ဦးသိန်းကသမီးကို မြူဆွယ်တာပေါ့လေ

ဦးသိန်းကသမီးကို မြူဆွယ်တာပေါ့လေ

အသက်က ၂၇နှစ်ဆိုတော့ အပျိကြီးပေါက်စပေါ့။ မိဘတွေက မရှိတော့ပါဘူး မြစ်အနောက်ဖက်က ငါသိုင်းချောင်း ရွာသူတစ်ယောက်ပေါ့။ ခုတော့ မြို့ပေါ်က ဒေါ်လေးဌေးတို့အိမ်မှာ နေနေတာ ငါးနှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ အသားညိုပေမယ့် တင်တွေရင်တွေ သူ့နေရာနဲ့သူ ရှိုက်ကြီးဖိုငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့မို့ ပုရိသ အပေါင်း ခညှောင်းနေကြပါတယ်။ အဒေါ်က အမေ့ဘက်က ညီမပါ။ သူတို့အိမ်မာ အဒေါ်ရယ် သူ့ယောက်ျားရယ် သူတို့ သားလေး ကျမမောင်ဝမ်းကွဲ ရဲနောင်ရယ် အတူနေကြတာပါ။ ဈေးချိုဈေးကြီးမှာ ဖနပ်ဆိုင်ဖွင့်ထားရင်း အဒေါ်ယောက်ျား ဦးသိန်းက ကားမောင်းပါတယ်။ မောင်လေးရဲနောင်က ၁၀တန်းအောင်လို့ တက္ကသိုလ်တက်ရန် စောင့်နေသူတစ်ယောက်။ ဒီနေ့မနက် အစောကြီး ဟင်းချက်စရာဝယ်ဖို့ ဈေးကိုသွားခဲ့တယ်။ ကျမ ဈေးရောက်တော့ ဝက်သား ဟင်းသီးဟင်းရွတ် အတို့မြုပ်လေးပဲ ဝယ်ခဲ့တော့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဒေါ်တို့က နိုးနေပါပြီ။ ကျမလည်းဆိုင်သွားဖို့ ပြင်ဆင်နေလိုက်တယ်။ ရှစ်နာရီလောက်မှ အိမ်ကနေ ဈေးချိုဘက် ထွက်ကြတာ။ လိုက်ထရပ်ကားလေးတစ်စီး ဝယ်ထားတော့ ကျမတို့ကို လိုက်ပို့ပြီးမှ ကားဂိတ်ပြန်ထိုးရတာ။ ဖိနပ်ဆိုင်ရောက်ပီဆို ဦးလေးက ဆိုင်ကူဖွင့်ပါတယ်။ ပြီးမှ ဂိတ်ကိုသွားတာ။ ဈေးရောက်တော့ ”အေးခိုင် ငါမုန့်တီ သွားဝယ်မလို့ ညည်းနဲ့ကိုသိန်းတို့ ဆိုင်ဖွင့်ထားနှင့်” ဈေးမြေညီထပ်သို့ မဝင်ပဲ ဗန်းခင်းရောင်းသော မုန့်ဆိုင်တန်းလေးတွေဆီ လျှောက်သွားတော့သည်။ ”ဟုတ် ဒေါ်လေးဌေး… သမီး ဆိုင်သွားဖွင့်လိုက်တော့မယ်” ကျမလည်း ပြောပြီး ဆိုင်ခန်းရှိရာ မြေညီထပ်သို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။ ဆိုင်ခန်းနားသို့အရောက် ”အို” ကျမ တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်လာရတယ်။ ဆိုင်ခန်းတွေက ကိုးပေပတ်လည်ခန်းတွေ ကပ်လျှက်ပေါ့။ ကိုယ့်နေရာကိုယ် အမြင့်ပေ ၄ပေလောက် ပတ်ပတ်လည် သစ်သားကြမ်းပြားများဖြင့် ကာ၍ ရှေ့မျက်နှာပြင်ကို ဂိုထောင်သဘောမျိုး အရှင်ထားပြီး သော့ခတ်ရသည်။ ခတ်ထားသော သော့ဖွင့်၍ ဂိုထောင်ထဲ ပက်လက်ကြီးလှန်ကာ ဦးသိန်းမှာ ဖိနပ်ထုပ်များ ဆွဲထုတ်နေသည်။ပက်လက်လှန်ထားရင်း ဒူးတဖက်က ထောင်ထားသဖြင့် အောက်စလွတ်နေပြီး လီးမဲမဲကြီးက ပေါင်တဖက်ခြမ်းကပ်ကာ ဒစ်ဖူးကြီးက အောက်စိုက်နေသည်။ လီးကြီးက ပျော့နေတာတောင် အတုတ်ကြီးပဲ။ ကျမ ချစ်သူထက် ၂ဆလောက်ရှိတယ်။ ပေါင်မွှေးတွေကလည်း ကောက်ကောက်ကွေးကွေးလေးတွေ ကျမကြည့်ရင်း အသဲယားလာတာပေါ့။ ကျမလည်း ဦးသိန်းခြေရင်းနား ကပ်ထိုင်လိုက်တာ လီးကြီးကို ကြည့်ချင်တာလည်း ပါတာပေါ့။

အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတော့ ပေါင်ကြားထဲက ဆစ်ကနဲ ဆစ်ကနဲ ဖြစ်သွားရတယ်။ ”ဦးသိန်း ရလား… ကလေးစီးလေးတွေ အရင်ထုတ်လိုက်လေ” ”အေးပါ အေးခိုင်ရ…. ဂျပ်ဗူးတွေ ဖယ်နေလို့ပါ ညည်းအဒေါ်ရော” ”မုန့်တီ ဝယ်နေရစ်ခဲ့တာ မလာသေးဘူး ဦးသိန်းလည်း စားပြီးမှ သွားလေ” ”အေးအေး… ဒါနဲ့ ကတ်ကြေးပါလား ပေးဦး… ဂျပ်ဗူးတွေက ပီနံကြိုးတွေနဲ့ ချည်ထားတာ ရှုပ်ကုန်ပီဟ….. ဆွဲထုတ်ရင် ဗူးတွေ ပျက်မှာ” ကျမလည်း ကတ်ကြေးရှာပြီး ဦးလေးလက်ထဲပေးရင်း လီးကြီးအား အနီးကပ်ကြည့်လိုက်ရာ အမလေး လီးကြီးက တောင်နေတာများ ဒစ်ဖူးက ပြဲလန်ပြီး ဇပ်ကနဲ တုန်တုန်ပြနေတာ။ အဲဒီချိန်မှာပဲ ဒေါ်လေးဌေးက မုန့်တီထုပ်တွေနဲ့ ရောက်လာတာမို့ ကျမလည်း အပြင်ထုတ်ထားတဲ့ ဖိနပ်တွေ ဆိုင်ပေါ် ယူခင်းလိုက်ရတာပေါ့။ စိတ်ကတော့ လီးကြီးကို ကြည့်ချင်သေးတာ မဝသေးပါဘူး။ ထို့နောက် သုံးယောက်သား မုန့်တီစားကြလေသည်။ စားသောက်ပြီး ဦးသိန်းမှာ ဖိနပ်ထုပ်များ အကုန်အပြင်ထုတ်ပေးရာ ကျမနဲ့ဒေါ်လေးဌေးတို့ ဆိုင်ကို ပြီးစီးအောင် ခင်းလိုက်ကျသည်။ ဦးဌေးက ဂိတ်သို့သွားရန်ပြောပြီး ထွက်ခွာသွားသည်။ ဦးဌေးသွားတော့မှ ”ဟဲ့ အေးခိုင်…. ညည်းဦးလေးနောက် မြန်မြန်လိုက်စမ်း…. စာရင်းစာအုပ် မေ့နေပြန်ပြီ…. ငါတို့အခန်းထဲက သေတ္တာ အစိမ်းပေါ်မှာ ညည်းလိုက်ယူလိုက်…. ပြီးမှ ကိုသိန်းကို ပြန်ပို့ခိုင်း” ”ဟုတ် ဒေါ်လေး…. သမီးလိုက်ယူလိုက်ပါ့မယ်“။ “ဦးသိန်း ဦးသိန်း” ထွက်စပြုနေသော ကားနောက်အမြန်လိုက်ကာ အကျိုးကြောင်း ပြောပြလိုက်သည်။ ကားလေးဖြင့် အိမ်သို့ရောက်လာသည်။ ”ရဲနောင်ရေ ဟေးးးး ရဲနောင်…. ဒီကလေး အပြင်သွားပြီနေမှာ…. အေးခိုင် ညည်းပါညည်း ဝင်ယူလိုက်” ”ဟုတ် ဦးသိန်း… ခဏစောင့်နော်” ကျမလည်း အိမ်တံခါးဖွင့်ကာ ဒေါ်လေးတို့ အခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်သည်။ စာရင်း စာအုပ်လေးအားယူပြီး ပြန်အထွက်တွင် ”ဟင် ဦးသိန်း…. ဘယ်လို ဖြစ်… ဖြစ်” စကားပင် ဆုံးအောင် မပြောလိုက်ရပါ။ ဦးသိန်းက ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ကာ လီးတရမ်းရမ်းဖြင့် ကျမ အနား ကပ်လာတော့သည်။ ကျမအင်္ကျီအား လှန်ကာ ဘရာစီယာ ကြိုးအပျော့လေးအား ဆွဲချပစ်ရင်း ထွက်ပေါ်လာတဲ့ နို့လေးနှစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေတော့တာပါပဲရှင်။ လက်တဖက်က ခါးအောက်ကို ရောက်လာပါပြီ။ ထမိန်လေးအား ဖြည်ချပစ်လိုက်ပါတယ်။

ပေါင်ကြားထဲ လက်ကစမ်းရင်း အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်က ကျမစောက်ဖုတ်လေးအား ကလိနေတာပေါ့။ “ဈေးမှာတုန်းက နင် ငါ့လီးကြီးကို ကြည့်နေတာ ငါသိပါတယ်ဟ…. ရော့ ကြည့်လေ” နို့စို့ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးဆီမှ နှုတ်ခမ်းအားခွာရင်း ဦးသိန်ဆီက စကားသံကြားလိုက်ရသည်။ ”အော် ဦးသိန်းက သမီးကို မြူဆွယ်တာပေါ့လေ” ”ညည… နင် အဖုတ်ကို ခရမ်းသီးနဲ့ ကလိနေတာ ငါသိတာ ကြာပြီဟ” ပြောရင်း ကျမ ဘောင်းဘီလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သည်။ ”ဟင်… တတကယ်လား ဦးသိန်း” ”တကယ်ပေါ့ဟာ…. နင့်ချစ်သူကို မှန်းပြီး လုပ်တာမလား” စကားပြောရင်း ကလိနေရာ ကျမစောက်ပတ်က စိုစိစိဖြစ်လာသည်။ ရုတ်တရက် ဦးသိန်းက ကျမကိုပွေ့ပြီး သူတို့လင်းမယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ် တင်လိုက်ပါတယ်။ သူကတော့ ကုတင်အောက်မှာ ဒူးထောက်ရင်း ကျမပေါင်အားဖြဲကာ စောက်ပတ်လေးအား မရွံမရှာ ယက်နေတော့သည်။ စောက်ခေါင်းလေးထဲ လက်နှင့်မွှေပြီး အစိလေးအားစုပ်ပေးနေရာ ကျမလည်း မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာကာ စောက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။ လက်နဲ့တောင် ကောင်းနေတဲ့ကျမလေ ဦးသိန်းလီးကြီးနဲ့ လိုးပေးရင်ဆိုပြီး တွေးနေတော့သည်။ မနက်က တောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးအား မြင်ယောင်လာရင်း စိတ်များကြွလာကာ “ဦးသိန်း သမီးကို လိုးပေးပါတော့…. စောက်ပတ်က တအားယားနေပြီရှင်” ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြောကာ တောင်းဆိုလိုက်သည်။ စောက်ရည်များ မြင်မကောင်းအောင် ရွှဲအိုင်နေသော စောက်ဖုတ်အားကြည့်၍ ဦးသိန်းမှ လီးအားတေ့၍ တဖန်းဖန်း လိုးလေတော့သည်။ အေခိုင်လည်း မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ ဖင်လေးအားကော့ရင်း အံကြိတ်ခံနေလိုက်သည်။ ချစ်သူနဲ့ လိုးဖူးသော်လည်း ချစ်သူလီးက ဒီလောက်မကြီး။ အချိန်ကလည် မလိုးတာ နှစ်ချီနေပြန်သည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့မွှေကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသဖြင့် ကျမ ဦးသိန်း ရင်ဘတ်ကြီးကို တွန်းထားရတယ်။ ဒါပေမယ့် လီးအဝင်က ကြပ်ထုပ်နေတာကြောင့် စောက်ပတ်တခုလုံး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ကြိမ်းနေတော့သည်။ ” အားးး အမေ့ ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ ဦးသိန်းရယ်… အဟင့် ဟင့်“။ ဦးသိန်းမှာ တွန်းထားသော လက်နှစ်ဖက်အား ဖမ်းကိုင်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် လှန်ပြီးဖိထားလိုက်သည်။

ထို့နောက် ပေါင်ခွဆုံလေးရှိ အဖုတ်လေးအား လီးအရင်းထိ ဖိဖိလိုးနေတော့သည်။ ”အားးး အအ အမေ့… သေပါပြီရှင်… အမလေး” အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့် အော်လိုက်မိသဖြင့် လီးကြီးအားချွတ်၍ ကျမစောက်ပတ်လေးအား ပြန်ယက်ပေးနေသည်။ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးအား မွှေရင်း ဖင်ဝလေးအား လျှာဖျားက လာလာထိနေသဖြင့် နာကျင်တဲ့ဝေဒနာတွေ ပျောက်ကာ ကာမစိတ်များ ပြန်ကြွလာရသည်။ ထိုနောက့် လက်ကလေးများဖြင့် စောက်ခေါင်းလေးထဲ ထိုးဆွကလိပေးသည်။ စောက်ရည်းများ ပြန်ရွှဲလာပြီး လက်ကလေးဖြင့် တဇွပ်ဇွပ် ထိုးပေးရာ ကျမလည်း ကော့ပျံနေအောင်ကို ကောင်းလာတော့သည်။ ဆီးခုံးပေါ်မှတဆင့် ပေါင်ကြားတလျှောက် ယက်နေရင်း စောက်ခေါင်းတွင်းမှ လျှံကျလာသော အရည်များအား မျိုချပစ်နေပြန်သည်။ စောက်စိလေးအား ငါးခါ ခြောက်ခါလောက် ပါးစပ်ဖြင့် တေ့စုပ်ပေးရာ ယားပြီးကျင်တက်လာသဖြင့် ထပ်မံလိုးပေးဖို့ ကျမ တောင်းဆိုရတော့သည်။ လီးကြီး ပြန်ထည့်ကာ တချက်ချင်းလိုးနေရင်း ကော့တက်လာသော ကျမနို့လေးများကို ဆွဲဆွဲစို့တော့သည်။ လိုးနေရင်း ခဏအကြာမှ လီးအရသာကို ကျမ ခံစားမိတာပါ။ ဦးသိန်း ဆောင့်လိုးသမျှ တင်းခံနိုင်လာပါပြီ။ ကျမလည်း သူ့လီးအဝင်ကို အောက်ကနေ စောက်ပတ်လေးကော့ပြီး ပြန်ပြန်စောင့်ပေးလိုက်တာ။ စီးကျပ်နေတဲ့ ကျမစောက်ပတ်လေးကို မနားတမ်းလိုးရင်း ဦးသိန်းရော ကျမရော ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးခဲ့ရပါတယ်။ ခဏနားပြီး ဦးသိန်းက သူ့စိတ်တိုင်းကျ နောက်တချီ ထပ်လိုးတာရှင်။ ပြီးမှ ကျမကို ဈေးကဖိနပ်ဆိုင်ကို ပြန်လိုက်ပို့ပါတယ်။ အိပ်ယာ ထထချင်း အံဩကြောက်လန့်မိရသည်။ မနေ့မနက်က မိမိအား ရက်ရက်စက်စက် လိုးခဲ့သူကြီး ဦးသိန်းတစ်ယောက် ခုတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် ဆန့်ဆန့်ကြီး။ ညက ကားသိမ်းအပြန် အရက်သောက်လာရာ ဦးနှောက်ကြောပြတ်ကာ ရုတ်တရက် သေဆုံးသွားရသည်။ ဒေါ်လေးဌေးမှာ တအိအိနှင့် ရှိုက်နေရာ ဦသိန်းအကိုဖြစ်သူ ဦးမြင့်မောင် ရောက်လာမှ အရင် အတိတ်ကြောင်းလေးတွေ ပြောပြောငိုနေတော့သည်။ ”အမလေး ယောကျ်ားရဲ့…. ရှင့်အကိုရောက်လာပြီ ထကြည့်ပါဦးလား…. ငယ်ငယ်က အပျိုကြီးတစ်ယောက်အိမ် တက်ချောင်းရင်း ရှင့်အကို ခွေးကိုက်ခံရဘူးတယ်ဆို…. ခု ထပြောပါဦးလားးး အဟင့် ဟင့်” ဦးမြင့်မောင်မှာ ဧည့်သည်တွေကြားထဲ ထိုင်မလို့လုပ်ရင်း ဒေါ်ဌေးစကားကြောင့် ”ဟဲ့ မိဌေး… ရိုးရိုး ငိုပါဟ…. မဆိုင်တာတွေ ထဲ့ထဲ့ မငိုပါနဲ့” ”ကိုမြင့်မောင်ရယ်… ရှင်တို့က ညီအကို နှစ်ယောက်ထဲလေ…. ကိုသိန်းက ရှင့်ကို သံယောစဉ်သိပ်ကြီးတာ ကျမ အသိဆုံးပါ… ဟင့်ဟင့်” ”နင့်ယောက်ျား အရက်မတရားသောက်လို့… ခုလို ငါတို့ကို စောစောစီစီး ခွဲသွားရတာပေါ့…. ငါ့လိုနေပါ့လား…. အချိန်တွေများကြီး နေလို့ရပါသေးတယ်“။

“အော်ဟော် ကိုမြင့်မောင်… ခုတော့ ဒီစကားမျိုး ပြောထွက်ပြီပေါ့…. ရှင်တို့နှစ်ယောက် လူပျိုပေါက်တုန်းက မကောင်းတဲ့အိမ် သွားကြတာ ကျမယောက်ျားက ရှင်ပိုက်ဆံမလောက်လို့ သုံးထောင် စိုက်ပေးခဲ့ရတာဆို” “တော်ဟာ… တော်တော် မိဌေး… ငါပြန်ဦးမယ် နေ့လည်မှ တစ်ခေါက်ပြန်လာခဲ့မယ် ဟင်းး” ဦးမြင့်မောင်လဲ ဖင်ပူအောင်မထိုင်ပဲ ထပြန်သွားလေတော့သည်။ ညပိုင်း ဖဲဝိုင်းက ဆူညံနေသည်။ ကျမလည်း အိပ်မပျော်ပါဘူး ဦးသိန်းနဲ့ လိုးခဲ့ပုံတွေ ပြန်တွေးရင်း ကြက်သီးများ ထလာတော့သည်။ ကြောက်စိတ်များ ဝင်လာသဖြင့် အဒေါ်ဖြစ်သူနှင့် အတူအိပ်ရန် အိပ်ခန်းမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူ အခန်းရှေ့အရောက် ညည်းသံတိုးတိုးလေးကြားမိသဖြင့် တံခါးအသာဟကာ ချောင်းကြည့်မိသည်။ “အီးးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုမြင့်မောင်ရယ်…. နာနာလေး လိုးစမ်းပါရှင်…. ရှင့်ညီက မူးလာရင် ထိုးအိပ်တာ…. မလိုးတာကြာပြီ အဲ့ကောင်” “အပြင်မှာ စားနေတာနေမှာပေါ့ မိဌေးရ” ဦးမြင့်မောင်မှာ စကားပြန်ပြောရင်း ပုံမှန်လေး လိုးပေးနေသည်။ ဟောတော် ငါ့အဒေါ်ကလည်း ယောက်ျားတောင် မြေမချသေးဘူး ယောက်ျားအကိုဖြစ်သူကို ခံနေပါလား။ ဒေါ်ဌေးမှာ သေတ္တာပေါ်တွင် လက်ထောက်ကာ ပေါင်လေးကားပြီး ဖင်ကြီးအား ကော့ပေးထားသည်။ ပေါင်ကြားမှ ထွက်ပေါ်လာသော အဖုတ်ကြီးအား ဦးမြင့်မောင်မှ ဆွဲဆွဲလိုးနေသည်။ ဘယ်ချိန်ထဲက လိုးနေမှန်းမသိ ဆယ့်ငါးမိနစ်အကြာတွင် ”မိဌေး… ငါပြီးတော့မယ် ဟ” ဦးမြင့်မောင်မှ ပြောရာ ဒေါ်လေးဌေးသည် ခါးကိုဆန့်ကာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး လီးအား ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မျက်နှာချင်းဆိုင်၍ ဒူးထောက်လိုက်ပြန်သည်။ ဒစ်ဖူးအား နှုတ်ခမ်းဖြင့်တေ့ကာ လီးတဝက်လောက်က ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေသည်။ မကြာခင် ဦးမြင့်မောင် ကိုယ်လုံးကြီး တဆတ်ဆတ် တုန်လာကာ လရည်များ ပန်းထွက်လာတော့သည်။ ထွက်ကျလာသော လရည်များကို ဒေါ်ဌေးက ပါးစပ်နှင့် ခံကာ မျိုချပစ်ရင်း” ကောင်းလိုက်တာ ကိုမြင့်မောင်ရယ် လရည်မသောက်ရတာ ကြာပြီ“။ လရည်များ ကုန်စင်သွားမှ စောက်ရည်းများဖြင့် ပေပွနေသော လီးအား အဖျားမှအရင်းသို့ ပြောင်စင်နေအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့သည်။ ကျမလည်း တံခါးအသာပြန်စိကာ အခန်းထဲသို့ ပြန်နားလိုက်ရတာပေါ့။ ခဏနေမှ ဒေါ်လေးအခန်းသို့ ပြန်သွားကာ တစ်ယောက်တည်း မအိပ်ရဲသဖြင့် အတူလာအိပ်ကြောင်းပြောကာ ဝင်အိပ်လိုက်ရသည်။ ဦးမြင့်မောင်တစ်ယောက်ကတော့ ဖဲဝိုင်းတွင် ခပ်တည်တည် ရိုက်နေတော့သည်။ ရက်လည်ပြီးသည့်အထိ ဦးမြင့်မောင်မှာ အိမ်တွင်နေရင်း ဒေါ်လေးဌေးအား လူလစ်ရင် လစ်သလို လိုးတော့သည်။

ဦးချစ်အောင် အသက်၅၀ခန့် ခပ်ပုပု ရပ်ကွက်ထဲကပါပဲ ယဉ်မောင်းတစ်ယောက်ပါ။ ဦးလေးမရှိတော့ ကားကို နေ့စားငှားလိုက်ပြီး ကျမနှင့်ဒေါ်လေးအား ဈေးသွားဈေးပြန် အကြိုအပို့ လုပ်ပေးရန် ပြောဆိုလိုက်သည်။ တဖြည်းဖြည်း ရင်းနှီးလာတော့ စားအိမ်သောက်အိမ် ဖြစ်လာတော့သည်။ ကျမတို့ကိုလည်း မိသားစုသဖွယ် စောင့်ရှောက်ပေးရှာပါတယ်။ မနက်ပိုင်း ဈေးသို့သွားရန် ”တီတီ တီတီ” ကားဟွန်းသံ အိမ်ရှေ့မှ ကြားလိုက်ရသည်။ ”ဒေါ်လေးရေ ဒေါ်လေး ဦးအောင်လာပြီ…. သမီးက အဆင့်သင်ပဲ ဒေါ်လေးပြီးပလား” ”အေးအေး အေးခိုင်ရေ ဒေါ်လေးသနပ်ခါးလိမ်းတုန်းမို့…. ထမင်းထုပ်ထားလိုက်တော့ ခဏနေသွားရုံပဲ” ”ဟုတ် ဒေါ်လေး… ထုပ်ပြီးပါပြီ… ဒေါ်လေးချိုင့်ရော ပြီးပြီ” ထိုစဉ် ဦးချစ်အောင်မှာ အိမ်ထဲဝင်လာ၍” အေးခိုင်ရေ ငါ နောက်ဖေး ခဏသွားဦးမယ်ဟာ…. ခုမှ ဗိုက်က ရစ်လာလို့” ”ဟုတ်ဟုတ် ဦးလေး သွားလေ… ဒေါ်လေးလဲ သနပ်ခါးလိမ်းတုန်း” ကျမလည်း ထမင်းချိုင့် ၂လုံးကို ခုံပေါ်တင်ပြီး မတ်တပ်ရပ်နေမိသည်။ ခဏအကြာ ဒေါ်လေးဌေး ထွက်လာပြီး ”ပြီးပြီ အေးခိုင်ရေ သွားစို့” ”ဟုတ်ဒေါ်လေး…. ဦးချစ်အောင် အိမ်သာတက်နေလို့” ”အော် အဲဒါဆို…. ညည်း စောင့်နေရင်း အိမ်တံခါးတွေ သော့ခတ်လိုက်တော့… ငါ ကားပေါ်က စောင့်တော့မယ်” ”ဒေါ်လေး သွားနှင့် သမီးတံခါးတွေ ပိတ်ခဲ့မယ် “။ ခဏအကြာတွင် ဦးချစ်အောင်မှာ နောက်ဖေးမှ ထွက်လာပြီး ပုဆိုးအား ဖြန့်ဝတ်ရင်း ”ခုမှ ပေါ့သွားတာ အေးခိုင်ရေ သွားကြစို့” ဦးချစ်အောင် ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်ရာ လမွှေးများအောက်က လီးကြီးအား ကျမမြင်လိုက်ရသည်။ အမလေး လူကသာ ပုတာ လီးက အတုတ်ကြီး ရှည်ကရှည်သေး။ ကျမတို့အား ဈေးလိုက်ပို့၍ ဦးချစ်အောင် ပြန်သွားလေသည်။ ကားပေါ်တွင် ဦးချစ်အောင် လီးကြီးအား မျက်လုံးထဲကမထွက် ပေါ်ပေါ်လာနေတော့သည်။ ”အ အမလေးးး” ညည်းတွားဟစ်အော်သံက ညရဲ့တိတ်ဆိတ်နေမှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်ပါတယ်။ ကျမ နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ဆွဲလိုက် ပစ်လိုးလိုက်၊ ဆံပင်တွေ ဆွဲလိုက် ဆောင့်လိုးလိုက်နဲ့ သူစိတ်တိုင်းကျ လိုးနေတော့တာ။

ကျမ နာကျင်နေပေမယ့် အဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လာတဲ့ လီးရဲ့အရသာကို မငြင်းဆန်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ အိမ်နောက်ဖေးဘက် မှောင်ရိပ်လေးထဲမှာ ရမက်တွေ ထကြွနေတုန် သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်သွားတာ။ ”ဟင့်… ဦးအောင် ဘာလို့ထုတ်တာလဲ…. ဒီမှာ သမီးပြီးတော့မှာကို“။ “တမျိုး ပြောင်းလိုးချင်လို့ပါ အေးခိုင်ရ” ”အားးး အ အ” ”ဟင့် မလုပ်နဲ့ မရ မရဘူး…. အဲဒါ ဖင်ရှင့်…. အမလေး သေပါပြီ အီးဟီးးး” ဦးချစ်အောင်က ကျမ တောင်းပန်တာကို ဂရုမစိုက်တော့ပဲ သူ့စိတ်တိုင်းကျ နောက်ကနေ ဖင်ကိုရအောင် လိုးနေပါတော့တယ်။ ဒေါ်လေးဌေး နိုးလာမှာစိုးလို့ ထပ်မအော်ပဲ အံကြိတ်ခံနေရတာပေါ့။ ”အစမို့ပါ အေးခိုင်ရ… နောက်ဆို နင် ဖင်ပဲ လိုးပေးပါ ပြောမှာ…. နင့်အဒေါ်ဆို ခုထိ ဖင်တချီ လိုးပေးမှ အားရတာ” စကားပြောအပြီး ဆောင့်လိုးနေပါတော့တယ်။ ”အားးး အမလေးးး သေပါပြီရှင်” ကျမ မျက်ရည်တွေ ကျလာပါပြီ ဖင်ထဲကလည်း တစ်ဆို့ကြီးနဲ့။ ”နောက်ဆို ကောင်းသွားမှာပါ အေးခိုင်ရ…. ခဏ အောင့်ခံလိုက်” စကားပြောရင်း ကျမနို့လေးတွေ ညှစ်ညှစ်ချေနေပေးပါတယ်။ ရက်ရက်စက်စက် စောင့်လိုးတာခံရင်း လီးရဲ့ ပွတ်တိုက်မှုက ဖင်ထဲ တခါမှမခံစားဖူးသော ခံစားချက်မို့ ကျမ တကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ သွေးတွေ ပြောင်းပြန်စီးသလို ခံစားလာရပါပြီ။ ဖင်ထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး တိုးဝင်လာတဲ့ လီးအရသာ ကျမ သတိထားမိလာတုန်း ”အားးး ရှီးးး ရှီးးး…. ကောင်းလိုက်တာ အေးခိုင်ရာ ငါ ငါ ထွက်တော့မယ်” ”ဘွတ် ဘွတ် ပြွတ် ဒုပ်စွပ် ဖွပ်ဖွပ် ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ်” လီးအဝင်အထွက် အသံများလည်း ခပ်စိတ်စိတ်လေး ဖြစ်လာတော့သည်။တဖန်းဖန်း ဆောင့်လိုးနေရင်း နောင်ဆုံးတချက် ဆောင့်အပြီးမှာတော့ ကျမ ဖင်လေးထဲ နွေးကနဲဖြစ်ကာ လရည်ပူပူများ စီးဆင်းလာနေတော့သည်။ ကျမလည်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ဖင်ထဲက လီးအား ချွတ်ပေးရန် တောင်းဆိုလိုက်တော့သည်။ ခဏနေ ဦးချစ်အောင် ပြန်သွားတော့မှ အိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်ကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ နက်ဖန် လစာထုတ်မဲ့ရက်မို့ စောစောထနိုင်ရန် ကြိုးစားအိပ်ပစ်တော့သည်။ အေးခိုင်တစ်ယောက် လစာထုတ်၍ အကြွေးဆပ်စရာရှိတာ ဆပ်ကာ ပိုသော ပိုက်ဆံများအား သူမသေတ္တာလေးထဲ ထည့်ရာ မမျော်လင့်ပဲ ချစ်သူဓာတ်ပုံလေးအား တွေ့လိုက်မိသည်။ ဓာတ်ပုံလေးအားကြည့်ရင်း အတိတ်များဆီသို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။ ‘ထက်ပိုင်’ အသက်သုံးဆယ် ဝန်းကျင် အရပ်အမောင်းက ၅ပေ ၈လက်မ အသားဖြူဖြူ ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့် ဘော်ဒီက ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် လူချောတစ်ယေူက်ဖြစ်သည်။ ဖခင် ဆုံးပြီးနောက်ပိုင်း ကုမဏ္ဏီ လုပ်ငန်းများ ဦးစီးလုပ်ကိုင်ရာ စကားပြောပါးနပ်ပြီး ပေါင်းသင်းဆက်ဆံမှု အလုပ်ကြိုးစားမှုတို့ကြောင့် သူ့လက်ထက်တွင် ပိုမို အောင်မြင်လာခဲ့သည်။ ပျိုတိုင်းကြိုင်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်ဖြစ်နေပေမယ့် သူရင်ထဲတွင် နေရာယူထားသူက ဈေးချို ဖိနပ်ဆိုင်မှ အကူမိန်းကလေး တစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့သည်။

”တီ တီတီ” ”ကျွီ ကျွီ ကျွိ” ”အမလေး သေပါပြီရှင့်…. အ ကျွတ်ကျွတ်” သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေးနှင့် မိန်းမပျိုတစ်ယောက် မိမိကားဖြင့် လမ်းကွေ့လေးတွင် ပွတ်တိုက်မိရာ လဲကျသွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ကားပေါ်မှဆင်း၍ သွားရောက်ထူမကာ ”ညီမ ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ…. အကို ဘာကူညီရမလဲ ဟင်“။ အနီးသို့ ရောက်ရှိလာပြီး စိုးရိမ်တကြီး မေးလာသော ကိုလူချောအား ခဏစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ”အားးး အမလေးး ကျွတ်ကျွတ် ခြေထောက်ခေါက်တာထင်တယ်…. ထမရတော့ဘူးရှင့်” ”ဟုတ်ဟုတ် ညီမ…. ကျနော် ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်…. အစစအရာရာ တာဝန်ယူပါတယ်နော်” ပြန့်ကျဲနေသော စာအုပ်များအား ကောက်ရင်း သူ့မအား ချိုင်းကြားမှ ဆွဲထူရင်း ဆေးခန်းတခုသို့ ခေါ်သွားတော့သည်။ ဆေးခန်းသို့ ဓာတ်မှန်ရိုက်ကြည့်ရာ အရိုးမထိခိုက်ပေ။ အရွတ်ပြား ယောင်သွားသဖြင့် ပတ်တီးစီးပေးပြီး သောက်ဆေးများ ပေးလိုက်လေသည်။ အိမ်ထိလိုက်ပို့ပြီး စိတ်မပူရန် မပျောက်မချင်း သူတာဝန်ယူမည်ဖြစ်ကြောင်း ကုမ္ပဏီကဒ်ပြားပေး၍ အုပ်ထိန်းသူ ဒေါ်လေးဌေးတို့ လင်မယားအား ပြောဆိုပြီး ပြန်သွားလေသည်။ ထိုနောက် ၁လခန့် ဆေးခန်းသို့ အပို့အကြိုလုပ်ရင်း လူချင်းရင်းနှီးခဲ့ရသည်။ ထိုမှတဆင့် လူငယ်သဘာဝ ချစ်ကြိုက်သွားတော့သည်။ သူမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေးကို မေမြို့သို့ အလည်သွားကြရင်း ပေးဆပ်ခဲ့ရလေသည်။ မေမြို့သို့ ညအိပ်ရန် အတင်းပူဆာနေသည်။ တနေကုန် လျှောက်လည်ရင်း မိမိတကိုယ်လုံးလည်း မထိဘူးတဲ့နေရာ မရှိတော့အောင် ချစ်သူကို အလိုလိုက်ပေးခဲ့သည်။ ခုဟာ လိုးရန်ပူဆာနေသဖြင့် အေးခိုင် အခက်တွေ့နေမိသည်။ ”အိမ်လည်း မပြောခဲ့ရဘူးလေ ကိုထက်ရဲ့…. နောက်ခေါက်ကြမှ အိပ်ရအောင်နော်” အေးခိုင်ပြောတာကို ထက်ပိုင် လက်သင့်မခံပေ ဇွတ်ကို ကလေးမုန့်တောင်းသလို တောင်းနေရင်း ညအိပ်ရန် စီစဉ်တော့သည်။

တည်းခိုခန်းတွင် ၂ယောက်အိပ်ခန်း ၁ခန်းယူလိုက်သည်။ ညစာ အပြင်ထွက်စား၍ ၈နာရီခွဲခန့် တည်းခိုခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ ရေချိုးခန်းအတွင်း အတူရေချိုးကြရာ ထက်ပိုင်သည် တုံးလုံးချွတ်ချိုးလေသည်။ အေးခိုင်တစ်ယောက် မျက်စိရှေ့မှ ချစ်သူ၏လီးအား ကြည့်ရင်း ရင်တွေဖိုနေတော့သည်။ ထို့နောက် ထက်ပိုင်မှ သူမ၏ ထမိန်လေးအား ဆွဲချွတ်ကာ နိုအုံလေးနှင့် စောင်ဖုတ်ကြားထဲ ပွတ်သပ် ဆေးကြောပေးသည်။ ရေချိုးပြီး၍ တဘက်ကလေးပတ်ကာ ရေချိုးခန်မှ ထွက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် တကိုယ်လုံး ရေသုတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ထို့နေက် အေးခိုင်ကိုယ်လုံးလေးအား လှဲချလိုက်ရင်း ပေါင်လေးနှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ စောက်ပတ်လေးဆီ မျက်နှာထိုးအပ်လိုက်တော့သည်။ အေးခိုင်မှာလည်း သူမ၏ စောင်ပတ်လေးအား ချစ်သူက မရွံမရှာ ယက်ပေးနေသည်ကို ကြည့်နေမိသည်။ ပေါင်တွင်းသားများ ယက်ပေးပြီး ဖင်ဝလေးအား ထိုးဆွနေရာ တကိုယ်လုံး တုန်ရီနေတော့သည်။ ဖင်ဝလေးမှတဆင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း ထိုးဆွဲကာ စောက်စိလေးအား စွဲစုပ်ပေးရာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းရင်း တချီပြီးခဲ့ရသည်။ ”အားးး ရှီးးး ကိုထက်ရယ်…. အိုးးး အမေ့” စောက်ရည်များ ရွှဲနှစ်နေသော စောက်ပတ်လေးအား ထိုးယက်နေသော ချစ်သူအား ကြည့်ရင်း ညည်းနေတော့သည်။ ထက်ပိုင်မှာလည်း စောက်ပတ်လေးအားယက်ရင်း လက်ခလယ်ထိုးသွင်းကာ ထိုးဆွပေးရာ ခါးလေးကော့ပျံပြီး စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေသော ချစ်သူအားကြည့်ရင်း သနားလာမိသလို ရမက်စိတ်များလည်း ထကြွနေသည်။ တခါမှ လီးနဲ့ မလိုးရသေးသော ချစ်သူ၏ စောက်မွှေးစိမ်းစိမ်းများကြားမှ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား လက်ညိုးပါ ထပ်မံပူး၍ လက်ခလယ်နဲ့အတူ ထိုးကလိလိုက်ပြန်သည်။ လက်ညိုးနှင့်လက်ခလယ် ပူးကပ်ထားရင်း စောက်ခေါင်းလေးထဲထိုးရာ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများက လိပ်ဝင်သွားပြီး လက်ကို အပြင်ပြန်ထုတ်လိုက်လျှင် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများက ပြန်ပြီး ကပ်ပါလာပြန်သည်။ ကြည့်နေရင်း လီးက အကြောတပြိုင်းပြိုင်းဖြင့် တောင်မတ်လာတော့သည်။

ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော ချစ်သူပေါင်ကြားမှ ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်လေးထဲ ဒစ်ဖူးအား စသွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ကိုယ်လုံးအားမှောက်ချကာ အဖုတ်ထဲသို့ လီးအား ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ ”ဗျစ် ဗျစ် ဖောက် ဒုတ် ဖွပ် ဗျစ်” ”အားး အမလေးး သေပါပြီ ကိုထက်ရယ်” လီးကြီးမှာ အပျိုမှေးအား ထိုးခွဲရင်း အဆုံးထိ ဝင်သွားလေသည်။ “အားးး အမေ့ ကျွတ် ကျွတ် အိုးးး အအ အေးခိုင်တစ်ယောက် ရင်ဘတ်လေး မော့တက်လာကာ မျက်တောင်လေးများ ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ရင်း ခေါင်းလေး ရမ်းနေရှာသည်။ ထက်ပိုင်သည် စောက်ပတ်လေးထဲ လီးအဆုံးထိ ဝင်တာနှင့် အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ”ဖွတ် ဘွတ် ဘွတ် ပြွတ် ဖွပ်” ”အားးးး အ အင့် အင့် အားးး အီးဟီးးး” ထက်ပိုင်၏ ဆောင့်ချက်များကို အပျိုစောက်ပတ်လေး မခံနိုင်အောင် ဖြစ်နေရသည်။ အေးခိုင်၏ ကိုယ်လုံးလေး တုန်နေကာ နို့အုံလေးများအား ထက်ပိုင်မှ စို့ပေးနေသည်။ နို့စို့ပေးရင်း အလိုးခံနေရာ တဖြည်းဖြည်း လီးဒဏ်ကို ခံနိုင်လာသည်။ ဆောင့်ချက်များအတိုင်း သူမ၏ စောက်ပတ်လေးအား ကော့ကာ အားရပါးရ အလိုးခံနေတော့သည်။ ”ဖွပ် ဘွတ် ဘွတ်ဘွတ် အားးး ရှီးးး…. ကိုထက် လိုးးး လိုးးးး ဆောင့်လိုးးး ကိုထက်… ချစ် ခံနိုင်ပါပြီ” ထက်ပိုင်အား အမျိုးမျိုး ဆောင့်လိုးခိုင်းရင်း သူမ ခါးလေးကော့ကာ ပင့်ပင့်ပေးသည်။ လီးဝင်လာခိုက် ထိထိမိမိလေး ပြန်ကော့ဆောင့်ရင်း နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ လိုးနေကြသည်။ ပြိုင်တူလိုးရင်း အေးခိုင်က အရင်ပြီးကာ အချက်၂၀လောက် ထပ်ဆောင့်မှ ထက်ပိုင် ပြီးလေသည်။ ရေချိးခန်းထဲ နှစ်ယောက်သား ဆေးကြောကြရာ အေးခိုင် အဖုတ်လေးမှာ ကွဲနေ၍ ထက်ပိုင်လီးတွင် သွေးစသွေးနများ ကပ်ပေနေသည်။ ပြောင်စင်နေအောင် ဆေးကြောပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်ထိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေကြသည်။ ထက်ပိုင်မှ အေးခိုင် စောက်ပတ်လေးအား နှုက်ကလိနေသလို အေးခိုင်မှ ထက်ပိုင်လီးအား မရဲတရဲလေး ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ ထို့နောက် ထက်ပိုင်မှ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောကာ ထောင်မတ်လာသော သူ၏လီးအား အေးခိုင်အား စုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ အေးခိုင်သည် လီးအား တဖြည်းဖြည်း အာခေါင်ထဲထိ စုပ်ယူနေရာ ထက်ပိုင်တစ်ယောက် တအားအား ညည်းနေရသည်။ ပထမဆုံးအကြိမ်မှာပင် ထက်ပိုင် ခိုင်းသမျှ ပီပီပြင်ပြင် လုပ်နေတော့သည်။

ခဏအကြာတွင် ”ခိုင် လေးဖက်ကုန်ပေးပါ့လား… ကိုထက် အနောက်ကနေ လိုးကြည့်ချင်လို့” ”ဟင်…ဖင်တော့ မလုပ်ရဘူးနော် ကိုထက်…. အဖုတ်လေးက ခုထိစပ်နေတာ ဖင်ပါကွဲရင်… လမ်းမလျှောက်နိုင်ပဲ နေမှာ” ”ဖင်မလိုးပါဘူး ခိုင်ရဲ့ စောက်ပတ်လေးပဲ လိုးမှာပါ…. လိုးလို့ မဝသေးလို့ပါ” အေးခိုင်မှာ ချစ်သူအလိုကျ တံတောင်ဆစ်ကို ကွေးပြီ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်ရာ စောက်ပတ်လေးမှာ ပြူးထွက်နေတော့သည်။ ထက်ပိုင်လည်း နောက်သို့ ဖေါင်းထွက်လာသော စောက်ပတ်လေးအား အမြှောင်းလိုက်ယက်ရင်း ဖင်ဝကို ဆွဲစုပ်လိုက်ရာ အေးခိုင်ဖင်ကြီး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားလေသည်။ ဖင်ဝလေးအားပွတ်ကာ စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ မိခိုင်တစ်ယောက် အသဲထဲ အူထဲက တလှိုက်လှိုက်ဖြစ်အောင် အရသာရှိသွားရသည်။ တဖြည်းဖြည်း စောက်ပတ်လေးမှာ အရည်များစို့လာကာ ဖေါင်းကားနေလျှက်။ လျှာအပြားလိုက်ဖြင့် စောက်ပတ်လေးအား ပင့်ပင့်ယက်ပေးရာတွင် ”အားးးး အ တော်ပါတော့ ကိုထက်ရယ်…. လိုးမှာဖြင့် လိုးပါတော့ မခံနိုင်တော့လို့ပါရှင်” အသံတုန်တုန်ရီရီလေးနှင့် တောင်းဆိုလိုက်တော့သည်။ နောက်သို့ ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်လေးထဲ လီးအား တဆုံးထဲ့ကာ ပစ်ပစ်လိုးပေးလိုက်ရာ အေးခိုင်တစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးလေးဖြင့် ဖင်လေးမှာ ကော့ပြန်နေတော့သည်။ ”အားးး ရှီးးး… အ အမေ့” “အားးဟားး ကောင်းလိုက်တာ ခိုင်ရာ အိုးးး ရှီးး” နောက်ကနေ မနားတမ်းလိုးနေရာ စောက်စိလေးအား ဂွေးဥနှစ်လုံးက တဖတ်ဖတ်လာရိုက်သဖြင့် အေးခိုင်တစ်ယောက် အရသာထူးကဲနေသည်။ စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်လာသော လီးအား ပြန်ပြန်ညှစ်ပေးရင်း စောက်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ တသိမ့်သိမ့်တုန်ရင်း ဖင်လေးက နောက်သို့ ကော့ကော့ပြီး ထောင်တက်လာရာ ထက်ပိုင်မှ ခါးလေးအား စုံကိုင်ပြီး အားရပါးရ ပစ်ပစ်လိုးနေလိုက်သည်။ မနားတမ်းလိုးရင်း ခဏအကြာတွင် ထက်ပိုင် ကိုယ်လုံးက ဆက်ကနဲ တုန်တုန်သွားရင်း လရည်များ ပန်းထွက်လာရင်း အေးခိုင်ကျောလေးအား ဖက်ကာ မှောက်ကျသွားတော့သည်။ “အေးခိုင်ရေ အေးခိုင်” ဒေါ်လေးဌေး ခေါ်သံကြားလိုက်ရသဖြင့် အတွေးလေးပျက်ကာ ချစ်သူဓာတ်ပုံလေးအား သေတ္တာထဲ ပြန်ထည့်ရင်း အခန်းပြင်သို့ ထွက်လာလိုက်တော့သည်။ ”အေးခိုင်… ဒေါ်လေးဌေး အပြင်သွားမလို့…. အိမ်တံခါးတွေ လိုက်ပိတ်လိုက်နော် သမီး” ”ဟုတ်ဟုတ် ဒေါ်လေး…. သမီး အပြင်မသွားပါဘူး အိမ်စောင့်နေမှာပါ” ဒီနေ့ ဆိုင်ပိတ်ရက်မို့ အိမ်မှာပဲ အနားယူဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဒေါ်လေးဌေး ထွက်သွားပြီး ခနအကြာ အိမ်တွင်းသန့်ရှင်းရေလုပ် တံခါးများ သေချာပိတ်ပြီး ရေချိုးရန် နောက်ဖေးရေကန်လေးဆီ လှမ်းလာခဲ့သည်။

ရင်လျားလေးဖြင့် ချိုးကာ တကိုယ်လုံး လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆပ်ပြာတိုက်နေသည်။ ချစ်သူနှင့်လိုးခဲ့ပုံတွေ ပြန်တွေးမိသဖြင့် စောက်ပတ်လေးက အရည်ကြည်လေးများ စို့နေသဖြင့် ထမိန်လှန်၍ ဆပ်ပြာတိုက်ကာ ပွတ်ဆေးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီး အိမ်တွင်းဝတ် အင်္ကျီအပါး ခါးရှည်လေးလဲကာ သနပ်ခါးလိမ်းရင်း သီချင်းလေး ညည်းနေ၏။ ထိုနောက့် ကောဖီဖျော်ကာ ကိတ်မုန့်စားရင်း တီဗွီကြည့်နေလိုက်သည်။ ခဏအကြာတွင် မျက်စိညှောင်းလာကာ အိပ်ချင်လာသဖြင့် အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်ကာ အိပ်ပစ်လိုက်လေသည်။ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေရင်း ချက်ကလေးဆီ ခပ်နွေးနွေးအရာတခုက ထိတွေ့နေသည်ကို ခံစားလာရသည်။ ချက်ပေါက်လေးထဲ လျှာဖျားလေးက ထိုးကစားရင်း ဆီးခုံးလေးဆီ ရွေ့နေရာ ကြက်သီးလေးများ ထလာမိသည်။ နောက်တော့ ဆီးခုံးလေးအား ဝိုက်ကာ ပေါင်ကြားထဲရှိ စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးအား အောက်မှပင့်ယက်ကာ စောက်စိလေးအား စုပ်ယူခံလိုက်ရပြန်သည်။ ဝေဒနာတရပ် ပြင်းထန်စွာ ခံစားလာမိကာ မျက်လုံးလေး အသာဖွင့်လိုက်မိရာ ”ဟင်.. ဘဘ ဦးမြင့်မောင်” မိမိအဒေါ်ယောက်ျား၏ အကိုဖြစ်သူမှန်း သိလိုက်ရသည်။ စောက်စိလေးအား စုပ်ထားရင်း ဦးမြင့်မောင်မှာ မျက်လုံးလေး လှန်ကြည့်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်လေးအား မက်မက်မောမော နမ်းရှိုက်ပြီးမှ “ဟုတ်ပါတယ် သမီးရယ်… ညည်းအဒေါ် ဌေးဌေးဆီလာတာပါ…. အော်ခေါ်တာ မကြားတာနဲ့ အိမ်ထဲဝင်လာလိုက်တာ…. သူ့အခန်းထဲကြည့်တော့ လူမရှိတာနဲ့… သမီးကို မေးကြည့်မလို့ ဝင်လာရင်း သမီးစောက်ပတ်လေးက ပေါ်နေတော့ ဘဘ မထိန်းနိုင်လို့ပါကွယ်” စကားပြောပြီး ချက်ချင်း စောက်စိလေးအား ပါးစပ်ထဲပြန်စုပ်ကာ လျှာနွေးနွေးကြီးဖြင့် ရစ်ဝိုက်ထိုးဆွနေတော့သည်။ ”အို… ဟင့် ဟင့် မသင့်တော်ပါဘူး ဘဘရယ်…. ဒေါ်လေးပြန်လာရင် ပြဿနာတက်ပါ့မယ်” ဟန်ဆောင်ကာ ငြင်းနေပေမယ့် စောက်ပတ်လေးအား မသိမသာ ကော့ကော့ပေးနေသည်။ ”သမီးဟာလေးက အရမ်းလှတာပဲကွယ်” ပြောရင်း စောက်ခေါင်းဝ၌ စို့နေသော အရည်ကြည်လေးများအား ဦးမြင့်မောင်မှ စုပ်ယူမျိုချနေပြန်သည်။ ”အာ ကွာ အင့် ကျွတ်…. ဘဘရယ် အားးး အ” အေးခိုင်တစ်ယောက် အူတွေအသဲတွေ ယားလာကာ အသံထွက် ညည်းနေရသည်။ ဦးမြင့်မောင်မှာ စောက်ပတ်လေးအား ကလိရင်း အပေါ်သို ပြန်တက်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးများအား တဖက်စီ စို့ကာ လျှာဖြင့် ဝိုက်ဝိုက်ပြီး ကစားလိုက်ပြန်သည်။ နို့သီးဘေး ပတ်ပတ်လည်တွင် ကြက်သီးမွှေးညှင်းလေးများ ထလာကာ ဦးမြင့်မောင် ခေါင်းအားဖမ်းကိုင်ရင်း ကာမစိတ်များ တိုးတိုးလာ၏။ ထို့နောက် ဦးမြင့်မောင်သည် အေးခိုင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ခွကာ ဒစ်ဖူးနီညိုကြီးအား ပါးစပ်ဖျား တေ့ပေးလိုက်တော့သည်။

လီးရဲ့လုံးပတ်က အနီးကပ်ကြည့်မိမှ ခပ်တုတ်တုတ်ဖြစ်နေသည်။ ပူပူနွေးနွေးနှင့် မပျော့တပျော့လေးဖြစ်နေသော လီးကြီးအားကြည့်ရင်း စိတ်ပါလာကာ နူတ်ခမ်းလေးဟကာ ဒစ်ဖူးအား ဖမ်းငုံလိုက်သည်။ လီးအောက်ပိုင်းကို လျှာလေးနဲ့ယက်လိုက် ဒစ်ဖူးကြီးအား စုပ်လိုက် လုပ်ပေးရာ ဦးမြင့်မောင်တစ်ယောက် မေးကြောများထောင်လာပြီး လီးအားအရင်းထိ ခါးအားဖြင့် ထိုးထိုးသွင်းနေတော့သည်။ လီးကြီးက ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိဝင်လာသဖြင့် ရှိုက်ငင်သံနဲ့အတူ အေးခိုင်တစ်ယောက် မျက်ဖြူလန်မတတ် ဖြစ်နေပြန်သည်။ တခါတခါ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပါးစပ်ထဲသို့ လီးက ဆောင့်ဝင်လာသဖြင့် အာခေါင်ထဲတွင် ဒစ်ဖူးကြီး၏ ပွတ်တိုက်မှုက မချိတင်ကဲ အရသာထူးကို ပေးစွမ်းနေပြန်သည်။ ”အားးး ရှီးးး ရ ရရဲ့လား သမီး… အိုးးဟိုးး ကောင်းလိုက်တာကွာ” ဦးမြင့်မောင်မှာ ပါးစပ်လေးအား ဖိဖိလိုးရင် ရမက်သံပြင်းပြင်းဖြင့် မေးနေရာ အေးခိုင်မှာ ပြန်ဖြေဖို့ထက် ပါးစပ်မှ လီးအား ကျွတ်သွားမှာ စိုးရိမ်နေသဖြင့် မျက်လုံးဖြင့် မော့ကြည့်ကာ မလွတ်တမ်း မက်မက်မောမော စုပ်ပေးလျှက်ရှိသည်။ ”သမီး တော်ပါတော့ကွယ်… ဘဘ လိုးပါရစေဦး… ပါးစပ်ထဲ ထွက်ကုန်လိမ့်မယ်… အား ရှီးး” ဦးမြင့်မောင်အသံကြားမှ အေးခိုင်မှာ လီးကြီးအား ပါးစပ်ထဲမှ မထုတ်ချင်ထုတ်ချင်ဖြင့် ထုတ်ပေးလိုက်လေသည်။ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ ဒစ်ဖူးက သွေးရောင်လွမ်းကာ နီရဲပြောင်တင်းနေသည်။ လီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲဝင်မည့် အချိန်ကို ရင်ခုန်စွာစောင့်ရင်း ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းအား ကားထားပေးလိုက်တော့သည်။ ပူနွေးသော အထိအတွေ့နဲ့အတူ လီးကြီး အဖုတ်ထဲဝင်လာရာ ”အားး အမေ့” အသံထွက် ညည်းလိုက်ရင်း စောက်ပတ်ကြွက်သားများက လီးကြီးအား ဆီးကြိုရင်း ညှစ်ပေးကာ စုပ်ယူထားလိုက်သည်။ လီးကို အရင်းထိကပ်ကာ ဆီးခုံးခြင်းပွတ်၍ မွှေပေးလိုက်ရာ ”အိုးး အ ရှီးးး ဘဘ… အားးး အာကွာ” ဦးမြင့်မောင်တင်ပါးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကုတ်ကာ စောက်ပတ်လေးအား ကော့ပေးနေမိသည်။ ဦးမြင့်မောင်ဆီးခုံးနှင့် သူမစောက်စိလေးမှာ ထိကပ်နေသဖြင့် မွှေလိုက်တိုင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းရော စောက်စိလေးပါ ကျင်စိမ့်လာကာ အကောင်းကြီး ကောင်းနေရှာသည်။

လီးတဝက်လောက်ထုတ်၍ ညှောင့်ညှောင့်လိုးပေးရာတွင် အေးခိုင်တစ်ယောက် တကိုယ်လုံး တုန်နေရှာတော့သည်။ ”ဘွတ် ဖွပ် ဗျစ် ဘွတ်ဘွတ် ဖလွပ် ဘွတ်” ”အားးး အမေ့ အို့ ဘဘ… ဘဘရယ် အားးးရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ အင့်အင့် ဟုတ်တယ်…. လိုးး လိုးးး အမလေးး အီးဟီးး” ဦးမြင့်မောင်မှာ အေးခိုင်တစ်ယောက် ကာမစိတ် တောက်လောင်နေချိန် နို့လေးနှစ်လုံးအား ချေပေးကာ လီးအား ဒစ်ဖူးပေါ်ရုံထုတ်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်သည်။ ”အားးး ရှီးးး လိုးးး ဘဘ…. အားးး အ နာနာလေးလိုးးး အင့် အိုးးး ဟူးး ” အေးခိုင်မှာ အောက်ကနေ ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံရင်း အချက်၅၀ခန့်တွင် ခါးလေးကော့တက်လာပြီး စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့သည်။ ”ဟားးး ရှီးးး အားးး ကောင်းးး ကောင်းလိုက်တာ ဘဘရယ်… သမီးး ပြီးပြီ အားး အီးးး” ဦးမြင့်မောင်မှာ လီးအားထုတ်၍ သူလိုးထားသော စောက်ပတ်လေးအာ မျက်နာအပ်ကာ ယက်လိုက်ပြန်သည်။ စောက်စိလေးအား သွားဖြင့် မနာ့တနာလေးကိုက်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ခုမှ ပြီးထားသော စောက်ပတ်လေးမှာ တခါပြန်ပြီး ဖေါင်းကားလာရာ နောက်တချီလိုးဖို့ လေးဖက်ထောက်ခိုင်းလိုက်သည်။ အေးခိုင်မှာလည်း စိတ်များပြန်ကြွလာကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ခန္ဓာကိုယ်ရှေ့ခြမ်းအား ပြားနေအောင်ကပ်ကာ ဖင်လေးအား ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ဦးမြင့်မောင်က နောက်သို့ ထွက်လာသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား သူ့လီးကြီးထိုးထည့်ကာ မနားတမ်း ပစ်လိုးလိုက်လေသည်။ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ဘေးနှုတ်ခမ်းသားများက စူတက်လာပြီး လီးကြီးအာ ပွေ့ဖက်ထားသယောင်။ အားပါလှသော လိုးချက်များကြောင့် အေးခိုင်ဖင်လေးမှာ ကော့ပျံနေတော့သည်။ စောက်ရည်များ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကာ ဘယ်နှချီပီးလို့ ပီးမှန်းမသိချိန် ဦးမြင့်မောင်မှာ ဆောင့်ချက်များမြန်လာပြီး အထွတ်ထိပ်ရောက်ကာ ကိုယ်လုံးကြီးတုန်ခါလျှက် မေး‌ကြောများထောင်လျှက် မျက်နှာကြီးရဲကာ လရည်များ ပန်းထုတ်နေတော့သည်။ ”အားးရှီးးး… ဟူးးး သမီးရယ် ကောင်းလိုက်တာ…. ဘဘဖြင့် လိုးလို့ တအားကောင်လိုက်တာကွာ ဟူးး”။ နေ့တွေ ရက်တွေ လတွေ ကုန်ဆုံးရင်း အေးခိုင်ဘဝမှ အန်တီခိုင်ဘဝသို့ ပြောင်းလဲလာခဲ့ရသည်။ ဒေါ်လေးဌေး ဆုံးပြီး ဖိနပ်ဆိုင်လေးအား ဦးစီးရင်း မောင်လေးဝမ်းကွဲ ရဲနောင်အား ပြုစုပျိုးထောင်လာခဲ့သည်။

အသက်ကြီးလာလေလေ အခက်ခဲတွေ ကြုံလာတိုင်း ငယ်ချစ်ဦးလက်ကို မြဲမြဲကိုင်ရင်း ဒုက္ခနဲ့သောက အချိုးကြ ရောစပ်ထားတဲ့ လောကဓံကို ရင်ဆိုင်ချင်လိုက်တာရှင်။ သိပ်ချစ်လွန်းရင်လည်း ဘဝင် နွမ်းလျတတ်ပါတယ်။ သံယောဇဉ်ဆိုတာလည်း ပူပင်သောကဖြစ်လို့ စိတ်ကငြိမ်မှ နှလုံးကြည်မွေ့တတ်တာမို့ စိတ်ကူးလေးတွေ အာရုံမှာ ဖျောက်ထားရင်း တနေ့မှာပေါ့ ”မင်းး မင်းး ခိုင်မလားးး ဟင် အေးခိုင်မလား” အိမ်ရှေ့သို့ ကားပေါ်မှဆင်းလာရင်း အသက်ခြောက်ဆယ်ခန့် အဖိုးကြီးတစ်ယောက် မေးနေသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်တစ်ယောက် လှည့်ကြည့်လိုက်မိလိုက်သည်။ ”ဟင် ရှင် ရှင် ကိုထက်လား… ကိုထက်ပိုင်ပါနော်” ”ဟုတ်တယ်လေ ခိုင်ရဲ့ ကိုထက်ပါ… မြန်မာပြည် ပြန်ရောက်ပါပြီ” ”ဟင့် ဟင့် မောင်ရယ်” ”ခိုင်ရယ် ” နှစ်ဦးသား ထွေးပွေ့ထားရင်း မျက်ရည်များ စီးဆင်းနေလျှက်။ “အိမ်ထဲ သွားရအောင်နော် မောင်…. ခိုင့်မောင်လေးတို့ မိသားစုက ဘုရားဖူးသွားကြတာ မောင်ရဲ့… လာလာ ချစ်သူ၏ ကိုယ်သင့်ရနံ့လေးက အဖိုးကြီးအား ခုထိ ရင်ကို ဗလောင်ဆူစေသည်။ အသက်ရှူလိုက်တိုင်း မောက်တက်လာသော အဖွားကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ နို့အုံလေးက ခုထိ ဆွဲဆောင်နေတုန်း။ ဖက်ဖူးစိမ်းရောင် ဝမ်းဆက်လေးဖြင့် အိမ်ထဲဝင်သွားသော အဖွားကြီးအားကြည့်ကာ ထမိန်လှန်ပြီး လိုးချင်သောစိတ်က ချက်ချင်းပေါ်လာလေသည်။ အိမ်ထဲရောက်ရောက်ချင်း အဖွားကြီးအား အဖိုးကြီးမှ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ နို့လေးအားကိုင်ကာ ဖင် မပျော့တပျော့လေးအား ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ အဖွားကြီးလက်များကလည်း အဖိုးကြီးပုဆိုးအား ချွတ်ချပစ်လိုက်လေသည်။ တွန့်လိမ်ကွေ့ကောက်နေသော လမွှေးအုံကြီးအား အဖွားကြီးလက်ကလေးများက ယုယု ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်။ မဲပြောင်ပျော့ခွေနေသော လီးကြီးအား တုန်တုန်ရီရီ လက်ကလေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်နေရင်း “ဒါကြီးက တောင်နိုင်တုန်းပဲလား မောင်ရယ်”ဟု ရင်ခုန်စွာ တီးတိုးရေရွတ်မိပါတော့တယ်။….ပြီး