ကျွန်မနာမည် ငုဝါပါ ရန်ကုန်မှာ ကွန်ပြူတာသင်တန်း လာတတ်တာပါ။ ဇာတိကနယ်မြို့လေး တစ်မြို့မှာပေါ့။ ရန်ကုန်မှာကတော့ ငုဝါရဲ့ ဦးလေးတော်တဲ့ ဦးဝင်းအိမ်မှာပဲနေပြီးတော့ သင်တန်းတက် ပါတယ်။ ရန်ကုန်ရောက်စကတော့ ဘာမှမသိသေးဘူးပေါ့ရှင်။ အသက်က ၁၈နှစ်ပြည့်ပြီးတာ ၄လလောက်ပဲ ရှိသေးတာလေ။ ဆယ်တန်းအောင်ပြီး တော့ စာရင်းကိုင်နဲ့ ကွန်ပြူတာသင်တန်း လာတတ်တာပေါ့ရှင်။ ဦးဝင်းအိမ်မှာ နေရတာက နေရေး၊ စားရေး အစစအရာရာ အဆင်ပြေပါတယ်။ အဖေကလည်း ဦးဝင်းဆီမှာ သေချာအပ်သွားတာလေ။ ဦးဝင်းတို့ လင်မယားကလည်း ငုဝါကို ဂရုစိုက်ပါတယ်။ အိမ်မှာက ဦးဝင်းရယ်၊ ဦးဝင်းဇနီး၊ သူ့သား မောင်လေး ခင်ဇော်ရယ်ပဲရှိပါတယ်။ မောင်လေးက ခုမှ ၈တန်းပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ငုဝါက သူ့ကို ညညဆို စာသင်ပြရတာပေါ့။ ဦးဝင်းတို့က တစ်ခန်းအိပ်ပါတယ်။ ငုဝါကတစ်ခန်း မောင်လေးခင်ဇော်က တစ်ခန်းပေါ့။ တစ်ညပေါ့ရှင် ငုဝါ ညဖက် အပေါ့အပါးသွားချင်တာနဲ့ အိမ်နောက်ဖေးဖက်ကို ထွက်အလာမှာပေါ့ ဦးမောင်တို့ အခန်းကနေ အသံတွေကြားနေရတယ်။ ငုဝါလည်း အပျိုလေးပဲလေ ဘာအသံလည်းဆိုတာ သိတာပေါ့။ တစ်ခါမှလည်း မကြုံဖူးလို့ တံခါးလေးကလည်း စေ့ထားရုံပဲဆိုတော့ အသာလေး ချောင်းကြည့်မိတာပေါ့။ အားပါးပါး..ရင်ခုန်စရာကောင်းလိုက်တာရှင်။ ဦးလေးက ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေပြီးတော့ အန်တီလေးက ဦးလေးရဲ့ ဟိုအတံကြီးကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေတာ။ ဦးဝင်း အရမ်းကောင်းနေတယ်ထင်တယ် တအားအားနဲ့။ ပြီးတော့ အန်တီလေးက ဦးဝင်းရဲ့ ထွားကြိုင်းလှတဲ့ လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေတယ်လေ။ ဦးဝင်းဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲရှင်။ ငုဝါတော့ ဒီလောက်ကြီးတာမျိုး တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးပါဘူး။ ယောက်ျားတွေရဲ့ဟာကို တွေ့ရတာ ဒါပထမဆုံးပါပဲ မီးကြည့်နေတုန်းမှာပဲ ဦးဝင်းနဲ့ အန်တီလေးနဲ့က တစ်ယောက်ပေါ်တစ်ယောက် ထပ်လိုက်ကြတယ်လေ။ အဝတ်အစားဆိုလို့ ကိုယ်ပေါ်မှာ တစ်ထည်မှ မရှိတော့ပါဘူး။ နှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်လုံးတီးချည်းပဲ။ ဦးဝင်းဟာကြီးဟ ငေါက်ခနဲထောင်နေတာပဲ ပြန်ကိုမကျဘူး အသည်းယားလိုက်တာရှင်။
သူတို့ 69ပုံစံနေနေကြတာ ဦးဝင်းက အန်တီဲ့ရ့ စဖုတ်မဲမဲကြီးကို လျှာနဲ့ “ပလပ်”ကနဲ ယက်က်လိုက်တာ အန်တီတော့ ဘယ်လိုနေမလဲမသိပါဘူးရှင်။ ငုဝါကတော့ စဖုတ်လေးးမှာ ကြည့်နေရင်းနဲ့ကို အရည်တွေရွဲလို့ပေါ့။ ကျမလည်း အဖုတ်လေးကို အသာအုပ်ကိုင်ပြီး ညအိပ်ထမီ ပါးပါးလေးအပေါ်ကနေ အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် ပွတ်ပေးနေမိတယ်။ ခဏလောက်အကြာမှာတော့ သူတို့ပုံစံ ပြောင်းလိုက်ကြတယ်။ အန်တီလေးက လေးဖက်ထောက်ပီး ကုန်းပေးထားတယ်။ ဦးဝင်းက အန်တီလေး၏ နောက်တွင် နေရာတကျယူကာ သူ၏ထွားကြိုင်းတုတ်ခိုင်လှသော လိင်တံကြီးကို အဖုတ်လေးနှင့် ဖင်အကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် ဆွဆွပွတ်ထိုးနေသည်။ ငုဝါခမျာတော့ သူတို့ကိုကြည့်ရင်း ရင်တဖိုဖို အသဲတယားယားနဲ့ပေါ့ရှင်။ ဦးဝင်း၏ထွားကြိုင်းလှသော လိင်တံကြီးကိုကြည့်ရင်း ရင်ဖိုနေမိတယ်။ အန်တီလေးနေရာမှာ ငုဝါကိုယ်တိုင် အဲလိုလေး ကုန်းပေးချင်နေမိတယ်။ ငုဝါရဲ့ အဖုတ်လေးကိုလည်း ဦးဝင်ဟာကြီးနဲ့ ပွတ်တာကို ခံချင်နေမိတယ်ပေါ့ရှင်။ “အား” တော်ပြီကွာ မောင်ရယ် လုပ်တော့လေ ဒီမှာ အထဲမှာ ယားကျိကျိနဲ့ မရတော့ဘူး” အန်တီလေး၏ ခံချင်လွန်းသော အသံလေးသည် ငုဝါကိုလည်း ရင်ဖိုစေသည်။ ငုဝါကြည့်နေစဉ်မှာပင် ဦးဝင်း၏ လိင်တံတုတ်တုတ်ကြီးသည် အန်တီလေး၏ စဖုတ်အတွင်းသို့ အဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားလေတော့သည်။ “စွတ် ပြွတ် ပြွတ်” ဦးဝင်းသည် ဖင်သားများကိုကိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်ထည့်နေသည်။ “ဒုတ်ဒုတ် ဗြွတ် အား အား… ကောင်းတယ်မောင် အရမ်းကောင်းတာပဲ…. ဆောင့်ဆောင့် အားရပါးရသာဆောင့်စမ်းပါ… အုံပွင့်ရင်ပွင့်သွားပါစေ… အဆုံးထိသာ ဆောင့်ပစ်လိုက်စမ်းပါ မောင်ရယ်” အန်တီလေးမှာ အရမ်းကို ကောင်းနေပြီထင်သည်။ ဦးဝင်၏ ဆောင့်ချက်များနှင့်အညီ ဖင်သားများကို နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးနေသည်။ “အား .. ကောင်းလိုက်တာကွာ မိန်းမရာ…. မင်းဖင်သားကြီးတွေက အရမ်းလိုးချင်စရာကြီးကွာ” ဦးမောင်သည် တီလေး၏နို့အုံလေးများကို နောက်မှ အုပ်ကိုင်ကာ နောက်မှ တဖုန်းဖုန်းနှင့် ဆောင့်ထည့်နေသည်။ “အား… အား မောင်… လိုး.. လိုးစမ်းပါ” အန်တီလေး၏ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း စကားများသည် ဦးဝင်းကို ပိုပြီး စိတ်ကြွစေသည်ထင်၏ ဦးဝင်း၏ ဆောင့်ချက်များမှာ ပိုပြီးမြန်ဆန်လာသည်။ “စွတ်… ဒုတ် ဒုတ်…အား… ဖွတ်… ဘွတ်… အားပါးပါး ကောင်းလိုက်တာ ဖင်ကို ကွဲတဲ့အထိဆောင့်ပေးပါ မောင်ရယ်…. အား အား… ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ်မောင် ဆောင့်ဆောင့်” “မောင်လည်းပြီးတော့မယ် ကောင်းလိုက်တာကွာ အားဟား…….အ……အအ. .အ” ဦးဝင်းသည် သူ၏သုတ်ရည်ပူပူနွေးနွေးများကို အန်တီလေး၏ အဖုတ်အတွင်းသို့ ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ပြီးသွားသော်လည်း ငုဝါမှာ ဦးဝင်းတို့ လိုးကြဆော်ကြပုံကို မြင်ယောင်ရင်း အိပ်မပျော်နိုင်။ အိပ်ခန်းလေးသို့ပြန်သွားရင်း ကုတင်ပေါ်တွင် လူးလွန့်နေမိသည်။ ဦးဝင်း၏အတံကြီးမှာ ထွားကြိုင်းလွန်းလှသည်။ အဲဒါကြီးနဲ့လုပ်တာကို ခံလိုက်ရရင် “ဟင်းး မကောင်းပါဘူးလေ သူက ငါ့ဒေါ်လေးရဲ့ယောက်ျား၊ မသင့်တော်ပါဘူးဟု ငုဝါစိတ်ကို ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ လူကသာ လက်ခံသော်လည်း ညီမလေးကလက်မခံ လီးကြီးကြီးနဲ့လိုးတာကို ခံချင်နေမိသည်။ မထူးတော့သည့်အဆုံး လက်ခလယ်လေးကို အရည်ရွဲရွဲစိုနေသော ပိပိလေးအတွင်းသို့ ထိုးမွေမိတော့သည်။ “အား.. အား..အား ကောင်းလိုက်တာ လိုးလိုး..ဦးဝင်း…ငုဝါကိုလိုး… မညှာနဲ့နော်” ဦးဝင်း၏လိင်တံတုတ်တုတ်ကို မှန်းကာ အာသာဖြေနေမိသည်။ ခဏအကြာ စောက်ရည်နွေးနွေးလေးများ ထွက်လာကာ တကိုယ်လုံးကော့ပျံနေမိတော့သည်။ ထို့နောက် မောမောနှင့် ငုဝါ အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်။ နောက်တစ်နေ့ သင်တန်းမှအပြန် ညနေပိုင်းအချိန်တွင် ထမိန်ရင်လျားလေးနှင့် ရေချိုးနေသော မမငုဝါကို စပါးကြီးမြွေမျက်လုံးများကဲ့သို့ စူးရဲရဲမျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်နေသော ဖေဖေ့ကို ခင်ဇော်တွေ့လိုက်ရသည်။ ဖေဖေကြည့်မည်ဆိုလည်း ကြည့်ချင်စရာပင် မမ ငုဝါမှာ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်ပင် ဖွံ့ထွားလွန်းလှသည်။ ဖင်သားလေးများမှာ စွင့်ကားနေပြီး ရေစိုနေသောကြောင့် ဖင်အမြောင်းလေးများပင် ပေါ်လွင်နေသည်။ ရွေဝါရောင် ဝင်းမွတ်နေသော ရင်သားများမှာ အညှာလေးပင်ပေါ်နေသည်။ မို့ဖောင်း နုထွားလှလေသည်။ ခင်ဇော်မှာ ကလေးမဟုတ်တော့ လူပျိုသာသာ ဖြစ်နေပေပြီ။ ဂွင်းထုတတ်နေပီ တစ်ခါတစ်ရံ မမငုဝါ အဝတ်လဲနေသည်များကို ခိုးချောင်းပြီး ဂွင်းထုရသည်မှာ အမော။ တစ်ည ခင်ဇော်အိပ်မပျော်သဖြင့် ဝရံတာတွင် ထွက်ပြီးထိုင်နေမိသည်။ အချိန်က ၁နာရီခန့်ရှိပေမည်။ ထိုစဉ် မမငုဝါအခန်းမှ တအင်းအင်းနှင့် ညည်းသံသဲ့သဲ့ကို ကြားရသည်။ ခင်ဇော် စိတ်ဝင်စားသွားသည်။ ပြတင်းပေါက်တံခါးကို အသာလှပ်ကြည့်လိုက်သောအခါ မမငုဝါသည် အခန်းရှိ စီဒီစက်ထဲမှ အပြာကားများကို ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ဇာတ်ကားများကား ခင်ဇော့်အခန်းထဲတွင် သိမ်းထားသော ကားများဖြစ်သည်။ မမဘယ်လို တွေ့သွားမှန်းမသိချေ။ တွေ့သွားတာပဲ ခပ်ကောင်းကောင်း မဟုတ်လား။
မမငုဝါသည် ဇာတ်ကားများ ကြည့်ပြီး ဖီးတော်တော်လာနေဟန်တူသည် ညဝတ်ထမိန်ပါးပါးလေးကို အသာလှန်ပြီး တီဗီရှေ့တွင် ပေါင်လေးကားက စဖုတ်လေးကို လက်ညှိုးလေးနှင့် ပွတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ခင်ဇော့်အာခေါင်များပင် ခြောက်သွေ့လာသည်။ မမအာသာဖြေနေသည်ကိုတွေ့ပြီး မိမိလည်း စိတ်ပါလာသည်။ လိင်တံကို အပြင်ထုတ်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ပွတ်သပ်နေမိသည်။ မမငုဝါ၏ စောက်ဖုတ်လှလှလေးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ရသဖြင့် ထိုစောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ လိုးသွင်းနေသည်ဟု တွေးကာ ဂွင်းထုနေမိသည်။ မျက်လုံးများပင် မှိတ်ပြီး ထုနေမိသည်။ ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် အချိန်မည်မျှ ကြာသွားမှန်းမသိ။ ခင်ဇော်မျက်လုံး ပြန်ဖွင့်လိုက်သောအခါ “ဟာ” ကိုယ့်မျက်လုံးကိုပင် ကိုယ်မယုံနိုင် မမငုဝါမှာ တီဗီရှေ့တွင် မှောက်ရက်လေးကြည့်နေသည်ကို နောက်မှ ဖေဖေက အတင်းချုပ်ကာ လိုးရန် ကြိုးစားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေတော့သည်။ “အင့် ဘယ်သူလဲ .. ဟင်” နောက်မှ ဖင်သားလေးကြားထဲသို့ ပူနွေးနွေးအချောင်းကြီး ဝင်လာသော အထိအတွေ့ကြောင့် မမငုဝါ အလန့်တကြား အော်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ မမငုဝါ လန့်မယ်ဆိုလည်း လန့်လောက်ပါသည် ဖေဖေ့လီးကြီးမှာ နည်းတာကြီးမဟုတ် အရှည်က ၇လက်မလောက်ရှိပေမည်။ အလုံးက ဘီယာဗူးနီးပါးပင်။ ထိပ်ဖူးကြီးက နီရဲပြောင်လက်နေသည်။ လုံချည်ပင်မပါ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးဖြင့် မမအခန်းထဲဝင်ကာ နောက်မှ ထောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ “အ…အ.. ဦးဝင်းပါလား ဘာလုပ်တာလဲဟင်… မလုပ်ပါနဲ့နော်… သမီးတောင်းပန်ပါတယ် အင့်..ဟင့်” ဖေဖေက မမငုဝါ၏ ပြေလျှော့နေသော ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မမငု၏ဝါပေါင်လေးကို ကားကာ မမငုဝါ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို လျှာဖြင့် ပြက်ခနဲ ယက်လိုက်လေသည်။ “အားးး”မမငုဝါ ညည်းသံရှည်ကြီးဆွဲကာ ကော့တက်သွားလေသည်။ “အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့နော်…. ဘုန်းနိမ့်ကုန်ပါ့မယ် ဦးဝင်းရယ်…. အ… အ… အမလေးလေး…အိုး ..အထဲမှာ ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲမသိဘူး ဦးရယ်… အ…ကောင်းလိုက်တာ ကျွတ်ကျွတ် .. အင့်… အရမ်းကောင်းတာပဲရှင်” မမငုဝါမှာ ဖေဖေ၏ လျှာအစွမ်းတွင် ပျော့ကျသွားပေပြီ။ မမငုဝါတစ်ယောက် ဖေဖေ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ယက်လိုက်၊ အစေ့လေးကို စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေသော အပြုအစုများတွင် နစ်မျောနေပေပြီ။ မျက်လုံးလေးကို မှိတ်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာကော့ကော့သွားသည် အရမ်းကောင်းနေသည်ထင်၏။
ဖေဖေဟာ ဘာဂျာပေးရင်း လက်ညှိုးလေးဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ ထိုးသွင်းကလိပေးနေသည်။ “အ.. အ…အ ကောင်းလိုက်တာရှင် အရမ်းကောင်းတာပဲ ခံစားဖူးလားသမီး ဒီလိုမျိုး၊ တစ်ခါမှ မခံဖူးပါဘူး ဦးဝင်းရယ် အရမ်းကောင်းတာပဲကွာ” “ကဲဒါဆို ဦးလေးရဲ့ ဒါလေးကိုရော ချစ်လား” ဟုပြောတာ လီးကြီးကို ငုဝါလက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်လေသည်။ “အမလေ… နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး ဦးဝင်းရယ်…. ဒါကြီးနဲ့သာဆိုရင်တော့ ငုဝါ သေရပါလိမ့်မယ်။ “မသေနိုင်ပါဘူးကွယ်… လာလာ… ဦးဝင်းဖြည်းဖြည်းချင်း အသာလေး လုပ်ပေးမယ်နော် လီးထိပ်ဖူးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝလေးတွင်တေ့ပြီး အပေါ်အောက် ပွတ်သပ်နေသည်။ “အင့်… အင့်.. အ လုပ်ရင်လုပ်ပါတော့ ဦးဝင်းရယ် ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့ ငုဝါ တင်းခံပါ့မယ် နာချင်နာပါစေ အထဲမှာ အရမ်းယားနေပီ ငုဝါကို လိုးပေးပါနော်”။ “ဘွတ်…ဗြွတ်… အင့်.. အားးး.. အမေ့.. သေပါပီ… ငုဝါစောက်ဖုတ်လေး ကွဲပါပီအမေရဲ့….တော်ပီဦးလေး ဆင်းတော့.. အား……အား…….မလုပ်ပါနဲ့တော့ နာလွန်းလို့ပါ. သေရပါတော့မယ်… အား အမလေး သေပါပီ” မမငုဝါ နာကျင်လွန်းလှသည်ထင်၏ တအားအော်နေသည်။ တော်သေးသည် ဒီည မေမေ မရှိလို့။ ရွာပြန်ကာ အမျိုးတစ်ယာက်ရဲ့ နာရေးသွားနေသောကြောင့် အိမ်တွင် ခင်ဇော်တို့သုံးယောက်သာ ရှိသည်။ ဖေဖေ့လီးတံကြီးမှာ မမငုဝါ စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ မဆန့်မပြဲ ဝင်နေသည်။ လီးတံကြီးဖြင့် တအားဆောင့်ထည့်မှုကြောင့် စောက်ဖုတ်လေးမှာ အောက်နားကွဲစုတ်သွားကာ အပျိုမြှေးလေးလည်း ပေါက်သွားသဖြင့် သွေးများထွက်လာလေသည်။ “နာတယ် နာတယ်…အမေ့…မလုပ်ပါနဲ့တော့နော် ဦးဝင်း… သမီးတောင်းပန်ပါတယ်။ သမီးက ဦးဝင်းမိန်းမရဲ့ တူမအရင်းပါ မသင့်တော်ပါဘူး မလုပ်ပါနဲ့တော့နော် နာလွန်းလို့ပါ” မမ၏တောင်းပန်သံမှာ ဖေဖေ၏ရမက်စိတ်ကို မလွမ်းမိုးနိုင်တော့။ “တောက်……ကောင်မ ခုနကတော့ ခံချင်လှပါပီဆိုပြီး… ဘာ ခုမှ တော်ပါပီလဲ… နင့်စောက်ဖုတ်ကို.. ဒီည တစ်ညလုံး လိုးပစ်မယ်… နင့်စဖုတ်ကို ငါလိုးချင်နေတာကြာပီ”။ “ဘွတ်….ဘွတ်… ဗြွတ်…အင့် အင့် အင့်” ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်တင်ကာ အပေါ်မှ အားရပါးရ ဖိဆောင့်နေသော ဖေဖေ့၏လိုးချက်များကား အားရစရာ ကောင်းလှလေသည်။
မမငုဝါခမျာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်နေသဖြင့် ရုန်းလည်းမရုန်းနိုင်တော့ အိပ်ယာခင်းလေးကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ တအင့်အင့်နှင့် ညည်းညူနေရလေသည်။ “ဘွတ်.. ဘွတ်… ဇွတ်ဇွတ်… ဖွတ် ဖွတ်” စဖုတ်လေးမှာ အရည်များ ရွဲနေသဖြင့် အသံမျိုးစုံ ထွက်နေသည်။ အပေါ်မှ ဖိဆောင့်ချက်များမှာ ပြင်းထန်လှသည်။ “ဘွတ် ..အား အား .အင့် အင့် အင့် အင့် အင့် အား…. အား..နာလည်းနာတယ် ကောင်းလည်းကောင်းတယ် ဦးဝင်းရယ် ဆောင့်ဆောင့် အားရပါးရ ဆောင့်ထည့်လိုက်စမ်းပါ… ငုဝါရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက သေးပေမယ့် ခံနိုင်ရည်ရှိပါတယ် …အား…အင်းဟင်း…အရမ်းကောင်းနေပီ… အထဲမှာ အရမ်းကောင်းနေပီ .. လိုးလိုး…. ငုဝါစောက်ဖုတ်လေးကို လိုးပစ်လိုက်စမ်းပါ အား…အား အားးးး အအ အင့် အင့် အင့် အမေ့” ဖေဖေက မမငုဝါရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ စက်သေနတ်ပစ်သလို တရစပ်လိုးပြီး ကော့သွင်းလိုက်လေသည်။ ပူနွေးသော သုတ်ရည်များကို စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနံရံများကို တထုတ်ထုတ်နှင့် ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ သုတ်ရည်များမှာ များလှချေသည်။ စောက်ဖုတ်အပြင်ဖက်သို့ပင် လျှံထွက်လာလေတော့သည်။ မမငုဝါလည်း ခါးလေးကော့ပြီး အကြောဆွဲသလို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်ကာ ဖေဖေ့ရဲ့ကျောပြင်းကြီးကို အတင်းဆွဲဖက်လိုက်တော့သည်။….ပြီး