လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် အ‌ပျိုလေး

ကိုဝေလင်း…ဗျာ….ကိုရဲလင်း…..အော်……ပြောပါနှင်းဝေရဲ့“ဟိုလေ…နှင်းကိုလာနနိုးနော်”“အင်းပါ နှင်းဝေရယ်”“သေသေချာချာလာနိုးနော်….အင်း…ကားကစထွက်မှာ သုံးနာရီဆိုတော့ နှစ်နာရီလောက်လာနိုးသိလား”“အင်းပါ….နှစ်နာရီ….နှစ်နာရီ…..မဖြစ်သေးပါဘူး…ကိုရဲလင်းရယ်….နှစ်နာရီလာနိုးတော့ နှင်း ပြင်မှာဆင်မှာနဲ့ဆိုတော့ သုံးနာရီမမှီဘဲနေအုန်းမယ်….ဒီတော့..”” ““ဒီတော့ ဘာဖြစ်လဲ နှင်းဝေပြောလေ….”” “မထူးပါဘူး ကိုရဲလင်းရယ်….နှင်းဆီ တစ်နာရီလာနိုး…နောက်ပြီး နှင်းက အိမ်အောက်ထပ်မှာတစ်ယောက်ထည်းအိပ်မှာ…….ကိုရဲလင်းလာနိုးရင် အလွယ်တကူဖြစ်အောင်….ဒီတော့ ကိုရဲလင်းတစ်နာရီ နှင်းဆီကိုလာနိုသိလား” “သိပါပြီ မဖုရားလေးရယ်…” “ကိုရဲလင်းနော် ကိုရဲလင်း…..နှင်းကို သိပ်မစနဲ့….ဒါပဲနော် လာမနိုးရင်တော့ ကိုရဲလင်းတာဝန်ပဲ” “အင်းပါနှင်းရယ် …..လာနိုးပါ့မယ်”” ရဲလင်းတစ်ယောက် စိတ်ပျက်မိနေသည်။

နှင်းဝေဆိုတာက ကိုရဲလင်းနှင့်လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ရုံးတစ်ရုံးထဲတွင် အလုပ်အတူတူ လုပ်ကြသူများဖြစ်သည်။ ကိုရဲလင်းနှင့် နှင်းဝေတို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာ လူပျို၊ အပျိုများဖြစ်ကြသည်။ ကိုရဲလင်းက နယ်သို့ခဏခဏထွက်ရသည်။ သို့အတွက် ကိုရဲလင်းမှာ အတွေ့အကြုံတွေ စုံသင့်သလောက်စုံသည်။ နောက်ပြီး ကိုရဲလင်းပေါင်းသင်းသောလူများမှာ စီးပွားရေးဘက်တွင် အထိုက်အလျောက်ကောင်းသောသူများဖြစ်ကြသည်။ ဒီအတွက်ကိုရဲလင်းမှာ တစ်ခြားလူများထက်စာလျှင် ပို၍အတွေ့အကြုံရှိသည်။ ရုံးမှာရှိသော လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များထဲတွင်မှ နှင်းဝေက ကိုရဲလင်းကို ဦးစားအပေးဆုံးဖြစ်သည်။ ရုံးသို့ထမင်းချိုင့်ထည့်လာပြီး ကိုရဲလင်းနှင့်အတူတူစားသည်။ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်လျှင် ကိုရဲလင်းနောက်က အမြဲတမ်းကပ်ပါလာသည်။ ဘာပဲလုပ်လုပ် ဘယ်ကိုသွားသွား နှင်း‌ဝေက ကိုရဲလင်းကို ခေါ်လေ့ရှိသည်။ ကြာတော့ ကိုရဲလင်းစိတ်ပျက်လာမိသည်။ ကိုရဲလင်း စိတ်ပျက်သည်မှာ အခြားမဟုတ်။

ကိုရဲလင်းက နယ်မှနေ၍ အလုပ်လာလုပ်သူဖြစ်သည်။ နယ်တွင် ကိုရဲလင်း၏ချစ်သူရှိသည်။ ဒီအတွက် ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေနှင့်မငြိရအောင် ရှောင်နေခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ နှင်းဝေကတော့ ဘယ်လိုရှောင်ရှောင် ကိုရဲလင်းကို အမိအရတွယ်ဖက်ထားသည်။ ဒီအတွက် ကိုရဲလင်းမှာ နှင်းဝေကို စိတ်ပျက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ နယ်မှာရှိသော ချစ်သူသာမရှိလျှင်တော့ ကိုရဲလင်းမှာနှင်းဝေကို ချစ်ပစ်လိုက်မှာမလွဲဧကန်ပင်ဖြစ်သည်။ နယ်ကချစ်သူကို သနားသဖြင့် နှင်းဝေနှင့်သိပ်မပတ်သက်အောင် နေနေရခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် နှင်း‌‌‌‌ဝေကတော့ ကိုရဲလင်းမှ ကိုရဲလင်းဖြစ်နေလေသည်။ ခုလည်းကြည့်ပါလေ။ မနက်ဆိုလျှင် ကိုရဲလင်းတို့တစ်ရုံးလုံး ဘုရားဖူးသွားရန် စီစဉ်ထားပြီးဖြစ်သည်။ ဒီတော့ မနက်သုံးနာရီကားထွက်မည်ဖြစ်ရာ နှင်း‌ဝေက ကိုရဲလင်းကို လာနှိုးဖို့ပြောခြင်းဖြစ်သည်။ ပြောပုံက ကြည့်ပါအုန်း အိမ်အောက်ထပ်မှာ တစ်ယောက်တည်းအိပ်မှာ ကိုရဲလင်းလာနှိုးရင် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်လို့ဟူ၍ဖြစ်ရာ ကိုရဲလင်းမှာ ရှောင်၍မလွတ်တော့မှန်းသိလိုက်သည်။

နှင်း‌ဝေကိုလည်းကြည့်ပါဦး။ မပူမပင် မကြောင့်မကျနေခဲ့ရသော သူမ၏အလှသည် ဖြူဝင်းသန့်စင်သော အသားအရေများဖြင့် ပံ့ပိုးထားသည်။ ဝိုင်းဝန်း၍ နက်မှောင်နေသော နှင်းဝေ၏မျက်လုံးအစုံက ထာဝစဉ်ရီဝေရွှန်းလဲ့နေပြီး နှာတံကျကျ၊ နှုတ်ခမ်းအလှများနှင့် ပေါင်းစပ်လိုက်ပါက ဆန့်ကျင်ဖက် ယောက်ျားများအတွက် အားကျငေးမောဖွယ်ပင်ဖြစ်နေရသည်။ နှင်းဝေ၏ ရင်သားမွတ်မွတ်ညက်ညက်လေးများက စူမို့မို့နှင့် တင်းတင်းလုံးလုံးလေးတည်ရှိပြီး ခါးမှာလည်း အဆီကင်းစွာကျစ်လစ်သေးသိမ်နေသည်။ သွယ်နွဲ့သော၊ သေးသိမ်သော ခါးအောက်ပိုင်းမှ ကားစွင့်၍ဆင်းလာသော တင်သားကြီးများက တင်းအိနေပြီး ခိုင်မာသန့်စင်သော ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးနှစ်လုံးက ကျန်းမာရေးကောင်းခြင်းလက္ခဏာကို ထင်ထင်ရှားရှားပြသနေလေသည်။ အတွေ့အကြုံများအရ နှင်းဝေ၏အလှအပတွေက မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမျှ ရယူပိုင်ဆိုင်ခြင်းမရှိသေးကြောင်း ကိုရဲလင်းသိနေပေသည်။

နယ်မှချစ်သူမျက်နှာကြောင့် ကိုရဲလင်းမှာ နှင်းဝေ၏ရေလာမြောင်းပေးပြုလုပ်သမျှကို အမြဲတမ်း အံတုရှောင်ဖယ်ခဲ့သည်ချည်းဖြစ်သည်။ ကိုရဲလင်းအဖို့ နှင်းဝေသည် မစားကောင်းသောသစ်သီးတစ်လုံးသာ ဖြစ်နေလေသည်။ သို့သော် ကိုရဲလင်း အိပ်ယာကနိုးတော့ ညဆယ့်နှစ်နာရီရှိပြီဖြစ်သည်။ ညဦးကတည်းက ခရီးသွားရန်ပြင်ဆင်ပြီးဖြစ်သဖြင့် မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ပြီး ခရီးဆောင်အိတ်ကိုယူလျက် အိမ်မှထွက်ခဲ့သည်။ နှင်းဝေကိုနှိုးပြီး စုရပ်သို့သွားရမှာဖြစ်သဖြင့် နှင်း‌‌ဝေ၏နေအိမ်သို့ထွက်လာခဲ့သည်။ နှင်းဝေတို့အိမ်ခြံတံခါးမှာ သစ်သားတံခါးဖြစ်ပြီး အပေါ်မှချိတ်ဖြင့် ချိတ်တွဲပိတ်ထားသည်ဖြစ်ရာ အကြောင်းသိနေသော ကိုရဲလင်းက အသာဖွင့်ပြီး အိမ်ခြံထဲဝင်လာလိုက်သည်။ အိမ်တံခါးဝသို့ရောက်သော် တံခါးရှေ့တွင်ခဏရပ်လျက် အခြေအနေစောင့်ကြည့်လိုက်သည်။ နှင်း‌ဝေတို့အိမ်က နှစ်ထပ်အိမ်ကြီးဖြစ်သည်။ တိုက်ခံသဘောမျိုး တည်ဆောက်ထားသည်ဖြစ်ရာ အောက်ထပ်အမြင့်မှာ လက်ခုပ်တစ်ဖောင်ခန့်မြင့်သည်။

ဒီအတွက် အောက်ထပ်ကလှုပ်ရှားမှုတွေကို အပေါ်ထပ်မှလုံးဝကြားရခြင်းမရှိသလို၊ အပေါ်ထပ်မှလှုပ်ရှားမှုများကို အောက်ထပ်က လုံးဝမကြားရပေ။ နှင်းဝေတွင် အမေတစ်ဦးတည်းသာရှိပြီး အဖေဖြစ်သူမှာ နှင်းဝေ ဆယ်နှစ်သမီးအရွယ်မှာ ဆုံးပါးသွားသည်။ နှင်းဝေအမေမှာ ဈေးထဲတွင်အထည်ဆိုင်ဖွင့်လှစ်ရောင်းချသဖြင့် အိန္ဒြေမပျက် စားနိုင်သောက်နိုင်သည့် အနေအထားတွင်ရှိလေသည်။ ထိုအချိန်ကတည်းက နှင်းဝေကိုဘော်ဒါပို့ကာ စာသင်ကြားစေခဲ့သည်မှာ နှင်းဝေတက္ကသိုလ်တက်ပြီးသည် အထိဖြစ်သည်။ ထို့အတွက် နှင်းဝေမှာလွတ်လပ်ပွင့်လင်းလျှက် ရဲတင်းသွက်လက်သည်။ အလုပ်ဝင်ခဲ့သော နှင်းဝေအနေဖြင့် အိမ်မှာနေသည့်အခါ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်သောကြောင့် အမေဖြစ်သူကို အပေါ်ထပ်တွင်နေစေပြီး သူမကတော့ အိမ်အောက်ထပ်တွင်နေခဲ့လေသည်။ နှင်းဝေအမေကလည်း ဤသို့နေရသည်ကို ကြိုက်သူဖြစ်သည်။

မူလကတည်းကပင် နှင်းဝေအမေမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလိုသဖြင့် နှင်းဝေကို ဘော်ဒါဆောင်အမြဲပို့ထားခြင်းဖြစ်သည်။ နှင်းဝေအား ဘော်ဒါဆောင်ပို့ထားသောအချိန်တွင်မတော့ နှင်းဝေအမေသည် ဈေးထဲမှ ရွှေဆိုင်ပိုင်ရှင်အိမ်ထောင်သည်နှင့်၎င်း၊ တစ်လမ်းကျော်မှာ အိမ်ထောင်သည်နှင့်၎င်း ဇာတ်လမ်းများဖန်တီးလေသည်။ နှင်းဝေပြန်ရောက်တော့ နှင်းဝေအမေမှာ နှင်းဝေရိပ်မိသွားမည်စိုးသဖြင့် ခဏငြိမ်သက်လိုက်သော်လည်း၊ အခါအခွင့်သင့်ပါက အိမ်တွင်တွေ့ဆုံတတ်လေသည်။ နှင်းဝေကလည်း ခပ်ပါးပါးလေးဖြစ်သဖြင့် သူမအမေ ဘယ်သို့အချိုးချိုးနေသည်ကို ရိပ်မိသည်။ အမေဖြစ်သူနှင့် အိမ်ထောင်သည် ယောက်ျားနှစ်ယောက်တို့၏ ဆုံတွေ့မှုကိုလည်း သိလာရသည်။ ခေတ်မှီပွင့်လင်းသော မိန်းကလေးဖြစ်သဖြင့် သူမအမေကိစ္စကိုအသာလေးထားခဲ့သည်။ နှင်းဝေမှာ ခေတ်မှီပွင့်လင်းသော်လည်း ရည်းစားမထားခဲ့ဘဲ ယောက်ျားလေးသူငယ်ချင်းသာ ထားခဲ့သည်ဖြစ်၍ သူမကိုသူမထိန်းထားခဲ့၏။

ကိုရဲလင်းကို ရုံးမှာအတူတူ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်အဖြစ် မြင်လာရင်းက ကိုရဲလင်းကို ချစ်ခင်တွယ်တာစိတ်များပေါ်လာမိသည်။ ထို့ပြင် သူငယ်ချင်းလိုဘဲ ဆက်ဆံဆောင်ရွက်ခဲ့သော်လည်း သူငယ်ချင်းထက်ပိုသည်။ စိတ်ချသည်။ ယုံကြည်သည်။ ထို့အတွက် ကိုရဲလင်းကို အိမ်လာနှိုးရန် ပြောထားခြင်းဖြစ်သည်။ “နှင်းဝေ…..နှင်းဝေ….”” “နှင်းဝေ…..နှင်းဝေ” ကိုရဲလင်းက အသံခပ်အုပ်အုပ်ဖြင့် တံခါးဝဆီသို့ ကပ်ပြီးခေါ်လိုက်သည်။ အတွင်းမှလှုပ်ရှားသံမကြားရသဖြင့် ထပ်ပြီးခေါ်လိုက်ပြန်လေသည်။ ““နှင်းဝေ…..နှင်းဝေ….”” ““နှင်းဝေ…..နှင်းဝေ”” ““ဟင် ရှင်….ကိုရဲလင်းလား…..လာပြီ…..လာပြီ…”” နှင်းဝေကြားလိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်း ထူးသံကိုကြည့်၍ ကိုရဲလင်းမှတ်ချက်ချလိုက်သည်။ အိမ်အောက်ထပ်မီးချောင်း ဖျတ်ကနဲလင်းသွားပြီး အောက်ထပ်တစ်ခုလုံး လင်းလင်းချင်းချင်းရှိသွားလေသည်။ ကိုရဲလင်းမှ အိမ်ထဲလှမ်းကြည့်လိုက်ရာတွင် နှင်းဝေတစ်ယောက် အိပ်ခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ထွက်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ထိုသို့ထွက်လာရာတွင် အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ထွက်ပြီး အိပ်ခန်းရှေ့သို့အရောက်တွင် ထဘီကိုဖြန့်ဝတ်လိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းအတွက် တံခါးဖွင့်ပေးရန်အလျင်စလိုနိုင်စွာဖြင့် ထွက်လာပြီးထမီကျွတ်ခါနီးဖြစ်သဖြင့် အိပ်ခန်းရှေ့အရောက်မှ ဝတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်ရာ သူမ၏ရင်စိအင်္ကျီအောက်မှ ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးမှာ စောက်ဖုတ်အပေါ်ဆီးစပ်အထိ ပေါ်သွားသည်မှာ အထဲမှစောက်မွေးထူထူနက်နက်များကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ ထို့ပြင် အိပ်ယာမှကမန်းကတန်းထလာရသောကြောင့် နှင်းဝေ၏ရင်စေ့ဘလောက်အင်္ကျီလေးမှာ အပေါ်မှ နှိပ်ကြယ်သီးနှစ်လုံးက ပြုတ်ထွက်နေလေရာ နှင်းဝေ၏ရင်သားအပေါ်ပိုင်းမှာ ဝင်းလက်စွာဖြင့် ပေါ်ထွက်နေလေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ နှင်းဝေ၏ ကပိုကရိုဟန်ပန်လေးနှင့် ရင်သားဝင်းဝင်းနှင့်ဗိုက်သားဝင်းဝင်းများကို မြင်တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရင်ထဲ၌ကာမဆန္ဒတွေ ထကြွလာရလေသည်။ “ကိုရဲလင်းကလဲ စောလိုက်တာ” မစောပါဘူး နှင်းဝေရဲ့´´` “ဘာကိုမစောရမှာလဲ……ခုမှ ဆယ့်နှစ်နာရီခွဲဘဲရှိသေးတာ….နှင်းဝေတောင် အိပ်ပျော်တာမကြာသေးဘူး…..´´ “အဲ့ဒါဆို ကိုရဲလင်းပြန်တော့မယ်…..နှင်းဝေဖာသာ နှင်းဝေလာတော့……။

အဲ့သလိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ ကိုရဲလင်းရယ်……လာပါ….ဝင်ပါ….ဝင်ပါ…´´ နှင်းဝေကတံခါးသို့ အပြေးအလွားလာ၍ သော့ဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး ကိုရဲလင်းကိုဝင်စေသည်။ ပြီးနောက် နှင်းဝေက အနောက်မှလိုက်ဝင်လေသည်။ နှင်းဝေ၏အိပ်ခန်းနှင့်တံခါးဝကြား ခေါင်းရင်းဘက်တွင် ဆက်တီခုံများထားရှိလေသည်။ ကိုရဲလင်းက ဆက်တီထိုင်ခုံများတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ နှင်းဝေက ဆက်တီထိုင်ခုံပေါ်တွင် မထိုင်သေးဘဲ မတ်တပ်ရပ်နေလေသည်။ “ကဲ….စောသေးရင် ခဏလောက်ထိုင်ပါဦးလားဟင်….နှင်းဝေ….´´ “အင်း……ရပါတယ် ကိုရဲလင်း….ရပါတယ်´´ ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ကိုရဲလင်းနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆက်တီပေါ်တွင် နှင်းဝေကဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းမှာ နှင်းဝေဆီကို အကြည့်ရောက်ပြီး နှင်းဝေတစ်ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကျုံးကြည့်လိုက်သည်။ မည်သည့်စကားကိုမှ မပြောမဆိုဖြစ်ဘဲနှင့်ရှိနေကြသည်။ နှင်းဝေသည် ညအိပ်ဝတ်သဖြင့် ထမီတစ်ပတ်နွမ်းလေးနှင့်ဖြစ်သည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် လုံချည်လေး၏ပါးလွာမှုကြောင့် နှင်းဝေ၏ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးကြီးများနှင့် ကားအယ်သော တင်ပါးသားကြီးများမှာ

တင်းပြောင်အိစက်နေသည်ကို မီးရောင်အောက်တွင် အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ ရင်စေ့ဘလောက်လက်ပြတ်လေးကို ဝတ်ထားသည်မှာလည်း အောက်တွင် အခုအခံမပါရှိသဖြင့် နှင်းဝေ၏ လုံးဝန်းသောရင်သားနှစ်မွှမှာ သိသိသာသာလေးရှိနေပြီး နို့သီးခေါင်းလေးမှာလည်း အင်္ကျီအပေါ်မှာ အရာလေးပေးလျှက် သိသာထင်ရှားလှပေသည်။ ပြုတ်ထွက်နေသော နှိပ်ကြယ်သီးများကို ပြန်မတပ်ထားသဖြင့် နို့အုံဝင်းဝင်းလေးများက ပေါ်ထွက်နေသည်။ ဆံပင်ကို နောက်တွင် တစ်ပတ်လျှိုလေးထုံးထားပြီး မျက်နှာပြင်ပေါ် တွင် ပါးကွက်ကြားလေးမှာ တစ်ဝက်တစ်ပျက်သာ ပါးပါးလေးရှိတော့သည်။ အိပ်ယာကနိုးစလည်းဖြစ်၊ အဝတ်အစား ကပိုကရိုနှင့်လည်းဖြစ်သော်လည်း လှမြဲလှနေသော နှင်းဝေကို စူးစိုက်ပြီးတစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသော ကိုရဲလင်းကြောင့် နှင်းဝေမျက်နှာလေး ရှက်စနိုးဖြစ်သွားသည်။ “ကိုရဲလင်း….ဘာကိုကြည့်နေတာလဲ …နှင်းဝေရှက်တယ် ဘာပြောမလို့လဲ။

“ဟို….ဟို….ရေတစ်ခွက်လောက် “ “ဒါများကိုမျိုးဝေရယ်…..နှင်းဝေခပ်ပေးပါ့မယ်…..´´ “အင်း….အင်း….´´ နှင်းဝေမှာ သူမအား ကိုရဲလင်းက တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသဖြင့်လည်းကောင်း၊ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ညဖက်ဖြစ်သောကြောင့် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျှက်ရှိသဖြင့် လည်းကောင်း၊ ယောက်ျားလေးတစ်ဦး၏ရှေ့တွင် အတန်ကြာထိုင်နေသဖြင့်လည်းကောင်း သူမ၏စိတ်ထဲတွင် အမျိုးအမည်မသိသော ခံစားမှုလေးတစ်ခုက ရင်ထဲသို့ဝင်ရောက်လာသည်။ အမှတ်တမဲ့ဖြင့် ကိုမျိုးဝေ၏ထိုင်နေသော ပေါင်ကြားကို မျက်စိဝေ့၀ဲကြည့်မိရာ အချောင်းကြီးတစ်ချောင်းက မတ်ထောင်ပြီး ပုဆိုးဖောင်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒီအတွက် ကိုမျိုးဝေတစ်ယောက် သူမကိုမြင်တွေ့ပြီး ကာမဆန္ဒတွေ ထကြွနေသည်ကို သိရှိတွေ့မြင်ရသဖြင့် စောစောက ရင်ထဲကဖြစ်ပေါ်လာသော အမျိုးအမည်မသိသော ခံစားမှုများက နှင်းဝေ၏ငုပ်လျှိုးနေသော ကာမစိတ်များကို ထကြွလာစေတော့သည်။

ဒီအတွက် ရေလာမြောင်းပေးအနေဖြင့် ကိုရဲလင်းကိုပြောလိုက်သော်လည်း ကိုရဲလင်းက ရေတစ်ခွက်တောင်း လိုက်သဖြင့် ကိုရဲလင်းအကြည့်အောက်တွင် ထိုင်ရင်း ကာမစိတ်များထကြွလာမှုမှ သက်သာအောင် ဆက်တီထိုင်ခုံမှထကာ ရေအိုးစင်ရှိရာသို့ လျှောက်လာလေသည်။ ရေခပ်ရန်အတွက် ကျောခိုင်းလျှောက်သွားသော နှင်းဝေ၏ တင်သားကြီးများမှာ လှုပ်ရမ်းတုန်ခါလျက်ရှိရာ ကိုရဲလင်းမှာ သူမ၏နောက်ပိုင်းအလှကို အာသာငမ်းငမ်းဖြင့်ကြည့်ရင်း နှင်း‌‌ဝေကိုလိုးချင်စိတ်များပို၍ ထကြွလာလေတော့သည်။ နှင်းဝေကလည်း ကိုရဲလင်းတစ်ယောက် ကာမစိတ်များထကြွပြီး သူမကိုကြည့်နေမည်မှန်းသိသိကြီးနှင့် ရေအိုးစင်ဘက်သို့ လျှောက်လာချိန်တွင် သူမ၏တင်သားကြီးများကို ပို၍ခါရမ်းကာလျှောက်ပြလိုက်သည်။ ဘုရားဖူးမလိုက်ဖြစ်ချင်လည်း ရှိပါစေတော့။ ကိုမျိုးဝေတစ်ယောက် သူမကိုချစ်ရန်အတွက် အလွန်အရေးကြီးသော အချိန်သာဖြစ်သည်ဟူ၍ တွေးမိပြီး မူယာမာယာသုံးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

သောက်ရေအိုးစင်မှ ရေတစ်ခွက်ခပ်ပြီးပြန်ထွက်လာသော နှင်းဝေမှာ ကိုရဲလင်းဆီသို့ကြည့်လိုက်ရာတွင် ကိုရဲလင်း၏အကြည့်များက သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြား စောက်ဖုတ်လေးနေရာကို စူးစိုက်ကြည့်နေသဖြင့် ရင်ထဲမှထိတ်ကနဲဖြင့် နွေးထွေးသွားပြီး ကာမဆန္ဒများပို၍ ထကြွလာရတော့သည်။ “ရော့…ကိုရဲလင်း….သောက်´´ ကိုရဲလင်းထိုင်နေရာသို့ ရောက်သည်နှင့် နှင်းဝေက ရေခွက်ကိုလှမ်းပြီး ကိုရဲလင်းကို ပေးလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်း၏ မျက်နှာကိုလည်း ရီတီတီ၊ ရီလဲ့လဲ့လေးကြည့်ကာ နေလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းက ရေခွက်လှမ်းယူလိုက်ရာ နှင်းဝေ၏လက်များနှင့် ထိတွေ့မိလိုက်သဖြင့် နှစ်ဦးစလုံး၏ရင်ထဲ မရိုးမရွလေးများဖြစ်သွားရလေတော့သည်။ ကိုရဲလင်းက ရေခွက်လှမ်းယူပြီး သောက်လိုက်ကာ ဖန်ခွက်ကိုစားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်သည်။ ယခုတိုင် ရပ်နေဆဲဖြစ်သော နှင်းဝေကိုရီဝေဝေမျက်နှာဖြင့် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ “အို…ကိုရဲလင်း…အင့်….အွန့်….အွန့်…..´´ နှင်းဝေ၏ မျက်နှာအနေအထားမှာ ကာမဆန္ဒတွေတက်ကြွနေပြီး ကိုရဲလင်းအား ကာမဆန္ဒတွေဖြည့်ပေးရန် တောင်းပန်သော အရိပ်အယောင်လေးတွေကို တွေ့မြင်နေရသော ကိုရဲလင်းမှာဗြုန်းကနဲထပြီး နှင်းဝေကိုလှမ်းဖက်လိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာ ကိုရဲလင်းအားမြူဆွယ်မိသော်လည်း ယခုကဲ့သို့ဗြုံးစားကြီးဖြစ်သွားသဖြင့် လန့်ပြီးရေရွတ်လိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းမှာ ထိန်းချုပ်ထားခဲ့သမျှအားလုံးကို လွတ်ချလိုက်သလိုဖြင့် နှင်းဝေ၏ကိုယ်လုံးကိုလှမ်းဖက်ပြီး နှင်းဝေ၏ပါးပြင်များကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းလိုက်သည်။ မျက်နှာချင်း ဆိုင်ဖက်လိုက်သည်ဖြစ်သဖြင့် နှင်းဝေ၏နို့အုံထွားထွားများက ကိုရဲလင်း၏ရင်ဘတ်ကို ထိုးထိဖိကပ်သွားသလို ကိုရဲလင်း၏ လီးတန်ချောင်းမာမာကြီးကလည်း နှင်းဝေ၏ စောက်ဖုတ်ကိုထိုးမိလေသည်။ နှင်းဝေမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်းထသွားကာ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လျက် မောလာသလိုကြီး ဖြစ်လာသောကြောင့် ကိုရဲလင်း၏ကျောပြင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပြန်လည်သိုင်းဖက်လိုက်ရလေသည်။

ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏ပါးပြင်များကို နမ်းလိုက်ပြီး သူ၏နွုတ်ခမ်းများဖြင့် နှင်းဝေ၏ နွုတ်ခမ်းနုနုလေးနှစ်လွာကို ငုံကာစုပ်ယူလိုက်သည်။ သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နှင်းဝေ၏ ကျောပြင်လေးကို သိုင်းဖက်ပြီး ကျောပြင်လေးတစ်လျှောက် စုန်ကာဆန်ကာရွေ့လျားလျှက် ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာ အသက်ရှူသံများပြင်းလာပြီးလျှင် ကိုရဲလင်း၏ ကျောပြင်ကို သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တိုး၍ဖက်ထားလိုက်သည်။ “နှင်းဝေ´´ “ဟင်…..ကိုရဲလင်း´´ “နှင်းကို ချစ်တယ်ကွယ်´´ “နှင်းလည်း ကိုလင်းကို ချစ်တယ်´´ “ဒါဆို…..´´ “ဘာလဲဟင် ကိုလင်း´´ “ဟို….ဟို….အရမ်းချစ်တော့မယ်နော်´´ “ချစ်ပါ ကိုလင်းရယ်….ချစ်ပါ….ကိုလင်းချစ်မှာကို နှင်းက အမြဲစောင့်မျှော်နေရတာပါ´´ “ဒါဆို အခန်းထဲသွားမယ်နော်´´ “သွားလေ ကိုလင်း´´ ကိုရဲလင်းးမှာ တောကသူ၏ချစ်သူကိုလည်း သတိမရတော့။ နှင်းဝေကို ချစ်ခွင့်ကြုံချိန်ဖြစ်သဖြင့် ချစ်လိုက်ရန်သာ စိတ်ထဲတွင်ရှိနေလေတော့သည်။

သို့နှင့် နှင်းဝေအား နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နေရာမှခွာပြီး စကားပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ နှင်းဝေထံမှ တုန့်ပြန်လက်ခံသံပေါ်လာသောကြောင့် နှင်းဝေ၏ခါးကိုဖက်လျှက် နှင်းဝေ၏အိပ်ခန်းဆီသို့ လျှောက်လာလိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာလည်း ကိုရဲလင်း၏အချစ်ကိုခံရန်အတွက် ကိုရဲလင်းကိုဖက်တွယ်ပြီး လိုက်လာလေတော့သည်။ နှင်းဝေ၏ အိပ်ခန်းထဲတွင်မတော့ မီးချောင်းကထွန်းထားသဖြင့် လင်းချင်းနေသည်။ အခန်းနံရံတစ်ဖက်တွင် နှင်းဝေအိပ်သောကုတင်ရှိ ပြီး ဆန့်ကျင်ဖက်တွင် မှန်တင်ခုံရှိနေလေသည်။ ကုတင်နှင့်မှန်တင်ခုံကြားတွင် စာရေးစားပွဲတစ်လုံးရှိလေသည်။ အိပ်ခန်းထဲရောက်၍ ကုတင်ဆီသို့မရောက်ခင်မှာ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေကိုသိမ်းကြုံး ဖက်၍ သူ၏ရင်ခွင်အတွင်းသို့ ဆွဲသွင်းဖက်လိုက်သည်။ နှင်းဝေကလည်း ကိုရဲလင်း၏ရင်ခွင်အတွင်းသို့ အလိုက်သင့်လေး ဝင်ရောက်လိုက်ရာက ခေါင်းကိုမော့ပေးလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းကလည်း နှင်းဝေ၏ ခေါင်းမော့ပေးသည်နှင့် နှင်းဝေ၏နှုတ်ခမ်းနုနုလေး နှစ်လွာကိုငုံလျက် သူ၏နှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်ယူလိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှင်းဝေ၏နွုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို သူ၏လျှာဖျားလေးဖြင့် ရွရွလေးပွတ်သပ်ပေးလိုက်လေသည်။ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏ကျောပြင်ကိုဖက်ပြီး စုန်ဆန်ထက်အောက်ပွတ်ပေးလိုက်ရာ နှင်းဝေကလည်း ကိုရဲလင်း၏ကျောပြင်ကို သူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ပြန်လည်သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးကလေးကိုစုပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို လျှာဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးနေသလို နှင်းဝေကလည်း ကိုရဲလင်း၏ အပေါ်နှုတ်ခမ်းကို ပြန်လည်စုပ်နမ်းကာ သူမ၏လျှာဖြင့် ကိုရဲလင်း၏နှုတ်ခမ်းကို ပွတ်သပ်ပေးလေတော့သည်။ ထိုမှတဖန် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာချင်း ထိတွေ့စုပ်နမ်းလျှက် တစ်ဦး၏လျှာဖြင့် တစ်ဦး၏လျှာကို ထိတွေ့လိမ်ပတ်ထိုးမွေလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းနှင့် နှင်းဝေတို့နှစ်ဦးစလုံး တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်ထားသဖြင့် နှင်းဝေ၏နို့အုံထွားထွားများက ကိုရဲလင်း၏ရင်အုံသို့ လာရောက်ဖိကပ်နေရာ နွေးနွေးထွေးထွေးအိအိလေးဖြစ်နေသည်ကို ခံစားနေရလေသည်။ ကိုရဲလင်း၏မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးကလည်း နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်အုံပေါ်ကို နွေးနွေးမာမာကြီးဖြင့် ထောက်ထားသဖြင့်လည်း နှင်းဝေမှာ စောက်ဖုတ်ထဲ စစ်ကနဲစစ်ကနဲဖြစ်အောင် ခံစားရလေတော့သည်။ နှစ်ယောက်စလုံးမျက်စိမှိတ်ထားပြီး ကာမဆိပ်တက်လာမှုကို ခံစားနေရသဖြင့် အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်လာကြပြီဖြစ်လေသည်။ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်ပေးသောလက်ကို အောက်သို့ရွှေ့ပြီး နှင်းဝေ၏တင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးနေလေသည်။ နှင်းဝေမှာ ကိုရဲလင်း၏လီးတန်ကြီးကို တိုးထိမိနေသော သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကိုကော့၍ လီးကြီးနှင့်အတင်းဖိကပ်ကာပေးလိုက်သည်။ နှင်းဝေ၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းတွင်ကား စောက်ရည်များစိုစွတ်လာပြီး ရင်ထဲတွင်မတော့ ကာမဆန္ဒတွေတစ်ရိပ်ရိပ်နှင့် တားမနိုင်ဆီးမရ ဖြစ်လာရပြီဖြစ်သည်။

“နှင်း “ရှင် ကိုလင်း´´ “ကို ချစ်တော့မယ်နော်´´ “အင်းပါ……ချစ်ပါ ကိုလင်း….ချစ်ပါ´´ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေကိုစုပ်နမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်ပြီး နှင်းဝေအားချစ်မည်ဟူ၍ ပြောလိုက်ရာ နှင်းဝေကလည်း ချစ်စေလိုလာပြီဖြစ်၍ ခွင့်ပြုပေးလိုက်သည်။ သို့နှင့် ကိုလင်းကဖက်တွယ်ထားခြင်းမှ နောက်သို့ဆုတ်ခွာလိုက်ပြီး နှင်းဝေ၏ကိုယ်လုံးကို ဆွဲကိုင်လျှက် ကုတင်ပေါ်သို့ ထိုင်စေလိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှင်းဝေ၏ တစ်ထပ်တည်းဝတ်ထားသော ရင်စေ့လက်ပြတ် ဘလောက်အင်္ကျီရင်ဘတ်ရှိ နှိပ်စေ့လေးများကို တစ်လုံးစီဖြုတ်လိုက်သည်။ နှင်းဝေ၏နို့နှစ်လုံးမှာ မို့ဝန်းလျှက် နုထွတ်တင်းရင်းနေသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်နှင့် ကိုရဲလင်းက ဘလောက်အင်္ကျီလေးကို လက်မှလျှို၍ ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် နှင်းဝေကိုဖက်လျှက် ကုတင်ပေါ်လှဲလိုက်ပြီး နှင်းဝေ၏နို့အုံကို မျက်နှာအပ်လျှက် ဆွဲ၍စို့လိုက်သည်။ တစ်လုံးစို့ပြီး နောက်တစ်လုံးကို ထပ်စို့လိုက်သည်။

ကိုရဲလင်းက လက်တစ်ဖက်ကိုလည်း နှင်းဝေ၏ပေါင်ကြားထဲသို့ ထိုးသွင်းကာ နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်မို့မို့ကြီးကို လက်ဖဝါးဖြင့်ဆုပ်၍ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာ ကာမဆန္ဒဒီကရီတွေ တက်လာသဖြင့် ကုတင်အောင်ချထားသော ပေါင်နှစ်လုံးကိုဟပေးလိုက်ရာ ကိုရဲလင်း၏လက်က သူမ၏ပေါင်ကြားသို့ မိမိရရရောက်သွားပြီး နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို အုပ်၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေရုံမျှမက နို့သီးခေါင်းကလေးကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားတွင် ညှပ်၍ဆွဲဆွဲပြီး မတင်ပေးလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းထိပ်ကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနှင့်ညှပ်ထားပြီး နို့သီးခေါင်းထိပ်ကို လျှာထိပ်ဖြင့်ဖိဖိပေးပြီး ထိုးပေးလိုက်ရာ ကိုရဲလင်း၏ခေါင်းကို သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖက်လိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာ သူမ၏နိုု့အုံများကိုစို့နေယက်နေရင်းက တစ်ဖန် သူမ၏စောက်ဖုတ်ကို ထမီပေါ်မှအုပ်ကိုင်ပြီး ရွစိရွစိလုပ်နေသဖြင့် အားမလိုအားမရစိတ်တွေဖြစ်လာကာ ကိုရဲလင်း၏ဆံပင်တွေကြားထဲသို့ သူမ၏လက်တစ်ဖက်ကိုထိုးသွင်းကာ ကိုရဲလင်း၏ဆံပင်များကို ဖွပေးနေမိသည်။ “ဟင်း….ဟင်း….ဟင်း….ကိုရဲလင်းရယ်´´ နှင်းဝေမှာ ပါးစပ်မှမပီမသရွတ်ရင်း မျက်စိကိုစုံမှိတ်လျှက် ကာမအရသာကို ခံစားနေလေတော့သည်။ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းပေါ်သို့ တဲ့တဲ့မတ်မတ်ကျနေသော လက်ခလယ်ထိပ်ကိုကွေးကာ နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ဝလေးကို ထမီပေါ်မှကလိပေးနေသည်။ လက်ဖဝါးဖြင့်လည်း နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်တွင် ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် ရွေ့လျားကာဖိ၍ဖိ၍ ပွတ်ပေးလိုက်ရာ နှင်းဝေမှာ ကိုယ်လုံးလေးတွန့်လိမ်လျှက်ရှိလေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကို ထမီပေါ်မှ ပွတ်သပ်ပေးနေရသည်ကို အားမရသဖြင့် ထမီကိုဖြည်ပြီးဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ “ဟင့်…..ကိုလင်းရယ်….ဒီအတိုင်းချစ်ပါလားကွယ်….ဟင့်…..အင့်……အင့်…..´´ ထမီကိုချွတ်လိုက်သဖြင့် ပြင်ပလေစိမ်းက စောက်ဖုတ်နှင့်ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ဟပ်သွားရသောကြောင့် နှင်းဝေမှာ ရုတ်တရက်ရှက်စိတ်ဖြင့် ဒီအတိုင်းချစ်ပါလားဟူ၍ ပြောလိုက်သော်လည်း အားမပါသောလေသံဖြင့်သာ ရေရွတ်မိသလိုဖြစ်သွားသည်။

နှင်းဝေမှာ ကာမဆန္ဒဒီကရီတွေ လှိမ့်တက်နေသောကြောင့် ချစ်ချင်စိတ်တွေများနေသဖြင့် ကိုရဲလင်း လုပ်ချင်ရာလုပ်တော့ဟူ၍ ထားလိုက်ရသည်။ ကိုရဲလင်း ပြုသမျှခံမည်ဟူ၍ စိတ်ထဲမှာဒုံးဒုံးချလိုက်သဖြင့် ကိုရဲလင်းက ထမီကိုအချွတ်တွင် တင်ပါးနှင့်ထမီညှိနေသည်ကိုပင် တင်ပါးကိုကြွပေးလိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် ကိုယ်တစ်ပိုင်းတင်လျက်ဖြစ်နေသောကြောင့် သူမ၏စောက်ဖုတ်မှာ ခပ်မော့မော့လေးဖြစ်နေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ နို့စို့နေခြင်းကိုရပ်လိုက်ပြီး ကုတင်အောက်ဆင်း၍ အင်္ကျီနှင့်ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်း၏တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးမှာ တငေါက်ငေါက်ဖြစ်လျှက် လီးထိပ်ကြီးအဝမှ အရည်များစို့ထွက်နေလေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ ကုတင်ပေါ်တစောင်းတင်လျှက် ပက်လက်ဖြစ်နေသော နှင်းဝေ၏ကိုယ်လုံးအလှကိုကြည့်ရင်း ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကြည့်လိုက်ရာ အတော်ပင် အံ့အားသင့်သွားရလေသည်။ ကြည့်ပါဦး နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်မှာ ဖောင်းဖောင်းကားကားခုံးခုံးကြီးဖြစ်နေကာ အရမ်းကိုလှရုံမျှမက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတွင်းမှ သူမ၏စောက်စေ့အတက်လေးသည် အတော်လေးပင် တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် ရှည်ရှည်လျားလျားလေးဖြစ်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတွင်းမှနေ၍ အပေါ်သို့ပင်ထိုးထွက်နေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် သူ၏လက်ဖြင့် နှင်းဝေ၏ စောက်ဖုတ်ကိုအုပ်ကိုင်လိုက်၊ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားဖောင်းဖောင်းကြီးတွေကို ပွတ်ပေးလိုက်၊ အမွှေလေးတွေ တွန့်ခွေကာပေါက်နေသော သူမ၏စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို လက်ဖနောင့်ဖြင့် ခပ်ဖိဖိလေး ပွတ်၍ပေးလိုက်၊ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကိုလည်း လက်စောင်းလေးဖြင့်လျှောတိုက်ကာပွတ်လိုက်၊ စောက်စေ့အတက်ပြူးပြူးလေးကိုလည်း မထိတထိတို့ထိလိုက်ဖြင့်လုပ်ပေးရင်း နှင်းဝေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကစားစရာရသောကလေးနှယ် အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ကလိပေးနေတော့သည်။ “ဟင်း…..ဟင်း….ကိုလင်းရယ်…..ယားတယ်…..အင်း….ဟင်း….ဟင်း….´´ နှင်းဝေမှာ ကိုရဲလင်းမှနေ၍ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကလိချင်တိုင်းကလိပေးနေသောကြောင့် သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ဖျတ်ဖျတ်လူး၍လာရုံမျှပင်မကတော့ပဲ စောက်ဖုတ်ထဲမှစောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်ကာစိုရွှဲလာပြီဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်ခါတွင်မတော့ သူမ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပင့်၍ပင့်၍တင်ကာ ကိုရဲလင်း၏လက်များကို ကပ်ပေးလိုက်ရာ သူမ၏ဖင်သားဖွေးဖွေးလုံးလုံးကြီးများမှာ လုံးကနဲ လုံးကနဲ ကြွ၍ကြွ၍တက်လာလေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ လီးတန်ချောင်းကြီး မာတောင်နေပြီး လီးထိပ်မှာအရည်ကြည်များ စို့ထွက်လာအောင် နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ရသောကြောင့် ကာမစိတ်တွေ မထိန်းနိုင်အောင်ဖြစ်လာရလေသည်။

“နှင်း “ဟင်….ကိုလင်း´´ “ကို နှင်းကိုချစ်တော့မယ်နော်´´ “ချစ်ပါ….ကိုလင်းရယ်…..ချစ်ပါ နှင်းမနေတတ်တော့ဘူး…..ဟင်း….ဟင်း…´´ “ဒါဆို ခြေထောက်တွေ ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်´´ “ဒီလိုလား´´ “မဟုတ်ဘူး…ဒီလို….ဒီလို…..´´ ကိုရဲလင်းမှာ ကာမဆန္ဒတွေ ပြင်းပြလာပြီး ဝတ်လစ်စလစ်ဖြစ်နေသော နှင်းဝေ၏ကိုယ်လုံး၊ ဖောင်းဖူးနေသော နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်၊ အတွေ့အထိနူးညံ့သော နှင်းဝေ၏ကိုယ်ခန္ဓာတို့ကြောင့် တောင်မတ်တင်းမာသော လီးတန်ကြီးဖြင့် နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်လာပြီဖြစ်သည်။ သို့အတွက် နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ကလိပေးနေခြင်းအား ရပ်လိုက်ကာ နှင်းဝေအားချစ်တော့မည်ဟုပြောပြီး ခြေထောက်တွေ ကုတင်ပေါ်တင်ရန်ပြောလိုက်သည်။ နှင်းဝေက ဘေးစောင်းလုပ်ပြီး ခြေထောက်တွေကိုတင်သဖြင့် မဟုတ်ဘူးဟူ၍ပြောကာ ပက်လက်တစ်ပိုင်းလေးကုတင်ပေါ်တင်နေသော နှင်းဝေ၏ကိုယ်လုံးတစ်ဝက်ကို ဒီအတိုင်းထားစေလျှက် ကုတင်စောင်းအစပ်ထိ တင်ပါးကိုတင်စေလိုက်သည်။ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးမှထောင်စေပြီး ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်ကို ကုတင်စောင်းသို့ထောက်ထားစေလိုက်သည်။ ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်ကို ခပ်ကားကားလုပ်ထားပြီး ဒူးခေါင်းကိုထောင်ထားသဖြင့် နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်မှာ ဟပြဲပြဲလေးဖြစ်သွားသည်။ စောက်ရည်တွေစိုရွှဲနေပြီး မို့မောက်ကာပြောင်တင်းနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုက ကိုရဲလင်း၏လီးတန်ကြီးကို စောင့်ကြိုနေသလို ရှိနေလေသည်။ “နှင်း´´ “ဟင် …ကိုလင်း´´ “ကိုလင်း ထည့်လိုက်တော့မယ်နော်´´ “ဟုတ်ကဲ့ ကိုလင်း´´ ကိုရဲလင်းက သူ၏တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကိုကိုင်လျှက် နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်ပြီး နှင်းဝေကိုပြောလိုက်သည်။ နှင်းဝေမှာ လီးတန်ထိပ်ကြီးစောက်ဖုတ်အဝကို တေ့မိသည်နှင့် ရင်တွေတစ်ဒိန်းဒိန်းခုန်လျက် ဖျန်းကနဲကြက်သီးများထသွားကာ မျက်လုံးလေးများကို မှေးစင်းထားလိုက်သည်။

ကိုရဲလင်းက သူ၏လီးတန်ကြီးကို နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကို အလျားလိုက်ပွတ်ပေးလိုက်ပြီး ဟ၍နေသော နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်နွုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားသို့ တေ့လိုက်ပြီး အတွင်းသို့ဖိ၍သွင်းလိုက်သည်။ “ဗျစ်…..ဗျစ်…..ဗျစ်´´ “အင့်…..အ….အ…ဟင်း´´ ကိုရဲလင်းက လီးတန်ကြီးကို ထိုးသွင်းလိုက်ရာ တင်းစေ့နေသည့် နှင်းဝေ၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများကို လီးတန်ထိပ်ကထိုးခွဲဖြတ်ကျော်သံနှင့်အတူ နှင်းဝေ၏လည်ချောင်းသံ အစ်အစ်လေးကထွက်ပေါ်လာကာ လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီးတစ်ခုလုံး စောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားချိန်တွင် ရပ်လိုက်သဖြင့် နှင်းဝေမှာသက်ပြင်းချလိုက်ရလေသည်။ နှင်းဝေ၏စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များမှာ ပထမထွက်လာသော စောက်ရည်များနှင့်ပေါင်းပြီး ထပ်မံ၍ စီးကနဲထွက်၍လာရာ လီးတန်ထိပ်ကြီးကိုစိုသွားလေသည်။ ကိုရဲလင်းမှာ လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ထားသောလက်ကိုလွတ်လိုက်ပြီး သူမ၏ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့်အသာဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်စပြုနေပြီဖြစ်သော လီးတန်ကြီးကို စောစောကထက်ပို၍ ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ “အား….အား….ကျွတ်…ကျွတ်….နာလိုက်တာ ကိုလင်းရယ်´´ “ခဏတော့အောင့်ခံပါ နှင်းရယ်´´ နှင်းဝေ၏တင်သားအယ်အယ်ကြီးများမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် ခါရမ်းသွားသည်။ လီးမဝင်ဖူးသေးသော စောက်ဖုတ်အသစ်စက်စက်လေးဖြစ်သဖြင့် နှင်းဝေမှာ လီးဝင်သည့်ဒဏ်ကိုလဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ စောက်ဖုတ်ဝပြဲဟသွားပြီး နာကျင်လှသောကြောင့် နှင်းဝေမှာ ကြိတ်မှိတ်မခံစားနိုင်တော့ဘဲ ငြီးငြူလိုက်မိသည်။ ကိုရဲလင်း၏ လီးတန်ကြီးထိပ်ဖျားကို စောက်ခေါင်းထဲမှအရာ တစ်ခုက ဆီး၍တားထားသလိုရှိနေသဖြင့် အပျိုမှေးဖြစ်ကြောင်း ကိုရဲလင်းသိလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်း ရင်ထဲတွင်မတော့ နှင်းဝေ၏ အပျိုစစ်စစ်စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ဗွေဆော်ဦးလိုးကာ ပါကင်ဖွင့်ရမည် ဖြစ်သဖြင့် အလွန်ပင်ကျေနပ်အားရဖြစ်နေသည်။ ထို့အတွက် နှင်းဝေ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ထားသောလက်နှစ်ဖက်ကို သူမ၏နို့အုံများဆီသို့လှမ်းလျှက် ဆုပ်နယ်ချေမွလိုက်သည်။

နှင်းဝေ၏ စောက်ခေါင်းထဲကိုဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို အသာဆွဲထုတ်လိုက်၊ ဖြေးဖြေးလေးပြန်သွင်းလိုက်နှင့် လိုးပေးလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းမှာ ကိုယ်ကိုကိုင်း၍ သူမ၏နို့အုံနှစ်လုံးကို ကိုင်ဆုပ်ကာလိုးသွင်း၊ လိုးထုတ်လုပ်ပေးနေသဖြင့် လီးတန်ကြီး ဝင်ထွက်တိုင်းတွင် နှင်းဝေ၏စောက်စေ့လေးကို ထိမိပွတ်မိနေလေရာ သူမမှာသွေးသားရမက်တွေပြင်းပြကာ မရိုးမရွဖြစ်လာရတော့သည်။ “စွတ်…..ဖွတ်….စွတ်….ဖွတ်….´´ “အိုး….ဟင့်….ဟင့်….ကိုလင်းရယ်´´ နှင်းဝေတစ်ယောက် စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတန်ကြီးဝင်ထွက်ကာလိုးပေးနေသလို၊ စောက်စေ့လေးကို လီးတန်ကြီးကဝင်ထွက်တိုင်း ခလုတ်တိုက်နေသလို သူမ၏နို့အုံကိုချေမွပေးနေသဖြင့် အရသာများတွေ့လာရပြီဖြစ်သည်။ သို့အတွက် နို့အုံများကို ကိုင်ဆုပ်ထားသော ကိုရဲလင်း၏လက်နှစ်ဖက်ကို သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ပြီး သူမ၏ဖင်သားများကို လှုပ်ရမ်းပေးနေသည်။

ကိုရဲလင်းကလဲ နှင်းဝေ၏အပျိုမှေးပါးကိုဖောက်ပြီး လိုးသွင်းရန်ရည်ရွယ်သဖြင့် နှင်းဝေ၏နို့နှစ်လုံးကို အားကုန်ပင် တစ်အားဆွဲညှစ်၍နယ်ပေးကာ လီးတန်ကြီး၏ဒစ်ကြီးကျွတ်လုလုဖြစ်အောင် ဆွဲထုတ်ကာ လီးတန်ကြီးကို အားအပြည့်ထည့်၍ ဖိပြီးလိုးသွင်းလိုက်လေသည်။ “စွပ်…..ဖွတ်….ဖေါက်….စွပ်´´ “အား….ကိုလင်း….အား…..နာတယ်……အား….နာတယ် ကိုလင်းရယ်´´ နှင်းဝေ၏အပျိုအမှေးပါးက လီးတန်ကြီးထိပ်ကို တင်းပြီးခံနေသော်လည်း ဆောင့်လိုးသည့်အားကပြင်းလှသောကြောင့် လီးဒစ်ထိပ်ကြီးက အပျိုအမှေးပါးကို ရက်ရက်စက်စက်ပင် ထိုးဖောက်မိလျှက် သွေးများထွက်လာသော်လည်း ကိုရဲလင်း၏လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ဆုံးဝင်သွားသဖြင့် နာကျင်ခံခက်သောဝေဒနာကြောင့် နှင်းဝေမှာအော်ဟစ်လျှက် ကိုရဲလင်း၏ရင်ဘတ်ကို တွန်းထားလိုက်သည်။ ကိုရဲလင်းက နှင်းဝေ၏နို့အုံကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်ချေပေးလျှက် လီးတန်ကြီးကို တစ်ဝက်မျှဆွဲထုတ်ပြီး ခပ်ဆတ်ဆတ်ပြန်၍ဆောင့် သွင်းကာ တစ်ချက်ချင်းလိုးဆောင့်ပေးလိုက်ရာ နှင်းဝေမှာ နာကျင်မှုများပြေပျောက်လျှက် အကောင်းဘက်သို့ ရောက်လာလေသည်။ လီးတန်ကြီး ဝင်ထွက်တိုင်း စောက်စေ့လေးကို ဆွဲပွတ်နေသဖြင့် ကောင်းသထက်ကောင်းလာပြီး နှင်းဝေမှာ ဖင်ကြီးကို ကော့ကာကော့ကာပေးလာသည်။ ကိုရဲလင်းကလည်း နှင်းဝေတစ်ယောက် ပို၍ခံနိုင်ရည်ရှိလာသည့်အဖြစ်ကိုမြင်သဖြင့် လီးတန်ကြီးကို အဆုံးနားထိဆွဲထုတ်ပြီး တစ်ဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းလျှက် သွက်သွက်ကြီးလိုးပေးလိုက်ရာ နှင်းဝေမှာခံ၍ ကောင်းလွန်းသဖြင့် ဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ပြီးခံနေလေသည်။

မကြာခင်မှာတော့ ကိုရဲလင်း၏လီးတန်ကြီး ကျင်ကနဲဖြစ်ကာ လီးတန်ထိပ်မှသုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်သလို နှင်းဝေကလည်း ကိုရဲလင်း၏လက်များကို တွယ်ဖက်ပြီး ဖင်ကြီးကိုမြှောက်ကာ လီးတန်ကြီးအဆုံးဝင်အောင်လုပ်လျှက် စောက်ရည်များပန်းထုတ်ကာ ပြီးသွားလေသည်။ ကိုရဲလင်း၏ လီးတန်ကြီးအရင်းတွင်ကား အပျိုမှေးပေါက်လျှက်ထွက်လာသော သွေးများနှင့်သုတ်ရည်များက ပေါင်းစပ်လျှက် စိုရွဲနေလေသည်။ “နှင်း…..ကောင်းလား ဟင်´´ “ကောင်းတယ် ကိုလင်းရယ်…..ကောင်းတယ်….ကိုလင်းကို နှင်းအရမ်းချစ်တယ်´´ “ကိုလင်းလည်း နှင်းကို အရမ်းချစ်သွားပြီ….ထပ်ချစ်အုံးမယ်နော်´´ “ချစ်ပါ….ကိုလင်း…ချစ်ပါ´´ ကိုရဲလင်းနှင့် နှင်းဝေမှာ ထိုနေ့က ဘုရားဖူးမလိုက်ဖြစ်ကြတော့ပေ။…. ပြီး