မေသူသည် ညီမအငယ်ဆုံး မေလင်း က သူ့ယောကျ်ား ဦးဆန်းတင့်ကြီးက ပန်းသေနေတာမို့ သူနဲ့ မအိပ်တာ ကြာပြီဆိုပြီး ညည်းပြခဲ့ဘူးသလို ညီမ အလတ် မေသောင်း ရဲ့ ယောကျ်ား သန်းထွေးအောင်က မေသောင်းက သူနဲ့ မအိပ်တော့တာ ကြာပြီလို့ ပြောပြတာကိုလည်း ကြားခဲ့ရသည်။ မေသူလည်း မအံ့သြပါဘူး။ လူတွေ အသီးသီးဟာ ကိုယ့်ဇာတ်လမ်းနဲ့ ကိုယ် ရှိနေကြတာဘဲလေ။ လူတွေက ကိုယ့်အတွင်းရေးကို ထုတ်မပြောကြလို့ပါ။ သူ့ဟာနဲ့သူ အခက်အခဲတွေ ရှိကြစမြဲပါ။ မေသူ ဆိုရင်လည်း ယောကျ်ား ဦးခင်မောင်နဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေကို နေ့မအိပ်ညမအိပ် ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်ခဲ့ကြတာ တော်တော်လေး ကြီးပွားလာခဲ့ကြတယ်လို့ ဆိုရမယ့်အချိန် ဦးခင်မောင်သည် ဇာတိပြလာသည်။ မေသူက အလုပ်တွေ ရှုပ်နေတဲ့အချိန် သူက သမီးအရွယ် မော်ဒယ်လေးတွေနဲ့ ကွယ်ရာမှာ ကဲနေသည်။ အစပိုင်းမှာ မေသူ မသိခဲ့။ သူက နံမည်ကြီးခါစ ရုပ်ရှင်ဗီဒီယို မင်းသမီးလေး တယောက်ကို စွဲလန်းသွားခဲ့ပြီး သိန်းတသောင်းခွဲတန် တိုက်တလုံးကို ဝယ်ပေးလိုက်တော့မှ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ နံမည်ကြီး သတင်းကြီးသွားပြီး မေသူ သိသွားရသည်။ မေသူနဲ့ ဦးခင်မောင်နဲ့လည်း အိမ်ထောင်သက် ကြာလာပြီး သားတွေ သမီးတွေလည်း ကြီးလာကြတဲ့အချိန် လင်မယား အတူတူ တကုတင်ထဲ အိပ်ကြပေမယ့် လိင်ဆက်ဆံတာ မရှိတော့တာ ကြာခဲ့ပြီလေ။ ယောကျ်ားတွေဟာ ဖွဲတဆုပ်နိုင်တဲ့အထိ ကာမရာဂစိတ်တွေ ရှိကြသည်လို့ စာတွေမှာ ရေးကြတာကို ဖတ်ဖူးခဲ့ရတော့ အသက် ၆၀ကျော်အရွယ် သန်တုံးမြန်တုံး ဦးခင်မောင်သည် ကာမဆာလောင်မွတ်သိပ်တဲ့ ဒါဏ်ကို မခံနိုင်ဘဲ ငယ်ရွယ်တဲ့ နုပျိုတဲ့ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ရှုပ်တော့တာပေါ့။ သူ့လိုအဖိုးကြီးက ရုပ်လည်း ပြမစားနိုင်တော့ ငွေနဲ့ဘဲ ပေါက်ရတော့တာပေါ့။ အရေးထဲ ဘော်ဒါတွေကို ကြွားလုံးကလည်း ထုတ်ချင်တော့ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် ဆင်းရဲသူလေး တယောက်ကို နည်းနည်းပါးပါးနဲ့ ကီပင် လုပ်ထားနိုင်ရက်နဲ့ လူသိများတဲ့ နံမည်ရခါစ မင်းသမီးကို သွားလုပ်တော့ ငွေတွေ သန်းပေါင်းများစွာ ပုံပေးရတော့တယ်လေ။
မေသူလည်း သူ့ကို ကောင်းကောင်း ဆဲပစ်ခဲ့သည်။ “ စောက်ပတ်ဟာ စောက်ပတ်ပါ..ကိုခင်မောင်…ရှင် သိန်းတသောင်းကျော် ရင်းစရာ မလိုပါဘူး.. ဆင်းရဲ နွမ်းပါးတဲ့ မိန်းကလေးတွေထဲမှာ တော်ရုံနဲ့ ခေါ်အိပ်လို့ရမယ့်ဟာတွေ အများကြီးရှိတယ်…စော်ရူးကြီး…တော်ရုံပဲ ရုးဖို့ကောင်းတယ်…ရှင်ကငွေတွေ ဒီလို ပုံပေးရအောင် အဲ့ကောင်မ စောက်ပတ်က ဘာများ ထူးနေလို့လဲ..အရူးကြီးရဲ့…..” ဦးခင်မောင်သည် သားသမီးတွေရှေ့ အိမ်အကူတွေ ရှေ့မှာ အဲ့လိုအဆဲခံရတော့ တအားရှက်သွားသည်။ မေသူတို့ လင်မယား ကွဲသလိုတောင် ဖြစ်သွားသည်။ ဦးခင်မောင်လည်း မင်းသမီးလေးနဲ့ အတိအလင်း သွားနေလိုက်သည်။ မေသူလည်း သူနဲ့ တရားဝင်ကွဲဖို့က ပိုင်ဆိုင်တာတွေ ခွဲကြဖို့က ရုတ်တရက် မလွယ်သေးတာကြောင့် မေသူနဲ့ လက်ရှိ လုပ်ငန်းတွေကို သားကြီး အကူအညီနဲ့ ဆက်လုပ်နေသည် ။ မေသူလည်း အသက် ငါးဆယ်ကျော်လာတော့ လိင်ကိစ္စကို အားအရမ်းနည်းလာခဲ့တယ် ဆိုပေမယ့် တခါတခါတော့ စိတ်ထတာ ရှိတာပေါ့။ ဦးခင်မောင်က ကိုယ့်အပေါ် သစ္စာမဲ့ပြီး သူလုပ်ချင်တာ လုပ်တော့ စိတ်ထဲမှာ မခံချင်စိတ် ဖြစ်မိသလို အိုးရွဲ့ရင် စလောင်းလည်း ရွဲ့မယ်ဆိုသလို သူ့ကို အရွဲ့တိုက်ချင်မိခဲ့သည်။ မေသူလည်း သူမ သွားနေကျ ဂျင်မ်က ထရိန်နာ ချာတိတ်ကောင်လေးကို ကြည့်ပြီး စိတ်လာမိသည်။ ကောင်လေးက အားကစားသမားလေးမို့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ ယောကျ်ား ပီသလွန်းနေတော့ အရင်ထဲက သူ့ကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်မိခဲ့တာပေါ့။ နောက်ပိုင်း သူက အန်တီ အရွယ်ကြီးကို မမ မမနဲ့ တအားဖါးလာတော့ သူနဲ့ စကားပြောရတာကို သာယာမိခဲ့သည်။ ဦးခင်မောင်ကလည်း ထင်ရာဆိုင်းသွားတော့ သူတောင် လုပ်သေးတာ ငါက ဘာလို့ လုပ်လို့မရလဲဆိုတဲ့ မခံချင်စိတ်နဲ့ ဒီ ထူးအောင်ဆိုတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ နည်းပြ အကြံပေးမှုတွေနဲ့ လေ့ကျင့်ခန်းတွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန်လုပ် အစားလည်း လျှော့တော့ မေသူလည်း ဝိတ်တွေကျပြီး တော်တော်ပဲ ကြည့်ကောင်းလာသည်။ ထူးအောင်ကလည်း မေသူက အရမ်းနုတယ်ဘာညာနဲ့ ပင့်ပေး မြှောက်ပေးသည်။ မေသူလည်း ထူးအောင်ကို စိတ်ယိုင်ပြီး မတွေ့ပဲ မနေနိုင်တော့တဲ့ အခြေအနေ ဖြစ်လာသည်။ လူချင်းတော့ ဘာမှ မဖြစ်သေးဘူး။ ဂျင်မ်ကနေ အပြန်မှာ သူနဲ့အတူတူ အအေးသွားသောက်ကြ၊ ဆိုင်မှာထိုင်ရင်း သူ့အကြောင်း ကိုယ့်အကြောင်း အပြန်အလှန် ပြောပြကြနဲ့ ရင်းနှီးသထက် ရင်းနှီးလာခဲ့ကြတာပေါ့။ တနေ့ အလုပ်မှာ သားကြီးက သူ့အဖေ ဦးခင်မောင်တယောက် ထိုင်းနိုင်ငံ ဖူခက်ကမ်းခြေမှာ ဟိုမင်းသမီးလေးနဲ့ အရှက်မရှိ ကဲပြနေတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေကို လာပြသည်။
သားကြီးကတော့ သူ့အဖေ လုပ်ရပ်တွေကို မကြိုက်ပေမယ့် သိပ်ပြီး စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံတော့ မရှိပါဘူး။ မေသူကတော့ တော်တော့်ကို ခံပြင်းသွားခဲ့သည်။ နောက်တနေ့မှာ ထူးအောင်ကို မမနဲ့ လျှောက်လည်ဖို့ လိုက်နိုင်မလားလို့ မေးလိုက်တော့ ထူးအောင်က မမနဲ့သာဆိုရင် ဘယ်ပဲဖြစ်ဖြစ် လိုက်မယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ မေသူလည်း အရမ်း သဘောကျသွားပြီး ဂျင်မ်ကအပြန် ချောင်းသာကမ်းခြေကို သူနဲ့ ထွက်သွားလိုက်ကြသည်။ အိမ်ကိုတော့ အလုပ်တွေရှိလို့ နေပြည်တော်ကို သွားမယ်လို့ ဖုန်းဆက် ပြောလိုက်တာပေါ့။ မေသူလည်း အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ စိတ်တွေ ပထမဆုံးအကြိမ် တအားတအား ပြန်ထကြွတာဖြစ်သည်။ ကားထဲမှာ ထူးအောင်နဲ့ လက်ချင်း ပွတ်သပ် ဆုပ်ကိုင်ကြတာနဲ့တင် မေသူ အရည်တွေ ရွှဲနေပြီလေ။ ထူးအောင်ကလည်း မေသူက သူ့အတွက် ဖုန်းဝယ်ပေး၊ လက်ပ်တော့ ဝယ်ပေး၊ နောက်ဆုံးပေါ် အားကစား ဝတ်စုံတွေ ဝယ်ဆင်နေလို့ မေသူကို တအား ပင့်မြှောက်သလို မေသူ စိတ်ကြွအောင်လည်း ဟိုကိုင်ဒီပွတ်နဲ့ဆိုတော့ ချောင်းသာကိုလည်း ရောက်ရော ဟိုတယ်အခန်း ယူလိုက်ကြပြီး အခန်းထဲ ဝင်တယ်ဆိုတာနဲ့ ထူးအောင်နဲ့ မေသူ အငမ်းမရကို ဗျင်းကြတော့တာဘဲ။ ဦးခင်မောင်လို ဗိုက်ပူပူ ခါးကုန်းကုန်း ဘဲကြီးနဲ့ စာမလိပ် စိတ်မလာသလောက် ထူးအောင်လို သန်သန်မာမာ လူငယ်လေးနဲ့ တွေ့ကြပြီဆိုတော့ မေသူလည်း အရမ်းကို စိတ်တွေထန်ပြီး စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်တွေ ဖြစ်သွားရသည်။ သူက အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တာနဲ့ ဦးခင်မောင်လို ပုံပျက်ကြီး မဟုတ်တော့ မေသူ တကယ်ကို ကြွေသွားပြီး သူ့ရှည်လမျော လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို ရေလည်ပဲ မှုတ်ပေးမိလိုက်သည်။ သူကလည်း မေသူ ပါးစပ်ထဲကို ကော့ကော့ထိုးသည်။ သူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးဆိုရင် မေသူလည်ပင်းကို တဖတ်ဖတ်နဲ့ လာရိုက်မိနေသည်။ သူ့ပါးစပ်ကလည်း “ အားအား…အီးအီး…..”နဲ့ အော်ညည်းနေပြီး မေသူနှုတ်ခမ်းထူထူတွေထဲကို တစွပ်စွပ်နဲ့ ထိုးညှောင့်သည်။ တော်တော်ကြာအောင် ဒီလို မှုတ်ကြဆောင့်ကြပြီးတော့ မေသူကို ကုတင်စောင်းမှာ ကုန်းခိုင်းပြီး သူ့ဟာကြီးနဲ့ မေသူ့အဖုတ်ထဲကို စသွင်းတာ မေသူလည်း မလုပ်တာ ကြာလို့ အဖုတ်က ပြန်ကြပ်နေပြီး အသည်းအသန် အော်ဟစ်ရတဲ့အထိ မဆန့်မပြဲကြီးတွေ ဖြစ်နေသည်။ သူက အကြမ်းပတမ်း ထိုးဆောင့်လိုက်တာ မင်္ဂလာဦးညကလို စောက်ပတ်ကလေး ကွဲသွားမလားတောင် ထင်ရသည်။ ထူးအောင်ရဲ့ လီးက လုံးပတ်က တော်တော်တုတ်သည်။ မေသူ ဒီလောက် အရည်တွေ ရွှဲနေတာတောင် တင်းကြပ်ကြပ်နဲ့ တထစ်ထစ် ပွတ်တိုက် ဝင်သွားတာ အကြောပေါင်းတထောင် စိမ့်သွားရလို့ မေသူလည်း တအား အော်လိုက်မိသည်။
ထူးအောင်ဟာ ရုပ်ကလေး သနားကမားနဲ့ ပါးစပ်က တော်တော် ကြမ်းသည်။ “တောက်..ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်…ရှီး…….မမ စောက်ပတ်ကို သွားလေရာ တပါတည်း ခေါ်သွားချင်တယ်..မမ ရယ်…လှလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်….ကျနော် စားမယ်နော်…..” ဆိုပြီး တတွတ်တွတ်နဲ့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ ပြောဆိုပြီး စောက်ပတ်ကို ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ်နဲ့ စအိုပေါက်ကို မျက်စောင်းထိုးနေသည်။ ဒေါ်ဂီစတိုင် လုပ်နေတဲ့အချိန် သူ့လက်မက မေသူရဲ့ စအိုပေါက်လေးကို မသိမသာနဲ့ ကလိနေသည်။ “ဟိတ် ထူးအောင်….အနောက်ပေါက်တော့ မလုပ်နဲ့ကွယ်…တော်ကြာ မမ နောက်ပေါက် ကွဲသွားလို့ လမ်းလျောက်လို့မရပဲ အရှက်ကွဲနေအုံးမယ်…..” ဒီလို ပြောလိုက်တော့လည်း ထူးအောင်က အတင်း အကြမ်းမဖက်ပါဘူး။ သူက မေသူ စိတ်ဆိုး စိတ်ကွက်သွားမှာကိုတော့ မလိုလားဘူးလေ။ ချောင်းသာမှာ ဂဏန်းဟင်း၊ ပုဇွန်ဟင်းနဲ့ ထမင်း စားလိုက်ကြ….ကာမပွဲလေးတွေ ကြမ်းလိုက်ကြနဲ့ ကမ္ဘာလောကကြီးမှာ သူနဲ့ ကိုယ်ဘဲ ရှိနေတယ်လို့ မှတ်ယူထားကြသည်။ မေသူလည်း ပါးစပ်တွေ ညောင်းလာ နှုတ်ခမ်းတွေ ထူပူလာတဲ့အထိ ထူးအောင်ကို ပုလွေမှုတ်ပေးခဲ့ပြီးပြီ။ သူ့အတန်ကြီးကို စွဲစွဲမက်မက် အကြိမ်ကြိမ် မှုတ်ခဲ့သည်။ တချို့အကြိမ်တွေမှာ ထူးအောင်သည် မေသူရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးခဲ့သည်။ ထူးအောင်ကလည်း မေသူကို ဘာဂျာ အပြတ်ဆွဲပေးတာ အကြိမ်ကြိမ်ပဲ။ ဦးခင်မောင်က မေသူနဲ့ မအိပ်တာ ကြာပြီ။ မေသူကလည်း သူနဲ့ မအိပ်ချင်တော့ပါဘူး။ အခု ထူးအောင်နဲ့ လုပ်တော့မှ မေသူ ဦးခင်မောင်နဲ့ မအိပ်ချင်တော့တာ မမှာဘူးဆိုတာ သေချာသွားသည်။ တခြားစီပဲလေ အသက်နှစ်ဆယ်စွန်းစွန်း အားကောင်းတဲ့ လူငယ်လေးတယောက် လုပ်ပေးတာတွေနဲ့ အသက်ခြောက်ဆယ်လောက် ဘဲအိုကြီး လုပ်တာက ကွာတာပေါ့။ ညနေစာ စားပြီးကြတဲ့ အချိန် မေသူရဲ့စိတ်ထဲမှာ နေဝင်ခါနီး ပင်လယ်ကမ်းစပ် တလျှောက်က သဲပြင်လေးပေါ်မှာ လမ်းလျောက်ချင်တဲ့စိတ် ပေါက်လာတာနဲ့ ထူးအောင်နဲ့ ဟိုတယ်ထဲကနေ ထွက်ခဲ့သည်။ ထူးအောင်က “ မမ..မမကို တစ်ခုလောက် မေးလို့ရမလားဟင် ” လို့ စကားစလိုက်သည် ။ “မေးလေ..ဘာလဲ….” “မမဘဲကြီးနဲ့ မမက တကယ် ပြတ်သွားကြပြီလား…..တရားဝင်လေ….” “ ဟင့်အင်း ….တရားဝင်တော့ မပြတ်ကြသေးပါဘူး…..” “သူက အခု ဘယ်မှာလဲဟင်…မမ….” “သူက အခု ဖတ်တယာမှာလို့ ပြောတာပဲ…..” “ဟို မင်းသမီးလေးနဲ့လား…” “အင်း..ဒါပဲပေါ့…..” “အံ့သြတယ်ဗျာ..ဒီလောက် စိုစိုပြေပြေနဲ့ ချောမောလှပပြီး အကိတ်စားမိန်းမ ရှိရဲ့သားနဲ့များ…ဇာတ်လမ်းသစ် ရှုပ်ရတယ်လို့ဗျာ…” ထူးအောင်က မေသူကို တချိန်လုံး ပင့်မြှောက်လိုက်၊ ဖါးလိုက် လုပ်နေသည်။
“ကျနော်တော့ မမသာ ခွင့်ပြုရင် မမကို လက်ထပ်ပြီး တသက်လုံး အခုလိုပဲ ချစ်နေချင်တယ်….” မေသူလည်း ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီလို ခပ်မိုက်မိုက်ကောင်လေးနဲ့ အမြဲတမ်း အတူတူနေချင်သည်။ ဒါပေမယ့် တဏှာနဲ့ ဘဝကို ခွဲခြားထားရမည်လေ။ သူမမှာ ခွဲခြားနိုင်စွမ်းလည်းရှိသည်။ ထူးအောင်နဲ့ မေသူ လက်ချင်းတွဲလို့ သဲစိုစိုပေါ် နင်းလျှောက်နေကြစဉ်မှာပဲ အမှောင်ထုက ပင်လယ်ကမ်းစပ် တခုလုံးကို လွှမ်းခြုံသွားပြီ။ ထူးအောင်က လက်ချင်း ဆုပ်ကိုင်ထားရာက မေသူရဲ့ ခါးကို ဖက်လိုက်သည်။ “ ချစ်တယ်..မမရယ်….” “ပိုပြီကွယ်..ထူးအောင်က….” “တကယ်ပါ မမရဲ့…” မေသူရဲ့ တင်ပါးအိအိတွေကို ထူးအောင်က ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။ ဟိုတယ်ကို အပြန်လမ်းမှာ အုန်းတောလေးကို ဖြတ်ကြရသည်။ အုန်းတောထဲမှာ မှောင်နေသည်။ ထူးအောင်က မေသူကို ဖက်ပြီး အုန်းပင်တပင်ရဲ့ ပင်စည်မှာ မှီချလိုက်သည်။ “ဟိတ်ကောင်လေး..လူတွေ မြင်ကုန်မယ်နော်…” “မမြင်ပါဘူး..မမရဲ့…မှောင်နေပါပီ….” ထူးအောင်နှုတ်ခမ်းတွေက မေသူရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲတွေကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ သူ့လက်တွေကလည်း မေသူ့တင်ပါးကြီးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တွယ်နေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်တွေ ပြန်ထကြွနေပြီ။ မေသူ ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်ကို ထူးအောင်က လှန်တင်လိုက်ပြီး သူ့မျှော့ကြိုးတပ် အားကစား ဘောင်းဘီပွကို လျော့ချလိုက်သည်။ မာထောင်နေတဲ့ သူ့လိင်တန် ရှည်လမျောကြီးကို အရင်းက ဆုပ်ကိုင်ပြီး မေသူရဲ့ အင်္ဂါစပ်ပေါက်မှာ တေ့လိုက်သည်။ မေသူ ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်ပွပွကြီးကိုလည်း သူ လှန်တင်လိုက်ပြီး ဖွံ့ဖြိုးဖောင်းကြွနေတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို သူ့လက်တွေနဲ့ ဆုပ်ညှစ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာပဲ သူ့လိင်တန်ကို ကော့ထိုး သွင်းထည့်လိုက်သည်။ “အီး….အားအား…..” တထစ်ထစ်နဲ့ ဗျစ်ကနဲ ဝင်သွားတဲ့ လိင်တန်ကြီးက မေသူ့ အဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်တင်းတင်းကြီး။
နို့သီးမာမာထောင်ထောင်လေး တလုံးကို ထူးအောင် ငုံဟပ်လိုက်ပြီး ကော့ကော့ညှောင့်လေပြီ။ “အိုး….အား….အား..အင်း..အင်း..စွတ်..စွတ်..ဘလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” တစွပ်စွပ်နဲ့ ဆက်တိုက် ဝင်ထွက်နေတဲ့ ထူးအောင် လိင်တန်ကြီးက လုံးပတ်က တုတ်သလို ရှည်လည်း ရှည်သည်။ မေသူ အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းနေသည်။ တဖပ်ဖပ် အသံတွေ နဲ့ မေသူရဲ့ ညည်းသံက အမှောင်ထဲမှာ ခပ်တိုးတိုး ထွက်နေသည်။ “ကောင်းလား..မမ…” “ အင်း..အင်း….ကောင်းတယ်….အရမ်းပဲ…” ထူးအောင်သည် ဟိုတယ်ထဲမှာ လုပ်လို့ရရဲ့သားနဲ့ အပြင်မှာ လုပ်ရတာကို ပိုဖီးလာသလို ဖြစ်နေသည်။ မေသူရဲ့ ခြေထောင်တဖက်ကို ဆွဲမပြီး ဖိဆောင့်နေသည်။ သူ့ဆောင့်ချက်တွေက အားပါသည်။ တအား အသားကုန် ဆောင့်နေသည်။ ၁၀မိနစ်လောက် အကြာမှာတော့ မေသူ သူ့ကို တအားဖက်ပြီး ပြီးသွားသည် ။ “အား….အား…….အား………အမလေး…ပီး..ပီးပီ” ထူးအောင်လည်း သူ့လိင်တန်ကို မေသူ အင်္ဂါစပ်ထဲက ဇွပ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ မေသူ့ရင်ထဲ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားသည်။ ထူးအောင်က မေသူ့ပုခုံးကို လက်နဲ့ နှိမ့်ချပြီး သူ့ရှေ့မှာ ထိုင်ချခိုင်းလိုက်သည်။ မေသူ သိနေသည် သူ့လီးကို စုပ်စေချင်တယ်ဆိုတာ။ မေသူလည်း အားရပါးရ စုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ၅မိနစ်လောက် စုပ်ပေးလိုက်တော့ “အား…အား…..အား…..” ထူးအောင်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ မေသူရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ ထူအောင်က လီချောင်းကြီးကို ပါးစပ်မှာ အတင်းဖိကပ်ထားတော့ မေသူလည်း တအုအုနဲ့ သီးသလိုဖြစ်ကာ လရည်တွေကို မြိုချလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ “အား..ဟား…ကောင်းလိုက်တာ….မမရယ်” “သွားလူဆိုလေး..ဘာကောင်းတာလည်း..ဒီမှာဖြင့် သီးသွားတာပဲ”။ ထိုညက နှစ်ချီလောက်ဆွဲပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ခရီးကလည်းပန်းလာတော့ ခြေကုန်လက်ပန်းကျစွာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။……ပြီး