ဆယ်ကျော်သက်လေးရဲ့ လိုအင်

ရဲကိုနှင့်ဒေါ်ခင်ဝင်းသူတို့၏ ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဒာကိုယ်နှစ်ခုသည် သိမ့်သိမ့်တုန်၍သွား၏။ သူတို့ နှစ်ဦးသည် တယောက်ကိုတယောက် တင်းကြပ်စွာဖြင့် ဖက်ထားကြ၏။ ခဏမျှ အကြာတွင်တော့ သူတို့၏ ကိုယ်နှစ်ခုသည် တဖြေးဖြေး ငြိမ်ကျသွားရတော့သည်။ ရဲကို၏ဦးခေါင်းသည် မျက်လုံးနှစ်လုံးပိတ်၍ ပက်လက်လေး မှိန်းနေသော ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ ဦးခေါင်းပေါ်တွင် မှောက်လျှက်သားဖြစ်ကာ ပါးချင်းအပ်လျှက်ရှိ၏။ ၅မိနစ်မျှ ကြာသွားသောအခါတွင် ရဲကိူ၏ကျောပြင်ကို ဖက်ထားသော ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ လက်နှစ်ဖက်မှာ ဖြေးဖြေးချင်း လှုပ်ရှားလာလျှက် ရဲကို၏ ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကို သူမ၏လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပွတ်သပ်၍ပေးလာ၏။ ပြီးတော့ သူမနှင့် ပါးချင်းကပ်လျှက် မှောက်လျှက်သားလေးရှိနေသော ရဲကို၏မျက်နှာဖက်သို့ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် သူမ၏ပက်လက်လှန်၍ထားသော မျက်နှာလေးကို လှည့်ကာ ရဲကို၏ပါးပြင်သို့ သူမ၏နှာသီးဖျားလေး ဖိသွင်းလျှက် ရှိုက်ကာရှိုက်ကာဖြင့် အားပါးတရ နမ်းလိုက်လေသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ သူမ၏မျက်နှာဘေးမှာ မှောက်လျှက်သားရှိနေသော ရဲကို၏ဦးခေါင်းသည် ခေါင်းထောင်၍ ထလာလေသည်။ ရဲကိုသည် သူ၏ဦးခေါင်းကို ထောင်လိုက်ပြီးသည်နှင့် ပက်လက်လေး ပြန်ဖြစ်၍သွားသော ဒေါ်ခင်ဝင်သူ၏ မျက်နှာလေးကို ကြည်ကြည်နူးနူးဖြင့် တစိမ့်စိမ့် ကြည့်နေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏မျက်နှာလေးအနှံ့ကို သူ၏နှာခေါင်းဖြင့် တစ်ချက်ချင်းနမ်း၍နေ၏။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူကလည်း သူမ၏မျက်လုံးလေးနှစ်ဖက်ကို မှေးမှိတ်လျှက် ကျေနပ်ပြုံးလေး ပြုံးယောင်သမ်းကာ သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့မော့လေးပေးကာ အနမ်းခံ၍နေသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ မျက်နှာလေးအနှံ့ကို အားရအောင် နမ်းပြီးသည်နှင့် ရဲကိုသည် ဖူးလုံး၍ထနေသော သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ၏နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ငုံ၍စုပ်ယူကာ နမ်းလိုက်တော့ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူကလည်း ရဲကို၏ နှုတ်ခမ်းများကို ပြန်လည်တုံ့ပြန်ကာ နမ်းပေးသည်။

ပြီးတော့ သူမ၏လျှာဖျားလေးဖြင့် ရဲကို၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ပွတ်သပ်၍ပေးသည်။ ရဲကို၏ လီးကြီးကတော့ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် တဆုံးသွင်း၍ ထားလျှက်ပင် ရှိသေး၏။ သူမ၏စောက်ပတ်ထဲရှိ ရဲကို၏ လီးကြီးမှာ တစ်ချီပြီးသွားခဲ့သော်လည်း လုံးဝ လုံးဝပင် ကျ၍မသွားပဲ လီးကြီးမှာ ပို၍ပင် ကြီးမားသန်မာလာသည်ဟု ထင်ရ၏။ သံချောင်းကြီးသဖွယ် မာ၍တောင်နေသဖြင့် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူမှာ ကြိတ်၍ ကျေနပ်နေမိတော့လေသည်။ ရဲကိုသည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ စောက်ပတ်ကြီးအတွင်းမှ မချွတ်ရသေးသည့်အတွက် သူ၏ကိုယ်လုံးသည် ဒေါ်ဝင်းခင်သူ၏ ထောင်၍ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ရှိ၍နေသေး၏။ သူတို့နှစ်ဦးသည် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ဖက်လျှက် နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့လျှက် စုပ်၍နမ်းနေကြစဉ်မှာပင် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ ပေါင်တံကြီးများသည် သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ရှိနေသေးသော ရဲကို၏ ကိုယ်လုံးကို သူမ၏ ပေါင်သားနုနုလေးများဖြင့် ပွတ်သပ်၍ပေးလာ၏။ အတန်ငယ်မျှ ကြာသောအခါတွင် ရဲကိုသည် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ နှုတ်ခမ်းသားများဆီမှ သူ၏နှုတ်ခမ်းများကို ဆွဲ၍ဖြုတ်လိုက်ကာ ထလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို သူမ၏ကိုယ်လုံးဘေးနှစ်ဖက်တွင် တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ထောက်၍ ဆန့်တန်းလိုက်လေသည်။ ပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ သူ၏လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်သဖြင့် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် ရဲကို၏ခါးကို သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် လှမ်း၍ကိုင်လိုက်ပြီး သူမ၏ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးများကိုလည်း မြောက်ကြွ၍ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့၍ ကေ့ာ၍ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် သဘောပေါက်နားလည်လွယ်သော ရဲကိုက ထိပ်ဖူးနားအထိ ဆွဲထုတ်ထားပြီးသော သူ၏လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ခပ်ဆတ်ဆတ်ပင် ပြန်၍ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီးသည်နှင့် ခပ်သွက်သွက်ပင်ဆောင့်၍ ဖိကာဖိကာ လိုးတော့သည်။

တစ်ချီပြီးသွားခဲ့သော အရည်များမှာ သန့်စင်ရခြင်း မရှိသေးသည့်အတွက် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် ပြည့်လျှံ၍နေသည်။ ရဲကို၏လီးကြီးမှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍သွင်းလိုက်တိုင်း သူမ၏စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များသည် အန်၍ထွက်လာသကဲ့သို့ ရဲကို၏လီးကြီးသည် သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သောအခါတွင်လည်း စောက်ပတ်အတွင်းမှ အရည်များသည် လီးကြီးနှင့်အတူ ကပ်ညှိ၍ပါလာကာ အပြင်ဖက်သို့ ပွက်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်၍ကျလာတော့၏။ အချက်(၃၀)မျှဆောင့်၍ လိုးပြီးသောအခါတွင် နောက်ထပ်ဆောင့်၍လိုးရန် ရဲကိုသည် သူ၏လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန်တွင် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် ရုတ်တရက် ကွေး၍ထောင်ထားသော သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အမြန်ပင်ဆန့်၍ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို စန့်လိုက်ပြီးသည်နှင့် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို စောင်းကာဘေးသို့ လှိမ့်ထွက်လိုက်သဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်းမှ ရဲကို၏လီးကြီးမှာ ကျွတ်၍ထွက်သွားရတော့၏။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထ၍ထိုင်လိုက်ပြီး ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်တွင် ကွင်းလုံးကျွတ်၍ချထားသော ရဲကို၏ပုဆိုးကို ငုံ့၍ကောက်လိုက်၏။ ပြီးတော့ သူမ၏ဘေးတွင် ဒူးထောက်ရပ်သား ဖြစ်၍နေသော ရဲကိုဖက်သို့ လှည့်လိုက်လေ၏။ ရဲကို၏ လီးကြီးမှာ အရည်များပေပွလျှက် ပြောင်၍တင်းနေကာ အသဲယားဖွယ် ကောင်းလှ၏။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် ရဲကို၏လီးကြီးကို တစ်ချက်မျှတွေကာ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ သူမ၏လက်အတွင်းမှ ပုဆိုးဖြင့် ရဲကို၏လီးတန်ကြီးကို သုတ်ကာ သန့်စင်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရဲကို၏ လမွှေးအုံနှင့် ပေါင်ခြံများကို ပုဆိုးဖြင့် သုတ်လျှက် စိတ်တိုင်းကျ သန့်စင်ပေး၏။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် အသက်(၃၇)နှစ်ရှိပြီး သူမ၏အရပ်မှာ (၅)ပေ(၆)လက်မလောက်ရှိ၏။ သူမ၏ ကိုယ်လုံးအချိုးအစားမှာ လုံးကြီးပေါက်လှဖြစ်ပြီး အသားအရည်မှာ ဖြူဝင်း၍နေသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူတွင် အသက်(၁၈)နှစ် အရွယ်ရှိ ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသူ သမီးချောလေး ခင်နှင်းယုရှိပြီး သူမ၏ ခင်ပွန်း ဦးကျော်သီဟမှာမူ လွန်ခဲ့သော (၅)နှစ်ခန့်ကပင် ဆုံးပါးသွားခဲ့သည်။

ခင်ပွန်းသည် မရှိသည့်နောက်တွင် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် ကုမ္ပဏီလုပ်ငန်းများကို သူမကိုယ်တိုင် ဦးစီးခဲ့သည်။ လုပ်ငန်းများသည် သူမ၏လက်ထက်တွင် ပို၍အောင်မြင်ကာ တိုးတက်လာခဲ့သည်။ ကုမ္ပဏီမှ နယ်တွင် ဆောင်ရွက်၍နေသည့် လုပ်ငန်းခွင်သို့ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ သွားရောက်ခဲ့ရင်း နယ်ရှိလုပ်ငန်းခွင်တွင် အလုပ်လုပ်လျှက်ရှိသော ရဲကိုနှင့် ဆုံခဲ့ရလေသည်။ ရဲကို၏ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်များကြောင့် နယ်ရှိလုပ်ငန်းများကို ကြီးကြပ်နေသူများကလည်း သူ့ကိုသဘာကျကြ၏။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူကလည်း ရဲကို ကို မြင်မြင်ချင်းပင် ခင်မင်မိ၍ ရန်ကုန်ရှိ ကုမ္ပဏီရုံးချုပ်တွင် တာဝန်ပေးရန် ခေါ်ဆောင်လာသည်။ ရဲကို ရန်ကုန်သို့ ရောက်ပြီးသောအခါတွင် သူမ၏နေအိမ်တွင် လာရောက်နေထိုင်စေပြီး ကွန်ပျူတာသင်တန်းနှင့် စာရင်းကိုင်သင်တန်းတို့ကို (၁၀)တန်းအောင်မြင်ပြီးဖြစ်သော ရဲကိုကို တက်ရောက်စေခဲ့သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် ရဲကို၏ နေရေးစားရေးအားလုံးကို လိုအပ်သည်ထက်ပို၍ပင် ပေးကမ်းကျွေးမွေး ထောက်ပံ့၍ ထားခဲ့သည်။ သဒ္ဒါလွန်တော့ တဏှာကျွန်ဖြစ် ဆိုတာမျိုးလို ယောကျ်ားနှင့် (၅)နှစ်ကျော် ကင်းကွာနေခဲ့ရသော ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် သူမနှင့် လက်ပွန်းတတီး တစ်အိမ်တည်း အတူနေသည့် ရဲကို၏အပေါ်တွင် တိမ်းညွှတ်၍ လာခဲ့ရသည်။ ရဲကိုက သူမအပေါ်တွင် စိတ်ဝင်စားလာအောင် အမျိုးမျိုးသော သိမ်မွေ့သော နည်းလမ်းများဖြင့် စွမ်းဆောင်ခဲ့ရာတွင် အသက် ၂၃နှစ်သာရှိပြီး မိန်းမများနှင့် ရောရောထွေးထွေး မနေခဲ့ဘူးသည့် ရဲကိုသည် သူမ၏ကွန်ယက်အတွင်း မလှုပ်နိုင်အောင် ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။ ရဲကိုသည် အရပ်(၅)ပေ (၇)လက်မခန့်ရှိပြီး သူ၏ကိုယ်လုံးမှာ အရပ်နှင့်လျှော်ညီစွာ တောင့်တင်းသန်စွမ်း၏။ ယောကျ်ားပီသသော ရုပ်ရည်ရှိပြီး ခင်မင်စရာကောင်းလှ၏။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူလည်း ကလေးတစ်ယောက် မွေးဖူးသော အသက်(၃၇)နှစ်ရှိသူ တစ်ဦးဖြစ်သော်လည်း ကောင်းကောင်းနေ ကောင်းကောင်းစားပြီး နေ့စဉ်ပင် မအားလပ်သည့်ကြားမှ မှန်မှန်ပင် လေ့ကျင့်ခန်း ယူခဲ့သူတစ်ဦးဖြစ်၍ မသိသူများက ဒေါ်ခင်ဝင်းသူကို အသက်(၃၀)လောက်ပင် ရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းကြသည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် သူ၏သမီးဖြစ်သူ ခင်နှင်းယုနှင့်အတူ ယှဉ်တွဲ၍လာပါက သူမတို့နှစ်ယောက်ကို ညီအစ်မဟုပင် ထင်မှတ်ရလေအောင် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် နုပျိုလှသည်။ ရဲကို၏လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် သန့်စင်ပြီးသောအခါတွင် သေချာစွာကိုင်၍ ကြည့်လိုက်လေသည်။ ရဲကို၏လီးကြီးသည် အရှည်(၇)လက်မနှင့် လုံးပတ်မှာ ကျပ်လုံးသာသာခန့် ရှိလေသည်။ ညိုမဲ၍နေသော လီးတန်ကြီးပတ်လည်တွင် အကြောများဖုထစ်၍ အပြိုင်းပြိုင်းထနေသည်။ လီးတန်ကြီးထိပ်တွင် ထိပ်ဖူးလေးမှာလည်း အဖျားလေးပေါ်ရုံလောက်သာ ပြဲလျှက်ရှိသည်။ လီးတန်ကြီး၏အရင်းတွင် အမွှေးနက်နက်လေးများမှာ ခပ်စိတ်စိတ်လေး ပေါက်လျှက်ရှိသည်။ လီးတန်ကြီး၏ အောက်ဖက်တွင်တော့ ဂွေးဥကြီးများမှာ လုံးတစ်၍နေသည်။ သူ၏လီးကြီးကို သေချာစွာဂရုစိုက်၍ ကြည့်နေသော ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် သူမ၏ခြောက်သွေ့၍လာသော နှုတ်ခမ်းလေးများကို သူမ၏လျှာဖျားလေးကိုထုတ်၍ တစ်ချက်နှစ်ချက် ပွတ်လိုက်ပြီး လက်တဖက်ဖြင့် ရဲကို၏ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲကိုင်ကာ ဆုပ်နယ်ဖြစ်ညှစ်ပေးရင်း ပုဆိုးလေးဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်နှင့် ပေါင်ခြံများကို သုတ်ကာသန့်စင်နေ၏။ သူမ၏ စောက်ပတ်အုံတစ်ခုလုံးနှင့် ပေါင်ခြံနှစ်ဖက်တို့တစ်ဝိုက်တွင် အရည်များ သန့်စင်သွားပြီဆိုသော အခါတွင်မှ သူမသည် လက်အတွင်းမှပုဆိုးကို ကုတင်ခြေရင်းဘက်တွင် ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရဲကို၏ဂွေးဥကြီးကို သူမလက်ဖဝါးအတွင်းထည့်၍ ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။ ကျန်လက်တဖက်ကလည်း ရဲကို၏လီးတန်ကြီးကို ကိုင်လျှက် ပွတ်၍နေ၏။ ခဏမျှအကြာတွင် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် ရဲကို၏ လီးတန်ကြီးဆီသို့ သူမ၏ မျက်နှာကိုအပ်ကာ သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးများဖြင့် တဆတ်ဆတ်ဖြစ်၍နေသော လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ဖူးကို ဖိကပ်၍ တစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသော သူမ၏လက်ကလည်း ရဲကို၏လီးတန်ကြီးကို အားပါးတရ တစ်ချက်မျှဖိကာ ဖျစ်ညှစ်ပြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကို နောက်သိုလှည့်ကာ ရဲကိုအား ကျောခိုင်းလျှက် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကို ရှေ့သို့ဆန့်တန်းကာ သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို မြောကြွလျှက် ခါးကိုညွှတ်ပြီး ဆန့်တန်းထားသော သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကို အိပ်ယာပေါ်သို့ ထောက်လိုက်ကာ ရဲကို၏ ရှေ့နားတွင် ဖင်ကုန်းပေးလိုက်တော့သည်။

နဂိုကထဲမှ လုံးတစ်ကားစွင့်၍နေသော သူမ၏ဖင်သားကြီးများမှာ ကုန်းလိုက်သဖြင့် ပို၍ကားစွင့်သွားကာ ဖင်သားကြီးများမှာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးဖြင့် အားရစရာကောင်းလှ၏။ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးနှစ်ခု၏ အလယ်တည့်တည့် အောက်တွင်တော့ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုမှာ လက်တလုံးသာသာ လက်နှစ်လုံးနီးပါးမျှ နီညိုရောင်သမ်းကာ နောက်သို့ ထွက်၍နေသည်။ သူမ၏ စောက်မွှေးတွန့်လိမ်လိမ် လေးငါးပင်သည်လည်း မဲနက်ကောက်ကွေးလျှက် နောက်ဖက်သို့ ထွက်၍နေသည်။ ရဲကိုသည် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ ဖင်ကြီးနားသို့ တိုးကပ်သွားပြီး သူမ၏ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးနှစ်ခုကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်လိုက်၏။ ပြီးတော့ သူ၏မျက်နှာကို ဖင်သားဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးများပေါ်တွင် အပ်ကာ သူ၏နှာခေါင်းဖြင့် ဖင်သားကြီးများကို ဖိကာဖိကာဖြင့် မက်မောစွာနမ်းလိုက်လေသည်။ ပြီးသည်နှင့် ရဲကိုသည် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ၏လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ကာ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ နောက်ဖက်တွင် စူ၍ထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီး၏ နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားသို့ လီးတန်ကြီးကို လက်တဆစ်မျှဝင်အောင် ဖိသွင်းလိုက်၏။ ပြီးသည်နှင့် သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ ခါးလေးကို ဆွဲ၍ကိုင်ပြီး ခါးကိုကော့ကာ သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သူ၏လီးကြီးကို ဆောင့်၍သွင်းလိုက်တော့သည်။ “အ….အင်…..အား…..အ……ကျွတ်……ကျွတ်” ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ခေါင်းမှာ နောက်သို့ လန်သွားပြီး သူမ၏မျက်တောင်များမှာ စင်း၍ကျသွားတော့၏။ ရဲကိုကတော့ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သူ၏လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် ခပ်သွက်သွက်ပင် ပြန်၍ဆွဲထုတ်ကာ တစ်ခါပြန်၍ ဆောင့်သွင်းလိုက်ရင်း ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ လိုးလေတော့သည်။ ရဲကိုသည် နောက်မှဆောင့်၍ လိုးလိုက်တိုင်း ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ ကြီးမားလုံးတစ်၍နေသော ဖင်သားကြီးများမှာ တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ ဖြစ်၍သွားရသည်။ ထို့ပြင် သူမ၏ဦးခေါင်းလေးမှာလည်း နောက်သို့လှန်၍ လှန်၍ သွားရသည်။ ရဲကို၏ဆောင့်ချက်များသည် လေးဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကုန်း၍ အလိုးခံနေသော ဒေါ်ခင်ဝင်သူ၏ ကိုယ်လုံးကို တုန်၍တုန်၍သွားစေခဲ့ပြီး ကုန်းထားသဖြင့် တွဲလောင်းဖြစ်နေသည့် နို့ကြီးများမှာ ခါရမ်း၍နေတော့၏။

ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် သူမ၏နောက်မှနေ၍ လိုးပေးနေသော ရဲကို၏ဆောင့်ချက်များအတိုင်း သူမ၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဖင်သားကြီးများကို နောက်ပြန် ကော့၍ကော့၍ ပေးကာ အားပါးတရ အလိုးခံနေတော့သည်။ “ဖွတ်….ပလွတ်” “……အ……မောင်…..မောင်လေး…….လီး ….လီးကို အပေါ်ကို ကော်ပြီး ဆောင့်စမ်းပါ…..အ” အလိုးမကျွမ်းကျင်သေးသော ရဲကို ကို ဒေါ်ခင်ဝင်းသူက သူမ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားများနှင့် လီးကြီးကို ထိထိမိမိဖြစ်စေရန် သင်ပြပေးရင်း အလိုးခံနေ၏။ “မမ……ကောင်းလားဟင်……အ…..အား” “ကောင်း…..ကောင်းတယ်…မောင်းလေး…အင့်…အ…အင်….လီးကို အောက်ကို စိုက်ဆောင့်ပေးပါ…အဲ့လို…အင့်……အ” ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် သူမ၏ဖင်ကြီးများကို နောက်ပြန်ကော့ပေး၍ ရဲကိုကို အမျိုးမျိုး လိုးခိုင်းနေသည့်အပြင် တစ်ချက် တစ်ချက်မှာလည်း သူမ၏ဖင်ကြီးကို လှုပ်ရှား၍ စကောဝိုင်းလေး လုပ်ပေးနေသေး၏။ သူမပြောသလိုပင် ရဲကိုကလည်း လိုးပေးနေသဖြင့် ထိထိမိမိဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံး အရသာတွေ့နေကြ၏။ ရဲကိုသည် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ နောက်မှဆောင့်၍လိုးနေရင်း သူမ၏လုံးတစ်ဖြူဖွေး၍နေသော ဖင်သားကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားမလိုအားမရ ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သေး၏။ အကင်းပါးသော ရဲကိုသည် သူ၏လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တည့်တည့်လိုးလိုက်၊ အပေါ်သို့ လီးကိုကော်၍ လိုးလိုက်၊ အောက်သို့စိုက်ကာ ဖိဆောင့်၍ လိုးလိုက်ဖြင့် အားနှင့်မာန်နှင့် လိုးဆောင့်၍နေသည်။ ရဲကို၏တတ်ကျွမ်းလာသော လိုးဆောင့်ချက်များကြောင့် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ စောက်ပတ်ထဲတွင် အရသာများ ကောင်းသထက် ကောင်းလာပြီ ဖြစ်သဖြင့် သူမ၏ ဆန့်တန်းထားသော လက်နှစ်ဖက်ကို တစ်တောင်ဆစ်မှနေ၍ ကွေး၍ချကာ တံတောင်ဆစ်နှစ်ဖက်ကို အားပြု၍ ထောက်ထားလိုက်တော့သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် သူမ၏ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းကို နိမ့်ချ၍ တံတောင်ဆစ်ကို ထောက်ကာ အားပြုလိုက်သဖြင့် ခါမှာခွက်ဝင်သွားပြီး တင်ကြီးမှာ ကောက်တက်လာကာ ဖင်သားကြီးများမှာ ပို၍အယ်ကာ လုံးတစ်၍လာခဲ့ရပြီး ဖင်ဗူးထောင်း ထောင်ပေးသကဲ့သို့ ဖြစ်ကာ သူမ၏စောက်ပတ်ကြီးမှာလည်း ကော့၍တက်လာတော့၏။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ ကော့၍တက်လာသော စောက်ပတ်ကြီးနှင့်အတူ ကုန်း၍ထားသဖြင့် စောက်ပတ်ကြီးထိပ်မှ စောက်စေ့လေးသည်လည်း တစ်ပါတည်း နောက်သို့ထွက်လာသည်။

မော့၍ကော့တက်လာသော စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍လိုးနေသော ရဲကို၏လီးကြီးသည် အောက်ဖက်နှင့် တစ်ချက်တစ်ချက်ဖိ၍ ပွတ်၍ပွတ်၍ သွားခဲ့ရသဖြင့် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူမှာ အရသာများရှိလွန်းမက ရှိလာ၍ သူမ၏အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုပင် အားတင်းကာ ကိုက်ထားရသည်အထိ ဖြစ်လာရသည်။ ရဲကိုမှာလည်း ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ ရက်ရောစွာ အပေးကောင်းမှုကြောင့် သူ၏လီးကြီးမှာ ထိထိမိမိဖြင့် ရှိလာကာ အရသာများ ရှိသထက်ရှိလာပြီဖြစ်၍ ရဲကိုသည် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ကာ အားကုန်ထုတ်၍ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် လိုး၍နေတော့သည်။ “အင်း……ဟင်း……ကျွတ်……ကောင်းလိုက်တာနော်……ဆောင့်…..ဆောင့်…..အ…….မောင်…..မောင်လေး…..မ..မ….ပြီးချင်လာပြီ……အ……အား….အ ……ဆောင့်ပေးပါ…..အင်း…..ဆောင့်ပေးမယ်…မ…..မ……အား…ပြီး..အားးးး” ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းကာ ကိတ်လှသော ကိုယ်လုံးကြီးမှာ တသိမ့်သိမ့် တုန်၍သွားပြီး သူမ၏ဖင်သားကြီးများမှာလည်း နောက်သို့ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ ဖြစ်၍သွားသည်။ ရဲကိုမှာလည်း သူ၏ကိုယ်လုံးမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်၍သွားပြီး လရည်များကို သူမ၏စောက်ပတ်ထဲ ဖျောကနဲ ဖျောကနဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။ ပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာပေါ်သို့ မှောက်ကျသွားရသကဲ့သို့ ရဲကိုသည်လည်း ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ ကိုယ်လုံးကို လှမ်း၍ ဖက်လိုက်ရင်း ဒေါ်ခင်ဝင်းသူနှင့်အတူ သူမ၏ကျောမှာ ကပ်လျှက်သားပင် မှောက်ရက်သားလေး လိုက်ပါကာ ကျသွားရတော့၏။ ဒီတစ်ညတော့ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူသည် ရဲကို၏ကုတင်တွင်ပင် အိပ်ဖြစ်ခဲ့၏။ နောက်ညများတွင်တော့ ရဲကိုကို သူမ၏အခန်းသို့ ခေါ်၍အိပ်စက်‌တော့၏။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ သမီးဖြစ်သူ ခင်နှင်းယု မသိအောင် အတန်တန်သတိထား၍ နေခဲ့ကြရ၏။ ခင်နှင်းယုကလည်း ရဲကိုကို ကြည့်၍မရ။ အကြောင်းကတော့ ခင်နှင်းယုသည် သူမလို လှပသောမိန်းကလးကို ရဲကိုက ဒီအိမ် စရောက်ကတည်းက မသိကျေးကျွန် ပြုနေသဖြင့် မကျေနပ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ အခုလဲကြည့် ခင်နှင်းယုတစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ထွက်လာတော့ ရဲကိုက ဆက်တီကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ကာ အမိန့်သား သတင်းစာဖတ်၍နေသည်။ အင်း…အိမ်မှာလည်း မာမီမရှိတာနဲ့ အတော်ဖြစ်၍နေ၏။

ခင်နှင်းယု၏အမေ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူမှာ နယ်ရှိလုပ်ငန်းခွင်များသို့ ခရီးထွက်သွားခဲ့သည်မှာ ဒီနေ့ဆိုလျှင် (၃)ရက်ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ နောက်ထပ်လည်း ၃ ၄ရက်ခန့်ကြာမှ ပြန်ရောက်မည်ဖြစ်သည်။ ခင်နှင်းယုသည် ရဲကို ထိုင်၍နေသော ဆိုဖာဆက်တီ ကုလားထိုင်ဘေးသို့ သွားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရဲကို၏ ရှေ့တွင် ရှိသော ဆက်တီစားပွဲအောက်မှ သတင်းစာနှင့်မဂ္ဂဇင်းများကို ဟိုရွှေ့ဒီရွှေ့ လုပ်ပြီး တစ်ခုခုရှာသလို လုပ်နေသည်။ ပြီးတော့ သူမသည် ရဲကို ထိုင်နေသော ဆိုဖာဆက်တီ ကုလားထိုင်နှင့် စားပွဲအကြားသို့ သူမ၏ ခြေထောက်လေးတစ်ဖက်ကို လှမ်း၍တင်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် ရဲကို၏ခြေထောက်တစ်ဖက်နှင့် သူမ၏ ခြေထောက်လေးတို့မှာ ထိကပ်မိကြ၏။ ပြီးသည်နှင့် ခင်နှင်းယုသည် ရဲကိုရှေ့ရှိ စားပွဲလေး၏ အောက်ဖက်သို့ သူမ၏ခါးကိုကုန်းကာ ငုံ့၍ ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ၏စွင့်ကားလှသော ဖင်သားလုံးလုံးတစ်တစ်ကြီးမှာ ရဲကို၏ မျက်နှာရှေ့တွင် ၈လက်မလောက်ပင် မကွာတော့ပါ။ သူမ၏ ဖင်သားကြီးတစ်ဖက်၏ ဘေးစောင်းက သတင်းစာကို ကိုင်၍ထားသော ရဲကို၏ လက်တစ်ဖက်ကို ဖိ၍ထိနေသေး၏။ ရဲကိုသည် သူ၏လက်ကို မရုတ်သိမ်းသည့်အပြင် ခင်နှင်းယု၏ ဖင်သားကြီးကို မသိမသာပင် ဖိကပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသူ၏ သင်ပြစည်းရုံးမှုကြောင့် ရဲတင်းနေသော ရဲကိုသည် မိန်းမတို့၏အရသာကိုလည်း သိနေသည့်အပြင် ဒေါ်ခင်ဝင်းသူမှာလည်း ခရီးထွက်သွားသည်မှာ ၃ရက်ခန့်ကြာပြီဖြစ်၍ သူ၏သွေးသားများမှာ သစ်လွင်လန်းဆန်ပြီး တက်ကြွနေ၏။ ယခုပင် သူ၏ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးမှာ မာတောင်၍ လာနေပြီဖြစ်သည်။ ခင်နှင်းယုသည် သူမ၏ခါးလေးကို ကုန်း၍ ဆက်တီစားပွဲအောက်ဆင့်တွင် ဟိုရှာဒီရှာဖြင့် ခပ်ကြာကြာလေး လုပ်နေပြီးမှ သူမ၏ခါးကို ပြန်ဆန့်လိုက်သည်။ မခံချင်စိတ်နှင့်သာ မူယာမာယာဖြင့် ထင်ရာလုပ်နေပေမယ့် ခင်နှင်းယု၏ အသဲနုနလေးကတော့ တလှပ်လှပ်ခံစားရကာ သူမ၏လက်ဖျားလေးများပင် အေးစက်၍နေ၏။

ခင်နှင်းယုသည် သူမ၏ခါးလေးကို ပြန်ဆန့်ကာ သူမ၏ခြေထောက်လေးကို လှမ်း၍လှည့်အထွက်တွင် အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြင့် သူမ၏ခြေထောက်လေးသည် ဘာကို သွား၍တိုက်သည်မသိ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ ယိုင်လှဲတော့မလို ဖြစ်အသွားတွင် သူမ၏နောက်ဘက်တွင် ထိုင်၍နေသော ရဲကိုက သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို လှမ်း၍ဆွဲကာ ထိန်းလိုက်သဖြင့် အတော်လေး ယိုင်နဲ့သွားသော ခင်နှင်းယု၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် ရဲကို၏ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ်သို့ “ဗုန်း” ဆို လဲပြိုကျသွားတော့သည်။ ရဲကိုက သူ၏ ရင်ခွင်အတွင်းသို့ လဲပြို၍ကျလာသော ခင်နှင်းယု၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိမ်းကြုံး၍ ဖက်ထားလိုက်သည်။ နွေးထွေးအိစက် ညက်ညောသော ခင်နှင်းယုကိုယ်လုံးလေး၏ အထိအတွေ့က ရဲကို၏ကိုယ်ပေါ်မှသည် အသွေးအသားထဲထိ စိမ့်၍ဝင်သွားတော့လေသည်။ ခင်နှင်းယုသည်လည်း တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်း၍သွားခဲ့ရပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးသည် တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်နေ၏။ သို့ရာတွင် ရဲကို၏ရင်ခွင်အတွင်းမှ ရုန်း၍မထွက်မိခဲ့ပါ။ “ခင်နှင်းယု” “ရှင်” “ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ….ဟင်” “ဟင့်…..အင်း” “လန့်သွားမှာပေါ့နော်” “အင်း…….ဟုတ်” ရဲကိုက သူမ၏နားလေးနားသို့ သူ၏နှုတ်ခမ်းလေးကိုကပ်ကာ ခင်နှင်းယု၏ နားဖျားလေးကို သူ၏နှုတ်ခမ်းဖျားလေးဖြင့် မထိတထိလေးလုပ်လျှက် နှစ်ကိုယ်ကြား လေသံလေးဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ခင်နှင်းယုကလည်း သူမ၏ဦးခေါင်းလေးကို ခပ်ငုံ့ငုံ့လေးလုပ်ကာ လေသံသဲ့သဲ့လေးဖြင့် ပြန်ပြောသည်။ စကားပြောရင်းဖြင့် ခင်နှင်းယု သတိပြုမိလိုက်တာကတော့ သူမ၏ဖင်သားကြီးနှစ်ခုကြားကို အောက်ဖက်မှလာ၍ ထောက်မိနေသော မာတောင်နေသည့် ရှည်မျောမျော အရာတစ်ခုပင်ဖြစ်သည်။ ထိုအရာမှာ ခင်နှင်းယုဖင်သားကြီးများ၏ ဖိအားကြောင့် တဒိတ်ဒိတ်ပင် ဖြစ်နေကြောင်း သူမ၏ဖင်သားကြီးများက ထိတွေ့သိရှိလိုက်ရသည်။ စောစောက ပန်းနုရောင်ပြေးနေသည့် သူမ၏မျက်နှာလေးမှာ နီမြန်း၍ သွားရတော့သည်။ ခင်နှင်းယုသည် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ကြုံး၍ထလိုက်သဖြင့် ရဲကိုက သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်၍ထားသော လက်နှစ်ဖက်ကို ဖယ်၍ပေးလိုက်သည်။

ခင်နှင်းယုသည် ရဲကို၏ရင်ခွင်အတွင်းမှ ထကာ အိမ်ရှေ့တံခါးဝသို့ အပြေးတပိုင်းလေး ထွက်၍သွားသည်။ သူမသည် အိမ်တံခါးဝသို့ ရောက်သည်နှင့် “ခင်နှင်းယု” “ရှင်” ရဲကိုမှာ ထိုင်ရာမှထကာ အိမ်ရှေ့တံခါးဝသို့ လျှောက်လာပြီး တံခါးဝအရောက်တွင် ရပ်လိုက်သည်။ ခင်နှင်းယုကလည်း သူမ၏ဦးခေါင်းလေးကို ငုံ့လျှက် တံခါးဝနားတွင် ခပ်ပေပေလေး ရပ်၍နေသည်။ သူမ၏ မျက်နှာလေးမှာတော့ အနီရောင်လေး သမ်းနေသေးသည်။ “ခင်နှင်းယု…….ဟိုဘက်အိမ်သွားမလို့လား” “အင်း..ယဉ်ယဉ်ဆီ သွားမလို့လေ” “သိပ်ပြီး မိုးမချုပ်စေနဲ့နော်” “အင်း…ပါ” “ကို…အိမ်ရှေ့မှာထိုင်ပြီး……စောင့်ပေးနေပါမယ့်” ငုံ့၍ထားသော ခင်နှင်းယု၏ ဦးခေါင်းလေးမှာ မော့၍လာပြီး သူမ၏အရည်လေးများ လဲ့နေသော မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးများဖြင့် ဝင့်ကာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးကို တစ်ချက်ဆတ်ပြပြီး ခေါင်းလေးကို ပြန်၍ငုံ့ကာ လျှောက်လှမ်းသွားတော့သည်။ ခြံဝသို့ ရောက်သောအခါတွင်တော့ ခင်နှင်းယုသည် ခြံတံခါးကိုဖွင့်၍ ထွက်လာလိုက်ပြီး သူမကိုယ်လုံးလေးကို နောက်ဖက်သို့ ပြန်လှည့်ကာ ခြံတံခါးကို ပိတ်လိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် အိမ်ရှေ့တံခါးဝမှရပ်၍ သူမကို ကြည့်နေသော ရဲကိုကို တွေ့မြင်လိုက်ရ၍ သူမသည် ခပ်တွေတွေလေးရပ်ကာ ခေတ္တမျှ ကြည့်နေလိုက်ပြီး ဆက်၍ထွက်ခဲ့တော့၏။ အိမ်ရှေ့တံခါးတွင် ရပ်၍ကြည့်နေသော ရဲကိုသည်လည်း သူ၏မြင်ကွင်းထဲမှ ခင်နှင်းယု ပျောက်ကွယ်သွားတော့မှ အိမ်ရှေ့တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး ဧည့်ခန်းအတွင်းသို့ ပြန်၍လျှောက်လာကာ မူလထိုင်ခဲ့သည့် ဆက်တီဆိုဖာ ကုလားထိုင်ပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချလိုက်ပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက် မှုတ်၍ထုတ်လိုက်တော့သည်။ ခင်နှင်းယုတစ်ယောက် ယဉ်ယဉ်တို့၏ အိမ်သို့ရောက်တော့ အိမ်တွင် ယဉ်ယဉ်တစ်ယောက်တည်းသာရှိပြီး သူမသည် ဆင်ဆာမဲ့တင်သွင်းထားသည့် စီဒီဇာတ်လမ်းကို ကြည့်၍နေသည်။ ခင်နှင်းယု ရောက်လာသဖြင့် သူမတို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သည် ဆက်၍ဇာတ်ကားကို ကြည့်ကြသည်။ ဇာတ်ကားမှာ ပြီးဆုံးကာ နီးပြီဖြစ်၍ ဇာတ်ဝင်ခန်းများမှာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖြစ်၍လာ၏။ စောစောကတည်းက တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းကာ ကိုယ်တွင်းရှိ သွေးသားများ ထကြွဆူပွက်ခဲ့ရသော ခင်နှင်းယုသည် ၁၈+ဇာတ်ဝင်ခန်းများကို ကြည့်ရင်းဖြင့် သူမ၏သွေးသားတို့သည် ပွက်ပွက်ဆူကာ ထလာခဲ့ရတော့၏။ ဇာတ်လမ်းပြီးဆုံးသွားချိန်မှာတော့ ခင်နှင်းယု၏ သွေးသားတို့သည် ပေါက်ကွဲခဲ့ရချေပြီ။

ဇာတ်လမ်းပြီးဆုံးသွားသည်နှင့် ခင်နှင်းယုသည် နာရီကိုကြည့်လိုက်တော့ ည(၉)နာရီပင် ရှိပြီဖြစ်၍ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ယဉ်ယဉ်ကို နှုတ်ဆက်၍ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးဝသို့ ရောက်သည်နှင့် ဧည့်ခန်းထဲတွင် ထိုင်၍နေသော ရဲကိုမှာ ထလာ၍ တံခါးဖွင့်ပေး၏။ “ခင်နှင်းစံ…….ပြန်လာပြီလား” “ဟုတ်ကဲ့” ခင်နှင်းယုသည် အိမ်ရှေ့တံခါးကို ပိတ်၍နေသော ရဲကိုကို ရပ်၍စောင့်နေ၏။ ရဲကိုက တံခါးပိတ်ပြီး လှည့်၍လာသောအခါတွင်မှ သူမလည်း ရဲကိုနှင့်အတူ အိမ်အတွင်းသို့ ဝင်၍လာခဲ့၏။ “မာမီ့ဆီက……ဖုန်းလာသေးလား” “လာတယ်…..ခင်နှင်းယု……နောက်(၃)ရက်လောက်နေမှ ပြန်လာဖြစ်မယ်တဲ့” “အော်…….အင်း…….အင်း” ခင်နှင်းယု၏ အသံလေးများမှာ အက်တက်တက်လေးဖြစ်နေ၍ သူမ၏အာခေါင်လေးများ ခြောက်သွေ့နေသည်ကို ရဲကိုက သတိပြုမိလိုက်သည်။ “အအေးသောက်ဦးမလား……ခင်နှင်းယု” “ဟင့်အင်း……အိပ်တော့မယ်” ပြောပြောဆိုဆို ခင်နှင်းယုသည် သူမ၏အိပ်ခန်းဖက်ဆီသို့ လှည့်ထွက်သွားတော့၏။ ခင်နှင်းယုသည် သူမ၏အိပ်ခန်းရှေ့သို့ ရောက်လျှင် စေ့၍ထားသော သူမ၏အိပ်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်၍ ဝင်လိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့် သူမသည် သူမအိပ်စက်ရာ ကုတင်ဆီသို့သွားပြီး ကုတင်ထက်ရှိ မွေ့ယာပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချ၍ အိပ်လိုက်သည်။ သူမသည် အိပ်ယာထက်တွင် ပက်လက်ကလေးလှန်ကာ မျက်လုံးလေးများ ပိတထားသော်လည်း ယဉ်ယဉ်တို့အိမ်တွင် စောစောက ကြည့်ခဲ့ရသော ဇာတ်ကားထဲမှ ဇာတ်ဝင်ခန်းများမှာ သူမ၏အာရုံထဲတွင် တဝဲလည်လည် ဖြစ်၍နေသည်။ အထူးသဖြင့် ဇာတ်လမ်းထဲမှ မင်းသားဖြစ်သူ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်၍ ပြဲလန်နေသော လီးကြီးမှာ သူမ၏အာရုံထဲမှ ဖျောက်၍မရ။ ထိုလီးကြီးကို မင်းသမီးက အားရပါးရ စုပ်နေပုံ မင်းသမီး၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ အရည်တရွှဲရွှဲဖြင့် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေပုံနှင့် ထိုလီးကြီးမှ သုတ်ရည်များ ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ ထွက်နေပုံတို့မှာ ခင်နှင်းယုကို ဒုက္ခအပေးဆုံးဖြစ်၏။ ခင်နှင်းယုသည် အိပ်ယာထက်တွင် ဘယ်လူးညာလှိမ့်ဖြင့် အမျိုးအမည်မသိသော ဝေဒနာကို ပြင်းထန်စွာဖြင့် မချိတင်ကဲ ခံစားနေရ၏။ (၁၅)မိနစ်လောက်ကြာမှ ခင်နှင်းယုသည် အိပ်ယာပေါ်မှ လူးလဲထလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်၏။ ပြီးတော့ သူမ၏အင်္ကျီနှင့်ဘရာစီယာတို့ကို ချွတ်လိုက်ပြီး တန်းပေါ်သို့ တင်လိုက်ကာ သူမ၏ခါးမှ ထဘီလေးကို ရင်လျားလိုက်သည်။ ပြီးလျှင် အိပ်ခန်းအတွင်းတွင် ဖွင့်၍ထားသော မီးချောင်းကိုပိတ်၍ ညအိပ်မီးလုံးလေးကိုဖွင့်ကာ ညဝတ်အင်္ကျီကိုပင် မဝတ်တော့ပဲ ထဘီရင်လျားလေးနှင့် သူမ၏အိပ်ယာထက်သို့ ပက်လက်လေး ပြန်လှဲချလိုက်တော့သည်။

အိပ်ယာထက်တွင် ခင်နှင်းယုသည် လူးကာလှိမ့်ကာဖြင့် (၅)မိနစ်လောက်နေပြီးသောအခါတွင်မှ သူမသည် ပက်လက်ကလေးလှန်ကာ သူမ၏လက်ကလေးတစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကို ထဘီပေါ်မှ စမ်းလိုက်၏။ သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးမှာ ဖောင်းကားတင်း၍နေသည်။ ခံစားနေရသော ဝေဒနာကို သက်သာလိုသက်သာငြားဖြင့် သူမသည် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးကို ထဘီပေါ်မှပင် ပွတ်၍ပေးနေသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ သူမခံစားနေရသော ဝေဒနာမှာ သက်သာ၍ မသွားသည့်အပြင် ပို၍ပင်ဆိုးလာသဖြင့် ခင်နှင်းယုသည် သူမ၏ထဘီလေးကို ခါးဆီသို့လှန်၍ တင်လိုက်ရာ သူမ၏ဖြူဖွေးညက်ညောနေသည့် သူမ၏ ကိုယ်အောက်ပိုင်းလေးနှင့်အတူ ဖြူဖွေးမို့ဖောင်း၍ အမွှေးနက်တိုတိုလေးများ ခပ်စိတ်စိတ်ပေါက်နေသည့် သူမ၏စောက်ဖုတ်လေးသည် ထမီအောက်မှ ထွက်ပေါ်၍ လာခဲ့ရတော့၏။ ပြီးသည်နှင့် သူမသည် စောက်ဖုတ်လေးကို သူမ၏လက်ဖြင့် ပွတ်၍ပေးနေမိသည်။ နီနီရဲရဲလေးဖြစ်နေသော သူမ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေး နှစ်ခုတို့ ဆုံဆည်းရာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးတွင် သူမ၏ စောက်ရည်လေးများမှာ စိမ့်ထွက်နေကြပြီး နီတာရဲစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို ရီးလေးခိုလျှက် ရှိတော့၏။ ခင်နှင်းယုသည် သူမ၏စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေရာမှ သူမခံစားနေရသော ဝေဒနာကို ဆက်၍ မခံစားနိုင်တော့သဖြင့် လက်လေးတစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုကို အသာလေးဖြဲကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်၏ လက်ညိုးလေးဖြင့် စောက်ပတ်ဝကို ကလိပေးနေသည်။ ထိုအချိန်တွင် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲမှ သူ၏အိပ်ခန်းဆီသို့ ဝင်၍လာသော ရဲကိုသည် ခင်နှင်းယု၏ အိပ်ခန်းရှေ့သို့အရောက်တွင် သူမ၏ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ ခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေသဖြင့် အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ချောင်း၍ ကြည့်လိုက်မိသည်။ အိပ်ခန်းတံခါးဝနှင့် ခြောက်ပေမျှသာဝေးသော ကုတင်ပေါ်ရှိ ခင်နှင်းယု၏အဖြစ်ကို သူတွေ့မြင် လိုက်ရတော့သည်။ ရဲကို ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ခင်နှင်းယုသည် သူမ၏လက်ညှိုးထိပ်လေးဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်ဝကို ကလိပေးနေရာမှ စောက်ပတ်ထဲသို့ သူမ၏လက်ညှိုးကို ဖြေးဖြေးချင်းသွင်း၍ နေသည်။ သူမ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်လုံးမှာ ခပ်ကားကားလေး ထောင်ထားပြီး သူမ၏ ခါးလေးကိုလည်း နဲနဲကော့ထားသည်။ အိပ်ခန်းဝတွင် ရပ်လျှက် ကြည့်၍နေသော ရဲကို၏ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးကြီးသည်လည်း မာတောင်၍ လာခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ ခဏမျှအကြာတွင် ခင်နှင်းယုသည် သူမ၏စောက်ပတ်အတွင်းကို လက်နှစ်ဆစ် လောက်သွင်းကာ ဖြေးဖြေးချင်း ပြုလုပ်ပေးနေရာမှ သူမ၏လက်ညိုးကို စောက်ပတ်အတွင်းသို့ ခပ်သွက်သွက်ပင် ထုတ်ချီသွင်းချီ ပြုလုပ်၍လာ၏။

သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကတော့ မှိတ်ထားလျှက်ရှိကြ၏။ “ခင်နှင်းယု..ခင်နှင်းယု” ရဲကိုသည် အိပ်ခန်းတံခါးနားကပ်၍ အသံခပ်အုပ်အုပ်ဖြင့် ခေါ်လိုက်သည်။ “ခင်နှင်းယု” “အင်……ရှင်” “ကိုယ်ပါ…….တံခါးဖွင့်ပေးပါဦး” “အော်……အင်း……လာ…….လာပြီ” ခဏအကြာတွင်တော့ ခင်နှင်းယု၏ အိပ်ခန်းတံခါးမှာ ပွင့်၍လာပြီး ခင်နှင်းယုသည် ထမီရင်လျားလေးဖြင့် မတ်တပ်ရပ်လျှက်လေး တွေ့လိုက်ရ၏။ အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်သွားသည်နှင့် ရဲကိုသည် အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဖြတ်ကနဲ လှမ်း၍ဝင်လိုက်ပြီး အခန်းတံခါးကို နောက်ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ကြောင်၍ကြည့်နေသော ခင်နှင်းယု၏ လက်ဖျားလေးကို သူ၏လက်ဖြင့် လှမ်း၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူမ၏ လက်ညိုးလေးတွင် ကပ်စေးစေး လေးဖြစ်နေသည်ကို ရဲကို၏ လက်မှတဆင့် တွေ့ထိခံစားလိုက်ရ၏။ ပြီးသည်နှင့် ရဲကိုသည် ခင်နှင်းယု၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲ၍ဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ၏နှုတ်ခမ်ဖြင့် ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ရာ ခင်နှင်းယုသည် သူမ၏ရင်ဘတ်လေးကို ကော့၍ သူမ၏မျက်နှာလေးမှာ မော့၍တက်လာသည်။ ပြီးသည်နှင့် ရဲကိုသည် သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လျှက်ကပင် ခင်နှင်းယု၏ ကိုယ်လုံးလေးကို စွေ့ကနဲပွေ့ကာ ကုတင်ရှိရာသို့ လျှောက်လှမ်း၍သွားလိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်ကလေးတင်လိုက်ပြီး သူ၏နှုတ်ခမ်းများကို သူမ၏နှုတ်ခမ်းများမှခွာကာ ခါးဆန့်လိုက်ပြီး ရဲကိုသည် သူ၏အင်္ကျီနှင့်ပုဆိုးတို့ကို ချွတ်ချလိုက်တော့သည်။ ပြီးလျှင် အိပ်ယာပေါ်တွင် မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ပက်လက်ကလေးဖြစ်နေသော ခင်နှင်းယု၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ ရင်လျား၍ထားသော ထမီလေးကို ဆွဲ၍ချွတ်လိုက်ရာ ခင်နှင်းယုကလည်း သူမ၏ဖင်သားကြီးများကို ကြွ၍ပေးလိုက်သဖြင့် ထမီလေးမှာ ကွင်းလုံးကျွတ်၍ ထွက်သွားတော့သည်။ ထိုအခါတွင် ဖြူဖွေးနုနယ်၍ ညက်ညောနေသည့် သူမ၏ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးမှာ မက်မောဖွယ်ရာ ထွက်ပေါ်လာသဖြင့် ရဲကိုသည် ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခင်နှင်းယု၏ ဝင်းမှည့်နေသော နို့လေးများကို ငုံ့၍စို့ပေးလိုက်သည်။ ခင်နှင်းယုရင်ဘတ်လေးမှာ ကြွတက်လာသည်။ ရဲကိုသည် ခင်နှင်းယု၏နို့လေးများကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့ပေးနေရင်းမှ လက်တစ်ဖက်ကို ခင်နှင်းယု၏ စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ အုပ်၍ပွတ်ပေးနေသည်။

ရဲကိုသည် ခင်နှင်းယု၏နို့လေးများကို စို့ပေးနေရင်း သူ၏နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖျားလေးဖြင့် ယက်ကာကလိပေး၏။ စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေသော သူ၏လက်ညိုးထိပ်ကလေးသည် ခင်နှင်းယု၏ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးအတွင်းသို့ တိုး၍ဝင်သွားပြီး သူမ၏စောက်စေ့ကလေးကို ကလိပေးနေလိုက်သေးသည်။ ရဲကို၏လီးကြီးသည်လည်း တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေပြီး လီးကြီးထိပ်တွင်တော့ အရည်ကြည်လေးများမှာ စိုနေပြီဖြစ်သည်။ ခင်နှင်းယုသည် အိပ်ယာထက်တွင် ပက်လက်ကလေးနေကာ သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်၍ထားပြီး သူမ၏လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကတော့ သူမ၏ဦးခေါင်းဝဲယာ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့ တံတောင်ဆစ်မှ ကွေးကာထားပြီး သူမ၏လက်ဖဝါးလေးနှစ်ခုကတော့ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်၍ထားကြ၏။ နောက်တော့ အောက်ကိုဆင်းပြီး ခင်နှင်းယု၏ စောက်ပတ်လေးကို လက်ဝါးလေးနဲ့ ခပ်ဖွဖွလေးအုပ်ကာ ပွတ်ပေးလိုက်၊ ပေါင်တွင်းသားလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်နဲ့မို့ ခင်နှင်းယုလည်း ရမက်တွေကြွလာပါ‌တော့တယ်။ ပါးစပ်ကလည်း ငှက်ဖျားတက်သလို တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်လာပါတယ်။ ရဲကိုလျှာကြီးကလည်း အောက်ကို တဖြည်းဖြည်းဆင်းလာပြီး ချက်နားတစ်ဝိုက် ရစ်ဆွဲပေးလိုက်ရင်း ပေါင်ခြံနားရောက်တော့ စောက်ပတ်ကို မယက်သေးပဲ ပေါင်တွင်းသားလေးတစ်လျှောက် စုန်ချီဆန်ချီ ယက်တင်ပေးလိုက်ရာ ခင်နှင်းယုမှာ ပိုပြီး မရိုးမရွတွေဖြစ်လာကာ ရဲကိုခေါင်းကို သူ့စောက်ပတ်နဲ့တည့်အောင် အတင်းဆွဲကပ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီတော့မှ ရဲကိုလည်း ခင်နှင်းယုတင်ပါးအောက်ကို ခေါင်းအုံးလေးခံပေးလိုက်ရင်း စအိုဝလေးကနေ စောက်စေ့လေးအထိ တောက်လျှောက် လျှာပြားကြီးနဲ့ သိမ်းယက်ပေးလိုက်ရာ “ရှီး…လား…လား….လား..ကိုရယ်..ကောင်းလိုက်တာ ” ရဲကိုလည်း အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆက်တိုက် အပေါ်အောက် ဆွဲယက်ပေးလိုက်ရင်း လက်ခလယ်လေးနဲ့ စအိုဝကို မထိတထိလေး ပွတ်လိုက်ရင်း လျှာကိုစောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းပေးလိုက်ရာ ခင်နှင်းယုမှာ ကော့ပြန်လန်နေပါတော့တယ်။ ရဲကိုလည်း စောက်ခေါင်းထဲမှာ အားရအောင် လျှာနဲ့ ကလိုင်းပေးပြီးနောက် လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းပြီး လျှာကလည်း စောက်စေ့တစ်ခုတည်းကိုသာ ဦးစားပေး ယက်စုပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ခင်နှင်းယုလဲ ဖီးတွေအရမ်းတက်လာပြီး စောက်ပတ်နဲ့ ရဲကိုမျက်နှာ ကွာသွားမှာစိုးတဲ့အလား ရဲကိုခေါင်းကို အတင်းဖိကပ်ထားပါတယ်။

ငါးမိနစ်လောက် လုပ်ပေးလိုက်တော့ ခင်နှင်းယုတစ်ယောက် ကော့တက်လာကာ စောက်ဖုတ်လေးက ရဲကိုလက်ကို ပွစိပွစိနဲ့ ညှစ်ရင်း ညည်းသံရှည်ကြီး ဆွဲရင်း ငြိမ်ကျသွားပါတယ်။ ရဲကိုလည်း ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး လီးကို ခင်နှင်းယုလက်ကလေးထဲ ထည့်ပေးလိုက် သည်။ “အကြီးကြီးပဲ..ကိုရယ် ” ခင်နှင်းယုက လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေရင်း ရုတ်တရက် ခေါင်းလေးငုံ့ချပြီး သူ့လီးကြီးကို ငုံကာ စုပ်ပေးပါတော့သည် ။ ဒီအခြေအနေအထိ ဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ သူလုံး၀ ထင်မထားခဲ့။ ခင်နှင်းယုသည် မစုပ်တတ် စုပ်တတ်နဲ့ သူ့လီချောင်းကို စုပ်ပေးနေသည်။ တခါတခါ ခင်နှင်းယုသွားနဲ့ သူ့လီးရဲ့ ထိပ်ဖူးကြီး ခြစ်မိသလိုလိုမို့ သူတွန့်သွားသည်။ ခင်နှင်းယုက မော့ကြည့်ပြီး ဆက်စုပ်နေပြန်သည်။ တချက်တချက် ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အသံများ ထွက်ပေါ်နေသည်။ ခင်နှင်းယု လျာချွန်ချွန်လေးက သူ့ထိပ်ဖူးကြီးရဲ့ အထစ်ကြားထဲကို ထိုးမွှေကစားနေသည်။ “အို..ဟို…..ရှီး ….ချစ်ရယ်…ကောင်းတယ်ကွာ” ခင်နှင်းယုသည် သူ့အတန်အရင်းအထိ တဆုံးငုံကာ စုပ်နေသည်။ ကောင်းလိုက်တာ သူ့အမေဆီက မရတာ အတော်ကြာပီဖြစ်တဲ့ ပုလွေကို ခင်နှင်းယုက သူ့ကို ပီပီပြင်ပြင် ပေးနေသည်။ အစုပ်မခံရတာ ကြာလို့လားမသိ ခင်နှင်းယု စုပ်ပေးတာနှင့် ပြီးချင်လာသည်။ ဒီအတိုင်းဆက်သွားရင် ထိန်းထားဖို့ မလွယ်တော့တာနဲ့ ခင်နှင်းယုပါးစပ်ထဲက လီးကြီးကို မထုတ်ချင်ပေမယ့် ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားကာ ဒူးထောက်၍ ဝင်ကာထိုင်လိုက်ပြီး သူ၏လီးကြီးကို ခင်နှင်းယု၏ စောက်ပတ်ဝတွင် လီးကြီးကိုတေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်းဖိ၍ သွင်းလိုက်သည်။ “အင့်…..အ……ဟင့်…..အား……အင်း..အားလားလား” ခင်နှင်းယု၏ခါးလေး ကော့တက်လာပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်၍နေသည်။ ခင်နှင်းယုသည် သူ့အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ မာန်တင်းထားလေသည်။ ခင်နှင်းယု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးကြီး တစ်ဝက်နီးပါးမျှ ဝင်သွားပြီးသောအချိန်တွင် လီးကြီး၏ထိပ်ကို စောက်ပတ်ထဲမှ အရာတစ်ခုက ခပ်တင်းတင်းလေး ကာဆီးထားနေသည်ကို ရဲကို ခံစားသိရှိလိုက်သည်။ ထိုအခါတွင် ရဲကိုသည် သူ၏လီးကြီးကို ခင်နှင်းယု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆက်၍မသွင်းသေးဘဲ သူ၏ခါးကို ညွှတ်ကိုင်းကာ ခင်နှင်းယု၏နို့လေးများကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ပေးနေလိုက်သည်။

ခဏနေတော့မှ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဝင်၍သွားသော လီးတန်ကြီးရဲ့ တစ်ဝက်မျှကို ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲ၍ထုတ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်းပင်ပြန်၍ စောက်ပတ် အတွင်းသို့ ဖိ၍သွင်းလိုက်ပြီး နို့စို့လျှက်ကပင် ရဲကိုသည် လီးတန်ကြီးကို ဝင်သလောက်လေး သွင်း၍ ဖြေးဖြေးချင်း လိုး၍ပေးနေတော့၏။ ခင်နှင်းယုဆီမှ ညည်းသံလေးများ ပိုထွက်လာပြီး ခါးလေးကို ကော့ထိုးသလို လုပ်လာသဖြင့် သူ၏လီးကြီးကို ထိပ်ဖူးအဖျားနားထိ ဆွဲ၍ထုတ်လိုက်ပြီး တရှိန်ထိုးပင် သူ၏လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်၍ လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။ “ဗျစ်..ဖောက်..ဒုတ်…အ…..အား…….အမလေး…..အ……ကျွတ်…..ကျွတ်…..အမလေး……နာတယ်……ဟင့်….အ” “ချစ်….အရမ်းနာလို့လားဟင်” “အင်း…..ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ” “အင်း…..ဒါဆို….ကိုယ်ဖြေးဖြေးလိုးပေးမယ်နော်…အပျိုမှေးလေး ပေါက်ကာစမို့ နာတာပါ…ခဏနေရင် အရမ်းကောင်းလာမှာနော် ချစ်..မကြောက်နဲ့” ခင်နှင်းယုက မျက်လုံးလေးမှိတ်ထားလျှက်က ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။ ခဏအကြာတွင် ခင်နှင်းယု၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်မှာ နို့စို့ရင်း လိုးပေးနေသော ရဲကို၏ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်တွယ်လာခဲ့ပြီး သူမ၏လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ရဲကို၏ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးနေ၏။ ရဲကိုက အားဖြင့်ဖိ၍ ဆောင့်ကာ လိုးလာသည်ဆိုလျှင်ပဲ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အရသာများ ရှိလာကြပြီဖြစ်သည်။ ရဲကိုက ခင်နှင်းယု၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဆောင့်၍လိုးလိုက်တိုင်း သူမ၏ စောက်စေ့လေးကိုပါ ဖိ၍ဖိ၍ ထိသွားရသဖြင့် ခင်နှင်းယုမှာ အလိုးခံနေရင်း အရသာများ မွှန်ထူလာကာ သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများပင် တဆတ်ဆတ် ဖြစ်၍လာသည်။ “ချစ်…..ကောင်းလားဟင်……အင်း…..ကိုရော ဟင်” “သိပ်ကောင်းတာဘဲ….ချစ်ရယ်” “အ….အား…ကိုရယ်..ချစ်လိုက်တာ” ရဲကိုသည် အချက်(၅၀)ခန့် ဆောင့်ချလိုးပြီးသည်နှင့် သူ၏လီးကြီးမှာ အီဆိမ့်လာပြီးဖြစ်၍ နို့စို့ပေးလျှက်ကပင် အားကုန်ထုတ်၍ အချက်(၃၀)မျှဆောင့်ကာ လိုးလိုက်ချိန်မှာတော့ “အား……အမလေး……ကိုရယ်…….အင်း….ဟင်း..သန်လိုက်တာ..ကိုက အရမ်းသန်တာပဲ…အာား.အမလေးလေး..အထဲက…အ..ကျင်လာပီ ကို…အားးးး” ခင်နှင်းယုမှာ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကော့လာလျှက် လက်များက ရဲကိုလက်မောင်းများကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လာသည်။ အကင်းပါးသော ရဲကိုသည် လီးကြီးကို အဆုံးထိ ထုတ်လိုက်ပြီး ဖန်းကနဲ ဘုန်းကနဲ မြည်အောင် ပြန်၍အားကုန်ဆောင့်ပေးနေသည်။ ဂွေးဥကြီးမှာ ခင်နှင်းယု၏ ဖင်သားကြီးများကို တဖတ်ဖတ်ရိုက်သံပင် အခန်းထဲမှာ ပျံ့လွင့်နေပေတော့သည်။ သူတို့နှစ်ဦးသည် တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ထွေးအောင်ဖက်ထားကြပြီး ရဲကို၏လီးကြီးထိပ်မှ ပြစ်ခဲသော သုတ်ရည်တို့သည် ခင်နှင်းယု၏ အပျိုစင်သားအိမ်လေးဆီသို့ တရှိန်ထိုး ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။…….ပြီး