ခဲအို နဲ့ ဆရာမလေး မိုး

ကျောင်းသွားခါနီး ကျောင်းဝတ်စုံလေးဝတ်ပီး မှန်တင်ခုံရှေ့မှာ ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ အိမ်ထောက်ကျခဲ့ပီးသား ဆိုပေမယ့် လှဆဲပဆဲ မိုးရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်ပီး ကျေနပ်မိတယ်။ ဒီနေ့ မေမေက အစောကြီးကတည်းက ဘုန်းကြီးကျောင်းကို ထွက်သွားသည်မို့ အိမ်မှာ တိတ်ဆိတ်နေတယ်။ အိမ်ထောင်ကွဲပီးကတည်းက မေမေရယ် မိုးရယ် နှစ်ယောက်သား အတူတူနေတဲ့ အိမ်လေးပေါ့။ ရူးရူးမိုက်မိုက်နဲ့ အိမ်ထောင်ပြုခဲ့ပေမယ့် သဘောထားခြင်း ဆီနဲ့ရေလို ကွာခြားမှုကြောင့် အိမ်ထောင်သက်တမ်း ကြာကြာမခံခဲ့။ အတိတ်ကို ပြန်မတွေးချင်တော့သည်မို့ သက်ပြင်တစ်ချက် ချလိုက်ရင်း ဆံထုံးလေးကို သေချာပြင်ဆင်လိုက်သည်။ ကြိမ်ဆွဲခြင်းတောင်းလေးထဲ လိုအပ်တာတွေ ဖြည့်ပီး စောနေသေးသည်မို့ အခန်းထဲ အဝတ်တွေ ခန သိမ်းလိုက်နေလိုက်တုန်း အိမ်ရှေ့က တံခါးခေါက်သံကြားသည်မို့ သွားဖွင့်လိုက်မိတယ်။ “အော် ကိုကြီး… တစ်ယောက်ထဲလား… မမ မပါဘူးလား” မိုးအမရဲ့ ယောက်ျား ကိုတိုးပေါ့။ “မပါဘူး ညီမလေး… အမေ့အတွက် အားဆေးတွေလာပို့တာ… မိုး ကျောင်းသွားတော့မလို့လား… အမေတို့ရော” “ဟုတ်… စောသေးလို့ အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတာ…. ထိုင်ဦးလေ ကိုကြီး…. အမေတို့ အစောကြီးကတည်းက ဘုန်းကြီးကျောင်း ထွက်သွားကြတယ်” ကိုတိုးက အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်ပီး မျက်လုံးတွေက မိုး တကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျုံးကြည့်ရင်း “မိုးက အရင်ထက်တောင် ပိုပိုလှလာတယ်နော်… ကျောင်းဆရာမ ဝတ်စုံလေးနဲ့ အရမ်းလိုက်တယ်… ချစ်ဖို့ကောင်းတယ်” ကိုတိုးက ဆေးထုပ်တွေပေးရင်း ပြောသည်။ လည်ကတုံး ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည်နဲ့ ပုဆိုးကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်ထားတဲ့ ကိုတိုးကလဲ တကယ်ကို ခန့်ပါတယ်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် မိုး အိမ်ထောင်မကျခင် မမနဲ့ကိုတိုး အိမ်ထောင်မပြုခင်က ကိုတိုးကို ကြိတ်ကြွေခဲ့ဖူးတာ။ မမနဲ့ ကိုတိုးယူတော့ မိုး စိတ်မကောင်း ဖြစ်ခဲ့ရသေးသည်။ မိုး အိမ်ထောင်ကျပီး အဆင်မပြေတော့လဲ ကိုတိုးက ကူညီခဲ့သည်။ အိမ်ထောင်ကွဲတော့လဲ ကိုတိုးက နှစ်သိမ့်ပေးခဲ့လို့ ကျေနပ်မိခဲ့သည်။ “မမက ပိုချစ်စရာကောင်းတာ မဟုတ်ဘူးလား” “မိုးက ပိုလှတာပေါ့ သူ့ကိုသွားမပြောနဲ့နော်” “ဟွန်းး…နော်” မိုးက နှာခေါင်းလေးတွန့် နှုတ်ခမ်းလေးတွန့်ကာ မျက်စောင်းလေး ထိုးပြလိုက်သည်။ “ထိုင်ဦးလေ ကိုကြီး… မိုး ကော်ဖီဖျော်လိုက်မယ်လေ…. ဘာစားပီးပီလဲ” “မိုး… ကျောင်းနောက်ကျနေပါ့မယ်” “ရတယ်ကိုကြီး… ဒီမနက်ပိုင်း မိုးအတန်းချိန်လဲ မပါဘူး… စောလဲစောသေးလို့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတာ” မိုးလဲ ကော်ဖီဖျော်ဖို့ မီးဖိုခန်းဆီ သွားလိုက်တယ်။ မိုးနောက်ကို ကိုတိုးလိုက်လာပီး ကော်ဖီဖျော်နေတာကို မီးဖိုအခန်းဝကနေ ကိုတိုးက ကြည့်နေခဲ့တယ်။

အဖြူရောင်ခါးတို ရင်ဖုံးလေးနဲ့ တင်းကြပ်နေအောင် စည်းထားတဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမိန်အောက်က တင်းကားထွက်နေတဲ့ မိုးရဲ့တင်ပါးတွေကို ကြည့်နေခဲ့တယ်။ ခယ်မမို့ စည်းစောင့်နေခဲ့ပေမယ့် မိုးရဲ့ အလှတွေက ကိုတိုးကို ဖမ်းစားနေတယ်။ အိမ်ထောင်သက် ခနလေးနဲ့ ကွဲကွာခဲ့တာမို့ တင်ပါးတွေက တင်းတင်းရင်းရင်းရှိနေဆဲ။ ကျောင်စိမ်းထမိန်ကို တင်းကြပ်နေအောင် စည်းနှောင်ထားသည်မို့ အောက်ခံဘောင်းဘီ မျှော့ကြိုးရာလေးက တင်ပါးမှာ အထင်သားပေါ်နေတယ်။ ကိုယ်ခန္ဓာ လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း ခါးတိုအကျီနဲ့ ထမိန်ကြားက ဖြူဝင်းတဲ့ ခါးသားလေးတွေ ပေါ်ပေါ်လာတာက ချစ်စရာကောင်းနေသည်။ မိုးရဲ့ နောက်ပိုင်းကို ကိုတိုးကြည့်နေမှန်း မိုး ရိပ်မိသည်မို့ ကော်ဖီဖျော်တာကို အချိန်ဆွဲပီး ဖျော်နေမိသည်။ ကော်ဖီဖျော်ပီး လှည့်ထွက်လာတော့ ကိုတိုးက မိုးကို စူးစိုက်ပီး ကြည့်နေသည်မို့ အကြည့်ချင်းဆုံမိသည်။ တော်တော်ကြာအောင် အကြည့်ဆုံနေမိပီး မိုးက ပြုံးပြလိုက်ကာ “ရော့… ကိုတိုး ကော်ဖီသောက်ဦး” ကော်ဖီခွက်ကို လှမ်းယူရင်း မိုးလက်ကိုပါ ကိုင်လိုက်သေးသည်။ တစ်အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်း ဆိုတဲ့အသိရယ်နှင့် ယောက်ျားနဲ့မိန်းမ လက်ချင်း တို့ထိမိလိုက်သည်က မိုးအတွက် ဓါတ်လိုက်သလို တုန်ရင်နေမိတယ်။ “မိုး” “ရှင်… ကိုကြီး” “မိုးက တကယ်လှတယ်” “ဟုတ်” “မိုး အိမ်ထောင် ထပ်ပြုဦးမှာလား” “အို ကိုကြီးကလဲ မပြုပါဘူး… ဘာလို့လဲ” “အော်… မိုးအလှတွေ နောက်တစ်ယောက်လက်ထဲမှာ ပျက်ဆီးကုန်မှာ နှမျောမိလို့ပါ” “ဟွန်း…ကိုကြီးကလဲ… မိုးက အကြာကြီးတော့ လှနေမှာမှ မဟုတ်တာ… ကဲပါ လာပါ ကိုကြီးရဲ့ ထိုင်ပါဦး… မျက်လုံးတွေလဲ ကျွတ်ထွက်ကုန်ဦးမယ်” မိုးနဲ့ကိုတိုး ကော်ဖီ အတူတူထိုင်သောက်ရင်း စကားတွေပြောဖြစ်သည်။ ကိုတိုးကတော့ မိုးကိုပဲ စိုက်ကြည့်နေသည်။ “အော်…. ကိုကြီး လာတုန်း အကူအညီတောင်းရဦးမယ်…. အခန်းထဲက သေတ္တာလေး နေရာရွှေ့ချင်နေတာ… တစ်ယောက်ထဲ မနိုင်လို့ ကူပေးပါလား” “အော်…. ရပါတယ် မိုးရဲ့…. ဒါလောက်များ” မိုးအခန်းထဲကို ကိုတိုး လိုက်လာတယ်။ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပီးကာစမို့ မိုးအခန်းလေးက သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေပေမယ့် အဝတ်လှမ်းစင်ပေါ်မှ မိုးအောက်ခံတွေက မသိမ်းထားရသေး။ အတွင်းခံ ပင်တီတွေနဲ့ ဘော်လီတွေ စီရီနေသည်။ အောက်ခံပင်တီတွေက အနက်ရောင်တွေချည်းပဲ များတယ်။ ကိုတိုးက သေတ္တာကို မရွှေ့ပေးလိုက်ပီး မိုးဘက်လှည့်ကာ “မိုးက အနက်ရောင်ကြိုက်တယ် ထင်တယ်နော်” “ရှင်.. ကိုကြီး ဘာလို့” “အော်…. အောက်ခံတွေ အကုန်အနက်ရောင်တွေချည်းပဲ မို့လို့လေ… အခုရော အနက်ရောင်ပဲ ဝတ်ထားတာလား” “အာ… အောက်ခံဘောင်းဘီပဲ အနက်ရောင်ပါ… အပေါ်က ဘော်လီအဖြူလေ… ကျောင်းသွားရမယ့်ဟာကို…. အယ် ဘာတွေ လျှောက်ပြောမိပါလိမ့်” မိုး ရှက်ပီး ခေါင်းငုံလိုက်မိသည်။

ကိုတိုးက မိုးနားကို တိုးကပ်သွားကာ မိုးရဲ့ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း “မိုးက အသားဖြူတော့… အနက်ရောင် အောက်ခံလေးနဲ့…. အရမ်းလိုက်မှာပဲနော်” “အို… ကိုကြီးကလဲ ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေတာလဲ” မိုး ခေါင်းငုံ့ထားလိုက်မိသည်။ “မိုး… ကိုကြီးလေ… မိုးကို….” တုန်ရင်စွာပြောသည်။ ခေါင်းမော့လာတဲ့ မိုးရဲ့ ပါးပြင်လေးကို နမ်းလိုက်သည်။ “အို…ကိုကြီး” “ကိုကြီး စိတ်တွေ မထိန်နိုင်တော့ဘူးကွာ မိုးရဲ့အလှတွေကို” မိုးကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ မိုးလဲ အလိုက်သင့်ပါသွားသည်။ “ကိုကြီးကို စိတ်မဆိုးနဲ့နော် မိုးကို ချစ်တယ်ကွာ” ကိုတိုးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ မိုးပါးလေး အပ်ထားလိုက်မိသည်။ ကိုတိုးရင်ခုန်သံတွေကို ကြားနေရသည်။ မှားလားမှန်လား မိုး မသိချင်တော့။ ဟိုးအရင်ကတည်းက ကိုတိုးရင်ခွင်ထဲမှာ နေချင်ခဲ့မိတာလေ။ “မိုး ကျောင်းနောက်ကျလို့ ရလားဟင်” ရင်ခွင်ထဲမှ ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်မိသည်။ “ဟိုအရင်ကတည်းက မိုးကို ကျောင်းဝတ်စုံလေးနဲ့ အခုလို ဖက်ထားချင်ခဲ့တာ ခနခနပဲ” တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်ထားသည်မို့ ကိုတိုးရဲ့ လိင်တံကြီးက မိုးဗိုက်သားကို လာထောက်နေသည်။ ကိုတိုး လက်တွေက မိုးတင်ပါးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးနေသည်မို့ ကြက်သီးပင်ထမိသည်။ “ချစ်တယ် မိုးရယ်” တင်ပါးတွေကို ပွတ်ရင်း မိုးနှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းတယ်။ ကိုတိုးရဲ့လျှာနဲ့ မိုးရဲ့လျှာနှစ်ခု ရစ်သပ်မိလိုက်သည်။ ဒီလိုနေ့ ရောက်ဖို့ ခနခန ရင်ခုန်စောင့်ဆိုင်းနေမိတာကို ကိုကြီးကို ပြောပြချင်သေးသည်။ မိုး တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကြားကို လက်နှိုက်ပီး ပွတ်နေသည်။ ကိုတိုးရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားမိသည်။ မိုးဗိုက်သားနဲ့ ကိုတိုးရဲ့ လိင်တံကြီးကို ဖိကပ်ထားမိသည်။ “မိုး… ကိုကြီးကို ခွင့်ပြုတော့နော်… ကိုကြီး မနေနိုင်တော့ဘူး” အနမ်းကို ခဏခွာကာ ကိုတိုးက ပြောသည်။ အိမ်ထောင်သည်တွေမို့ ဘာကိုဆိုလိုသည်ကို ရှင်းပြစရာပင် မလိုပေ။ ကိုတိုးရဲ့လက်က မိုးရဲ့ကျောင်းစိမ်းထမိန် အထက်ဆင်စလေးကိုဆွဲကာ ဖြေချလိုက်သည်။ ထမိန်လေး ခြေရင်းကို ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွားသည်။ ထို့ပြင် ကိုတိုးက သူ့ပုဆိုးကိုပါ ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။ လုံးဝန်းတင်းခဲနေသာ တင်ပါးတွေကို မနိုင်ဝန်ထမ်းထားသည့် အောက်ခံပင်တီ အနက်ရောင်လေးပေါ်မှာ ကားထွက်နေသော တင်ပါးတွေကို ကိုတိုး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ ကိုတိုးရဲ့ လိင်တံကြီးကလဲ သူ့အောက်ခံ ဘောင်းဘီအောက်မှ ဖုဖုဖောင်းဖောင်း တိုးထွက်နေသည်။

မိုးနဲ့ကိုတိုး အောက်ပိုင်းမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးတွေသာ ကျန်တော့သည်။ နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်၊ ပါးတွေကိုနမ်းလိုက်၊ လည်ပင်းဂုတ်သားတွေကို နမ်းလိုက်နဲ့ ကိုတိုး အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ ကျမ အဖုတ်ထဲမှာတော့ ချွဲကျိကျိဖြစ်နေပီ။ မိုးတင်ပါးတွေကိုလဲ ကိုတိုးက ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆုပ်နယ်နေတယ်။ အတွင်းခံပင်တီမျော့ကြိုးထဲကို ကိုတိုးလက်တွေ ထိုးဝင်လာပီး မိုးတင်ပါး အသားစိုင်တွေကို ဆုပ်နှယ်တယ်။ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားထဲ လက်ထိုးထည့်ကာ အမြှောင်းလိုက် ပွတ်ဆွဲပြန်တယ်။ အတော်ကြာ နမ်းရှုံ့ပွတ်သပ်ပီးနောက် ကိုတိုးက မိုးကို ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲစေလိုက်သည်။ မိုးနဲ့ကိုတိုး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တပ်မက်တဲ့ မျက်လုံးတွေဖြင့် ကြည့်မိကြသည်။ နှစ်ယောက်သား အသက်ရှူသံတွေလဲ တစ်ယောက်နားတစ်ယောက် ကြားနေရသည်။ “ချစ်တယ် မိုးရယ်” ကိုတိုးက မိုးရဲ့ အောက်ခံပင်တီလေးကို မျှော့ကြိုးမှ ဆွဲကာ အောက်သို့ ချွတ်ချလိုက်သည်။ တုတ်ခိုင် ဖြူဖွေးလှတဲ့ ပေါင်တံနှစ်ခုကြားမှာ မဲနက်နေတဲ့ အမွှေးအုံခပ်ထူထူက ပေါ်လွင်နေသည်။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ပေါင်တံမှာ သွေးကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေပင် ပေါ်လွင်နေသေးသည်။ ကိုတိုးက အဖုတ်ကို အရင်လှမ်းမကိုင်။ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို လက်ဖြင့် ဖွဖွပွတ်သည်။ ထို့နောက် အဖုတ်မွှေးလေးများကို ပွတ်သပ်သည်။ ပြီးနောက် သူ့ရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ကိုတိုးလီးတံကြီး ငေါက်ကနဲ ထွက်လာသည်။ လုံးပတ်တုတ်သလို ရှည်လဲရှည်သည်။ ကိုတိုးလီးမှာ အမွှေးသိပ်မရှိ ရိတ်ထားသည်မှာ မကြာသေးသလို။ လီးတံအရှည်မှာ တစ်ထွာသာသာလောက်ရှိမည်။ ကိုတိုးလီးတံကြီးကို ကြည့်ပီး မိုး တံတွေးမျိုချမိသည်။ ပက်လက်လှန်ထားသည့် မိုးဘေးမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ မိုးရဲ့ အဖုတ်အမွှေးလေးတွေကို ပွတ်သပ်ကစားနေရင်း “မိုး… ကိုင်ကြည့်လေ” မိုး ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပီး ကိုတိုးလီးတံကို လက်ဖဝါးနဲ့ သာသာဖွဖွ ကိုင်လိုက်သည်။ အရမ်းကို မာတောင့်နေပီး ဒစ်ဖျားမှာ အရည်စိုစိုလေးတွေ ထွက်နေသည်။ လီးကြီးက မိုးလက်ဖဝါးနဲ့ အပြည့်ပင်ဖြစ်သည်။ လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ကာ လီးအရည်ပြားကို အောက်သို့ဆွဲချလိုက်တော့ ဒစ်ခေါင်းက သိသိသာသာ ပေါ်ထွက်လာသည်။ အောက်ဆွဲချလိုက် အပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ဖြင့် သာသာဖွဖွလေး လုပ်ပေးလိုက်တော့ လီးတံကြီး တဆတ်ဆတ်တုန်လာတာ သတိပြုမိလိုက်သည်။ “မိုးပေါင်တံလေးတွေက လှလိုက်တာကွာ ဖြူဖွေးနေတာပဲ” ပြောလဲပြော ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ကုန်းနမ်းကာ စုပ်သည်။

ပေါင်မှာရှိတဲ့ မွှေးညှင်းလေးတွေ ထောင်ထသွားရသည်။ မိုးရဲ့ ပေါင်တွင်းသား နေရာအနှံ့ကို ကိုတိုးက လျှာနဲ့လိုက်ယက်သည်၊ စုပ်သည်။ တကယ်လဲ မိုးရဲ့ ပေါင်သားလေးတွေက ဖွေးအုပီး နမ်းချင်စရာကောင်းသည်မို့ ကိုတိုး သေသေချာချာကို ယက်လိုက် နမ်းလိုက် လုပ်နေမိသည်။ ထို့နောက် ကိုတိုးက မိုးပေါင်ကြားသို့ နေရာယူလိုက်သည်မို့ ကိုတိုးလီးတံကို မိုး လွှတ်ပေးလိုက်ရသည်။ မိုးပေါင်နှစ်ချောင်ကို ကိုတိုးလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဘေးသို့ ဆွဲကားလိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ဖက် ကားသွားသည်မို့ မိုးအဖုတ်လေးက အမွှေးထူထူတွေအောက်မှ ခပ်အာအာလေး ပေါ်လွင်လာသည်။ အရည်တွေစိုကာ ပြောင်လက်နေသည်။ အစိထိပ်လေးကို အတိုင်းသားမြင်နေရသလို ခပ်အာအာ ဖြစ်နေသဖြင့် စောက်ခေါင်းသား နီရဲရဲလေးကိုပါ မြင်နေရသည်။ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက ရှိတယ်ဆို ယုံလောက်သာ။ ပြဲလန်နေခြင်းမျိုး မရှိ။ မိုးစောက်ပတ်ကို သေချာစွာကြည့်ရင်း အစိထိပ်လေးကို လက်မနဲ့ ချေလိုက်သည်။ မိုးတယောက် ဓါတ်လိုက်သလိုမျိုး ကိုယ်လုံးလေး ခါထွက်သွားသည်။ “အားးး ကိုကြီးး” မိုး အော်ညည်းမိသည့်အခါ ကိုတိုးက အစိကို ပိုပွတ်သည်။ အရည်တွေ အရမ်းစိုလာလေသည်။ ထို့နောက် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ ကိုတိုး ဘာလုပ်တော့မည်ကို မိုး သိနေသည်။ ပေါင်ကို ပိုမိုကားပေးမိလိုက်သည်။ ကိုတိုးက မိုးစောက်စိပေါ်သို့ ပါးစပ်ဖြင့်အုပ်ကာ စုပ်လိုက်တော့သည်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားး အမလေး… ကိုကြီးရယ် အားးးရှီးး” “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားး… ဘယ်လိုကြီးလဲ… အားး ကိုကြီး… အားးး” မိုးလဲ တင်ပါးကို မြှောက်ကာ အဖုတ်ကို ကော့ပေးရင်း ကိုတိုးခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။ လိင်မဆက်ဆံရသည်မှာ ကြာပီမို့ ထင်သည်၊ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ တအားထွက်လာရသည်။ ကိုတိုးက လျှာကို ခပ်ဆတ်ဆတ် လုပ်ရင်း ယက်သည်။ စောက်ပတ်ကြီး အမြုံလိုက် ကိုတိုးပါးစပ်ထဲ ပါသွားသည်ဟု ထင်မိသည်။ “အားး ကိုကြီးရယ်…. အ အ အ အ အားးး ကျွတ်ကျွတ်” စောစောကမှ ကျောင်းသွားမှာမို့ ရေချိုး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားသည်မို့ မိုးအဖုတ်က အနံ့အသက်ကင်းကာ သန့်ရှင်းနေသည်။ ကိုတိုးလဲ ခယ်မဖြစ်သူရဲ့ အဖုတ်ကို အားရပါးရ ယက်သည်။ ဟိုးအရင်ကတည်းက ခယ်မဖြစ်သူကို လုပ်ချင်နေခဲ့တာ ကြာပီ။ ခယ်မဖြစ်သူ မိုးရဲ့ ဖင်တွေ ရင်တွေကို ခနခန ခိုးကြည့်မိသည်။ ခယ်မဖြစ်သူ အိမ်ထောင်ကွဲပီးကတည်းက အစစအရာရာ ကူညီပေးနေသည်မှာ စေတနာလဲ ပါသလို ခယ်မကို ဝိုက်ချင်နေသည်လဲ ပါသည်။ တခါတလေ မိန်းမနှင့် လိုးနေရင်းမှ ခယ်မကို လိုးနေသည်ဟုပင် စိတ်ထဲ တွေးကာ လိုးခဲ့တာ ခနခနပင်ဖြစ်သည်။

အခုတော့ ခယ်မဖြစ်သူကို အပိုင်ရလေပြီ။ ခယ်မဖြစ်သူ မိုးရဲ့ တင်ပါးတွေကို ကိုင်ချင်နေသည်မှာ ကြာပီ။ အဖုတ်ကို နှိုက်ကြည့်ချင်နေသည်မှာ ကြာပီဖြစ်ပေသည်။ ဒီနေ့တော့ စည်းတွေကျော်ကာ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရပီမို့ မိုးရဲ့ အဖုတ်ကို ကိုင်ယုံတင်မက သေချာ ယက်ပေးနေဖြစ်သည်။ “ပလတ် ပလတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပလတ်” “အားးကိုကြီး…. အားးး ကောင်းလိုက်တာ အားးးရှီးးးး အမလေးး” မိုးရဲ့ ညည်းညူသံ ကြားရလေ စိတ်တွေ ပိုထပီး ပိုယက်မိလေဖြစ်နေသည်။ အစိထိပ်ကို လျှာဖျာလေးနဲ့ ယက်လိုက် စောက်ခေါင်းအတွင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက်လုပ်သည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား သေးသေးလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင် ဆွဲစုပ်မိသည်။ ဆီးခုံပေါ်မှ အဖုတ်မွှေးတွေကိုပါ နမ်းရှိုက်ဖြစ်သည်။ အရင်ကတည်းက တွေးနေခဲ့ဖူးသည်။ ခယ်မလေးဖြစ်သူက အသားဖြူတယ် အဖုတ်မွှေးထူထူလေး ရှိနိုင်တယ်လို့ တွေးခဲ့ဖူးသည်။ တကယ်ပင် ခယ်မဖြစ်သူ မိုးရဲ့ အဖုတ်မွှေးတွေက ခပ်ထူထူလေး တွေ့လိုက်ရသည်မို့ သဘောကျမိသည်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပလတ် ပလတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားးး အ အ ရှီးးး အားး ကိုကြီးးး…. အားးး မရတော့ဘူး… မိုးကို လုပ်ပါတော့… အားး မနေတတ်တော့ဘူး… ကိုကြီး လိုးပေးတော့နော်… လိုးတော့နော် ကိုကြီး အားး” တကယ်ပင် မိုး မနေတတ်တော့သည်မို့ ပြောချလိုက်တော့သည်။ ဆက်ယက်နေရင် ခံနိုင်တော့မည် မဟုတ်။ စိတ်တွေ အရမ်းထကြွနေချိန်တွင် လီးတံကြီး ထိုးသွင်းရမှ အာသာပြေတော့မည်ဖြစ်သည်။ ကိုတိုးကို အတင်းဆွဲတင်လိုက်သည်။ ကိုတိုးလဲ မိုး အရမ်းလိုချင်သည့် အချိန်ရောက်ပီမို့ လီးတံကြီးကို လက်ဖြင် တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းထုကာ နေရာယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒစ်ဖျားဖြင့် မိုးစောက်စိကို လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ပွတ်လိုက်သည်။ “အ အ အားးး… ကိုကြီးရယ် အားး” “ဘွတ် …ပလွတ်” “အားးးးရှီးး… ဝင်သွားပီ မိုး” “အားး ကောင်းတယ်… ကိုကြီးရယ်” ကိုတိုးကျောပြင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်ထားမိသည်။ လီးတံကြီးက မိုးအဖုတ်ထဲ တရစ်ရစ် တိုးဝင်လာသည်။ မိုးရော ကိုတိုးရော အပေါ်အကျီတွေ မချွတ်ထားရသေးပေ။ မိုးအင်္ကျီကတော့ ခါးတိုရင်ဖုံးမို့ အနှောက်အယှက်မရှိပေမယ့် ကိုတိုးရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီက ဆီးခုံနဲ့ မလွတ်မလပ် ဖြစ်နေသည်မို့ မိုးကပင် ကိုတိုးအင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပေးကာ ဆွဲချွတ်ပေးလိုက်သည်။ လီးတံကြီးက အဖုတ်အတွင်းသို့ အဆုံးထိနစ်ဝင်သွားပီ။ ကိုတိုးက ခါးကြီးက ကော့ကာကော့ကာဖြင့် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် စလုပ်တော့သည်။ “ဖွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်” “အ အ အ အ ရှီးးး အ အမလေးး” “ကောင်းလားမိုး… ကိုကြီး လုပ်တာကောင်းရဲ့လား” “ကောင်းတယ် အားးး အ အ… ကိုကြီး အားးး ကောင်းတယ်ကွာ” အဖုတ်ထဲကို လီးတံကြီး တဇွိဇွိ ဝင်ထွက်နေသည်။

မိုးလဲ ပေါင်ကို အတတ်နိုင်ဆုံးကားကာ အဖုတ်ကို ကော့ပေးထားမိသည်။ အလိုးမခံရတာ ကြာတာလဲဖြစ် ချစ်ရသူ ခဲအိုကြီး လိုးနေတာလဲ ဖြစ်သည်မို့ ကာမရမက်တွေ ထန်နေရသည်။ မခံစားရတာ ကြာပီဖြစ်တဲ့အတွက် အရမ်းကို ကောင်းလွန်းနေသည်။ ကိုတိုးအနေနဲ့လဲ ခယ်မဖြစ်သူကို လိုးနေရသည်မို့ စိတ်ခံစားမှု တမူထူးခြားနေသည်။ “ဇွိ ဇွိ ဇွပ် ဇွပ် ဘွတ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ်” ဆီးခုံနှစ်ခု ရိုက်သံရော အဖုတ်ထဲ လီးဝင်သံရော ကြားနေရသည်။ ကိုတိုးက မိုးမျက်နှာကို အပေါ်မှ မိုးကြည့်ရင်း လီးတံနဲ့ စောက်ပတ်ထဲ ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။ မိုးရဲ့မျက်နှာက တဏှာအခိုးအငွေ့တွေကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။ လီးတံကို အဆုံးထိ ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း မိုးတစ်ယောက် ပါးစပ်လေး ဟပီး တအားအား အော်နေသည်ကိုက စိတ်ထစရာပင်။ မိုးရဲ့စောက်ပတ် စောက်ခေါင်းသား ကြွက်သားတွေက ကိုတိုးလီးကို ဆွဲညှစ်ပေးနေတာ ခံစားမိနေသည်။ ခယ်မလေး သူ့လီးနဲ့ စိတ်တအားပါနေသည်ကို သိရလို့ ကိုတိုးလဲ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးနေမိသည်။ “ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်” “အ အ အ အားးး ကောင်းတယ်… ဆောင့်ပါကိုကြီး မိုး ကောင်းတယ် အားးး အမလေးး” “အင့် အင့် အင့်… အားးကောင်းလိုက်တာ… မိုးစောက်ပတ်ကို ကိုကြီးလိုးနေပီနော်…. ကိုကြီးလီး ကောင်းလား… ကြိုက်လား ကိုကြီးလီးကို” “အင်းး အားး ကောင်းတယ်ကိုကြီး… ကြိုက်တယ် အားးး တအားဆောင့်ပေး အားး” “ဖွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်” “ဇွိ ဇွပ် ဇွိ ဇွပ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်” ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးနေကြသည်မှာ နှစ်ယောက်သား ချွေးစေးတွေပင် ပျံလာသည်။ အသက်ရှူသံတွေလဲ ပြင်းထန်နေရသည်။ “မိုး ဖင်ကုန်းပေးပါလား… မိုးဖင်ကို ကြည့်ပီး လိုးချင်တယ်…နော်” “ဟုတ်… ကိုကြီး” “ကိုတိုးလဲ မိုးအဖုတ်ထဲမှ လီးတံကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ “ဘွတ်…ပလွတ်” စောက်ပတ်ထဲ အရည်တွေနဲ့ ဟာတာတာ ဖြစ်သွားသည်။ မိုး စောက်ပတ်ကို ကြည့်လိုက်တော့ စောစောကထက် ပိုပီအာနေတယ် စောက်စိကလဲ ပိုထောင်နေသလိုဖြစ်နေတယ်။ စောက်ဖုတ်တဝိုက်မှာတော့ အရည်တွေ စိုရွှဲနေလေသည်။ မိုးလဲ လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဖင်ကုန်းလိုက်တော့ လုံးဝန်းဖြူဖွေးလှတဲ့ မိုးရဲ့တင်ပါးတွေက ပိုပီး ကားထွက်လာသည်။ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားက ညိုတိုတို စအိုပေါက်လေးကလဲ အသည်းယားစရာ ကောင်းလှသည်။ ဒီဖင်ကြီးကို ခနခန ခိုးကြည့်နေခဲ့ရတာ အခုတော့ သူ့ရှေ့မှာ ဖင်ကုန်းထားလေပီ။

လှလိုက်တဲ့ဖင် တောင့်လိုက်တဲ့ဖင်။ တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကြား လီးအမြှောင်းလိုက်ထည့်ကာ ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ စအိုပေါက်ကို လီးနဲ့ပွတ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေသည်။ “မိုးရယ်… လှလိုက်တာကွာ… မိုးဖင်က အရမ်းလှတာပဲ အားး” “အားး ကိုကြီးရယ် လိုးပါတော့ကွာ… မနေတတ်တော့ဘူး… ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ” “လိုးမယ်နော်… မိုးဖင်ကို အမြဲ စိတ်ထဲ မှန်းနေရတာ…. တအားလိုးမယ်နော် မိုး” “အင်းးကိုကြီး… စိတ်ကြိုက်လိုးပါတော့နော်” ကိုတိုးလဲ မိုးစောက်ပတ်အဝမှာ လီးတေ့လိုက်ပီး ပလွတ်ခနဲ တစ်ချက်ထဲ အဆုံးထိုးသွင်းလိုက်သည်။ “အားးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ…ကိုကြီးရယ်” လီးတံကို ပြန်ဆွဲမနှုတ်သေးပဲ အဆုံးထိ ဖိထားလိုက်ကာ စအိုပေါက်ကို လက်ခလယ် ထိုးထည့်လိုက်သည်။ “အားးး ကိုကြီးးး အ” ခယ်မလေး တင်ပါးကြီး တွန့်ခါသွားသည်။ လက်ခလယ်ကို စအိုပေါက်ထဲမှာ ကစားပေးလိုက်သည်။ “အားးးကိုကြီးရယ်” လက်ခလယ်ကို တော်တော်ကြာအောင် ကစားပီးမှ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကို အထုတ်အသွင်း လုပ်လိုက်သည်။ “အားးး ရှီးးး ကောင်းတယ်ကိုကြီးရယ်… ချစ်တယ် အားးး” ဖင်ပေါက်ထဲမှ လက်ချောင်းကို ပြန်ဆွဲနှုတ်ကာ မိုးရဲ့ ခါးစပ်နေရာကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မိမိရရ ကိုင်ပီး တဖန်းဖန်း မြည်အောင် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ “ဖန်း ဖန်း ဖန်း ဖန်း” မိုးတင်ပါးကြီးတွေ ရေလှိုင်းသဖွယ် တုန်ခါနေသည်မှာ ကြည့်လို့ကောင်းနေသည်။ “အင့် အင့် အင့် အားးး မိုးဖင်ကြီးကို ကြိုက်လိုက်တာကွာ… အင့် အင့် အင့်” “ဖန်း ဖန်း ဖန်း” “ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ်” “အားးး အ အ အ ကောင်းတယ်ကိုကြီး… ဆောင့် အားး ထိလိုက်တာကွာ… အားးချစ်တယ် အားး” မိုးလဲ စိတ်တွေ ထကြွကာ လေးဘက်ကုန်းရင်းက တင်ပါးကြီးတွေကို နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးနေမိသည်။ “ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်” “အားး ဟုတ်တယ်… အဲ့လို ပြန်ဆောင့်ပေး…. ကောင်းလိုက်တာ မိုးရယ် အားး” “ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ်” ကိုတိုးလီးတံထိပ်က မိုးရဲ့ သားအိမ်ခေါင်းကိုပါ လာလာထောက်မိသည်။ မိုးက တင်ပါးနဲ့ ပြန်အဆောင့် ကိုတိုးက လီးထိုးအသွင်းနဲ့ စည်းချက်မှန်လှသည်။ လီးတံကြီး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို ကိုတိုး ငုံ့ကြည့်ရင်း လိုးနေသည်။ လီးတံကြီး ပြန်ဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေက လီးတံနဲ့ ကပ်ပါလာသည်ကို တွေ့နေရသည်။

လီးတံနဲ့ အဖုတ်မှာ စောက်ရည်တွေ တော်တော်ရွှဲလာသည်။ “ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ်” “အားး ကောင်းတယ် ကိုကြီး…. အားး တအားဆောင့်လိုးပေး” လိုးလိုက်တိုင်း လှိုင်းထနေသည့် တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ “အားး မိုးရယ် လှလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးကွာ… အင့် အင့် အင့်” “ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖွတ် ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် ဖတ်” “အင့် အင့် အင့် အားးး မိုးကို လိုးနေပီနော်…. အားးး ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီး… အင့် အင့်” “အ အ အားး… ကောင်းတယ်ကိုကြီး အားး” “ဒီဖင်ကြီးကို လိုးချင်နေတာကြာပီ အင့် အင့် အင့်” “အားးး လိုးကွာ လိုးးး မညှာနဲ့ကိုကြီး တအားလိုးပေး” “မိုးဖင်ကြီးနဲ့ ပြန်ဆောင့်ပေးစမ်းပါ…. အရမ်းကြိုက်တယ်” “အင်းး အင့်အင့် အင့် အင့်… ကောင်းလား ကိုကြီး” “ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်” “အားး ကြိုက်တယ် ကိုကြီး” “ကောင်းလား မိုး … အင့်အင့်… မိုး ကိုကြီးနဲ့ ခံချင်နေတာ… ကြာနေပီမလား” “အင်းးး ကောင်းတယ်… ဟုတ်တယ်… ခံချင်နေတာကြာပီ အားး… ကိုကြီးလဲ လိုးချင်နေတာ ကြာပီမလား… မိုးဖင်ကို ခိုးခိုးကြည့်နေတာ သိတယ် အားး လိုး” “အင်းး ဟုတ်တယ်…. အင့်အင့်… မိုးဖင်ကိုကြည့်ရတာ စိတ်တအားထလို့… အင့်ကွာ အင့်အင့်” မိုးတင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ တအားစုပ်နှယ်ရင်း ဆောင့်လိုးနေသည်။ “ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ် ဖွတ် ဖတ် ဇွိ ဇွပ် ဇွိ ဇွပ် ဇွိ ဇွပ်” “ဖန်း ဖန်း ဖန်း ဖန်း” တခန်းလုံး လိုးသံတွေ ဆူညံနေလေသည်။ ဘယ်နှစ်ချက်တောင် ဆောင့်လိုးနေမိသည်ကို မရေတွက်နိုင်တော့။ လိုးချက်တွေကလဲ ထိမိလှသည်။ နှစ်ယောက်သား ကာမအရသာ ကောင်းကောင်းခံစားမိနေသည်။ ကိုတိုး ဆောင့်လိုးရင်း နဲနဲ မောဟိုက်လာသဖြင့် လီးတံကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ မိုးရဲ့ စောက်ရည်တွေ လီးတံမှာ ပေပွနေသည်။ အကြောအပြိုင်းပြိုင်း ထနေသည့် လီးတံကြီးမှာ မိုးရဲ့ စောက်ရည်တွေဖြင့် ပြောင်လက်ချောမွတ်နေသည်။ “ကိုကြီး မောသွားလား” “အင်းးး ရတယ်… ဆက်လိုးပေးမယ်” မိုးက ဖင်ကုန်းထားရာမှ ကိုတိုးဘက်ကို လှည့်ကာ ထိုင်လိုက်သည်။ မျက်နှာမှာ ချွေးစေးလေးတွေ ပျံနေသည်။ အသက်ရှူသံလဲ ပြင်းနေသည်။ အပေါ်ပိုင်း ရင်ဖုံးအကျီအဖြူလေးမှာ မို့လိုက်ရှိုက်လိုက်နဲ့ အသက်ပြင်းပြင်းရှူ နေလေသည်။

ကိုတိုးက မွေ့ယာပေါ် ဖင်ထိုင်ချလိုက်ရင်း လီးတံကိုကိုင်ကာ ပြန်မကျသွားစေရန် ဂွင်းတိုက်နေသည်။ ကိုတိုးရဲ့ လီးကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို မိုးလက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်ပီး “မိုး နမ်းပေးမယ်နော်” အလိုက်သိတတ်တဲ့ မိုးကို ကိုတိုး သဘောကျသွားမိသည်။ ကိုတိုး လက်ကို လီးတံပေါ်မှ ဖယ်လိုက်ပီး မိုးလက်ဖြင့် တစ်ချက်နှစ်ချက် ပွတ်သပ်လိုက်ပီး ဒစ်ဖျားကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ မိုးရဲ့ နွေးထွေးလှတဲ့ အာခံတွင်းအရသာကို ခံစားမိလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒစ်ထိပ်ဖူးကို ရစ်သပ်လိုက်သည့် မိုးရဲ့ လျှာနွေးနွေးလေးရဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။ မိုးက ဒစ်ထိပ်ဖျားကို လျှာနဲ့ မွှေထိုးပေးသည်။ မိုးပါးစပ်ထဲမှာတော့ မိုးရဲ့သုတ်ရည်ရော ကိုတိုးရဲ့ လရေအရသာရော ခါးသက်သက်လို အရသာ ခံစားလိုက်ရသည်။ လီးအရင်းထိ ငုံပီး စုပ်လိုက်သည်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားး ကောင်းလိုက်တာ… မိုးရယ်” မိုးရဲ့ ဆံထုံးလေးကို ကိုတိုးက ဖြေချပေးလိုက်သည်။ ဆံနွယ်တွေကို လက်ဖြင့်ထိုးဖွရင်း ခေါင်းကို ကိုင်ထားလိုက်သည်။ လီးတံကို လက်နဲ့ကိုင်ကာ သေချာ စုပ်ပေးနေသော မိုးကို ကြည့်မိသည်။ ပါးလေး ပိန်လိုက် ဖောင်းလိုက်နဲ့ ဒစ်ဖျားကို ယက်လိုက် တစ်ချောင်းလုံးစုပ်လိုက် လုပ်နေသည်။ “စုပ်လို့ကောင်းလား မိုး” မျက်လုံးလေး လှန်ကြည့်ကာ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ ပါးစပ်ထဲမှ လီးတံကို မချွတ်ပေ။ မိုး လီးစုပ်နေသည်မှာ အရမ်းကြမ်းကြမ်းကြီးမဟုတ် ချောချောမွေ့မွေ့နဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုရှိသည်။ လီးတံတလျှောက် စိုစွတ်အောင်လုပ်ပီး စုပ်ပေးနေခြင်းမျိုး ဖြစ်သည်။ တာဝန်ကျေ စုပ်ပေးနေခြင်းမျိုး မဟုတ်ပဲ ကိုတိုး အရသာခံလို့ ကောင်းအောင် စုပ်ပေးနေခြင်းမျိုး ဖြစ်သည်။ ပါးစပ်ထဲ အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးပီး စုပ်ယုံတင်မဟုတ် လျှာက လီးတံကို ရစ်ပတ်ကစားပေးရင်း စုပ်နေလေသည်။ “အားး… ကောင်းလိုက်တာ မိုးရယ်…. လုပ်တတ်လိုက်တာ အားးးအီးးး” “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားးး ကောင်းလိုက်တာ မိုးရယ်… အားးရှီးးး အားးး ကောင်းတယ်” မိုးရဲ့ စုပ်ချက်တွေက အဖုတ်ထဲ လိုးရတာထက်ပင် ကောင်းနေလေသည်။

ချောမွေ့နေတဲ့လီးကို နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် ဖိကာ အထုတ်အသွင်း လုပ်ပေးနေသလို အတွင်းမှ လျှာကလဲ ကစားပေးနေတော့ ကိုတိုး အရမ်းကောင်းလာပြီး လီးထိပ်ဖျားမှာ ကျင်တက်လာသည်။ မိုးခေါင်းကို ကိုင်ပီး အဖုတ်ထဲ လိုးသလို လီးတံဖြင့် ညှောင့်လိုးနေရင်းမှ “အ အ အားးးရှီးးးကောင်းတယ် မိုး…. အားး မိုး အ အားးး ထွက်….ထွက်ကုန်ပီ အားးရှီးး” ဘယ်လိုမှ ထိန်းမထားနိုင်တော့လို့ မိုးပါးစပ်အတွင်းမှာပင် လရေ ပျစ်ခဲခဲတွေကို ပန်းထုတ်မိလိုက်တော့သည်။ လီးတံကို မိုးပါးစပ်အတွင်းမှာ ငြိမ်သက်စွာ ထားရင်း လရေတွေ ကုန်ဆုံးသွားသည်အထိ ပန်းထုတ်နေမိသည်။ မိုးလည်ချောင်းအတွင်းထိ လရေတွေ တဖျောဖျော ဝင်လာနေသည်။ “ဂလု …အွတ် အွတ်” မိုးလဲ လရေတွေကို မျိုချမိလိုက်သည်။ လီးတံကြီး တဆက်ဆက်တုန်နေရာမှ ငြိမ်ကျသွားသည်။ မိုးလဲ လီးတံကို ပါးစပ်ထဲမှ ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ “ဆောရီးနော် မိုး… ကိုကြီး မထိန်းနိုင်တော့လို့” လရေတွေကို အကုန်မျိုချရင်း “ဟုတ်… ရပါတယ် ကိုကြီး…. မိုးလဲ ကြိုက်တယ်” နှုတ်ခမ်းကို လျှာနဲ့သပ်ရင်း မေးစေ့မှာ ပေနေတဲ့ အရည်တွေကို လက်ချောင်းလေးများဖြင့် သပ်ယူကာ စုပ်လိုက်သေးသည်။ “ချစ်လိုက်တာ… မိုးရယ်” မိုးကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲယူရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလိုက်သည်။ “မိုးရော ပီးရဲ့လား.. ကိုကြီး တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်သွားလား” “ပီးပါတယ်ကိုကြီး… ခုနက ကုန်းပီး လိုးနေထဲက မိုး ပီးနေတာ ကိုကြီး ပီးအောင် ဆက်နေပေးနေတာလေ… မိုး ပျော်တယ်သိလား….ဒီနေ့ မိုး ကျောင်းမသွားတော့ဘူး… ကိုကြီးနဲ့ ဆက်နေချင်သေးတယ်”ဟုဆိုကာ ကိုကြီးရဲ့ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ တိုးဝင်လိုက်တော့သည်။….ပြီး