ညက ကိုသန့် အမူးလွန်ပြီး သူ့ချစ်သူနွယ်ဆိုသော ကောင်မလေးမှတ်ပြီး အတင်းဖက် အတင်းချုပ်လိုး ခဲ့တာအတွက် စိတ်ထဲမှာတော့ မတင်မကျ၊ ဒီကောင်လေး နိုးလာတဲ့အခါ စကားတောက် ကြည့်မယ်ဟု တွေးနေတုန်း ကိုသန့်က ထမင်းစားစားပွဲမှာ လာထိုင်တယ်။ ခေါင်းကို သူ့ဘာသာ နှိပ်နေပြီး အရက်နာကျ ခေါင်းကိုက်နေပုံ ပေါ်တယ်။ ဒေါ်သန်းဌေး သံပုရာရည်တစ်ခွက် အမြန်ဖျော်ပြီး “သား ကိုသန့် သံပုရာရည်လေး သောက်လိုက် သား ညက ဘယ်လောက်တောင် သောက်ခဲ့လဲ ဒီခလေး” ကိုသန့်လည်း သံပုရာရည်ကို သောက်ရင်း ခေါင်းကုတ် စဉ်းစားနေတယ်။ “အန်တီဌေး သားကို အောင်အောင် လိုက်ပို့တာလား အောင်အောင် အလုပ်သွားပြီလား” တဲ့ ဒေါ်သန်းဌေး စိတ်ထဲ ပေါ့သွားတယ်။ ‘အင်း.. ဒီခလေး ညကကိစ္စ ဘာမှသိပုံမရ အိမ်ခန်းထဲက ကိစ္စလည်း သိပုံမရ’ “သားကို အန်တီကိုယ်တိုင် အခန်းထဲထိ တွဲပို့ပြီး ခြင်ထောင်ပါ ထောင်ပေးခဲ့တာ” ကိုသန့် အံသြဟန်နဲ့ “ဟုတ်လား အဲ့လောက်တောင် မူးသွားတာလား” ဒါနဲ့ “သားဘာလို့ အဲ့လောက် သောက်ရတာလဲ” ဆိုပြီး စကားကို ဆက်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုသန့်လည်း “သားချစ်သူက သားကို အဆက်ဖြတ်သွားလို့ စိတ်ညစ်ပြီး သောက်မိတာပါ… သူနဲ့သား အတော်တွဲခဲ့တာ ဘာအကြောင်းပြချက်မှ မရှိဘဲ ဖြတ်သွားတာ… အာ့ကြောင့် ခံပြင်းတာရယ် ဝမ်းနည်းတာရယ် ကြောင့်ပါ ” ဒေါ်သန်းဌေးလည်း သူ့တူကို မိန်းမတွေနဲ့ ပတ်သက်လို့ မခံစားဖို့ ခံစားချက် မကုန်ရင်လည်း ဒီလောက်ထိ မသောက်ဖို့ တရားဟော နေတော့တယ်။ ကိုသန့်လည်း အရက်နာကျလို့ တရေးပြန်မှိန်းရင်း ညကအဖြစ်ကို ပြန်စဉ်းစားနေတယ်။
သူ့အနေနဲ့ မူးပေမဲ့ အထင်မှားစရာ မမှတ်မိစရာမရှိ။ သူ့မှာရည်းစားမှ မရှိတာ သူ့အဒေါ်အရင်း ဒေါ်သန်းဌေးက ယောက်ျားသေတာ ကြာပြီ။ အသက်က ၅၀ အရက်ပု လူကောင်က အနေတော်၊ အသက်ထက် အရွယ်က ပိုနုတယ်။ အစကတော့ အဒေါ်ဆိုတဲ့ အသိက ထိန်းထားသေးတယ်။ ဒေါ်သန်းဌေး အဝတ်လျှော် ရေးချိုးပြီး ထမိန်ရေစိုနဲ့ကို နေ့စဉ် တွေ့ရပါ များတော့ သူ့စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာ တော့တာပဲ။ အသား မဖြူမညိုနဲ့ ဗိုက်က ခလေး၃ယောက်လောက် မွေးခဲ့ပေမဲ့ ချပ်ရပ်နေတယ်။ တင်သားတွေက တင်းပြီး ကော့တက်နေတယ်။ အဝတ်ကို ဘရပ်နဲ့ ကုန်းတိုက်တဲ့ အခါမျိုးဆို ဖင်သားဆိုင်တွေက ထမိန်မှာ တင်းကားပြီး မီးညောင့်ရိုးအတိုင်း ခါးအထိ အချိုင့်အမြောင်းက ခွဲခြားထားတော့ မကြည့်ရ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်နေရတယ်။ အန်တီဌေးသား အောင်အောင် တဖြစ်လဲ သူနဲ့ညီကိုတော် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူက သူ့မိန်းမ အမျိုးတွေဆီ သွားလည်မယ် သူ့ကိုခေါ်တယ် အန်တီဌေး တစ်ယောက်တည်းမို့ ငါနေခဲ့မယ် ဆိုပြီး အကြံနဲ့ ငြင်းခဲ့တာ။ အရက်လည်း ဒီလောက်မမူး ဟန်ဆောင် ကြံစည်ခဲ့တာ အခြေအနေ မဟန်ရင်လည်း သားအတော်မူးလို့ လူမှားသွားတယ် ဆိုပြီး တောင်းပန်မယ်ပေါ့ ။ မထင်မှတ်ဘဲ စားလိုက်ရတော့ ပျော်လိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်း အန်တီဌေးလည်း သူ့အကွက်ကို အဟုတ်မှတ် နေတယ်။ တစ်ခု မကျေနပ်တာကတော့ အန်တီဌေးရဲ့နို့ကို မစို့ခဲ့ရတာနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သေချာမကြည့် ခဲ့ရဘဲ အလျင်စလို လိုးခဲ့ရတာပဲ။ သူ့ကို စွဲသွားခိုက် သွားအောင် မလိုးခဲ့ရတော့ ‘နောက်တခါ လိုးရတဲ့ အခါတော့’လို့ စိတ်ထဲ ကြိမ်းဝါးပြီး မှိန်းနေလိုက်တော့တယ်။ ဒေါ်သန်းဌေးလည်း သူ့တူ ကိုသန့် ဘာမှမသိ ဘာမှမှတ်မိခြင်း မရှိလို့ စိတ်လက် ကြည်သာနေတယ်။ ညက ရုန်းထွက်လို့ ရပေမဲ့ ရုန်းမထွက်ဘဲ ခံခဲ့တာကို တွေးမိပြီး ဒီအရွယ်ရောက်မှ လိပ်ပြာမလုံ ရှက်မိပြန်တယ်။
ကိုသန့်ရဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း သူမကို ကိုင်တွယ် လုပ်ကိုင်ပုံကို သဘောကျ မိပြန်တယ်။ ဒါမျိုးနဲ့ ကင်းကွာတာ ကလည်း နှစ်မှ မနည်းပဲကိုး။ တူနဲ့ အဒေါ်ဆိုတာ အသာထား ယောက်ျားနဲ့မိန်းမ ဆိတ်ကွယ်ရာ ဆိုတာက တကယ့်ကို အခင်းဖြစ်ပွားရာ။ နောက်တစ်ခုက အိမ်စားရိတ် စားစရိတ် အားလုံး ကိုသန့်က ပေးတယ်။ ကိုသန့်က ဝပ်ရှော့တွင် သံဂဟေလုပ်ငန်း သူငယ်ချင်းနဲ့ စပ်တူ ဖွင့်ထားတာ သူမအကို ကိုသန့် မိဘတွေမသိ။ ကိုသန့်က မိဘချုပ်ခြယ်မှူနဲ့ မနေချင်လို့ကို ဒီလို စီစဉ်ထားတာ နောက်တစ်ခုက ညီအကို မောင်နှမ အားလုံးကို စိတ်နာပြီး ခပ်ကင်းကင်း နေသူ၊ သူမဆီဆို သူ့အိမ်က လာရှာမှာ မဟုတ်ဟု ယူဆပြီး လာနေတာ ဖြစ်ကြောင်း အောင်အောင့်ကိုလည်း သူ့ဆီမှာ အလုပ်လုပ် ခိုင်းမယ် ဆိုကြောင်း အောင်အောင်ကလည်း အမေနဲ့သား အတူနေရမဲ့ဟာ ခြံထဲမှာ တဲထိုးပြီး သူ့မိန်းမနဲ့ ခလေးနဲ့ နေတယ်။ မအေနဲ့ တအိမ်ထဲ လာမနေတာ ဆိုတော့ ကိုသန့် လာနေတာဟာ ဒေါ်သန်းဌေးအတွက် အစစအရာရာ ကောင်းမွန်တယ်။ အတိုးပေးထားတာလေးက သူမ အိုစာမင်းစာ အသားတင် စုယုံ အားကိုးစရာ ရတာပဲ။ ယောက်ျားက အရက်သမား၊ ဒင်းကြောင့်ပဲ ဆွေခန်းမျိုးခန်း ပြတ်ရပြီ။ မာနနဲ့ ယောက်ျား သေပြီးလည်း မဆက်သွယ်ခဲ့ပေမဲ့ ကိုသန့် တစ်လလောက် သူ့အိမ် လာနေတာ မာနတွေ ပြန်ရလာ ယုံကြည်မှုတွေ ပြန်ရလာခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ပါတာပေါ့၊ ကိုသန့်ကို ရုန်းကန် မထွက်ဘဲ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ဖြည့်ဆည်း ပေးခဲ့တာ။ နောက်တစ်ခုက သူမအနေနဲ့ ရာသီသွေး မပေါ်တာ တစ်နှစ်လောက် ရှိပြီ ကိုသန့် သုတ်ရည်အတွက် မစိုးရိမ်ရတော့ ကိုယ်ဝန် မရနိုင် ညနေ မိုးချုပ်တဲ့အထိ ကိုသန့်ကတော့ အပြင်မထွက်။ ဒေါ်သန်းဌေး ရပ်ကွက်ထဲ ငွေတိုးလေးတွေ စုဖို့ ထွက်သွားမှ အခန်းထဲကထွက် ထမင်းစား ရေမိုးချိုးပြီး အပြင်ထွက်တယ်။ ကိုသန့် ညနေပိုင်း ပြန်ရောက်တော့ အိမ်မှာ ရပ်ကွက်ထဲက ဒေါ်သန်းဌေး ဘော်ဒါ မိန်းမတွေ ရောက်ကြနေတယ်။
ကိုသန့် ခေါင်းကလေးငုံ့ အရိုအသေ ပေးပြီး ဝင်လာတော့ ဒေါ်သန်းဌေးက “ဘယ်က ပြန်လာတာလဲ” “အလုပ်ထဲခန သွားကြည့်တာပါ အန်တီဌေး” ဒေါ်သန်းဌေးက သူ့တူ ကိုသန့်အကြောင်း ရွှန်းရွှန်းဝေအောင် အမွှန်းတင် ပြောပြတယ်။ လေးဆယ်ကျော်တန်း မိန်းမတစ်သိုက်က အရွှန်းဖောက်တယ်။ “မဌေးကို ဒီကနေ့ကစပြီး အဒေါ် တော်ပါရစေ”တဲ့။ “ငါ့တူက အသက်၂၅ရှိပြီ မိန်းမတွေကို စိတ်မဝင်စားဘူး အလုပ်ပဲ ငါဒုက္ခရောက်တာ ကြားလို့ သူလာ နေပေးတာ အောင်အောင်က ကိုသန့်စကား နားထောင်တယ် ဒါ့ကြောင့်လည်း ငါလှမ်းခေါ်တာနဲ့ ရောက်လာတာ ငါ့တူက ညဉ်းတို့ကို စိတ်ဝင်စားလို့ ကတော့ ငါ့အကြွေး မပေးနဲ့ဟု” ပြန်ပက်တယ်။ ကိုသန့် ထမင်းစားခန်း ထဲကနေ မသိမသာ အကဲခတ် ကြည့်တော့ သူ့အဒေါ် သူငယ်ချင်းတွေက တင်တောင့်တောင့်တွေ ဆွဲဆောင်မှု အပြည့် သူ့အဒေါ် စကားကြောင့်သာ ဟန်နဲ့ပန်နဲ့ အရက်ပုလင်းကို မမြင်ကွယ်ရာကနေ ငှဲ့ပြီး ဟင်းနဲ့ မြည်းနေလိုက်တယ်။
အသင့်ဝယ်လာတဲ့ ကြာဆေးကိုလည်း လိုရမယ်ရ ကြိုသောက်ထားလိုက်တယ်။ သူထမင်းစား နေတာလားဆိုပြီး ဒေါ်သန်းဌေးက လာကြည့်တော့ ပုလင်းကို တွေ့သွားတယ် ဟိုကောင်မတွေ မမြင်စေနဲ့ဆိုတဲ့ အမူအယာ ပြပြီး “သားလေး အကုန် ထည့်စားနော်” ဆိုပြီး အသံမြှင့် ပြောတယ်။ မိန်းမတစ်သိုက်ရဲ့ စကားဝိုင်းပြီးတော့ သူလည်း အတော်ထွေနေပြီ ဆေးစွမ်းကလည်း လီးကို သံချောင်းလို မာနေပြီ သူကတော့ အမူးဇာတ်ကို ပြန်သွင်းဖို့ အန်တီဌေး အလာကို စောင့်နေတယ်။ “သားလေး သိပ်မသောက် ပါနဲ့ဆို ငါ့တူနဲ့တော့” ဆိုပြီး ဇက်ကျိုးခြင်ယောင် ဆောင်နေတဲ့ သူ့ကို “လာလာ အခန်းထဲ သွားအိပ်”ဆိုပြီး လက်တွဲခေါ်တယ်။ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်ပြီး ခေါင်းငိုက်စိုက် နေတဲ့ သူ့ဘေး ဝင်ထိုင်ပြီး “ငါ့တူလေး အသဲ ကွဲလောက်အောင် အဲ့ကောင်မက ဘယ်လောက် ချောလဲ” လို့ မေးတယ်။ “အလကားပါ အန်တီဌေး လောက်တောင် မလှဘူး”လို့ သူက မူးတဲ့အသံနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ “ဒါများ သားရယ် မေ့ပလိုက်ပေါ့” “မေ့လို့ရတယ် သားမှာ ညည အဖော်ပြုပေးမဲ့ လူရှိရင် သားသူ့ကို မေ့လို့ရမှာ” ဒေါ်သန်းဌေးလည်း ခနတော့ တိတ်ဆိတ်သွားပြီး “အပိုင်းထဲက ကောင်မလေး တစ်ယောက်လောက် အန်တီဌေး ခေါ်ပေးမယ်လေ” “အဲ့လိုလည်း မဟုတ်ဘူး အန်တီဌေးရယ်” “သားပြောတာ နားမလည်ဘူး” သူတို့ တူအရီး အဖေါ်ဆိုတဲ့ စကားရပ်မှာ အတော်ကြာကာ ဟုတ်တယ် မဟုတ်ဘူး လုပ်နေကြသေးတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ အန်တီဌေးကို ဒီညလာ အဖေါ်ပြုပေးဖို့ တောင်းဆိုတော့ လာအိပ်ပေးမည်ဟု သဘောတူတယ်။ ကိုသန့်ကတော့ မီးမှိန်မှိန်လေးရဖို့ မီးလုံးပြောင်း ထွန်းလိုက်တယ်။ ရင်လည်း ခုန်နေတယ်။ ဒေါ်သန်းဌေးကတော့ လက်ပြတ်အင်္ကျီ ပြောင်းဝတ်ပြီး သနပ်ခါးရေကြဲ လိမ်းလိုက်သေးတယ်။ အိမ်သာထဲမှာ ရေနဲ့ သူမဟာကို သေသေချာချာ ဆေးလိုက်တယ်။
သူမအနေနဲ့ စဖို့ကလည်း မဖြစ်နိုင် အဒေါ်အနေနဲ့ ဆိုတော့ ကောင်လေး စိတ်ကြွအောင်တော့ သူမ အသက်အရွယ်အရ ဘယ်လိုနေ ဘယ်လိုလုပ် ရမယ်ဆိုတာ သိပါတယ်။ ကိုသန့်က ပါးပါးနပ်နပ်နဲ့ ဝင်လာနိုင်ပါ့မလား။ ဟူး ဒီညတော့ ဖြစ်ချင်မှ ဖြစ်မှာလို့ သူမ စဉ်းစားမိ ပြန်တယ်။ မီးတွေပိတ်ပြီး အခန်းတံခါးကို ဂျက်ထိုးလိုက်တယ်။ ကိုသန့်က အိပ်ယာထဲမှာ ဒေါ်ဌေးလည်း ကိုသန့်ဘေးမှာ ဝင်လှဲရင်း တင်းရင်းစွင့်ကားတဲ့ သူမတင်ကို ကိုသန့်ဘက် ကော့ပေးထားရင်း လက်က “သားအိပ်တော့” ဆိုပြီး လှမ်းပွတ်လိုက်တယ်။ သူမရဲ့ရနံ့ သူမတင်သားက စွဲဆောင်ပြီဆိုတာ လှည့်မကြည့်လည်း သိတယ်။ ကိုသန့်ကတော့ သူ့အဒေါ်ရဲ့ တင်သားကို လက်နဲ့ပွတ်ချင် စိတ်ကို မနည်းထိန်း နေရတယ်။ တံတွေးတွေ ကြိတ်မြိုချ နေရတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ယာထဲ ရောက်တာ အတော်ကြာတဲ့အထိ အခြေအနေ မထူးသေး။ ကိုသန့်လည်း တွေးရင်း ကြံရင်း အကြံတစ်ခု ရတယ်။ ဒါကြောင့် သက်ပြင်းကို အသံမြည်အောင် ချတော့ သူ့အဒေါ် သူ့ဖက်လှည့်လာတယ်။ “သား အိပ်မပျော်ဘူးလား” လို့ နဖူးလေးကို စမ်းရင်း မေးတယ်။ ကိုသန့်လည်း သူ့အဒေါ်လက်ကို ဖမ်းဆုပ်ပြီး “အန်တီဌေး သားအိပ်မပျော်တာ များနေပြီ… အဲ့လို ဖြစ်တာများရင် သားအိပ်နေရင်း လမ်းထလျှောက်တာတို့ ဖြစ်တတ်တယ်… နောက်ပြီး စိတ်ထဲပေါ်တာ အကုန်လုပ်တော့တာ ဘာမှ မသိတော့ဘူး အသိစိတ် မရှိတော့ဘူး သူစိမ်းနဲ့ဆို မဖြစ်ဘူး ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းမှ အဆင်ပြေမှာ ဒါကြောင့်ပါ ဒီည အဲ့လိုဖြစ်ဖို့ များနေတယ်”လို့ ပြောပြီး အချိန်အနည်းငယ် စောင့်နေတယ်။
ခဏကြာတော့ ကိုသန့် ခြင်ထောင်လှပ်ပြီး ထထွက်လိုက်တယ်။ “သားဘယ်ကိုလဲ” ဆိုတော့ စကားကို ပြန်မဖြေ အခန်းတံခါးကို ဂျက်ဖြုတ်ပြီး အိမ်သာဘက် ထွက်လာလိုက်တယ်။ နောက်ကနေ မီးဖွင့်ပြီး ဒေါ်သန်းဌေး လိုက်လာတယ်။ တကယ် ဖြစ်နေတာလားလို့လည်း ဇဝေဇဝါ၊ ကိုသန့်ကတော့ ခပ်တည်တည် အိမ်သာထဲ မဝင်ဘဲ သူ့အဒေါ် ဘက်ကိုလှည့် ပုဆိုးကိုလှန်ပြီး သေးပေါက်နေတယ်။ ဆေးအရှိန်ကြောင့် ထောင်မတ် ကြီးထွား တောင်နေတဲ့ လီးကို ဒေါ်သန်းဌေး ငေးနေမိတယ်။ ပုဆိုးကို ပြန်ချပြီး အခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားတော့ မီးတွေပိတ်ပြီး နောက်ကနေ လိုက်ရတယ်။ ခြင်ထောင်ထဲ ရောက်တော့ ကိုသန့်က ငုတ်တုတ် ထိုင်နေတယ်။ ဒေါ်သန်းဌေးလည်း အခြေအနေ အကဲခတ်ပြီး ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်တယ်။ ကိုသန့်က ပုဆိုးဆွဲလှန်ပြီး သူ့လီးကို လက်နဲ့ ဆွနေတယ်။ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ပုံနဲ့ ကိုသန့်မျက်လုံး အသာလေး ဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့လီးကို အဒေါ်က အာရုံစိုက်နေတာ တွေ့နေရတယ်။ ဒေါ်သန်းဌေး လက်ကို စမ်းမိသလိုနဲ့ လက်ကိုကိုင်ပြီး သူ့လီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ လီးနဲ့လက်နဲ့ ထိနေပေမဲ့ အန်တီဌေး လက်က လက်သီးဆုပ်ထားတယ်။
သူလည်း မျက်စိမှိတ်ရက်က လက်သီးစုပ်ကို ဖြေပြီး သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ထုခိုင်းတယ်။ ဒေါ်သန်းဌေးလည်း အံသြတာရယ် ရင်တုန်တာရယ်နဲ့ အစကတော့ ကိုသန့်ခိုင်းတဲ့ အတိုင်း ကိုသန့်ကို ကြည့်တော့ သိပုံမရတော့ စိတ်ရဲတင်းလာတယ်။ ကိုသန့်က ဒါကိုသိတယ်။ သူ့လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့ အန်တီဌေး အသာအယာလေး ထုပေးနေတယ်။ လက်တစ်ဖက် သူ့လအုကို ပွတ်ပေးနေတာများ တကယ့်ကိုအရသာ။ သူလည်း ပက်လက်လှန် အိပ်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီဌေးက တကယ့် ပညာသယ် သူ့ပေါင်တွင်း ကြောတွေကအစ လက်နဲ့ ပွတ်နေတယ်။ သူလည်း အန်တီဌေးဖင်ကို ပြန်ပွတ် ပေးလိုက်တယ်။ ကိုသန့်လည်း ပြန်ကုန်းထရင်း ဂွင်းထုပေးနေတဲ့ အန်တီဌေး မျက်နှာကို ဆွဲယူပြီး နုတ်ခမ်းကို ညင်ညင်သာသာ စုပ်ယူလိုက်တယ်။ ဒေါ်သန်းဌေးလည်း ပြန်စုပ်ရင်း လျှာနဲ့ ပြန်ကလိ လိုက်တယ်။ လျှာခြင်း နှစ်ဦးသား ကလိကြရင်း စုပ်ကြရင်း ဒေါ်သန်းဌေး သိလိုက်တာက သူ့တူ ဟန်ဆောင်နေတာ သူ့ဆီ ပါးပါးနပ်နပ် ဝင်လာတာ ဆိုတာ သိလိုက်တယ်။
စိတ်ထဲကလည်း ကျေးဇူးတင် နေမိတယ်။ ကိုသန့်ကလည်း သူ့အဒေါ် စိတ်ထဲက အရာကို လက်ဝါးခြင်း အောက်မှာ ဆုပ်ကိုင်ရင်း အပြန်ပြန် အလှန်လှန် လက်ချောင်းခြင်း မက်ဆေ့ပို့တဲ့ အနေနဲ့ သူက အန်တီဌေးလို့ စိတ်ထဲကခေါ်တဲ့ အနေနဲ့ သုံးချက်ကုပ်ရင် အန်တီဌေးက တူလေးလို့ နှစ်ချက် ပြန်ကုပ်တယ် သေချာသလောက် ရှိတော့မှ ကိုသန့် နမ်းနေတာကို အသာကလေး ခွါပြီး “အန်တီဌေး”လို့ ခေါ်တော့ “သား”လို့ ပြန်ထူးတယ်။ သူတို့ ပြန်နမ်းကြတယ်။ အနမ်းက ပိုပြင်းလာတယ် ရမက်လည်း ထန်လာတယ့် သူတို့နှစ်ဦး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး မတ်တပ်ရပ် နမ်းကြတယ်။ ကိုသန့်က နမ်းရင်း ချစ်တယ်လို့ တဖွဖွ ပြောတယ်။ အန်တီဌေးကလည်း တို့လည်း ချစ်တယ်လို့ ညုတုတုနဲ့ ပြန်ပြောတယ်။ ပြီးတော့ အခန်းမီးလုံးကို လင်းတာနဲ့ ပြန်ပြောင်း ထွန်းလိုက်တော့ တခန်းလုံး လင်းသွားတယ် “ကိုသန့် ဘာလို့ ပြောင်းထွန်းတာလဲ”လို့ သူမ မေးတော့ “အန်တီဌေး အလှကို ကြည့်ခြင်လို့”ဟု ကိုသန့်က ဖြေတယ်။ ဒေါ်သန်းဌေးလည်း သူ့ကိုသူ အံ့သြနေတယ်။ သူ့သား အငယ်ဆုံးနဲ့မှ ရွယ်တူ တူအရင်း မိမိအသက်နဲ့ တစ်ဝက်လောက်ကွာသော တူအရင်းအပေါ် ချစ်သူလို ရင်ခုန်နေမိတယ်။
မစဉ်းစားနဲ့ ဆိုပြီး ခံစားချက်တွေ လွှတ်လိုက်တော့တယ်။ ကိုသန့်က အန်တီဌေးကို “ကျေးဇူးတင်တယ်”တဲ့။ “ဘာလို့” ဟု သူမက ရွှန်းရွှန်းလဲ့လဲ့ ပြန်ကြည့်ရင်း မေးတော့ “ညက သားလုပ်တာကို မငြင်းလို့ လက်ခံပေးလို့” ဆိုတော့ “ဒါဆို သားက သိတယ်ပေါ့” ဆိုတော့ သူမ စိတ်ဆိုးမှာ ကြောက်လို့ ပြာပြာသလဲ တောင်းပန်ရှာတယ်။ သူ့ကို “မဆိုးပါဘူးကွယ်… သားက ပေါ်တင် တောင်းဆိုရင်တောင် အန်တီဌေး ခွင့်ပြုမှာပါ”လို့ ဒေါ်သန်းဌေး စေတနာ ရေစီးကမ်းပြို ပြောမိတယ်။ ဒိန်းဒလိန်းနတ်က သူမကို ဝင်ပူးသွားပြီ မဟုတ်လား။ “အန်တီ့လို အဘွားကြီးကို ငါ့သားက ဘာတွေကြည့် ကြိုက်တာလဲ” လို့မေးတော့ ကိုသန့်က “အန်တီဌေးက အပျိုတွေထက် လှတယ်… သားလည်း အန်တီဌေး ရေချိုးနေတာ သနပ်ခါး လိမ်းတာ မြင်ရတာ များတော့… အဒေါ်ဆိုတာ ပျောက်သွားတယ် ဘယ်လိုမှ တားဆီးလို့ မရအောင် ဖြစ်သွားတယ်… ချစ်တယ် အန်တီဌေးရယ်” ဆိုပြီး ပြန်နမ်းတယ်။ ဒီတခါတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကြားက အလွှာတွေ ကွာကျသွားတယ် စည်းတွေ မရှိတော့ ပျက်ပြယ် သွားကြပြီ။ ကိုသန့်က ဌေးလို့ ခေါ်လို့ရလား ဆိုတော့ ရတယ်လို့ အန်တီဌေးက ဖြေတယ်။ မောင်လို့ ခေါ်ပါလား ဆိုတော့ ပါးစပ် မရဲသေးဘူးတဲ့။ အင်္ကျီတွေ အကုန်ချွတ် လိုက်တော့ နို့ကလေးတွေ မသိမသာ တွဲရုံမှအပ အတော်ကလေးကို ကျန်နေသေးတဲ့ အလှတရားကို မြင်လိုက်ရတယ်။ နို့တွေကို စို့ပေးနေတဲ့ ကိုသန့်ခေါင်းကို အန်တီဌေးက ပွတ်သပ် ပေးနေတယ်။ ကုတင်အောက်မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး သူ့လျှာက ချက်ကို ဆင်းသွားတယ် ချက်ကနေ အောက်ကို ဆင်းတော့ အန်တီဌေးက အထိတ်တလန့် “သား ဘာလုပ်မလို့လဲ.. ဘုန်းနိမ့်ကုန်မယ် ” ခေါင်းကို အတင်း ဆွဲတင်တယ်။ သူက အန်တီဌေးကို ပြန်တွန်းပြီး ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်တယ်။ ကုတင်စပ်နားအထိ ဆွဲယူ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားပြီး အတင်းယက် လိုက်တယ်။
စောက်ဖုတ်နံ့ကို ရှူရင်း အတင်းယက်နေတော့ အန်တီ အရှုံးပေးလိုက်တဲ့ အနေနဲ့ ပေါင်တွေ တင်းထားတာ လျှော့ချလိုက်တယ်။ သူကလည်း အရှိန်ကိုလျှော့ပြီး စောက်ဖုတ်ကို မျက်နှာနဲ့ ခွာကြည့်တော့ စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းသား ညိုညိုတွေက ဆင်နားရွက်လို တံခါးရွက်လို တဖက်ဆီ စောက်စိကလည်း သာမန်ထက် ကြီးတယ်။ အသက်ကြီးတာ ကြောင့်လားမသိ အမွှေးတွေက သိပ်မနက်ဟု ထင်ရတယ်။ ကြည့်ရင်းက အဒေါ်အရင်းကို ငါယက်နေရပါလားလို့ အသိဝင်လာတော့ စိတ်က ပိုကြွလာတယ်။ အမှန်ပြောရရင် သူက ဘာဂျာမှာ ဆရာ၊ ဖာသည်မတောင် သူ့ကိုစွဲတာ။ သူ့လက်စွမ်း အဲ လျှာစွမ်းကို ပြလိုက်တော့တယ်။ ဆင်နားရွက် တံခါးတွေကနေ အစိကို ခလုတ်တိုက်တာနဲ့ စလိုက်တာ အန်တီဌေး ခါးတွေကော့ အသံတွေ ထွက်လာတယ်။ ဒေါ်သန်းဌေးလည်း ကိုသန့် ဒီလောက် ဒီကိစ္စကို အတွေ့အကြုံ များမယ် မထင်ထား စောက်ဖုတ်ထဲက အကြောတွေပါ အီစိမ့်နေတယ်။
ကောင်လေး အရမ်းတော်တာပဲ သေသွားတဲ့ ယောက်ျားနဲ့ တခြားဆီပဲ၊ သူ့လီးကိုသာ စုပ်ပေးရတာ ဘယ်လိုစုပ်ဆိုပြီး ခိုင်းသေးတာ၊ ကြာတော့ သူလည်း ယောကျာ်းတွေကို ဘယ်လို စုပ်ပေးရင် မြန်မြန်ပီး အရသာ ဖြစ်သလဲ သိလာရ ကျွမ်းလာရတယ်။ လီးစုပ် သက်သက်နဲ့ သူ့ကိုတောင် မလိုးတော့တာ သေတဲ့အထိပဲ။ ဒါ့ကြောင့်လဲ အပျိုရှုံးရအောင် သူ့တင်တွေမှာ အဆီအနှစ်ကျန်တာ ဖြစ်သည်။ ပေါင်ကြားထဲမှာ ကိုသန့်က အစွမ်းပြနေတာ ဒေါ်သန်းဌေး အတော်ကောင်းလာတယ်။ ထထိုင်ပြီး ပေါင်ဖြဲ ပေးလိုက်တယ်။ ကိုသန့်ခေါင်းကို ကိုင်ရင်း နဖူးက ဆံနွယ်စလေးတွေ သပ်တင်ပေးတော့ သူမကို မော့ကြည့်တယ်။ အဲ့လို ယက်ပေးနေရင်း မော့ကြည့်တာက သူမရဲ့ ကာမမီးကို အရှိန်တင် လိုက်တာပါပဲ။ “ခလေးလေးရယ်… ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ”လို့ ပြောနေမိတယ်။ ကိုသန့်လည်း သာမန်ထက်ကို ကြာကြာယက် ပေးနေမိတယ်။
လိုးဖို့ အချိန်တန်ပြီ ဆိုတာသိတော့ မတ်တပ် ပြန်ရပ်ပြီး သူမပေါင်ကို ဖြဲလိုက်တယ်။ လီးဒစ်နဲ့ အပေါ်အောက် ပွတ်ပေးတော့ အိပ်ယာခင်းတွေကို ဆွဲဖျစ်နေတဲ့ အန်တီဌေး၊ တဖြည်းဖြည်းခြင်း လီးဒစ်နဲ့ ထိုးတော့ အောက်မှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ အန်တီဌေး “အား အ အား အင်းအင်း” ညည်းတာက ဖာသယ်မတွေ ထက်တောင် ကျယ်သလိုပဲ။ တဖြည်းဖြည်းခြင်း အထုတ်အသွင်း လုပ်ရင်း သိလာရတာက မနေ့ကထက် ပိုစီးစီးလေး လုပ်နေရသလိုပဲ။ အန်တီဌေး အသံလေးက သူ့ကို ထန်လာစေတယ်။ အောက်ကနေ အန်တီဌေးက ပြန်ဆောင့် ပေးနေတယ်။ အန်တီဌေးကို ဆွဲယူပြီး အပေါ်ကို တင်ပေးတော့ အော်ညည်းပြီး ဆောင့်လိုက်တာဆိုတာ ပြီးတော့ စကောဝိုင်းပုံစံနဲ့ သူ့လီးကို နဲ့ကစားနေတယ်။
တော်သေးတယ် ကြာဆေး သောက်ထားပေလို့။ ကုတင်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး ဒေါ့ဂီဆွဲတော့ သူ့ဆောင့်လိုးချက်က တကယ်ကြမ်းတာ ဒါတောင် အားမရ ကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်တော့ သူမှန်းပြီး ဂွင်းထုခဲ့ရသော အိုး ဘယ်တော့မှ ဖြစ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုသော သွေးသား အရင်းအချာ ဆိုတဲ့အသိက အခုတော့ အခန်းထဲမှာ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဆောင့်လိုးသံ ညည်းသံနဲ့ ညံနေတော့သည်။ ကိုသန့် အမြန်ဆုံး အကြမ်းဆုံး ခါးသိမ်လေကို ပစ်ပစ်သွင်း ဆောင့်ရင်း သားအိမ်ကို ထိအောင် အားကုန် ဆောင့်လိုက်တာ အန်တီဌေးလည်း ပြီးချင်လာတယ်။ နာပေ အောင့်ပေမဲ့ ဖင်ကို ပိုကော့ ပေးမိတယ် “သားရေ…… မောင်ရေ…… ဆောင့် ဆောင့် နာနာဆောင့်”လို့ အော်လိုက်မိတယ်။
အချက် ၅၀လောက် ဆောင့်အပြီးမှာတော့ “အားးး… အန်တီဌေး.. သား.. ပြီး.. အားးး အားးး” ကိုသန့်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ သူမကိုယ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တာ များမှများ။ သားအိမ်နံရံကို သုတ်ရည်များ ပက်ဖြန်းလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ သူမလည်း “အားး.. အန်တီလည်း… ပြီး… သာားးး… အိုးး… အင်းဟင်းးးးဟင်းးးး…” သူမဆီက ထွက်တဲ့အရည်ပါ ပေါင်းပြီး ပြန်လျှုံထွက်လာတယ်။ ကိုသန့်က ပညာတတ် မို့လားမသိ အောင်အောင်တို့နဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ရှေ့မှာ အနေအထိုင် ကောင်းတယ် ပြောစရာ သတိပေးစရာ မလို။ ညပိုင်းကျမှ လင်မယားအသွင် ပြောင်းကြရတယ်။ အခေါ်အပြော ကလည်း မိန်းမ ယောက်ျားဆိုပြီး လင်မယားလို ပြောင်းသွားကြတယ်။ ကိုသန့်လည်း အန်တီဌေးက မလိုးခင် တချီပြီးအောင် မှုတ်ပေးတာ အပေါ် စွဲနေပြီ။ ဆေးမပါ ကြာကြာလိုးနိုင် လာတော့ အပေးအယူ မျှလာတယ်။ ၄လလောက် အကြာမှာ ထူးဆန်းတာတစ်ခု ဖြစ်လာတယ်။ ဒေါ်သန်းဌေး ရာသီတွေ လာတာပဲ သွေးဆုံးပြီ ဆိုပြီးခါမှ သူတို့ ကွန်ဒုံး သုံးလိုက်သေးတယ်။
နောက်တော့ ဒီအတိုင်း စခန်းသွားကြ ပြန်တယ်။ ဒေါ်သန်းဌေး ကိုယ်ဝန်ရတော့တယ်။ ဒီတော့ စစ်ကိုင်းခြောင်မှာ တရားအားထုတ်ဖို့ သွားမယ်ဆိုပြီး ရန်ကုန်မှာ တိုက်ခန်းငှါးပြီး ခလေး လေးဘက်ထောက်မှ တရားစခန်းပြန် ထွက်လာတဲ့ ပုံစံဖမ်းရတယ်။ ကိုသန့်ကတော့ တစ်ပတ်တခါ သွားရတယ်။ နောက်တော့ ခလေးမွေးစားဖို့ ခေါ်သလိုလိုနဲ့ ကိုယ့်ရင်သွေးကို ပြန်မွေးရတယ်။ ခလေးကိုတော့ ဖေဖေမေမေ၂ယောက်စလုံးကို ခေါ်ဖို့ သင်ရတယ်။ ကံကောင်းတာက သူတို့ အနေအထိုင်ရယ် တူရီးအရင်း ဆိုတာရယ် ပရိယာယ်ရယ်ကြောင့် ဘယ်သူမှ မရိပ်မိ။ ခလေးမွေးပြီးမှ ဒေါ်သန်းဌေး ပိုလှလာပါတော့တယ်။…ပြီး
*မူရင်းရေးသားသူအား လေးစားစွာဖြင့် ခရစ်ဒစ် ပေးပါသည်*