အောင်ကြီး ခက်ဇော်တို့အိမ်ကို အဝတ်တထည် ကိုယ်တခုနဲ့ ရောက်ခဲ့တာပါ။ ငယ်သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့ သံယောဇဉ်နဲ့ ခက်ဇော်က အောင်ကြီးကို သူတို့အိမ်မှာ နေဖို့ခွင့်ပြုခဲ့တယ်။ ခက်ဇော်ရဲ့ မဟေသီ မခိုင်ကလည်း အောင်ကြီးအပေါ် ဟိုးအရင်ကတည်းက ကောင်းတယ်။ သူတို့ အိမ်ကိုလာရင် ရှိတာအကုန်ချကျွေး ပွင့်လင်း သဘောကောင်းခဲ့တယ်။ အခုဟာက အောင်ကြီးလို ထောင်ကထွက်လာတဲ့ လူတယောက်ကို သူငယ်ချင်း အပေါင်းအသင်းတွေက ကူညီဖို့ လက်ခံဖို့မပြောနဲ့ ဆေးဖေါ်ကြောဖက်တောင် လုပ်ချင်ကြတာ မဟုတ်ဘူး။ ခက်ဇော်တို့ လင်မယားကတော့ အရင်က အတိုင်းပဲ။ နေစရာပေး ထမင်းကျွေးထားတယ်။ ခက်ဇော်ကပဲ အောင်ကြီးကို အလုပ်ရှာပေးတယ်။ သူအလုပ်များတဲ့ကြားက သူ့မိတ်ဆွေ အပေါင်းအသင်းတွေဆီက အလုပ် လိုက်တောင်းပေးတယ်။ တပတ်လောက်အတွင်း အောင်ကြီး အလုပ်ရသွားတယ်။ ခက်ဇော်က ကားရောင်းတယ်။ လမ်းဘေးပွဲစား မဟုတ်ဘူး။ ရှိုးရွန်းနဲ့ ပြရောင်းတာ။ နိုင်ငံခြားကနေ မှာပြီး တင်သွင်းပြီး ရောင်းတာဖြစ်သည်။ မခိုင်က စားသောက်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားတယ်။ အိမ်နဲ့တော့ နည်းနည်း ဝေးပေမယ့် လူစည်ကားတဲ့ နေရာကောင်းမှာမို့ သွားဖွင့်တာ။ မောင်တထမ်း မယ်တရွက် ဆိုသလို လင်ရော မယားရော မနက်မိုးလင်းပြီဆိုရင် ကားကိုယ်စီနဲ့ အလုပ်တွေဆီကို ပြေးကြရော။ ကြုံရာ ဆိုင်မှာ ဘရိတ်ဖတ်စ် ဝင်စားကြတယ်။ ခက်ဇော်နဲ့ မခိုင်မှာ မီမီခိုင်ဆိုတဲ့ ဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ် သမီးတယောက်ရှိတယ်။ မီမီက သိပ်အလှကြီး မဟုတ်ပေမယ့် ကိုယ်လုံးက သူ့အမေ မခိုင်လိုဘဲ အချိုးအစား ကျပြေပြစ်တယ် တောင့်တယ်။ မီမီက မခိုင်ရဲ့သမီးလို့ မပြောရဘူး ပြင်တတ်ဆင်တတ်တယ်။ ခေတ်မှီပုံစံနဲ့ ဈေးအကြီးစား အဝတ်အစားတွေ ဝတ်တယ်။ အိမ်မှာနေရင်းတော့ ဖြစ်သလို ကပိုကရိုပဲ နေတယ်။ ခက်ဇော်ရဲ့ အိမ်မှာ နေရတာ ဖွံ့ဖြိုးတောင့်တင်း အချိုးကျနဲ့ မခိုင်နဲ့ မီမီတို့နှင့် နီးနီးစပ်စပ် ရှိလွန်းတာမို့ အောင်ကြီး စိတ်နည်းနည်းညစ်တယ်။ တတ်နိုင်ရင် စည်းမဖေါက်ချင်ဘူး။ မခိုင်ကလည်း တကယ့်ကို ဆက်ဆီကျသည်။ ဖင်တောင့်တောင့်ကြီးတွေကို ခက်ဇော် ဖြိုနိုင်ရဲ့လားတောင် မသိဘူး။ မခိုင်ရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ခိုးကြည့်ရင်း အောင်ကြီး တဏှာရမက်တွေ ကြွနေရတယ်။ နို့ကြီးတွေကလည်း လုံးတင်းထွားလွန်းပြီး အိမ်မှာနေရင် ဘရာစီယာ မပါဘဲ ဘလောက်စ်ပါးပါး ဝတ်တဲ့အခါ အောင်ကြီး အရမ်း စိတ်ထရတယ်။ အောင်ကြီးက မိန်းမနဲ့ ပတ်သက်လာရင် စည်းရှိတဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူး။
နယ်မှာနေတုံးက ပေါင်းတဲ့ ဘော်ဒါတွေက အောင်ကြီးဟာ တွေ့မရှေ့ာင်ကောင်၊ အပေါက်မြင်သမျှ ဝင်အောင်းတတ်တဲ့ ကြွက်ဆိုးတကောင်ဆိုတာသိကြတယ်။ ခက်ဇော်ကတော့ ကောလိပ်ကျောင်း ရောက်မှ ခင်မင်ကြတဲ့ ဘော်ဒါဆိုတော့ သူ့ အကျင့်ဗီဇကို အသေအချာ မသိပေ။ မသိလို့လည်း တောင့်တင်းလှပတဲ့ ဇနီးနဲ့ သမီးရှိတဲ့ သူ့အိမ်ကို လာနေဖို့ လက်ခံလိုက်တာပေါ့။ အောင်ကြီးရဲ့ အလုပ်က စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေ အောင်မြင်နေတဲ့ သူဌေးကြီးတယောက်ဆီမှာ လုပ်ရတာ။ ကားမောင်းပေးရတယ်။ သူဌေးနဲ့ လိုက်ပေးရတယ်။ ကူဖေါ်လောင်ဖက်လို့ ပြောမလား ဒရိုင်ဘာလို့ ပြောမလား ဘော်ဒီဂတ် သဘောမျိုးပေါ့။ မခိုင်က အိမ်မှာ ချက်ပြုတ်ဖို့ အချိန်မရှိဘူး။ မီမီက တခါတလေ ချက်တယ်။ မခိုင်က သူ့ဆိုင်က စားစရာတွေ ဟင်းတွေကို အိမ်ကို ယူလာပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ထည့်ထားပေးတယ်။ စားချင်တဲ့လူ စား ဆိုပြီး။ စားခါနီးမှာ မိုက်ခရိုဝေ့အာဗင်နဲ့ နွှေးစားကြတယ်။ မီမီကလည်း အောင်ကြီးကို ခင်တယ်။ အောင်ကြီးနေတဲ့ ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ်လေးကို ခဏခဏ လာလည်တယ်။ “ဦးဦး..ဦးဦး” ဆိုပြီး ဟိုဟာခိုင်း ဒီဟာခိုင်းနဲ့ ပွတ်သီးပွတ်သပ်နဲ့ပေါ့။ မီမီနဲ့ ပတ်သက်ပြီး အောင်ကြီးရဲ့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားမိတာ ခဏ ခဏပဲ။ ကိုယ့်ကို နေစရာပေး အ့လုပ်ရှာပေးတဲ့ ကျေးဇူးရှင် သူငယ်ချင်းရဲ့ သမီးကို တိတ်တခိုး ပြစ်မှားနေမိတယ်။ မီမီရဲ့ဒီဇိုင်းက အချိုးကျ ဆူဖြိုးကော့တင်းနေတော့ အောင်ကြီးရဲ့စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်တာ အရမ်းပဲ။ ဆယ့်ရှစ်နှစ်အရွယ် အပျိုလေးဆိုတော့ နုဖတ်စိုပြေလွန်းနေတယ်။ သူနဲ့ အိမ်မှာ နီးနီးကပ်ကပ်ရှိနေတာကို ခက်ဇော်နဲ့ မခိုင်တို့က စိတ်မပူကြဘူး။ “သမီး ဦးဦးနဲ့ ညနေစာ အတူတူ စားလိုက်ကြ သွားစရာ တခုခု ရှိရင်လည်း အောင်ကြီးကို လိုက်ပို့ခိုင်းလိုက်” ဆိုပြီး စိတ်ချကြတယ်။ အောင်ကြီး စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်နေတယ် ဆိုတာကို သူတို့ မရိပ်စားမိကြဘူး။ မီမီလေး အိမ်မှာ ရှိတာတွေကို မစားချင်ပဲ အပြင်ထွက် စားချင်လို့ရှိရင် အောင်ကြီး လိုက်ပို့ပေးရတယ်။ ဒီအချောစားလေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ကားနဲ့ ညဖက်ကြီး အပြင်ထွက်ရတဲ့အခါ အောင်ကြီးရဲ့စိတ်တွေ တအား ဖောက်ပြန်မိတာ အမြဲပေါ့။ သူဌေးနဲ့ ကားမောင်းပေး အတူလိုက်နေရတဲ့ အောင်ကြီးက အိမ်ပြန်ချိန် မမှန်ဘူး။ တခါတလေ ညနက်မှ ပြန်ရောက်တတ်သလို တခါတလေလည်း စောစော ပြန်ရတယ်။ သူဌေးရဲ့ အပေါ်မှာပဲ မူတည်တယ်။ သူဌေးက မြန်မာပြည်ထဲ ခရီးသွားရင် အောင်ကြီးကို ကားမောင်းခိုင်းပြီး လိုအပ်တာတွေ လုပ်ကိုင်ပေးရပေမယ့် သူ နိုင့်ငံခြားကို ခရီးထွက်ရင်တော့ အောင်ကြီး မလိုက်ရဘူးဆိုတော့ နားရက်ရတယ်။ ခက်ဇော်နဲ့ မခိုင်က အလုပ်သွားနေကြတဲ့အချိန် အိမ်မှာ အောင်ကြီးနဲ့ မီမီတို့ နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေတတ်တယ်။ မီမီက အိမ်မှာနေရင်း တီရှပ်ပါးပါးကို အထဲက ဘာမှမခံဘဲ ဝတ်တတ်တယ်။ အားကစားဘောင်းဘီတို ပွပွကြီးကိုလည်း ဝတ်တတ်တယ်။ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေကို တွေ့ရတာက မော်ကြီးရဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကို လှုပ်ရှားထကြွစေတယ်။
ရင်သားစိုင်ကြီးတွေကလည်း မီမီရဲ့ ကိုယ်လုံးလေး ယိမ်းနွဲ့လိုက်တဲ့အခါ တုန်လှုပ်သွားကြလို့ မကြည့်ပဲ မနေနိုင်တဲ့ အောင်ကြီးဟာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားက ဖွားဖက်တော် တန်ဆာကြီး ထောင်ထ တင်းမာကြီးထွားလာရပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဝုန်းပစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ဝင်ဝင်လာတယ်။ သားရေပေါ်အိပ် သားရေနားစား ကျေးဇူးရှင်တွေကို ကျေးစွပ်တာ မလုပ်သင့်ဘူး ဆိုပြီး စိတ်ထိန်းနေရတယ်။ ဒီနေ့ အောင်ကြီးကို သူဌေးက ပြန်ခွင့်ပေးလိုက်လို့ အိမ်ကို စောစော ပြန်ရောက်လာတယ်။ သူနေတဲ့ ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ် အခန်းလေးကို မတက်ခင် အိမ်ထဲမှာ မီမီ ရှိသလား တချက် ကြည့်လိုက်တယ်။ မီမီကို မတွေ့လို့ အိမ်အနောက်ဖက်ကို သူ ဝင်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ရေချိုးခန်းဖက်ဆီက ရေသံတွေကို ကြားလိုက်ရလို့ မီမီ ရေချိုးနေတာ သိလိုက်ရတယ်။ မီမီက ဖြစ်ကတတ်ဆန်း ခပ်ပေါ့ပေါ့ နေတတ်တဲ့ ကောင်မလေးမို့ တယောက်တည်း ရှိနေတဲ့အချိန် ရေချိုးခန်းတံခါးကို သေသေချာချာ မပိတ်ဘူး။ ဟတတလေး ဖြစ်နေလို့ အောင်ကြီး အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ သူ့ဖက်ကို ကျောခိုင်းပြီး ရေချိုးနေတဲ့ မီမီကို မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ မြင်လိုက်ရတာ အောင်ကြီး တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်သွားတယ်။ အချိုးကျလှတဲ့ ကိုယ်လုံးက ခါးသေးရင်ချီကာ တင်က ကားထွက်၍ လုံးနေတယ်။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်ပြီး ချိုးနေတော့ ရင်သားစိုင်ကြီးတွေက တုန်ခါလှုပ်နေတာကို စိတ်ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ တွေ့နေရတယ်။ ရင်သီးလုံးလေးတွေက စူထွက် ဖူးကြွနေကြတယ်။ ခါးကလေးရဲ့ အောက်က တင်ပါးအိအိကြီးတွေက လုံးကားနေကြတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားလိုက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ နမ်းစုပ်ကိုင်ညှစ်လိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာတယ်။ အောင်ကြီး….မကောင်းဘူး..စိတ်ထိန်း….စိတ်ထိန်းလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးပြီး ချာကနဲ လှည့်ထွက်လိုက်ရတယ်။ သူ့ထပ်ခိုးအခန်းကို ရောက်တဲ့အခါ သူ့မျက်လုံးထဲမှာ မီမီရဲ့ အမွှေးရှင်းထားလို့ ဖြူဖွေးခုံးမို့ ပြောင်လက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို မြင်ယောင်နေမိတယ်။ သူ့တန်ဆာကြီးက သံမဏိချောင်းကြီးလို မာကြောနေသည်။ အခုပဲ ပစ်လွှတ်တော့မယ့် တိုက်ချင်းပစ် ဒုံးပျံတစင်းလို မတ်မတ်ထောင်နေတယ်။ ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး တန်ဆာကို ဆုပ်ညှစ်ပွတ်တိုက်မိတယ်။ အသက်ကြီးလာမှ ဂွင်းတိုက်မိရပြီ။ ဒီအချိန်မှာပဲ သူ့ထပ်ခိုးအခန်းလေး တံခါးဝကနေ “ဦးဦး”လို့ ခေါ်လိုက်တဲ့ မီမီရဲ့ အသံကြောင့် ဂွင်းတိုက်ရက်ကြီး သူ ဆတ်ကနဲ တုန်သွားတယ်။ “ဟယ်..ဦးဦး..ကိုယ်တုံးလုံးကြီး…ဘာလုပ်နေတာလဲ…မာစတာဘိတ် လုပ်နေတာလား”လို့ မီမီက မေးရင်း သူ့အနားကို ရောက်လာတယ်။ မီမီသည် ထိုးဖေါက်မြင်ရတဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီပါးပါးလေးကို အထဲက ဘာမှ ခံမထားဘဲ ဝတ်ထားတယ်။ လုံးဝန်းတဲ့ ရင်စိုင်တွေနဲ့ ရင်သီးလုံးလေးတွေကို အတိုင်းသား မြင်တွေ့နေရတယ်။ သူ မတ်တပ် ထရပ်လိုက်တယ်။
မီမီနဲ့ သူနဲ့ တထွာတောင် မဝေးဘူး။ နီးကပ်လွန်းနေတယ်။ “ဦးဦးဟာက အကြီးကြီးပဲ” မီမီက သေသေချာချာ ငုံ့ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ “မီမီ…. ဦးဦး” မီမီရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်။ အောင်ကြီး စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားတယ်။ မီမီရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို ဖိကပ်စုပ်ကာ မီမီရဲ့ ညဝတ်အင်္ကျီလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ညဝတ် အင်္ကျီလေး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပုံကျသွားတယ်။ မီမီလည်း သူ့လိုပဲ ဗလာကျင်းသွားတယ်။ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်လေးက အချိုးအဆစ်ကျပြီး လှလွန်းနေတယ်။ အောင်ကြီးလည်း သူစုပ်နမ်းတာတွေကို မီမီ တုံ့ပြန်လာတာကို သတိထားမိတယ်။ မီမီရဲ့ တင်ပါးအိအိတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်ရင်း ကုတင်လေးပေါ်ကို ဆွဲခေါ်သွားမိတယ်။ “ဦးဦး…. မီမီကို ချစ်လားဟင်” “အင်း…ချစ်တယ်” “မီမီလည်းလေ..ဦးဦးကို ချစ်နေတယ်..သိလား” အောင်ကြီးသည် ကိုယ့်ကျေးဇူးရှင် ငယ်သူငယ်ချင်းကို ကျေးစွပ်နေမိပြီဆိုတာ သိပေမယ့် ကာမစိတ်ရိုင်းက သူ့ကို အနိုင်ယူသွားပြီ။ မီမီရဲ့ တင်းမာလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို လက်တဖက်က ကိုင်ဆုပ် ညှစ်နယ်နေသလို နောက်လက်တဖက်က မီမီရဲ့ပေါင်ကြားထဲကို ကိုင်စမ်းလိုက်တယ်။ ကာမရှေ့ပြေး အရည်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ မီမီရဲ့ အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းကို သူ့လက်ချောင်းတွေက ပွတ်သပ်နေတယ်။ မီမီရဲ့ ပေါင်တန်တွေ ဘေးကို ကားသွားတယ်။ အောင်ကြီး ပေါင်ကြားမှာ နေရာယူလိုက်ပြီး သူ့လိင်တန်ကို မီမီအကွဲကြောင်း အပေါက်မှာ တေ့ထောက်လိုက်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ “အိုး….ဦး” လိင်တန်က တထစ်ထစ်နဲ့ တိုးဝင်သွားတယ်။ တအား တင်းကြပ်နေတယ်။ ဖိဖိထိုးတိုင်း မီမီရဲ့ ညည်းသံလေး ထွက်နေတယ်။ ရင်သားတွေကို နမ်းလိုက် ရင်သီးလေးတွေကို စို့လိုက် တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ညှစ်လိုက် လုပ်နေရင်း ဖိဖိထိုးနေတယ်။ “အား…..ဦး…ဦး…ဖြည်းဖြည်း..တအားကြမ်းတယ်ကွာ” တအားဆောင့်ထည့်နေမိတယ်။ မီမီရဲ့ အော်သံက ကျယ်လွန်းတယ်။ “ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်” အသံတွေ အောင်ကြီးရဲ့ အသက်ရှူအားယူသံတွေ၊ မီမီရဲ့ ညည်းသံတွေ၊ လိင်တန် တဆုံး ထိုးသွင်းကပ်ထားတဲ့အချိန် သူလမ်းဆုံးကို တက်ရောက်မိသွားတယ်။ သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ်နဲ့ ပန်းထွက်သွားတယ်။ “အား..အင်း…… ဖိမထားနဲ့ကွာ” နဖူးက ချွေးပေါက်တွေ တတောက်တောက် ကျသွားတယ်။ “ဦး…..တကယ်ဆိုးတယ်ကွာ……မီးက အပျိုစစ်စစ်..ဒါ ပထမဆုံး…..ဟင့်ဟင့်” မီမီ ပုလဲခနေပြီ မျက်ရည်ပေါက်ကြီ့းတွေ ဆက်တိုက် ပါးပြင်လေးပေါ် ကျလိမ့်ဆင်းနေတယ်။ “ဦး နည်းနည်းမှားသွားတယ် သမီး” “ဘာ…” မီမီ ဆတ်ကနဲ ထလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြေးသွားတယ်။ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ပဲ ထပ်ခိုးပေါ်က ဆင်းသွားတယ်။ “ဟူး” ငါ ဒီအိမ်မှာ ဆက်မနေသင့်တော့ဘူး။ မီမီ အောင်ကြီးကို ရှောင်နေတယ်။ သူဌေး နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်လို့ အောင်ကြီး အလုပ်များနေတယ်။ သူဌေးနဲ့ မဲဆောက်ဖက်ကို လိုက်သွားရတယ်။ ငါးရက်လောက် ကြာသွားတယ်။ မီမီကို တအား သတိရနေတယ် တွေ့ချင်နေတယ်။ သူ့ဖုန်းကို ခေါ်ကြည့်တာ မကိုင်ဘူး။ အိမ်ကို ပြန်လာတော့ ညဥ့်နက်နေပြီ။
သူ့ကားသံကို ကြားတော့ မခိုင် ထွက်ကြည့်တယ်။ “အောင်ကြီး..ထမင်းစားပြီးပလား…..လာစားလေ..ဒို့ ဟင်းတွေ ယူလာတယ်… မီမီကတော့ အစားမစား အခန်း တံခါးပိတ်ပြီး နေနေတာ ငါးရက်လောက် ရှိပြီ…ဘာဖြစ်နေသလဲတော့ မသိဘူး..ရည်းစားကွဲ အသဲကွဲနေသလား မသိဘူး…..ဟင်းဟင်း” မခိုင် အတင်းခေါ်လို့ သူတို့ ထမင်းစားခန်းထဲက စားပွဲမှာ မခိုင်နဲ့အတူ သွားစားလိုက်တယ်။ မခိုင်က ထုံးစံအတိုင်း အိမ်နေရင်း ဘရာစီယာ မပါဘဲ စွပ်ကြယ်လိုဟာကို ဝတ်ထားတော့ သူ့ရင်သားစိုင်ကြီးတွေက တုန်နေတယ်။ လှုပ်နေတယ်။ “ကိုခက်ဇော်…စင်္ကာပူ ခဏသွားတယ်…..လေးရက်လောက် ကြာမယ်” အောင်ကြီး မခိုင်နဲ့ နှစ်ယောက်တည်း နေနေရတာ စိတ်တွေ ထကြွလာတယ်။ ဖင်ကားကားကြီးတွေကလည်း တုန်ခါနေတယ်။ ဂျေလိုးလို ဒီဇိုင်းမျိုးနဲ့ မြင်တာနဲ့ လီးတောင်သွားရတဲ့ ကိုယ်လုံး။ ကားဂိုဒေါင် ထပ်ခိုးပေါ်ကို သူ ပြန်ရောက်လာတော့ သူ့ဖွားဖက်တော်က မခိုင်ကြောင့် မာတောင် ကြီးထွားနေတယ်။ “ဟူး” ရင်ထဲမှာ ပူလောင်နေတယ်။ ရေချိုးပစ်လိုက်မှပဲ။ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန်ချွတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးပစ်လိုက်တယ်။ ရေပန်းအောက်မှာ မျက်လုံးမှိတ်ထားပြီး ရေပူပူတွေ တဖွားဖွားကျနေတာကို ခံနေတဲ့အချိန် ခြေသံလိုလို ကြားလိုက်ရလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ “ဟင်..မခိုင်” မခိုင်က ကိုယ်တုံးလုံးကြီး “အား…..” သူ့ကို အနောက်ကနေ လာဖက်တယ်။ ရင်သားကြီးတွေက အိကနဲ လာထိတယ်။ မခိုင်ရဲ့လက်က သူ့ကိုယ်အနှံ့ကို ပွတ်နေတယ်။ ကိုင်နေတယ်။ သူ့လည်ဂုတ်ကို လျှာနဲ့ယက်တယ်။ ငေါငေါကြီး ထောင်နေတဲ့ လိင်တန်ကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်တိုက်နေတယ်။ စိတ်တွေ လွတ်ထွက်သွားတယ်။ မခိုင်နှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုပ်ပြီး မခိုင်ပေါင်ကြားကို သူ ဖမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်း နံရံမှာ လက်ထောက်ခိုင်းပြီး အနောက်ဖက်ကနေ မခိုင်ခြေထောက်တွေကို ချဲကားလိုက်ပြီး မခိုင်အဖုတ်ထဲကို ထည့်လိုက်တယ်။ မခိုင် အော်လိုက်တဲ့အသံက တော်တော် ကျယ်တယ်။ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဖိဆောင့်ထည့်လိုက်မိတယ်။ “ဖေါက်ဖေါက်…ဖေါက်ဖေါက်…. အိုး…အိုး…….အား….အား……အား…….. ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်… ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်ဖပ်…… အိုး…..အီး…..အင်း” ရေချိုးခန်းထဲကနေ ကုတင်ပေါ်ကို ရောက်သွားတယ်။ မခိုင် သူ့ကို ပုလွေမှုတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အပေါ်ကို ခွတက်တယ်။ အိပ်မက်မက်နေသလိုပဲ သူ ခက်ဇော်အပေါ်မှာ နောက်ကျောကို ဓါးနဲ့ ထိုးမိပြန်ပြီ။ မခိုင်ကို ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ခိုက်းပြီး သူ အသားကုန် ဆောင့်ထည့်ပစ်ရင်း ပြီးသွားတယ်။ လိင်တန်ကို တဆုံး နှစ်ထည့်ထားပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်မိနေတဲ့အချိန် တံခါးပေါက်က အသံကြားလိုက်လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် “ဟင်….. ဦးဦး…နည်းနည်း မှားသွားပြန်ပြီလားဟင်” မျက်ရည်တွေ ကျပြီး တုန်ခါနေတဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောက်လိုက်တဲ့ မီမီ။…..ပြီး