“ ညရောက်ရင်…အားရပါးရ ချစ်အုံးမှာနော်”
နွေ၏ အငွေ့အသက်တို့ စတင်လာပြီဖြစ်သော မတ်လ၏ နောက်ဆုံးရက်တစ်ရက်….။ လူကိုက်ဖူးသော ကျားသည် ပိုမို ရဲတင်းသည့်ပမာ အတွေ့အကြုံ စုံသော ယောကျ်ားတို့၏ ရမ်းကားမှုသည် မိန်းမတိုင်းအတွက် အထူးသဖြင့် ယောက်ျားတို့အပေါ် အထင်ကြီးတတ်လွန်းသည့် မိန်းမသားများ အဖို့ အလွန်ပင် အန္တရာယ် ကြီးမားလှပေသည်..။ “ အရက်တစ်လုံးနဲ့ အရွက်သုတ် တစ်ပွဲ ပေးပါဗျို့…” မနီ တစ်ယောက် အဝင်ပေါက်ဘက်ကို ကျောပေးလိုက်ရင်း ကိုယ်ကို တစောင်းလှဲလျက် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ယောက်ျားတို့အကြောင်း စာအုပ်ကို စိတ်ပါဝင်စားစွာ ဖတ်နေစဉ် နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး အရက်သောက်မည့်သူက ရောက်ချလာသည်..။ ရေချိုး ၊ အဝတ်လျှော် ၊ ကလေးသိပ်ပြီး နေ့လည်နေ့ခင်း စာအုပ်ဖတ်နေခြင်း ဖြစ်သည်..။ ဒီစာအုပ်ကို သူ့ယောက်ျား ကိုခင်မောင်မြင့်က ဖတ်ဖို့ ပေးထားသည်မှာ ကြာပြီ […]
ယောက်ျားကိုတောင် မေ့သွားတယ်
နေ့လည် ၂နာရီခန့်တွင် သင်တန်းထဲမှ စံပါယ်ပန်းလေးသဖွယ် ဖြူနု လှပသော ကောင်မလေးတစ်ယောက် မြူးတူးစွာ ထွက်လာသည်။ သူမ နာမည် စံပါယ်။ အသက်က ၂၀ပြည့်ကာစ အပျိုပေါက်မလေးပေါ့။ ရင်ထွား ခါးသိမ် တင်ကားသည့် သူမ၏ အလှက ပုရိသတိုင်း၏ စိတ်ကူးကို ကုတင်ပေါ် တန်းရောက်စေသည်။ နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် ဝါသနာပါသော သင်တန်း တက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ သင်တန်းရှေ့တွင် အပြုံးနှင့် စီးကြိုနေသော သူမ၏ ချစ်သူ အောင်အောင်။ “စောင့်နေတာ ကြာပြီလား ဟင်” “မကြာသေးပါဘူး ချစ်…. သင်တန်း စကတည်းက မပြန်တာ အဟဲ” “ကိုအောင်က သိပ် ကဲတာဘဲ.. တော်ကြာ ကိုအောင့် မေမေတို့ ဆူနေဦးမယ်” “ဆူပါဘူးကွာ… ကဲ တက်… […]
အရမ်းမကဲနဲ့ ကွာ
ဝါဝါမွန်တစ်ယောက် ကိုတင်မောင်ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်တွယ်ပြီး တဏှာပြင်းပြင်းနှင့် သူမကို တအုန်းအုန်း တဒိုင်းဒိုင်း အသံထွက်အောင် လိုးဆောင့်ပေးနေသော ကိုတင်မောင်၏ဆောင့်ချက်များကို အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးကော့ကာတစ်မျိုး ပင့်ကာတစ်သွယ်ဖြင့် စည်းကိုက်ဝါးကိုက်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ညှောင့်လိုးရင်း ပါရမီဖြည့်ပေးနေပါသည်။ ကိုတင်မောင်ကား နေ့ခင်းကြောင်တောင် အချိန်ကြီးမှာပင် အလုပ်မှနေ၍ ထမင်းစားပြန်လာပြီး မယားချောလေးဖြစ်သူ ဝါဝါမွန်ကို တစ်ချီမရမက ဆွဲနေခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။ ဆောင့်ချက်များက တဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အထူးပဲလှပ၍ ခါးသေးရင်ချီ ရင်ထွားထွား တင်ကားကားဖြစ်သော မယားချောလေးကို ပိုင်ဆိုင်သူပီပီ ကိုတင်မောင်ကား ပက်လက်ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေအထားဖြင့် ဝါဝါမွန်၏ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှ ဖောင်းအိနေသော စောက်ပတ်ကြီးကို လိုးဆောင့်ရသည်မှာ ယခု အိမ်ထောင်သက်နှစ်နှစ်ကျော်လာသည့်တိုင် အားရသည်ဟူ၍မရှိချေ။ နောက်ဆုံး အားကုန်သွန်၍ သူ့တင်ပါးကို မြောက်လိုက်နှိမ့်လိုက် အဆက်မပြတ်လုပ်ပြီး အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်ခန့် အပေါ်စီးကနေ အားပါပါဆောင့်ဆောင့် ချလိုက်တော့မှ […]
ရမ္မက်ပြင်းတဲ့ ချစ်ခြင်း
ရမ္မက်ပြင်းတဲ့ချစ်ခြင်း ရေးသားသူ – အဖြူရောင် “ဖောင်း… ဖောင်း… ရှီး… ဖောင်း” သီးတင်းကျွတ် လပြည့်ကျော် တစ်ရက်နေ့ ညလေးက မိုးတိမ်သားကင်းကင်းနဲ့ ကြည်လင်တောက်ပနေသည်။ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးငယ်တွေရဲ့ ဗျောက်ဖောက်သံက ရပ်ကွက်တစ်ခုလုံး ဟိုမှသည်မှ သောသောညံနေသည်။ “ဖေဖေ နားညီးနေပြီထင်တယ်” “မညီးပါဘူး သမီးရယ် ဖေဖေတို့ ငယ်ငယ်ကလဲ ဒီလိုပဲ ကစားကြတာပါပဲ” ဝရံတာကနေ အိမ်ထဲကို ဝင်လာရင်း ဘေးက စတီခုံလေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ ချွေးမလေးကို ဦးထွန်း လှမ်းကြည့်ပြောလိုက်မိသည်။ “အဖေ့သားနဲ့ မြေးကတော့ ရေကျော်ပွဲဈေး သွားကြပြီ” “သမီးရော လိုက်မသွားဘူးလား” “မလိုက်ချင်ပါဘူး အဖေရယ် လူအရမ်းများတာ သူတို့သားအဖပဲ ဝါသနာပါတယ်လေ” ပြောပြီးတော့ နောက်ဖေးဖက် ထွက်သွားတဲ့ ချွေးမလေးကို ဦးထွန်း ငေးနေမိသည်။ မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းက […]
ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရယ်
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ညဖက်ဆို ကျနော့်စိတ်က ဖောက်ဖောက်လာတယ်။ တနေကုန် အလုပ်ပင်ပန်းပေမယ့် ညဆို ရာဂစိတ်က ထကြွသောင်းကျန်းတတ်တယ်။ အိမ်မှာက ကျနော်ရယ် ဝေဝေရယ် နှစ်ယောက်ပဲ ရှိတာ။ မိဘတွေ ဆုံးသွားပြီးကတည်းက ဝေဝေ့ကို အကိုလိုရော မိဘ လိုရော စောင့်ရှောက်လာခဲ့ရတာ။ ဒီကောင်မလေးကလည်း ခုမှ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် ဆိုတော့ သူ့ပညာရေးကို ငှဲ့ပြီး ကျနော် […]
မေ့မရနိုင်တဲ့ ကိုကို
ဟာ စိတ်ပျက်စရာပဲကွာ ဖုန်းဘေလ်ကလည်းကုန်သွားပြန်ပြီ ရုံးပိတ်ရက်မို့ မိမိအိမ်လေးထဲတွင်အေးဆေးစွာ အင်တာနက်သုံးမည်ဟု ကြုံးဝါးထားကာ သုံးတောင်မသုံးရသေးဘူးဘေလ်က ကုန်သွားသည် မင်းမင်းခန့်တယောက်ရေရွတ်ရင် ငွေတသောင်းထုပ်ယူကာ ခပ်လှမ်းလှမ်းကကုန်စုံဆိုင်လေးသို့ထွက်လာခဲ့သည် သူသည်ဤရပ်ကွတ်လေးသို့ပြောင်းရွှေ့ကာ ငှါးရမ်းနေထိုင်သည်မှာမကြာသေးပေ မနက်အလုပ်သို့သွားညပြန်အိပ်မု့လည်း သူအားလူသိပ်မသိပေ ခြံဝန်လေးနဲ့တထပ်တိုက်ပုလေးက သူ့အတွက်အပန်းဖြေစရာပင် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှလူများလည်းအရောအနှောမလုပ်သောကြောင့် သက်သောင့်သက်သာရှိလှသည် ဖုန်ငွေဖြည့်ကဒ်ဝယ်ပြီး ပြန်အထွက်တွင် အိုး လှလိုက်တာ သူရင်ခုန်လောက်အောင်ပင် ကောင်မလေးမှာလှရက်နိုင်လွန်းသည် အိမ်တွင်းအောင်လေးမို့ အသားရည်လေးမှာဝင်းဖန့်ကာ မထူမပါးမျက်ခုံလေးနှင့် မျက်နှာဝိုင်းလေးကိုသူငေးကြည့်မိတာ ဘယ်လောက်ကြာသွားသည်မသိ ကောင်မလေးမှာ ဦးနည်းနည်းလောက်ဖယ်ပေးပါလား ရှက်ကို့ရှက်ကန်းအသံလေးမှာ နားဝင်ပီယံလှပေသည် အိမ်နေရင်း တပတ်နွမ်းလက်ပြတ်လေးနှင့် အရောင်အဆင်းမရှိတော့သော ထမီလေးနှင့် သူမ၏ခန္ဒာကိုယ် ကောက်ကြောင်းလေးများကို အပိုအလိုမရှိစေပေ သူလည်းပြန်ထွက်မသွားသေးပဲ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နှင့် ဆိုင်မှပစ္စည်များအား ကိုင်ကာ သူမလေးအားခိုးရှိုးနေတော့သည် ချစ်စရာသူမလေးပြန်ထွက်မှ မသိမသာအနောက်က လိုက်ကာ ညီမညီမ အနောက်မှလှမ်းခေါ်ရာဝယ် ရှင် ဟုထူးကာ ဘာမေးမလို့လည်း […]
ထောင်ထွက် တစ်ယောက်ရဲ့ ကလဲ့စား
“ဝေယံလင်း သူငယ်ချင်း… ငါတော်တော်အခက်အခဲ ဖြစ်နေလို့ပါကွာ… ကူညီပေးပါလား” ”ခက်တယ်ကွာ… မင်းကလဲ ဇွတ်ကြီးပဲ…အေး ရရင် ငါပြောမယ်… မင်းကိုဆက်သွယ်လို့ရမယ့် ဖုန်းပေးခဲ့” ”အေးအေး… ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ” ချမ်းငြိမ်း တစ်ယောက် မငြိမ်းချမ်းနိုင်သေးပါ။ သူထောင်က လွတ်လာတာမကြာသေး။ သူထောင်ကျရတာလဲ ခုသူမျက်နှာအောက်ကျပြီး အကူအညီတောင်းနေရတဲ့ ဝေယံလင်းရဲ့ အပြစ်လဲမကင်းပေ။ သူတို့တွေက တောင်ကြီးနည်းပညာတက္ကသိုလ်က ပထမနှစ်ကတည်းက တဆောင်တည်း နေခဲ့ခင်ခဲ့ကြတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ။ မေဂျာတွေ မတူကြပေမယ့် ဆိုးဖော်ဆိုးဖက် ငတ်ဖော်ငတ်ဖက်တွေမို့ ညီအကိုတွေထက် ချစ်ခင်ကြသည်။ သူက မိဘမရှိ။ ဦးလေးဖြစ်သူက ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ညီအကိုသားချင်းမရှိတော့ သူငယ်ချင်းတွေကို အရမ်းမင်သည်။ ဒါကြောင့် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပတ်သက်လာရင် အစစအရာရာ အနစ်နာခံသည်မို့ သူငယ်ချင်း အပေါင်းအသင်းတွေ ပေါသည်။ နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲဖြေပြီးညမှာတော့ သူငယ်ချင်းတွေ ခွဲရတော့မယ်ဆိုပြီး […]
တူမ အကိတ်ကြီး
“ကိုကိုရယ် သိပ်ချစ်တာပဲ၊ ကိုကိုနဲ့ တွေ့ချင်လှပြီ” “ကိုကိုလည်း ချစ်လေးနဲ့ တွေ့ချင်တာပဲကွာ၊ အခု မကြာခင် တွေ့ရတော့မှာပဲဟာ၊ အဲဒီ အချိန်ကျမှ တဝကြီး ချစ်မယ်နော်” အထက်ပါစကားတွေက လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လလောက်က ပြောခဲ့ကြတာ၊ အခုတော့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ရပ်ကွက်တစ်ခုက ဟော်တယ် အခန်းတစ်ခုထဲမှာ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ စောင့်နေတာက ကျွန်တော် ဂျိုးဇက်ဦး ခေါ် ကိုကိုဦး ပဲပေါ့။ အခု အချိန်ထိ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကို အသေးမစိတ်ပဲနဲ့ အတိုချုံးရရင်တော့ဖြင့် လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်လောက်က စခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆိုးပေခဲ့ပါတယ်။ ပညာလည်း ကောင်းကောင်း မသင်ချင် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ပဲ ဟေးလား ဝါးလား နေချင်ခဲ့သူမို့ အသက် နှစ်ဆယ်လောက်မှာပဲ အဲဒီခေတ်က ခေတ်စားခဲ့တဲ့ သင်္ဘောသား […]
ဏှာကြီးလှသည့် သီရီ လှိုင်
ဦးထွန်းကြည် နှင့် ဒေါ်သီရိလှိုင် တို့မှာ ရုံးတရုံးထဲတွင် အတူတူ အလုပ်လုပ်ကြသူများဖြစ်ပြီး၊ အထက် အောက် ရာထူးဖြစ်သည်။ ဒေါ်သီရိလှိုင်မှာ သူ၏ ရာထူးအရ “ဒေါ်” တတ်ခေါ်ရသော်လည်း အသက် ၃၇ အရွယ် တခုလပ်မုဆိုးမ တောင့်တုန်းဖြောင့်တုန်း သွေးသားဆူတုန်း ခါးသေးဖင်ကြီး ရင်တောင့်တောင့်နှင့် မြင်သူလိုးခြင်စရာ၊ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ခံချင်တုန်း လီးဆာတုန်း ငတ်နေသူ လိုးနိုင်မည့်သူ၊ သားကောင်ရှာနေသူ ခပ်ထန်ထန်ထဲကပင် ဖြစ်သည်။ ဦးထွန်းကြည်မှာ မိန်းမကျမ်းကြေပြီး ဒေါ်သီရိလှိုင် သူ့ကို ကုန်းခြင် နေမှန်း ရိပ်မိသည်။ တနေ့ ဒေါ်သီရိလှိုင် သည် ဦးထွန်းကြည် မရှိတုန်း စာပွဲပေါ်ကုန်း၍ သတင်းစာ ဖတ်နေစဉ် ဦးထွန်းကြည် အနောက်မှ ရောက်လာပြီး စာပွဲ ၂ လုံးကြား ဒေါ်သီရိလှိုင် ဖင်နောက်မှ […]
အပျိုပေါက်မလေး (အင်းစက်)
အော်…အေးအေး…အင်း…။ ဦးလေးနာမည်ကို ထိပ်တင်မောင်မောင်လို့ မှတ်ထားပေါ့..။ အေး… အခု ဦးလေးဘဝတစ်လျှောက်လုံးက အဖြစ်အပျက်အချို့ကို ပြောမယ်။ ဦးလေး အသက် (၃၅) နှစ်လောက်က ရန်ကုန်ကို ရောက်တယ်…။ ရန်ကုန်မှာရှိတဲ့ အစ်ကိုဝမ်းကွဲအိမ်မှာ ဘုရားဖူးရင်း ခဏဆိုပြီးနေရာက နှစ်အတန်ကြာ နေဖြစ်သွားတယ်…။ အကြောင်းကလည်း ရှိသကိုးကွဲ့။ အော်… ကြားဖြတ်ပြီး ပြောရဦးမယ်…။ ဟိုတုန်းက ဦးလေးဟာ အညာသားစစ်စစ် ဖြစ်ပေမယ့် အသားကဖြူ သျှောင်တစ်စောင်းနဲ့ သန်မာထွားကြိုင်းတဲ့ အစားထဲကပေါ့…။ ရှေးအစဉ်အလာအတိုင်း လူတစ်ကိုယ်လုံး ထိုးကွင်းမင်ကြောင်တွေနဲ့ဆိုတော့ ရန်ကုန်မြို့ လူကုံထံအသိုင်းအဝိုင်းမှာတော့ အထူးအဆန်း ဖြစ်နေပြန်တော့ သူတို့အခေါ် ပေါ်ပြူလာ ဆိုပဲ… ထားတော့…။ ဦးလေးရဲ့ အစ်ကိုဝမ်းကွဲနဲ့ မရီးဖြစ်သူ နှစ်ဦးစလုံး သဘောမနောကောင်းကြပါတယ်…။ ရောက်ကတည်းက ပျော်သလောက်နေ ဒါမှမဟုတ် တစ်သက်လုံး နေမယ်ဆိုလည်း […]