မီးရဲ့နာမည်က ဆုမြတ်။ အသက်ကတော့ ၂၃နှစ်။ မန်နေဂျာလက်ထောက်။ မီးက နယ်ကပါ။ ရေကြည်ရာမြက်နုဆိုသလို အလုပ်ကိုင် ပေါများရာ ရန်ကုန်ရွေမြို့တော်ကြီးဆီသို့ တက်လှမ်းရာ ကိုကြီးနဲ့ ဆုံရတာ။ ကိုကြီးက မီးရဲ့အထက်လူကြီး မန်နေဂျာ။ ကိုကြီးလို့သာ ခေါ်တာပါ။ ခုဆို ကိုကြီးအသက်က ၄၀ ပြည့်ပြီ။ ချစ်လွန်းလို့ ကိုကြီးလို့ခေါ်တာ။ ကိုကြီး နာမည်က စိုးမိုးအောင် လူအေးလို့ပြောရင် မမှားဘူး။ အကြီးအကဲတေနဲ့ဆုံရင် သောက်ဖြစ်တာကလွဲလို့ အားလုံးရှင်းတယ်။ မီးရဲ့ ပထမဦးဆုံးဆိုတာထက်ပိုတဲ့ ကိုကြီး မီးရဲ့ အရာရာ ပထမဦးဆုံးသော ကိုကြီး။ အဲ့နေက အင်တာဗျူးတဲ့နေ ကိုကြီးနဲ့စဆုံရတဲ့နေ့ ကိုကြီးကို မကြည့်ရဲဘူး။ လက်ရှိမှာကိုယ့်ကို စီစစ်ကြီးကြပ် မေးခွန်းတေနဲ့ သက်မဲ့သူကြီးလေ။ ခေါင်းကိုသာ ငုံ့ထားရင်း မေးတဲ့မေးခွန်းတေကို တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ ဖြေနေရတဲ့ မီးကို မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိသွားတဲ့ ကိုကြီးလေ ဒီလိုနဲ့ မီးလဲ ကိုကြီးရဲ့ လက်ထောက် အဆင့်သို့ ရောက်ရှိနေပြီ။ ကိုကြီးဆီက ရိသဲ့သဲ့တို့ မထိတထိတို့ စကားတွေအပြုအမူတွေကို ယောင်လို့တောင် မရခဲ့ဘူး။ အနေတည်တယ် ပြောရင်ပြတ်တယ် လုပ်ရင် ရှင်းတယ်။ အခုရှုပ်မှ နောင်ရှင်း တခါတည်းလုပ်တယ်။ ဒါမဲ့ လက်အောက် ငယ်သားတေကို ကြည့်တယ်။ မနိုင်ဝန်မထမ်းခိုင်းဘူး။ ကိုယ့်မှာသာ ရေလာမြောင်းပေးရတာ အမော ကိုယ်တော်ချောက ခပ်တည်တည်။ တနေ့ ဆုံခဲ့ရတဲ့ တနေ့၊ သူနဲ ကိုယ်နဲ့ ဖူစာဆုံမယ့် နေ့လေးပေါ့။ သူ့ရဲ့မွေးနေမှာ သူဌေးက ကိုကြီးကို ဘောက်ဆူးအများကြီး လက်ဆောင်ပေးတယ်။ အာ့ကြောင့် ကိုကြီးက ကေတီဗွီ လိုက်ပို့ပေးတယ်။ လက်အောက်ငယ်သားတေနဲ့ ကိုကြီးဟာ အဲ့ညမှ သူငယ်ချင်း ဘော်ဒါတွေလို တသွေးတည်း တသားတည်းနဲ့ အရမ်းပျော်စရာ ကောင်းတဲ့ညပေါ့။ ကိုကြီးအတွက် တက်နိုင်သလော လက်ဆောင်ပေးမယ်ပေါ့။ ကိုယ်တွေ စီစဉ်ခဲ့ပေမဲ့ ကိုကြီး မယူခဲ့ဘူး။ လုံးဝလက်မခံဘူး သူပျော်ပျော်ရွင်ရွင်နဲ့ အားလုံးကို ဒကာခံကာ ပျော်ခဲ့တဲ့ည ဖြစ်သလို မီးနဲ့ကိုကြီးရဲ့ အချစ်ည ရင်ခုန်သံဆိုရင်လဲ မမှားပါဘူး။ အပျိုရည် ပျက်ခဲ့တဲ့ည၊ ငိုခဲ့ရတဲ့ည၊ ပျော်ခဲ့ရတဲ့ည။
အဲ့ညက ကိုကြီး မီးကို… အမြည်းကျွေးသည်။ ခေါင်းတခုလုံးချာချာလည် မူးနောက်ပြီး မျက်စိ၂လုံးဖွင့်လိုက်ရင်ပဲ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံး အရာရာဟာ အစိမ်းသက်သက် စိမ်းဖန့်ဖန့် ဆေးသားနဲ့ မျက်နှာကျက် အေးစိမ့်စိမ့် ရှိလှတဲ့ အဲကွန်းအခန်း?.. ဒါဆိုရင် ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ အိစက်ညက်ညောလှတဲ့ မွေ့ယာကြီးနဲ့ ခြုံထားတဲ့ စောင်ဖြူဖြူအကြီးကြီး ဇဝေဇဝါနဲ့ စဉ်းစားနေရင်းမှာပဲ မျက်လုံးအစုံပြူးကျယ်စွာဖြင့် စောင်လေးဟ၍ ပြန်စစ်ဆေးကြည့်တော့ သွားပြီ။ ထိန်းသိမ်းလာခဲ့တဲ့ သက်တမ်းတလျှောက် အပျိုစင်ဘဝကို ဆုံးရွူံးလိုက်ရပြီ။ တဆက်တည်း ဘေးကိုကြည့်တော့ ကိုကြီး မနိုးသေး အိပ်နေတုန်း။ ဘယ်လိုမေးရမလဲ ငါဘာဆက်လုပ်ရမလဲ။ ထမယ်အလုပ်မှာ ပေါင်ကြားမှ စပ်ဖျင်းဖျင်းဝေဒနာ စိုးရိမ်စိတ်က ငယ်ထိပ်ရောက်နေပြီ။ အပေါ်ပိုင်း အဝတ်စားရှိပေမဲ့ အောက်ပိုင်းမှာ ဘာမှမရှိတော့။ ကိုကြီး ညက မီးကို ကောင်းကောင်း လိုးထားတာပေါ့။ နှမျောမိသလို ဝမ်းနည်းဝမ်းသာ ဖြစ်နေရတယ်။ ဝမ်းနည်းတာက အပြည့်အဝ မခံစားခဲ့ရတာ ဝမ်းသာတာက ကိုကြီးကို မီးရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေးကိုပေးခဲ့ရလို့။ နှမျောတာကတော့ တသက်လုံးထိမ်းသိန်းခဲ့တဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေး ဆုံးရှုံးခဲ့ရလို့။ ဒါမဲ့ လောလောဆယ်မှာ တိုင်ပတ်နေတာက အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ စကတ် ရှာမရ။ ဘော်လီက ချိတ်တေပြုတ်နေသည်။ ဒါက ကိစ္စမရှိ ပေါင်ကြားကလဲ တောင့်တင်းတင်းနဲ့မို့ ရေချိုးချင်နေပြီ။ တော်သေးသည် ကိုကြီး မနိုးသေး။ မထူးတော့ပြီမို့ မျက်စိကစားကြည့်တော့ ရေချိုးခန်းဟုထင်ရသည့် အခန်းကိုတွေ့၍ စောင်ခြုံထဲမှ ထပြီး တန်းပြေးလာခဲ့တော့တယ်။ အခန်းတံခါးဖွင့်ပီး အခန်းထဲဝင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် အပေါ်မှာရှိသည့် အဝတ်များအားချွတ် ရေပန်းဖွင့်ပြီး တစိမ့်စိမ့် ချိုးပစ်နေတယ်။ သိမ့်ကနဲ လုပ်သွားတဲ့ အရှိန်ကြောင့် စိုးမိုးကို လှုပ်နိုးသလို ဆက်ခနဲ လန့်နိုးသွားတယ်။ ဘေးကိုကြည့်တော့ မီးမီးမရှိတော့ ရေသံလေး သဲ့သဲ့ကြားနေရတော့ ရေချိုးနေပြီဆိုတာ သိပြီ။ စိုးမိုးညက အဖြစ်ကိုပြန်စဉ်းစားရင်း ကျေနပ်စွာ ပြုံးမိနေတော့တယ်။ ညအချိန်အားဖြင့် ၁နာရီ ကျော်နေပြီမို့ သူ့ရဲ့ အာရဖတ်ကားကြီးဖြင့် တယောက်စီဝင်ပို့ရင်း နောက်ဆုံး မီးမီးကို ပို့ဖို့ ကျန်တော့တယ်။ မီးမီးကို သူကြိတ်ကြိုက်နေတာ။ ဒါပေမဲ့ သူ့စိတ်ကို ထိန်းခဲ့သည်။
ကိုယ်လဲ အောက်ခြေက တက်ခဲ့သည်မို့ ကိုယ့်ရဲ့ လက်အောက်ငယ်သားတေကို နိုင်ထက်စီးနင်း မလုပ်ချင်လိုပါ။ ဒါကြောင့် ဆန္ဒကို သိက္ခာဖြင့် ထိန်းခဲ့ရသည်။ မီးမီး အဆောင်နဲ့ မလှမ်းမကမ်းလေးမှာ ရပ်ပြီး ကာတံခါးဖွင့် မီးမီးကို နိုးကြည့်တော့ မီးမီး တော်တာ် များနေပြီ။ ခေါင်းမထောင်နိုင်တော့။ ကျနော် လက်ကလေးကိုင်ပြီး လှုပ်နိုးနေပေမဲ့ မီးမီးမနိုးတော့ ဘာတေပြောမှန်းလဲ မသိ။ ဒီပုံစံနဲ့ဆို မီးမီးကို ထားခဲ့လို့မဖြစ်တော့ သူ့အခန်းသို့သာ ခေါ်ခဲ့တော့တယ်။ စိုးမိုးနေသည့် တိုက်ခန်းကို ရောက်တော့ အချိန်ကား ၂နာရီကျော်ပြီ။ ကားကို ပါကင်ထိုးပြီး မီးမီးကို ကူ၍တွဲချကာ မီးမီး လက်တဖက်ကို သူ့ပခုံးပေါ်တင် ဟိုဘက်လက်ကို ဂျိုင်းအောက်ကနေသိုင်းပြီး ၃လွာသို့ တက်လာခဲ့ပြီး စိုးမိုးအခန်းရှေ့ရောက်တော့ မီးမီး ထိန်းမရတော့ ဘယ်ဘက်လက်က ဘောင်းဘီအိတ်ကို နှိုက်တော့ သော့က ဘောင်းဘီညာဘက် အိတ်ကပ်ထဲမှာ။ ညာဘက်မှာက မီးမီး ရှိနေတော့ မီးမီးကို နေရာပြောင်းပြီး သော့နှိုက်ရန်အတွက် စိုးမို့ ဘယ်ဘက်သို့ မီးမီးကို ပြောင်း ညာဘက်လက်က ညာဘက်အိတ်ထဲ နှိုက်နေချိန် မီးမီးက အငြိမ်မနေ မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှ မော့ကြည့်ပြီ “ကိုကြီး မီးကို ဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲ” လို့ တလုံးတည်းပြောပြီး မျက်လုံးပြန်မှိတ်ကာ ကျတော့်ကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော့် ရင်ထဲ ကုလားဘုရားပွဲ လှည့်သွားတယ်။ ခက်တာက အောက်က ညီတော်မောင်။ မစားရတာ တော်တော်ကြာပြီမို့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ၂ထပ်ခံထားတာတောင် အောက်က ကုန်းထလာတယ်။ မီးမီးရဲ့ ရင်သားအိအိလေးတေက ကျနော့်ကို ကျီစားနေသလိုလို ကျနော့်လီးက မာသထက် မာလာနေပြီ။ မီးမီးရဲ့ ဆီးခုံကို ထောက်နေပြီ။ မီးမီးကလဲ ငြိမ်ငြိမ်မနေ ဟိုလှုပ် ဒီလှုပ်ဆိုတော့ ဆွပေးနေသလို ဖြစ်နေသည်။ မြန်မြန် အခန်းသော့ကိုဖွင့်ပြီး အိပ်ယာထက် မီးမီးကို တင်လိုက်ပြီး စောင်သေချာ ခြုံပေးပြီး အအေးကို နည်းနည်း လျော့လိုက်တယ်။ စိုးမိုး မျက်နှာသစ် တကိုယ်ရည် သန့်ရှင်းပြီး ဘောင်းဘီ ဒူးကျလေးနဲ့ စပို့ရှပ် လက်တိုလေးဝတ်ပြီး စောင်တထည်ယူကာ ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ် နေရာယူပြီး မီးမှိတ်အိပ်မယ်အလုပ် မီးမီးထံမှ ညည်းသံကြားရပြီး ကျနော်လန့်နို့လာတယ်။ “ရေဆာတယ် ရေဆာတယ်” အော်နေတော့ ကျနော် မနေသာတော့ ရေခဲသေတ္တာထဲမှ ရေတဗူးထုတ်ပြီး မီးမီးကို ထူမ၍ ရေတိုက်လိုက်တယ်” သူမ မျက်လုံးလေး ဖွင့်ကြည့်တယ်။
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကိုကြီး” တဲ့ အရမ်းချစ်စရာကောင်းတဲ့ မီးမီး။ စိတ်တွေ ထိန်းထားခဲ့ရတာ မနည်း။ အောက်က ညီတော်မောင်က တွင်းနံ့ရတာနဲ့ ဝင်အောင်းချင်နေတာ ခေါင်းထောင်ထလာတယ်။ “ကိုကြီး မီးနားမှာနေနော်… မီး မူးတယ်” ပြောပီး ကျနော့် လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ပြီး ကျစ်နေအောင် ဖက်ထားတယ်။ “အင်းပါ မီးမီးရယ် ကိုယ် အနားမှာရှိပါတယ်” ပြောပြီး ရေဘူးကို ခုံပေါ်လှမ်းတင်ပြီး ဒီဘက်အလှည့် အောက်က ဘော့ပင်ကို နင်းပြီး ခြေချော်ကာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ၂ယောက်သား ဖက်ယက် လှဲကြသွားတော့တယ်။ မီးမီး မျက်လုံးလေးဖွင့်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောတယ်။ “ကိုကြီး.. မီး ကိုကြီးကို ချစ်တယ်”တဲ့ ပြောရုံပဲမဟုတ် ကျနော့နှုတ်ခမ်းကိုပါ နမ်းတော့ စိုးမိုးဆိုတဲ့ ကျနော် ဘာသားနဲ့ ထုထားတာ ဟုတ်လို့တုန်း။ မီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်နမ်းနေတာ အကြာကြီး။ ငတ်နေတာလဲ ကြာပြီဆိုတော့ လီးက တော်တော်ကို တင်းနေပြီ။ နမ်းရင်း လက်တွေက နို့တွေကို ကိုင်ညှစ်နေရာကနေ ကျောအောက် လက်လျှိုပြီး ဘောလီချိတ်တေကို ဖြုတ်ပြီး စကတ်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပန်းရောင် အတွင်းခံလေးက အသားဖြူတဲ့ မီးမီးနဲ့ လိုက်ဖက်လှကာ ချစ်ခြင်းရဲ့ သင်္ကေတလေးဖြစ်တဲ့ မီးမီးရဲ့ စောက်ပတ်နေရာလေးက အရည်ကြည်လေးတေနဲ့ စိုနေတာကြောင့် အရည်ကွက်ထနေပြီ။ လက်ဝါးကို အပြားလိုက် အုပ်လိုက်ပြီး အပေါ်ကို ပွတ်ဆွဲ တက်သွားလိုက်ရာ အဖုတ်အမြှောင်းအတိုင်း လက်ခလယ်လေးက အဖုတ်အမြှောင်းကို ပွတ်ဆွဲတက်သွားပြီး အပေါ်တက်အောက်ဆင်း အလုပ်ပေးနေလိုက်တယ်။ အင်္ကျီကို လှန်တင်ပီး ရဲနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတေကို အားရပါးရနယ်ကာ စို့လိုက်ပြီးတော့ ဆီးခုံလေးကို တပ်မက်စွာ နမ်းရှိုက်ရင်း လီးက မနေနိုင်တော့။ အတွင်းခံလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်ပြီး မီးမီးရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ကျနော် နမ်းပစ်လိုက်မိတယ်။ လူတွေ နံတယ်ပြောတဲ့ စောက်ပတ်အနံ့က ကျနော့လီးကို ပိုတောင်စေသည်။ လျှာနဲ့ တချက်ဆွဲယက်လိုက်ပြီး ကျနော် မီးမီးခြေနှစ်ချောင်းကို နေရာချပြီး အလည်မှာ နေရာယူလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ ဘောင်းဘီချွတ်ပြီး ကျနော့်ရဲ့ အရှည် ၇လက်မ လုံးပတ် ၅လက်မရှိတဲ့ ကျနော့်ရဲ့ လီးကိုကိုင်ပြီး မီးမီးရဲ့ စောက်ပက်ဝကို တေ့ပြီး ထိုးချလိုက်တော့တယ်။ “အား အား… နာတယ် နာတယ် အား” စူးစူးဝါးဝါး အော်သံကြောင့် ခဏရပ်လိုက်ပြီး အောက်ငုံ့ကြည့်တော့ သွေးစလေးများနဲ့ ဆီးကြိုနေတယ်။
မီးမီးက လုံးဝ ပါကင်လေးပါလား။ ကျနော် ကျေနပ်သွားသည်။ စိုးမိုး ကျေနပ်စွာပြုံးလိုက်ပြီး မီးမီးရဲ့ နဖူးလေးကို နမ်းရင်း နည်းနည်း ထပ်အထည့် “ဟင်း ဟင်း… နာတယ် ကိုကြီး နာတယ်… မလုပ်ပါနဲ့တော့နော်” “အင်းပါ မီးရဲ့ …ကို ဖြည်းဖြည်းပဲ လုပ်ပေးမယ်နော်” ခေါင်းလေးကိုပွတ်ပေးပြီး စကားလေးနဲ့ ချော့မော့ရင်း နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။ လီးကလဲ ဒစ်ပဲဝင်သေးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ညှောင့်ရင်း ဘေးဘီကို လှည့်ကြည့်တော့ ဂျယ်ဗူးကို တွေ့လို့ လှမ်းယူပြီး လီးကိုဆွဲထုတ်ကာ ဂျယ်ကို လီးမှာ များများလိမ်းကာ မီးရဲ့စောက်ဖုတ်ဝလေးမှာ တေ့၍ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိချလိုက်တော့တယ်။ “အ အ အ နာတယ် နာတယ်… ကိုကြီးရေ သေပါပြီရှင်… နာတယ် နာတယ် ကိုကြီး အဟင့် ဟင့် နာတယ်… အ အားးးးး” စိုးမိုး ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်တော့ ဒစ်ဝင်နေပြီဆိုတော့။ ဒစ်က ၂လက်မ နီးနီးလောက် ဝင်နေပြီ။ ၅လက်မလောက် အပြင်မှာ ကျန်နေသေးတော့ အားမရချင်။ အထဲမှာလဲ အမြှေးက ခံနေသည်။ မီးမီးရဲ့ ခါးကို ကိုင်ပြီး ဂျယ်နဲ့ မီးမီးရဲ့ စောက်ရည် ချွဲလေးတေကို အားကိုးပြီး အားပါပါနဲ့ တချက်ပဲ ဆောင့်လိုးချလိုက်တယ်။ “ဗြစ်.. ဖောက်” “အား အားးးးးနာတယ်… ကိုကြီး… ဟီး ဟီး” ပါးစပ်လေးကို လှမ်းပိတ်ပြီး နားနားကို ကပ်ပြောလိုက်တယ်။ “တဖြည်းဖြည်း ကောင်းလာလိမ့်မယ် မီးရယ်… ခဏလေး သည်းခံနော်.. သိလား ကလေး… ကလေးက လိမ္မာပါတယ်” မျက်ရည်လေးတေ မျက်ဝန်းထောင့်မှာ လှိမ့်ကျလာပြီး “ဟုတ်.. ကိုကြီး”လို့ တလုံးတည်း ပြောပြီး ဖိုထိုးနေတဲ့ ရင်အစုံကို ကျနော် ညှစ်ကစားပေးလိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းစုပ်ပြီး အောက်က အရင်းထိဝင်နေတဲ့ လီးကို တလက်မစာလောက် အထုတ်အသွင်းလေးနဲ့ ညှောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။ လည်ပင်းတေကိုနမ်း၊ လျှာနဲ့ယက်ပေး၊ နို့လဲ အညှစ်ခံရ အောက်ကလဲ ညှောင့်ပေးနေတော့ မီးဆီကနေ လိုချင်တပ်မက်တဲ့ အသံလေးတွေ ထွက်လာနေပြီ။ “အင်း ဟင်းဟင်းးးးးး… အား အ အားးးးးး ကောင်းလိုက်တာ အား” လက်တွေက စိုးမိုးလည်ဂုတ်ကို သိုင်းဖက်ထားလိုက်တယ်။ အချက်ပြလိုက်သလို အသံလေးတွေ ကြားရတော့ စိုးမိုးလီးကို ပိုထုတ်ပြီး ပြန်ဆောင့်ပေးနေတယ်။ “ဖလောက် ……ဖတ်.. ဖတ်..ဖလောက် …ဖတ်.. ဖတ်..ဖလောက် ဖတ်” ဂွေးဥနဲ့ ဖင်၂လုံကြား ရိုက်သံလေးတွေတောင် ထွက်လာပြီ။ “အားးအားးအားးး ကောင်းတယ် ကိုကြီး.. ကောင်းနေပြီ.. မီး အရမ်းကောင်းနေပြီ” စိုးမိုး သိပြီ။
လီးကို ဒစ်နားထိ ဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်ဆောင့်ထည့်တော့ စည်းချက်ညီစွာ အောက်ကနေ ကော့ခံပေးနေတဲ့ မီးရဲ့မျက်နှာလေးက လဥကျောတေကိုပါ စိမ့်ပြီး ပီးချင်သလိုတောင် ဖြစ်သွားတယ်။ မီးရဲ့စောက်ပက်လေးကလဲ ကျပ်ထုတ်နေတော့ မနည်း ထိန်းထားရတယ်။ “မီး ရလား” “ဟုတ် ကိုကြီး ရတယ်… ဆက်ဆောင့်ပေး ကိုကြီး… အားးးးးးအားးးးးးးအားးးးး…… အင်းးးဟင်းးး…အရမ်းကောင်းတယ် ကိုကြီးရယ် အင့် ဟင့်းးးး” နို့တွေကို လှမ်းဆွဲပြီး အားနဲ့ ဆောင့်ဆောင့် လိုးပေးနေလိုက်ပြီး ၁၀မိနစ်လောက်ကြာတော့ မီး ကော့ကော့ တက်သွားတယ်။ သေချာပြီ သူမ တချီ ပြီးသွားပြီ။ “အားးးးးး အ… ကိုကြီး… မီး ပြီးသွားပြီ အင်းးးးး ဟင်းးးအားးးးးးးအ” ကျနော်လဲ မရတော့ဘူး ထိန်းမနိုင်တော့ဘူး။ မီးအပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်ပြီး ခါးအားကိုးနဲ့ အချက်၂၀လောက် ဆက်တိုက် ဆောင့်ချပြီး မီးစောက်ဖုတ်ထဲကို လရည်အပြည့် ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ တော်တော် ပန်းသွားတော့ ၅မိနစ်လောက် မီးအပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး မှိန်းနေလိုက်တော့တယ်။ လီးကတော့ မီးရဲ့စောက်ပက်ထဲမှာ စိမ်ထားတုန်းပဲ ကျွတ်မထွက်သွားဘူး။ စောက်ဖုတ်ကျဉ်းတာက တကြောင်း၊ လီးက ထွားတာက တကြောင်းဆိုတော့ လီးက မီးရဲ့စောက်ပတ်ထဲမှာ ငြိမ်နေတယ်။ မီးကလဲ ဟစိဟစိ လုပ်ပေးနေတော့ ဆွဲဆွဲ ညှစ်ပေးသလို ဖြစ်နေတာပေါ့။ ခဏကြာတော့ ပြီးထားတဲ့အရှိန်နဲ့ အရက်ရှိန်နဲ့ဆိုတော့ မီးရော ကျနော်ရော မရတော့ဘူး။ နာရီကလဲ ၃နာရီကျော်နေပြီ။ မီး အပေါ်ကနေဆင်းလိုက်ပြီး မီးကိုဖက် စောက်ခြုံပြီး နှပ်နေလိုက်တာ ခုမှပဲ နိုးတော့တယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မီးကိုလဲ ပိုင်ဆိုင်ရသလို မီးကိုလဲ ချစ်ခွင့်ရတဲ့အတွက် အရမ်းပျော်တယ်။ ညက အဖြစ်တွေကို ဝိုးတဝါး စဉ်းစားရင်းနဲ့ ရင်ခုန်သလိုလို ကြည်နူးနေမိတယ်။ ‘ဟုတ်တယ် ငါမှတ်မိပြီ။ ညက ကိုကြီးနဲ့ငါ လိုးကြတာပဲ။ ငါဆာလို့ ရေတောင်းတယ်။ ကိုကြီး ရေလာတိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ပြီးတော့ အို.. ရင်တေခုန်လိုက်တာ တကယ်ပါပဲ ကိုကြီးကို ချစ်တယ်လို့လဲ ငါပြောလိုက်မိတာပဲ။ ရှက်လိုက်တာ ထူးတော့လဲ မထူးတော့ပါဘူး သူ့လီးနဲ့တောင် လိုးပြီးနေမှပဲကို’ ရေချိုးရင်း တွေးရင်း ရင်တေခုန်နေသည်။ “ဒေါက် ဒေါက် …… မီးမီးရေ” လန့်သွားတာပဲ ကိုကြီးခေါ်နေတာ။ “ရှင်.. ကိုကြီး” “ကြာနေပီနော်.. အအေးပတ်နေဦးမယ် မြန်မြန်လုပ်” “ဟုတ် ကိုကြီး” “ကိုကြီး စောင့်နေမယ်နော်… သွားစရာရှိတယ်” “ဟုတ်ကိုကြီး”။
အဝတ်စားထုတ်တေနဲ့ ဆိုင်ထဲက ထွက်လာတဲ့ စိုးမိုး ကားရှိဆီသို့လာပြီး အသိရှေ့နေဆီကို ဖုန်းဆက်တရားရုံးမှာ ချိန်းဆိုကာ ကွန်ဒိုရှိရာသို့ ပြန်လာခဲ့တော့တယ်။ မီးမီး ဆိုဒ်ကိုမသိပေမဲ့ မှန်းကာ ၄စုံလောက်ဝယ်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အစိမ်း အပြာ ပန်းနု မိုးပြာရောင် ဝမ်းစပ်လေးကို မျက်စိအအေးဆုံး ရွေးဝယ်ခဲ့တာပေါ့။ သူနဲ့လိုက်မဲ့ နူတ်ခမ်းနီ ပန်းဖျော့ဖျော့လေးရယ် မိတ်ကပ်ဗူးတစုံရယ် ရေမွေး ခေါင်းလိမ်ဆီ အသုံးဆောင် နည်းနည်းပါးပါးနဲ့ တချို့တဝက် ဝယ်ခဲ့ပီး ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ အပြင်က အသံလဲ မကြားရတော့ ထွက်ဖို့ကို အခက်ဖစ်နေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်း မသိ မျက်စိကစားကြည့်တော့ စင်လေးပေါ်မှာ တဘက်တထည်တွေ့တော့ ဝမ်းသားသွားတယ်။ တဘက်လေး ယူပတ်ပစ်လိုက်ပြီး အပေါ်အဝတ်စားတေဝတ်ကာ ပြန်ထွက်လာတော့ ကိုကြီးမရှိတော့ ဘာပြောကောင်းမလဲ။ စောင်တွေ ဆွဲချပြီး အတွင်းခံနဲ့ စကတ်လေး ရှာဖွေရေး ဆင်းရပီလေ။ တွေ့ပါပြီ လုံးကျေလို့။ ကောက်ကာဝတ်ပြီး အိပ်ယာလေး ကျကျနနသိမ်းကာ ဧည့်ခန်းထဲထိုင်ပြီး ရောက်တတ်ရာရာ စဉ်းစားနေတုန်း တံခါးလေး ပွင့်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုတော်ချော အထုတ်တွေ လေးထုတ် ငါးထုတ်နဲ့ ဝင်ချလာပါတော့တယ်။ အတင်းထပြီး ပြေးဆွဲ ပေးရတာပေါ့လေ။ အထုတ်များ ခုံပေါ်တင်ပြီး ခေါင်းလေး ငုံထားပြီး မျက်နှာချင်း မဆိုင်မိအောင် ကြိုးစား လွဲဖယ်နေရတဲ့အဖြစ်၊ အဲ့အချိန်မှာပဲ “မီးမီး” တုန်ခနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ “ရှင် ကိုကြီး… ကိုကြီး မီးကိုလပ်ထပ်ရင် မီး ခွင့်ပြုနိူင်မလား” ကျမ ပျော်ရမလား ဝမ်းနည်းရမလား စဉ်းစားလို့ မတတ်တော့ပြီ။ “မီး ကိုကြီးမေးတာကို ဖြေလေ.. လက်မခံနိူင်ဘူးဆိုလဲ ကိုကြီး ဘယ်လို ပြန်လုပ်ပေးရင် ရနိုင်မလဲ… ကိုကြီးလဲ မစဉ်းစားတက်တော့ဘူး.. မီး လက်ခံနိုင်မယ်ဆိုရင် ကိုတို့ တရားရုံးသွားပြီး လက်မှတ်ထိုးမယ်… ပြီးရင် မင်္ဂလာဆောင်မယ်… မီးအဖြေကို သိချင်တယ်..” “ဟုတ် ကိုကြီး မီး လက်ခံပါတယ်.. ဒါပေမဲ့ မီးဒီပုံစံနဲ့သွားလို့ အဆင်ပြေနိုင်မလား ကိုကြီး” “ပြုံးရောင်သမ်းသွားတဲ့ ထောင့်ချိုးညီညီ နှုတ်ခမ်းလေးကြောင့် ရင်ခုန်ရပြန်တယ်။ “အဲ့အတွက်မပူပါနဲ့… ကို ကြည့်ဝယ်လာခဲ့တယ်.. အခန်းထဲ ဝတ်ကြည့်ပေါ့” အထုတ်လေးတွေ ကောက်ဆွဲပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ကျနော်လဲ အနောက်ခန်းထဲဝင် ရေမိုးချိုးပြီး အပြင်ထွက်လာလိုက်သည်။
ညက သေချာ မသိရပေမဲ့ မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် မီးမီး တော်တော် ကျေနပ်နေမိတယ်။ ကိုကြီးပုံစံက ဂျင်မ်ကစားတဲ့ သူတေလို့ ဖုထွက်မနေပဲ ချပ်ရပ်တဲ့ ဗိုက်သား ကျယ်ပြန့်တဲ့ရင်အုံ၂ခုကြား အမွေးစပ်စပ်နဲ့ ခါးစောင်းကနေ ဆီးခုံဆင်းသွားတဲ့နေရာက အမြှောင်းလိုက် အကြည့်ကို မနည်း လွဲဖယ်ခဲ့ရတယ်။ “အရမ်းလှတယ် မီးရယ်.… ပန်းနုရောင် ဝမ်းဆက်လေးကို ရွေးထားတယ်။ မိတ်ကပ်ပါးပါးလေးဖို့ပြီး နူတ်ခမ်းကို ပန်းဆီရောင်လေး ဆိုးထားသည်။ ကျနော် ပြေးနမ်းချင်စိတ်တေ တဖွားဖွား ပေါက်သွားပေမဲ့ ဟန်ကိုယ့်ဖို့ ထိန်းထားရတယ်။ မီး ရှက်နေမှာ စိုးလို့။ “မီးမီး အရမ်းလှတယ်ကွာ… ခုလိုကြီး ဖြစ်သွားတဲ့အတွက် ကိုယ်အနူးညွှတ် တောင်းပန်ပါတယ်.. မရည်ရွယ်ခဲ့ပါဘူး မှားခဲ့တဲ့အတွက် အပြည့်အ၀ ကိုယ်တာဝန်ယူပါ့မယ်.. ကဲကဲ လုပ်စရာရှိတာလေး လုပ်ပြီး သွားကြမယ်… ဟိုမှာ ရှေ့နေကို စောင့်ခိုင်းထားတာ…… ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ အဝတ်စား ကြည့်ကောင်းမဲ့ တစုံဝတ်ပြီး ကားလေးနဲ့ နှစ်ယောက်တူ ချိန်းဆိုထားတဲ့ တရားရုံးသို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။ ဟိုရောက်တော့ ရှေ့နေနဲ့ စကားပြောဆိုပြီး လုပ်ဆောင်စရာများလုပ် ရှေ့နေကို အသိသက်သေထားပြီး ကျနော်တို့၂ယောက် တရားဝင် လက်ထပ်ပေါင်းသင်းလိုက်ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရှေ့နေတစ်ယောက်ကလွဲလို့ ဒီအကြောင်းတွေကို ဘယ်သူမှ ပေးမသိထားပါဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ မီးမီးရဲ့ သိက္ခာနဲ့ အလုပ်ကိစ္စတေကြောင့် ခုလို စီစဉ်ခဲ့ရတာပါ။ နောင်အခါခွင့်သင့်မှ မင်္ဂလာဆောင်ကြဖို့ နှစ်ယောက်သား တိုင်ပင်ခဲ့ကြရတယ်။ မီးကလဲ နားလည်တယ်။ လက်မှတ်ထိုးပြီးတော့ ကားလေးနဲ့ မြို့ကို ပတ်လိုက်သေးတယ်။ မီးမီးတစ်ယောက် ဝယ်စရာလေးတွေဝယ်နဲ့ ကြည်နူးရတယ်။ အရမ်းလဲ ပျော်ဖို့ကောင်းတယ်။ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့သူနဲ့ ခုလိုပျော်ပျော်ရွင်ရွင်နဲ့ လိုက်လည်ရတော့ အရမ်းပျော်စရာပေါ့။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာတော့ အခန်းပြန်ရောက်ရန်ကိုပဲ စဉ်းစား ရင်ခုန်နေမိတာ အမှန်။ မီးရဲ့ ဘဝမှာ အပျော်ဆုံး နေ့တနေ့ဆိုရင်တော့ မမှားပါဘူး အရမ်းပျော်တယ်။ တရားဝင် လက်ထပ်ပြီးပြီဆိုတော့ လင်မယားတေ ဖြစ်သွားကြပြီပေါ့။ ဒါဆို အခန်းပြန်ရောက်တာနဲ့ ကိုကြီးက မီးကို… အို ရင်ခုန်လိုက်တာ။
ဒီလိုနဲ့ ၄နာရီလောက် အချိန်ဖြုန်းလိုက်ပြီး စားစရာသောက်စရာတေ ဝယ်ကာ အခန်းကို ပြန်လာခဲ့တော့တယ်။ “မီးရေ.. ကိုကြီးတို့ အပြင်မှာထမင်းလဲ စားခဲ့ပြီဆိုတော့ အခန်းမှာပဲ နားကြမယ်ကွာနော်” “ဟုတ်ကိုကြီး” “မီး.. ကိုကြီး ရေချိုးဦးမယ် မီးရော ချိုးမလား” “ဟုတ်.. ချိုးမယ်လေ.. ကိုကြီး ပြီးရင် မီးချိုးမယ်” ခါးလေးညွှတ်ပြီး မီးရဲ့နဖူးလေးကို ကိုကြီး နမ်းသွားတယ်။ တကိုယ်လုံးမှာရှိတဲ့ သွေးကြောတွေ ဖျင်းကနဲဖြစ်ကာ ကြက်သီးမွေးညင်းလေးတွေပါ ထောင်သွားတယ်။ ကိုကြီး ရေဝင်ချိုပြီးတော့ မီးချိုးတယ်။ ပြီးတော့ ပြီးတော့..… “မီး လာလေ ကိုကြီးနားကို” “ဟုတ်” ခေါင်းလေးငုံပြီး ကိုကြီးဘေး ဝင်အိပ်လိုက်တယ်။ ကုန်တိုက်က ဝင်ဝယ်လာတဲ့ ဂါဝန်ပါးပါးလေးက အသားမှာ ကပ်နေသယောင်၊ မျက်လုံးကစားကြည့်တော့ ဘောင်းဘီတိုလေးကို အတွင်းခံဝတ်မထားဘူး၊ အထဲကနေ ခုံးကြွနေတာ။ ‘အို. ညက ဒီလီးကြီးနဲ့ အလိုးခံခဲ့ရတာပါလား… ရင်တေခုန်လိုက်တာ.. အခုလဲမီးကို လိုးတော့မလို့လား မသိဘူး’ တွေးရင်းနဲ့ကို ပေါင်ကြားက အစိလေးမာတင်းပြီး အရည်လေးတွေ စိမ့်နေပြီ။ ကိုကြီးက နဖူးက ဆံပင်လေးတေကို သပ်တင်ပြီး နဖူးလေးကို စနမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ပါး၊ နူတ်ခမ်း။ မီးလဲ ပြန်နမ်း ပြန်စုပ်တာပေါ့။ ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ ကိုကြီးလျှာကို ပြန်စုပ်ကာ မီးလဲ ပြန်ထိုးထည့်နဲ့ တော်တော် ခရီးရောက်နေပြီ။ ကိုကြီး နမ်းနေတာကို ရပ်ပြီး လည်ပင်းနဲ့ လည်ပင်းစောင်းတေကို နမ်းလိုက်ယက်လိုက် လုပ်ပေးနေတယ်။ မီး ထိန်းထားပေမဲ့ မရတော့ဘူး။ “အင်း ဟင်း ဟင့် ကိုကြီး… အာ့ အား ဟင့် ကိုကြီးရေ” “ကောင်းလား မီး…… အင်း အရမ်းကောင်းတယ် အား” နမ်းနေတာ ယက်နေတာတွေက အသားက ဖြူတော့ အနီကွက်လေးတေပါ ပေါ်လာတယ်။ “မီး” “ရှင် ကိုကြီး” “အဝတ်စားတွေ ချွတ်လိုက်မယ်နော်” “ဟုတ် ကိုကြီး” အဝတ်စားတွေကို ချွတ်ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေးတွေကို ဆွပြီး ကလေးလေးလို စို့ပေးနေတယ်။ “အား အား ကောင်းတယ်… ကောင်းလိုက်တာ ကိုကြီးရယ်… ကိုကြီးလဲ အဝတ်စားတေချွတ်ကွာ” စို့နေရာက ရပ်ပြီးတော့ အဝတ်စားတေ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ‘ဝိုးး… နည်းတဲ့လီးကြီးလား’ ပြွတ်ခနဲ ညှစ်ချလိုက်မိတဲ့ စောက်ရည်တွေ အိပ်ယာခင်းပေါ် ကျကုန်တယ်။ ကိုကြီးက ဗိုက်သားတွေကို ဆက်ယက်ပေးနေတယ်။ မီးလေ လောကကြီး အပြင်ဘက်ကို ရောက်သွားတယ်။ အသက်ရှူသံတွေလဲ မြန်မြန်လာတယ်။
စောက်ရည်တွေလဲ ရွှဲနေပြီ။ တဆင့်ပီးတဆင့် ယက်လာတာ ဆီးခုံလေးကို နမ်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို ယက်နေပါပြီ။ မီး မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ ကိုကြီးက ဆရာကျတယ်။ လက်ခလယ်လေး ထိုးထည့်ကာ အစိကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ကလော်ပေးနေပြီး လက်က ဂျီစပေါ့ကို ကုတ်ပေးနေတယ်။ “အား ကိုကြီး… မီးကို သတ်နေတာလား… အား.. ကောင်းတယ် ကိုကြီး… အား အင်း အင့် အိုး အား .. ကောင်းတယ် ကောင်းတယ်… အား ကိုကြီး မီး ပီးတော့မယ်… အား ကိုကြီး ဖယ် ဖယ် … အား ကိုကြီး အ အ အ အား စောက်ရည်တေ ရွှဲပစ်စွာ ထွက်ကျကုန်တယ်။ ကိုကြီး မျက်နှာမှာလည်း ပေပွလို့။ “ကိုကြီး မီးပြီးသွားပြီ” “အင်း ကောင်းလားမီး… ကိုကြီး လုပ်ပေးတာ” “ဟုတ် အရမ်းကောင်းတယ် ကိုကြီး” စောက်ရည်တွေ တံတွေးတွေ ပေကျန်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကို မဆေးပဲ သူ့လီးကြီးကို အရင်းကနေ ကိုင်ပြီး တရစ်ချင်းဆီ စသွင်းပါတော့တယ်။ တော်သေးတယ် အရည်တွေ ရှိနေလို့သာပေါ့။ “အ အား အား… ကိုကြီး… ကောင်းလိုက်တာ” လီးကြီးကို အဝင်ချောအောင် ပေါင်၂ချောင်းကို ကားနိုင်သလောက် ကားထားပေးလိုက်တယ်။ စောက်ခေါင်းထဲကို လီးဝင်လာတော့မှ လိုအပ်ချက်တွေ ပြည့်စုံသွားသလို ခံစားရတယ်။ “မီး.. ကိုကြီး လိုးမယ်နော်” “ဟုတ် ကိုကြီး… လိုးပါနော်… ဒီစောက်ပက်က ကိုကြီးအတွက်… သီးသန့်ပါနော်”။ ကိုကြီးလည်း အားရးပါး ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။ “ဗြွတ် ဗြစ် ဘွတ် ဖတ် ဖွတ် ဗြွတ် ဖြစ် ဖတ် ဖတ်” “လိုးပါ က်ုကြီးရယ်.. မီး အရမ်းကောင်းနေပြီ… အား အား အား” “ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း..ဖလောက် ဖလောက် ဖလောက် ဘွတ် ဘွတ်” “အား အား အား အား ကောင်းလိုက်တာ” “ကြိုက်လား ကိုကြီ လိုးတာ ပြော” “ဟုတ်ကောင်းပါတယ်… လိုးပါ လိုးပါ” “မပူနဲ့ လိုးပေးမယ် တနေ့လုံး” “အင့် အင့် အင့် အင့် အား အား အား အား အား ကိုကြီး လိုးပါ အရမ်းကောင်းတယ်” ကိုကြီး ဒစ်က ကားတယ်၊ ကားတော့ အထုတ်အသွင်းတိုင်းမှာ ဂျီစပေါ့ကို ချိတ်ချိတ်ဆွဲတော့ မီး မခံနိုင် ပုံစံနောက်တမျိုး မပြောင်းခင်မှာပဲ မီး နောက်တချီ ပြီးခဲ့ရတယ်။ ခံလို့က ကောင်းနေဆဲ။ “ဖောင်း ဖောင်းးးဖောင်း ဖောင်းးးးးဖောင်းးးးးး ……… အားအား အားးးးအားးးးးအားးး လိုးပါ လိုးပါ ကြမ်းးကြမ်းလိုးပါ” “ဖောင်းဖောင်း ဖောင်းးးးးဖောင်းးးးဖောင်းး. အချက် ၅၀လောက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပြီး လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ မီးရင်ထဲက ကလီစာတေ ဆွဲထုတ်လိုက်သလို ဟာတာတာ ကျန်ခဲ့တယ်။ “မီးရေ.. လေးဘက်ထောက်ပေးနော်” “ဟုတ် ကိုကြီး” ပြောပြီး နေရာပြင်ပေးတယ်။
ပြီးတော့ ခါးလေး နည်းနည်းခွက်စေပြီး ဖင်လေး ကော့ထားခိုင်းတယ်။ မီး ရဲ့ ကားထားတဲ့ ပေါင်၂ချောင်းကြားက စောက်ပက်ကြီးက ပြူးပြီးတော့ စောက်ရည်တေနဲ့ ဝင်းလက်နေသည်။ “မီး ကိုကြီ လိုးတော့မယ်နော်” “ဟုတ် ကိုကြီး… အား ကောင်းလိုက်တာ ကိုကြီးရယ်” ကိုကြီးက ခါးကိုကိုင်ပြီး ဆွဲဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ အောင့်ပေမဲ့ အရမ်းခံလို့ ကောင်းသည်။ “ဖောင်းဖောင်း ဖန်း ဖန်း ဖောင်းးးးဖောင်းးးဖောင်းး.. ဖတ် ဖတ် ဖတ်” လိုးတာ မနားဘူး။ “ဖြန်း ဖြန်း” ဘယ်ရော ညာရော တင်းပါး၂ဖက်ကို အရိုက်ခံလိုက်ရတော့ စပ်ဖျင်းဖျင်း ဖြစ်သွားက စိတ်ပါထလာတယ်။ “ရိုက်ပါ ကိုကြီး… မီး အရမ်းကောင်းတယ်… အား အား အား … အား ရိုက်ရိုက်ပြီ လိုးပေး… အားးး ကောင်းလိုက်တာရှင်.. လိုးလိုး ကြမ်းကြမ်းလေး” ခါးကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို ဖြုတ်ပြီး မီးရဲ့ ဆံပင်ကို အရင်းကနေ စုကိုင်ပြီး ဆံပင်ကို ဆွဲလိုးပါလေရော။ “အား ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်… လိုးပါ လိုးပါ ကြမ်းကြမ်းလေး” အနေအေးသလောက် အရမ်းထန်တဲ့မီး။ လိုးခံဖို့ တောင်းဆိုနေတာ ကလေး မုန့်ပူဆာသလို တဆာဆာ။ “ကောင်းလား… ဖြန်းဖြန်း” “အား အား ဆံပင်လဲ ဆွဲအလိုးခံရ… ဖင်လဲ အရိုက်ခံရ… ကောင်းလိုက်တာ… အားး”။ “မီးရေ ကိုကြီး အသားကုန်လိုးတော့မယ်နော်” “ဟုတ်ကိုကြီး… ရတယ် လိုးလိုး” ဆံပင်ကို တဖက် ပခုံးကိုတဖက် ဆွဲပီး အသားကုန် လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ “ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း” “အားးး အားးး ကို… လိုးးပါ အား” “ဖောင်းဖောင်းးးး…” “အား ကောင်းတယ် လိုးလိုး” “ဖောင်း ဖြန်း ဖန်း ဖန်း ဖတ် ဖတ် ဖောင်းးးးဖောင်းး” “အားအား ပြီး ပြီး… မီး ပြီးပြီ ကို… အား အား” ကော့လန်ကာ ဓာတ်လိုက်သလို တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီ မီးတစ်ယောက် ပြီးသွားတော့သည်။ ကိုကြီးလည်း တရစပ် အချက်၅၀လောက် လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်ပြီးတော့ မီးစောက်ပတ်ထဲကို ကိုကြီးရဲ့ လီးရည်တွေ အပြည့် ပန်းထည့်ပေးတယ်။ “အား အား အား အားးးးး” လီးကိုမထုတ်သေးပဲ မီးစောက်ပက်ထဲ စိမ်ထားပြီး မီးအပေါ် မှောက်အိပ်နေလိုက်တယ်။ ၅မိနစ်လောက် နေပြီးတော့ လီးက ပလောက်ဆို မီးစောက်ပတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်သွားတယ်။ “ပြွတ်… ဗွက်” လီးရည်တေ စီးကျလာတာ နှမျောစရာ။ နှစ်ယောက်သား ဖက်အိပ် လိုက်ကျတယ်။တရေးနိုးတော့ တစ်ခါ ထလိုး၊ ရေချိုး ထမင်းစားကြပြီး ညကြတော့ လိုး၊ သတိရ တစ်ခါလိုးပေါ့။ နှစ်ယောက်စလုံးလည်း မျက်ကွင်းတွေ ညိုကာ ပန်ဒါဖြစ်နေကြတော့သည်။ “မီး အစွဲကြီး စွဲသွားမိပြီ… ကိုကြီးကို အရမ်းချစ်တယ်” “ကိုကြီးလည်း မီးကို အရမ်းချစ်တယ်ကွယ်”ဟုဆိုကာ ဖက်အိပ်လိုက်ကြတော့သည်။…ပြီး