” အာမက်…မင်း.. အို… ငါ့ အသဲနှလုံးတွေ ဘလောင်ဆန်နေပြီ “
အချိန်မှာ 1938 ခုနှစ် ဖြစ်ပေသည်။ ရေနံမြေသပိတ် တပ်မတော်ကြီး ရန်ကုန်မြို့တော် သို့ချီတက်သွားသည်မှာ ရက်သတ္တပတ်ပင် ပြည့်မြောက်ခဲ့သည့် အချိန်ပင် ဖြစ်ပေသည်။ ရေနံမြေ မြို့တော်၏ အရှေ့ဖျား ရွာစုလေးဝယ် တပ်မတော်ကြီးနှင့် တပါတည်း ချီတက်သွားကြပြီဖြစ်သော အိမ်ရှင်ယောက်ျားများ မရှိသလောက်ပင် ဖြစ်သဖြင့် မိန်းမသား ချည်းသာ ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီဖြစ်ရကား ခြောက်သွေ့၍ နေပေသည်။ ရွာဖျားထိပ်တွင် အထီးကျန်ဘဝ ပမာ ဆောက်လုပ်ထားသည့် တဲငယ် တစ်လုံးအတွင်းဝယ် တစ်ချက် တစ်ချက် ဝှေ့ယမ်းတိုက်ခတ်လိုက်သည့် လေ၏ လှုပ်ရှုားမှုကြောင့် လင်းတခါ မှုံတလှည့်ဖြင့် ညိမ်းလုညိမ်းဆဲ မီးရောင်အောက်တွင် ခံစားနေရသည့် ဝေဒနာကြောင့် မချိမဆံ ညဉ်းညူ နေသည့် လူမမာ၏ ဘေးတစ်ဘက်တစ်ချက်တွင် စိုးရိမ်ခြင်း ကြီးစွာဖြင့် ကြည့်နေသည့် အသက် ၃၅ နှစ် […]
အကြပ်ကိုင်ခံလိုက်ရတဲ့ ချောမောလှပတဲ့ ဆရာမလေး
ကျမနံမည်က နန်းဇင်အေး၊ အလယ်တန်းပြ ဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ်က ကျမရဲ့မွေးရပ်မြေပြန်ပီး ကျမရဲ့ချစ်ရသောမောင် ကိုနိုင်အောင်နဲ့ လက်ထပ်ခဲ့တာ ပူပူနွေးနွေးပဲ ရှိပါသေးတယ်။ မောင်နဲ့ကျမတို့ရဲ့ တာဝန်ကျရာမြို့လေးကို ပြန်ရောက်တာ ၃ရက်ပဲရှိသေးတယ်။ အလယ်တန်းပြဆရာမလေး နန်းဇင်အေး ချစ်သောမောင်နှင့် အိမ်ထောင်ရက်သားကျပြီဖြစ်၍ မောင်အလုပ်သွားချိန်စနေနေ့တွင် နန်းဇင်အေး တစ်ယောက်တည်း အိမ်တွင်ကျန်ခဲ့သည်။ နန်းဇင်အေးမှာ မောင်နှင့်မင်္ဂလာဆောင်ပြီးသည်မှစ၍ မောင်နှင့်တစ်ခါသာချစ်ဖူးသေးသည်။ နန်းဇင်အေးမှာ ဗိုင်းကောင်းကျောက်ဖိ မိန်းကလေးဖြစ်သဖြင့် မောင်က နန်းဇင်အေးငြင်းဆန်သဖြင့် အင်္ကျီမချွတ်ဖူးသေး။ ဟိုနေ့က ထဘီလေးကို အသာလှန်ကာ ၃မိနစ်ခန့်လုပ်ပြီးလျှင် မောင်ကပြီးသွားသည်။ နန်းဇင်အေးမှာ အသက်၂၅နှစ်ခန့်ရှိပြီး အသားလေးက ဖြူဝင်းစိုပြည်သည်။ အထူးသဖြင့် နက်မှောင်နေသော ဆံကေသာလေးများမှာ နန်းဇင်အေးကို မဟာဆန်၍ ကျက်သရေရှိစေသည်။ အရပ်က၅ပေ၅လက်မခန့်ရှိပြီး အရပ်နှင့်လိုက်အောင် ပင်ခန္ဓာကိုယ်က သူ့နေရာနှင့်သူ အချိုးကျနေသည်။ သေးသွယ်သောခါးလေးအောက်မှ စွင့်ကားလုံးဝန်းသောတင်သားများနှင့် မို့တင်း၍ကြွရွနေသော […]
ဦးရဲ့ အထိအတွေ့မှာ သာယာသွားတဲ့ သမီးလေး
“လွတ်… လွတ်နော်.. အော်လိုက်မှာနော် အဟင့်.. ဟင့်… သူ့သမီးလောက် ရှိတဲ့သူကို ယုတ်မာနေတာ လူယုတ်မာ အီးး ဟီးးး ” “ ဟား ဟား ရတယ်လေ အော်လေ.. အော်… ခဏနေရင် ဒီထက်တောင် ပိုအော်ရအုံးမှာ ” ဟု ဆိုကာ ကောင်မလေး၏ ကိုယ်ပေါ် မှောက်အိပ်ကာ ကောင်မလေး၏ လက်နှစ်ဖက်ကို ချုပ်ကိုင်ထားပြီး ကောင်မလေးရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးစ ဖွံ့ဖြိုးဆဲ ရင်မွှာနှစ်စုံကို အငမ်းမရ ငုပ်စို့နေလေသည်။ အသက် ၃၅ နှစ်ခန့်ရှိသော ကိုခိုင် တစ်ယောက် ၎င်း၏ သမီးအရွယ်ခန့်ရှိသော အသက် ၁၅ နှစ်အရွယ်ရှိ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို အတင်းအဓ္ဓမ ပြုကျင့်ဖို့ ဖြစ်သည်။ ကျားနှင့်သမင်ငယ် အားပြိုင်ကြသည့်အခါ ဘယ်သူက လျော့သွားရမည်နည်းဆိုသည့် […]
မိုး ဒူးတွေ မခိုင်တော့ဘူး
နုတ်ခမ်းနီ ရဲရဲလေးအား အပီး သတ် ဆိုးပြီး နောက် မှန်တင်ခုံပေါ် ပြန်ချလိုက်သည် ။ ခပ်ထူထူ နုတ်ခမ်းလေးမှာ နုတ်ခမ်း နီရဲရဲ လေး နှင့် လိုက်ဖက်လွန်းသည်ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထင်မိသည်။ ပြည့်ပြည့်ဖောင်းဖောင်း မျက်နှာလေး နှင့် ထူထူ ထဲထဲ နုတ် ခမ်းလေး မှာ အနီရဲရဲ လေး ဖြင့်လိုက်ဖက်လွန်းနေသည်။ ဖြူစွတ်ဝင်းပနေတဲ့ အသားအရည်ကြောင့်လည်း နုတ်ခမ်းသား မှာ ပိုမို ပေါ်လွင်နေသည်။ မှန်ထဲမှ မိမိ မျက်နှာအား ကျေနပ်စွာ ကြည့်လိုက်ရင်း တစ်ချက် ပြုံးလိုက်သည်။ အိုမီဂါ ပုံစံ ဆံပင် သား တို့ အား လက်ဖြင့် တစ်ချက်သပ်ချလိုက်ပီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်တွင် ပတ်ထားသော မွေးပွ တဘက် […]
ရင်နှင့်ရင်း၍ မျှဝေသည်
ရင်နှင့်ရင်း၍ မျှဝေသည်နီလာဝင်းက မိုးသန္တာ၏ အဒေါ်ဖြစ်သည်။ နီလာဝင်းသည် မိုသန္တာဖခင်၏ ညီမဝမ်းကွဲဖြစ်သည်။ မိုးသန္တာ၏ မိဘများတွင် သားသမီးမထွန်းကား၍ နီလာဝင်အား လေးနှစ်သမီးအရွယ်ကပင် ခေါ်ယူ၍ မွေးစားခဲ့သည်။ နီလာဝင်း (၅)တန်း ရောက်သောနှစ်တွင်မှ မိုးသန္တာကို မွေးဖွားခဲ့တာဖြစ်သည်။ မိုးသန္တာက နီလာဝင်းလက်ပေါ်တွင်ပင် သားသမီးနှင့်မခြား ကြီးပြင်း လာခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ နီလာဝင်းကအခု အသက်(၂၅)နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး မိုသန္တာက အသက်(၁၆)နှစ်၊ (၁၀)တန်း ကျောင်းသူဖြစ်သည်။ မိုးသန္တာ၏ မိဘများက လွန်ခဲ့သော (၃)နှစ်ကျော်လောက်ကပင် ပြည်ပတွင်သွား၍ အလုပ်လုပ်နေသည်။ မိုးသန္တာက နီလာဝင်းကို မခွဲနိုင်သဖြင့် မိဘများနှင့် လိုက်မသွားခြင်းဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သောနှစ်က နီလာဝင်း အိမ်ထောင်ကျသဖြင့် မိုးသန္တာ၏ မိဘများ တခေါက်ပြန်လာခဲ့ရသည်။ အပြန်တွင် မိုးသန္တာကို ပြည်ပသို့လိုက်ခဲ့ရန်ခေါ်သော်လည်း မိုးသန္တာက လိုက်မသွားခဲ့ပေ။ အဓိကအကြောင်းရင်းကတော့ နီလာဝင်းကို မိုးသန္တာ […]
အပျိုစင် အိမ်မက်
ဇင်မာဝင့် တယောက် စာအုပ်ထည့်ထားတဲ့ ကချင်လွယ်အိပ်ကို ရင်ခွင်ပိုက်ပြီး ရင်တထိတ်ထိတ် ဖြင့် ကျွန်းလှေကား ကြီးအတိုင်း တက်လာသည်၊ ဒီနေ့ ကိုမောင့် အိမ်သို့ စာလာသင်ရမည်မှာ တခြားနေ့တွေနှင့် မတူ၊ ဟင်းလင်းပွင့် နေသည့် အိမ်ရှေ့ တံခါးကြီးသည် သူဝင်လာသည်နှင့် အလိုလို ဂျိုင်းကနဲ့ ပိတ်သွားသည်၊ သူက တံခါးပိတ်သံကြောင့် ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး ပါးစပ်က ဒေါ်ဒေါ်၊ ဒေါ်ဒေါ်၊ ဦးလေး၊ ဦးလေး၊ မညွန့်၊ မညွန့် ဆိုပြီး သူ့ ကို စာသင်ပေးနေသည့် ကိုမောင် အိမ်က အိမ်သားတွေကို အသံထွက်အောင် အော်ခေါ်နေသော်လည်း မည်သူကမှ မထူး။ အလိုလိုပိတ်သွားသော တံခါးကို ဆွဲဖွင့် ကြည့်သော်လည်း တံခါးက တုံ့တုံ့မျှ မလှုတ်။ ပါးစပ်က တကြော်ကြော် […]
အနောက်တံခါးဖွင့်ခြင်း အမှတ်တရ
“ဖြန်း နင့် အဲဒါ ဘာလုပ်တာလဲ” တင်းရင်းနူးညံ့တဲ့ အထိန်းအကွတ်မပါ ရင်သားနှစ်မွှာကို ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် အင်္ကျီပေါ်ကနေ ညင်သာစွာ အုပ်မိုးပေးလိုက်မိတဲ့ ကိုယ့်လက်ဖျံကို အရိုက်ခံလိုက်ရခြင်းနဲ့အတူ တုန်ရီလှိုက်မောစွာ ရှက်ဒေါသနဲ့ မေးခွန်းထုတ်လိုက်တဲ့ အသံ ။ အလင်းမရှိ လူသံ၊ သူသံ တိတ်ဆိတ်တဲ့ အမှောင်ဆန် မိုးညတစ်ညရဲ့ သန်းခေါင်ယံအချိန် ချိုမြိန်မှန်းသိတဲ့ ခန္ဓာဝရဇိန် နတ်စည်းစိမ်ခံစားဖို့ အစပျိုး အရှိန်ယူနေတဲ့ အခိုက်အတန့် .. ။ ပါးလွှာတဲ့ အကာနဲ့ ဝန်းရံထားတဲ့ အခြားတဘက်မှာတော့ ဆူဖြိုးထွားကြိုင်း ကျားရိုင်းတို့အကြိုက် စွဲခိုက်လောက်တဲ့ အရသာပုံဆောင်ခဲ ဆွဲကိုင်ချင်စရာ ရင်သားနှစ်မြွှာ ..။ စာစစ်ခန်းမှာ ရာထူးတက်ဖို့ ဗျူးဝင်နေတာ မဟုတ်လို့ မေးလာတဲ့ ကွက်စ်ရှင်ကို မဖြေမိပဲ တိတ်ဆိတ်စွာ ဗျူဟာခင်းနေလိုက်တယ်။ တူနှစ်ကိုယ် […]
ကျေးဇူးပါ မောင်ရယ်
နှင်းထည်ဝါ တစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲ စာအုပ်တစ်အုပ်အား အာရုံစိုက်ပြီးဖတ်သော ခင်ပွန်းဖြစ်သူဆီ ကော်ဖီခွက်လေး ကိုင်ကာ လျှောက်လာခဲ့၏။ ” မောင် … ကော်ဖီ ရပြီနော် “ ” အင်း … ခဏထိုင်ဦး ဝါလေး … မွေးနေ့က နောက်အပတ်ထဲမလား “ ” အင်းလေ … မောင်ရဲ့ … ဝါလေးရဲ့ ၃၀ နှစ်မြှောက် မွေးနေ့ပေါ့ “ နှင်ထည်ဝါ တစ်ယောက် ခင်ပွန်းသည် နိုင်ဦးအား ပြုံးပြရင်း ဘေးနားဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အိမ်ထောင်သက် ၅ နှစ်အတွင်း မွေးနေ့ ရောက်တိုင်း တစ်နှစ်ပြီး တစ်နှစ် မတူညီသော လက်ဆောင်များ ပေးရင်း စပရိုက်လုပ်တတ်သော ခင်ပွန်းသည် နိုင်ဦး၏ လက်ဆောင်အား ကြိုတင် […]
အပျိုလေးတွေထက် လှတဲ့ အန်တီလေး
ညက ကိုသန့် အမူးလွန်ပြီး သူ့ချစ်သူနွယ်ဆိုသော ကောင်မလေးမှတ်ပြီး အတင်းဖက် အတင်းချုပ်လိုး ခဲ့တာအတွက် စိတ်ထဲမှာတော့ မတင်မကျ၊ ဒီကောင်လေး နိုးလာတဲ့အခါ စကားတောက် ကြည့်မယ်ဟု တွေးနေတုန်း ကိုသန့်က ထမင်းစားစားပွဲမှာ လာထိုင်တယ်။ ခေါင်းကို သူ့ဘာသာ နှိပ်နေပြီး အရက်နာကျ ခေါင်းကိုက်နေပုံ ပေါ်တယ်။ ဒေါ်သန်းဌေး သံပုရာရည်တစ်ခွက် အမြန်ဖျော်ပြီး “သား ကိုသန့် သံပုရာရည်လေး သောက်လိုက် သား ညက ဘယ်လောက်တောင် သောက်ခဲ့လဲ ဒီခလေး” ကိုသန့်လည်း သံပုရာရည်ကို သောက်ရင်း ခေါင်းကုတ် စဉ်းစားနေတယ်။ “အန်တီဌေး သားကို အောင်အောင် လိုက်ပို့တာလား အောင်အောင် အလုပ်သွားပြီလား” တဲ့ ဒေါ်သန်းဌေး စိတ်ထဲ ပေါ့သွားတယ်။ ‘အင်း.. ဒီခလေး ညကကိစ္စ ဘာမှသိပုံမရ […]
ဒေါက်တာမမရဲ့ လိုအပ်နေတဲ့ ကွက်လပ်
” ကျွီ … ဟာ …… ကျွီကျွိ ” ” အမလေး … ဝုန်း ” ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူ တစ်ယောက် မနေ့ညက ဆေးရုံမှ အရေးပေါ် ညဂျူတီ ဖုန်းဆက်ခေါ်သဖြင့် ဆေးရုံကြီးတွင် တညလုံး အလုပ်ဝင်၍ မနက်လင်းမှ သူမအိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်အပြန်လမ်းတွင် မနက်ပိုင်း ရုတ်တရက် မိုးသည်းထန်စွာ ရွာကာ လေကြီးမိုးကြီး တိုက်ခတ်လာ၏။ နက်ဖန်သင်္ကြန်အကြိုနေ့မို့ ခင်ပွန်းသည် ဦးမိုးကျော် နှင့် သားဖြစ်သူ နိုင်ဦး တို့မှာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ မွေးရပ်မြေသို့ ရေကန်တော့ ပြန်သွားကြသည်။ ဒေါက်တာစိမ်းလတ်သူမှာ နှစ်တိုင်းလိုက်ကန်တော့နေကြ ဖြစ်သော်လည်း ဒီနှစ်ဆေးရုံမှ အတွင်းလူနာ များ၍ အရေးပေါ်ဂျူတီဝင်ရသဖြင့် မလိုက်နိုင်ခဲ့ပေ။ မိုးရွာထဲဘကားလေးအား ထိန်းမောင်းကာ လက်တဖက်က ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။ […]