစ်၍ အရသာတွေ့ကာ မျက်တောင် စင်းခံနေပါသည်။ “ဟင်း ဟင်း အင်…. အင့် အ ဗွတ် ဗွတ် စွတ်…. အင့်အင့် အဟင် အ အ” “အ အ အမလေး မောင်လေးရယ်… အင့်အင့် သေပါပြီ အား… အင့်အင့်” ဝေဝေခိုင်မှာ လီးကြီးမှာ ရှည်လွန်းသဖြင့် သားအိမ်ခေါင်းကို ဆောင့်ထိုးမိကာ နာတာရော ကောင်းတာရော ဝေဒနာနှစ်မျိုးကို ခံစားရင်း ဖင်ကြီးကို ထောင်ကာ အလိုးခံနေပါသည်။ “အိုး..အအအ… ဗွတ်ဗွတ် ဘွတ် ဘွတ်…. အ အ အင့် ဟင့် ဟင့်” ရဲနောင်လည်း ဝေဝေခိုင်အား အချက်၅၀ခန့် ဖင်ထောင်လိုးပြီးနောက် ညောင်းလာသဖြင် “ကဲ အမ… ပုံစံ ပြောင်းရအောင်နော်” ဟုဆိုကာ သူ့လီးကြီးကို ဝေဝေခိုင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “အစ်မ…. အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးလေ… လာ” ဝေဝေခိုင်လည်း ရဲနောင်လီးကြီးပေါ်သို့ ထိုင်ချရင်း “ဟင့် ဟင့် အ အ…. အင်းအား…. ဗျွတ် ဗျွတ် ဘွတ် ဘွတ်… ဟင့်… အင့်… အင်း… အား… အ အ အိုး ရှီးး” ဖြင့် အားရပါးရကြီး ကာမအရသာကို ခံစားနေတော့သည်။ ၁၀မိနစ်ခန့် ဆက်ကာ ဆက်ကာ ဆောင့်နေရင်း “ဖွတ် ဖွတ် ဘွတ် ဘွက် ဖွတ် ဖွတ်…. အိုး မောင်လေးရာ…. အင့် အင့် ဟင့် ဟင့် အအ အားးအီးးးး… မမ ပြီးသွားပြီ… မောင်လေးရော”ဟုပြောလိုက်ရာ ရဲနောင်လည်း ပြီးခါနီးပြီဖြစ်၍ ဘာမှမပြောတော့ပဲ ဝေဝေခိုင်အား ကိုယ်ပေါ်မှ လှဲချပြီး သူမမျက်နှာပေါ် တက်ခွကာ ဝေဝေခိုင့်ပါးစပ်ကို တက်လိုးနေပါတော့သည်။ “ပလွတ် ပလွတ် ပြွတ်… အု အု အင်း အု အု…. ပလွတ် ပြွတ် စွပ်စွပ် အုအု” အချက် ၂၀ခန့် ဝေဝေခိုင့် ပါးစပ်ထဲ လိုးပြီးသောအခါ ရဲနောင်လည်း လရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ပါသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း မထွေးထုတ်ပဲ မျိုချလိုက်မိပါတော့သည်။ ရဲနောင်က “ကောင်းလိုက်တာ မမရာ…. ကောင်းလိုက်တာ” ထိုစဉ် ဦးထွန်းခိုင် ဝင်လာပြီး “ဟားဟား… တော်တော် ကောင်းနေကြတယ်ပေါ့”ဟု ပြောလေသည်။ ရဲနောင်က “ဟုတ်တယ် အန်ကယ်”ဟုပြောကာ သူ့လီးကြီးအား ရေသွားဆေးလေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကာ တက်စီကား ငှါးပြီး အိမ်သို့ ပြန်ခဲ့လေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း အိမ်ရောက်သည်နှင့် အခန်းတွင်း ပြေးဝင်ကာ ကုတင်ပေါ် လှဲချပြီး အနားယူနေသည်။ ဝေဝေခိုင့်အဖုတ်မှာလည်း လီးကြီး၂ချောင်းနှင့် အလိုးခံထားရသဖြင့် ကျိန်းပြီး စပ်နေတော့သည်။
ဝေဝေခိုင်လည်း မနေ့က အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးရင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် အံသြနေမိသည်။ မထင်မှတ်ပဲ သူစိမ်း ၂ယောက်၏ အလိုးခံလိုက်ရသည့်အပြင် သူတို့၏ အရည်များကိုပင် မျိုချခဲ့ရလေသည်။ မိမိယောက်ကျာ်းကိုပင် မလုပ်ပေးဘူးသော အရာကို သူစိမ်းများအား လုပ်ပေးမိလေသည်။ ဘာကြောင့်လဲ စဉ်းစားတိုင်း အဖြေမရပေ။ ဒါပေမယ့် ထူးခြားသည်က သူတို့၏ လီးကြီးများပင် ဖြစ်လေသည်။ မိမိယောက်ျားထက် ပိုမို ကြီးမားပြီး သုတ်ထွက်အားလည်း အလွန်ကောင်းကြသည်။ မိမိအမျိုးသားနှင့် မရခဲ့သော ကာမအရသာများလည်း ရရှိခဲ့သည်။ စိတ်ကျေနပ်မှုမှာလည်း အပြည့်ဖြစ်သည်။ စဉ်းစားမိသည်က သူသည် လီးကြီးကြီးများကို စွဲလမ်းသွားတာပဲ ဖြစ်မည်။ ဒီလို လီးကြီးမျိုးနှင့်တောင် အရသာ ထူးခြားနေလျှင် နိုင်ငံခြားလူမျိူးများ၏ လီးကြီးများနှင့်ဆိုလျှင် မည်မျှအရသာ ရှိမည်ဆိုတာကို တွေးတောရင်း အဖုတ်ထဲမှ ယားယံလာပါသည်။ ဝေဝေခိုင် တစ်ယောက်တော့ ဆားငန်ရေ သောက်မိသလိုပဲ ငတ်မပြေ ဖြစ်နေပါတော့သည်။ ယောက်ျားနဲ့ မရခဲ့သော ကာမစည်းစိမ်များလည်း သူတို့နှင့်တွေ့မှပဲ ရခဲ့လေသည်။ သူတို့နှင့်တောင် ဒီလောက်အရသာ ကောင်းလျှင် ရုပ်ရှင်ထဲမှ နိုင်ငံခြားသားများ….။ ဝေဝေခိုင်လည်း စဉ်းစားနေရင်းနှင့် ကာမစိတ်များ ထကြွလာပါသည်။ ထိုစဉ် အိမ်ရှေ့မှ တံခါးဖွင်သံကြား၍ ကြည့်လိုက်ရာ ဝေဝေခိုင့် ယောက်ျား ကောင်းမြတ် ပြန်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း “မောင်ပြန်လာပြီလား”ဟုပြောပြီး ကောင်းမြတ်အား ဆီးကြိုလေသည်။ “အင်း… ဟုတ်တယ်… ခရီးသွားစရာရှိလို့ ခဏပြန်လာတာ မိန်းမရော…. ရောက်နေတာကြာပြီလား” “ကြာပြီ မနက်ထဲက ပြန်ရောက်တာ…. ခရီးက ကြာမှာလား” “မကြာပါဘူး… တစ်ပတ်လောက်ထဲပါ” “ဝေခိုင် တစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေတော့မှာပဲ” “ခဏလေးပါပဲ မိန်းမရာ” “အင်းပါ ရပါတယ်” “ကဲ ခရီးမသွားခင်လေး…. ဟဲ ဟဲ”ဟုပြောကာ ဝေဝေခိုင့်အင်္ကျီအား ချွတ်လေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း အလိုက်သင့်ပင် ချွတ်ပေးကာ ကောင်းမြတ်ပုဆိုးကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ကောင်းမြတ်၏လီးမှာ ဦးထွန်းခိုင်လီးနှင့် အကွာကြီး ကွာနေသည်။ သို့သော်လည်း ယောကျ်ားကျေနပ်စေရန် လီးအား ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။ “အိုး… ကောင်းလိုက်တာ ဝေခိုင်ရယ်” ဝေဝေခိုင်လည်း ဒစ်ကိုငုံထားရင်း ထိပ်ဝကို လျှာနဲ့ထိုးပေးနေသည်။
ကောင်းမြတ်လည်း မိန်းမဖြစ်သူ လီးစုပ်ပေးတာကို ခံစားရင်း အရသာခံနေသည်။ ကောင်းမြတ်လည်း ဝေဝေခိုင်စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေရင်း ကလိနေလေသည်။ ဝေဝေခိုင့် စောက်ဖုတ်မှာ အရည်များရွှဲနေတော့ ကောင်းမြတ်က “မိန်းမ စိတ်ပါနေပြီလား”ဟု မေးတော့ ဝေဝေခိုင်က “အင်း”ဟု ပြောလေသည်။ “ဒါဆို လုပ်ရအောင်”ဆိုပြီး ဝေဝေခိုင်ကို ကုတင်ပေါ် ပွေ့တင်ပြီး ခြေထောက်ကို ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ကာ လီးကိုကိုင်ပြီး ဒစ်ကို ဖိပြီး ထည့်လိုက်လေသည်။ စောက်ဖုတ်က အရည်ထွက်နေတော့ လျှောကနဲ ဝင်သွားလေသည်။ ကောင်းမြတ်လည်း စိတ်ထဲမှာ ဝေဝေခိုင်ကို လိုးရတာ ချောင်နေသလို ခံစားရသည်။ “မိန်းမအဖုတ်က ချောင်နေသလိုပဲ” ဝေဝေခိုင်လည်း ပြာပြာသလဲပင် “မဟုတ်ပါဘူး…. မောင်ထင်လို့ပါကွာ”ဟု ပြောလိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင်တော့ “ချောင်နေမှာပေါ့ လီးအကြီးကြီးနဲ့ လိုးထားတာ”ဟု ပြောနေမိသည်။ ကောင်းမြတ်လည်း မရိပ်မိပဲ လီးကို အပြင်မထုတ်ပဲ ဖြေးဖြေးချင်း အဆုံးထိရောက်အောင် လိုးပေးနေသည်။ “မောင်ရယ်… ကောင်းလိုက်တာ…. အား အား” “အင်း အင့်… ဖတ် ဖတ် ဖတ် အင့်အင်း…အား….ဖတ်ဖတ်” ကောင်းမြတ်လည်း ပုခံးနှစ်ဘက်ကို ခပ်တင်းတင်းကုန်းဆွဲကာ အားပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။ ဆောင့်ချက်များက မြန်လာလေသည်။ “ဘွပ် ဘွပ် အား အား ဖတ် ဖတ် ပြွတ် အား အီး” မိနစ်၂၀ခန့် ကြာတော့ ကောင်းမြတ်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အပြီးသတ် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြီး ဝေဝေခိုင့် အဖုတ်ထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ ကောင်းမြတ်လည်း ဝေဝေခိုင့် အဖုတ်ထဲသို့ အရည်များပန်းထုတ်ပြီးနောက် ကိုယ်ပေါ်မှဆင်းကာ ရေအမြန်ချိုးပြီး ခရီးသွားဖို ပြင်ဆင်ပါတော့သည်။ ဝေဝေခိုင်ကတော့ မပြီးလိုက်ရ၍ စိတ်ပျက်ကာ အိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်။ ၃ရက်လောက်ကြာတော့ ဦးထွန်းခိုင် စိတ်ထဲ မရိုးမရွ ဖြစ်လာပြန်လေပြီ။ လီးကလည်း အမြဲလိုလို တောင်မတ်နေ၏။ ဝေဝေခိုင့်ဆီ ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်လို့ မလာလျှင် ခက်ပေအုံးမည်။
ဒီတစ်ခါ လိုးလို့ရရင်တော့ နောက်အမြဲလိုးရအောင် အကြပ်ကိုင်ဖို့ စဉ်းစားနေတုန်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ၃၅လမ်းမှ ကုလားထက်အောင်အား သတိရသွားသည်။ ဒီကောင်က ဒီကိစ္စတွေမှာ ကျွမ်းကျင်သည်။ ဦးထွန်းခိုင်လည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ ထက်အောင်ဆီသို့ ထွက်ခဲ့လေသည်။ အဆင်သင့်ပဲ ထက်အောင်ကို သူအိမ်၌ တွေ့ရ၏။ “ဟရောင် ထွန်းခိုင်… မတွေ့တာ ကြာပြီ… ဘယ်ပျောက်နေလဲ”ဟု ထက်အောင်က ပြောလေသည်။ ဦးထွန်းခိုင်းလည်း “အေးကွ… မင်းကို အကူအညီ တောင်းစရာရှိလို့ကွ” “ပြောပါအုံးဟ… ဘာလဲလို့” ဦးထွန်းခိုင်လည်း သူနှင့် ဝေဝေခိုင်အကြောင်း၊ ရဲနောင်နှင့် ဖြစ်သမျှ အားလုံးကို ပြောပြကာ နောက် အမြဲချလို့ရရန် အကြံတောင်းလေသည်။ ထက်အောင်လည်း “အဲဒါက အေးဆေးပါ…. အဓိကက… ဆော်လေးက မိုက်လား” “မိုက်တာပေါ့ဟ…. လိုးလို့ အရမ်းကောင်းတယ်” “ဟုတ်ပြီ… ဒါဆို ငါကူညီမယ်…. ငါ့သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ဆီမှာ…. ပြဒါးနဲ့ လုပ်ထားတဲ့ အခန်းရှိတယ်…. အဲ့ဒါက အပြင်ကပဲ မြင်ရတယ်…. အထဲက အပြင်ကို မမြင်ရဘူး…. မင်းတို့ အေးဆေးလုပ်ကြ…. ငါက အပြင်က ဗွီဒီယို ရိုက်ပေးမယ်…. ဗွီဒီယိုရရင် အိုခေပြီပေါ… အကြပ်ကိုင်လို့ရပြီပေါ့ကွ” “အိုခေ သူငယ်ချင်းရာ… ကျေးဇူးပါပဲ” “နိုးနိုး…. ကျေးဇူး အလကားမတင်နဲ့…. ငါတို့ကိုလည်း ဝေစုပေးရမှာ” “အေးပါကွာ အေးပါ…. ရပါတယ်ဟ…. ဒါဆိုမင်း အခန်းအသင့်ပြင်ထား… ငါခေါ်လာခဲ့မယ်”ဟုပြောကာ ထွက်သွားလေတော့သည်။ ဦးထွန်းခိုင်လည်း ဝေဝေခိုင်ဆီ ဖုန်းဆက်ကာ တွေ့ကြမယ်ဟု ပြောတော့ ဝေဝေခိုင်က မသွားတော့ဘူးဟု ပြောနေသဖြင့် ဒီတစ်ခါ နောက်ဆုံးပါဟု အတင်းပြောတော့မှ ဝေဝေခိုင်လည်း လိုက်လာလေတော့သည်။