ရင်ထဲ တစ်မျိုးကြီးပဲ ဦးဦးရယ်
ဦးလေး ဦးလေးရေ ဘယ်သူလည်း အော်ခေါ်နေတာ ရှိတယ်ဟေ့။ အတွေးတွေပျက်လို့ အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းကြည့်လိုက်တော့.. ငါ့တူ ဖိုးကျော် လာလေကွာ ဖိုးကျော်ဆိုတာ ကျနော်တစ်ဝမ်းကွဲတူ မိဘတွေတော့မရှိကြတော့ဘူး။ ဖိုးကျော်က ဓါတ်ပုံပညာသင်ယူပြီး နယ်စုံ သွားနေတဲ့သူတစ်ယောက်ပါ။ ဖိုကျော် ဘေးနားမှရပ်နေတဲ့ ကောင်မလေးကို ကျနော်ကြည့်လိုက်တော့ ခေါင်းငုံနေရှာတယ်။ တော်တော်လှပြီး အချိုးအစားကလန်းပြီး ချစ်စရာတော်တော်ကောင်းတယ်။ ဖိုးကျော် သူကဘယ်သူလည်း? သူက ပပ ပါ ဦးလေး။ တောင်ကြီးကပါ။ ကျနော် မိန်းမခိုးလာတာ တညလုံး ကားစီးလာရတာ ဒိုက်ဦးကို မနက်မှရောက်တာ။ ကျနော်တို့လက်ထပ်ဖို့ ဦးလေး လိုက်လုပ်ပေးအုံး။ ကဲ အိပ်ပေါ်တက်အုံး ဖိုးကျော် ပပ ပါ တက်လေ။ ဟုတ် ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား တက်သွားပြီး ကျနော်ပါ အိမ်ပေါ်တက်ပြီး ကဲ […]
မကြောက်ပါနဲ့..ကိုကြီး မနာအောင် လုပ်ပေးမယ်
“သူရရေ…. ဦးလေးဦးအောင်လှက အိမ်လာခဲ့ပါဦးတဲ့” လိမ္မော်ခြင်းတွေကို တဲဆီသယ်ပို့နေတဲ့ နေရာမှာ ကြီးကြပ်နေတဲ့ ကျနော်။ ရွာထဲကပြန်လာတဲ့ ရဲကို ရဲ့ စကားသံကြောင့် “ဟာကွာ ဒီမှာ ကားတင်ဖို့ ခြင်းမပြည့်ရသေးတဲ့ကြားထဲ။ ရဲကို ဘာအတွက်တဲ့လဲ” “အာ့တော့ မသိဘူးကွ။ ဒါပေမဲ့ မြို့ကဧည့်သည်တွေတော့ ရောက်နေတာတွေ့တယ်။ ဪ နောက်ပြီး မှာလိုက်သေးတယ်။ ခေါင်သီးလဲ ယူလာပေးဦးတဲ့” ခေါင်သီးဆိုတာက လိမ္မော်သီးထဲမှာ အလုံးကြီးကြီး အပြစ်အနာအဆာ ကင်းတာကို ခေါ်တယ်။ လိမ္မော်သီးမှာ အမျိုးအစားခွဲပုံက စောစောက ပြောသလို နံပါတ်တစ်က ခေါင်သီး။ နံပါတ်နှစ်က အဲ့ထက် တဆင့်နိမ့်တဲ့ ကြီးသီး။ နံပါတ်သုံးက နောက်တစ်ဆင့်နိမ့် လတ်သီး။ အဲ့အောက်ကိုတော့ သောင်းပြောင်းလို့ခေါ်တဲ့ အညံ့စားပေါ့။ ကျနော့်နာမည်က သူရဇော် ပါ။ အသက်က ၂၄ […]
” ထိုင်ချလိုက် သမီး…ဖြည်းဖြည်းလေး “
အိပ်ယာကနိုးတာနဲ့ စံပယ်ပန်းရနံ့တွေက မွှေးလွန်းလှသည်။ မေမေဘုရားပန်းတင်ထားတာပဲ ဖြစ်မည်။ မေမေရဲ့ ဘုရားရှိခိုးသံကိုလည်း ကြားနေရသည်။ ဒါပေမယ့် မေသင်း မထချင်သေး။ ဆတ်အိပ်နေချင်သေးသည်။ မိုးအေးအေးနဲ့အိပ်ယာထဲ ကွေးနေချင်သေးသည်။ ဟဲ့ မေသင်း မထသေးဘူးလား။ ဒီကလေးမ ကျောင်းနောက်ကျတော့မှာပဲ´ဟု မေမေလှမ်းပြောမှ အိပ်ယာကလူလဲထပြီး အခန်းအပြင် ထွက်လိုက်သည်။ မေမေက မေသင်းကို ပြူးကြည့်နေသည်။ ပြီးတော့ “ဟာ ဒီဟာမ ကိုယ့်ဟာကိုယ်လည်းပြန်ကြည့်ဦး”။ အပျိုဖြစ်နေပြီ ခုထိ ဖင်တုန်းလုံးနဲ့ ငါလာရိုက်လိုက်ရ´ လို့ပြောမှ ကိုယ့်ဘာသာငုံ့ကြည့်မိသည်။ အိပ်ချင်မူးတူး ဖြစ်နေတာပါ ဘယ်ရောက်သွားလဲမသိ။ ရှက်လိုက်တာလေ။ တော်သေးတာပေါ့ သားမိနှစ်ယောက်ထဲနေတဲ့အိမ်မို့လို့။ မေမေကို ဘာမှ ပြန်ပြောမနေတာ့ပဲ အိပ်ခန်းထဲသို့ ပြန်ပြေးဝင်လိုက်မိသည်။ အိပ်နေရင်းကျွတ်ကျထားတဲ့ ထဘီက ခြင်ထောင်ခြေရင်းမှာပုံရက်သား။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံးချွတ်ချလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကို လျှော်ပုံးထဲထည့်သည်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် […]
ဖဲကြွေးဆပ်ဖို့ အနစ်နာ ခံလိုက်ရတဲ့ ကျွန်မဘဝ
ကျနော့ နံမည်က နေလင်း၊ အဖေက ကျနော်၅နှစ်သားကတည်းက ဆုံးသွားလို့ အမေတစ်ခုသားတစ်ခုပေါ့ဗျာ။ မိခင်မုဆိုးမကြီးကပဲ ကျနော်၈တန်းရောက်အောင် ကျောင်းထားပေးခဲ့ပါတယ်။ ကျနော် ၈တန်းဖြေပီးတာနဲ့ မိခင်က ရပ်ကွက်ဈေးမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းပြီး ရှာကျွေးနေတာ မကြည့်ရက်တာနဲ့ ကျောင်းထွက်ပြီး ရပ်ကွက်ထဲက ပန်းရံဆရာတစ်ယောက်ဆီမှာ အလုပ်သင်နဲ့ ဝင်လုပ်ခဲ့တာ ခုဆို သံလျက်ကိုင်အဆင့်ကို ရောက်နေပါပြီ။ အတွေးထဲ နစ်မြောနေတုန်း “သားနေလင်း”..”ဗျာ အမေ ဘာပြောမလို့လည်း သားအိပ်တော့မလို့ မနက်အလုပ်ဆင်းရအုံးမှာ အမေရယ်”..”ခဏလေးပါ သားရယ်” ..ကျနော် အိပ်ယာကလူးလဲထလိုက်ပြီး အမေ့ပါးနှစ်ဖက်ကို ဖျစ်ညစ်လိုက်ရင်း “ပြောအမေ” “အသက်ပဲ ၃၀ ရှိနေပြီ ကလေးလုပ်မနေနဲ့” “ဒီလို သားရေ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က ဒေါ်သက်သက်ခိုင်ကို သိတယ်မလား” “သိတယ်လေ အိမ်အပေါင်ဆိုင်လေးဖွင့်ထားတဲ့ ဒေါ်သက်သက်ခိုင်လေ ဘာဖြစ်လို့လည်း အမေ” “မနေ့က အမေနဲ့ဈေးထဲမှာတွေ့တယ် […]
အခုည ဖြစ်တဲ့ကိစ္စ လူမသိပါစေနဲ့
နွေရာသီပူအိုက်သော ကာလမို့ ထင်ပါရဲ့……။ ခင်မြင့်ဟာ ဘောလီအင်္ကျီလေးသာ ဝတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေ၏။ အိုက်စပ်ပူလောင်နေသဖြင့် လူးလွန့်ရင်းနှင့် ခါးကထမီဟာလည်း ပေါင်ရင်းထိကို လန်တက်နေသည်။ သတိရလို့ကြည့်လိုက်တော့ မိမိကိုယ်သည် ခင်မြင့်၏ ကုတင်ဘေးတွင် မတ်တပ်ရပ်လျှက်သား ရှိနေသည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ လူပျိုသိုးလေးတစ်ယောက်နှယ် ရင်တစ်ခုလုံး တုန်ရီနေသလို ဒူးများကလည်း မနိုင်ချင်အောင် ဖြစ်လာသည်။ ညွတ်ခွေကျလာသဖြင့် ကုတင်ကို အားပြုလိုက်မိ၏။ သိမ့်ကနဲ ကုတင်လှုပ်သွားသဖြင့် ခြင်ထောင်အတွင်းမှ ခင်မြင့်သည်… “….ကိုလွင်လား….. လာလေ… ဘာပြုလို့ ကုတင်ဘေးမှာ ရပ်နေတာလဲ……” ဆိုတဲ့ ခင်မြင့်ရဲ့ အိပ်ချင်မူးတူးခေါ်သံကြောင့် မောင်မောင်တစ်ယောက် ညို့ချက်မိသလို ဆတ်ကနဲ ကုတင်ပေါ်က ခြင်ထောင်ထဲကို ရောက်သွားရသလို လူဟာလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေရသည့်အဖြစ်……။ “…..ကိုလွင်… ဘာဖြစ်နေတာလဲ.. တလှုပ်လှုပ်နဲ့….” လို့ပြောဆိုပြီး မောင်မောင်ရဲ့ကိုယ်လုံးကို […]
ပန်းဦးဆွတ်လိုက်တဲ့ လူလည်ကြီး
““ အိုး ”” ဆက်ခနဲ ရုန်းပြီး ထွက်ပြေးမလို လုပ်တဲ့ ချိုချိုရဲ့ ခါးသိမ်ကလေးကို လှမ်းဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ရှင်မတောင် သနပ်ခါးနံ့သင်းနေတဲ့ ပါးနှစ်ဘက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်မွှေးပစ်လိုက်တယ် ထိတ်လန့်ပြီး ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခပ်းလေးကို ငုံပြီးစုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။ တစ်ခါတည်း ကော့တက်ပြီး လက်ထဲက စာအုပ်ပါလွှတ်ချလိုက်ပါတယ် တစ်ခါမှ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ အပျိုစင်လေးပဲ။ ကျွန်တော်လွှတ်ချလိုက်တဲ့ ခြင်းတောင်းဟာ တစ်လိမ့်လိမ့်နဲ့ အတော်ဝေးဝေးကို ရောက်သွားပါတယ် မြေပြင်ကို မျက်စိကစားကြည့်တော့ မြက်ခြောက်တွေနဲ့ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းဖြစ်နေတာတွေ့ရပါတယ် အားမှသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ပွဲစား လာအုံးမှ။ အခုတော့ ကော့ကော့လေးဖြစ်နေတဲ့ ချိုချိုကိုမျက်ခင်းပေါ် အသာပက်လက်လှဲချပေးလိုက်ပါတယ် လရောင်အောက်မှာ မျက်စိမှိတ်အိပ်နေတာ နတ်သမီးလေးကျနေတာပဲ မျက်နှာပေါ် စာအုပ်မိုးပြီး နမ်းရင်းလက်တစ်ဖက်က ရင်စိအင်္ကျီလေးရဲ့ နှိပ်ကြယ်သီးတွေကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေတယ်။ အင်္ကျီကျွတ်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ လရောင်ကြောင့်လား မသိဘူး။ ကျောက်ဆစ်ရုပ်လေးလို […]
နောက်မီးလင်းတဲ့ အရာရှိကတော်
ထင်အောင်ကျော် လုပ်တာတွေကို ပြန်သတိရပြီး မျက်စိပိတ်ထားရင်း ဖိဖိ ပွတ်နေမိသည် ။ တင်းမာပြီး ထောင်ထနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလည်း သူတို့ကို ချေပေး ပွတ်ပေးစေချင်နေကြ ပြီ ။ လက်တဖက်နဲ့ အဖုတ်ကို ကလိ..ကျန်တဲ့လက်တဖက်နဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်လိုက် လက်ညှိုးနဲ့ လက်မ သုံးပြီး ချေပေးလိုက် လုပ်မိရပြီ ။ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူတွေ က ရွစိထ ယားနေသည် ။ အဖုတ်အတွင်းကလည်း လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားလွန်းသည် ။ ပွတ်သည်။ ဖိပွတ်သည် ။ တအားတအား..ပွတ်သည် ။ “ အင်..အင်…အင်..ဟင့်ဟင့်ဟင့် …အား….အား…ဟင်း….ဟင်း….အ…..အ…..အ….အ….အ….အ…အ…..အိုး…အိုး….ဟင်း . . .” အစိကို တအားပွတ်ချေရင်း ဝက်သားပေါက်လေးတကောင် အော်ညည်းသလို တအီအီ ညည်းအော်ရင်း ကာမပန်းတိုင်ကို […]
ကပ်ကိုးကြိုက်တဲ့ မိန်းမ
World War ဖြစ်နေတော့ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး Google သွားခေါက်ဖြစ်တယ်။ မန်ယူဖန်ဆိုတော့ မန်ယူနဲ့ ပတ်သတ်တဲ့ဟာဆို ဘာနေနေ စိတ်ဝင် စားတာပေါ့။ မန်ယူက ၁၉၁၁ ခုနှစ်မှာ ချန်ပီယံဆု တစ်ခါရပြီး ၁၉၅၂ ခုနှစ်မှ အမှတ်ပေး ချန်ပီယံဆုကို ပြန်ရခဲ့တယ်။ တိုက်ဆိုင်တာလေးက မန်ယူအသင်း အမှတ်ပေး ဖလားရဖို့ နှစ်ပေါင်း ၄၁ နှစ် စောင့်ခဲ့ရတာ။ ကျုပ်ကတော့ ပြောင်းပြန်ပဲ ကပ်ကိုးလ်ဖလားရဖို့ ၁၄ နှစ်ပဲ စောင့်ရတော့ မန်ယူထက်စာရင် မဆိုးဘူး။ အိမ်ထောင်သက် ၉ နှစ်ကျော်တော့ မိန်းမရဲ့ ကာမစိတ်က ပြောင်းလဲလာတယ်။ နောက် ၅ နှစ်မှ ကာမစိတ်တံခါး အသစ်ကို ဖွင့်လိုက်တော့ ရာဂသွေးတွေ ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ကစုန်စိုင်းနေတာ။ ဝင်သက် ထွက်သက်ကြားမှာ […]
ကျမရဲ့ တဏှာမီးကို ငြိမ်းသက်ပေးမယ့်သူ
ကျမကို ရွာက လူတွေကတော့ မမတင်လို့ ခေါ်ကြတယ် ကျမက ကျမယောင်္ကျား ကိုမြမောင်သေသွားပြီး ကတည်းက တခုလပ်ဆိုတဲ့ အထီးကျန်ဘဝကိုခံယူထားတဲ့သူပါ ကျမအသက်က 38နှစ်စွန်းရုံ ဘဲရှိသေးတယ် တင်တင်လှဆိုတဲ့ နာမည်အတိုင်း ကျမရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို ပုရိသယောင်္ကျားတွေ ကြည့်ပြီးသက်ပြင်းချနေကြတာကျမသိတာပေါ့ ဘဝကို မကြောင့်မကျ မတောင့်မတဘဲ အေးအေးဆေးဆေးဖြတ်သန်းလာခဲ့ရတာကြောင့် အရွယ်ကလည်းတင် ရုပ်ရည်ကလည်းအလှကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ဘဝပေးကုသိုလ်ကြောင့်ထင်တယ် တခုလပ်ဖြစ်တာတောင် ယောင်္ကျားတွေရဲ့ ချစ်ရေးဆိုခြင်း အကြိမ်ကြိမ်ခံခဲ့ရသူပါ ဒါပေမဲ့ ကျမအားလုံးကို ရှိတယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူး ပြီးတော့ ကျမကငွေတိုးချည်းစားတဲ့သူလေ ကျမအလုပ်က အားရင်အလှပြင်ပြီး အရက်သမား ခေါင်းကြီးနဲ့ သန့်ဇင် တို့နှစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီး အတိုးတောင်းရုံဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုရလာတဲ့ငွေထဲက အရက်ဖိုးပေးလိုက်ရင်ပျော်လို့ ဒါတောင်အဲ့ နှစ်ကောင်က အမဲရိုးနှယ် ဟင်းအိုးမှအားမနာ ကျမကိုတောင်ကြံချင်နေကြတယ် အင်းပြောရအုံးမယ် တနေ့ကျမ ထမင်းချက်ဖို့နောက်ဖေးကိုအလာ […]
ဆရာမလေး ဆွေဆွေမြင့်
ကျောင်းဆရာမလေးဆွေဆွေမြင့်တယောက် ထမင်းစားနားချိန်ဝယ် ဖုန်းဖွင့်လိုက်ပြီး ဖေ့ဘွတ် သုံး နေခိုက် မက်စင်ဂျာကနေစာပို့တာတွေ့လိုက်သည် အော်…ကျော်ကို့ဆီကကိုး ” ဟိုင်း! ထမင်းစားပြီးလား ဆွေဆွေ ” သူမ ချစ်သူဟောင်းပေါ့ အခုတော့အိမ်ထောင်ကိုယ်စီ နဲ့ဖြစ်နေကြပါပြီ… ” အေး ပြီးပြီ နင်အခုဘာတွေလုပ်နေလည်း” ” ငါလား စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့လျှောက်သွားနေတာဟ အခုတောင်နင်စာသင်နေတဲ့ရွာနားကငါ့ဦးလေးစိုး ခြံထဲမှာ ” ” ဟင် နင်ဘာတွေဖြစ်နေလို့လည်းပြောပါအုံး” “ငါ မမိုးနဲ့ကွာရှင်းပြီးတာ ဆယ်ရက်လောက်ရှိပြီ ခလေးကတော့သူနဲ့ပါသွားတယ်ပေါ့ဟာ” ” ဟယ် ဖြစ်ရလေ ကျော်ကိုရယ် စိတ်မကောင်းလိုက်တာ ” ” အဲ့ဒါတွေအသာထားဟာ အခုနေ့လည်ခင်းငါနင်နဲ့ အေးဆေးတွေ့ပြီးစကားပြောချင်လို့ အဲ့ဒါ နင် ဦးလေးစိုးခြံထဲလာခဲ့ပါလား ဒါမှမဟုတ်ငါလာ ခေါ်ရမလား ဆွေဆွေမြင့် ကျော်ကိုနဲ့အခုလိုနှစ်ယောက်ထဲသွား တွေ့လို့ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင် ” ဟင့်အင်းးငါမအားဘူးလေ […]