သိပ်ကောင်းတဲ့ မောင့် လက်ဆောင်

နှင်းထည်ဝါ တယောက် ဧည့်ခန်းထဲ စာအုပ်တအုပ်အား အာရုံစိုက်ပြီးဖတ်နေသော ခင်ပွန်းဖြစ်သူဆီ ကော်ဖီခွက်လေး ကိုင်ကာ လျှောက်လာခဲ့၏။ ”မောင် … ကော်ဖီ ရပြီနော် ” ” အင်း … ခဏထိုင်ဦး ဝါလေး … မွေးနေ့က နောက်အပတ်ထဲ မလား ” ” အင်းလေ မောင်ရဲ့ … ဝါလေးရဲ့ ၃၀နှစ်မြှောက် မွေးနေ့ပေါ့ ” နှင်ထည်ဝါတစ်ယောက် ခင်ပွန်းသည် နိုင်ဦးအား ပြုံးပြရင်း ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အိမ်ထောင်သက် ၅နှစ်အတွင်း မွေးနေ့ရောက်တိုင်း တနှစ်ပြီးတနှစ် မတူညီသော လက်ဆောင်များပေးရင်း ဆက်ပရိုက်လုပ်တတ်သော ခင်ပွန်းသည် နိုင်ဦး၏ လက်ဆောင်အား ကြိုတင် ရင်ခုန်နေမိသည်။ လင်ဖြစ်သူမှာ သူမထက် အသက်၁နှစ်သာ ကြီးသော်လည်း လေးစားခြင်း ဂါရဝတရားထားရှိခြင်း တို့မှာ အိမ်ထောင်သက်တမ်း တလျှောက် အနည်းငယ်မျှ လျော့မသွားခဲ့ဘဲ ပို၍ပင် တိုးလာခဲ့သည်။ အရင်လမှ နိုင်ဦးသူငယ်ချင်းတယောက် မွေးနေ့ပါတီအား အတူသွားခဲ့ကြပြီး အပြန်တွင် တလမ်းလုံး စကားမပြောပဲ တိတ်ဆိတ်လာခဲ့၏။ အိမ်ရောက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် အိပ်ခန်းထဲသို့ တန်းဝင်ကာ တစုံတခုအား စဉ်းစားနေပုံရသော ခင်ပွန်းသည်အား ကြည့်နေမိသည်။ ခဏအကြာမှ ညဝတ်အင်္ကျီ လဲလည်ဝတ်ဆင်ကာ ကုတင်ပေါ် နိုင်ဦးဘေးနား ဝင်လှဲလိုက်တော့၏။ နိုင်ဦးမှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ပြောပြသော သူ့မိန်းမအတွက် မွေးနေ့လက်ဆောင် အကြောင်းတွေးကာ စိတ်လှုပ်ရှားမှု ပြင်းထန်နေရသည်။ ”အို့ … မောင် ” နှင်းထည်ဝါ တယောက် ကာမ မဆက်ဆံခင် တဦးနှင့်တဦး ရမက်စိတ်လေးများ နိုးဆွပြီးမှ ဆက်ဆံလာရာ ခုလို မတို့မထိပဲ မာကျောတင်းပြောင်နေသော လင်တော်မောင့်ပေါင်ကြားမှ လီးအား ကြည့်ကာ အံသြမှင်သက်နေမိသည်။ အိမ်ထောင်ဦးအစ မီးပွင်းမတတ် လိုးချက်များ ပြန်လည်ရရှိလိုက်၏။ ထူးဆန်းနေသည်က ၂ချီဆက်တိုက် မနားတမ်း လိုးနေသဖြင့် အောက်မှ ဖင်ကြီးကြွပေးကာ လင်တော်မောင့် ကာမအရှိန်အား မြင့်ပေးလိုက်တော့သည်။ သို့သော် အဲဒီ တညလေးသာ ရှိလိုက်ပြီး နောက်ရက်များတွင် အနည်းငယ် အေးစက်သွားကာ ပုံမှန်လေးသာ လိုးဖြစ်ခဲ့ကြ၏။ ”ဝါလေး … ဒီတခါ မွေးနေ့လက်ဆောင်ကို … အရင်နှစ်တွေလိုပဲ … လက်ခံပါစေလို … မောင် ဆုတောင်းတယ် ” နိုင်ဦးမှာ ဘေးနား ကပ်ထိုင်လိုက်သော ဇနီးသည်၏ ကိုယ်လုံးအိအိလေးအား သိုင်းဖက်က နားနားလေးကပ်ပြီး ပြောဆိုလိုက်သည်။ “အင်းပါ … မောင်ရဲ့ … မောင်ပေးတဲ့ မွေးနေ့လက်ဆောင် တွေ … ဝါလေးအမြတ်တနိုးနဲ့ … တန်ဖိုးထားပါတယ် ” တကယ်လည်း နှင်းထည်ဝါမှာ လင်ဖြစ်သူပေးသော မွေးနေ့လက်ဆောင် ဆွဲကြိုး လက်ကောက် ဆံတိုးများအား သူမ ဗီဒို အံဇွဲထဲ သော့ခတ်သိမ်းကာ သွားမှလာမှ ထုတ်ဝတ်လေ့ရှိ၏။ “ခုမွေးနေ့ ပေးမယ့် လက်ဆောင်ကိုလည်း … တန်ဖိုးထားပါလို့ ကြိုပြောပါရစေ ” ” ဟင် … ဘာလက်ဆောင်မို့လို့ … မောင့်အသံတွေ တုန်နေတာလဲ ” နိုင်ဦးတယောက် ဧည့်ခန်းထဲ ညအိပ်မီးရောင်အောက် နက်မှောင်နေသော ဆံနွယ်များ ဖုံးအုပ်နေသော ဇနီးချော မျက်နှာလေးအား စိုက်ကြည့်လိုက်၏။

ဆံနွယ်များကြားမှ အသက်အရွယ်ထက် နုနယ်ချောမော လှပသော မျက်နှာလေးမှာ သိချင်စိတ် ပြင်းပြနေသည်ကို မြင်နေရသည်။ မျက်ဝန်းရွဲကြီးများ မျက်တောင်လေး ပုတ်ကာ လင်ဖြစ်သူဘက် လှည့်ကြည့်မိ၏။ နှုတ်ခမ်းပါးပါးရဲရဲလေး ဟလာကာ တစုံတခု ပြောမည့်ဟန် ပြင်ပြီးမှ နှုတ်ခမ်းလေး ပြန်စိသွားပြန်သည်။ လေအေးစက် ဖွင့်ထားသည်မို့ အမှောင်ထုကြီးစိုးချိန် ဧည့်ခန်းလေးထဲ တဖြည်းဖြည်း ချမ်းစိမ့်စိမ့်ဖြစ်လာရ၏။ နိုင်ဦးမှာ ရုတ်တရက် ထရပ်ကာ နှင်းထည်ဝါရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြန်သည်။ ဒူးဖုံးဂါဝန် အပျော့သားလေးအား ပေါင်ရင်းသို့ မတင်စဉ် နှင်းထည်ဝါ ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေးအောက် လက်မောင်းသား ဖွေးဖွေးလေးနှစ်ဖက်ပေါ် ကြက်သီးဖုလေးများ ထလာတော့၏။ ဂါဝန်လေး ပေါင်ရင်းသို့ လိပ်တက်စဉ် ဇနီးချော၏ ပေါင်ကြားသို့ မျက်နှာအပ်လိုက်ပြန်သည်။ နှင်းထည်ဝါမှာ လင်ဖြစ်သူ ခေါင်းတိုးဝင်လာသည်နှင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား ဖြဲပေးထား၏။ အမွှေးပါးပါးနှင့် ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးမှာ နိုင်ဦးနဖူးဖြင့် ထိကပ်မိတော့သည်။ “အ …… ရှီးးးး …… အခန်းထဲ … သွားမလား မောင် ” နိုင်ဦးဆီမှ မည်သည့်အသံမှ ထွက်မလာပဲ ၅နှစ်ခန့် စွဲစွဲ မြဲမြဲ လိုးလာသည့် နှင်းထည်ဝါ စောက်ပတ်လေးအား ကြည့်ကာ နှာခေါင်းဖြင့်ကပ်ပြီး အားရပါးရ ဖိနမ်းနေ၏။ နှင်းထည်ဝါ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ နိုင်ဦး မျက်နှာအား ညှပ်ထားမိသည်။ စောက်ပတ်တအုံလုံး အယက်ခံရင်း အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရစဉ် ခေါင်းလေးမော့ကာ ထိုင်လျှက်အနေအထားဖြင့် ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက် ကြွတက်လာတော့၏။ ”အားလား … ရှီး… လိုးပါတော့ မောင်ရယ် ” သို့သော် နိုင်ဦးမှာ ကြွတက်လာသော ဖင်ကြီးအား လက်ဖြင့်ညှစ်ချေကာ ဇနီးဖြစ်သူအား စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းလာသည်အထိ ယက်ပေးလိုက်သည်။ “အ အ …… ဆောရီး မောင် …… အမလေး … ဝါ … ဝါ … ဝါလေး … မထိန်းနိုင်တော့ဘူး မောင်ရယ် ” လင်ဖြစ်သူမျက်နှာအား စောက်ရည်များဖြင့် ပန်းမိသဖြင့် တုန်ရီမောဟိုက်စွာ တောင်းပန်မိနေ၏။ နောက် ၂ရက်ခြားတွင်လည်း ညပိုင်း အိပ်ယာဝင်စဉ် အရည်ထွက်သည့်အထိ ယက်ပေးပြန်သည်။ နှင်းထည်ဝါတယောက် လင်ဖြစ်သူ လျှာစွမ်းအောက် ကော့ပျံရင်း ပြီးခဲ့ရ၏။ ကာမစိတ် ထကြွတိုင်း လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုရာ နိုင်ဦးမှာ လိုးမပေးသဖြင့် နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေမိသည်။ “ဟယ်ပီဘတ်ဒေး ဒူးယူ…… ဟယ်ပီဘတ်ဒေး … ဒူးယူ …… ဟယ်ပီဘတ်ဒေး ဟယ်ပီ ဘတ်ဒေး …… ဟယ်ပီး ဘတ်ဒေး …… ဒူးယူ …… ဖျောင်း ဖျောင်း ဟေးးးး … ဖျောင်း ဖျောင်းးး ဖျောင်းးးး ” နိုင်ဦးမှာ ဇနီးချောလေး မွေးနေ့တွင် ထုံးစံအတိုင်း စီးပွားရေးနယ်ပယ်မှ လူရင်းတချို့အား ဖိတ်ကာ ပါတီလေး ကျင်းပပေးနေ၏။

ဇွန်းသံ ခရင်းသံ ဖန်ခွက်သံများ နှင့် ရယ်မောသံများ တဖြည်းဖြည်း တိုးတိုးလာရင်း ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။ ည ၁၀နာရီလောက်တွင် ခြံဝင်းထဲ အလုပ်သမားများမှအပ ဧည့်သည်များ တစ်ဦးတလေမှ မရှိတော့ပေ။ နှင်းထည်ဝါမှာ ဧည့်သည်များ ပေးသော လက်ဆောင်ပစ္စည်းများအား မဖေါက်နိုင်ပဲ စိတ်လှုပ်ရှားနေရ၏။ မနေ့ညကမှ လင်တော်မောင်၏ အထူးလက်ဆောင်အကြောင်း သိရကာ စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းသလို ခံစားလာရသည်။ ဝမ်းနည်းစိတ် တဖက်နှင့် လင်ဖြစ်သူနိုင်ဦး ချော့မော့ ပြောနေသည်ကို နားထောင်နေရ၏။ ”လုပ်ပါ ဝါလေးရယ် … မောင့်လက်ဆောင်ကို … မငြင်းပါနဲ့နော် … ရော့ ဒီမှာကြည့် ” လင်တော်မောင်၏ ဖုန်းထဲ သူစိမ်းယောက်ျားတယောက်၏ လီးကြီး မြင်နေရ၏။ တခါမှမမြင်ဖူးသော အညိုရောင်သန်းနေသည့် လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း လင်ဖြစ်သူနိုင်ဦး၏ စကားများ နားထောင်ကာ အဖြစ်အပျက်အားလုံး နားလည်လာရင်း ခြေဖျားလက်ဖျားများ အေးစက်လာတော့သည်။ ညဘက် နှင်းထည်ဝါ အိပ်ပျော်နေစဉ် နိုင်ဦးမှာ မယားဖြစ်သူ ထမိန်လှန်၍ စောက်ပတ်အား ဓတ်ပုံရိုက်ကာ viberမှ သူ့မိတ်ဆွေအား ပို့ပေးခဲ့၏။ နိုင်ဦးမိတ်ဆွေမှာ သူမစောက်ဖုတ်အား ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေသည့် ပုံတပုံ ပြန်ပို့ထားပြန်သည်။ ထိုမိတ်ဆွေ၏ လီးကြီးမှာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးလီးထက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းကာ ဒစ်ကြီးမှာ ကားထွက်နေ၏။ နှင်းထည်ဝါတယောက် ခံစားမှုတမျိုးလေး ဖြစ်လာကာ နိုင်ဦးအား ခပ်တိုးတိုး ပြန်မေးနေတော့သည်။ “ဒါ ဒါ … ဒါတွေ … လိုင်းပေါ်တင်ရင် … သွားပါပြီ … မောင်ရယ် … အဟင့် ဟင့် ” ”အဲတာတော့ … စိတ်မပူပါနဲ့ … ဝါလေးရယ် … အဲဒီ ညီလေးက သနားစရာပါ … အိမ်ထောင်ကျပြီး ၃လအကြာ သူ့မိန်းမ ဆုံးသွားရှာတာ … အပြင်လည်း မိန်းမ မလိုက်စားချင်ဘူးတဲ့ …ရောဂါပိုးထိမှာ ကြောက်ပုံရတယ် … မောင်နဲ့ စကားစပ်မိရင်း … ဝါလေးပုံတွေ ပို့ပေးတော့ စိတ်ပါလာတာ … ခုလိုပဲ ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေရတာပေါ့ ” ”တော်ကြာ … လိုင်းပေါ်တင်ရင် … ဝါလေး ရှက်တယ် … မောင်ရဲ့ ” ” မျက်နှာမပြဘူးလေ … အရင်ထဲက ဝါလေး စောက်ပတ်ပုံပဲ … ပို့ပေးတာပါ … ဝါလေး ရှက်မှာစိုးလို့ မပြောမိတာ ” ” အာ … မောင်ကလည်း နော် ” နှင်းထည်ဝါမှာ နိုင်ဦးနှင့်စကားပြောရင်း ဝမ်းနည်းစိတ် ရှက်စိတ်များ လျော့ပါးလာကာ ရမက်စိတ်လေး မသိမသာ ထကြွလာရသည်။ “ခု … သူက သူ့အိမ်မှာပဲလား … မောင် ” ” အဲတာတော့ … မပြောတတ်ဘူး ဝါလေးရဲ့ … လူလွတ်ဆိုတော့ … အပြင်ရောက်ချင်လည်း ရောက်နေမှာပေါ့ … ဘာလို့လဲ ” ” ဟို လေ … သူ့ သူ့ … သူ့ ဟာကို … ခု ပြခိုင်းလိုက်ပါ့လား ” နိုင်ဦးပြသော လီးပုံမှာ တပုံထဲမို့ အားမလို အားမရဖြစ်ကာ ထပ်ရိုက်ပြခိုင်းနေ၏။ ”ခဏနော် … ဝါလေး မောင်ဖုန်းဆက် ကြည့်မယ်” နိုင်ဦးမှာ အားရကျေနပ်ကာ ဖုန်းလှမ်းဆက်တော့သည်။

”ဟဲလို … ကိုမိုးလား … ခု အိမ်မှာလား … ဘယ်ရောက်နေလဲ ” ”ဟုတ် … ကိုနိုင်ဦး အိမ်မှာပဲဗျ … ဘာဖြစ်လို့လည်း ” ”ညီ … အားရင် … ဗိုက်ဘာ ဖွင့်ကွာ ” ” ဟုတ် ” နိုင်ဦး ဖုန်းချပြီး ဗိုက်ဘာ ဖွင့်ကာ ခဏစောင့်နေစဉ် ဘေးမှ နှင်းထည်ဝါတယောက် မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းကာ ရင်ခုန်နေရ၏။ ခဏအကြာ တဖက်မှ တချွင်ချွင်နှင့် စာပို့လာတော့သည်။ ” hi … ကျနော် ရောက်ပြီ … ကိုနိုင်ဦး ” ” အင်း … အိပ်ခန်း ထဲမှာလား ” ” ဟုတ် … ဘာလဲ … အကို့ မိန်းမ စောက်ပတ်ပုံ … ပို့မလို့လား ” တဖက်မှစာကြောင့် နှင်းထည်ဝါ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်လာစဉ် လင်ဖြစ်သူနိုင်ဦးမှာ စိတ်ထဲ ပျော်ရွှင်နေ၏။ ”ဗွီဒီယို ကောလ် … ခေါ်လိုက်မယ် ညီ … မင့်ဟာကြီး ပြပေးကွာ … အကို့မိန်းမက ကြည့်ချင်လို့တဲ့ ” ”အိုးးး … မောင်ကလည်း … ဘာလို့ အဲ့လိုပြောရတာလဲ … ဟွန့် ” နိုင်ဦး ဗိုက်ဘာမှ စာရိုက်ပို့ရာ ဘေးနားမှ နှင်းထည်ဝါတယောက် ရှက်သွေးကြွယ်ကာ ရန်လုပ်နေပြန်သည်။ “နက်ဖန်ဆို … ကိုမိုးနဲ့ လိုးကြတော့မှာပဲ … ဝါလေးရယ် … ရှက်မနေပါနဲ့ … ဟော … သူပြနေပြီ … ရော့ကြည့် … ဝါလေး ” လင်မယား စကားပြောနေစဉ် တဖက်မှ ဗွီဒီယိုကောလ် ဖွင့်ကာ လီးအား ပြနေသဖြင့် နိုင်ဦးမှာ မယားဖြစ်သူ နှင်းထည်ဝါအား ဖုန်းပေးလိုက်၏။ ”အမလေး … ကြီးလိုက်တာ ရှည်လည်ရှည်တယ်နော် … မောင်” ”အင်း … မောင့်လီးထက် တုတ်ပြီး ရှည်တယ် … မိန်းမ အားရတယ် မလား” ”အာကွာ … မောင်နော် ” နှင်းထည်ဝါမှာ စကားပြောရင်း ဖုန်းစခရင်ပေါ် သူမမျက်နှာ မပေါ်စေရန် ဖုန်းထဲမှလီးကြီးအား ခိုးကြည့်နေသည်။ လီးအရည်ပြားတလျှောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ ပြဲလန်နေသောဒစ်ကြီးက သူမအား ညို့ယူဖမ်းစားထား၏။ နိုင်ဦးတယောက် မယားဖြစ်သူ၏ တက်ကြွနေပုံအား ကြည့်ရင်း အားရကျေနပ်နေသည်။ “ကိုနိုင်ဦးမိန်းမ စောက်ဖုတ်ပုံ … ပြပေးဦးလေ” တဖက်က တောင်းဆိုလာသောကြောင့် နိုင်ဦးမှာလည်း နှင်းထည်ဝါ ထမိန်လေး လှန်ကာ ပေါင်ဖြဲခိုင်းရင်း ပြန်ပြပေးလိုက်၏။ နှင်းထည်ဝါမှာလည်း သူမစောက်ပတ်လေးအား လင်ဖြစ်သူမှ ဗွီဒီယိုရိုက်ကာ ပြန်ပို့ပေးနေရာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းဖြင့် အဖုတ်လေး တင်းကနဲဖြစ်ကာ အရည်ကြည်များ စောက်ခေါင်းဝ စိမ့်ထွက်လာတော့သည်။ ”လှလိုက်တာဗျာ … ကိုနိုင်ဦးမိန်းမ စောက်ပတ်ကို ကြည့်ပြီး ကျနော် မှန်းလိုးရင်း …ဂွင်းထုပြီဗျာ … အားးး အ … ဘတ် ဘတ် ဘတ် … အင်းဟင်း” ”ထုကွာ … နက်ဖန်ကျ … အပြင်မှာ တကယ်တွေ့ပြီး မင်း လိုးရမှာပါ” “မိုက်တယ် … ကိုနိုင်ဦးရာ … အားဟား …စောက်ဖုတ်က … ရဲပြီး … ဖေါင်းကြွနေတာ … အင့် အင့် ” နိုင်ဦးတယောက် တဖက်မှ မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်အား စိတ်ကူးဖြင့်လိုးကာ ဂွင်းထုပြနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ပုဆိုးအောက်မှ လီးက တင်းမာလာတော့၏။

နှင်းထည်ဝါမှာလည်း ပေါင်တန်လေးအား မသိမသာ ထပ်ဖြဲကာ ဖုန်းထဲမှ လီးအားကြည့်ရင်း အလိုးခံချင်သည့် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေသည်။ ”ဟင် … ကြည့်ဦး … မောင့် သူငယ်ချင်းလီးကြီး ပိုပြီးရှည်ထွက်လာပြီ” နှင်းထည်ဝါတယောက် ဖုန်းထဲမှ လီးကြီး သူမအဖုတ်လေးထဲ ဝင်လာသည်ဟု တွေးမိရုံနှင့် ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ တုန်လာကာ စောက်ခေါင်းပေါက်လေး ဟလာပြီး အရည်များ ပွက်ကနဲ လျှံကျလာရ၏။ လင်ဖြစ်သူရှေ့မို့ ရှက်မိသော်လည်း အတွေးလေးထဲ သာယာနေမိပြန်သည်။ ”အ အ … ကိုနိုင်ဦး … ကျနော် မရတော့ ဘူး … ထွက် ထွက် … ထွက်ပြီ … ရှီးးးး.. အားးး အ … ဟူးးးးးးး ရှီးးးးး ” ဖုန်းထဲမှ စကားသံကြောင့် နှင်းထည်ဝါ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကျစ်နေအောင် စိကာ ထိန်းလိုက်သော်လည်း စောက်ရည်များ အလိုလို စီးကျလာတော့၏။ နိုင်ဦးမှာ မယားဖြစ်သူ၏ အပြုမူအား ကြည့်ရာ နှင်းထည်ဝါမှာ ဖုန်းထဲမှ လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းနေသောလီးကြီးအား ကြည့်၍ ကိုယ်လုံးလေး တဇပ်ဇပ်တုန်ကာ အထွဋ်ထိပ်သို့ ရောက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ နှင်းထည်ဝါဆီမှ အံကြိတ်သံလေး ထွက်လာကာ အိပ်ယာခင်းအား လက်နှစ်ဖက်မှ ကျစ်နေအောင် ဆွဲဆုပ်ထားတော့၏။ “ဝါလေး ” ” ဟင် … မောင် ” လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး အသံကြောင့် အတွေးစလေး ပျက်ကာ သတိပြန်ဝင်လာ၏။ ”သွားစို့ ” ”အင်း” နိုင်ဦးလက်အား တွဲကာ နှစ်ဦးသား အိမ်အပေါ်ထပ် တက်ခဲ့ကြ၏။ လှေကားအတိုင်း ရင်ခုန်စွာဖြင့် တက်လာရာ ပထမဆုံး တွေ့မြင်ရသောအိပ်ခန်းမှ ကျော်ကာ ဒုတိယအိပ်ခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့ကြသည်။ အိပ်ခန်းထဲတွင် စားစရာ သစ်သီးအချို့နှင့် ဝိုင်ပုလင်းများ ဖန်စားပွဲခုံလေးပေါ် အစီအရီ ပြင်ဆင်ထား၏။ စားပွဲခုံဘေး တဖက်တချက်တွင် လူနှစ်ယောက်စာ ကျောမှီဆိုဖာခုံလေး ၂ခုနှင့် အိပ်ခန်းထောင့်တွင် အမြင့်၁ပေခန့် ရေမြုပ်မွေ့ယာ တစ်ခုသာရှိ၏။ ”ဝါလေး … စိတ် အေးအေးထားနော် … မကြောက်နဲ့ … ဒါက … မောင့်လက်ဆောင်ပဲ ”ခုံပေါ် ထိုင်လျှက်အနေထားဖြင့် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ နိုင်ဦးမျက်နှာအား မော့ကြည့်ကာ မျက်ရည်လည်နေရှာသည်။ “ဝါလေး … စိတ်မပါရင် … မောင် အခုဖျက်လိုက်မယ်နော် … မငိုပါနဲ့” ” ဟင့်အင့် မောင် … မောင်ပေးတဲ့ လက်ဆောင်ကို … ဝါလေး ယူမှာပါ … ဘာပဲဖြစ်နေနေ … ဝါလေး ရင်ဆိုင်မယ်” မျက်တောင်များ ပုတ်ကာ မျက်ရည်စများ သိမ်းဆည်းရင်း လင်ဖြစ်သူ စိတ်ချမ်းသာစေရန် ပြောနေလိုက်၏။ ”တူတူ … တူတူ … တူ ” ”ဟဲလို … ကျနော် မိုးမြင့်အောင်ပါ … ကိုနိုင်ဦး ပြောတဲ့လိပ်စာအတိုင်း မောင်းလာခဲ့တာ … ခြံရှေ့ရောက်ပါပြီ” ”အေး … ညီလေး အကို … လာပြီ … ခဏ ” နိုင်ဦးမှာ ဇနီးဖြစ်သူ နဖူးလေးအား ကုန်းနမ်းကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်အားညှစ်ရင်း အားပေးလိုက်သည်။

နှင်းထည်ဝါမှာလည်း လင်ဖြစ်သူအား ပြုံးပြကာ လည်ပင်းအား ဆွဲဖက်ရင်း ပါးပြင်အား ရွှတ်ကနဲ ပြန်နမ်းနေ၏။ ဟူးကနဲ သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချကာ မကြာခင် ရင်ဆိုင်ရမည့် အရာအတွက် အားမွေးထားလိုက်တော့သည်။ ၁၀မိနစ်ခန့်အကြာ တံခါဖွင့်သံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် နှင်းထည်ဝါ ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ တုန်သွားရ၏။ ”ကလစ် … ကျွိ ကျွီ …ကျွိ ” တံခါးပိတ်သံဖြင့် ခြေသံသဲ့သဲ့ကြားရာ အသံလာရာဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့သည်။ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးနောက်မှ အရပ်မနိမ့်မမြင့် ခန္ဓာကို ကျစ်လစ်တောင့်တင်းသော အသက်၂၅နှစ်ခန့် လူငယ်တစ်ဦး ဝင်ရောက်လာ၏။ ”ဟဲလို … မမဝါ… မင်္ဂလာပါ” လူငယ်၏ နွေးထွေးသော အပြုံးနှင့် နူတ်ဆက်စကားသံကြောင့် ထိတ်လန့်နေသောစိတ်များ အနည်းငယ် ပြေလျော့သွားရသည်။ “အင်း … ဒါ ဒါနဲ့” ” ကျနော့် နာမည် မိုးမြင့်အောင်ပါ … လူရင်းတွေက ကိုမိုးလို့ ခေါ်ကြတယ်” မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက်လိုက်သဖြင့် နိုင်ဦးမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ရ၏။ ”အော်” ”မမဝါ … မျက်နှာမှာ ချွေးတွေ … ရော့ … ဒါနဲ့ သုတ်” ခဏလေးဖြင့် လူချင်းရင်းနှီးဖို့ မိုးမြင့်အောင်၏ အလိုက်သိမှုက အသုံးဝင်သွားခဲ့သည်။ နှင်းထည်ဝါ ချွေးသုတ်နေစဉ် သူမနူတ်ခမ်းလေးအား ဆွဲစုပ်ခံလိုက်ရတော့သည်။ ”ပြွတ် … ပလပ် … ပြွတ်ပြွတ်” ”အု … ဖလု … အိုး” ခေါင်းနောက်ဆုတ်ကာ ရှောင်လိုက်သော်လည်း မိုးမြင့်အောင် လက်တဖက်က လျင်မြန်စွာ နှင်းထည်ဝါလည်ပင်းအား သိုင်းဖက်ကာ ဆွဲကပ်ရင်း နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား မိမိရရ ဆွဲစုပ်ပစ်၏။ ကြိုးစားရုန်းပေမယ့် မိုးမြင့်အောင်၏ သန်မာသောလက်မှ ရုန်းထွက်မရခဲ့ပေ။ အနမ်းများအောက် ရုန်းကန်နေစဉ် အပေါ်အင်္ကျီလေးအား ဆွဲချွတ်ခံလိုက်ရသည်။ ”ခဏ … နေပါဦး … ဟို ဟို … အို့ အာကွာ ” လင်ဖြစ်သူရှေ့မို့ ရှက်စိတ်နှင့်အတူ မျက်နှာလေးရဲတွတ်နေရာ စကားမဆုံးသေး အတွင်းခံဘော်လီ အနက်လေးကို ချိတ်ဖြုတ်ခံရကာ ဖွေးဥနေသော ရင်သားစိုင်နှစ်ဖက်က ဘွားကနဲ ပေါ်လာတော့၏။ နှင်းထည်ဝါ ခြေဖျား လက်ဖျားများ အေးစက်ကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေသလောက် မိုးမြင့်အောင်မှာလည်း ရမက်သွေး ကြွနေရသည်။ နှင်းထည်ဝါလည်တိုင် ဖွေးဖွေးလေးအား လျှာဖြင့်ပင့်ယက်ကာ လက်နှစ်ဖက်က အဆက်မပြတ် လှုပ်ရှားနေပြန်၏။ ထမိန်အထက်ဆင်လေးအား ဆွဲဖြည်ကာ မတ်တပ်ထရပ်ရင်း ခုံပေါ်ထိုင်နေသော နှင်းထည်ဝါအား ပွေ့ချီ၍ ရေမြုပ်မွေ့ယာနား လျှောက်လာခဲ့သည်။ မွေ့ယာပေါ် ပွေ့ချစဉ် ထမိန်အောက်နားစအား ဆက်ကနဲ ဆွဲချွတ်ရာ နှင်းထည်ဝါ လက်ဖြင့် လှမ်းဆွဲလိုက်ပေမယ့် မမှီတော့ပေ။

နှင်းထည်ဝါ မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းကာ နို့အုံနှစ်ဖက်အား လက်ဖြင့် သိုင်းယှက်ကာထားလိုက်ရပြန်သည်။ ”အားပါး … လှလိုက်တာ … မမဝါရာ … ကိုနိုင်ဦး … တအား ကံကောင်းတယ်ဗျာ” မွေ့ယာပေါ် ပက်လက်အနေထားနှင့် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အား စိထားသော နှင်းထည်ဝါကိုယ်လုံးအား ကြည့်ကာ မိုးမြင့်အောင် မျက်လုံးများ အရောင်တောက်လာတော့၏။ နှင်းထည်ဝါမှာ အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြင့် အောက်ပိုင်းတွင် အတွင်းခံဘောင်းဘီအနီလေး တစ်ထည်သာ ကျန်တော့၏။ အိကားနေသော ဖင်ကြီးနှင့် ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ဖွေးဖွေးကြားထဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးမှာ စောက်ပတ်အုံလေး ဖုံးရုံသာ တတ်နိုင်ပြီး ပျောက်နေရှာသည်။ မိုးမြင့်အောင် နမ်းကတည်းက အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်မှာ ဖေါင်းကြွလာသဖြင့် ပေါင်၂လုံး စိထားချိန် အတွင်းခံလေးအောက် ခုံးမှောက်နေတော့၏။ နိုင်ဦးတယောက် မိုးမြင့်အောင်၏ လှုပ်ရှားမှုများအား ငေးကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေရသည်။ မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါ ခန္ဓာကိုယ်အား အားရအောင် ကြည့်ပြီးမှ အပေါ်အင်္ကျီချွတ်လိုက်ရာ ကျစ်လစ်သော ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် ရင်အုပ်ကြွက်သားများ မို့နေကာ လက်မောင်းအိုး ကြွက်သားများက ဖုထစ်စွာ ပေါ်ထွက်လာသည်။ နှင်းထည်ဝါ ခိုးကြည့်နေစဉ် မတ်တပ်ရပ်ကာ ဘောင်းဘီဇစ် ဖွင့်လိုက်သဖြင့် ပေါင်ကြားမှ အတွင်းခံလေးထဲ အမြှောင်းလိုက်ကပ်နေသော လီးကြီးအား မြင်လိုက်ရတော့၏။ မိုးမြင့်အောင်ပေါင်ကြားအား ကြည့်ရင်း နှင်းထည်ဝါ မျက်လုံးလေးပြူးကာ နူတ်ခမ်းလေး ဟသွားမိသည်။ နှင်းထည်ဝါ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ ဟလိုက်သည်နှင့် မိုးမြင့်အောင်မှာ ခေါင်းရင်းဘက် ဒူးထောက်တိုးကပ်ရင်း ညာလက်နှင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲမှလီးအား ထုတ်ကာ လီးထိပ်ကို ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ ဇတ်ကနဲ ထိုးသွင်းပစ်၏။ တဆက်တည်း မျက်နှာလွဲကာ ရှောင်လိုက်သော နှင်းထည်ဝါနဖူးပြင်လေးအား ဖိရင်း လီးနှင့်နှုတ်ခမ်းလေးအား ဆွဲကပ်ထားလိုက်ပြန်သည်။ နှင်းထည်ဝါ ဖုန်းထဲမြင်ခဲ့သော မိုးမြင့်အောင်လီးအား အနီးကပ် ကြည့်နေစဉ် ပါးစပ်ထဲ အသွင်းခံရကာ ဒစ်ဖူးမှာ အာခေါင်ကို ထောက်မိသဖြင့် ဝေါ့ကနဲ ပျို့တက်လာတော့၏။ ” အု … ဝု …… ဖလူးးးး … ဝေါ့ ” လင်တော်မောင် နိုင်ဦးရှေ့ သူစိမ်းယောက်ျားတယောက်က ပါးစပ်ကို လိုးနေပါလားဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ခံစားမှုတမျိုးလေး ဖြစ်နေရပြန်သည်။

မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအား မညှာမတာလိုးရင်း ရမက်စိတ် တောက်လောင်စေသော စကားလုံးများ တရစပ် ပြောနေတော့၏။ “အင့် … ဘယ်လိုလဲ … မမဝါရဲ့ … ဖုန်းထဲကနဲ့ အပြင်နဲ့ တူရဲ့လား … ကျနော့လီးက … ဟင်းဟင်း … ကြည့်ပါဦး … ရော့ အင့်အင့်” ”အု ဝူးးးး … ဖူး ပလွပ် … ဝူး ဖလူး” ပါးစပ်ထဲ အလိုးခံရသဖြင့် တဝူးဝူး တဖူးဖူးဖြင့် အနေရခက်နေပြန်၏။ လည်ပင်း ကြွက်သားများ လျော့ကာ လီးအား ကြိတ်မှိတ်မျိုစဉ် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအောက်က စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ အရည်လေးများ စိမ့်ထွက်နေသည်ကို ခံစားသိရှိလိုက်သည်။ ရှေ့တည့်တည့်မှ လင်တော်မောင် နိုင်ဦး၏မျက်နှာမှာ အားရကျေနပ်နေသည်ကို တွေ့မြင်နေရပြန်၏။ ”ဒါလား … လင်မယား သံယောစဉ် … မောင်ရယ် … ကြည့်ပါဦး … မောင့်မိန်းမကို … သူစိမ်းယောက်ျားက … မောင့်ရှေ့မှာ … ပိုင်စိုးပိုင်နှင်း လုပ်ပြနေတာ … မောင် သဝန်မတိုဘူးလား … ဘာမှ မခံစားရဘူးလား … မချစ်တော့တာလား … အချစ်ရော့တာလား မောင်” စိတ်ထဲမှ စကားလုံးများ အပြင်ထွက်မလာတော့ပေ။ အိပ်ခန်းထဲ ထွန်းထားသော မီးရောင်အောက် အသက်ရှုသံ ရှိုက်သံများ ခပ်တိုးတိုး ထွက်ပေါ်နေသည်။ မိုးမြင့်အောင်မှာ ပါးစပ်အားလိုးရင်း ညာလက်မှ သူမပေါင်ကြားထဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အပေါ်မှ စောက်ပတ်လေးအား ဖိပွတ်နေကာ ဘယ်လက်က နို့အုံအား ညှစ်ချေနေပြန်သည်။ ”အ …… ကျွတ် … ကျွတ် …… အင်းဟင်း” အသက်ရူမှားလာပြီး စိတ်လှုပ်ရှားနေရင်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးကို ကြည့်လိုက်တော့လည်း မျက်လုံးများက စိတ်ဝင်တစားနှင့် အရောင်လဲ့နေကာ တားမည့် အရိပ်အရောင် မမြင်ရပေ။ ထိုစဉ် မိုးမြင့်အောင်ဆီမှ စကားသံလေး သူမနားထဲ တိုးဝင်လာရာ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေတော့သည်။ ”အိုရ် … ဝါလေး … မ လုပ် နိုင် ဘူး … မ လုပ်” မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါအား အပေါ်မှ ခွလိုးပေးရန် ပြောရင်း နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ နှင်းထည်ဝါတယောက် ပါးစပ်ထဲမှ လီးအား ဆွဲထုတ်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်း စကားပြန်ပြောလိုက်၏။ သူမ စကားမဆုံးခင် မိုးမြင့်အောင်၏ သန်မာသော လက်နှက်ဖက်က စောက်ပတ်လေးနှင့် နို့အုံဆီမှ ခွာကာ ချိုင်းမှ မပြီး မွေ့ယာပေါ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒူးထောက်ထိုင်ခိုင်းကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်တော့သည်။ “စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ခံစားလိုက်ပါ … ဝါလေးရာ … မောင့်ကို ချစ်ရင် … ရှေ့ဆက်ပေးပါကွာ” ”ဟမ် … မောင်” နှင်းထည်ဝါမှာ လင်ဖြစ်သူ စကားကြောင့် မျက်နှာလေးရဲကာ မျက်လုံးလေး ပြူးသွားရ၏။ သူမမျက်နှာပေါ်တွင် ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ခံစားချက်ပေါင်းစုံ ဖြစ်ပေါ်နေပြီး ပြန်လည် အရွဲ့တိုက်ချင်သောစိတ်များ အချိန်ခဏလေးတွင်း ပြောင်းလဲသွားတော့သည်။

”ကိုမိုး … အဆုံးထိ ကြိုးစားပေးပါကွာ … တကယ့်ကို အကို့မိန်းမ ကာမသုခလေး အပြည့်အဝ ခံစားစေချင်တာပါ” ”ဟုတ် … ကိုနိုင်ဦးက စိတ်စောနေတာ … တကယ်တော့ … မမဝါက … အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူးဗျ” နှင်းထည်ဝါတယောက် ခင်ပွန်းဖြစ်သူနှင့် မိုးမြင့်အောင် စကားကြောင့် သူမစိတ်များ ကြွလာကာ ပြန်လည်တုံ့ပြန်ရန် အားယူလိုက်တော့၏။ အရွဲ့တိုက်ကာ သူစိမ်းယောက်ျားတယောက်နှင့် လင်ဖြစ်သူ စိတ်တိုင်းကျ အလိုးခံရန် ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်သည်။ ”ဝါလေး … အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူးလို့ ဘယ်သူပြောလဲ” ”ဟမ်” ”ဟင်” နိုင်ဦးရော မိုးမြင့်အောင်ပါ အံသြမှင်သက် သွားရတော့၏။ အထူးသဖြင့် နိုင်ဦးမှာ နှင်းထည်ဝါ နောက်တယောက် ဖြစ်လာတာလား သေချာကြည့်ယူနေရသည်။ နှင်းထည်ဝါမှာ စကားဆုံးသည်နှင့် မျက်ဝန်းရွဲကြီးများဖြင့် လင်တော်မောင်နိုင်ဦးနှင့် မိုးမြင့်အောင်ကို ကြာပါပါကြည့်ရင်း ဒူးထောက်လျှက် အနေထားမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ဒူးတဖက်စီ ကြွကာ ချွတ်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားသည်နှင့် ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်အုံလေး ကားထွက်လာ၏။ သူမရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်နေသော မိုးမြင့်အောင်ပေါင်ခြံအား ညာဘက် လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ရင်း ထောင်မတ်နေသော လီးအား လက်ခလယ် လက်မကွေးကာ ဂွင်းထုပေးလိုက်ပြန်သည်။ ထောင်မတ်နေသော မိုးမြင့်အောင်လီးအား မယားဖြစ်သူ ဂွင်းထုပေးစဉ် နိုင်ဦးမှာ ဆက်ကနဲတုန်ကာ ကြက်သီးတဖြန်းဖြန်း ထရင်း ရင်ထဲ တဒိုင်းဒိုင်းဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေရ၏။ ”ကိုမိုး … ဘောင်းဘီ … ချွတ်လိုက်” မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါစကားကြောင့် ဘစ်ကီဘောင်းဘီအား ထချွတ်လိုက်သည်။ ကြွက်သားများ ထွက်နေသော ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားမှ လီးကြီးမှာ နှင်းထည်ဝါ ဂွင်းထုပေးထားသဖြင့် တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေ၏။ မွေ့ယာပေါ် ပြန်ထိုင်စဉ် ခန္ဓာကိုယ်ဗလာဖြစ်သွားသော မိုးမြင့်အောင်လီးအား လီးတန်တလျှောက် သွားလေးဖြင့် ဖိကိုက်ပေးလိုက်တော့သည်။ နှင်းထည်ဝါ လက်နှစ်ဖက်မှာ ကြွက်သားများ ဖုထစ်နေသော မိုးမြင့်အောင်ပေါင်တန်အား ပွတ်သပ်ရင်း လီးအရည်ပြားအား လျှာဖြင့် အပြားလိုက် ယက်ပေးလိုက်ပြန်၏။ မိုးမြင့်အောင်၏ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်အား ဘေးတွန်းကပ်ကာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦး မြင်စေရန် မိုးမြင့်အောင်လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးအရည်ပြားအား စုလိုက် ဖြဲလိုက် လုပ်ပြလိုက်သည်။ နိုင်ဦးတယောက် မယားချောလေးမှ သူစိမ်းယောက်ျား၏ လီးကြီးအား ပွတ်သပ်ပြရာ ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးက တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်လာတော့သည်။ နှင်းထည်ဝါမှာ ရမက်စိတ် အစွမ်းကုန်ဖွင့်ကာ လင်ဖြစ်သူအား သူမ ဘယ်လောက် ရမက်ပြင်းထန်တတ်ကြောင်း ပြသလိုက်၏။

ဆံနွယ်များကို ပုခုံးပေါ်မှ နောက်ကျောဖက်သို့ လွတ်နေသောလက်တဖက်ဖြင့် သပ်ချကာ ခါးညွှတ် ခေါင်းငုံရင်း လဥများအား ဆွဲစုပ်ပြီး လီးအရင်းမှ အဖျားသို့ ပင့်ယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ မိုးမြင့်အောင်မှာ ထင်မှတ်မထားသော နှင်းထည်ဝါ၏ တုံ့ပြန်မှု့ကြောင့် ခေါင်းမော့ကာ တရှီးရှီးဖြင့် စုပ်သပ်နေရ၏။ လျှာဖျားလေး ဒစ်ဖူးအောက် မေးသိုင်းကြိုးနား အရောက် လီးထိပ်အား နှုတ်ခမ်းလေးဟကာ ဆွဲစုပ်ရင်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား မျက်လုံးလေး စွေကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ဇနီးချောလေး၏ နှုတ်ခမ်းလေးထဲ မိုးမြင့်အောင်၏ လီးတဝက်လောက် ဝင်သွားသည်နှင့် နိုင်ဦးမှာ လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်လာခဲ့၏။ ထင်မှတ်မထားသော ဇနီးချောလေး၏ အပြုအမှုကြောင့် အသက်ရှုရန် မေ့လျော့ကာ မလွတ်တမ်း စူးစိုက်ကြည့်နေတော့သည်။ နှင်းထည်ဝါမှာလည်း သူစိမ်းယောက်ျားတယောက်၏ လီးအား လင်ဖြစ်သူရှေ့ စုပ်ပြနေမိသဖြင့် ဖေါ်မပြနိုင်သော ဝေဒနာလေးတခု ခံစားလာရ၏။ ရှက်စိတ်တဝက် ကာမစိတ်တဝက်ဖြင့် လီးကြီးအား ပါးစပ်ထဲ ရသလောက်သွင်းကာ ခေါင်းလေး နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နှင့် စုပ်ပေးနေသည်။ တချက်တချက် မိုးမြင့်အောင်ခါးက ကော့ထိုးနေသဖြင့် လီးထိပ်က အာခေါင်ပျော့လေး ထောက်မိကာ ပျို့နေရ၏။ ခဏရပ်ကာ လီးအား ပါးစပ်မှ ထုတ်ပြီး အသက်ဝအောင် ခိုးရှူချိန် လီးထိပ်၌ နှင်းထည်ဝါနှုတ်ခမ်းမှ သွားရည် အကျိချွဲလေးများ တွဲလဲခိုနေတော့သည်။ နိုင်ဦးတယောက် ပုဆိုးအပြင်မှ လီးအား ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်နေသည်ကို မြင်သည်နှင့် နှင်းထည်ဝါတယောက် နှုတ်ခမ်းလေး တွန့်ကာ ပြုံးလိုက်ပြန်၏။ သူမ စိတ်ပါလာလျှင် ထိထိမိမိနှင့် စုပ်ပေးတတ်ကြောင်း လင်ဖြစ်သူ အသိဆုံးပင် ဖြစ်သည်။ မိုးမြင့်အောင်၏ လီးကြီးအား ညာလက်လေးဖြင့် အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ရင်း လီးအရင်း အောက်ဖက် လဥနှစ်လုံးအား ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အသံမြည်အောင် ပြန်စုပ်ပြလိုက်သေး၏။ ”မောင် … ကိုမိုးကို ကြည့်ပါဦး …အသက်ရှုဖို့တောင် သတိရသေးရဲ့လားလို့” မိုးမြင့်အောင်၏ လအုနှစ်လုံးအား တလှည့်ဆီ စုပ်ကာ ပါးစပ်မှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား လှမ်းပြောနေသည်။ မိုးမြင့်အောင်မှာ မျက်လုံးများ မှိတ်ကာ လီးစုပ်ပေးနေသည်ကို ငြိမ်သက်စွာ ခံယူနေ၏။ ”ဝါလေး … စောက်ပတ်လေးလည်း … အရည်တွေစို့ပြီး ဖေါင်းကားနေတာ ကြည့်စမ်း” နှင်းထည်ဝါ ဘေးတိုက် ဒူးထောက်လျှက် အနေထားနှင့် လင်ဖြစ်သူအား ပေါင်လေး ဖြဲပြလိုက်ပြန်၏။

သူမပေါင်ကြားထဲ အမွှေးပါးလေး ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးမှာ သိသိသာသာပင် ဖေါင်းကြွနေသည်။ နိုင်ဦး သူမပေါင်ကြားထဲ လှမ်းကြည့်သည်နှင့် လျှာဖျားလေးဖြင့် တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော မိုးမြင့်အောင် လီးထိပ်အား မထိတထိလေး ယက်ပြလိုက်၏။ ”ကိုမိုးရဲ့လီးကြီးကို ကြည့်ပါဦး … ရမ်းခါနေတာ … သနားစရာလေး ” နှင်းထည်ဝါမှာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား ပြောလည်းပြော မမြင် မြင်အောင် မိုးမြင့်အောင်လီးအား ညာလက်ဖြင့် ဖြဲကာ ဒစ်ဖူးအား ပါးစပ်ဖြင့် ဖမ်းငုံလိုက်ပြန်သည်။ မိုးမြင့်အောင်တယောက် ဘာစကားမှ ပြန်မပြောနိုင်ပဲ ကာမမီးများ ပြင်းပြင်းထန်ထန် တောက်လောင် နေရ၏။ နှင်းထည်ဝါမှာလည်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား ခနဲ့ရင်း မိုးမြင့်အောင်၏လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေမိသဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေရလေသည်။ ညာလက်ဖြင့် ဂွင်းထုပေးကာ လီးထိပ်အား ပါးစပ်ထဲမှ အကျွတ်မခံပဲ ပါးခွက်အောင် စုပ်ရင်း လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား မျက်ဝန်းရွဲကြီးနှင့် လှမ်းကြည့်လိုက်ပြန်၏။ မိုးမြင့်အောင် နှုတ်ခမ်းမှ တအီးအီး ညည်းရင်း နှင်းထည်ဝါခေါင်းအား ဆွဲလိုးတော့သည်။ ခဏအကြာ ကိုယ်လုံးတီး အနေထား ဖြင့် ပက်လက်လှန်ကာ နှင်းထည်ဝါအား ခွခိုင်းလိုက်ပြန်၏။ နှင်းထည်ဝါမှာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးအား ကျောပေးလျှက် အနေထားဖြင့် မိုးမြင့်အောင်၏လီးပေါ် တက်ခွကာ စောက်ခေါင်းပေါက်နှင့် ဒစ်ဖူးအား တေ့ရင်းဖိချလိုက်သည်။ နိုင်ဦးတယောက် သူ့အားကျောပေးကာ မိုးမြင့်အောင် ခါးပေါ် ခွလိုးနေသော မယားဖြစ်သူနားလေး အနီးကပ်ကြည့်ရင်း ဖေါ်မပြနိုင်သော ကာမစိတ်များ ထကြွနေရ၏။ မိုးမြင့်အောင်၏လီးကြီး ဝင်ထွက်နေသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအထက် ဖင်ဝနီညိုလေးအား ကြည့်ကာ ပစ်လိုးချင်သည့်စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်လာတော့သည်။ ထိုအချိန် နှင်းထည်ဝါမှာ လီးအရင်းထိ အားပြင်းပြင်း ဖိဆောင့်ချမိသဖြင့် သားအိမ်ဝလေးအား လီးထိပ်က ထောက်မိရာ အားကနဲ အော်လိုက်ရ၏။ ခေါင်းလေးမော့တက်ကာ စောက်ပတ်လေးထဲ ကျင်သွားသဖြင့် ဖင်ကြီး ပြန်မကြွပဲ ခဏငြိမ်နေရာ မိုးမြင့်အောင်က ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းအား လက်ဖြင့် ပင့်မှကာ လီးပေါ် ဆောင့်ချနေပြန်သည်။

နိုင်ဦးမှာ တအားအား ညည်းကာ အော်ဟစ်နေသော မယားချောလေး၏ ဖင်ဝနီညိုလေးအား လျှာဖျားလေးဖြင့် ယက်ပေးလိုက်၏။ ခဏအကြာ နှင်းထည်ဝါတယောက် ဖင်ကြီးကော့ကာ တဘွတ်ဘွတ်ဖြင့် ဖိဆောင့်နေတော့သည်။ သူစိမ်း ယောက်ျားလီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲ ထည့်လိုးရင်း လင်ဖြစ်သူမှ ဖင်ဝလေးကို ယက်ပေးသဖြင့် နာကျင်မှုများ လျော့ကာ ရမက်စိတ်များ ထကြွလာရ၏။ မိုးမြင့်အောင်၏ လအုနှစ်လုံး ကျုံ့ဝင်သည်အထိ ဖင်သားစိုင်ကြီး မြှောက်ကာ အားရှိသလောက် ဖိဆောင့်နေရာ နိုင်ဦးမှာ ဖင်ဝလေး ယက်ပေးနေရာမှ ရပ်လိုက်တော့သည်။ မိုးမြင့်အောင်ကလည်း နှင်းထည်ဝါဖိချတိုင်း အောက်မှ ပြန်ပြီး ပင့်လိုးပေး၏။ နှင်းထည်ဝါ ဖိအချ လီးကြီး စောက်ပတ် နီတာရဲလေးထဲ တိုးဝင်သွားပြီး အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများ လိပ်ဝင်သွားရာ ဖင်ကြီးပြန်အကြွ လီးပတ်ပတ်လည်မှ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများ အပြင်စူထွက်ကာ ကျန်နေပြန်သည်။ နိုင်ဦးတယောက် တုန်တုန်ရီရီဖြင့် ထရပ်ကာ ပုဆိုးချွတ်ချပစ်လိုက်တော့၏။ ဖင်ကြီး မြှောက်လိုက် ဖိချလိုက်ဖြင့် မိုးမြင့်အောင်အား ခွလိုးနေသော မယားဖြစ်သူ ခါးလေးအား ဖမ်းထိန်းရင်း နောက်ဖက်မှ ဒူးထောက်နေရာယူကာ ဖင်ဝလေးထဲ လီးထိပ်ဖြင့် တေ့ပြီး မရမက ဖိသွင်းပစ်လိုက်သည်။ ချက်ချင်း လီးဝင် လီးထွက် သံများ ညည်းသံများ ဆူညံသွားတော့၏။ အထူးသဖြင့် နှင်းထည်ဝါ အော်ညည်းသံလေး စူးထွက်နေသည်။ ”အားးးး အားးးး … သေပြီ သေပြီ … သေပါပြီ မောင်ရယ် … အမလေးးး ကျွတ်ကျွတ် … အဲတာ … ဖင် ဖင် …… ဖင်ပေါက်ကြီး … မောင်ရဲ့” မိုးမြင့်အောင် လီးကြီးအား အရသာခံပြီး အပေါ်မှ ခွလိုးနေစဉ် နောက်ကျောဖက်မှာ လင်ဖြစ်သူ နိုင်ဦးက ဖင်ပေါက်လေးကို ဆောင့်လိုးနေသဖြင့် လီးအရသာ ပျောက်ကာ နာကျင်မှုများ အစားထိုး ဝင်ရောက်လာတော့၏။ မိုးမြင့်အောင်မှာ နှင်းထည်ဝါ အော်ညည်းလိုက်သည်နှင့် အောက်မှ ပါးစပ်ချင်း တေ့စုပ်ကာ နို့အုံလေးအား ညှစ်ချေပေးရင်း ဆက်မလိုးပဲ ရပ်ထားလိုက်သည်။ နိုင်ဦးမှာ မယားဖြစ်သူ နှင်းထည်ဝါ၏ အော်ညည်းသံလေး ကြားလိုက်သော်လည်း ရမက်စိတ် ထကြွနေသည်မို့ ခါးလေးအား ဆွဲကာ မနားတမ်း ဆွဲလိုးနေ၏။ နှင်းထည်ဝါ တယောက် ခေါင်းလေးယမ်းကာ အော်ဟစ်နေရင်း အံကြိတ်ခံနေရသည်။

တဖြည်းဖြည်း ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများ လျော့ချကာ အလိုက်သင့် ဖွင့်ထားမှ လီးဒဏ်အား ခံနိုင်လာ၏။ မိုးမြင့်အောင်၏ နှုတ်ခမ်းအား ဖိစုပ်ပေးရင်း အောက်မှ ပင့်လိုးပေးရန် ကပ်ပြောလိုက်ပြန်သည်။မိုးမြင့်အောင်ကလည်း နှင်းထည်ဝါ ဖင်ခံနိုင်လာကြောင်း ရိပ်မိသဖြင့် နိုင်ဦးလီး ဖင်ထဲမှ ပြန်အထုတ် အောက်မှ ပင့်လိုးကာ ဖင်ထဲ လီးပြန်ဝင်လာသည်နှင့် သူ့လီးအား တဝက်ခန့် ထုတ်ထားပေး၏။ နှင်းထည်ဝါမှာ ပထမဆုံးအကြိမ် လီးနှစ်ချောင်းအား တပြိုင်တည်း အလိုးခံရင်း ကာမစည်းစိမ်များ ထူးထူးကဲကဲ ရရှိနေသည်။ စောက်ရည်များ ခဏခဏ ပန်းထွက်ကာ တချီးပြီးတချီ မျော့နေအောင် ခံစားနေရ၏။ ထူးဆန်သည်က ရမက်စိတ် ကျမသွားပဲ လီးနှစ်ချောင်းလုံး ဖင်ရော အဖုတ်ရော တပြိုင်တည်း အလိုးခံနေရသည်ကို နှစ်ချိုက်စွာ ခံယူချင်နေတော့သည်။ မိုးမြင့်အောင် ပြန်သွားသည်နှင့် လင်မယား၂ယောက် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ အိပ်ခန်းထဲ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် ဖက်အိပ် လိုက်ကြ၏။ မနက်ခင်း နေရောင်ဖျော့ဖျော့လေး ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်ရောက်လာပြီး ကျေးငှက်သံလေး များကြောင့် နှင်းထည်ဝါ အိပ်ယာနိုးလာခဲ့သည်။ ဘေးနား နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေသော လင်တော်မောင်၏ ပါးပြင်အား နမ်းကာ အိပ်ယာထလိုက်တော့၏။ စူးကနဲ ဖင်ဝလေးမှ နာကျင်သွားသဖြင့် ခဏ ပြန်ထိုင် လိုက်ရပြန်သည်။ တဆက်တည်း မနေ့ညက မွေးနေ့လက်ဆောင်အကြောင်း ပြန်တွေးမိရင်း မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းလာခဲ့၏။ သူမဘဝတွင် အထူးခြားဆုံး လက်ဆောင်လေးမို့ စိတ်ထဲ တသိမ့်သိမ့်ဖြင့် ရှက်ရွံ့ကြည်နှူး နေရပြန်သည်။ ”မွေးနေ့လက်ဆောင်အတွက် … ကျေးဇူးပါ မောင်ရယ်” စိတ်ထဲမှ တီးတိုးရွတ်ဆိုရင်း ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တော့၏။…..ပြီး