စိတ်မထိန်းနိုင်တဲ့ နွယ်

ဗျောက်ဖောက်သံများ ဆူညံနေသည်။ “ရွှီးးးးး… ဖေါင်း… ဖေါင်း…… ရွှီးးးး…… ဖေါင်းးးးး…… ဒိုင်းး…… ရွှီးး…… ဖေါင်းး…… ဒိုင်း” နွယ်တို့ မြို့လေးရဲ့ သီတင်းကျွတ် ညလေးပေါ့။ တရပ်ကွက်လုံး မီးတွေ လင်းထိန်နေတယ်။ ကလေးတွေလည်း ဖျောက်အိုး ဖေါက်လိုက် မီးရှူးမီးပန်းတွေ လွတ်လိုက် ပျော်ရွှင် နေကြတယ်။ ” မနွယ်ရေ…… ပြီးပြီလား ” ” ဟုတ်… မမလှိုင်” ဘေးအိမ်က မမလှိုင်တို့ လင်မယားနဲ့ ပွဲသွား ကြည့်မလို့ အရင်ရက်က ပြောထားကြတာ။ မမလှိုင် နာမည်က မိုးမိုးလှိုင် သူ့ယောက်ျား နာမည်က ကိုနေမင်း။ လင်မယား ၂ယောက်လုံးက ရုံးဝန်ထမ်းတွေပါ။ နွယ်တို့ လင်မယားထက် ၃နှစ်လောက် ကြီးကြတယ်။ နွယ်က ၃၂နှစ်ထဲ မမလှိုင်တို့ လင်မယားက ၃၅နှစ် ကျော်နေပြီ။ နွယ့်နာမည်က နွယ်နွယ်ဝင်းပါ။ အားလုံးက နွယ်ပဲ ခေါ်ကြတာ။ နွယ့်ယောက်ျား အောင်သူက နွယ်နဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ သူတို့ ဖုန်းကုမ္ပဏီက သီတင်းကျွတ် ဘုရားဖူး လိုက်ပို့တော့ ပါသွားလေရဲ့။ နွယ်တစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ပျင်းနေတုန်း မမလှိုင်တို့ လင်မယားက အဖေါ်လာစပ်တာနဲ့ ပွဲကြည့် ဖြစ်သွားတယ်။ ပွဲကလည်း နွယ်တို့ရပ်ကွက်နဲ့ မဝေးပါဘူး။ ခြေလျင် လျှောက်သွားကြတာ မိနစ် ၂၀လောက်ပါပဲ။ လမ်းတလျှောက် ၃ယောက်သား ရင်ဘောင်တန်းပြီး စကားတပြောပြောနဲ့ လျှောက်လာလိုက်တယ်။ ပွဲဈေး ရောက်တော့ လူက တစ်ညှပ်လာတာ။ တဖြည်းဖြည်း မမလှိုင်က နွယ့်အရှေ့ ကိုနေမင်းက နွယ့်အနောက် ‌နွယ်က အလယ်ထဲ ရောက်သွားရောပဲ။ ပွဲဈေးထဲ တိုးခွေ့လျှောက်ကြတော့ နွယ်က မမလှိုင် လက်မောင်းကို ဆွဲထားပြီး ကိုနေမင်းက နွယ့် ပုခုံးတဖက်ကို လက်တင်ဆွဲရင်း ဇတ်ရုံထိ လျှောက်ရတာပေါ့။ တချို့ လူငယ်တွေက မူးရူး အော်ဟစ်ပြီး တွန်းလား ခွေ့လားဆိုတော့ ကိုယ့်လူကိုယ် ကွဲမသွားအောင် ဆွဲထားရတယ်။ ကိုနေ လက်က နွယ်ပုခုံး ပေါ်ကနေ လက်မောင်းပေါ် ရွေ့ဆွဲထားပေးတာ။ တိုးဝှေ့ လျှောက်ရင်း လူက ကြပ်လာတော့ နွယ့်ဖင်နဲ့ ကိုနေ့ပေါင်ကြားက ခပ်နွေးနွေးအရာနဲ့ ဖိပွတ်သလို ဖြစ်တာ ခဏတိုင်းပဲ။ ကောက်ညှင်း ကြည်တောက် ဆိုင်နား ရောက်တော့ အရှေ့ဘက်ကို ကွေ့လာခဲ့ကြတယ်။ အဲဒီလမ်းက ဇတ်ရုံနဲ့ နီးလို့ပါ။ အဲဒီလမ်းက မုန့်ဆိုင်တန်း မရှိတော့ အမှောင်ကျသလို ဖြစ်နေတယ်။ တဖြည်းဖြည်း ကိုနေ့ ပေါင်ကြားက ဟာကြီး မာလာသလို နွယ့်ဟာလေးလဲ အရည်စို့နေတာပေါ့။

နွယ်လည်း အိမ်ထောင်သည် တယောက်မို့ သွေးသားက ဆူလာတာထင်တယ်။ မမလှိုင်ကတော့ ဇတ်ရုံ ရောက်ဖို့ အားသန်နေတာ သူ့နောက်က နွယ်တို့ကို သတိမထားမိဘူး။ အဲဒီချိန် နွယ့်ခံစားမှု့က တကိုယ်လုံးကို သွေးဆူပြီး ခန္ဓာကိုယ်ထဲက တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ဘယ်လို အရသာမှန်းကို မသိတာ။ လင်နဲ့ အကြိမ်ကြိမ် ဆက်ဆံဖူးပေမယ့် သူစိမ်းယောက်ျားတယောက် ဟာကြီးနဲ့ ထောက်ခံရတဲ့ ခံစားမှုက မတူဘူးလေ။ ဇတ်ရုံထဲကို လက်မှတ်ဖြတ်ပြီးဝင်တော့ အထဲမှာ လူတွေ အတော်များများ ရောက်နေကြပါပြီ။ မီးထွန်းထားလို့ နွယ်လည်း ဖင်ကြားအောက် စိုနေလားဆိုပြီး လက်နောက်ပြန် စမ်းကြည့်ရသေးတာ။ အတွင်းခံပါတော့ အရည်လေးတွေ ကွက်မနေပါဘူး။ စိတ်တော့ သိပ်မပူမိပါဘူး နှင်းဆီပုံ ပန်းပွင့်ရိုက် ပါတိတ်အနက် ဝမ်းစက်မို့ ကွက်လည်း မသိသာလောက်ဖူးလေ။ ”နေမင်း … ဖျာလက်မှတ် … သွားဝယ်ဟာ … ဒုတိယတန်း ရအောင် ဝယ်ခဲ့” ”အင်းပါ လှိုင်ရယ် … နေရာ အလွတ်တွေ ကြည့်ပြီး… နံပတ်ပြော” ဇတ်ရုံထဲ ဖျာတွေ ကြည့်ပြီး မမလှိုင်က ကိုနေကို ဖျာသွား ဝယ်ခိုင်းနေတာ။ ”အတွင်းထဲ … ငါမကြည်ချင်ဘူး … ဒီအလယ်တန်းက … ဘေးစွန်းဖျာသာ … ဝယ်ခဲ့” မမလှိုင်က ပွဲမစခင် ဇတ်ရုံထဲက ခုန်ပေါက်က နေတဲ့လူတွေကို ကြည့်ပြီး စိတ်ရှုပ်နေပုံနဲ့ ဘေးစွန်းဖျာကိုပဲ ဝယ်ခိုင်းလိုက်တာ။ ကိုနေလည်း ဖျာနံပါတ် ကြည့်ပြီး လက်မှတ်ဖြတ်တဲ့ ရုံပေါက်နား တခေါက် ပြန်သွားဝယ်လာခဲ့တယ်။ လက်မှတ်ရတာနဲ့ မမလှိုင်က ဖျာကိုဆွဲခါပြီး အသင့်ပါလာတဲ့ အိပ်ယာခင်းအပါးလေး ခင်းလိုက်တယ်။ ဖျာက သေးပေမယ့် ထုံးစံအတိုင်း ၄ယောက် ထိုင်ကြည့်ကြတာ များပါတယ်။ ”ကဲ… ဖျာတော့ ရပြီ … လက်ဖက်နဲ့ ကော်ဖီတော့ ပါလာတယ် … ညကြ အဆာပြေစားဖို့ တခုခု သွားဝယ်ရမယ်…အနားပေးချိန် … အပြင် မထွက်ချင်ဘူး” နေရာချ စီစဉ်ပြီးမှ မမလှိုင်က ညလယ်စာ စားဖို့ မုန့်ဝယ်ချင်နေတာ။ ဒါနဲ့ မမလှိုင်ကို အစောင့်ထားပြီး ကိုနေနဲ့ နွယ်တို့ မုန့်တစ်ခေါက် ထွက်ဝယ်ဖြစ်ကြတယ်။ ဇတ်ရုံထဲ ပြန်ရောက်တော့ ၃ယောက်သား စကားပြောလိုက် နေကြာစိ စားလိုက်နဲ့ အတော်လေးကြာမှ ပွဲထွက်တာ။ တချို့လူတွေက ပွဲထွက်မှ ကိုယ့်ဖျာကို ဓါတ်မီးထိုးရှာပြီး ရောက်လာကြတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း ပွဲထွက်တာနဲ့ ဇာတ်ရုံထဲက မီးတွေ အမှောင်ချပစ်တော့ ဖျာမဝယ်ပဲ ခပ်တည်တည် ဝင်ထိုင်ကြည့်တဲ့ လူတွေနဲ့ ပွဲထွက်မှ ရောက်လာတဲ့ ဖျာပိုင်ရှင်တွေ စကားများကြပေါ့။

ဇတ်ရုံက တာဝန်ရှိတဲ့သူတွေ လာရှင်းမှ အဆင်ပြေသွားကြတာ။ စတိတ်ရှိုးစတော့ အကုန် လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာပါပြီ။ ဘေးက လူငယ်တွေ ထကတော့ မမလှိုင် ပါလာတဲ့ခြင်းကို နင်းမိမှာစိုးလို့ နွယ်က နောက်ဆုတ်ထိုင်ပြီး ခြင်းကို ရှေ့ယူထားလိုက်ရတယ်။ အစပိုင်း မမလှိုင်နဲ့ နွယ်က ရှေ့မှာ နှစ်ယောက်အတူ ကပ်ထိုင်ရင်း ကိုနေက မမလှိုင်နောက်က ကပ်ထိုင်ကြည့်ကြတာပါ။ ခြင်းကို နွယ့်ရှေ့ထားပြီး နွယ်က နောက်ဆုတ် ထိုင်တော့ ကိုနေနဲ့ နွယ် ဘေးချင်းကပ်လျှက် ဖြစ်သွားရောပဲ။ ပြဇာတ်စတော့ မမလှိုင်က ဝယ်လာတဲ့မုန့်တွေ ခြင်းထဲက ထုတ်စားနေတယ်။ ကိုနေက အသင့်ဖျော်လာတဲ့ ဓါတ်ဗူးထဲက ကော်ဖီကို ခွက်လေးထဲ ငှဲ့သောက်ရင်း မမလှိုင်ကို မုန့်ထုပ်တွေ ဖေါက်ပေးနေတာ။ နွယ်က လက်ဖက်ချိုင့်ဖွင့်ပြီး လက်ဖက်ပဲ စားလိုက်တော့တယ်။ ညလယ်ကြ ဘေးစွန်းဖျာမို့ လူငွေ့သိပ်မရှိတော့ အေးလာတာပေါ့။ ကိုနေလည်း တင်ပလင်ခွေ ထိုင်လျှက်အနေထားနဲ့ မမလှိုင်နောက်ကျော တိုးကပ်နေပြီ။ နွယ်က ဘေးစွန်းထိုင်တော့ ပိုဆိုးရောပဲ။ နွယ့်ညာဖက် ခပ်လှမ်းလှမ်းက ဇတ်ရုံကာထားတဲ့ ဝါးကြမ်းကြားတွေထဲက လေတိုးနေတာ။ ကိုနေဘက် တိုးတော့ နွယ့်ဘယ်ဘက်ပေါင်နဲ့ ကိုနေ ညာဘက်ပေါင် ထိကပ်နေတယ်။ မမလှိုင်ခါးကို နောက်က ပွေ့ဖက်ထားတဲ့ ကိုနေ ညာလက်က နွယ့် ဒူးခေါင်းပေါ် ဘတ်ကနဲ့ ကျလာလို့ မျက်လုံး စွေကြည့်လိုက်တယ်။ ကိုနေက ခပ်တည်တည်ပါပဲ တဖြည်းဖြည်း နွယ့်ပေါင်လယ် ရောက်လာတော့ လက်ချောင်းတွေက ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ညှစ်စမ်းနေပြီ။ ထမိန်အောက်က အတွင်းခံပေါ် ဖိစမ်းတဲချိန် နွယ့်ဘယ်လက်က ကိုနေ ညာလက်ကို အုပ်ပြီး ပြန်ကိုင်ထားလိုက်တာပေါ့။ ပေါင်ခြံနားလေး ညှစ်လိုက် ဖွလိုက်နဲ့ ကိုနေ လက်ချောင်းတွေ နွယ့်ပေါင်ဂွထဲ အတင်း တိုးဝင်လာနေပြီ။ နွယ်လည်း သာယာနေမိတာ ထင်တယ် ပေါင်ကို ရွေ့လိုက်ရင် ရနေတာကို မရွေ့မိတာလေ။ ကိုနေ့ လက်က ပေါင်ခြံနားထိ ရွေ့လာပြီး ခပ်တင်းတင်းလေး ထပ်ညှစ်ပေးနေပြန်ရော။ အမှောင်ထဲမို့ နောက်က လူတွေလည်း မြင်ရဖို့ မလွယ်တော့ နှစ်ယောက်သား အတင့်ရဲနေမိတယ်။ ဘယ်လက်က မမလှိုင်ခါးကို ဖက်ထားရင်းနဲ့ ညာလက်က နွယ့်ပေါင်ကြားထဲ နိူက်နေလို့ ကိုနေ့ မျက်နှာကို ခိုးကြည့်တော့ ခပ်တည်တည်ပဲ မျက်လုံးတွေက ဇတ်ခုံပေါ် စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေပုံပါ။ ခဏနေတော့ ထမိန်ပေါ်က နှိုက်ရတာ အားမရတဲ့ ပုံစံနဲ့ နောက်ဖက်က လူတွေကို တချက်လှည့်ကြည့်ကြီး ထမိန် အောက်နားစထဲ လက်သွင်းနှိုက်တော့တာ။

နွယ်လည်း ကိုနေ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို အုပ်ကိုင်ရင်း အလိုက်သင့် ပေါင်ဂွလေးကို ရသလောက် ဖြဲပေးနေမိတယ်။ အရည်စိုနေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို စမ်းမိတော့ နွယ့်မျက်နှာကို ဘေးတိုက် လှည့်ကြည့်နေတာ နွယ့်မျက်လုံးထောင့်က မြင်နေပေမယ့် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေမိတယ်။ ပြဇာတ်ပြီး နှစ်ပါးသွားကြတော့ နွယ်ပြီးသွားရပြီ။ မိုးလင်းကာနီး ဇာတ်ပွဲ မပြီးခင်လေး ထရပ်ပြီး ထမိန် ပြင်ဝတ်ရတယ်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲ အရည်တွေရွှဲပြီး ပေါင်ခြံထဲ စိုစိစိုစိလေး ဖြစ်နေတော့တယ်။ သုံးယောက်သား အိမ်ပြန်လာပြီး နွယ်လည်း အိမ်ဝန်းတံခါးဖွင့်ဝင်ပြီး တံခါးကို ပြန်သော့ခတ်တော့ ကိုနေက သူတို့အိမ်ရှေ့က နွယ့်ကို လှမ်းကြည့်နေတယ်။ အိမ်ထဲ ရောက်တော့ အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ ချက်ချင်း အိပ်ပျော်သွားရောပဲ။ ပက်လက် အနေထားနဲ့ နှစ်နှစ် ချိုက်ချိုက် အိပ်မောကြနေတုန်း နွယ့်ပေါင်ဂွလေးထဲ ရွစိရွစိနဲ့ ခံစားမိလို့ မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်မိလိုက်တယ်။ ”ဟင်…… ကို…… ကိုနေ ” ရုတ်တရက် လန့်သွားတာပေါ့။ ကိုနေက နွယ့်ညာဘက် ခါးနားလေး တင်ပလင်ခွေထိုင်ရင်း ဘယ်လက်က စောက်ပတ်လေး ဖြဲထားပြီး ညာလက်က သူ့ပေါင်ကြားထဲက လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုနေတယ်။ ထမိန်အောက်နားစက ခါးထိ လှန်တက်နေပြီး အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မျော့ကြိုးလေးက ပေါင်လယ်ထိ လိပ်ကျနေတော့ ပြတင်းပေါက်က ဝင်လာတဲ့ နေရောင်ကြောင့် ပေါင်ကြား လေးထဲ အဖုတ်က အတိုင်းသားပဲ။ ရုတ်တရက် ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး။ ကိုနေက အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ ဖိပွတ်ပေးရင်း ဂွင်းထု မရပ်သေးဘူး။ “ဟာ… ကို…… ကိုနေ…… မမလှိုင်…… ရှိတယ်…… မဟုတ်ဘူးလား” ပူထူပြီး အသံ တုန်တုန်ရီရီနဲ့ မေးလိုက်မိတာပါ။ ကိုနေကတော့ ညက ဇတ်ရုံထဲ အဖုတ်ကို နှိုက်တာ နွယ်က မငြင်းတော့ အတင့်ရဲနေတာပေါ့။ နွယ်တို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ် တက်ထိုင်ပြီး နွယ့်အဖုတ်ကို ဖြဲကြည့် ပြီး ဂွင်းထုနေတာလေ။ ”ရှီးး… အ … အ…… လှိုင်က…… မနက် ၁၀နာရီကတည်းက…… အင့်……အအ…… နိုးပြီး…… ထမင်းဟင်း ထချက်နေတာ…… မနွယ်ကို လာကြည့်တော့…… အိပ်ပျော်နေတာနဲ့…… မနွယ်ဖို့… ဟူးးး…… ရှီးး……… ထမင်းဟင်း… ပိုချက်ပြီး…… ခု လာပို့တာ” ကိုနေက စကား ပြန်ပြောရင်း တဘတ်ဘတ်နဲ့ သွယ့် စောက်ပတ်လေး ကိုကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေလျှက်ပါပဲ။ “ဒုက္ခပါပဲ… မမလှိုင်…… ဒီဘက် ကူးလာရင် အခက်…… မကောင်းဘူး ထင်တယ် ကိုနေ…… အို့…… အာ…… ရှီးးးး…… ကျွတ်ကျွတ်” နွယ် အကျိုးအကြောင်း ပြောနေတုန်း အစိလေးကို ဖိချေလိုက်တော့ ခါးလေးတွန့်သွားပြီး စုပ်သပ် လိုက်ရတာပေါ့။ ”ခု… နေ့ခင်း ၂ချက် ထိုးပြီ မနွယ်ရဲ့ …… လှိုင်လည်း…… ချက်ပြုတ် စားသောက်ပြီး…… ပြန်အိပ် သွားပါပြီ…… စိတ်မပူပါနဲ့” ကိုနေ ရှင်းပြနေတာ နားထောင်ရင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ရမက်စိတ်တွေ ထကြွနေပါပြီ။

နွယ်လေ လင်နဲ့လည်း ၄ရက်လောက် ဝေးနေတော့ ကိုနေ့ အထိအတွေ့မှာ သာယာနေမိတာ ဝန်ခံပါတယ်။ ခုထိ လင်တော်မောင့်လီးက လွဲရင် သူစိမ်းယောကျား လီးကို မမြင်ဖူးပါဘူး။ ဒီလိုမျိုး နွယ့်အဖုတ်ကို ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေတဲ့ ကိုနေ့ လီးကို မြင်တော့ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပြီး အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာတော့တယ်။ လင်တော်မောင့် လီးထက် တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်း ရှည်တဲ့ ကိုနေ့ လီးကို အနီးကပ် မြင်တော့ စုပ်ကြည့်ချင်တဲ့ စိတ်ကလည်း ထိန်းမရ။ မိန်းမသားဆိုတော့ အစ ခက်နေပြန်ပြီလေ။ ”အား… ကောင်းလိုက်တာ…… မနွယ်ရယ်…… ရှီးး” ကာမစိတ်တက်ပြီး တွေးနေတုန်း ကိုနေ လည်ပင်း ကြောတွေ ထောင်လာတယ်။ လီးထိပ်က လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက်လာတော့ နွယ့်ထမိန်တွေပါ စင်ကုန်ရောပဲ။ ကိုနေလည်း လရည်ထွက်ပြီး ပေါင်လည်ရောက်နေတဲ့ ခါးပုံစကို ပြန်ဆွဲပြီး ပုဆိုး ပြန်ဝတ်ရင်း အမောဖြေနေရှာတယ်။ “မိနွယ်ရေ… မိနွယ်” တကယ့်အချိန်ကြမှ နွယ် အလုပ်လုပ်တဲ့ ချည်ထည်စက်ရုံက သူငယ်ချင်းတွေ ရောက်လာရောပဲ။ ကိုနေလည်း အိပ်ခန်းထဲက ထွက်ပြီး အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းဘက် အမြန်လျှောက်ပြီး နွယ့်ဖို့ ယူလာပေးတဲ့ ထမင်းချိုင့်လေး ကိုင်ပြီး မယောင်မလယ် ရပ်နေတာပေါ့။ နွယ်လည်း ထမိန်ပြင်ဝတ်ပြီး အင်္ကျီကို ခါးထိ ဆွဲဆန့်ရင်း နောက်က လိုက်ထွက်လိုက်တယ်။ ”မိနွယ်… ညည်းလင်… ဘုရားဖူး ပါသွားတာဆို… လင်မရှိတော့…… တယောက်ထဲ…… ဆာနေ… နေ..” မနုနဲ့ နှင်းနှင်းတို့ အိမ်ထဲဝင်လာရင်း လှမ်းမေးနေတာ။ ရုတ်တရက် စားပွဲခုံဘေးနား မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကိုနေကို မြင်တော့မှ စကားစ ရပ်သွားတော့တယ်။ ”အော်… ဧည့်သည် ရောက်နေတာ ထင်တယ်” ကိုနေကို မြင်တော့မှ မနုက အားတုံ့အားနာနဲ့ စကားလွဲ မေးနေတာပါ။ ”ဧည့်သည် မဟုတ်ပါဖူးဟ… ဟိုဖက်အိမ်က … မမလှိုင်အမျိုးသား… ကိုနေမင်းပါ” ကိုနေလည်း နွယ်တို့ စကားပြောတုန်း မနုတို့ကို ရယ်ပြပြီး အိမ်ပြင် ပြန်ထွက်သွားတယ်။ “အဲလူက… အိမ်ထောင်သည် ဟုတ်ရဲ့လား … မိနွယ်… ပုံစံက အမိုက်စားနော်” ကိုနေ ထွက်သွားတာနဲ့ နှင်းနှင်းက တန်းမေးတော့တာပဲ။ နွယ့်စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားမိသေးတယ်။ ”ဟုတ်ပါတယ်ဟာ… ညက… ငါ… သူတို့ လင်မယားနဲ့… ပွဲအတူ ကြည့်ပြီး… ဘာမှ မချက်နိုင်မှန်း သိလို့ … ထမင်းရော ဟင်းရော… လာပို့ ပေးတာ” ”ဟုတ်ရဲ့လား မိနွယ်ရယ်… နင့်လင် မရှိတုန်း… နေ့လည်စာ လာကျွေးရင်း… ဟွန်း ဟွန်း” ”ကောင်မနော်… နင်သာ…… လင်ငုတ်တုတ်နဲ့… ဂျာကြီးကို… မြူနေတာ … ငါမသိ ခက်မယ်” မနုတို့ နှင်းနှင်းတို့က စက်ရုံရောက်မှ ခင်ပေမယ့် ပြောမနာ ဆိုမနာတွေပေါ့။

မနုက အဆိုးဆုံးပဲ ထမင်စားနားချိန် ၃ယောက်ဆုံတာနဲ့ သူ့လင်က ဘယ်လိုလုပ်ကြောင်း စုံနေအောင် ပြောပြီးမှ စားကြ သောက်ကြတာ။ အစပိုင်း နွယ်လည်း မျက်နှာပူ နားရှက်ပေမယ့် နောက်ပိုင်း မနုရဲ့ အတွေ့အကြုံကို မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ပြီး ညဘက် ယောက်ျားနဲ့ လိုးတဲ့အချိန် အရသာလေး ထူးကဲနေမိတော့တယ်။ မနုတို့ ရောက်လာတာမို့ နွယ်လည်း ထမင်းအိုး တလုံးချက်ပြီး အိမ်မှာ အရံသင့်ရှိတဲ့ လက်ဖက်သုပ် ပေးလိုက်တယ်။ မမလှိုင် ချက်ပို့တဲ့ဟင်းနဲ့ ၃ယောက်သား အတူစားပြီး ညနေစောင်းထိ စက်ရုံက အကြောင်းတွေ ထိုင်ပြောနေ ဖြစ်ကြတယ်။ မနုတို့ ပြန်မှ နွယ်လည်း ရေချိုးပြီး ခဏ အနားယူရင်း ဧည့်ခန်းထဲမှာပဲ တီဗွီ ထိုင်ကြည့်နေတာ။ ညကျ အိပ်ယာပေါ်မှာ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ပါဘူး။ ကိုနေ ပေးသွားတဲ့ ကာမ အထိအတွေ့ကြောင့်ပေါ့။ ဟိုလှိမ့် ဒီလှိမ့်နဲ့ မျက်စိတွေ ကြောင်နေတော့တယ်။ တဖျောဖျောနဲ့ လရည်တွေ ပန်းထွက်နေတဲ့ ကိုနေ့ ဒစ်ကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး နွယ့်လက်တဖက်က ညဝတ် ဒူးဖုံးစကပ်လေးထဲ ရောက်သွားမိတယ်။ လက်ချောင်း ထိပ်လေးတွေက အဖုတ်အကွဲကြောင်းကို ဖိဆွဲပြီး အစိလေးကို ဖိချေနေမိတယ်။ အစိကို ထိမိတာနဲ့ နွယ့်တကိုယ်လုံး တုန်ပြီး ကျဉ်တက်သွားတယ်။ ထပ် မဖိရဲတော့ပဲ ခြေရင်းဘက် ရောက်နေတဲ့ ဖက်လုံးကို ခြေထောက်နဲ့ ညှပ်ဆွဲယူပြီး ခန္ဓာကိုယ် ဘေးတစောင်း အနေထားနဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ညှပ်ထားလိုက်တယ်။ ပေါင်ဂွ တည့်တည့် နေရာလေး လက်နဲ့ဖိပြီး ဖက်လုံးကို ညှပ်ပွတ်ပစ်တာ။ စိတ်ထဲ ကိုနေ့ လီးထိပ်ကို မှန်းပြီး ခပ်တင်းတင်း ပွတ်တော့ ခံစားမှုလေး ကောင်းနေတုန်း ၅မိနစ်လောက်ပဲ နွယ့်တကိုယ်လုံး အကြောတွေ တောင့်တင်းပြီး အထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်သွားတော့တယ်။ အားမရပေမယ့် လတ်တလော ခံစားနေရတဲ့ ကာမဝေဒနာလေး သက်သာစေတာပေါ့။ နွယ့်ကိုယ် နွယ်လည်း နားမလည်တော့ပါဘူး။ ကာမပိုင် လင်ရှိရဲ့သားနဲ့ သူစိမ်း ယောက်ျားတယောက်ကို တိတ်တခိုး ငြိတွယ် နေမိတာလေ။ သေချာတာ တခုက ခုချိန် အိပ်ယာထဲ ကိုနေ ရောက်လာရင်တောင် ငြင်းဖို့ အင်အား မရှိတော့ပါဘူး။ နွယ့်ကိုယ်နွယ်လည်း အားမလို အားမရ ဖြစ်မိတာပေါ့။ ဒါမျိုး ဖေါက်ပြန်စိတ် ဝင်တယ်ဆိုတာ လင်နဲ့ကွဲနေတဲ့ တခုလပ်တွေ အဖြစ်များတာ ကြားဖူးပါတယ်။ ခုဟာက နွယ့်ယောက်ျား ခရီးသွားတာ ၃ရက်ရှိသေးတာ ဘာလို့ သူစိမ်း ယောက်ျားပေါ် သာယာနေမိလည်း မသိပါဘူး။ ခဏကြာမှ နွယ်လည်း နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

မနက်လင်းတော့ အိပ်ယာထ ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်ပြီး ခဏနားလိုက်တယ်။ ၁၅မိနစ်လောက် နေမှ ရေချိုးခန်းထဲ သွားတိုက် မျက်နှာသစ်ပြီး ရေချိုးကာနီး ကိုနေမင်းအကြောင်း ပြန်တွေးမိပြန်ရော။ သေချာ ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့ အနေနီးတာ ထင်တယ်။ လင်တော်မောင် ကျော်သူနဲ့က မနက်လင်း ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်သွား ညပိုင်းလေးပဲ ဆုံကြတာ။ အလုပ်ပိတ်ရက်က မတူတော့ ပျင်းရင် မမလှိုင်တို့ အိမ်ဖက်ပဲ ရောက်နေမိတယ်။ မမလှိုင်ကလည်း ရပ်ကွက်ထဲ ခပ်တည်တည်သာနေတာ နွယ်နဲ့ ရင်းနှီးပြီးနောက်ပိုင်း အိမ်တွင်းရေးတွေ တစ်တစ် ခွခွ ပြောပြတတ်တယ်။ ကိုနေနဲ့ မမလှိုင်တို့က အိမ်ထောင်သက် ကြာလာလို့တဲ့ အပြာကားတွေ ကြည့်ပြီး လိုးမှ အထွဋ်ထိပ် ရောက်တယ်တဲ့။ ခုကြ ကိုနေ့ လီးကို အလိုးမခံပဲ ပါးစပ်နဲ့ လရည်ပန်းထွက်အောင် စုပ်ပေးတတ်သလို ကိုနေကလည်း အလုပ်ပင်ပန်းတဲ့ နေ့ဆို မလိုးတော့ပဲ စောက်ဖုတ်ကို အရည်ထွက်အောင် ယက်ပေးပြီး စောက်ရည်ပါ မြိုချပေးတာတဲ့။ နွယ်လည်း စက်ရုံက သူငယ်ချင်း မနု ပြောပြတာတွေ နားထောင်ဖူးပါတယ်။ မမလှိုင် ပြောတာက ပိုပြီး ရမက်စိတ် ကြွလာပြီး တခါတခါ နားထောင်ရင်း အရည်စိမ့်ထွက်တဲ့ ရက်တွေ အများကြီး။ တဖြည်းဖြည်း မမလှိုင် ယောက်ျား ကိုနေမင်းကို နွယ် မသိမသာ အကဲခတ်မိလာတာပေါ့။ ကိုနေမင်းနဲ့ ပထမ အထိတွေ့က မှတ်မှတ်ရရ နွယ်တို့ ချည်ထည် စက်ရုံရဲ့ ၁၀နှစ်မြောက် အထိမ်းအမှတ်နေ့မှာ နေ့တဝက်ပဲ အလုပ်ဆင်းရပြီး အိမ်သုံး မီးဖိုချောင် ပစ္စည်းတွေ မဲဖေါက်ပေးတဲ့ ရက်ပဲ။ အဲ့နေ့က နွယ် အိမ်ရောက်တော့ နေ့လည် ၁နာရီခွဲလောက်ပေါ့။ မဲပေါက်တဲ့ ထမင်းပေါင်းအိုးလေး မီဖိုခန်းဖက် ထားပြီး စက်ရုံဝတ်စုံလေး ချွတ်လဲလိုက်တယ်။ အင်္ကျီလက်ပြတ်လေးနဲ့ ထမိန်အပျော့သားလေး ဝတ်ပြီး မမလှိုင်တို့ အိမ်ဖက် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မမလှိုင်တို့ လင်မယားလည်း ရုံးပိတ်ရက်မို့ အိမ်မှာ ရှိနေတယ်။ အိမ်ဝန်းတံခါး စိထားလို့ လူရှိမှန်း သိတာနဲ့ ဖွင့်ဝင်လိုက်တယ်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ ၂ယောက်လုံး မရှိဘူး နောက်ဖေးဘက် လျှောက်လာမှ ရေချိုးခန်းထဲ တဘုတ်ဘုတ်နဲ့ မမလှိုင်ရဲ့ အဝတ်လျှော်သံ ကြားလိုက်ရတာ။ ”ဟော… မနွယ် … အလုပ်ပြန်တာ စောတယ်နော်” ဖွင့်ထားတဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးရှေ့ ရပ်လိုက်တာနဲ့ မမလှိုင်က စပြောတော့တယ်။

”ဟုတ် …… နေ့တဝက်… ပိတ်လို့” ”လှိုင်ရေ… မီးချောင်းက… ကောင်းတယ်ဟ… စတပ်တာပဲ လဲရမှာ… အိပ်ခန်းထဲက ဗီဒိုအံဇွဲထဲမှာ… အသစ်ဝယ်ထားတာ ရှိတယ်… ယူလာခဲ့လိုက်” မမလှိုင်နဲ့ စကားပြောနေတုန်း ကိုနေမင်း အသံက အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းနဲ့ ကက်လျှက် အခန်းလွတ်ထဲက ထွက်ပေါ် လာတာ။ မမလှိုင်က အဝတ်လျှော်နေလို့ နွယ်ပဲ သူတို့အိပ်ခန်းထဲက စတတ်တာ တခုယူပြီး သွားပေးလိုက်တယ်။ ”အော်… ခုန အသံ ကြားတယ် မှတ်တယ်… မနွယ်… ရောက်နေတာကိုး” ”ဟုတ် … ကိုနေ …… အလုပ်က … နေ့တဝက် ပိတ်တာ” အိပ်ခန်းအလွတ်ကို အခန်းရှင်းရင်း မီးချောင်း ပြင်နေတာ နေမှာ။ ထိုင်ခုံပေါ် တက်ပြီး မျက်နှာကျက်က ဖန်ချောင်းကို ကိုင်ထားတဲ့ ကိုနေမင်းကို နွယ် လှမ်းကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်တာပါ။ ”အင်း … ကိုနေတို့လည်း အလုပ်ပိတ်တာနဲ့ … အခန်းလွတ်တွေ ရှင်းနေကြတာ… ဖန်းချောင်းက ကောင်းသေးတယ် … စတတ်တာ မကောင်းတာ” နွယ့်လက်ထဲက စတပ်တာအသစ်ကို လှမ်းပေးတော့ ဖန်ချောင်းက မမှီတမှီမို့ လက်က လှမ်းမရဘူး ဖြစ်နေတာပေါ့။ အခန်းထဲ မီးမလင်းပေမယ့် ပြတင်းပေါက်က နေရောင်ကြောင့် ကိုနေမင်း ပုဆိုးထဲက ဟာကြီး ငိုက်ဆင်းနေတာ နွယ် မြင်နေရတော့ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားရတယ်။ “လက်က လွတ်မရဘူး မနွယ်ရယ်… ခုန်ပေါ် တက်ပြီး… စတပ်တာလေး ထည့်ပေးပါ့လား” နွယ်လည်း ကိုနေမင်း စကားကြောင့် ခုန်ပေါ် လွတ်နေတဲ့ နေရာလေးပေါ် တက်ပြီး ဖန်ချောင်း အပေါ်ဖက်က စတပ်တာ ထည့်တဲ့ အပေါက်ထဲ စမ်းထည့်ပေးလိုက်တယ်။ အပေါက်ထဲ ဝင်ပေမယ့် စတပ်တာ ထိပ်က ငုတ်လေး ၂ခုက အတွင်းလိုင်းဘက် မဝင်သေးလို့ လှည့်လှည့် စမ်းထည့်နေရတာ။ ကိုနေမင်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားမို့ ကိုနေမင်းဆီက ကိုယ့်နံ့လေးက နွယ့် နှာခေါင်းဝကို တိုးဝင်လာတယ်။ ”ရလား… မနွယ်” ”စတတ်တာ ခေါင်းက ဝင်တယ်… ထိပ်က ငုတ်လေး၂ခုက… အတွင်းထဲ မကျသေးတာ” ကိုနေမင်း ပြန်ဖြေနေတုန်း နွယ့်ဗိုက်သားလေးရဲ့ အောက်ဖက်ဆီးခုံး အထက်နားကို ခပ်မာမာ အရာက လာထောက် နေတယ်။ စတပ်တာကလည်း တော်တော်နဲ့ ထည့်မရ။ နွယ့်ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေရတာပေါ့။ ဒူးတောင် မခိုင်ချင်တော့ဘူး ချက်ချင်းပဲ နွယ့်ဟာလေး အရည်စို့လာတယ်။ စတပ်တာ လှည့်ထည့်ရင်း ကိုနေမင်းဟာကလည်း မာတောင်လာပြီ။

အလိုလျှောက် ခါးကို ကော့ပေးမိပြီး ကိုနေမင်း ဟာကြီးကလည်း ထိထိမိမိ လာထောက်မိတော့တာပဲ။ စတပ်တာ ငုတ်ကလေး အတွင်းဘက် ကျသွားတာနဲ့ နွယ့်ဒူးခေါင်းက ခွေကနဲ လူပါ ယိုင်ထွက်သွားတုန်း ကိုနေက ဖန်ချောင်းကို လွတ်ရင်း ခါးလေးကို ထိန်းပြီး ခန္ဓာကိုယ်လေး ဆွဲကပ်ပစ်တာ။ ခဏကြာမှ လူချင်းခွာပြီး ခုန်ပေါ်က အောက်ဆင်းခဲ့လိုက်တယ်။ ”မနွယ်… ရှိလား” ” ရှိတယ်… မမလှိုင်ရေ… ရေချိုးခန်းထဲမှာ” တိုင်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပါပဲ ကိုနေမင်း အကြောင်း တွေးနေတုန်း အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းက မမလှိုင် အသံကြားလို့ ပြန်အသံပေးရင်း အတွေးစတွေ ပျက်ကုန်တာပေါ့။ “ရော့ … အိမ်သော့လေး… နေမင်း လက်ဖက်ရည် ဆိုင်သွားနေတာ…… ပြန်လာရင် ပေးပေးပါဦး” ”ဟင်… မမလှိုင်က အိတ်ကြီးနဲ့ ဘယ်တုန်း” ရေချိုးခန်း တံခါးရှေ့ လာရပ်ပြီး အိမ်သော့ပေးခိုင်းနေတဲ့ မမလှိုင် ညာလက်က ခရီးဆောင်အိတ်ကြောင့် နွယ်လည်း နားမလည်လို့ ပြန်မေးလိုက်တယ်။ ”နယ်က… မမလှိုင် ဦးလေးအရင်းကြီး… ညက ဆုံးလို့တဲ့… ဒီနေ့ ညနေ… အသုဘ ချမှာ… အဲဒီ တညအိပ် သွားရမှာမို့ပါ… မနက်ကား စီးမှ ညနေ ၂နာရီလောက် ရောက်မှာ… ခုနမှ ဖုန်းဝင်လာလို့… နေမင်းကလည်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင် ထွက်သွားပြီ… ဖုန်းက အိမ်ကျန်ရစ်တာ” ”အော်… ကားမှီအောင် သွားသွား… မမလှိုင်… သော့ပေးထားခဲ့… ကိုနေမင်း လာရင်… နွယ် ပေးလိုက်ပါ့မယ်” မမလှိုင် ထွက်သွားတာနဲ့ နွယ်လည်း ရေချိုး အဝတ်စားလဲပြီး အိမ်ရှေ့မှာ ဆံပင်ခြောက်အောင် ခဏလမ်းလျှောက်ရင်း ကိုနေမင်းကို စောင့်နေလိုက်တယ်။ မကြာပါဘူး ကိုနေမင်း ဆိုင်ကယ်နဲ့ ပြန်လာပြီး မမလှိုင်ကို အိမ်ဝန်း တံခါးနားက အော်ခေါ်နေတာ။ ”လှိုင်ရေ… လှိုင်” ”ကိုနေမင်း… သော့ ဒီမှာ” သူ့အိမ်ထဲ လှမ်းကြည့် အော်နေရင်း နွယ့်အသံ ကြားတော့ လှည့်ကြည့်ပြီး နွယ့်အိမ်ရှေ့ကို လျှောက်လာတယ်။ မမလှိုင် သူ့ဦးလေး နာရေးကို နယ် ၁ညအိပ် သွားကြောင်း ပြောပြပြီး သော့ပေးလိုက်တယ်။ ကိုနေမင်း ထွက်သွားမှ နွယ်လည်း အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး အိပ်ယာပေါ် တမှေး မှေးလိုက်တယ်။ အိပ်ယာနိုးတော့ ၁၂နာရီ ထိုးပြီမို့ ထမင်းခူးစားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ မမလှိုင် ခရီးသွားတာ တွေးမိပြီး ကိုနေမင်းဖို့ ချိုင့်နဲ့ထမင်းဟင်း ထည့်ပြီး သူတို့အိမ်ဘက် ကူးလာခဲ့တယ်။ ညမနက် ချက်ထားတာမို့ ကိုနေမင်းအတွက် အဆင်ပြေသွားတာပါ။ ညနေမှ ထမင်း ထပ်ချက်တော့မယ်။

ကိုနေမင်းအိမ်ဘက် ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ မှာ လူက မရှိလို့ အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာပြီး ဟနေတဲ့ တံခါးကြားက ကြည့်တော့ ပင်လက်အနေထားနဲ့ အိပ်ပျော်နေတယ်။ ”ကိုနေ … ကိုနေ… ထမင်း စားရအောင် လာပို့တာ… ထထ” အသံပေးရင်း ကုတင်နားကို တိုးကပ်သွားလိုက်တယ်။ တခူးခူးနဲ့ ဟောက်ပြီး နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေရှာတာ။ လူက အိပ်နေပေမယ့် ပုဆိုးအောက်က ထောင်မတ်နေတဲ့ ဟာက အသဲယားစရာကြီး။ နွယ့်စိတ်ထဲ ဒုန်းကနဲ့ ရင်ခုန်သံ မြန်လာရပြီ။ မမလှိုင်ကလည်း မရှိ အိပ်ခန်းထဲ ၂ယောက်တည်း ဆိုတဲ့အသိ။ ဟိုနေ့က နွယ့်အဖုတ်ကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေတဲ့ လီးကြီးက မျက်စိ ရှေ့နားမှာပဲ။ ကိုနေမင်းလည်း အိပ်ပျော်နေတော့ လက်က အလိုလိုပဲ ခါးပုံစကို ဖြည်ပြီး ပေါင်လယ်ကို အမြန်တွန်းပို့ လိုက်မိတာပေါ့။ သူစိမ်း ယောက်ျား လီးကို ဒုတိယအကြိမ် အနီးကပ် မြင်ရတော့မှာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုက ပြင်းထန်လာတယ်။ အရေးထဲ ပုဆိုးအနားစကို အမြန် တွန်းပို့လိုက်တော့ အနားစက လီးထိပ်နဲ့ ချိတ်မိနေတယ်။ ကိုနေမင်း မျက်နှာကို ခိုးကြည့်ရင်း လီးထိပ်ပေါ် တင်နေတဲ့ ပုဆိုးစကို မပြီး ရွေ့လိုက်ရတယ်။ ကိုနေမင်း လီးကြီးကို မြင်တော့ နွယ့်ယောက်ျား လီးနဲ့ စိတ်ထဲ ယှဉ်နေမိသေးတယ်။ လုံးပတ်ရော အရှည်ရော သာတဲ့ ကိုနေမင်း လီးက မြင်တာနဲ့ စုပ်ချင်စရာကြီး။ ကြည့်ရင်းနဲ့ကို နွယ့်အဖုတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ယားနေတော့တာပဲ။ စိတ်မထိန်းနိုင်တာနဲ့ လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ လက်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ လီးအရည်ပြားက တဆင့် နွယ့်လက်ဖဝါးလေးထဲ လာတိုးနေတယ်။ ရုတ်တရက် စိတ်လွတ်သွားမိပြီး ကားထွက်နေတဲ့ ဒစ်ကြီးကို ငုံမိလိုက်တယ်။ လီးထိပ် အပေါက်မှာ စို့နေတဲ့ အရည်ကြည်လေးက လျှာနဲ့ ထိမိပြီး ငံကျိကျိ အရသာလေး စပြီး ခံစားမိလိုက်တယ်။ ၃မိနစ်လောက် အားရပါးရ စုပ်ပြီးမှ လီးထိပ်ကို ပါးစပ်က ထုတ်ရင်း လက်နဲ့ အထက်အောက် စုလိုက်ဖြဲလိုက် လုပ်ကြည့်လိုက်တယ်။ ”ရှီးး……အ…… ကောင်းလိုက်တာ” ကိုနေမင်း အသံကြားတာနဲ့ နွယ်လည်း လီးကို လွတ်ပြီး ပြေးထွက်ခဲ့လိုက်တာပေါ့။ အိမ်ရောက်တဲ့အထိ ရင်တွေ တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်နေတယ်။ ညကျ အတော်နဲ့ အိပ်မပျော်ပါဘူး မနက်လင်းတော့ မျက်လုံး မဖွင့်ပဲ ပျင်းကြော တချက်ဆန့်ပြီး ခါးအောက် ရောက်နေတဲ့ စောင်ကို ပြန်ဆွဲခြုံဖို့ ဆွဲယူတော့ ပါမလာပဲ တင်းခံနေတယ်။ အားထည့် ဆွဲတော့လည်း မရ။ ဒါနဲ့ သွယ်လည်း မျက်လုံး ဖွင့်ပြီး ခါးပေါ် ကြည့်တော့ ကိုရဲမင်း ပေါ့ ပြုံးပြီး သွယ့်ကို စိုက်ကြည့် နေတာ။ အိမ်ထောင်သည် တယောက် ဖြစ်ပေမယ့် အကြည့်ချင်း ဆုံးတော့ ရင်ခုန် နေမိပြန်တယ်။ ”ဟင်… ကိုနေ… ဘယ်ချိန်တည်းက… ရောက်နေတာလဲ” ”ရောက်တာ မကြာသေးပါဘူး မနွယ်ရယ်… ၁၅မိနစ်လောက် ရှိသေးတာ” ”ဟို ဟို…… ဧည့်ခန်းထဲက…… စောင့်လေ… မနက်စာ ထမင်းကြော်ပေးပါ့မယ်” ပြောပြီး နွယ်လည်း အိပ်ယာပေါ် ထထိုင်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းမလို့ လုပ်လိုက်တယ်။

ရုတ်တရက် ကိုနေမင်းက ကုတင်စောင်း ထိုင်နေရာကနေ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထရပ်ပြီး ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်တယ်။ “ထမင်းကြော် … မစားချင်ပါဘူး … မနွယ်ရာ… မနေ့က… မနွယ် မကျွေးပဲ ပစ်ထားတဲ့ ဒီကောင်ကြီးက ဆာနေတာ” ”အာ…… ကိုနေကလည်း” စကားမဆုံးသေးဘူး ကုတင်ပေါ် ထိုင်နေတဲ့ နွယ့်ခါးကို သိုင်းဖက်ပြီး မျက်နှာအနံ့ နမ်းပေးနေတယ်။ နွယ် ကိုနေ့ လက်တွေကို ဖယ်ထုတ်နေပေမဲ့ ကိုနေက လွှတ်မပေးပဲ ခပ်တင်းတင်း တိုးဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်တယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် နွယ့် ခေါင်းရင်းဘက် ကပ်လျှက် စားပွဲခုံပေါ် ထားတဲ့ ဖုန်းက အသံမြည်လာလို့ ညာဘက်လက်နဲ့ မမှီတမီလေး လှမ်းယူပြီး ကြည့်လိုက်မိတယ်။ နွယ် မျက်လုံး ပြူးသွားရပြီ ဖုန်းက ဘုရားဖူး လိုက်သွားတဲ့ နွယ့်ယောက်ျား ကျော်သူဆီက ဖုန်းဖြစ်နေတာ။ သေသာ သေလိုက်ချင်တယ်။ ”ဟဲလို… နွယ်လား… မနေ့ထဲက ခေါ်မလို့ မိန်းမရေ … ယောက်ျား ဖုန်းက အားကုန်သွားတာ… လမ်းဆိုတော့ သွင်းမရဘူး… ခုမှ ဆက်လိုက်ရတာ” ”အင်းပါ… ယောက်ျားရယ်… ဘယ်နေ့ ပြန်ရောက်မှာလည်း” “နက်ဖန် ညပိုင်းမှ ပြန်ရောက်မှာပါ … လက်ဆောင်တွေ ဝယ်လာပါတယ် မိန်းမရဲ့… မမလှိုင်တို့ အတွက်ရော ပါတယ်” ယောက်ျားနဲ့ စကားပြောတုန်း ကိုနေမင်းက ထမိန်ဆွဲချွတ်နေလို့ ဖင်ကို အသာကြွပေးလိုက်ရတယ်။ ”အင်းပါ… ယောက်ျားရဲ့ … အ… အမေ့” အဲ့ချိန် ကိုနေမင်းက နွယ့်ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူပြီး အဖုတ်လေး လာယက်တော့ ဆတ်ကနဲတုန်ပြီး အသံက ယောင်ပြီး ထွက်သွားတာပါ။ ”ဟင်… ဘာဖြစ်တာလဲ… မိန်းမ” ”ဟို ဟို…… ယောက်ျားနဲ့…… စကားပြောရင်း… ကြောင်…… ကြောင် ခုန်တက်လာလို့… နွယ်က အိပ်ယာထဲမှာလေ” ”အော်… ဆောရီးပဲ… မိန်းမကို နိုးလိုက်သလို… ဖြစ်နေပြီ” ”ရပါတယ်… ယောက်ျားရယ်… ရှီး…အ …… ကျွတ် ကျွတ်” ဒုက္ခပါပဲရှင် ယောင်ပြီး ထွက်သွားပြန်ပါတယ်။ ကိုနေမင်းက ပေါင်ကားပေးထားတာကို အားမရဘူး နေမှာ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲမြှောက်ပြီး ဒူးခေါက်ကွေးကို ဖိတွန်းကွေးရင်း နွယ့်အဖုတ်ကို ယက်ရင်း အစိလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်တာ။ ”ဟမ်… ဘာဖြစ်ပြန်တာလဲ… မိန်းမ” ”ဟို… ကြောင်…… ကြောင်ပဲ…… ယောက်ျား…… အိပ်ယာပေါ် သေးပေါက်မှာ စိုးလို့… လက်နဲ့မပြီး … ကုတင်အောက် ရွေ့တာ…… လက်ကို နဲနဲကုတ်မိသွားတာ” နွယ့်ပေါင်လေးနဲ့ အားတင်းပြီး ကိုနေမင်း ခေါင်းကို အမြန် ညှပ်လိုက်ရတယ်။ ထပ်ယက်နေရင် ညည်းသံတွေ ဖုန်းထဲဝင်ပြီး နွယ့်ယောက်ျား ရိပ်မိသွားနိုင်တယ်။ ”အော်… ဂရုစိုက်လေ… မိန်းမကလည်း… အရက်ပျံလေး… တို့ထားဦး… ရောဂါပိုး ဘာညာ ကူးနေဦးမယ်” ”ဟုတ်… အိ့… အွားဝါး…… ဝါး……အီး…… ဂျွတ်… ဂျွတ်” ”အင်း… ဒါပဲနော်… မိန်းမ ပြန်အိပ်ချင်… အိပ်လေ” နွယ်လည်း တဝါးဝါး သန်းပြီး ဇက်တွေပါ ချိုးပြလိုက်ရတယ်။

ထင်တဲ့အတိုင်း ကျော်သူက ပြန်အိပ်ခိုင်းတော့တယ်။ ယောက်ျား ဖုန်းချသွားမှ နွယ်လည်း ကိုနေမင်းခေါင်းကို ညှပ်ထားတဲ့ ပေါင်တန်တွေကို အားလျော့ပေးရင်း ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပုံစံလေး နေပေးလိုက်တယ်။ ကိုနေမင်း လျှာစွမ်းက နွယ့်ယောက်ျား ကျော်သူထက် အများကြီး သာတာပေါ့။ စောက်ခေါင်း ပေါက်ထဲ လျှာထိုးသွင်းပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်သလို တေ့စုပ်ပေးတယ်။ နှာခေါင်းထိပ်နဲ့ စောက်စိကို ဖိပြီး ခေါင်းရမ်းပေးတော့ စောက်ခေါင်းပေါက်ကို လျှာနဲ့လိုးပြီး အစိလေးကို နှာခေါင်းထိပ်နဲ့ ဖိချေသလို ဖြစ်နေတာမို့ ကျဉ်တက်လာပြီး နွယ့်စောက်ရည်တွေ သေးပန်းသလို ထောင်ပန်း နေရတော့တာပဲရှင်။ မကြာပါဘူး နွယ့်အဖုတ်လေးထဲ ဗျစ်ကနဲ ကိုနေမင်း လီးထိပ်က တိုးဝင်လာပါပြီ။ နဲနဲ ကြပ်ပေမယ့် အထဲက အရည်ကြည် လေးတွေကြောင့် သိပ်မနာပါဘူး။ လီးထိပ်ဝင်တော့ ဆက်မသွင်းပဲ ရပ်ထားသို့ နွယ်လည်း မသိမသာ ခါးကော့ ပေးလိုက်တယ်။ ”ဗျစ်… အ … ဘွတ်… အမလေးးး… ကျွတ်ကျွတ်” ကော့ပေးလိုက်မှ နွယ့်ဖင်ကြီး ရှုံ့ပြီး တောင့်ခံနေရတော့တယ်။ လီးအရင်းထိ ဖိလိုးတော့ စောက်ခေါင်း အတွင်းထဲထိ တင်းကျပ်စွာ တိုးဝင်လာပြီး သားအိမ်ဝလေးကိုပါ ဆောင့်မိသွားတယ်။ ”ဘွတ်… အ… ကျွတ် … ကျွတ် … ကျွတ် … အ… အမလေးး” နွယ့် ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာပြီး ခေါင်းလေး လှန်တက်သွားတော့ ကိုနေမင်းလည်း နွယ့်ကို ကြည့်ပြီး ကာမစိတ် ပိုပြင်းထန်း လာပါတော့တယ်။ လီးကို တဝက်ကျော်ကျော်လောက် ဆွဲထုတ်ပြီး လက်၂ဖက်နဲ့ အင်္ကျီအပြင်ကနေ နွယ့်နို့အုံတွေကို ညှစ်ရင်း တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးနေတယ်။ ”ဖွပ် ဖွတ်… အ…… ဗြွတ် …… ဘွတ်…… ဘွတ်… ဗျစ်… အ အ အ” ပြတင်းပေါက်က ဝင်ရောက်လာတဲ့ နေရောင်ခြည်လေးအောက် နွယ်တို့လင်မယား မင်္ဂလာဦး လက်ဖွဲ့ ကုတင်လေးပေါ် လီးဝင်လီးထွက်သံတွေ အဆက်မပြတ် ဆူညံလာတယ်။ ကိုနေ တစ်ယောက် ဖြည်းဖြည်းလိုးတာ အားမရလို့ ထင်တယ် လက်၂ဖက်က နွယ့်ပုခုံး ၂ဖက်ကို ကျော်ခွထောက်ပြီး ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ ၂ယောက်သား စကားမပြော ဖြစ်ကြပေမယ့် အလိုက်တသိနဲ့ နွယ်လည်း ပေါင်တန်တွေကို မြောက်ပြီး ကိုနေမင်း ခါးပေါ် ချိတ်တင်ရင်း ဆွဲဆွဲ ချပေးလိုက်တယ်။ ”အင့်… ဘွတ် ဘွတ်… အ …အမေ့… ဗျစ်…… အ … အ… ဖွပ်ဖွပ်…… အင့်…… ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်…… အ ဟင့် ဟင့်” မျက်နှာချင်းဆိုင် အပေါ်က ဖိလိုးရတော့ ကိုနေမင်း ဆောင့်ချက်တွေက မီးကုန်ယမ်းကုန်ပါပဲ။ အသက် လုရှုပြီး တရှူးရှူး တရှဲရှဲနဲ့ နွယ့်နဖူးကို နမ်းလိုက်၊ ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်နဲ့ ဖိလိုးနေတယ်။

နွယ်လည်း လီးအရသာ ခံစားရင်း ခါးလေး ကော့ကော့ ခံနေမိတယ်။ အတော်လေးကြာတော့ နွယ့် စောက်ခေါင်းလေးထဲ နွေးကနဲ ခံစားမိလို့ ကိုနေမင်း ပြီးသွာမှန်း သိလိုက်ရတာပေါ့။ နွယ့်မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး လရည် ပန်းထုတ်ရင်း မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပေးတယ်။ အာဂယောက်ျားပါပဲ လရည်ထွက်သွားပေမဲ့ လီးက ခုထိမာနေတုန်း။ အချက် ၃၀ ကျော်ကျော်လောက်ကျ နွယ်လည်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားရတယ်။ ခဏနားပြီး နွယ့်အင်္ကျီရော ဘောလီရော ချွတ်ခိုင်းလို့ ချွတ်ပေးပြီးတော့ ပက်လက် ပြန်လှဲခိုင်းတယ်။ နွယ် ပက်လက်လေး ပြန်လှဲပေးတော့ ပေါင်ကြားထဲ ကိုနေမင်းက ဒူးထောက် နေရာယူပြီး အဖုတ်ကို ယက်ပါတော့တယ်။ နွယ်လည်း ကိုနေရဲ့ ယက်ချက်တွေကြောင့် တရှီးရှီး ညည်းရင်း ပေါင်ကြားထဲက ကိုနေမင်း ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ထိုးဖွနေမိတယ်။ “အားး…… ရှီးးးး… ကိုနေရယ် …… အရမ်းကောင်းတာပဲ… နွယ့် ဟာလေး……… ပြန်ယားလာပြ…… အိုးး… ယက်ယက်……… အင်းဟင်း…… ဟုတ်တယ်…… အစိလေးကို …စုပ်ပေး…အိုးး… နာနာလေး ဖိစုပ်… အ အအအ……ရှီးးး… အ” ပါးစပ်က အလိုအလျှောက် ညည်းနေမိတယ်။ ကာမစိတ် ပြန်ကြွလာတဲ့ နွယ့်ကို ကော့ပျံနေအောင် ကိုနေက ဖိယက် ပေးနေတယ်။ လိုးပြီးကာစ အရည်လဲ့နေတဲ့ နွယ့် အဖုတ်လေး ဟစိဟစိနဲ့ လီးအဝင်ကို မျှော်နေသယောင် ဖြစ်နေပါတယ်။ ၅မိနစ်လောက် ယက်ပေးပြီးမှ နွယ့်ခေါင်းရင်းဘက် ပေါင်ကားထိုင်ပြီး လီးစုပ်ပေးဖို့ တိုးတိုးလေး ပြောလာတယ်။ “နွယ်… ကိုယ့်ကိုလည်း စုပ်ပေးပါလား” နွယ်လည်း မနေ့က ခဏပဲ စုပ်လိုက်ရတဲ့ လီးကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လေးဖက်ထောက်ပြီး အားရပါးရ ကုန်းစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ လီးထိပ်ကို စုပ်ရင်း ဂွင်းထုပေးပြီး လဥတွေကို တစ်လုံးချင်း ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးတော့ တရှီးရှီးနဲ့ နွယ့်ဆံနွယ်တွေကို လက်နဲ့ထိုး ဖွနေပြန်တယ်။ “အားးရှီးးး…ကောင်းလိုက်တာ နွယ်ရယ်… စုပ်တတ်လိုက်တာ…. ကြိုက်လား ကို့လီးကြီးကို….အအ..အားရှီးး” နွယ်လည်း လီးကို မလွတ်တမ်း ဆွဲစုပ်ရင်း မျက်လုံးလေး လှန်ကြည့်ရင်း ခေါင်းလေး ဆတ်ကနဲ ညိတ်ပြကာ စုပ်ပေးနေမိတယ်။ ခဏကြာတော့ ကိုနေမင်းက “အားး…အိုးး.. စုပ်ချက်က ကျဉ်ဆိမ့်သွားတာပဲ…အအ…တော်တော့ နွယ်…. ကို ပြီးသွားလိမ့်မယ်”ဆိုပြီး နွယ့်ပေါင်ကြားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး နေရာယူလိုက်တယ်။

နွယ့်ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲမြှောက်ပြီး ပုခုံးပေါ် တင်တော့ နွယ့်အဖုတ်လေးက ဖေါင်းကြွသွားတယ်။ ထို့နောက် ကိုနေက လီးကို အရင်းထိ ဆီးခုံချင်း ကပ်နေအောင် ဖိသွင်းပြီး ခါးအားနဲ့ ကြိတ်ဝိုက်ပေးတော့ နွယ်ကိုယ်တိုင်ပဲ လိုးပေးဖို့ ပြောလိုက်ရတာပေါ့။ ”ရှီးးးး …… အ … အအအ…အားး… ဆောင့်လိုးပေးပါ…အိုးးး….. ဆောင့်လိုးပါတော့… ကိုနေရယ်” နွယ့်အဖုတ်ထဲ မွှေပေးနေတဲ့ လီးကို စောင်ခေါင်း အတွင်းသားတွေနဲ့ ညှစ်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုနေလည်း ချက်ချင်းပဲ လီးကို အဖျားထိဆွဲထုတ်ပြီး မနားတမ်း ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ “ဘွတ် ဘွတ်…ဖတ်ဖတ်…ဘလွတ်..ဘွတ်..ဖတ်ဖတ်” “အ အအ…… ရှီးး……အိုးး… ဟင့်……ဆောင့်… ဆောင့်…… အင်း ဆောင့်… ဟုတ်တယ်…… အစိ ပွတ်ပေး……အာားဟားး……… တအား ကောင်းတယ်…… ကိုနေရယ်” နွယ့်ယောက်ျားလီးထက် ရှည်လည်းရှည် တုတ်လည်း တုတ်တဲ့လီးက ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ နွယ့်အဖုတ်လေးထဲ ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြစ်နေပါတယ်။ မနက်ကတည်းက နေ့လည်ထိ နားလိုက် လိုးလိုက်ပဲ။ နွယ့်ကို လေးဖက်ကုန်း အနေထားနဲ့ ဖင်ကို ဆွဲထောင်ပြီး အပေါ်က ခွလိုးလိုက်၊ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖင်ချထိုင်ခိုင်းပြီး နွယ့်ပေါင်တန်တွေကို သူ့ပေါင်ပေါ်တင်ရင်း ခါးကိုဆွဲလိုးလိုက်၊ ဆီးခုံချင်း ထိနေအောင် ကပ်ပြီး ဝိုက်လိုးလိုက်နဲ့ နွယ်လည်း စောက်ရည်တွေ ပန်းပန်းထုတ်နေရတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါ။ နွယ့် စောက်မွှေးမှာရော ကိုနေမင်း လမွှေးမှာပါ အရည်တွေ ရွှဲပြီး စေးကပ်နေတော့တယ်။ အိပ်ယာခင်း ပေါ်မှာလည်း ဟိုတကွက် ဒီတကွက်နဲ့ စောက်ရည်နံ့ လရည်နံ့တွေ မွန်ထူနေတယ်။ လီးကြီးကလဲ သန်လိုက်တာ မပြောနဲ့ ထိပ်ကလေး စုပ်ပေးတာနဲ့ မကြာဘူး ပြန်မာလာတော့တာပဲ။ နောက်ဆုံး တချီကျ အသဲခိုက်အောင်ကို ခံစားလိုက်ရတော့တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပွေ့ချီပြီး နွယ့် ဒူကောက်ကွေးထဲ လက်လျှိုလိုက်တော့ ကိုနေမင်း ဂုတ်ကို လှမ်းအဖက် သူ့ဖင်ကို နောက်ဆုတ်ပြီး တချက်ထဲ ချိန်ဆောင့်လိုက်တာ မျက်ရည်တောင် လည်တယ်။ “အားးးး…… အမေ့ အ…… သေပါပြီ… နာလိုက်တာ” မျက်နှာချင်းဆိုင် လေပေါ် ပွေ့လိုးနေတော့ လီးဝင်လာတိုင်း ဒစ်က သားအိမ်ဝထိ လာဆောင့်မိတယ်။ သားအိမ်ဝကို လာလာထိုးတိုင်း စောက်ပတ်အုံလေး ကျဉ်ပြီး အောင့်သွားတာပဲ။ ကိုနေမင်း ဂုတ်ကို ဖက်ရင်း သက်သာလို သက်သာညား ခါးကော့ကြည့်တော့ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေက လီးကို ညှစ်ပေးသလို ဖြစ်သွားတယ်။ အဲ့လိုဖြစ်သွားလည်း ကိုနေမင်းက ပိုဆောင့်လေပဲ။ နဲနဲ နာပေမယ့် ဆောင့်ချက် များလာတော့ လီးအရသာကို ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်အောင်ကို စွဲလမ်းသွားမိရတယ်။

တအားအား ညည်းရင်း အော်ဟစ် တောင်းတမိတော့တယ်။ “ဗျစ် …… အ …… ဗျစ် … ဘွတ် …… ကျွတ် ကျွတ် ………… ကောင်းလိုက်တာ ……… လိုး …… အင်း… ဟုတ်တယ် ………… နာနာလေး… ဆောင့်” ကိုနေမင်း ပုခုံးတွေကို ကိုက်လိုက် လိုးခိုင်းလိုက်ဆိုတော့ သူလည်း ကြုံးကြုံးပြီး အသားကုန် ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ ပင့်ဆွဲမလိုးနိုင်တော့လို့ ခဏ နားရင်းတောင် လီးအရင်းထိကပ်ပြီး နွယ့်စောက်စိလေးကို ဆီးခုံးနဲ့ ပွတ်ပေး သေးတယ်။ နွ့ယ် အစိလေးကလည်း အဲလိုချိန် ခဏလေး ပွတ်ခံရတာကို မထိန်းနိုင်ရှာဘူး ကျဉ်ဆိမ့်လာပီး စောက်ရည်တွေ ကြမ်းပြင်ပေါ် စီးကျကုန်တယ်။ ကိုနေ့ကိုလည်း သနားပြီး အားနာမိတယ်။ နွယ့် ကိုယ်လုံးကို မပင့်ပြီး လေပေါ်ဆွဲလိုးနေရတော့ ချွေးတွေရွှဲလာပြီး တရှုးရှုးနဲ့ ဟောဟဲ လိုက်နေရှာတယ်။ စိတ်က အားနာမိပေမယ့် နွယ့်အဖုတ်လေးက အားမနာတတ်ပဲ ကိုနေ့လီးကြီးကို ညှစ်ညှစ်ပြီး လိုးခိုင်းနေသယောင်။ ကျမလည်း အရမ်းလိုချင်နေပြီမို့ ”မြန်မြန်လေး လိုး… ကိုနေ…… အားးးး…… ရှီးးးး……နွယ် … နွယ် … ပြီး တော့မယ်…… ကိုနေ ရဲ့…… မရပ်နဲ့တော့…… အ အအ… အမလေးးး……ဟုတ်တယ်……… လိုး လိုး…. အားရပါးရ လိုးစမ်းပါ…အအအ” ကိုနေလည်း နွယ့်ရဲ့ အငမ်းမရ တောင်းဆိုမှုကြောင့် ထင်တယ် အားထည့်လိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးပြီး ရင်ခေါင်းသံကြီးနဲ့ အော်ပြီး လရည်တွေ ပန်းထည့်နေတယ်။ “အားးး…… ပြီး……ပြီးချင်လာပြီ… အင့် ………ဘွတ်……ဘလွတ်…ဘွတ်…ဖတ်ဖတ်……အအအားး… မရတော့ ဘူး……… မနွယ်ရယ်……… ဟူးးး… ရှီးး… ရှီးးး” ဒီလောက် လိုးနိုင်တာပဲ တော်လှပါပြီ။ နွယ်လည်း မျော့မျော့လေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ စောက်ခေါင်းထဲ လရည်တွေ အရှိန်ပြင်းပြင်း ပန်းဝင်လာတော့ နွေးကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ဆီးခုံချင်း ဖိကပ်ထားတာကြောင့် အစိကို ပွတ်သလို ဖြစ်ပြီး ကျဉ်စိမ့်လာပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားကာ စောက်ရည်တွေကို ညှစ်ထုတ်နေမိတော့တယ်။ ”ရှီးးးးးး…… ဟူး………ကျွတ်ကျွတ်……… စောက်ပတ် တခုလုံး……… နွေးနေတာပဲ…… ကိုနေရာ…… ကောင်းလိုက်တာ……… လရည်တွေက များလိုက်တာရှင်…အင်း ဟင်း” နွယ့် ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ် ချပေးတော့ အရုပ်ကြိုးပြတ် မျက်လုံးတောင် မဖွင်နိုင်ပဲ ပုံကျသွားတယ်။

ကိုနေလည်း နွယ့်ကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက် ကပ်ပါလာတယ်။ တကိုယ်လုံး မလှုပ်နိုင် တော့ပေမယ့် နွယ့်စောက်ပတ်ထဲက ကိုနေ့ လီးကို ပျော့ကျသွားတဲ့အထိ ညှစ်ပေးနေမိတယ်။ လီးကြီး ပျော့ဖတ်ပြီး အဖုတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်မှ ကိုနေက ဘေးလဲချပြီး ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်တယ်။ မှေးကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားပြီး ပြန်နိုးလာတော့ နေ့လည် ၁၂နာရီ ကျော်နေပါပြီ။ ဘေးနားမှာ ကိုနေ မရှိတော့ပါဘူး။ နွယ့်ကိုယ်ပေါ် စောင်အပါးလေး ဖုံးထားပေးတယ်။ အားယူထထိုင်ရင်း လန်းသွားအောင် ရေချိုးဖို့ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး ရေသွားချိုးလိုက်တယ်။ တကိုယ်လုံး ပေါ့ပါးသွားအောင် ရေအဝချိုးပြီး အဝတ်စားလဲကာ ဧည့်ခန်းဘက် ထွက်လာတော့ ကိုနေက ထမင်းကြော် ပါဆယ်ထုတ်နဲ့ ဝင်လာတယ်။ ၂ယောက်သား ထမင်းကြော်စားပြီး သူ့မိန်းမ မမလှိုင် ညနေပြန်ရောက်မှာမို့ ညနေစာ ပိုချက်ဖို့ ပြောပြီး ပြန်ထွက်သွားတယ်။ နွယ်လည်း တီဗွီ ခဏကြည့်ရင်း တရေးမှေးချင်တာနဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာတော့ အသက်အောင့်ထား လိုက်ရတော့တယ်။ ကာမစိတ် ငယ်ထိပ်ရောက်တုန်း မီးကုန်ယမ်းကုန် သောင်းကျန်း ခဲ့တဲ့ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့တွေက တခန်းလုံး မွှန်ထူလို့နေတယ်။ မမှေးလိုက်ရပါဘူး အိပ်ယာခင်းနဲ့ စောင်တွေ လျှော်ပြီး ကိုနေတို့ လင်မယားအတွက်ပါ ညနေစာ ပိုချက်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုနေနဲ့ လိုးပြီးနောက်ပိုင်း သွယ့်ယောက်ျားနဲ့ လိုးတော့ အားရကျေနပ်မှု မရှိတော့ပါဘူး။ ကိုနေလည်း သူ့မိန်းမ မမလှိုင် မသိအောင် အခွင့်ရေး အမျိုးမျိုး ဖန်တီးပြီး နွယ့်ကို ၁လ ၄ခါလောက် လိုးပေးနေတာ ခုထိပါပဲ။…..ပြီး