အပျိုစင်လေး ဝါဆို
နေဇော် တစ်ယောက် အလုပ်တာဝန် ပြီးပြီမို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ်။ လေးရက်လုံးလုံး မိမိ အထက်လူကြီးနဲ့ ခရီးစဉ်တလျှောက် ပါသွားခဲ့တာ အခု မနက်ပိုင်း ပြန်ရောက်ခဲ့တာမို့ နေ့လည်ပိုင်း ရုံးပြန်မတက်ချင်တော့သလို မိမိ အထက်လူကြီးမှလည်း ပြန်နားပါတော့ ဆိုတာနဲ့ အိမ်ကို တန်းပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်ထားတာနဲ့ တံခါးခေါက်လိုက်ပီး စောင့်နေလိုက်တာ ခနနေတော့ နေဇော်ရဲ့ခယ်မ ဝါဆို တစ်ယောက် တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ အိမ်မှာက နေဇော်ရယ် မိန်းမ ခင်မာလှိုင်ရယ် ခယ်မလေး ဝါဆိုဦးရယ် သုံးယောက်နေကြတယ်။ နေဇော်မိန်းမ ခင်မာလှိုင်က ဆရာမ။ ဝါဆိုဦးကတော့ အခုမှ တက္ကသိုလ် တက်နေတုန်း ဒုတိယနှစ်။ ကျောင်းတက်ရင်းနဲ့ နေဇော်တို့ အိမ်မှာပဲ နေနေတယ်။ အိမ်က ကျယ်ကျယ်လွင့်လွင့်ရှိပီး အခန်းသုံးခန်း ပါတော့ […]
ခွင့်လွှတ်ပါ ယောက်ျားရေ
“မေလေး” “ရှင့်” “မောင်တို့လက်ထပ်ရအောင်၊ မောင်အလုပ်ရပြီ” “မောင်ဖေဖေနှင့်မေမေကိုပြောလေ” “အေးပါကွာ ယောက္ခမကြီးတွေက သလောတူပြီးသားပါ”။ မေလေးမှာ အသားဖြူပြီး အရပ်ငါးပေလေးလက်မလောက်ရှိပြီး လှပသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရှိပါတယ်။ မျက်နာချိုပြီး ဝင်းပဖြူစင်တဲ့ အသားအရေရှိတယ်။ မြန်မာဝတ်စုံလို ကိုယ်လုံးပေါ်လွှင်စေသော အဝတ်အစားဝတ်ပါက မြင်သူတိုင်း နှစ်ခါလောက် ပြန်ငဲ့ကြည့်ရတဲ့ သူမျိုးဖြစ်ပါတယ်။ အင်္ဂလိပ်စာအဓိကနှင့် ဘွဲ့ရခဲ့တယ်။ ကိုမင်းသူနှင့် တက္ကသိုလ်ကတည်းက ချစ်ခဲ့ရပြီး ကိုယ်မင်းသူ အလုပ်ရရင် လက်ထပ်မယ်လို့ ရည်စူးခဲ့ကြတဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်ကြပါတယ်။ ကိုမင်းသူက အနေအေးတဲ့သူဖြစ်တဲ့အပြင် မိဘတွေကလည်း သဘောတူပြီးသားဖြစ်တော့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ရုံးတက်လက်မှတ်ထိုးကြပြီး အိမ်မှာပဲ မင်္ဂလာဆောင်ဖြစ်ကြတော့တယ်။ မင်္ဂလာမဆောင်ခင်းကလည်း စည်းရှိကြတော့ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မလွန်ကျူးခဲ့ကြပါဘူး။ “မေလေး” “ရှင်..မောင်” “မင်္ဂလက်ဖွဲ့တွေလည်း ဖောက်ကြည့်ပြီးပြီ မဟုတ်လား” “အင်း.လေမောင်” “မပင်ပန်းဘူးလား” “အင်း ပင်ပန်းတာတော့ ပင်ပန်းပါတယ်” […]
ကျွန်တော့် ဘာဂျာကို ကြွေနေတဲ့ မမ
ကျနော်တို့ မိသားစုက မြောက်ဒဂုံ သစ်တောရပ်ကွက်မှာ နေပါတယ်။ ကျနော်တို့အိမ်က လုံးချင်း တိုက်အိမ်လေးပါ။ ပေ၄၀ ၆၀မြေကွက်ပေါ်မှာ ဆောက်ထားတာဆိုတော့ တော်တော်လေးလည်း ကျယ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူက သိပ်မရှိ ဘူးဗျ။ ကျနော့အဖေရယ်၊ အမေ ရယ်၊ ကျနော်ရယ်၊ နောက် ကျနော့အမေရဲ့ တပည့် မသူရယ်၊ နောက် ထမင်းချက်အဒေါ်ကြီး ဒေါ်လုံးရယ် စုစုပေါင်းမှ ၅ယောက် ဖြစ်သည်။ မသူရဲ့ အမည်ရင်းကတော့ မေသူဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့်် ကျနော်တို့ တစ်အိမ်လုံးက မသူလို့ပဲ ခေါ်ကြပါသည်။ ခြံစောင့် ကိုမောင်ပုတို့ လင်မယားတော့ရှိပါသည်။ ဒါပေမယ့် သူတို့အတွက် ခြံထောင့်မှာ သပ်သပ်ဆောက်ပေးထားတဲ့ အိမ်မှာနေပါတယ်။ နေ့ဘက်ဆို အဖေကလည်း သူ့ ကုမ္ပဏီကိုသွား၊ အမေနဲ့ မသူနဲ့လည်း ရွှေဆိုင်သွား၊ ကျနော်လဲ […]
ဆယ်တန်းကျောင်းသူလေးနဲ့ မာမွတ်တို့ ဇာတ်လမ်း
“ ဖြန်း …. ဖြန်း … ဖြန်း …” ဒီနေ့ … နှင်းမေလွင် ကံမကောင်းပါ။ ဆရာမ အတန်တန်မှာလိုက်သည့် အိမ်စာ ယူမလာ၍ ကောင်းကောင်း ဆော်ပလော်တီး ခံလိုက်ရသည်။ အင်္ဂလိပ်စာဆရာမ ဒေါ်ခင်စန္ဒာက ထားဝယ်ကြိမ်ဖြင့် နှင်းမေလွင့်တင်ပါးကို အရှိုးထွက်လာအောင်ကို သေသေချာချာ တွယ်ထဲ့လိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဆရာမ ဒေါ်ခင်စန္ဒာက သူ့ကိုကြည့်မရဟု နှင်းမေလွင် ထင်မိပါသည်။ အကြောင်းကတော့ တကျောင်းလုံးမှာ ဒေါ်ခင်စန္ဒာက အတောင့်ဆုံး၊ အဖြောင့်ဆုံးလေ။ သိတယ်မဟုတ်လား အထူးသဖြင့် သူ့တင်ပါးကြီးတွေက အယ်ပြီးကားထွက်နေတာ။ အသားညိုပေမယ့် ရုပ်လဲလှ၊ ဖင်တုံးကြီးကလဲ အိအိလေး၊ ခါးလေးကလည်း သိမ်သိမ်လေးဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ အလှနတ်သမီးလေး မှတ်နေတာ။ နှင်းမေလွင်က ဆရာမနဲ့ ပြိုင်ဖက်ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်သွားတော့တာကိုး။ နှင်းမေလွင်က ဆရာမထက် […]
မင်းမင်းရဲ့ ကျူတာဆရာမလေး
ကျတော် ၁၀ တန်းအောင်၊ ကောလိပ်တစ်ခုမှာ ကျောင်း လာတက်ရတယ်။ နယ်ကဆိုတော့ အဆောင်ငှါးနေရတာပေါ့။ ငွေကြေးမတက်နိုင်တော့ ကျူရှင်မယူနိူင်ဘူးလေ။ ပထမနှစ်ကတော့ အဆင်ပြေချောမွေ့စွာ အောင်မြင်တယ်။ ဒုတိယနှစ်ကျတော့ မရတော့ဘူး။ ကျောင်းမှာလည်း စာတွေသေချာ သင်သလို စာမေးတာတွေလည်း လုပ်လာတယ်။ ကျတော်က စာမရတာများတယ်။ မေးတိုင်းမရတော့ တနေ့မှာ အင်္ဂလိပ်စာပြတဲ့ ဆရာမက နှစ်ပြားမတန်အောင် ဆူပါလေရော။ မျက်နှာတောင်မဖော်ရဲဘူး။ ပြောလိုက်တာဗျာ ကျောင်းဆင်းတော့ ဆရာမကိုတွေ့တာနဲ့..။ “ဆရာမ..စကားနည်းနည်းပြောချင်လို့ပါ” “အေး..ပြောလေ” “ကျတော်နယ်ကလာပြီးကျောင်းတက်တာပါ ကျတော်တို့ဘဝက.. မပြည့်စုံပါဘူး.. ကျူရှင်လည်း မတက်နိုင်ပါဘူး..ဆရာမ” မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပြောနေတော့ ဆရာမ ဂရုဏာသက်သွားတယ်နဲ့ တူပါတယ်။“အေးလေ..ဆရာမကလည်းနေ့လည်က..အခြား ကိစ္စနဲ့ရောသွားတော့.. ဒေါသပိုဖြစ်သွားတယ် မင်းမင်း…” “ဟုတ်..ဟုတ်..ဆရာမ” “ပိတ်ရက်တွေမှာ..အိမ်လာခဲ့လေ. . ဆရာမဘာသာအပြင်.. အခြားဘာသာပါ သင်ပေးမယ်…” “ဟုတ်ကဲ့ပါ.. ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..ဆရာမ” ဆရာမလည်း […]
အရမ်း ရွပိုးထိုးတဲ့ ကောင်မလေး
ကျွန်တော့်နာမည်က အောင်သူ။ ကျွန်တော် ငယ်ငယ်ထဲက အရမ်းခင်တဲ့ကောင်တစ်ကောင်ရှိတယ်။ ခင်ဗျားတို့မှာလည်းရှိမှာပဲ။ ဒီကောင့်ကို အကုန်လုံးက လေအိုးလို့ ခေါ်ကြတာ။ လေအရမ်းပေါတဲ့ကောင်။ နာမည်အရင်းက မင်းခေါင်တဲ့။ အဲ့နာမည် ဘယ်သူမှ မခေါ်ကြပါဘူးဗျာ။ လေအိုးနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့စသိတော့ ၄တန်းဗျ။ ကလေးဘ၀ ကျောင်းမှာ ဘောလုံးကန်ရင်း သိတာ။ ငယ်ငယ်ထဲက ကျွန်တော်က လူလည်ကျတာ။ ဒီကောင်တွေအမြဲ ရှေ့တန်းတို့ နောက်တန်းတို့လုနေရင် ဂိုးဖမ်းရင် ကျွန်တော်ပဲ။ လေအိုးက ရှေ့တန်းတိုက်စစ်မှုးကြီး အသေဖြစ်ချင်တာ။ အဲ့နေ့က ရှေ့တန်း သူသွားမယ် ငါသွားမယ်လုနေတုန်း။ ကျွန်တော်က လေအိုးကို ရှေ့တန်းပေးဖို့ ပြိုင်ငြင်းပေးလိုက်တာ လေအိုးရှေ့တန်းဖြစ်ကော။ မဖြစ်လည်းမရဘူးလေ။ ဂိုးသမားမရှိရင် ဘောလုံးကန်မရဘူးမလား။ ဂိုးဖမ်းမယ့်သူက ခပ်ရှားရှားရယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျောင်းဆင်းတော့ လေအိုးက ကျနော့ကို မုန့်ဝယ်ကျွေးတယ်။ သူ့ဖက်က ဝင်ငြင်းပေးလို့ပေါ့။ […]
သီတာရဲ့ ယောက္ခထီး
သီတာရေ.. သီတာ..””ရှင်.. ကို.. လာပြီ..” “ဝှူး.. မောလိုက်တာကွာ..” “ရော့.. ကို.. ရေအေးအေးလေး သောက်လိုက်..” “လိမ္မာလိုက်တဲ့ မိန်းမ..” နောင်ရဲသည် သီတာ လှမ်းပေးသော ရေခွက်ထဲမှ ရေကို လှမ်းယူလိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှ ဆိုဖာခုံတွင် ထိုင်ကာ ရေကို မော့ချလိုက်သည်။ သီတာကတော့ နောင်ရဲ ကမ်းပေးသည့် အိတ်တွေကို လှမ်းယူပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ကာ စားပွဲခုံပေါ် သွားတင်ထားသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာသော သီတာ့ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ “သီတာရေ.. လာပါဦး.. ပြောစရာ ရှိလို့..” “အင်း.. ပြောလေ.. ကို..” “ကို.. မနက်ဖန်ကျရင် စင်္ကာပူကို အလုပ်ကိစ္စ သွားရမှာ.. အဲ့ဒါ ၂ ရက် တော့ ကြာမယ်.. သီတာ တစ်ယောက်ထဲ […]
လက်ဦး ဆရာမကြီး
ကျနော့ဘဝမှာ ပထမဆုံး တွေ့ကြုံခဲ့ရတဲ့ အမကြီး တယောက်အကြောင်းကိုပြောပြချင်ပါတယ်။ ပြောရရင် ကျနော့ လက်ဦးဆရာမကျေးဇူးရှင်ဆိုလည်း မှားမယ်မထင်ဘူး။ သူ့ကြောင့်ဘဲ ကျနော့မှာ ကျွမ်းကျင်အဆင့်ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီ အမကြီးနာမည်က မမသဲပါ။ ကျနော်တို့ရပ်ကွက်ကိုမမသဲတို့မိသားစုပြောင်းလာကြတာ။ မမသဲတို့က ကျနော်တို့ အိမ်ရှေ့အိမ်က၊ သူတို့အိမ်မကြီးက ခြံနောက်ဘက်မှာ၊ မမသဲကခြံရှေ့မှာဆိုင်လေးဆောက်ပြီးကုန်စုံဆိုင်ဖွင်တယ်။ သူတို့အိမ်မှာ မမသဲက အိမ်ထောင်သည် ကလေးတယောက်အမေ။ သူ့ယောက်ကျားက နိူင်ငံခြားသွားအလုပ်လုပ်တယ်ဆိုလားပဲ ၊ အိမ်မှာ မမသဲတို့ အဖေအမေရယ် မောင်တစ်ယောက်ရယ်၊ အားလုံး အတူတူနေကြတယ်။ နေ့လယ်ဆိုရင် အိမ်ရှေ့က ဆိုင်လေးမှာ မမသဲနေတယ်။ မမသဲတို့နဲ့ စခင်တာကသူ့ဆိုင်သွားသွားထိုင်ရင်းနဲ့ခင်တာ။ပြောရရင် ကျနော်က ၁၀တန်း၊ ၁၆ နှစ်ဘဲရှိသေးတာ။ နောက်ပြီး လူကောင်က လည်း သေးသေးညှက်ညှက် နဲ့ ကြည့်လိုက်ရင် ဘာမှမသိတဲ့ကလေးငယ်ပုံ။ တကယ်လည်းဘာမှသိပ်မသိ သေးပါဘူး။ မိန်းမဆိုရင် […]
ဆယ်တန်းကျောင်းသူနဲ့ လူပျိုဖြစ်စ ကောင်လေး
ကျွန်တော် ခွန်နှစ်တန်းတက်နေချိန်မှာ သူက အသက် ဆယ့်ရှစ်နှစ်ရှိပြီ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ဆီကပညာတွေ အတော်များများရခဲ့ပါတယ်။ သူ့နာမည်က ခိုင်ဝါတဲ့။ ဆယ်တန်းတက်နေတယ်။ တနေ့တော့ သူတို့အိမ်မှာ အခွေသွားကြည့်ရင်းနဲ့ မိုးသည်းသည်းထန်ထန်ရွာလာရော။ ပြောရဦးမယ် ကျွန်တောအိမ်နဲ့ သူတို့အိမ်က ငါးအိမ်လောက်ခြားတယ်။ အဲဒါနဲ့ သူ့အဒေါ်က ကျွန်တော့်ကို ““သား မပြန်နဲ့တော့လေ ဒီမှာပဲအိပ်”” ဆိုပြီးတော့ သူ့တူမကို ““ခေါ်အိပ်လိုက်ပါ၊ ကလေးတယောက်ထဲ မိုးရွာနေတော့ ကြောက်နေလိမ့်မယ်”” ဆိုပြီးပြောလိုက်တယ်။ ညလည်း နည်းနည်း နက်လာတော့ ကျွန်တော်သမ်းပြလိုက်တယ်။ မခိုင်ဝါက ““မောင်လေး အိပ်ချင်နေပြီလား”” ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ရင်း အပျင်းတချက်ဆန့်လိုက်တယ်။ အဲဒီမှာပဲ မခိုင်ဝါက သူ့အခန်းထဲ ခေါ်သွားတော့တယ်။ သူ့တယောက်ထဲ နေတဲ့အခန်းဆိုတော့ ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်း၊ မှန်တင်ခုံတွေ စာကြည့်စားပွဲတွေနဲ့ပေါ့လေ။ ကျွန်တော့်ကို အိပ်ယာပေါ်ခေါ်သွားပြီး ခြင်ထောင်ချပေးတယ်။ သူကတော့ အပြင်ဘက်မှာ […]
ပထွေးဆီမှာ အချွေခံလိုက်ရတဲ့ မယားပါသမီးလေး
ကျွန်မနာမည် ခင်ပပပါ။ ကျွန်မအမေက ဒေါ်အေးအောင်ခင်တဲ့။ မိဘနှစ်ပါး သဘောထားမတိုက်ဆိုင်လို့ ကွာရှင်းပြီးနောက်ပိုင်း ကျွန်မတို့ ဆင်းဆင်းရဲရဲနေခဲ့ရပါတယ်။ တနေကုန် ထမင်းငတ်ခဲ့တာတွေ ကျောင်းသွားရင် မုန့်ဖိုးမပါတာတွေ ကျောင်းစိမ်းအကျီင်္အ နွမ်းလေးတွေပဲ ဝတ်ခဲ့ရတာတွေ အခုထိ မှတ်မိနေဆဲပါ။ ဒါပေမဲ့ ဒါတွေဟာ အမေနဲ့ ဦးစိုးနိုင် မတွေ့ခင်အထိပါပဲ။ လုပ်ငန်းရှင်တစ် ယောက်ဖြစ်တဲ့ ဦးစိုးနိုင်က အရင်က ကျွန်မတို့မက်ခဲ့ဖူးတဲ့ အိပ်မက်တွေကို အမှန်တကယ်ဖြစ်လာအောင် လုပ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ အမေနဲ့သူ ချစ်ကြိုက်ပြီး တစ်နှစ်အကြာလောက်မှာတော့ လက်ထပ်ခဲ့ပါတယ်။ အမေ့ထက် အသက် ၂၀လောက်ကြီးတဲ့ ဦးစိုးနိုင်ဟာ အမေ့ အဖေအရွယ် ဒါမှမဟုတ် ကျွန်မအဖိုးအရွယ် ဖြစ်ဖို့ လုံလောက်နေပါပြီ။ အမေကတော့ လှပနုပျိုနေဆဲဖြစ်ပြီး ပုရိသတွေကို ဆွဲဆောင်နေဆဲပါ။ အဖေအရွယ် ခပ်ဝဝ လူကြီးကို ချစ်ဖို့ထက် အမေ့ကို သူ့ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကပဲ […]