ကျွန်တော့အိမ်မက်ထဲမှာ နတ်သမီးလေး တစ်ပါး ကျွန်တော်ငပဲကို လာကိုင်ပြီး စုပ်ပေးနေတယ်။ ပြီးတော့ ညှစ်လိုက်သလို ခံစားမိတော့ အိမ်မက်က လန့်နိုးလာတယ်။ အပြင်မှာလဲ တစ်ယောက်ယောက် လာကိုင်နေသလို ခံစားမိတော့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ အော် မှတ်မိပြီ ငါ သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ စာလာကျက်တာဘဲ ဒါဆို “ဟာ…အမ” “မောင်လေး နိုးပြီလား ရှူးတိုးတိုး” သူပြောမှ ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ကောင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော့သူငယ်ချင်း အိပ်နေတာ သိုးနေတာဘဲ ပုဆိုးကလဲ ခေါင်းမှာ စွတ်လို့ “လာလာ မောင်လေး… အမ အခန်းလိုက်ခဲ့” ကျွန်တော် တွေဝေသွားတယ် အောက်က ကောင်ကလဲ ထောင်လို့ စိတ်ကလဲပါနေပြီ။ ခေါ်နေတာလဲ ကျွန်တော့သူငယ်ချင်းရဲ့အမ စိတ်တို့ ဒွန်တွဲနေတဲ့အချိန် မမရဲ့လက်ကလဲ ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့ လူပျိုရိုင်းလေး ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး “ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ မောင်လေး” “ဗျာ….ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး တစ်ခါမှ မလုပ်ဘူးလို့ ခုတောင် ထွက်ချင်နေလို့ ထွက်တော့မယ် အမ…. အား မရတော့ဘူး ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ အီးးး” သုတ်ထွက်လာတော့ မမက ပါးစပ်နဲ့စုပ်၍ အဆက်မပြတ် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း ထွက်သမျှ သုတ်တွေကို အကုန် စုပ်ယူမြိုချလိုက်တယ်။ “ကောင်းလိုက်တာဗျာ…. တစ်ခါမှ အဲလိုမကောင်ဖူးဘူး“ “ဒါဆို မောင်လေး အရင်က လုပ်ဖူးတယ်ပေါ့” “ အာ အဲလိုမဟုတ်ဘူး… ကိုယ့်ဖာသာဘဲလုပ်တာ အမ လုပ်ပေးသလို မကောင်းဘူး… အဲဒါပြောတာပါ” “ ဒါဆို ဒီထက်ကောင်းအောင် အမ လုပ်ပေးမယ် အမ အခန်းလိုက်ခဲ့..လာ” ဘာပြောကောင်းမလဲ စိတ်ထဲကသာ စိုးရိမ်နေတာ လူက ထလိုက်နေပြီ။ ပြီးမှ သတိရတယ် “အာ…အမ အမရဲ့အခန်းထဲမှ အမသူငယ်ချင်းတွေနဲ့လေ” “ အဲဒါဘာဖြစ်လဲ မောင်လေးက မလိုက်ချင်ဘူးလား” “အာ…ဟုတ်ပါဘူး ကျွန်တော်ဆိုလိုတာက သူတို့နဲ့ဖြစ်ပါ့မလားလို့” “အော်မောင်လေးရယ် အမ သူငယ်ချင်းတွေလဲ အမလိုဘဲ စမ်းကြည့်ချင်နေတာ… ဘာလဲ ငါ့မောင်က မကြိုက်လို့လား ….. အာ..မဟုတ်ပါဘူးဗျာ တခါမှ အတွေ့အကြုံမရှိတော့ ကျွန်တော်လဲ စမ်းချင်နေတာ…. လူများတော့ စိတ်လှုပ်ရှားဖို့တော့ ကောင်းတယ်နော်” သူငယ်ချင်းကို ပြန်ကြည့်တော့ လောကကြီးထဲ ဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာ မသိနိုင်အောင် အိပ်မောကျနေလေရဲ့။
ငါ သူ့အမအခန်း လိုက်သွားတာ ငါ့များ စိတ်ဆိုးနေမလားဘဲ…. အင်း.. ဒါပေမဲ့ သူ့အမအရင်း မဟုတ်ဘူးလဲ ကြားတယ်…. ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်လေ စားရကံ ကြုံလာတော့လဲ ရှလွတ်။ အော်… ပြောရအုံးမယ် ကျွန်တော် နာမည်က ကောင်းမြတ် သူငယ်ချင်းက ထက်မြတ်တဲ့ အဲဒါကြောင့် တွဲမိနေလားမသိပါဘူး။ ထက်မြတ်အမကတော့ မအေးငြိမ် မငြိမ်းလို့ဘဲ ခေါ်တယ်။ “ဟာ… ငါဒီနေ့အိမ်မက် မက်နေတာလား” “ခစ်ခစ်…ခစ်ခစ်….” ပါးစပ်က တောင် ယောင်ပြီးထွက်သွားတော့ မငြိမ်းက ဘေးကနေရယ်နေတယ် မယောင်ဘဲ နေနိုင်ရိုးလား။ အခန်းထဲမှာ တွေ့လိုက်ရတာက နတ်သမီးတွေလား မှတ်ရတယ် မငြိမ်းသူငယ်ချင်းတွေ ညဝတ် အင်းကျီ လေးတွေနဲ့ ဆက်ဆီကျနေတော့ လူရော စိတ်ရော ငယ်ပါရော ထလာပါလေရော သူတို့လဲ ကျွန်တော့ကို မြင်ရော “ခစ်ခစ်….ခစ်… မငြိမ်း နင် တယ်တော်ပါလား ဘယ်လို စည်းရုံးလာတာလဲ“ “ကောင်မတွေ နင်တို့ဘဲ စမ်းချင်လှကြည်ရဲ့ ဆိုလို့ ငါ အရှက်မရှိတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ပါအောင် ခေါ်လာတာနော် “ သူတို့က အဲလိုပြောနေတော့ ကျွန်တော် မျက်နှာ ဘယ်နားထားရမှန်းမသိဘူး။ ရှက်လိုက်တာလဲ လွန်ရော။ သူတို့ကလဲ ကျွန်တော်ကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ “ ကဲ မောင်လေး ရှက်မနေနဲ့တော့… အခန်းထဲ ဝင်လေ… အမတို့ရှက်ဖို့လဲ ထားအုံး“ “ဟုတ်” “ ဘာဟုတ်လဲ” “အဲ” “ကဲပါ မငြိမ်းရယ် စ မနေပါနဲ့တော့… သူရှက်ပြီး ထွက်ပြေးသွားရင် ငါတို့ အစီအစဉ်တွေ ပျက်သွားပါအုံးမယ်” လို့ပြောလိုက်တာကတော့ အဝါရောင် ဘောင်းဘီတိုအကြပ်လေး ဝတ်ပြီး တင်လုံး ကျစ်ကျစ်နဲ့ နို့ လုံးလုံးလေးနဲ့ ချောတယ်လို့ ပြောလို့ရတဲ့ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ နောက်တစ်ယောက်ကတော့ တင်ကြီးကြီး၊ ကြီးတယ်ဆိုပေမဲ့ ခါးသေးသေးလေးနဲ့ ယောက်ျားတိုင်း လည်ပြန်ကြည့်ရတဲ့ပုံ၊ သူမက ဇာပါးလေး ဝတ်ထားပြီး အတွင်းခံ အမဲရောင် ဝမ်းဆက်လေးတောင် မြင်နေရတယ် နောက်တစ်ယောက် မငြိမ်းကိုလဲ ကြည့်အုံးလေ။ မင်းကြီးကြိုက် ဘောဒီ လှလှနဲ့ ဆက်ဆီ ကျလှတဲ့သူမ။ ကျွန်တော့မှာ သူတို့ကို ကြည့်ပြီး အာခေါင်တွေတောင် ခြောက်လို့ တံတွေးတောင် ခဏခဏ မျိုချနေရတယ် “ကဲ ကိုယ်တော် တံတွေးတွေဘဲ မြိုချမနေနဲ့…. အမ မိတ်ဆက်ပေးမယ်..လာ” ဆိုပြီး လက်ဆွဲခေါ် အခန်းထဲဝင် တံခါး ပိတ်ပြီး စတင်မိတ်ဆက်ပေးတယ် လုံးကျစ်ကျစ်လေးနာမည်က မေသော်လှိုင်တဲ့ တင်းကြီးကြီး က ပန်းအိသင်းတဲ့ “ဟုတ်ကဲ့… ခုလို မိတ်လိုက်ရတဲ့…. အဲ.. ခုလို သိခွင့်ရတဲ့ အတွက်အများကြီး ဝမ်းသာပါတယ်ဗျာ” “ခစ်ခစ်…ခစ်ခစ် ..ခစ်ခစ် သူလည်း ငပြောင်ပဲ” မိတ်ဆက်ပေးပြီးတော့ ဘာသံမှ မထွက်တော့ဘဲ။
တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ဘယ်က ဘယ်လို စရမှန်းမသိတော့ဘဲ မှင်သက်နေကြရာမှ နဲနဲ သွက်သွက်လက်လက်ရှိတဲ့ မေသော်က “ကဲ…ဒီတိုင်းရပ်နေလို့တော့ အချိန်ကုန်တာဘဲ အဖက်တင်မယ်…. စလိုက်ကြစို့” စလိုက်ကြစို့ ဆိုပေမယ့် ကျွန်တော်မှာ ဘယ်က ဘယ်လိုစရမလဲ စဉ်းစားနေရတယ်။ အို ဘာဖြစ်ဖြစ်ဆိုပြီး စမယ်လုပ်တုန်းရှိသေး ကုတင်ပေါ်က နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နမ်းစုပ်နေကြပြီ…. ကိုလဲ အားကျမခံ မငြိမ်းဘက်လှည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို လှမ်းစွဲစုပ်လိုက်တော့တယ်… နှုတ်ခမ်းခြင်း စုပ်နမ်းနေရာမှ လက်ကလဲ နို့တွေကို အပေါ်ကနေ ဆုပ်ချေပေးလိုက်၊ ဖင်ကိုညှစ်လိုက်လုပ်တဲ့ အချိန်မှာ မငြိမ်းလဲ တဟင်းဟင် ဖီးတက်လာပြီး “အင်းကျီတွေ ချွတ်လိုက်ရအောင် ကောင်းကောင်းရယ်…” “ဟုတ်..မငြိမ်း” အင်းကျီတွေ အကုန်ချွတ်ပြီးတဲ့အချိန်မှာတော့ အားလုံး ကိုယ်စီ အောက်ခံလေးတွေသာကျန်တော့ တယ် ကျွန်တော်လဲ ဟိုနှစ်ယောက်ကိုပါ ကြည့်လိုက်တော့။ လားလား.. သူတို့က အောက်ခံတောင် မရှိတော့ဘူး မေသော် နို့လေးတွေက လုံးလုံးလေးရယ် အောက်က စောက်ဖုတ်အုံကလဲ အမွှေးရေးရေးလေးတွေ လှလိုက်တာ အရည်လေးတွေလဲ စို့လို့၊ ပန်းအိ ကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ ပေါက်စီနှစ်လုံး တပ်ထားသလား အောက်မေ့ရတယ်၊ စောက်ဖုတ်ကတော့ အမွှေးတော်တော်သန်နေပြီး တမျိုးကြည့်ကောင်းနေတယ်။ “ကဲ..ကိုယ်တော် ဒီတိုင်းရပ်ကြည့်နေမှာလား “ ဘေးလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ လားလား.. သူမလဲ မခေပါလား ပေါင်တန်သွယ်သွယ်ကြားမှာ အဖုတ်မွှေး ပါးပါးလေး နဲ့ မငြိမ်းကို ကြည့်ပြီး မနေနိုင်တော့ဘဲ အောက်က ငပဲကလဲ အစွမ်းကုန် မာတောင်နေပြီး အတွင်းခံထဲမှ ရုန်းထွက်နေချင်နေပြီလေ။ ဒါကို အလိုက်သိတဲ့ မငြိမ်းက ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ “အို….အဲ…ခစ်….”ဆိုပြီး ဘေးက နှစ်ယောက်က အသံထွက်လာတယ်။ “ငါတို့တော့ လူရွေးမှန်ပြီ “ ဆိုပြီး မေသော်က ပြောလဲပြော အရည်လဲ့နေတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတယ်လေ။ ပန်းအိဆို ခုထိ ပါးစပ်တောင် မပိတ်နိုင်ဘဲ မှင်သက်နေပြီး ကျွန်တော် ငပဲကိုဘဲ မျက်တောင် မခတ်ပဲ စိုက်က်ကြည့်နေတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာဘဲ မငြိမ်းက ဒါ ငါအရင် ဆိုတဲ့ ပုံနဲ့ ကျွန်တော့ငပဲကို ပါးစပ်နဲ့စုပ်ငုံလိုက်တော့ “အား..” “ဘာလို့လဲ မောင်လေး နာလို့လား” “ ဟုတ်ဘူး ကောင်းလို့…. ဆက်လုပ်ပေးပါအုံး မ” အဲဒီ အချိန်မှာဘဲ မေသော်က ထလာပြီး နောက်ကနေ သိုင်းဖက် နို့တွေနဲ့ပွတ်တော့တာဘဲ။ ပန်းအိကလဲ နှုတ်ခမ်းကို လာစုပ်နဲ့ ကျွန်တော်မှာ အိမ်မက် မက်နေသလားတောင် ထင်နေရတယ်။
ရှေ့မှာရှိနေတဲ့ ပန်းအိနို့တွေကို စမ်းလိုက်တော့မှ အိကနဲနေအောင် ကိုင်လို့ကောင်းမှန်းသိတော့မှ ဒါတကယ်ပါလားဆိုပြီး အတွေးတွေဖျောက်ပြီး လက်ရှိ လုပ်ငန်းပြန်စလိုက်တယ်။ ပန်းအိနဲ့ နှုတ်ခမ်းခြင်းနမ်းနေရာမှ နို့တွေကို ငုံစုပ်ပေးလိုက် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျှာလေးနဲ့ လိုက်ယက်လိုက်တော့ ပန်းအိ ငြီးသံ ထွက်လာတယ်။ နောက်က မေသော်ကလဲ အားမလိုအားမရနဲ့။ သူ့အဖုတ်နဲ့ ကျွန်တော် တင်ပါးတွေကို လိုက်ပွတ်နေတယ် အောက်က မငြိမ်းကလဲ ဒစ်တဝိုက် လျှာလေးနဲ့က်ယက်လိုက် လီးတစ်ချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်နဲ့ အစွမ်းကုန် ပညာပြနေတော့ ကျွန်တော့်မှာ တစ်ချီ ပြီးထားတာတောင် ပြီးချင်ချင် ဖြစ်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ “ကုတင်ပေါ် သွားရအောင်ဗျာ”ဆိုပြီး ပြောလိုက်တော့ ပန်းအိက အရင် လေးဖက်ထောက် တက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ မငြိမ်းခေါင်းကို ဆွဲမပြီး ဖယ်ခိုင်းတာကို မဖယ်ချင်ဖယ်ချင်နဲ့ လီးကို ပြန်ထုတ်ပေးတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ တံခါးပွင့်သံ ကြားလို့ နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့… လားလား ထက်မြတ်ရယ်လေ ပုဆိုးချွတ်ပြီး လီးတထောင်ထောင်နဲ့ အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။ “အာ..အဲ…အို….ဟယ်” ကျွန်တော်တို့ အခန်းထဲက လေးယောက်လုံး မင်သက်ကုန်ကြတယ်။ အဲဒီတော့မှ ကျွန်တော်သူငယ်ချင်းက “ ခွေးမသား….ငါ့တောင် မခေါ်ဘူး ဒီမှာလာပြီး…. စားပွဲကျင်းပနေတယ်ပေါ့” အာ.. မဟုတ်ပါဘူးကွာ”။ “ဘာမဟုတ်ရမှာလဲ ခုမိပြီလေ” ကျွန်တော်လဲ ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ဘဲ ရယ်ကျဲကျဲ လုပ်နေတော့ မငြိမ်းက သတိဝင်လာပြီး “မောင်လေး…မမတို့က မင်းနဲ့မကောင်းတတ်လို့ပါ” “အာ ဘာမှ မကောင်းတာမရှိဘူး ကောင်းတာလုပ်တာဘဲ ကျွန်တော်လဲ ပါမယ်ဗျာ”။ မငြိမ်းတို့သူငယ်ချင်းတွေ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်လိုက် ထက်မြတ်ရဲ့ ထောင်နေတဲ့ ငပဲကို ကြည့်လိုက်နဲ့။ “ကဲ…ဒါဆိုလဲ ပိုကောင်းသွားတာပေါ့ စလိုက်ကြစို့” ကျွန်တော်က မငြိမ်းကိုပွေ့ပြီး ကုတင်ပေါ် ကိုယ်တပိုင်း တင်ပေးလိုက်တယ်။ ကျန်တဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းက ကုတင်အောက်မှာထားပြီး အပြာကားတွေ ကြည့်ပြီး လုပ်ချင်နေတဲ့အတိုင်း လှပတဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲ လျှာနဲ့သပ်တင်လိုက်တယ်။ မငြိမ်းဆီမှ အားကနဲ အော်သံထွက်လာပြီး ကျွန်တော့ခေါင်းကို အတင်းဖိကိုင်ပြီး ဆံပင်တွေထဲ ထိုးဖွတော့တယ်။
“အား..ရှီး…..အား….ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရာ…. စုပ်စုပ် ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်… လုပ်တတ်လိုက်တာ….. အား…..ရှီး….ကျွတ်..ကျွတ်….ရှီး” ထက်မြတ်ကလဲ ဘေးမှာ ပက်လက်ဝင်အိပ်ပြီး သူ့ရဲ့တောင်နေတဲ့ ငပဲကို မေသော်က စုပ်ပေးနေတယ်။ သူ့ခေါင်းပေါ်ကို ပန်းအိက တက်ခွပြီး မြင်းစီးသလို ပွတ်နေတော့တယ်။ “အား…ရှီး…..အား….ကောင်းတယ် စုပ် စုပ်…. နင်တို့တွေ အတွေ့အကြုံမရှိဘူးသာ ပြောတယ် လုပ်တတ်လိုက်တာ အား….အင်း…ရှီး” ကျွန်တော်လဲ မငြိမ်းအစိလေးကို စုပ်လိုက် လျှာလေးနဲ့ အကွဲကြောင်းထဲ ထိုးမွှေလိုက်နဲ့ အပြာကားထဲက နည်းတွေအတိုင်း လုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ အနံ့အသက်လဲကောင်း တခါမှလဲ မလုပ်ဘူးတော့ ယက်ကောင်းကောင်းနဲ့ အစွမ်းကုန် ယက်ပေးလိုက်တယ်။ “ကောင်းမြတ်… မမ မနေနိုင်တော့ဘူး…. လုပ်တော့လေ”ဆိုပြီး မငြိမ်းက ပြောတော့ “အင်း” ဆိုပြီး မက်တက်ရပ်ပြီးတော့ မငြိမ်း ခြေနှစ်ချောင်းကို ကိုင်ပြီး လီးကို အဖုတ်၀မှာတေ့ပြီး သွင်းတော့ မဝင်ဘူး ဘေးထွက်သွားတယ်။ မငြိမ်းလဲ ဘေးချော်ချော်ထိုးနေတော့ အားမရတော့ဘဲ မောင်လေး မှန်တင်ခုံပေါ်မှာ အုံးဆီရှိတယ် အဲဒါနဲ့ သုပ်ပြီး ထည့်ပါလား။ ကျွန်တော်လဲ အုန်းဆီသွားယူတုန်း ထက်မြတ်ဆီက အသံထွက်လာတယ်။ “အား..ပြီးပြီ ပြီးပြီ…. စုပ်စုပ် အား…” ထက်မြတ်လဲ မေသော့်ပါးစပ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ မေသော်ကလဲ သုတ်ရည်တွေ မကုန်မချင်း စုပ်ငုံပေးနေတယ်။ ထက်မြတ် မျက်နှာပေါ်က ပန်းအိကလဲ “အား..အား..အိုးးရှီးးး”အော်ပြီး ထက်မြတ်မျက်နှာပေါ် စောက်ရည်တွေ ပန်းချလိုက်တာ တွေ့တော့ ကျွန်တော်လဲ မနေနိုင်တော့ဘဲ အပြေးတစ်ပိုင်းနဲ့ အုံးဆီဗူးယူ လိင်တံမှာသုပ်ပြီး မငြိမ်းအဖုတ်ထဲကို အတင်း ထိုးထဲ့လိုက်တော့ တဝက်လောက် ဝင်သွားတယ်။ မငြိမ်းက အားကနဲ အော်ပြီး “ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ ကောင်းမြတ်ရယ် အမ ထွက်မပြေးပါဘူး” “ဟုတ်..ဟီး.. အားပါသွားလို့ပါ မရယ်…. ခု ဖြေးဖြေး လုပ်မယ်နော်” ဝင်နေတဲ့ တဝက်လောက်ကို ပုံမှန်လေး အသွင်းအထုတ် လုပ်နေရင်း နဲနဲ ထပ်ထိုးလိုက်တော့ အလယ်မှာ တစ်ခုခု ခံနေသလိုဘဲ။ ဒါဆို ငါကြားဘူးနေတဲ့ အပျိုမှေးဖြစ်ရမယ်။ နဲနဲ အသွင်းအထုတ် လုပ်ရတာ ချောလာတော့မှ အားနဲ့ ဆောင့်ထည့်လိုက်တော့ “ဗျစ်ဖောက်”ဆိုတဲ့ အသံ ကြားလိုက်ရပြီး အတွင်းကို လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်သွားတော့တယ်။ မငြိမ်းကလဲ “ အမေ့… အား ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဆိုမှ” ဆိုပြီး မျက်စောင်းထိုးပြီး ကြာမူပိုပါတော့တယ်။
ဘေးမှာလဲ ဘယ်တုန်းကတည်းက ကြည့်နေတာလဲ မသိတဲ့ မေသော်ကလဲ အသံကို နားထောင်ပြီး စိတ်တွေကြွလာတယ်နဲ့ တူတယ် သူလဲ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ဖင်ထောင်ကာ မငြိမ်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ငုံ့စုပ်တော့တယ်။ ကျွန်တော်မျက်စိရှေ့မှာ ပေါ်နေတဲ့ မေသော့်အဖုတ်လေးကို ကုန်းစုပ်လိုက်တယ်။ မေသော်လဲ ကော့တက်သွားပြီး တအင်းအင်း နဲ့ ညည်းရင်း ကျွန်တော့် လျှာကို ခံယူနေတယ်။ အောက်ကလဲ မငြိမ်းအဖုတ်ထဲမှာ အသွင်းအထုတ် မှန်မှန်လုပ်ရင်း လျှာအစွမ်းလဲ ပြနေတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမအရသာ အပြည့်အ၀ ခံစားနေတော့တယ်။ “အား…အီး.. ကောင်းမြတ်… မောင်လေး နာနာ ဆောင့်ကွာ… မမ ကောင်းနေပြီ” မငြိမ်းက ပြောတော့ ကျွန်တော်လဲ အားကုန် ကြုံးဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။ “အ..မေသော်လဲ ကောင်းနေပြီး မရပ်နဲ့ ဆက်စုပ်ပေးအုံး“ ကျွန်တော်လဲ မငြိမ်းအဖုတ်ထဲ အားကုန်ဆောင့်နေရလို့ မေသော်ကို ဆက်စုပ်လို့ မရတော့ဘူး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်နေတာတွေ့တော့ ပန်းအိက “လာ ဒီဘက်ကို ငါ ဆက်စုပ်ပေးမယ်…. အင်း…အိ…အား…. ဖြေးဖြေးလုပ်နော် ထက်မြတ်” ထက်မြတ်ကိုလဲပြော မေသော်ကိုလဲ သူ့မျက်နှာပေါ် တက်ခွ ခိုင်းလိုက်တယ်။ ထက်မြတ်က ပန်းအိ အဖုတ်ထဲကို ဘယ်တုန်းထဲက သွင်းလိုက်မှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။ မငြိမ်းအဖုတ်ကို ဆောင့်ကောင်းကောင်းနဲ့ လုပ်နေလိုက်တာ ပန်းအိပြောမှ ကြည့်လိုက်တော့ ထက်မြတ်က အသွင်းအထုတ်တောင် မှန်မှန်လုပ်နေပြီ။ ထက်မြတ်လီးမှာလဲ သွေးစနဲနဲ တွေ့လိုက်တော့ ကျွန်တော်လဲ ပြုံးမိလိုက်တယ်။ အဲဒါကို မငြိမ်းက တွေ့တော့ “ကဲ.. ကိုယ်တော် ဒီမှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ လုပ်ပါဆိုမှဘဲ သူများ သွားကြည့်နေတယ်“ဆိုမှ ကျွန်တော်လဲ မငြိမ်းကို သတိရပြီး အားကုန်ဆောင့်တော့တယ်။ “အား….အင့်…အီး…ရှီး…. ကောင်းမြတ် လိုး…. ဆောင့်လိုး…အင်း…အီး…ရှီး…အား…ပြီး…ပြီးချင်လာပြီ… ကောင်းမြတ်ရေ ဆောင့်ဆောင့်…. အမ ပြီးပြီး အား….အမေ့ အား…..ရှီးးး” ကျွန်တော်လဲ မငြိမ်း အသံကြားတော့ အားတက်လာပြီး အစွမ်းကုန် ဆောင့်လိုက်တာ သုတ်တွေပါ မထိမ်းနိုင်ဘဲ မငြိမ်းအဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပြီး မငြိမ်းကိုယ်ပေါ် ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲလိုက်တော့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်လဲ အသက်ပြင်းပြင်းရှူရင်း ခဏနားနေတော့ ဘေးက ထက်မြတ်က ပန်းအိကို လုပ်နေရာမှ ပန်းအိအဖုတ်ထဲက လီးဆွဲထုတ်သံ ကြားလိုက်တော့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။
လီးကို မေသော့် ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်တာ တွေ့တော့ အာ.. ဒီကောင် တော်တော် တတ်နေပါလား။ မေသော်ကလဲ ဝင်လာတဲ့ လီးကို အားရပါးရ စုပ်တော့တာဘဲ။ ပန်းအိကလဲ မေသော့် အဖုတ်ကို စုပ်လိုက် ယက်လိုက်နဲ့ လျှာအစွမ်းပြပြီး ပညာကုန်သုံးနေတော့ မေသော်လဲ မနေနိုင်တော့ဘဲ ပန်းအိလျှာနဲ့ သူ့အဖုတ်ကို အတင်းပွတ်ကာ စောက်ရည်တွေ ပန်းအိမျက်နှာပေါ် ပန်းချလိုက်တော့တယ်။ ထက်မြတ်ကလည်း လီးကို မေသော့်ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ပန်းအိအဖုတ်ထဲကို ပြောင်းထည့်ကာ အားကုန်ကြုံးဆောင့်နေတယ်။ “အီး…အင့်… အင့်…အီး… ထက်မြတ် မမ ကောင်းလာပြီ….. မြန်မြန် ဆောင့်တော့နော်..အီး…ရှီး…အအအိုးး” ပန်းအိက ပြောလိုက်ရော မေသော်လဲ ပန်းအိမျက်နှာပေါ်မှ ဆင်းပြီး ပန်းအိမျက်နှာပေါ်က ပေပွနေတဲ့ သူ့ စောက်ရည်တွေကို လိုက်ယက်ပါတော့တယ်။ အဲဒါလဲတွေ့ရော တစ်ချီပြီးထားတဲ့ ကျွန်တော့ညီလေးလဲ ပြန်ထောင်ထလာပါလေရော။ မငြိမ်းကို ကြည့်လိုက်တော့ သူမက ပြုံးပြီး “တော်တော်ကဲ…. ဟင့်… ဒီကတော့ မရသေးဘူးနော် ရေသွားဆေးလိုက်အုံးမယ်” “အင်း….ဒါဆိုရင်တော့ မမမေသော်ရော” “ဒို့ကတော့ ရယ်ဒီဘဲ ကောင်းမြတ်” “အဲဒါမျိုးမှ ကြိုက်တာ…. ကဲ မမမေသော် စလိုက်ရအောင်” ပြောပြီး လေးဖက်ထောက်လျှက် ဖြစ်နေတဲ့ မေသော့်ဖင်ကို ကျွန်တော်ဘက်ကို ဆွဲယူပြီး အဖုတ်၀ကို တေ့လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အရည်ရွှဲနေတဲ့ မေသော့်အဖုတ်ထဲကို ထည့်လိုက်တော့ ဖြေးဖြေးချင်း တစ်ရစ်ချင်း ဝင်သွားတယ်။ အထဲမှာ အပျိုမှေးပါး မရှိတော့ဘူး ဒါဆို ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲမသိဘူး။ စဉ်းစားနေတုန်း မေသော်က “လုပ်မှာ လုပ်တာမဟုတ်ဘူး ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲ” “အဲ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး” “ဒါဆိုရင်လဲ မြန်မြန် လိုးပေးတော့” ကျွန်တော်လဲ သူမစိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ပန်းအိကို ထက်မြတ်က ဆောင့်လိုနေရင်း “အီး…အား…ရှီး….အင့်..အင့်…. အီး..ထွက်ပြီ ထက်မြတ်ရေ…အီး…အမေ့..အား…ရှီး..ကျွတ်..ကျွတ်” ပန်းအိမှာ ဖင်ကို အစွမ်းကုန်ပင့်ကာ ထက်မြတ် ဆောင့်ချက်များကို ခံယူရင်း ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်ကာ ကာမ အထွက်အထိပ်သို့ တက်လှမ်းသွားပေမဲ့ ထက်မြတ်ကတော့ မပြီးသေးဘူး။ ပန်းအိအဖုတ်ထဲမှာ လီးကို ထိုးစိမ်ထားရင် ကျွန်တော်ကို မျက်စ ပြစ်ပြတယ်။ ဘယ်လိုလဲပေါ့ ကျွန်တော်ကလဲ မေသော့်ကို မေးငေါ့ပြ တော့ မေသော်က ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကို ကြည့်ကာ “လာလေ ထက်မြတ်”ဆိုပြီး ထက်မြတ်လီးကို ဖမ်းဆွဲပြီး ပါးစပ်ထဲ စုပ်ငုံလိုက်တယ်။
ကျွန်တော်လဲ အံအားသင့်နေတော့ ဆက်မဆောင့်ဘဲ မှင်သက်နေမိတယ်။ အဲဒါကို မေသော်က အားမလိုအားမရ ဖြစ်ပြီး “ကဲ ကောင်းမြတ် လုပ်လေ… ဘာလို့ ရပ်နေတာလဲလို့” “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး…. အံ့သြနေတာ” “ဘာမှ အံ့သြမနေနဲ့…. နင်တို့နှစ်ယောက် ညှပ်ချချင်တဲ့ ဆန္ဒရှိရင်…. ငါက အသင့်ဘဲ” ဒီတခါတော့ ကျွန်တော်တင် မဟုတ်ဘူး ထက်မြတ်ပါ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ရင်း မှင်သက်နေတယ်။ ပြီးမှ နှစ်ယောက်လုံး သတိဝင်လာပြီး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မျက်စပြစ်ကာ လုပ်ငန်း စကြဖို့ ပြင်ဆင်တော့တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ မငြိမ်းက ရေချိုးခန်းထဲမှ ပြန်ရောက်လာပြီး “ကောင်မ ကဲနေတယ်ပေါ့… နင့် စမ်းချင်နေတဲ့ ပုံစံကို ခုစမ်းတော့မလို့လား” “အင်း… ဒါမျိုးအခွင့်အရေးက နှစ်ခါ ပြန်မရဘူးလေ မငြိမ်းရယ်” ။ “အေးပါ… နင်ပဲ စမ်းမနေနဲ့နော်…. ငါလဲ နင်ပြောပြောနေကထဲက စိတ်ကူးထဲမှာ အဲလိုမျိုး စမ်းကြည့်ချင်နေတာ…. နင်ကောင်းရင် ငါ့လဲ ပြောပြအုံးနော်” “အေးပါ ခုဘဲသိရမယ် ခဏစောင့်” ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ကို ဘေးမှာထားပြီး သူတို့က နည်းပေါင်းစုံ စမ်းသပ်ဖို့ လုပ်နေကြတာ။ ကျွန်တော်တို့လဲ အားကျမခံ ငါတို့ အစွမ်းပြရတာပေါ့ဆိုပြီး နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ကြိမ်းဝါးပြီး အောက်က ညီတော်မောင်ကို အလုပ် ဆက်လုပ်စေလိုက်တယ်။ ဆောင့်တာရပ်ပြီး ကျွန်တော်က ပက်လက်လှန်ပြီး ညီတော်မောင်ကို ထောင် ထားပေးလိုက်တယ်။ မေသော်က အပေါ်ကနေ သူ့အဖုတ်နဲ့ တေ့ပြီး တက်ထိုင်လိုက်တယ်။ ထက်မြတ်က မေသော့်နောက်မှာ နေရာဝင်ယူပြီး ဘေးနားက အုန်းဆီပုလင်းထဲက အုန်းဆီယူပြီး သူ့လီးကို သုတ်လိမ်းလိုက်တယ်။ မေသော့်ဖင်ထဲကိုလဲ သုတ်လိမ်းလိုက်ပြီးတော့ သူ့လီးကို မေသော့်ဖင်ထဲ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးထဲ့လိုက်တယ်။ မေသော့်မှာ မျက်လုံမှေးဆင်းပြီး အဖုတ်ထဲကနေ ကျွန်တော့် ညီတော်မောင်ကို အတင်းညှစ်နေတယ်လေ။ ကျွန်တော်လဲ ဖီးလ်တက်ပြီး ပြီးချင်ချင်တောင် ဖြစ်သွားတာ မနဲထိန်းထားလိုက်ရတယ်။ ထက်မြတ်ကတော့ သူ့ညီတော်မောင်ကို တဆုံးထိုးထဲ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း စလိုးနေတော့တယ်။ ကျွန်တော်လဲ အားကျမခံ ညီတော်မောင်ကို ပင့်ထိုးပေးလိုက်တော့ မေသော်မှာ ညည်းသံတွေ ထွက်လာတယ်။ “အင်း…အီး..ရှီး..…အီး…ကျွတ်..ကျွတ်” “အား..ကောင်းတယ်….အင့်..ဟင်း…ဆောင့်..ဆောင့်တော့…အအအ အီး” ထက်မြတ်လဲ နောက်ကနေ အားကုန်ဆောင့်၊ ကျွန်တော်လဲ ပင့်ထိုးနဲ့ မီးကုန်ရန်းကုန် ကြမ်းပါတော့တယ်။ မငြိမ်းနဲ့ ပန်းအိလဲ ခြောက်ကိုး ပုံစံနဲ့ တစ်ယောက်အဖုတ် တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ယက်နေကြတယ်။ ကျွန်တော်တို့လဲ ဆောင့်လိုးနေရင်းက ကျင်တက်လာပြီး သုတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ကိုယ်စီ အသုံးတော်ခံနေတဲ့ အပေါက်ထဲကို သုတ်တွေ တလဟော ပန်းထည့်လိုက်ကာ ကာမအထွတ်အထိတ်သို့ တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားတော့တယ်။
မေသော်လဲ အိပ်ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ပြီး စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတာကို ညီတော်မောင်မှ တဆင့် ခံစားမိလိုက်တယ်။ မငြိမ်းနဲ့ပန်းအိလဲ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန် အဖုတ်ယက်နေရာမှ နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူပြီးသွားတော့ ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့လဲ ခြေကုန်လက်ပန်းကျကာ အိပ်မောကြသွားတော့၏။ တစ်ရေးနိုးတော့ ကျွန်တော့် ညီတော်မောင်မှာ တင်းကနဲနေအောင် ခံစားမိတယ်။ မျက်လုံးကို မဖွင့်ချင် ဖွင့်ချင်နဲ့ ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ပန်းအိက ကျွန်တော့်ညီတော်မောင်ကို သူ့အဖုတ်ထဲထည့်ပြီး အပေါ်ကနေ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်နေလေရဲ့။ ဘေးဘက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မငြိမ်းနဲ့ မျက်နှာချင်း ဆိုင်မိသွားတယ်။ ပြီးတော့ မငြိမ်းက ကျွန်တော့် နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲယူ စုပ်နမ်းတာ ခံလိုက်ရတယ်။ မငြိမ်းကိုယ်က အငြိမ်မနေဘဲ လှုပ်နေတာတွေ့တော့ ထက်မြတ်က မငြိမ်းကို လိုးနေမှန်းသိလိုက်တယ်။ မေသော်ကလဲ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ သူတို့တွေ ဘယ်တုန်းထဲက လုပ်နေတာလဲ မသိဘူး ငါ့တောင်မနိုးဘူးလို့ တွေးနေတုန်း မေသော်က မျက်နှာပေါ် ခွတက်လာတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အဖုတ်နဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို ပွတ်တော့တာဘဲ။ ကျွန်တော်လဲ လျှာကိုထုတ်ပြီး အစိလေးကို သိမ်းယက်လိုက်တယ်။ မေသော်ကလဲ အားကျမခံ စအိုဝနဲ့ပါ ကျွန်တော့်လျှာကို လိုက်ပွတ်နေတယ်။ “အီး…ရှီး….အင့်…”ပန်းအိက ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးပြီး အားကုန်ဆောင့်နေရင်းက “မေသော် ငါ့ဖင်လဲ ယက်ပေးအုံး..အီး..ရှီး..” ပန်းအိလဲ ဆောင့်နေရင်းက မေသော့်ကို လှမ်းပြောလိုက်တယ်။ မေသော်လဲ ပန်းအိ ဖင်ကားကားကြီးကို ဖြဲကာ စအို ကိုလျှာနဲ့သိမ်းယက်ပေးလိုက် ကျွန်တော် မျက်နှာကို သူ့ဖင်နဲ့ပွတ်လိုက်နဲ့ ကာမ အရသာကို အပြည့်အ၀ ခံစားနေ ကြတော့တယ်။ ဘေးက ထက်မြတ်နဲ့ မငြိမ်းလဲ အားကုန်ဆောင့်ရင်း ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ငြိမ်သက်သွားကြတယ်။ ပန်းအိလဲ ဆောင့်နေရင်းကနေ ရပ်လိုက်ပြီး အုန်းဆီပုလင်းယူကာ ကျွန်တော့် လိင်တံကို သုတ်လိမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့စအိုဝမှာတေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချလိုက်တော့တယ်။ ကျွန်တော်လဲ ပါးစပ်ကမအားဘဲ မေသော့်အဖုတ်ရော စအိုရော ယက်ပေးနေရတော့ ပန်းအိ စအိုထဲ လီးအဝင်အထွက်ကို မတွေ့ရဘဲ ဖြစ်နေတော့ စိတ်ထဲ တမျိုးခံစားလာရတယ်။ အားမလိုအားမရလဲ ဖြစ်လာတယ်။ ပန်းအိလဲ ကျွန်တော့်ဖက် မျက်နှာမူလျှက် ပြန်ဖြစ်နေတော့ မေသော်က ပန်းအိ အဖုတ်ကို လျှာနဲ့ယက်ပေးနေတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။
လီးတချောင်းလုံးလဲ ကျင်တက်လာပြီး ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာတော့ စိတ်ကိုထိန်းကာ မေသော့်အဖုတ်ကို လျှာနဲ့ အစွမ်းကုန် ယက်ပေးနေလိုက်တယ်။ “ဖွက်..ဖွက်…အင့်…အင့်…အီး…ဖောင်း..ဖောင်း” ပန်းအိ အားကုန်စောင့်နေပြီ ကျွန်တော်လဲ သုတ်ကိုမနဲထိမ်းကာ မေသော့် အဖုတ်ထဲ လျှာနဲ့လိုးပေးနေမိတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဘယ်လိုမှ မထိန်းထားနိုင်တော့ဘဲ ပန်းအိစအိုထဲသို့ သုတ်တွေကို အစွမ်းကုန် ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ မေသော်ကလဲ ကျွန်တော့်မျက်နှာကို အတင်းဖိပွတ်နေတော့ သူမ ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ စိတ်ကသိလိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ လျှာကို အစွမ်းကိုထုတ်ပြီး အစိလေးကိုပါ သိမ်းယက်နေတုန်း ပန်းအိက ကျွန်တော့်ပေါ်ကနေ ဆင်းပြီးကျွန်တော့်ဘေးနားမှာ လာအိပ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မငြိမ်းက သူမမျက်နှာပေါ် တက်ခွပြီး အဖုတ်နဲ့ ပွတ်နေတုန်း ထက်မြတ်က မငြိမ်းစအိုထဲ နောက်ကနေ သွင်းနေတာ တွေ့လိုက်တယ်။ မေသော်လဲ အဖုတ်က ပွစိပွစိလုပ်ရင်း ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ် စောက်ရည်တွေ ပန်းချလိုက်တယ်။ ပန်းအိကလဲ မငြိမ်းအဖုတ်ကို ယက်လိုက် အစိကို လက်နဲ့ပွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတယ်။ ထက်မြတ်က မငြိမ်းစအိုထဲ စိတ်ကြိုက် အားကုန်ဆောင့်နေတာ တွေ့တော့ ကျွန်တော့်ငပဲလဲ ပြန်ထောင်ထလာတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ကိုယ့်ကိုကိုတောင် အံ့သြသွားတယ်။ အရင် ဂွင်းထုတာတောင် အဲဒီလောက်ဆို မထောင်နိုင်တော့ဘူး။ ခုတော့ အစွမ်းကုန် ပြန်ထောင်လာပြန်ပါလေရော။ မငြိမ်းလဲ ကျွန်တော့်ငပဲကို ကြည့်ပြီး ထက်မြတ်ကို “ခဏပြန်ထုတ်ပေးအုံး ဒီမှာ ကောင်းမြတ်ဟာ ပြန်ထောင်လာပြီ အမ နေရာပြောင်းလိုက်အုံးမယ်” ကောင်းမြတ်လဲ ဘာဆိုတာ သဘောပေါက်သွားကာ မငြိမ်းစအိုထဲက သူ့ငပဲကို ဆွဲထုတ်ပေးလိုက်တယ်။ မငြိမ်းလဲ ကျွန်တော့်ပေါ် တက်ခွပြီး မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ သူ့အဖုတ်မှာ ကျွန်တော့်လီကို တေ့ကာထိုင်ချလိုက်ပြီး ဖိဆောင့်နေတုန်း ထက်မြတ်ကို လှမ်းကြည့်ကာ “မမကို ညှပ်ချလေ ထက်မြတ်…. မမ နောက်ပေါက်ထဲ ထည့်လိုက်…” ထက်မြတ်လဲ တုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ မငြိမ်းနောက်ကနေ နေရာယူပြီး မငြိမ်းစအို၀ကို သူ့လီးတေ့ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့တယ်။ ဒီတိုင်းလုပ်နေရင်း မငြိမ်းက ညောင်းလာပြီဆိုတာနဲ့ ထက်မြတ်က မငြိမ်းစအိုထဲက သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်ပေးလိုက်တော့ မငြိမ်းကလဲ သူ့အဖုတ်ထဲက ကျွန်တော့်လီးကို ထုတ်ကာ မက်တပ်ရပ်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးကာ လှည့်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဘာလုပ်မလဲကြည့်နေတုန်း သူ့စအိုဝမှာ ကျွန်တော့လီးကို တေ့ပြီးထိုင်ချလိုက်တယ်။ အဲဒီတော့မှ ကျွန်တော်ရော ထက်မြတ်ရော သဘောပေါက်ပြီး ထက်မြတ်က မငြိမ်းအဖုတ်ထဲ သူ့လီးထိုးထဲ့ကာ အားကုန်ဆောင့်တော့တယ်။
မငြိမ်းလဲ အသံစုံထွက်လာပြီး “အိုးးအီးး မြန်မြန်ဆောင့်ပေးတော့… အမ ပြီးတော့မယ် မြန်မြန်ဆောင့်…အား… ရှီး…ဆောင့်… ဆောင့်…. ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်…. အမကို…. အားမနာနဲ့ စောင့်ထား… အား..အီး…အင့်…အီး…အမေရေ… အား..အား..ထွက်ပြီ…အား….အမယ်လေးလေး…အား…. အီး..ရှီး…ကောင်းလိုက်တာ… ဒီတစ်ခါ အကောင်းဆုံးဘဲ ဟင်း….” မငြိမ်းလဲ ငြိမ်ကျသွားတော့ ကျွန်တော်တို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်လဲ ဒီတိုင်း ငြိမ်နေပေးထားလိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော်တို့ မပြီးသေးတော့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် မျက်စပြစ်ပြီး ဘာဆက်လုပ်မလဲပေါ့။ အဲဒီတော့ ဘေးနားက ပန်းအိက “မငြိမ်း နင်ပြီးရင်… ဆင်းတော့လေ…. ငါလဲ စမ်းကြည့်ချင်တယ်…. နင်ခံရတာ တော်တော်ကောင်းလား” “မေသော် ပြောပြတုန်းက သိပ်မထူးဘူး ထင်တာ…. လက်တွေ့ခံစားကြည့်တော့မှ ဆွေမျိုးမေ့အောင်ကို ကောင်းတာ… ဝတောင် မဝချင်ဘူး ထပ်ခံချင်သေးတယ်…. အဲဒီပုံစံမျိုးနဲ့“ “ခုတော့ ငါ့အလှည့်ပေးပါအုံး ငါလဲစမ်းချင်သေးတယ်…. နင်ဆင်းတော့လေ” မငြိမ်းလဲ မဆင်းချင်ဆင်းချင်နဲ့ အင်တင်တင်လုပ်နေတုန်း ထက်မြတ်က မငြိမ်းအဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ မငြိမ်းက “ဟာ… ဒီမှာ ဇိမ်ခံနေတာကို နင်က ဇွတ်ဆွဲထုတ်တာဘဲ…. ခဏလေးထည့်ထားတော့ ဘာဖြစ်မှာ မို့လို့လဲ” မငြိမ်းလဲ အားမလိုအားမရ လေသံနဲ့ ထက်မြတ်ကို အပြစ်တင်တော့ ပန်းအိက “မငြိမ်း တော်ပြီလေဟာ…. ငါ့အလှည့်ပေးအုံး ငါလဲခံချင်သေးတယ်…. ထက်မြတ်ကို အပြစ်တင်မနေနဲ့….. လာ ထက်မြတ် ပန်းအိထဲ ပြောင်းထည့်” ထက်မြတ်က “ခဏ ခဏ… ငါတို့ မတ်တပ် လုပ်ကြည့်ကြရအောင်…. ဟရောင် ကောင်းမြတ် သဘောတူလား” “အေး ကောင်းတယ် ငါလဲစမ်းကြည့်ချင်တယ် ဒါပေမဲ့” “ဘာ ဒါပေမဲ့လဲ….” “ငါတော့ ပြိုင်းနေသလိုဘဲ နောက်နေ့မှ စမ်းပါလားကွာ ခုတော့ မငြိမ်းကို လုပ်သလိုဘဲ လုပ်ကြတာပေါ့”။ ပန်းအိကလဲ “ငါလဲ မတ်တပ် မနေတတ်ဘူးနော်…. ရိုးရိုးပဲ စလုပ်ပါလား နောက်မှ လုပ်လဲရသားနဲ့” ထက်မြတ်လဲ အင်တင်တင်နဲ့ ကုတင်ပေါ် လွတ်တဲ့နေရာမှာ ပက်လက်လှန်ပြီး လီးကို ထောင်ပေးထားလိုက်တယ်။
ပန်းအိလဲ ထက်မြတ်ပေါ်ခွပြီး သူ့အဖုတ်နဲ့ ထက်မြတ်လီးပေါ် တေ့ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဖိဆောင့်ရင်း ကျွန်တော့်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော်လဲ ပန်းအိ ဘာလိုတယ်ဆိုတာ သိနေတော့ ပန်းအိနောက်မှာ နေရာယူပြီး သူ့စအိုထဲ လီးကို ချော့သွင်းသွင်းလိုက်တော့ ပန်းအိဆီက အသံထွက်လာတယ်။ “အီး…တော်တော်ကြပ်တယ်…. ဖြေးဖြေးသွင်းနော် ဖြေး..ဖြေး..” ကျွန်တော်လဲ အရှိန်ရလာတော့ ပန်းအိလဲ ကောင်းလာလို့နဲ့တူတယ် သူကပါ ပြန်ဆောင့်ပေးလာတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ထက်မြတ်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တာ့ ခေါင်းငြိမ့်ပြတာနဲ့ အရှိန်တင်ပြီး အားကုန် ကြုံးဆောင့်တော့တယ်။ ထက်မြတ်လဲ အောက်ကနေ ပန်းအိစောက်ပတ်ကို ကော့ထိုးရင်း ပြန်ဆောင့်နေတော့ ပန်းအိလဲ ဖိချလိုက် ပြန်ကော့တင်လိုက်နဲ့ ဝင်လာသမျှကို စည်းချက်ကျကျ တုန့်ပြန်တတ်လာတယ်။ “အင့်…အီး..အင့်…ဟင်း…အား…အင့်…အီး…ဆောင့်..ဆောင့်… ပန်းအိ ပြီးတော့မယ် ဆောင့်….အီး…ရှီး….”ကျွန်တော်လဲ အားကုန်ကြုံးဆောင့်ရင်း လိင်တံတစ်လျှောက် ကျင်တက်လာကာ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပန်းအိ စအိုထဲကို သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ရင်း ပြီးဆုံးခြင်းကို ရောက်သွားတော့တယ်။ ကျွန်တော်လဲ လိင်တံကို ပန်းအိစအိုထဲက ထုတ်ကာ မငြိမ်းဘေးနားဝင်လှဲရင်း အမောဖြေနေတုန်း “အီး…ပန်းအိ ဆောင့်…ဆောင့် ကျွန်တော်လဲ ပြီးတော့မယ် ဆောင့်.. ဆောင့်…အီး” “အင့်..ရှီး… ထက်မြတ်ရေ…အား…အမေ…အား…အား…..” အသံစုံထွက်ကာ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်ကျသွားတော့မှ ကျွန်တော်လဲ မျက်ခွံတွေ လေးလာပြီး မှေးကနဲ အိပ်ပျော်ခြင်းသို့ ရောက်ရှိသွားလေတော့သည်။….ပြီး