ငါးစိမ်းမြင်လို့ ငါးကင်ပစ်မိတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့အဖြစ်
မိုးဟိန်းကို ယုံစားပြီး လိုက်ပြေးလာမိတာ မှားပြီလားဟု ယုဇန နောင်တရနေသည်။ အရက်မူးရင် ရန်ရှာတတ်သည့် လင်ဖြစ်သူ အောင်ခင်ကို စိတ်ကုန်ပြီး အရင်ကတည်းက ကြာကူလီဟု နာမည်ကြီးသည့် မိုးဟိန်းနှင့် မူဆယ်ဘက်ကို လိုက်ပြေးလာပြီး မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားပိုင်သည့် မြို့စွန်က ခြံတစ်ခြံမှာ အတူနေကြသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မ လင်မယားကတော့ မြို့ထဲမှာနေတာမို့ မြို့စွန်ခြံထဲမှာ လွတ်လပ်လှသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားကလည်း မိုးဟိန်းအကြောင်းသိနေပြီမို့ အပျိုကိုခိုးလာတာလား၊ အအိုကို ခိုးလာတာလားပင် မေးမနေတော့။ မိုးဟိန်းကလည်း ယုဇနကို မူဆယ်ထိ ခိုးလာပြီးကတည်းက နေ့ရောညပါ လိုးသည်။ သေးပေါက်ချိန်ပင် မပေး။ သူကိုယ်တိုင်လည်း အားဆေးတွေ ကြက်ဥတွေ စပါကလင်တွေ သောက်ရုံသာမက ရိုးရာတိုင်းရင်းဆေးတွေ ကာမအားတိုးဆေးတွေပါသုံးကာ ဆေးအစွမ်းနှင့် လိုးလေသည်။ လိုးရင်လည်း ရိုးရိုးမလိုး၊ ဖင်ရော အဖုတ်ရော ပါးစပ်ပါ စုံအောင်လိုးသည်။ […]
ဝမ်းကွဲညီမလေး ဝသုန်
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ သူ့နာမည်က ဝသုန် ပါ။ ဝသုန်ဆိုတာ ကျွန်တော်ရဲ့ ညီမဝမ်းကွဲပါ။ နှစ်၀မ်းကွဲလို့ ပြောရမယ်နဲ့ တူတယ်။ ကျွန်တော့်အမေရဲ့ ဝမ်းကွဲအစ်ကိုရဲ့ သမီးပါ။ အဖြစ်အပျက်ကို လိုရင်ပဲ ပြောပါတော့မယ်။ အဲဒီနေ့က သင်္ကြန် အကျနေ့ပါ။ ဝသုန်တို့ အိမ်က လမ်းထဲမှာပါ။ ကျွန်တော်တို့အိမ်က လမ်းမပေါ်ပါ။ ဝသုန်ကို သူ့အဖေနဲ့ အမေက အပြင်ပေးမထွက်ပါဘူး။ သူ […]
ညီအစ်မ နှစ်ယောက်ကို အပိုင်ချုပ်မယ့် မျိုးပိုင်
ပပက ခုမှကျောင်းပြီးကာစ အလုပ်သင်ဆရာဝန်မလေး..နာမည်အရင်းက ပပသွင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် အများက ပပဟုပဲ ခေါ်ကြသည်။ အမေဖြစ်သူ မုဆိုးမ ဒေါ်အေးကြိုင်နှင့်အတူ ညီမငယ်နှစ်ယောက်ဖြစ်သူ ဝင်းဝင်းနဲ့ လင်းလင်းတို့ မိန်းမသား လေးယောက်သာရှိသည်။ ဒေါ်အေးကြိင်က မုဆိုးမဆိုပေမယ့် လင်ယောက်ျားမဆုံးခင်ကချန်ခဲ့သော စည်းစိမ်များကို အရင်းနှီးပြုပြီး စိန်ရွှေရတနာဆိုင်ဖွင့်ထားသဖြင့် နောက်အိမ်ထောင်မပြုဘဲ သမီးသုံးယောက်စလုံးကို တင့်တောင့်တင့်တယ်ထားနိုင်သည်။ ဒေါ်အေးကြိုင်က အရွယ်တင်သလို လှလည်းလှသည်။ အားကစားလိုက်စားတော့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က အလတ်ကြီးကျန်သေးသည်။ ရတနာလောကထဲတွင် စိုးမြတ်သူဇာဟု နာမည်ကြီးသည်။ ဒေါ်အေးကြိုင်ကတော့ စီးပွားရေးနဲ့ သမီးသုံးယောက်ရှေ့ရေးကိုသာ အာရုံစိုက်သူဖြစ်သည်။ ခုလည်း သမီးကြီးပပ ကျောင်းပြီးလို့ ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံတစ်ခုမှာ အလုပ်သင်အနေနဲ့ စဆင်းရသည်။ ပပတို့ ညီအစ်မသုံးယောက်စလုံးကလည်း အမေအတိုင်းပဲ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး လုံးကြီးပေါက်လှလေးတွေဖြစ်သည်။ ပပကတော့ သမီးအကြီးပီပီ မျက်နာတည်သလို ဆရာဝန်လောင်းဆိုတဲ့ ပညာမာနရှိသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့ […]
ကောင်းလိုက်တာ ရွှေဝင်းရယ်
ရွှေဝင်းတစ်ယောက် ရွာအရှေ့ပိုင်းက ဦးထွန်းမောင် အိမ်သို့ ညတိုင်းရောက်လေ့ရှိ၏။ ဦးထွန်းမောင်မှာ တစ်ရွာလုံးက အားကိုးအားထားပြုရသည့် ဓာတ်ဆရာကြီး ဖြစ်သည်။ ဗိန္ဓော၊ ဗေဒင်၊ ပယောဂကု၊ ဓာတ်ရိုက်ဓာတ်ဆင်၊ အခါပေး အစရှိသော လောကီရေးရာ ကိစ္စမှန်သမျှ ဦးထွန်းမောင်ကို ယုံကြည်အားထားကြသည်။ ရွှေဝင်းမှာ အသက် ၁၅ နှစ်ကျော် လူပျိုပေါက်ကလေးဖြစ်၏။ ကျေးလက် သဘာဝအတိုင်း နေ့ပိုင်းတွင် မိဘများနှင့် တောင်သူအလုပ်လုပ်ကိုင်ပြီး ညပိုင်းတွင် ဦးထွန်းမောင်ထံမှာ လောကီဗဟုသုတများကို ကြားနာမှတ်သား ဆည်းပူး၏။ ဦးထွန်းမောင်မှာ ဤရွာဇာတိသား မဟုတ်ပါ။ မြေလတ်ဇာတိသား ဖြစ်၏။ အပျိုကြီး မတင်သောင်းကို ဆေးကုပေးရင်း အကြင်လင်မယား ဖြစ်သွားကြ၏။ မတင်သောင်းက ရွှေဝင်းအမေ မစောကြည်နှင့် ညီမတဝမ်းကွဲတော်သည်။ ထို့ကြောင့် ရွှေဝင်းမှာ ဦးထွန်းမောင်မိန်းမ မတင်သောင်း၏ တူတဝမ်းကွဲ ဖြစ်သည်။ […]
ပုံသွင်းခံလိုက်ရတဲ့ အပျိုရိုင်းလေး
ရန်ကုန်မြို့၌ ကြယ်တံခွန် တီးဟောက်စ်ဆိုလျှင် သားသားနားနားနှင့် အကောင်းဆုံးဆိုင်ဟု လူသိများသည်။ ပိုင်ရှင်မှာ ဦးမြနောင်နှင့် ဒေါ်သန်းကြွယ်တို့ဖြစ်ပြီး သမီး ချိုလဲ့ဆိုသော အပျိုမလေး သာရှိသည်။ ကလေးစိတ်မကုန်သေးသော အပျိုမလေး မြီးကောင်ပေါက်မလေး အရွယ်ပင်။ အောင်အောင်မှာ အစ်မတစ်ယောက်ရဲ့ ဆက်သွယ်ပေးမှုကြောင့် ထိုဆိုင်တွင် ကက်ရှာဟုခေါ်သော ငွေသိမ်းကောင်တာ ထိုင်ရသော အလုပ်ကို ရရှိသည်။ ဆိုင်အိပ်ဆိုင်စားနှင့် မပူမပင် နေရ၏။ အောင်အောင်က အပြောအဆို မွန်ရည်ပြေပြစ်မှု၊ အနေအထိုင် သိမ်မွေ့နူးညံ့မှု၊ သစ္စာရှိမှုတို့ကြောင့် သူ့အလုပ်ရှင်က ချစ်ခင်သနားကြသည်။ မိသားစုပမာ ပျော်ရွှင်စွာ နေထိုင်ကြသည်။ ချိုလဲ့လေးမှာလည်း တစ်ကောင်ကြွက်မို့ အောင်အောင်အား အစ်ကိုရင်းတစ်ယောက်ပမာ ချစ်ခင်၏။ နွဲ့ဆိုး ဆိုးတတ်၏။ ချိုလဲ့ စိတ်ကြိုက်မှန်သမျှ အောင်အောင်ကလည်း အလိုလိုက်သည်။ အဖေအမေများ မအားသောအခါ၌ အောင်အောင်ကပင် ရုပ်ရှင် […]
မရည်ရွယ်မိတဲ့ ချစ်စိတ်များ
နှဖူးထက်က ချွေးစလေးတွေကို လက်ခုံနဲ့ တို့သုတ်ရင်း ရှင်းလက်စ အမှိုက်တွေကို အမှိုက်ပုံးထဲ ထည့်လိုက်သည်။ အရာရာ နေရာတကျရှိမရှိ ဝေ့ဝဲကြည့်လိုက်ရင်း ကျေနပ်ဟန် ပြုံးသွားကာ အခုမှ စိတ်သက်သာသည့်ဟန်နှင့် အမှိုက်ပုံးနား တင်ပလ္လင်ခွေ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ခန့်ငြားသည့် ကုတင်ကြီးပေါ်မှ ပန်းပွင့်အကြီးကြီးပုံတွေနဲ့ ခင်းထားသည့် မွေ့ယာ ဖက်လုံး ခေါင်းအုံး စောင် အရာရာ စနစ်ကျဖြစ်သွားပြီမို့ ကိုကို့အခန်းလေးက နေချင်စဖွယ် အသွင်ကို ဆောင်နေသည် ။ အိစက်သည့် ဒီမွေ့ယာပေါ်မှာ ကိုကိုအိပ်မည့်ပုံစံလေးကို မျက်လုံးလေးမှေးကာ ပုံဖော်ကြည့်ရင်း ရှင်းသန့်သည့် မျက်နှာလေးပေါ်မှာ စွဲမက်ဖွယ်အပြုံးလေး ရှပ်ပြေးသွားသည်…။ မြလေး ဒီအိမ်ကြီးကိုရောက်တာ ၅ နှစ်ပင် ကျော်ခဲ့ပြီမို့ ဒီအိမ်သားတွေနဲ့ မြလေးဆိုတာ မိသားစုဆိုလျင်မမှား၊ ဦးဖေနှင့် ကိုကိုတို့ကပင် မြလေးကို အိမ်ဖော် (အိမ်ပေါ်) […]
လိုအင် ပြည့်သွားတဲ့ ဆရာမလေး
ဆရာမ ဒေါ်အေမီကျော်၊ ဆရာမကြောင့်သာ ဒေါ်တပ်ခေါ်ရသည် အသက်က ၂၅သာရှိသေးသည်။ ဆရာမက ရန်ကုန်က၊ သူတို့ နယ်မြို့လေးကို ဒီနှစ်မှ တာဝန်ကျလာသည်။ ဆရာမက တက္ကသိုလ်မှာတုန်းက ဂျင်မ်ဆော့စရာမလိုပဲ တောင့်တင်းလှပတဲ့ခန္ဓာကိုယ် ပိုင်ဆိုင်ထားသလို ဖြူဝင်းတဲ့အသားအရည်နဲ့ ချောမောလှပတဲ့ မျက်နှာလေးကြောင့် Queen ရခဲ့သည်ဟု သိရသည်။ ဆရာမက တက္ကသိုလ်မှာတုန်းက ချစ်သူရီးစား မရှိခဲ့ပေမယ့် ဆယ်တန်းတုန်းကတော့ ရီးစားထားဖူးပြီး ပါကင်အဖွင့်ခံရဖူးသည်။ အေမီကျော် ဆယ်တန်းကျောင်းသူဘ၀မှာ သူများတွေလိုပဲ ရေကူးသင်ချင်တာကြောင့် မိဘတွေကိုပူဆာတော့သည်။ မိဘတွေက ကျောင်းကဖွင့်သော ရေကူးသင်တန်းမှာမသင်စေပဲ အထူး သီးသန့်သင်စေချင်တာနဲ့ သူတို့မိတ်ဆွေတဦးရဲ့ သားဖြစ်တဲ့ ထွန်းကို နဲ့သင်စေသည်။ ထွန်းကိုသည် ရေကူးချံပီယံတယောက်ဖြစ်သလို အမြဲရေကူး လေ့ကျင့်နေသူမို့ ချပ်ရပ်တောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးပိုင်ရှင်တယောက်လဲဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ထွန်းကိုသည် တက္ကသိုလ်မှာလည်း King တစ်ယောက်ဖြစ်သလို […]
ကျွန်မ အရမ်းများ ယွထနေလား
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည် “သမီးကြီး ညည်းအဖေရော” “အိမ်သာသွားတယ် အမေ” “အာ့ဆိုလည်းနေပါစေ အမေ့ကိုအိမ်သော့ပေး အမေ ဆေးရုံပြန်သွားရဦးမယ်” “ရော့အမေ ” “အ အ” “ဟဲ့ ဘာဖြစ်တာတုန်း” “ပုရွက်ဆိတ်ကိုက်တာ အမေ” “ဆေးဖြန်းလေသမီး… အမေသွားပြီ သမီးအဖေ လာရင်ပြောလိုက် ဒီနေ့ည စာရင်းတွေ လုပ်ရမှာမို့လို့ ဆေးရုံမှာ အိပ်ရမယ် သမီးတို့သားအဖ ညစာကို ကြည့်ကြပ်သာ […]
အချိန်ကြာနေဖို့ပဲ လိုတယ်
“အား ပြွတ် ဗြစ် ဗြစ် ကျွတ် ကျွတ် ” ကေသီသည်ပက်လက်လှန်ထားသော ကျော်အောင်အပေါ်သို့ တက်ခွ ၍ ကျော်အောင်၏ ရင်ဘတ်ကို လက်ထောက်လျက်ကုန်း၍သူမဖင် ကြီးကို ပင့်ပင့်၍ဆောင့်ချကာ တက်လိုးနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကေသီက အပေါ်က တက်ခွလျက်စိတ်ကြိုက်လိုးပေးနေသော်လည်း ညီးတွား ရေရွတ်နေရသူမှာလည်း ကေသီဖြစ်နေလေသည်။ ကသီသည် တင်ပါး အစုံကို မြှောက်ကာကြွကာဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေရင်း စောက်ပတ်အတွင်းလီးက ချက်ကောင်းထိမိသောအခါ အားရကျေနပ်စွာခေါင်းကို မော့လျက်ပါးစပ်လေးဟကာ ညီးတွားမိခြင်းပင်ဖြစ်လေသည်။ အရည် ရွှမ်းသော စောက်ပတ်ဖြစ်သည့်အတိုင်း ကေသီ့စောက်ပတ်မှယိုစီး ကျလာသော စောက်ရည်များသည် ကျော်အောင်၏ဆီးခုံပေါ်ဝယ် အိုင် ထွန်းနေလေပြီ။” အား အင့် ကျွတ် ကျွတ် အား ဟီး ဟီး ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေး ရယ် ” အခုတော့ ကေသီသည်ဖင်ကိုမြှောက်၍မ၍ မလိုးတော့ဘဲ […]
မရည်ရွယ်ဘဲနဲ့ ဖြစ်သွားတာပါ ညီမလေးရယ်
ကျွန်တော့်အဖေ နောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့ ကျွန်တော် ရှစ်နှစ်သားလောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ ကျွန်တော့်မိထွေးမှာ သမီးတစ်ယောက် ပါလာပါတယ်။ သူကလည်း ကျွန်တော်နဲ့ ရွယ်တူပါပဲ။ မေမေ့နေရာကို အစားဝင်လာတဲ့သူဖြစ်လို့ သူတို့သားအမိ နှစ်ယောက်ကို ကျွန်တော် လုံးဝကြည့်လို့ မရပါဘူး။ နည်းနည်း အရွယ်ရောက်လာတော့မှ မေမေလေးရဲ့ စေတနာတွေ၊ မေတ္တာတွေကို နားလည်လာခဲ့ပါတယ်။ ဟိုကောင်မလေး သီရိနဲ့ကတော့ တစောင်းစေးနဲ့ မျက်ချေးပေါ့။ ကျွန်တော်က ကိစ္စတော်တော်များများမှာ အလျှော့ပေးခဲ့ပေမယ့် သူကတော့ ကျွန်တော့်ကို ဘယ်လိုမှ ကြည့်မရပါဘူး။ သူ့အမေက ကျွန်တော့်ကို အရေးပေးလို့လား မသိပါ။ ထားပါတော့လေ.. ဒါတွေက ငယ်ငယ်တုန်းကပါ။ အခုတော့ ကျွန်တော်ရော သူပါ ဒဂုံတက္ကသိုလ်မှာ တက်နေကြပါတယ်။ ကျွန်တော်က ဒုတိယနှစ်၊ သူက ပထမနှစ်ပေါ့။ ကျွန်တော့်မှာလည်း ရည်းစားလေး ဘာလေးနဲ့ပေါ့။ သူကတော့ […]