မောင်က သိပ်အဆန်းထွင်တာပဲနော်

“နှင်းနှင်းရေ” ”ရှင်မေမေ””ညည်းကောင်လေးလာတယ်၊ ငါဘာပြောလိုက်ရမလဲ” ”မရှိဘူးလို့သာပြောလိုက်ပါ မေမေ” ”ဟင်… ဘာဖြစ်လို့တုန်း” ”ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မေမေ” “အေးအေး.ငါပြောလိုက်မယ်” ကျမ အိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီး ငိုချလိုက်တယ်။ “ကျမရင်တွေ ကွဲခဲ့ရပြီမောင်၊ မောင့်ကိုမချစ်လို့မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရယ်၊ မောင့်ဘဝတက်လမ်းအတွက် မဘဝ အပျက်ခံပါ့မယ်” ကျမလေ AGTI(မြို့ပြ)ဘာသာရပ်တက်ရင်း ကျောင်းပြီးခဲ့တယ်။ ကျောင်းပြီးတော့ ကလေးတွေကို စာပြခဲ့တယ်။ နောက်တော့ စာရင်းကိုင်ပါတက်ရင်း အလုပ်လည်း ဝင်လုပ်ခဲ့သေးတယ်။ ကျောင်းတက်တုန်းကတော့ သူများတွေရည်းစားထားတော့ ကျမလည်း ရည်းစားထားခဲ့သေးတယ်။ ချစ်ခဲ့သလားဆိုတော့ ကျမသူ့ကို မချစ်ခဲ့ဘူး။ နောက်တော့ ကျမတို့မြို့ကို ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်တဲ့ သူဌေးက ရောက်လာတော့။ “ဟေ့ နင်က AGTI ပြီးပြီးသားဆို” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “နင်… ဒီမြို့သေးသေးမှာ ဘာလုပ်နေလဲ၊ စာရင်းကိုင်သင်တန်းလည်း ပြီးပြီဆိုတော့ ရန်ကုန်ကိုလာခဲ့၊ ဟိုမှာ တိုးတက်ရာတိုးတက်ကြောင်း လုပ်ပါလား” “ဆရာအလုပ်ခန့်ရင် ကျမလာချင်တာပေါ့” “အေး… နင်လာရင် လက်ထောက်မန်နေဂျာ ရာထူးပေးမယ်” ကျမလည်း တစ်ရွာမပြောင်း သူကောင်းမဖြစ်ဘူးဆိုပြီး ကျမလည်း ရန်ကုန်ကိုတက်ခဲ့တယ်လေ။ အိမ်မှာက ကျမက ဒုတိယအကြီးဆုံးသမီးပါ။ ဖေဖေကလည်း လိုက်သွားဆိုလို့ပါ။ ကျန်တဲ့ကလေးတွေက ကျောင်းတက်တုန်းလေ၊ အကိုအကြီးဆုံးက ကျန်းမာရေးက မကောင်းဘူး၊ ဖေဖေက အိမ်စီးပွားရေးကို လုပ်နိုင်ကိုင်နိုင်တုန်းပါ။ ရန်ကုန်ကိုရောက်ပြီးတော့ ကျမက ရန်ကုန်မြို့နယ်တစ်ခုက စာသင်ကျောင်းကြီးတစ်ခုမှာ တာဝန်ကျတယ်။ အဲဒီမှာ မောင့်ကိုစသိတာပဲ။ မောင်က Drawing တွေလာပေးတော့ မှတ်မှတ်ရရ သတိထားခဲ့တယ်။ မောင့်ဆရာတွေနှင့် ကျောင်းနေရာ လာချတော့ မောင်က မြေတိုင်းပြီးတော့ ရုံးပေါ်ကိုတက်ခဲ့တယ်။ ဆရာကလည်း မောင့်ကိုအရေးပေးတာကို သတိထားမိတယ်လေ။ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် မောင်က ဆရာတွေကိုတင်ပြနေတာ ကျမလေ မောင့်ကို ခိုက်သွားတာပေါ့။ အဲဒီမှာ မောင့်ဆရာက “ကျနော့်ရုံးချုပ်က ဒီကနေဝေးတယ်… တကယ်လို့သာ… ဒီဇိုင်းပိုင်းနှင့် ပတ်သက်လို့ မေးချင်ရင် ကျနော်တပည့် နေမိုးရှိတယ်၊ ဒီနားမှာ ရုံးခွဲရှိတယ်၊ ဒီကနေ သုံးလမ်းမြောက်မှာပါ” ကျမ ဝမ်းသာသွားတယ်။

ကျမလည်း အခုမှ လုပ်ငန်းခွင်ဝင်တာဆိုတော့ ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်ငန်းအကြောင်း သိပ်မသိသေးဘူး။ မေးရမှာပေါ့။ ကျမတို့ဆိုဒ်မှာ အင်ဂျင်နီယာရှိပါတယ်။ သူကလည်း အခုမှ ကျောင်းဆင်းပါပဲ။ စာရင်းကိုင် မိန်းကလေးတစ်ယောက်လည်း ရှိတယ်။ အစကတော့ စာရင်းကိုင်နှင့် ကျမအဆင်ပြေပါတယ်။ မောင်က တစ်ခါတစ်လေ ဆိုဒ်တွေ ပတ်ကြည့်တာတွေ့တော့ ကျမခေါ်ရမှာ ရှက်နေလို့ မခေါ်ဖြစ်ဘူး။ ကျမ သူ့ရှေ့က ခဏခဏ ဖြတ်ပြတာတောင် အရေးမလုပ်ဘူးလေ၊ ကျမက တိတ်တခိုး တဖက်သတ် ချစ်နေရတာလေ။ ကျမလည်း မနေနိုင်တော့ဘူး၊ အင်ဂျင်နီယာကို အကြောင်းပြပြီး ကန်ထရိုက်ကို အကူအညီတောင်းကာ ခေါ်လိုက်ရတော့တယ်။ ”ကျနော့ကို ခေါ်တယ်ဆိုလို့ပါ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ရုံးပေါ်တက်ပါဦး” “ဟုတ်ကဲ့ ဘာများမေးစရာရှိလဲဗျ” “ဟိုလေ.သံချောင်းတွေဆက်တဲ့စနစ်နှင့် တွက်ပုံတွက်နည်းပါ” “ဗျာ… ကျနော်က Drawing အကြောင်း မေးမလို့လားဆိုပြီး လာတာပါ” “အင်းးကျမက အခုလက်ထောက်မန်နေဂျာ နှင်းနှင်းပါ” “ဟုတ်ကဲ့” “ကျမက တွက်ချက်မှုတွေလည်း စစ်ရပါတယ်၊ ပစ္စည်းလည်း မှာရတယ်၊ ကျမနားမလည်ပဲ စစ်နေရင် ဘာမှအဓိပ္ပါယ်မရှိဘူးလေ၊ လုပ်ရသူလည်း စိတ်ညစ်ရတယ်၊ အဲဒါကြောင့် သင်ပေးပါလားရှင်” “အင်း..သံချောင်းဆက်တာတွေက spec ပေးထားပါတယ်ဗျ၊ မရှိရင် ရုံးလာတောင့်လှည့်ပါ။ သင်ပေးတာကျတော့ ချက်ချင်းမရနိုင်ဘူး၊ သူက အနည်းဆုံး တပါတ်လောက်ကြာပါမယ်” “ကျမတို့ကို သင်ပေးပါ” “သင်ပေးတာလည်းရပါတယ်.. ကျနော်က ရုံးထိုင်တယ်၊ ခေါင်းဆောင်က အမြဲမလာနိုင်လို့ ရုံးခွဲမှာ လောလောဆယ် ကျနော်တစ်ယောက်တည်းပဲ ရှိနေတယ်ဗျ” “ကျမ ရုံးလာခဲ့ရမလား” “ကျနော်တစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေတယ်၊ လာရင်လည်း နှစ်ယောက်လာပါ” ကျမ ဝမ်းသာသွားသလို မောင့်ကိုလည်း စိတ်က လေးစားသွားတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အလုပ်ထဲကို ရအောင်ခေါ်မယ် ချက်ချင်းပဲ သူဆီကိုသွားပြီး စာအုပ်တောင်းလိုက်ပြီး ရေလာမြောင်းပေး လုပ်ရတာပေါ့” “မငြိမ်းငြိမ်း ဒီမှာစာအုပ်တွေပါ” “ကျမကိုရှင်းပြပါဦး” သူက သံချောင်းဆက်နည်း သဘောတရားတွေကို အကြမ်းဖျဉ်းရှင်းပြတယ်။ ကျမသိချင်တာတွေ အများကြီးပါ။ သူ့အကြောင်းလည်း သိချင်တယ်၊ ဒီလိုနှင့်သူက အိမ်မပြန်ပဲ ရုံးမှာသူငယ်ချင်းတွေနှင့်နေတာ ကျမသိလိုက်ရတယ်။ သူစားတဲ့ထမင်းဆိုင်က ကျမတို့အနားမှာလေ။

ကျမ သူလာမှ ထမင်းစားထွက်တယ်၊ အဲသလိုလုပ်ရင်း စာရင်းကိုင်က ကျမကို မခေါ်မပြောနိုင် ဖြစ်လာတယ်။ ကျမရိပ်မိတယ်၊ သူလည်း မောင့်ကိုကြိုက်နေတာ၊ ကျမက လက်ဦးမှုယူတယ်ဆိုပြီး မကျေနပ်တာလေ။ ကျမတို့ရုံးဖက်ကို မောင်ရောက်ရင် သူ့ရန်လည်း ကြောက်ရတာမို့ နောက်ဆို မောင့်ရုံးကိုပဲ ကျမသွားတယ်။ သူတစ်ယောက်ထဲရှိနေရင် ကျမက အခန်းတွေဘာတွေ ရှင်းပေးပါတယ်။ ဒီလိုနှင့်ရေလာမြောင်းပေးလုပ်ရင်း ကျမကို မောင်က ချစ်စကားကြိုက်စကား ပြောလာတယ်။ ကျမ အရမ်းဝမ်းသာသွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ချက်ချင်း အဖြေမပေးလိုက်ဘူး၊ တပတ်ကြာတော့ ရွေတိဂုံဘုရားကို ချိန်းတယ်။ တနင်္ဂနွေနေ့ပေါ့။ သူရော ကျမရော အလုပ်ပိတ်တယ်။ ဘုရားဖူးပြီးတော့ “မောင်” “ကျနော့်ကို ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်” “မောင်လို့” “ဟာ ဝမ်းသာလိုက်တာဗျာ” “ခစ်..ခစ်..ခစ်” “ကျနော့ကို ချစ်တာပေါ့နှော်” “ဟွန်း..ချစ်လို့ပဲ မောင်လို့ခေါ်တာ” သူကျမကို ဖက်မလို့ကြံတယ်။ “မောင် ဘုရားပေါ်မှာနော်” “အော်..ဟုတ်ကဲ့၊ ဟုတ်ကဲ့” “ကဲ ပြန်မယ်လေမောင်” “မ..ကျနော်ရုံးကို လိုက်ခဲ့ပါလား” “မသွားချင်ပါဘူး” “မောင့်တပည့်တွေ ရောက်နေပါတယ် မရဲ့၊ သူတို့ကို ဝက်သာတုတ်ထိုး လုပ်ခိုင်းထားတယ်၊ တပည့်တစ်ယောက်က အချဉ်ရည်စပ်တာ တော်တယ်။ ဝက်ကလီစာ တခြမ်းလာပို့ထားတယ်။” “အယ်အများကြီးပါလား” “ဟုတ်တယ်၊ တပည့်ထဲမှာ ဝက်သားဒိုင်လည်း ရှိတယ်” “ဝက်သတ်တဲ့လူတွေနဲ့လည်း ပေါင်းတာလားမောင်” “အင်း ခင်နေကြတာ” “လိုက်ခဲ့မယ်လေ” အဲဒီနေ့က မောင့်ဆီမှာပဲ ထမင်းစားဖြစ်တယ်၊ ဝက်သားအိုးက အကြီးကြီး သူ့သူငယ်ချင်းတွေလည်း လာကြတယ်၊ ပျော်စရာကောင်းလိုက်တာရှင်၊ နောက်ရက်တွေလည်း သူက ကျမဆီလာတယ်၊ အဆောင်ပြန်လည်း လိုက်ပို့တယ်။ ကျမက နောက်ဆို မောင့်ကို အလုပ်ထဲမလာခိုင်းဘူး၊ ဟိုကောင်မကလည်း ရေလာမြောင်းပေးလုပ်တယ်။ မောင့်လို ငယ်ရွယ်တဲ့သူက ပါသွားမှာလေ။ ကျမပဲ မောင့်ဆီသွားဖြစ်တာ၊ မောင်ဆီရောက်ရင် မောင်ကနမ်းတယ်။ ကျမလည်း တုန့်ပြန်နမ်းတယ်။

ကျမက ရည်းစားထားဖူးတာမို့ မောင့်ထက်တောင် နမ်းတာကျွမ်းသေးတယ်။ အတွေ့အကြုံရှိလို့ ကျမလေ ဘော်လီကို ကြယ်သီးသာမက တွယ်ချိတ်ကို အတွင်းက ထိုးထားတာ၊ ချက်ချင်းဖြုတ်မရအောင်ပေါ့။ တနေ့တော့ တနင်္ဂနွေနေ့ မောင့်ဆီသွားလိုက်တယ်။ မောင်က အဝတ်တွေလျှော်နေတာလေ၊ ပုဆိုးရေစိုကြီးနှင့်ပေါ့။ “မောင် အဝတ်တွေ လျှော်နေတာလား” “ဟုတ်တယ် မ” “မ လျှော်ပေးမယ်လေ” “မလုပ်ပါနဲ့ မရယ်၊ မအဝတ်အစားတွေ စိုကုန်ပါ့မယ်” “ရပါတယ်..မောင်၊ မောင့်လုံချည်တစ်ထည်နှင့် အင်္ကျီတစ်ထည်ပေး၊ လဲဝတ်လိုက်မယ်” “ဟာ ရပါတယ် မ” ကျမက မောင့်ပုဆိုးအဟောင်းတစ်ထည် ယူဝတ်လိုက်ပြီး၊ အင်္ကျီကို ခေါင်းပေါ်က ချွတ်လိုက်တယ်။ မောင် နေက်ကနေ ကျမကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။ “အာ… မောင်ဘာလုပ်တာလဲ” “မောင်.. မကိုအရမ်းချစ်တယ်ဗျာ” ကျမကိုဖက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့ နမ်းတယ်။ ကျမရင်ထဲ ဒီစကားလေးကြားရတာကို လှိုက်ပြီး ခံစားလိုက်ရတယ်။ ကျမနှုတ်ခမ်းကို လာနမ်းတော့ ကျမလည်း ပြန်နမ်းတယ်။ မောင်က နမ်းရင်းနှင့် ကျမဘော်လီကို ဖြုတ်ဖို့ ကြိုးစာတယ်လေ၊ ဘယ်လိုမှဖြုတ်မရဘူး။ “မ..မောင် ချိုစို့ချင်တယ်ကွာ” “အာ…. မောင်ကလည်း” “လုပ်ပါ၊ မောင်ချွတ်မရလို့” ကျမပဲ ချွတ်ပေးလိုက်ရတယ်ရှင်။ သူက သူ့ကုတင်နားခေါ်ကာ ကျမကို ထိုင်ခိုင်းတယ်။ ကျမလည်း ထိုင်လိုက်တော့ မောင်က ကျမအပေါ်ကနေ နို့စို့တယ်။ “လှလိုက်တာမရယ်၊ နို့သီးခေါင်းလေးက နီရဲနေတာပဲဗျာ” “အာ..မောင်လည်းရှက်စရာကြီး” “မောင်က တကယ်ပြောတာ နိုင်ငံခြားမင်းသမီးတွေလို ဝိုင်းစက်ပြီး မာမာလေး” “ဟာကွာ မောင်” အဲလိုပြောလေ ရင်တွေခုန်လေပါပဲ။ “ပြွတ်…ပြွတ်..ပြွတ်” “အာ့မောင်ရယ် ဖြေးဖြေးစို့ပါကွယ်” နို့စို့ခံရယုံနှင့် ကျမတကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖုလေးတွေပါ ထလာတယ်။ “ပြွတ်..ပြွတ်.ပလပ်..ပလပ်” “အာ့..အင့်ဟင်းးဟင်းးးမောင်ရယ်” မောင်လေ နို့စို့ယုံစို့တာ မဟုတ်ဘူး၊ နို့သီးခေါင်းတွေကိုပါ လျှာဖျားနဲ့ ယက်တာလေ။ နို့အုံကြီးတွေကိုပါ ယက်လိုက် စို့လိုက်လုပ်တာ။ ကျမမှာ ပိပိထဲက အရည်ကြည်တွေ ထွက်လာတယ်။

သူလေ နို့စို့ရင်း ကျမဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးကို ခြေထောက်နှင့် ညှပ်ပြီးဆွဲချွတ်တယ်။ “အာ..မောင်မလုပ်နဲ့လေ” “မ… ဘာကြောက်နေတာလဲ၊ မောင်နှင့်မ လက်ထပ်မှာပဲ” “မောင်က တကယ်လက်ထပ်မှာလား” “ချစ်သူထားတာ လက်ထပ်မလို့ပေါ့ မရယ်” ကျမရင်ထဲမှာ တကယ်ပဲ ပျော်သွားတယ်။ လက်ထပ်မယ်ဆိုမှတော့ ကျမ ဘာပူစရာလိုတော့လဲ။ ကျမအပျိုစင်ဘဝကို မောင့်တွက် စွန့်လွတ်ရဲတယ်လေ၊ မောင်လုပ်ချင်တာကို မတွန့်မတိုပဲ ခွင့်ပြုလိုက်တော့တယ်။ မောင်လေ ကျမပင်တီကို ချွတ်မယ်လုပ်တော့၊ “မောင်မလုပ်နဲ့ မချွတ်ပေးမယ်” ကျမလေ ပင်တီထဲမှာ အရည်တွေ စိုရွှဲပြီးနေမှာကို သိတယ်၊ မောင်သိသွားရင် ရှက်လွန်းလို့ မောင့်မျက်နှာကို ကြည့်ရဲမှာ မဟုတ်ဘူးလေ။ အဲဒီတော့ ပင်တီကိုချွတ်ပြီး အိပ်ရာအောက် လုံးထွေးပြီး သွင်းလိုက်တော့တယ်။ ပြီးတော့ ကျမအိပ်ရာပေါ် ပြန်လှဲလိုက်တာပေါ့ရှင်။ မောင်က နို့စို့ရင်းနှင့် သူ့လုံချည်ကို ချွတ်ချတယ်။ အမလေး နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး၊ လုံးပတ် နှစ်လက်မလောက်ရှိတယ်။ အရှည်က ခြောက်လက်မကျော်လောက် ရှိတယ်ရှင်၊ တွေးပြီး လန့်သလို ရင်ခုန်သလိုကြီး ဖြစ်နေတယ်။ “မ.. ကိုင့်ကြည့်ပါဦး” “ဟင့်အင်း ရှက်တယ်” “ကိုင်ကြည့်ပေးပါ” ကျမလည်း ကိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။ ပူနွေးနွေးလေး၊ ထိပ်ဝမှာလည်း အရည်တွေစိုနေတာ။ မောင်က ကျမလက်ကိုကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်လိုက်သေးတယ်။ “မ…. အဲဒါဂွင်းတိုက်တာလို့ ခေါ်တယ်” “သိသားပဲ” “ဟင်ဘယ်လိုလုပ်သိလဲ” “ကောင်လေးတွေ ပြောပြောနေတာပဲ” “ဟာဒါဆို… မှုတ်ပေးတာလည်း သိတာပေါ့နော်” “သိတာပေါ့ အပြာကားတွေ ကြည့်ဖူးတာပဲ” “မ..မောင့်ကို မှုတ်ပေးပါလား” “လုပ်ချင်ပါဘူး” “မောင်အရင်လုပ်ပေးမယ်ကွာ၊ ပြီးတော့ မအလှည့်ပေါ့” “မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ရယ် မရှက်တယ်” “ရှက်စရာဘာလိုလဲ.. မရယ်၊ ဒါရှက်စရာမှ မဟုတ်တာ” ပြောသာပြောရတယ် လီးမြင်ကတည်းက စိတ်ကတမျိုးကြီး ဖြစ်နေတာလေ။ လူတွေပြောတဲ့ ကာမစိတ်ပေါ့၊ ချစ်သူနှစ်ယောက်က လူမရှိတဲ့နေရာမှာ နှစ်ယောက်ချင်းလည်း တွေ့နေတာဆိုတော့ စိတ်ထဲမှာ အရမ်းဖြစ်နေတာ။

နို့စို့လိုက်ကတည်းက မောင့်ဖက်လုံးလုံးပါသွားတာလေ။ မောင်က ပြောလည်းပြော လုပ်လည်းလုပ်မယ်ဆိုတော့ ကျမအမှုတ်မခံရဲဘူး။ “မောင်..မကိုလုပ်မပေးနှင့် မကညစ်ပတ်နေမှာ ရေမဆေးရသေးဘူး၊ နောက်မှလုပ်ပေးမယ်၊သိလား” “အင်း.. ဒါဆို မောင်လုပ်တော့မယ်နော်” “အင်း” မောင်က ကျမပေါင်ကြားထဲဝင်လာပြီး ကျမပေါင်ကိုမြှောက်ကာ ကားလိုက်တော့ ကျမလည်း အလိုက်သင့်လေး လုပ်ပေးလိုက်တယ်ရှင်။ မောင်က လီးကြီးကိုင်ပြီး ကျမပိပိအကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် ပွတ်တိုက်တယ်။ အရည်တွေထွက်နေတဲ့ ကျမပိပိမှာ ကျင်ကနဲဖြစ်သွားတော့ ကျမတွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ “အ.အဟင့်.ဟင့်” လီးကပြွတ်ကနဲ ဝင်လာတယ်။ အကြပ်ကြီးမဟုတ်ပါဘူး။ အဲလောက်အရည်တွေ ထွက်ပြီးချောနေတာ။ အထဲနည်းနည်းရောက်မှ တင်းကနဲဖြစ်သွားတာလေ။ “ဗျစ်…ဗျစ်……ဗျစ်” လီးဝင်လာကတည်းက အာခြောက်သလို၊ ရင်တွေလည်း တဒိန်းဒိန်းခုန်နေတာ၊ တံတွေးကိုချည်း မြိုချနေရတယ်၊ စိတ်ထဲမှာ အလိုလို ညည်းချင်နေတာ၊ ထိန်းထားလေ၊ ပိုဖြစ်လေနှင့် ကျမနောက်တော့ အလိုလိုညည်းမိလာတယ်။ “အင့်..ဟင်းးဟင်းးးးမောင်” “ဗျစ်…ဗျစ်……ဖောက်” “အာ့…..အိုးမောင်..ကျွတ်..ကျွတ်” လီးကြီးက ပိပိထဲတိုးဝင်လာတယ်။ “အမလေးးလေး… မောင်.နာတယ်” ”မ.. နာသွားလား” မောင်ကဆက်မသွင်းပဲ ရပ်ပြီးပြောတယ်။ နာပေမယ့် နာတာကို တဏှာကနိုင်သွားခဲ့ပြီလေ။ “အ… ရတယ်မောင်” မောင်က ကျမနို့ကိုစို့ပြီး ရှေ့မတိုးပဲ လုပ်နေတာ။ ပိပိထဲ ပူနွေးနွေးလီးက သပ်လျှိုထားသလို ခံစားရပြီး နို့စို့ခံရတဲ့အခါ ကျမစိတ်ထဲမှာ လိုးတာပဲ တောင့်တလာပြီး ညည်းမိတယ်လေ။ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” ကလေးတစ်ယောက်လို ကျမချိူချိုတွေကို စို့တယ်။ “အာ့…..အင်းးဟင့်..ဟင့်မောင်… မ နေရခက်တယ်.အာ့ရှီး..” မောင်လေ နို့စို့ရင်း အဆုံးထိသွင်းလိုက်တယ်။

“ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဖတ်” “အာ့…ရှိး..ရှီး…အားးးးး” လီးကို အဆုံးထိသွင်းပြီးတော့မှ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ကို မောင် မြန်မြန်လေး လုပ်တော့တယ်။ “ဗျစ်…ဗျစ်…ဗျစ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖန်းး” “အာ့..အင့်ဟင်းးးးဟင်းးး” “ဇွိ..ဗျိ..ဗျစ်..ဘွတ်..ဖန်းးး” “အင်းးဟင်းးးဟင်းးး” ပြောပြလို့မရတဲ့ ခံစားမှုတွေက တိုးလို့သာလာတယ်။ ကောင်းလိုက်တာ၊ ဒါပေမယ့် ပြောလို့ မဖြစ်ဘူးလေ၊ ညည်းလို့သာ နေတော့တယ်။ မောင်လေ ပထမတော့ နောက်ကနေ လုပ်နေရာက ကျမပေါင်တွေကို ရှေ့တွန်းပြီး လက်ထောက်ကာ ခြေဆန့်လို့ အပေါ်ကနေဖိပြီး လုပ်လာတယ်။ တချက်ဆောင့်တိုင်း အရမ်းကိုဇိမ်တွေ့တယ်။ သူ့ဆီးခုံနှင့်ထိတိုင်း ကျမမှာ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ဖြစ်လာတယ်။ စိတ်ထဲမှာ တစ်ခုခုလိုနေရာက အလိုဆန္ဒပြည့်လာသလို ခံစားလာရတယ်။ “အင့်ဟင်းးဟင်းးး” အဲလိုဖြစ်လာလေ ကျမအသံ ပိုထွက်လေပဲ။ ”ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဖန်း..ဖန်းး ” ကျမအသံ ပိုထွက်လေ မောင်က ပိုပြီးကြမ်းလေ။ “အာ့..ရှီးးးရှီးး.အားးး” ကျမစိတ်ထဲ တင်းကျပ်နေတာတွေ ပြေလျော့သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ပိပိထဲမှာလည်း လှုပ်ရှားလာပြီး ဖင်ထဲက ညစ်လာသလိုဖြစ်ပြီး ဖင်ဝလည်း ပွစိပွစိဖြစ်လာတော့တယ်။ နောက်တော့ ပိပိထဲက အရည်တွေ ထွက်သွားတော့တယ်၊ ကျမပြီးသွားပေမယ့် မောင်က ဆက်လုပ်နေတော့ ကျမလည်း ငြိမ်နေရတာပေါ့။ သိပ်မကြာဘူး “အား..ဟင်းးးးး” ဆိုပြီး ပိပိထဲအရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ကာမှ ကျမလည်း လန့်သွားတော့တယ်။ မောင်က ရပ်လိုက်ပြီး ကျမဘေးနားမှာအိပ်ပြီး ကျမကိုဖက်ကာ အမောဖြေနေတယ်။ ပြီးမှ “မ..အဆင်ပြေလား” “အင်းး.. မပြေဘူး” “ဟင်… ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ဟိုလေ..ဗိုက်ကြီးမှာ ကြောက်တယ်” “မကြောက်နဲ့ မောင်ဆေးဝယ်ပေးမယ်” “အင်းးးး” “ခဏနော်.. မောင်ဆေးသွားဝယ်လိုက်ဦးမယ်”ဆိုပြီး ထွက်သွားတော့ ကျမလည်း ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရတယ်။ ရေဆေးတော့ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းဖြစ်နေတာရယ်၊ တင်ပါးနှင့်ခါးတွေက အောင့်သလို ပေါင်တွေလည်း အောင့်နေတာကြောင့် မောင့်အဝတ်တောင် မလျှော်ဖြစ်တော့ဘူး။ ကိုယ့်အဝတ်အစားတွေပဲ ပြန်ဝတ်ပြီး မောင့်ကိုစောင့်ရတယ်။ မောင်ပြန်လာတော့ အချိုရည်ဗူးနှင့် မုန့်တွေဝယ်လာတယ်လေ။

“ရော့..မ… ဒီမှာဆေး” “ဘာဆေးလဲ မောင်” “အီးဇီးတူးတဲ့..မ” “ဆေးက နှစ်လုံးတောင်” “ဟုတ်တယ် မ” “ဆယ်ယ့်နှစ်နာရီခြား သောက်ရတယ်၊ အခုသောက်လိုက်နှော်” “မောင်ဒီဆေးက ဘာပြသနာမှမရှိဘူးနှော်” “မရှိဘူးမ၊ ဒါပေမယ့် အမြဲတော့ သောက်မရဘူး ပြောတယ်” “အင်း” “ညကျရင်လည်း သောက်ဖို့ မမေ့နဲ့ဦး” “အင်းပါမောင်ရဲ့… ဒါနဲ့မောင်.. မောင်တို့ယောက်ျားလေးတွေက အပျိုအအိုက မြင်တာနှင့် သိတယ်ဆို” “ဘယ်သူပြောလို့လည်း” “ပြောသံကြားဖူးတာ” “မြင်ရုံနှင့်တော့ မသိနိုင်ဘူး” “လမ်းလျှောက်ရင်ကော သိနိုင်လားဟင်” “မောင်တော့ မခွဲခြားတတ်ဘူး” “ပြောပြပါဦးမောင်၊ မ လမ်းတောင် မလျှောက်ရဲဘူး” “မသိနိုင်ပါဘူးဗျာ” “တကယ်နော်” “ဟုတ်ပါတယ်ဆို” “မ ပြန်တော့မယ်” “မောင်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ” “မပို့နဲ့မောင် အတူတူမသွားရဲဘူး” “ပြီးတာပဲ” ကျမ အဆောင်ကို ပြန်လာလိုက်တယ်။ လမ်းမှာလည်း စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေနှင့်ပေါ့။ တချိန်လုံးလည်း မောင်နှင့်ဖြစ်ပျက်သမျှပဲ မြင်ယောင်နေတယ်။ လုပ်တာကိုင်တာတွေကလည်း အလွဲလွဲအမှားမှားပေါ့။ လုပ်ရင်းနှင့်ငေးငိုင်နေလို့ အတူနေ အမကြီးကတောင် ပြောနေသေးတယ်။ ညဆယ်နာရီလောက်တော့ ဆေးထပ်သောက်လိုက်တယ်။ မနက်ကျတော့ ဓမ္မတာလာတယ် နည်းနည်းပေါ့။ ကျမ ကြောက်လိုက်တာရှင်၊ လာရက်မဟုတ်ပဲ လာတယ်လေ။ နောက်တရက် မောင်နှင့်တွေ့တော့ ကျမရှက်နေတာ။ မောင်ကတော့ အေးအေး ဆေးဆေးပဲ။ “မ..ဘာထူးခြားလဲ” “အချိန်အခါမဟုတ်ပဲ မိုးရွာတယ်မောင်” “ဟင်… သြော်ဟုတ်လား၊ မောင်ပြောဖို့ မေ့သွားတာမ” “စာထဲမှာရေးထားတယ်၊ အဲဒါဆို မစိုးရိမ်တော့နဲ့” “အင်း..မစိုးရိမ်တော့ဘူး” နောက်တပတ်တနင်္ဂနွေ မောင်ထပ်ချိန်းတယ် ကျမလည်း သွားလိုက်တယ် ကျမသိပ်မကြောက်တော့ဘူး။ ပထမတစ်ကြိမ်ပြီးပြီလေ နောက်ပြီး ကာမအရသာကိုလည်း သိသွားပြီ။ နေ့လည်ထမင်းစားပြီး မောင့်ဆီကို သွားလိုက်တယ်။ မောင်က အခန်းဝက စောင့်ပြီးခေါ်တယ်။ ကျမအဝတ်အစား အပိုထည့်သွားထားလို့ အခန်းထဲရောက်တော့ “မောင်ခဏနော်….. မ အဝတ်အစားတွေ လဲလိုက်ဦးမယ်” “သွားလေ..မ” ကျမလည်း ရေချိုးခန်းဝင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး အဝတ်အစားလဲပြီး ထွက်ခဲ့တယ်” “လာလေ…မ” “မောင်ကလည်းကွာ.. စကားလေးဘာလေး ပြောပါရစေအုံး” “အာ…. မကလည်း.အိပ်ရာထဲမှာ ပြောရအောင်နော်” “ဟင်း..ပြီးရင် လုပ်အုံးမှာ မသိတာကျနေတာပဲ” “ဟင်းးးးဟင်းးးးးး.. မ ဟိုတနေ့က သွားရလာရ အဆင်ပြောလား” “ပြေတယ်” မောင်က ပြောရင်းဆိုရင်း ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ သူ့လီးကကြီးက ထောင်နေပြီ။

“မ.. ကိုင်ပေးဦးလေ” “လူဆိုးလေးကွာ၊ ဒါကြီးပဲ ကိုင်ခိုင်းနေတယ်” ကျမလည်း သူ့ဟာကြီးကိုပဲ ကိုင်ကြည့်ချင်နေတာမို့ ကိုင်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒါကြီး ကိုင်လိုက်တာနဲ့ စိတ်က တမျိုးဖြစ်လာပြီး ဂွင်းပါ ထုလိုက်သေးတယ်။ မောင်က ကျမကိုနမ်းပြီး နှုတ်ခမ်းကိုပါ စုပ်လိုက်တော့၊ စိတ်ထဲမှာ လုပ်ချင်တဲ့ဆန္ဒက တဖြေးဖြေး နိုးထလာတာပေါ့။ မောင့်က နမ်းနေရင်း နို့ကိုပါ ပွတ်သပ်ပေးတော့ အလိုးခံချင်တဲ့စိတ်က ပိုပြီးထကြွလာတာပေါ့ရှင်။ ကျမကလည်း အဝတ်စားလဲကတည်းက အတွင်းခံတွေ ချွတ်ထားခဲ့တာလေ။ “မ” “ဟင်..” “မောင့်ကို မှုတ်ပေးပါလား” “မောင်က ပူလို့လား ယပ်ခပ်ပေးမယ်လေ” “အာ… မကလည်း မောင့်လီးကို ပြောတာ” “အော် အင်းအင်း… မှုတ်ပေးမယ်” “ဖူး..ဖူး..ဖူး” “အာ..မ..နော်” “ခစ်….ခစ်..ခစ်” ကျမ သိရဲ့သားနှင့် မောင့်ကို နောက်နေတာလေ။ ကျမရယ်လိုက်ပြီးမှ မောင့်လီးကို ငုံစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ “ပြွတ်..ပြွတ်” “အားး..မ..ရယ် ကောင်းလိုက်တာ” မောင်က ကောင်းတယ်ဆိုတော့ ပိုကောင်းအောင်လို့ ကျမသူ့ဒစ်ကလေးကို လျှာဖျားနှင့်ယက်လိုက်တယ်။ “ပလပ်..ပလပ်” “အားး..ရှီး..ရှီးးး.ကောင်းလိုက်တာဗျာ” ကျမ အားတက်လာပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် မြန်မြန်လေး လုပ်ပစ်လိုက်တော့တယ်။ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အားးး… အာ့..အဟင်းးဟင်းကောင်းလိုက်တာ…မရယ်” သူ့လီးစုပ်ရင်း ကျမပိပိထဲက အရည်တွေ ထွက်လာတော့တယ်။ “မ..တော်ပြီ.. တော်ကြာ မောင်မလုပ်လိုက်ရပဲ နေမယ်” “ရပြီပေါ့၊ ကျေနပ်သွားပြီလား” “အင်းး.. မ..အိပ်လိုက်ပါလား” ကျမလည်း အိပ်လိုက်တယ်။ ကျမအိပ်တော့ မောင်ကနို့စိုးပေးတယ်။ ကျမက ကာမဆိပ်တက်နေပြီလေ ညည်းမိတာပေါ့။ မောင်က နို့ဝန်းဘေးသားတွေကိုလည်း လျှာနှင့်ယက်တယ်၊ နို့တွေကိုလည်း စို့တယ်။ ကျမနို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင်ထတဲ့အထိ မောင်က ကျမနို့ကို စို့လိုက်တယ်။ ကျမပိပိတစ်ခုလုံးလည်း ရွှဲနေပါပြီ။ မောင်က နို့စို့ရင်း ပိပိကိုပါ နှိုက်နေသေးတယ်။ အစေ့လေးကို ပွတ်ပေးတော့ ကျမမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်သွားရတယ်။

မောင်က ကျမပိပိကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်တယ်။ “အာ့.. မောင်ဘုန်းနိမ့်မယ် မလုပ်နဲ့” “လုပ်မှာပဲ… လက်စားချေတာ” “မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ရယ်” “ပြွတ်..ပလပ်” “အာ့..အိုး…” တားနေတဲ့ကြားက မောင်က ကျမပိပိကို လျှာနှင့် အပြားလိုက် ယက်ပေးတယ်။ “အာ့..မောင်တော်ပါတော့နော်” “ပလပ် ပလပ်” “အာ့..အင်းးဟင်းးးးးးး” တားနေသည့်ကြားထဲက ကျမပိပိထဲ သူ့လျှာကြီးထိုးပြီး မွှေလိုက်တာ၊ ဒီအရသာကတစ်မျိုးပဲ စိတ်တွေဆူဝေလာသလို ခံစားရတယ်လေ။ “အားလားးလားးမောင်ရယ်” “ပလပ်..ပလပ်..ပလောက်” “အာ့..အင်း..ဟင်းးးးဟင်းးးးးး” ကျမ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး ညည်းလိုက်မိတယ်။ မောင်က ကျမအစေ့ကို လျှာနှင့်ဖိသိပ်လိုက် ကလော်လိုက်နှင့်မို့ ကျမလည်း အရမ်းကို စိတ်က ကြွတက်လာတော့တယ်။ ခါးကလည်း အိပ်ရာပေါ်က ကြွတက်နေတာပေါ့။ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အား..အီး..အိုး..ကျွတ်…..ကျွတ်… အားးအင်းးးးဟင်းးးး” လူတစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားတော့တယ်။ “အားးတော်ပြီမောင်” “ဘုန်း” အိပ်ရာခင်းပေါ် ကျမခါး ပြန်ကျသွားတယ်။ တကိုယ်လုံး တုန်သွားပြီး လွတ်ထွက်သွားသလို ကာမစိတ်က အရမ်းပြင်းပြလာတယ်။ “အား… မောင်ရယ်… လုပ်ပါတော့လား မောင်ရယ်” “အဲဒါဆို မောင်လုပ်တော့မယ်နော်” “လုပ်တော့” မောင်လေ ကျမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပူးကပ်ပြီး ကျမရင်ဘတ်နှင့် ထိလုနီးပါး ကွေးတင်တယ်။ ကျမထင်တယ် အဲလိုပုံဆိုရင် ကျမပိပိ နောက်မှာ ပြူးထွက်နေလောက်တယ်။ မောင်က အပေါ်ကခွပြီး ကျမပိပိထဲ လီးထိုးထည့်တယ်။ “ပြွတ်.ပလွတ်.” “အာ့.. မောင်ကျပ်တယ်” “ကျပ်မှာပေါ့ မောင်က ပေါင်ကိုစေ့ပြီး ပူးထားတာကိုး” “ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်” “အာ့..အင့်ဟင့်..ဟင့်.မောင်” “ဇွိ..ဗျိ..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်…ဘွတ်…. အင့်..ဟင့်..ဟင့်.အင့်” သူ့လီးက ကျပ်သပ်ပြီးဝင်လေ ကျမမှာ ပိုပြီးအရသာရှိလေ။ လီးကလည်း တဇွိဇွိ …တဖတ်ဖတ် တဘွတ်ဘွတ်ဝင်နေတာ ငါးမိနစ်လောက်မှာ ကျမအရသာတွေ အပြည့်ရပြီး တုန်တက်လာတယ်။ “အာ့ရှီးးရှီး..မောင်.မြန်မြန်..မ..ပြီးတော့မယ်” “ဇွိ.. ဗျိ..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်…ဘွတ်” “အာ့ရှီးးရှီးး….အား… ပြီးပြီမောင်….အား” “ဘွတ်..ဖန်း.ဖန်းးဖန်းးဖန်းးး” “အူး..အားးမောင်လဲ.. ပြီးတော့မယ်” “မောင်အထဲမှာ မပြီးနှင့် ဆေးထပ်မသောက်ချင်ဘူး” ကျမက ဟိုတရက်က ဆေးသောက်ပြီး ဓမ္မတာလာတာ ရက်ကမမှန်တော့တဲ့အတွက် ဆေးမသောက်ချင်ဘူးလေ။

“မ..ပါးစပ်ထဲပြီးချင်တယ်” “အာ… မောင်ကလည်းကွာ” “မောင်ဗီဒီယိုကားတွေမှာ မြင်ဖူးတယ်..မ” “မောင်ကလည်း အဆန်းတွေ လုပ်ပြန်ပြီ” “လုပ်ကြည့်ပါ မရဲ့” “အင်း..လုပ်ကြည့်ပေါ့” မောင်က ကျမရင်ဘတ်ပေါ်ခွပြီး ပါးစပ်ထဲ လီးထည့်တော့ ကျမက စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အဲဒါကို မောင်ကအားမရပဲ ကျမပါးစပ်ထဲ လိုးတော့တယ်။ နှစ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ သုတ်တွေ ပန်းထွက်လာတယ်။ “အော့..ဝေါ့” အရသာတစ်မျိးကြီးနှင့် စူးရှပြီး အနံပြင်းတဲ့အတွက် ကျမအော့အန်မိပြီး အိပ်ရာဘေး ထွေးထုတ်လိုက်ရတော့တယ်။ “မောင်.ထကွာ…မ အန်ချင်လို့” မောင်ထပေးတော့ ကျမလည်း ရေချိုးခန်းမှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး အန်တော့ မောင်က ကျမကျောကို နှိပ်ပေးတယ်လေ။ နောက်တော့ ရေခပ်ပေးတော့ ကျမ ပလုတ်ကျင်းပြီး ပါးစပ်ကို ဆေးလိုက်ရတယ်။ လူလည်း ချွေးတွေပြန်ကုန်တာပေါ့ရှင်။ အဲဒီကစပြီး မောင်က ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးတော့ပေမယ့် နောက်တစ်မျိုး အဆန်းလုပ်ပြန်တယ်ရှင်။ “မ..နေလို့ကောင်းသွားပြီလား” “အင်း.. ကောင်းသွားပြီ” “မောင်က ထပ်လုပ်ချင်သေးတယ်” “တစ်ခါဆို တော်ရောပေါ့မောင်” “မောင်မှ မဝသေးတာ” “မောင်ကလည်း ဆိုးပြန်ပြီကွာ” “မ..ဆေးသောက်ရမှာ ကြောက်တယ်မောင်” “မ..ကဆေးမသောက်ချင်ဘူးပေါ့” “အင်း..အဝှာမမှန်ဘူးမောင်ရဲ့” “မောင်ကလည်း အဲဒီအထဲမပြီးရရင် အာသာမပြေဘူး..မ” “အဲဒါဆိုဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲမောင်… မ ပါးစပ်ထဲ ထည့်တော့ အန်ချင်တယ်” “မောင်..ကြားဖူးတာရှိတယ်..မ” “ပြောလေ” “တစ်ချို့မိန်းကလေးတွေက ဗိုက်မကြီးအောင်လို့… အဖုတ်ကို အလိုးမခံကြဘူးတဲ့” “ဟင်..ဟုတ်လား” “ဟုတ်တယ်မ… သူတို့က ဖင်ပဲအလုပ်ခံတာတဲ့” “ဟုတ်ပါ့မလားမောင်ရယ် အဲဒါဆိုနာမှာပေါ့” “အဝမှာပဲ နာတာတဲ့ အထဲရောက်ရင် မနာတော့ဘူးတဲ့” “လျှောက်ပြောနေတာ၊ ဝမ်းချူရင်တောင် နာတာ၊ အဲဒါက သေးသေးလေး မောင့်တို့ဟာတွေက အကြီးကြီး” “နောက်ပြီး အစသာနာတာတဲ့ နောက်ကျရင် မနာတော့ဘူးတဲ့” “မောင်ရယ်… ကွန်ဒွန်သာဝယ်ပါကွာ၊ ဖင်တော့ မလုပ်စေချင်ဘူး” “မကလည်း.. အလွာပါးပေမယ့်… ဘဝခြားသလို ခံစားရတယ် အဲဒါကြောင့် ကွန်ဒွန်မသုံးချင်ဘူး” “ရှေ့ပဲလုပ်ပါကွာ” “ကွန်ဒွန်မှ မရှိတာမရယ်၊” “အဲဒါဆိုလည်း နောက်မှလုပ်ပါမောင်” “အခုလုပ်ချင်တာ တစ်ခါလောက်တော့ ခွင့်ပြုပါလား..မရယ်” “ဟင်း…သိပ်ပြီး အဆန်းလုပ်ချင်တာပဲ၊ ပြီးရင် အစရှိတနောင်နောင်နှင့်. ဒါပဲလုပ်နေရင် မခက်ဘူးလား၊ မသိတာကျလို့” “လုပ်ပါမရယ်” “နာမှာ ကြောက်လို့ပါမောင်” “မကြောက်နှင့် မနာအောင်လုပ်ပါ့မယ်” “လူဆိုးလေးကွာ မရရအောင် တောင်းနေတော့တာပဲ” “လုပ်ပါ မရယ်” “ကဲ အဲလောက်လုပ်ချင်လည်း လုပ်..လုပ်” “ဟေး..ဒါမှ ချစ်မ” “ပြွတ်..ပြွတ်” လိုချင်တာရတော့ ကလေးလိုပဲ၊ ကျမပါးကို တရွှတ်ရွှတ် နမ်းတယ်။

ကျမလည်း မောင့်ကို အဲလိုမြင်ရတာ ပျော်တယ်။ သူက အလုပ်ထဲမှာသာ ရုပ်တည်ကြီးနှင့် လူကြီးယောင်ဆောင်တာ၊ အခု ကျမဆီကျတော့ ခလေးဆိုးကြီးလိုပဲ။ “မောင့်ကို စုပ်ပေးပါအုံး” “ဟွန့်..လုပ်ပြန်ပြီ” ကျမ မောင့်ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်ပြီး သူ့လီးကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ “ပြွတ်…ပြွတ်” “အဲဒါတွေကြောင့် မကိုအရမ်းချစ်နေတာ.. မောင့်တို့လက်ထပ်ပြီးရင်လည်း အဲလိုပဲ အမြဲအလိုလိုက်နော်” “မောင်သာ မကို အသက်ကြီးလို့ဆိုပြီး ပစ်မသွားနဲ့” “တသက်လုံး မပစ်ဘူး” “ပြောတာပဲ” “ဘုရားမှာ သစ္စာအတူတူဆိုမယ် မ” “ပြီးရော” “ကဲ..မ..ကုန်းပေး” ကျမလည်း ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ မောင်က ကျမဖင်ကို ခေါင်းလိမ်းဆီတွေ သုတ်နေတာ၊ ဖင်ကို ကိုင်ခံရတော့ ယားကျိကျိနဲ့ ဖြစ်နေတယ်။ လက်ချောင်းကို ဆီသုတ်ပြီး ဖင်ထဲကို ထည့်တယ်။ “ပလွတ်” “အာ့” လက်ကို ပြန်ထုတ်သွားတယ်၊ ဖင်ထဲကို ဆီထပ်သုတ်တယ်။ ပြီးတော့ ပြန်သွင်းတယ်။ “ပလွတ်” “အာ့” အခုအခေါက် ပိုပြီး လက်က အထဲဝင်လာတယ်။ ဒီတစ်ခါကျတော့ လက်ကို အဆုံးထိမနှုတ်ပဲ တဝက်လောက်ထားပြီး ဆီကိုအပေါ်က လောင်းချတယ်၊ ဆီကရွဲရွဲစိုနေတာပဲရှင်။ ဆီလောင်းချပြီးတာနှင့် လက်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် သွက်သွက်ကလေး လုပ်တယ်။ ကျမ ခံနိုင်ပြီ မနာတော့ဘူး။ ဒီအချိန် မောင်က လက်နှစ်ချောင်း ထပ်ထည့်တယ်။ “အာ့..မောင်..နာတယ်” မောင်လေ လက်နှစ်ချောင်းကို ကားလိုက်ပြီး ကျမဖင်ကိုဖြဲလိုက်တာ။ နောက်တော့ လက်နှစ်ချောင်းကြားက ဆီတွေဝင်လာတယ်။ တော်တော်မလွယ်တဲ့ မောင်၊ သူလုပ်ချင်တာကို မရမက အတင်းလုပ်ယူတယ်လေ။ ဆီထပ်ထည့်ပြီး လက်နှစ်ချောင်းကို အသွင်းအထုတ် လုပ်ပြန်တယ်။ ဖင်ကိုရှုံ့ထားရင် နာလို့ ကျမမှာ ရသလောက် လျှော့ထားရတယ်။ လက်အသွင်းအထုတ်လုပ်တာ မနာတော့ပဲ ကောင်းလာတယ်ရှင်။ ပိပိထဲကလည်း ရွစိရွစိဖြစ်နေတာပေါ့။ နောက်တော့ မောင်က လက်နှစ်ချောင်းလုံး ဆွဲထုတ်သွားပြီး ခဏနေတော့ ကျမတင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဖြဲပြီး လီးကို ထိုးထည့်တယ်။ “အာ့မောင်… ဖြေးဖြေးနော်” “ဟုတ်..မ” “ပြွတ်…ဗျစ်..ဗျစ်…” “အာ့..အင့်..ဟင်းးးးးးး” လီးက လက်ထက်ရှည်တော့ အောင့်လာတယ်။ မောင်က တဝက်ကျော်ကျော်လောက် ထည့်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်တယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ဖင်ကဇိမ်တွေ့လာတော့ ကျမလည်း ညည်းမိတယ်။ “ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်” “အိုး…အာ..အာ့အင်းဟင်းးးဟင်းးး” တဖြေးဖြေး လိုးရင်းနဲ့ မောင့်ဆီးခုံကြီးက ကျမတင်ပါးမှာ လာထိတော့ မောင့်လီးအဆုံး ဝင်သွားပြီဆိုတာ ကျမသိလိုက်တယ်။

“ဗျစ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖတ်..” ”အာ့..အင့်..ဟင်းးဟင်းးအာ့..ရှီးး..ရှီးး” ကျမဖင်ထဲမှာ ဇိမ်ရှိပြီး ပိပိထဲမှာ ပြီးချင်လာတယ်။ “အာ့.မောင်..မပြီးတော့မယ်” ”ဇွိ..ဗျစ်..ဗျစ်…ဇွပ်ဖတ်..ဖန်းဖန်း.ဖန်း” “အာ့..အားးးပြီးပြီ… ပြီးပြီမောင်…အားးးး” “အိုး.. မောင်လည်းပြီးပြီ.. အားးရှီးးးအားးး” မောင်လည်းပြီးတော့ ကျမလည်း အိမ်သာသွားရသလို မောင်လည်းပဲ ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရတော့တယ်။ ဒီလိုနဲ့ ကျမနှင့်မောင်ရဲ့ ချစ်သက်တမ်းက ခြောက်လကျော်လာတယ်။ မောင်ကတော့ ရှေ့ပေါက်လုပ်လိုက် နောက်ပေါက် လုပ်လိုက်ပေါ့။ ကျမကလည်း မောင့်ကိုချစ်လွန်းလို့ အမြဲအလိုလိုက်ခဲ့တယ်။ တစ်ရက်မှာ အဖေ လေဖြတ်ပြီး ဆုံးတယ်ဆိုလို့ ကျမမြို့ကို ပြန်သွားရတယ်။ မောင့်ကိုတောင် အသိမပေးနိုင်ဘူးလေ။ အိမ်မှာနာရေးအတွက် အလုပ်တွေရှုပ်ပြီး မောင့်ကိုသတိရပေမယ့် ဖုန်းဆက်ပြီး မပြောနိုင်ဘူး။ ရက်လည်တော့ မောင့်ဆီက အဆက်အသွယ်ရတယ်။ ကျမသူ့ကို ဖုန်းနံပါတ်ပေးမထားဘူး။ သူက ကျမတို့ရုံးက တောင်းပြီးဆက်တာ ကျမ မောင့်အသံကြားတော့ ငိုပစ်လိုက်တော့တယ်။ ကျမ မောင့်ကိုချစ်ပေမယ့် စွန့်လွတ်ရမယ့် အကြောင်းတရားပေါ်လာတယ်လေ။ အိမ်ရဲ့စီးပွားရေးက ကျမလုပ်ရတော့မယ် အကိုအကြီးဆုံးက ကျန်းမာရေးမကောင်းတော့ အိမ်ကကိစ္စအဝဝ ကျမအပေါ်ကျခဲ့ပြီ။ စားဝတ်နေရေးအတွက် ကျမအိမ်အလုပ်တွေ လုပ်ရမယ်။ အိမ်စီးပွားရေးက တံငါနှင့် လယ်ပဲရှိတယ်။ ကျမမောင့်ကို ကျမဘဝထဲ မခေါ်ရဲဘူး သူ့လိုလူအတွက် ကျမတို့မြို့မှာ အလုပ်မှမရှိဘူးလေ။ သူသာ ကျမနှင့်လက်ထပ်ရင် လယ်လုပ် တံငါလုပ်နဲ့ သူ့ပညာနှင့်လားလားမှ မအပ်စပ်ဘူး။ ကျမ သူ့ကိုလက်ထပ်ရင် ပညာသင်ပေးခဲ့တဲ့ သူ့မိဘတွေနှင့် ကျမတစ်သက်လုံး အဆင်ပြေမှာ မဟုတ်တဲ့အတွက် ကျမသူ့ကို့ စွန့်လွတ်ရတော့မယ်။ ကျမရင်နာနာနှင့်ပဲ ဆုံးဖြတ်ရပါတော့တယ်။ နောက်တရက် မောင်ဖုန်းဆက်ပြီး ကျမတို့အိမ်ကို လိုက်လာတယ်။ ကျမသူ့ကို ထွက်မတွေ့တော့ဘူး။ မေမေ့ကိုသာ တွေ့ခိုင်ပြီး ပြန်ခိုင်းလိုက်ရတယ်။ သူက တည်းခိုခန်းမှာ တည်းပြီး ကျမအဒေါ်အိမ်ကို ဖုန်းဆက်တယ်။ အဒေါ်တို့ကလည်း သဘောပေါက်တော့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ပဲ ဖြေကြတယ်။ သူကလည်း သူပြန်မယ့်အကြောင်း ပြောတယ်။ ကျမ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်ပြီး မောင်လေးကိုခေါ်ကာ အိမ်ကထွက်လာလိုက်တယ်။ ကားဂိတ်မှာ သူ့ကိုကျမတွေ့တယ်။ ကျမအဝေးကသာ မောင့်ကိုနောက်ဆုံးအနေနှင့် ကြည့်နေလိုက်တယ်။ ကားပေါ်တက်ပြီး ကားထွက်သွားမှ ကျမ အဲ့ဒီနေရာမှာ အားရအောင် ငိုပစ်လိုက်ပြီး အိမ်ကိုပြန်ခဲ့တယ်။ ချစ်သူနှစ်ဦးရဲ့ ချစ်ခြင်းတရားကို မိသားစုရဲ့အခြေအနေနှင့် ကျမလဲလိုက်တယ်ရှင်။ ကျမ တကယ်ချစ်ခဲ့ရသူဖြစ်လို့ ကျမဘယ်သူ့ကိုမှ လက်မထပ်တော့ပဲ အမေနှင့်ပဲ နေခဲ့တော့တယ်။…..ပြီး