အမေနဲ့ သမီးလေးပါ မချန်
အ.ထ.က(4) တစ်ကျောင်းလုံးက (၁၀) တန်းကျောင်းသူ “စုခိုင်သင်း” ဆိုလျှင် မသိသူမရှိပေ။ စုခိုင်သင်းက အသားဖြူဖြူလေးနှင့် လှပရုံမက စာလည်းတော်သည်။ ကျောင်းဖွင်းပွဲ အခမ်းအနားတိုင်း စုခိုင်သင်းက ဗန်းကိုင်အဖြစ် အရွေခံရသည် ချည်းပင်ဖြစ်သည်။ ဟုတ်ပါသည်…..စုခိုင်သင်းတစ်ယောက် အပြင်ပန်းအနေအထားတွင် အများအားကျအောင် မည်သို့ပင် အလှတရားတွေ ဝေဆာနေပါစေ အတွင်းသဏ္ဍာန် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာတွင်တော့ စုခိုင်သင်း တစ်ယောက် မလှနိုင်ပေ။ အကြောင်းမှာ စုခိုင်သင်၏ ဖခင်မှာ မနှစ်က စုခိုင်သင်း (၉)တန်းအရောက် မိခင်ဖြစ်သူနှင့် ကွာရှင်းပြီး အိမ်မှထွက်သွားခဲ့သည့် အချိန်မှစ၍ စုခိုင်သင်းမှာ ဖခင်ဖြစ်သူအား တစ်ခါမှပြန်၍ မတွေ့ရတော့ပေ။ စုခိုင်သင်းက မိခင်နှင့်အတူ ကျန်ရစ်ခဲ့ရသည်။ (အောက်တွင် စုခိုင်သင်းအား ခိုင်ဟု သုံးစွဲသွားပါမည်) ဒက်ဒီဘာလို့ ဒီလောက်လှသော မာမီကို စွန့်လွှတ်သွားသလဲဆိုတာ ခိုင် အဖြေမထုတ်နိုင်။ […]
သူမပြောသော သူမအကြောင်း
“စိတ်ပျက်လိုက်တာ အမေရယ်…. ရှေ့ရေးကို မတွေးချင်တော့ဘူး… သေသာ သေလိုက်ချင်တော့တယ်” “အဲ့လိုလည်း ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲ သမီးရယ်.. ဘယ်သူမှတော့ ကြုံချင်ပါ့မလဲ… ဒါမယ့်လည်း ဖြစ်ချိန်တန်လို့ဖြစ်လာတော့ ရင်ဆိုင်ရမှာပေါ့” မိုးတဖွဲဖွဲကျနေသော ဇူလိုင်လ ညနေခင်း တစ်ခုတွင် အသက် ၃၆ နှစ်အရွယ် အရပ် ၅ ပေ ၄ လောက်ရှိပြီး တင်ကားရင်စွံကာ အသားအရည် ညှိညှိညက်ရှိသော မိန်းမတစ်ယောက်နှင့် အသက် ၇၀ ခန့် အဘွားအိုအရွယ် မိန်းမတို့မှာ ဝမ်းနည်းပူဆွေးသော မျက်နှာ ပူဆွေးသော သောကများ ပြည့်နှက်လျက်ရှိသည်။ ထိုမိန်းမမှာ မအေးမြင့်ဖြစ်ပြီး လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်ကျော်ခန့်ကမှ သူမ ယောကျ်ား ဆုံးပါးသွားကာ အသက် ၄ နှစ်ခန့် ကလေးတစ်ယောက်နှင့် ဆက်လျှောက်ရမည့် ဘဝလမ်း၏ အခက်အခဲများကိုစဉ်းစားကာ တွေးပူနေလေသည်။ […]
အကောင်းဆုံး သူငယ်ချင်း
(ဤအပြာဝတ္ထုအတွက် ရေးသားရန် အကြံပေးသော စာဖတ်သူ မိတ်ဆွေ တစ်ယောက်ကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။) အခန်း ( ၁ ) ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီ စမ်းမြ တို့ ခိုးစားတာ ၃ နှစ်လောက် ရှိပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ နှစ်ဦးသဘောတူ လက်ထပ်လိုက်ကြပါတယ်။ လက်ထပ်ကြတော့ ကျွန်တော့် အသက်က ၂၄ နှစ်၊ အန်တီ ဒေါ်စမ်းမြက ၄၆ နှစ် ရှိပါပြီ ။ သည်တော့ သူနဲ့ ကျွန်တော်က အသက် ၂၀ ကျော်လောက် ကွာတယ်ပေါ့။ ပြီးတော့ အန်တီ ဒေါ်စမ်းမြရဲ့သား ဇော်ထွေး က ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးပါ။ ဟာ သည်လိုဆို မင်းက ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အမေကို ပြန်လိုးတဲ့ အကောင်ပေါ့ မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ […]
ဖွံ့ထွားလွန်းတဲ့ ငုဝါ
ကျွန်မနာမည် ငုဝါပါ ရန်ကုန်မှာ ကွန်ပြူတာသင်တန်း လာတတ်တာပါ။ ဇာတိကနယ်မြို့လေး တစ်မြို့မှာပေါ့။ ရန်ကုန်မှာကတော့ ငုဝါရဲ့ ဦးလေးတော်တဲ့ ဦးဝင်းအိမ်မှာပဲနေပြီးတော့ သင်တန်းတက် ပါတယ်။ ရန်ကုန်ရောက်စကတော့ ဘာမှမသိသေးဘူးပေါ့ရှင်။ အသက်က ၁၈နှစ်ပြည့်ပြီးတာ ၄လလောက်ပဲ ရှိသေးတာလေ။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီး တော့ စာရင်းကိုင်နဲ့ ကွန်ပြူတာသင်တန်း လာတတ်တာပေါ့ရှင်။ ဦးဝင်းအိမ်မှာ နေရတာက နေရေး၊ စားရေး အစစအရာရာ အဆင်ပြေပါတယ်။ အဖေကလည်း ဦးဝင်းဆီမှာ သေချာအပ်သွားတာလေ။ ဦးဝင်းတို့ လင်မယားကလည်း ငုဝါကို ဂရုစိုက်ပါတယ်။ အိမ်မှာက ဦးဝင်းရယ်၊ ဦးဝင်းဇနီး၊ သူ့သား မောင်လေး ခင်ဇော်ရယ်ပဲရှိပါတယ်။ မောင်လေးက ခုမှ ၈တန်းပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ငုဝါက သူ့ကို ညညဆို စာသင်ပြရတာပေါ့။ ဦးဝင်းတို့က တစ်ခန်းအိပ်ပါတယ်။ ငုဝါကတစ်ခန်း မောင်လေးခင်ဇော်က […]
အချစ် မိုးရေစက်များ ထိမှန်ခြင်း
ကွင်းထဲသို့ မအေးမြင့် မသွားချင်တာ အမှန်ပင်။ မိုးကုန်သွားပြီဆိုပေမယ့် တစ်ညလုံးကျထားသော ဆောင်းနှင်းတွေကြောင့် ကန်ဇင်းရိုးတွင် ချော်ချော်ချွတ်ချွတ် ဖြစ်နေသေးသည်။ သွားရမည့်အချိန်ကလည်း မနက်စောစောသွားဟု အရီးလေးက ခိုင်းထားသည်။ စီးနေကျ သားရေစိမ်းဖိနပ်ဆို ဝေးရော့…။ ဖိနပ်စီး၍ရသည့်ခရီးမဟုတ်..။ ဒါကိုဘဲ မအေးမြင့် စိတ်ညစ်ရခြင်းဖြစ်သည်။ သွားရမည့်ခရီးကလည်း မအေးမြင့်တို့ ကျုံတာရွာမှ တစ်နာရီနီးပါးလျှောက်ရမည့် ကွင်းခေါင်ခေါင်မှ ကိုသာစိန်၏ လယ်တဲကို ဖြစ်သည်။ သီးထပ်စိုက်သဖြင့် ကိုသာစိန်တို့လင်မယားက တဲတွင်ပြောင်းနေသည်မှာ တစ်လခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ကွင်းထဲသွားတာ ဝေလီဝေလင်း ထ၍လာရသည်။ နေထွက်မှဆိုလျှင် နေပူဒဏ်ကို မခံနိုင်။ ဒီနေ့ စပါးဝယ်မည့်သူ လာမည်ဖြစ်သဖြင့် စပါးခြင်ရန် ကိုသာစိန်အား အရီးလေးက ခေါ်ခိုင်းခြင်း ဖြစ်သည်။ တခြားလူတွေကို ခေါ်၍ခြင်ခိုင်းရင်လည်း ရတာပါပဲ..၊ ဒါပေမယ့် မအေးမြင့် အရီးလေးကို မပြောဝံ့ပါ..။ အရီးလေးတို့လို […]
ကိုကို့ကို စိတ်နာလွန်းလို့
မေနှင်းတစ်ယောက် အခန်းထဲတွင် ငိုနေရှာသည်။ အကြောင်းကား သူ့မထံသို့ အင်တာနက်မှ သူ့မကိုကို ဇင်နိုင်နဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ကဲနေကြတဲ့ပုံတွေကို အသိတစ်ယောက်က ပို့လိုက်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ရက်စက်လိုက်တာ ကိုကိုရယ် သူ့မှာတော့ ချစ်လွန်လို့ အပျိုစင်ဘဝလေး ပေးအပ်ခဲ့မိသည်။ ပုံထဲတွင် ကို့ကိုက အဲ့မိန်းမနောက်မှနေပြီး နို့တွေကို ကိုင်ကာ ကလိနေသည်။ နောက်ပုံတွင် ကိုကိုဟာကြီးကို အဲ့မိန်းမက စုပ်ပေးနေပုံဖြစ်သည်။ မေနှင်း ကိုကို့ကို စိတ်နာသွားသည်။ သူတောင် သစ္စာမရှိသေးတာ ငါလဲ ကဲပြမယ်လို့ စိတ်ရူးပေါက်ပြီး မလုပ်သင့်တာတွေ လုပ်မိတော့သည်။ ရေချိုးအလှပြင်ပြီး စလင်းဘက်ထဲ စကတ်အတိုနဲ့ အင်္ကျီလည်ဟိုက် အကျပ်လေးထည့်ကာ အိမ်ကို သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ စာလုပ်ဖို့ ညအိပ်မယ်ဆိုပြီး ထွက်ခဲ့တော့သည်။ စူပါမားကတ်တွင် သူမအိမ်နေရင်းအဝတ်ကို ယူလာတဲ့ စကတ်အတို၊ အင်္ကျီအကျပ်နဲ့ လဲဝတ်လိုက်တော့သည်။ ပြီးတော့ […]
ချွေးမလေး ဖြိုးဖြိုး
“ဖြိူး စားလေ… ရော့” စားပွဲပေါ် ရှိ ပန်းကန်ထဲက ဘူးသီးကျော်တစ်ခုကို ကောက်ယူပြီး ဖြိုးဆိုတဲ့ ချစ်သူလေးကို ဖိုးကျော်က ခွံ့ကြွေးလိုက်သည်။ ဖြိုးကို ဖိုးကျော် မြတ်မြတ်နိုးနိုးကို ချစ်ရှာသည်။ ချစ်သူသက်တမ်း(၂)နှစ် အတွင်းမှာ လက်ကိုင်ရုံ ပါးလေးနမ်းရုံကလွဲပြီး ကျန်တာဘာမှ မလုပ်ပေ။ ချစ်ရသောဖြိုးကို ဖိုးကျော် တန်ဖိုးထားသည်။ ဒါကြောင့်မို့လည်း ဆင်ဆင်ချင်ချင်နေသည်။ အခွင့်အရေးတွေရှိပေမယ့် မယူခဲ့တာ ဖိုးကျော်ရဲ့ ဖြိုးအပေါ်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းသည်သာ။ ဘူးသီးကြော်ခွံ့ကြွေးနေတဲ့ မောင့်ကိုကြည့်ရင်း ရင်ထဲမှာအချစ်တွေပြည့်နေသည်။ ဒီလိုဂရုတစိုက် ရှိတဲ့သူမို့လည်း ဖြိုးကို သူပစ်သွားမှာကြောက်သည်။ အခွင့်အရေးမယူတတ်သောသူမို့လည်း မောင့်ကို လေးစားမိသည်။ (အခွင့်အရေး ယူခဲ့မယ်ဆိုရင်လည်း ပေးဖို့အသင့်ပါမောင်ရယ်)။ “အန်တီ ကျွန်တော်တို့ ဘယ်လောက်ကျလဲခင်ဗျ” “ဘူးသီးကြော်တစ်ပွဲတည်းဆိုတော့…ငါးရာပဲကျပါတယ်ကွယ်” ဖိုးကျော် ငါးရာတစ်ရွက် ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ ပိုက်ဆံရှင်းပေးပြီးသည်နှင့် ကားတံခါးကို ဖြိုးဝင်ထိုင်ဖို့ […]
အလိုမတူပေမယ့်လဲ…..
“လန်းတယ်နော် အကိုကြီး… အောင်မျိုးဟန်စကားကြောင့် နိုင်ဇော် လှမ်းကြည့်မိသည်။ နုနုငယ်ငယ် ကောင်မလေးတစ်ယောက် အသက်က ၂၀ ကျော်ပုံမရ။ အသားလေးတွေက ရွှေရောင်ဝင်းနေသည်။ ဝတ်ထားသော ထဘီစကတ်က သူမ၏ကိုယ်အားတင်းကြပ်စွာ စည်းနှောင်ထားသဖြင့် ဖွံ့ထွားသော တင်သားအစုံက အလုံးလိုက်ကားအယ်ပေါ်လွင်နေသည်။ အောက်ပိုင်းနှင့် ညီမျှသော ခန္ဒာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကလည်းဖွံ့ထွားမှုမှာ အောက်ပိုင်းနှင့်ညီမျှရုံမျှမက လည်ဟိုက်အင်္ကျီကြောင့် အိ၍တင်းနေသောအသားဝင်းဝင်းလေးများကို ရိုးတိုးရိတ်တိတ် လှမ်းမြင်လိုက်ရသေးသည်။ တမင်ဖြောင့်ထားပုံရသော အချောင်းလိုက်ကျနေသည့် ဆံပင်လေးတွေက ကျောဖက်လက်ပြင်တဝိုက်တွင် ဝဲနေသည်။ ပေါ်လွင်သော နှာတံလေး၏ထိပ်က ခပ်ချွန်ချွန်လေးနှင့် နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးများက မျက်ဆံကြီးကြီးဖြင့် ကော့ညွှတ်ထူထဲသော မျက်တောင်ကြီးများ ဝန်းရံကာ စွဲမက်စရာ ကောင်းလှသည်။ ကောင်မလေးက သူတို့ထိုင်နေရာဖက်သို့ တချက်လှည့်၍ မျက်လုံးလေးဝှေ့ကာ ပြုံးယောင်လေး တချက်သန်းပေးသွားသည်။ သူတို့ထိုင်နေတာက ၉၃လမ်းထိပ် ရွှေကံကော်လက်ဘက်ရည်ဆိုင် လမ်းမဘက် အစွန်ဆုံး စားပွဲတွင်ဖြစ်သည်။ “အကိုကြီး […]
ဦးမိုးရဲ့ လိုနေသာကွက်လပ်
ကျမနံမည်က လဲ့လဲ့ဝင်း၊ စစ်ကိုင်းတိုင်း အထက်ပိုင်းက မြို့ငယ်လေးတစ်မြို့ကပါ။ နယ်မှာ လုပ်ငန်းအဆင်မပြေတော့ မြို့က အဒေါ် ဖြစ်တဲ့သူက ရန်ကုန်မှာ အရောင်းဝန်ထမ်းအဖြစ် လာလုပ်ကြည့်ပါလား အလုပ်ကလည်း ရှာရလွယ်တယ်ဆိုပြီး ဖုန်းဆက်လာတာနဲ့ အမေနဲ့ တိုင်ပင်ကြည့်တယ်။ နယ်ကလည်း လုပ်ငန်း အဆင်မပြေတော့ အမေကလဲ သမီးလေး သွားလုပ်ကြည့်ချင်ရင် သွားလုပ်ကြည့်ပါဆိုတာနဲ့ ကျမလဲ အဒေါ်ကိုဖုန်ဆက်ပြီး အမေသဘောတူလို့ မနက်ဖန်ကားနဲ့ လိုက်လာမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ဟိုရောက်တော့ အခန်းတစ်ခန်းနဲ့ အိမ်သော့တွေပေးတယ် နေရာတွေ အကုန်လိုက်ပြတယ်။ ညနေ ၆နာရီ လောက်ရောက်တော့ အဒေါ်ယောက်ျား အလုပ်က ပြန်လာပြီး လဲ့လဲဝင်းနဲ့ တွေ့ပေးပြီး မိတ်ဆက်ပေးတယ်။ အံမယ် အဒေါ်ယောက်ကျားက ငယ်ငယ်လေးဘဲ အလွန်းဆုံး ၃၃ ၃၄ လောက်ပဲရှိဦးမည်။ ဖြူဖြူချောချော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က တောင့်တောင့်တင်းတင်းနဲ့ […]
ညီမလေး ခမ်းစုမီ
ညီမလေး (၁) ဝါကျင့်ကျင့် ညအိပ် မီးရောင်အောက်မှာ ဆံပင်ရှည်ရှည် ပျော့ပျော့လေးတွေ အုပ်မိုးနေတဲ့ သူ့မျက်နှာလေးက အရက်ရှိန် နဲ့ နီရဲနေတယ်။ မျက်လုံးညိုညိုလဲ့လဲ့ကြီးတွေက အရည်လဲ့ပြီး ရီဝေနေတယ်။ ရှေ့မှာချထားတဲ့ ငါးကင် ခပ်ကြီးကြီးတစ်ကောင်ရဲ့ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ဟာလည်း နှုတ်ခမ်းပါးပါးရဲရဲလေးတွေကြားမှာ အစအန ပျောက်သွားပြီ။ ကုတင်ခြေရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ကျနော်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တင်ပလ္လင်ခွေ ထိုင်နေရင်း ဘာစကားမှ မပြောဘဲ ခေါင်းငုံ့ထားပြီး အစားစားလိုက် ဘာမှ မရောဘဲ ရေခဲနဲ့ on the rock စပ်ထားတဲ့ ဘလက်လေဘယ်ကို ဒီတိုင်း သောက်လိုက် လုပ်နေတယ်။ ခါတိုင်းဆို ပေးသောက်ပေမယ့် အမြဲတမ်း လစ်မစ်ထားပြီး သူ့ဖို့ သတ်မှတ်ပေးထားတာကုန်ရင် ရပ်ခိုင်းတာပဲ။ အဲဒီမျက်လုံး ရွဲကြီးတွေနဲ့ မော့ကြည့်ပြီး ထပ်ထည့်ပေးစေချင်တဲ့ ပုံပြရင် […]