ပွင့်ထွက်သွားတဲ့ ညတစ်ည

ဇင်မာလင်းကို တစ်ဆွေလုံးတစ်မျိုးလုံးက ဝိုင်းပယ်ထားသည်။ ပြောဆိုဆက်ဆံခြင်းမလုပ်ကြဟုဆိုလျှင် ဇင်မာလင်း ဘယ်လောက်ဆိုးသလဲဆိုတာ သိသွားနိုင်သည်။ နောက် ဇင်မာလင်း ဘာတွေမှားခဲ့သလဲဟုလည်း စဉ်းစားစရာဖြစ်လာရသည်။ ဇင်မာလင်းက အသိုင်းအဝိုင်းတစ်ခုလုံးက ခွင့်မလွှတ်နိုင်သော အမှားကို ကျူးလွန်မိခဲ့သည်။ ဦးခင်‌မောင်နှင့် ဒေါ်မေသူတို့မှာ ဗိုလ်ချုပ်ဈေးထဲတွင် ရတနာဆိုင်ကြီးဖွင့်ထားသည့် ရတနာကုန်သည်တွေဖြစ်သည်။ သူတို့တွင် တစ်ဦးတည်းသော သမီးလေး တစ်ယောက်ထဲရှိသည်။ သူမကတော့ ဇင်မာလင်း ပင်ဖြစ်သည်။ စီးပွားကလည်း ချမ်းသာ၊ မိသားစုသုံးယောက်စလုံးကလည်း ကျန်းမာဆိုတော့ သူတို့မိသားစုလေးသည် ပျော်ရွှင်ချမ်းမြေ့စရာကောင်းလှသည်။ ဒါပေမယ့် ဇင်မာလင်း အသက်(၁၈)နှစ်အရွယ်တွင်တော့ သူတို့မိသားစုလေး ကံဆိုးမိုးမှောင်ကျခဲ့ရသည်။ ဒါကလည်း ဇင်မာလင်း ကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။ ဖြစ်ပုံက ဇင်မာလင်းက သူ့ထက်အသက်(၁၂)နှစ်လောက်ကြီးသော အရက်သမားတစ်ယောက်နှင့် လိုက်ပြေးသွားခြင်းကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ကြည့်ဦး။ ဇင်မာလင်း ယူလိုက်တာက လူပျိုလူလွှတ်မဟုတ်၊ ကလေးတစ်ယောက်အဖေ တစ်ခုလပ်ဖြစ်သည်။ ဒီတော့ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးခင်မောင် ခမျာ သမီးကို ရှာလည်းမရှာ၊ ပြန်လည်း လက်မခံတော့ဘဲ ပစ်ထားခဲ့ပြီး သူကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်ဆင်းရဲခြင်းကြီးစွာဖြင့် အရက်၏ ကျေးကျွန်ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မေသူကတော့ သမီးဖြစ်သူ ဇင်မာလင်းအား တွေ့အောင်ရှာ၍ လင်ဖြစ်သူမသိအောင် ခိုးဝှက်၍ ထောက်ပံ့ခဲ့သည်။ နောက်သုံးနှစ်မျှကြာသောအချိန်တွင် ဦးခင်မောင်မှာ အရက်ကြောင့် ဘဝဆုံးသွားခဲ့ရသည်။ ဒေါ်မေသူက သမီးဖြစ်သူကို အိမ်သို့ပြန်ခေါ်၍ ဗိုလ်ချုပ်ဈေးတွင် အထည်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဖွင့်ပေးခဲ့သည်။ ကျန်ပစ္စည်းများကို ရောင်းချထုခွဲလှူဒါန်းပြီး သူမကိုယ်တိုင် စစ်ကိုင်းချောင်တွင် ယောဂီဝတ်သွားတော့သည်။ ဝဋ်ကြွေးဆိုတာက မနေပါ။ အိမ်ထောင်သက် (၁၀)နှစ် အရောက်မှာပင် ဇင်မာလင်းယောက်ျား မိုးခိုင်မှာ အရက်ကြောင့်ပင် ဆုံးပါးသွားခဲ့ရသည်။

ဒီတော့ ဇင်မာလင်းမှာ လင်ပါသမီး ကလျာနှင့်အတူ ဘဝကိုရင်ဆိုင်ရတော့သည်။ မိုးခိုင် ဆုံးသွားချိန်တွင် ဇင်မာလင်းမှာ အသက်(၂၈)နှစ်ပင်ရှိသေးပြီး လင်ပါသမီးဖြစ်သူ ကလျာမှာ အသက်(၁၈)နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ဇင်မာလင်းမှာ မိုးခိုင်နှင့်သားသမီး မထွန်းကားလေတော့ ကလျာကို သမီးတစ်ယောက်လို၊ ညီမလေး တစ်ယောက်လို ချစ်ရှာသည်။ သူမနှင့်မိုးခိုင်တို့ ညားချိန်တွင် ကလျာမှာ အသက်(၈)နှစ်သာရှိသေး၍ ကလျာမှာ ဇင်မာလင်း လက်ပေါ်မှာပင် ကြီးပြင်းလာခဲ့ရသည်။ ကလျာမှာ မိခင်မေတ္တာကို ငတ်ခဲ့ရသူတစ်ယောက် ဖြစ်၍လည်း ဇင်မာလင်းကို မိခင်တစ်ယောက်လို ချစ်ရှာ ခင်ရှာပါသည်။ အခုဆိုလျှင် ကလျာမှာ တက္ကသိုလ်သို့ပင် ရောက်၍ နေပြီဖြစ်သည်။ မုဆိုးမလေး ဇင်မာလင်းက အသက်(၂၈)နှစ်သာ ရှိသေးလေတော့ ကာမဂုံအာရုံညွှတ်ကွင်းက မကင်းလွတ်နိုင်ပါ။ ကြိုး ချင်းထား ကြိုးချင်းငြိဆိုသလို အရောင်းအဝယ် ကိစ္စပတ်သက်နေသော ဆိုင်နီးနားချင်း အောင်ကိုဦး ဆိုသော လူတစ် ယောက်နှင့် ငြိတော့သည်။ အောင်ကိုဦးမှာ ဇင်မာလင်းထက် အသက်(၁၀)နှစ်လောက်ကြီးပြီး အသက်(၄၀)နီးပါးလောက်ရှိ ပြီဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်မရှိသော လူပျိုကြီးတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ဇင်မာလင်းနှင့် ဆိုင်နီးနားချင်းဆိုပေမယ့် အောင်ကိုဦးမှာ ဆိုင်ပိုင်ရှင်တော့ မဟုတ်ပါ။ အမဖြစ်သူ၏ ဆိုင်တွင် ဝိုင်းဝန်းရောင်းချပေးနေသော သူသာဖြစ်လေသည်။ အောင်ကိုဦးနှင့် ဇင်မာလင်းတို့မှာ အပြင်တွင်တွဲ၍ အားမရနိုင်တော့ဘဲ ညဖက် ဇင်မာလင်း၏ အိမ်သို့လာ၍ အိပ်သည်အထိ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သမီးဖြစ်သူမှာ လင်ပါသမီးဖြစ်၍ ဇင်မာလင်း စိတ်ထဲသိပ်ပြီး အလေးမထားတာလည်း ပါသည်။ အောင်ကိုဦးလာအိပ်လျှင် သီးသန့်အခန်းတစ်ခန်းနှင့် သူ့ကိုသိပ်သည်။ ဇင်မာလင်းက တစ်ခန်း၊ ကလျာက တစ်ခန်း သပ်သပ်စီအိပ်သည်။ ဒါပေမယ့် ဘယ်နေပါ့မလဲ။ ကလျာဆိုတာက တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူဖြစ်နေပြီ။ ရည်းစားပင် နှစ်ယောက်ပြောင်းသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ဒီတော့ အောင်ကိုဦးနှင့် ဇင်မာလင်းတို့ အခြေအနေကို ကလျာ ကောင်းကောင်းသိသည်ပေါ့။ ဗိုလ်ချုပ်ဈေးက တစ်ပတ်တွင် တနင်္ဂနွေနေ့ တစ်ရက်ထဲသာ ပိတ်သည်။ ထိုပိတ်ရက်တွင် အောင်ကိုဦးနှင့် ဇင်မာလင်းတို့မှာ တစ်နေကုန် အပြင်တွင်တွဲပြီး ညကျ အောင်ကိုဦးက အိမ်သို့ပါ၍ လာတတ်သည်။

များသောအားဖြင့် အိမ်တွင်က ကလျာတစ်ယောက်ထဲသာ ရှိတာများသည်။ ခါတိုင်း တနင်္ဂနွေနေ့တွေဆိုလျှင် ကလျာ အပြင်ထွက်၍ လည်တတ်ပေမယ့် ဒီတနင်္ဂနွေတော့ သူငယ်ချင်း မေသန္တာတို့အတွဲ လာလည်မည်ဖြစ်သဖြင့် အပြင်သို့ မထွက်ဖြစ်ပေ။ “ တီ…..တီ…..တီ….” ခြံဝမှ ဘဲလ်မြည်သံကြောင့် ကလျာ အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့သည်။ ထင်သည့်အတိုင်းပင် ခြံဝတွင် ဟိုနှစ်ယောက် ရောက်နေပြီ။ မေသန္တာနှင့် သူ့အကောင် ရဲကိုတို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူတို့မှာ ကလျာနှင့် တစ်တန်းထဲသားတွေဖြစ်သည်။ “ ဟဲ့ ကောင်တွေ….နောက်ကျလိုက်တာ…” “ သူ့စောင့်နေရတာ….သူမလာလို့ နောက်ကျနေတာ….” ရဲကိုက မေသန္တာကို မေးငေါ့ပြ၍ ပြောသည်။ “မိန်းကလေးဟ…..ထွက်ချင်တိုင်း ထွက်လို့ရတာ မဟုတ်ဘူး…..နောက်ကျမှာပေါ့…..” မေသန္တာကလည်း ချက်ချင်းတုန့်ပြန်သည်။ “ ထွက်ချင်ရင် ပြောရောပေါ့….” ရဲကိုက မကြားတကြားလေးပြောသည်။ “ ဟဲ့…..ဘာတွေမှန်းလဲမသိဘူး….အိမ်ထဲသွားမယ်…” ကလျာ မျက်နှာလေးရဲသွားသည်။ ရည်းစားနှစ်ယောက်ပြောင်းခဲ့တယ်ဆိုပေမယ့် သူတို့လောက်ကြီးတော့ စည်းလွတ်ဝါးလွတ် မနေခဲ့ဘူးပါ။ မျက်နှာကို နမ်းတာ၊ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်တာ၊ အဝတ်အစားတွေပေါ်ကနေ နို့လေးတွေ တင်ပါးလေးတွေကို ဖွဖွလေးကိုင်တာလောက်ပဲ ခံဖူးခဲ့တာဖြစ်သည်။ ဒီနှစ်ယောက်ကတော့ လင်မယားတောင်ဖြစ်နေပြီ လားမသိပေ။ ခုပဲကြည့် အိမ်ထဲရောက်သည်နှင့် ကလျာကိုမှ အားမနာတော့ဘဲ ရဲကိုက မေသန္တာလက်ကိုဆွဲပြီး အခန်းတစ်ခန်းထဲ အတင်းဆွဲခေါ်သွားသည်။ “ ဟဲ့ ဟဲ့…..အဲ့ဒါ ဘွားတော်ကြီးအခန်း….ဟိုဖက်က ငါ့အခန်းထဲကိုဝင်….” ဒီတော့မှ ခြေလှမ်းပြန်ဆုတ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက် ကလျာအခန်းထဲ ဝင်သွားကြသည်။ ကလျာ အိမ်ရှေ့ခန်းမှ ဆက်တီပေါ်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချမိလိုက်ပြီး လေပူတစ်ချက်ဟူးကနဲ မှုတ်ထုတ်ပစ်လိုက်မိသည်။ ဒီကောင်နှစ်ကောင် မပြန်မချင်း ဘယ်ကိုသွားနေရလျှင် ကောင်းမလဲလို့ ကလျာ စဉ်းစားသည်။ ခဏအတွင်း အဖြေတစ်ခုကို ကလျာ စဉ်းစားမိလိုက်ပြီ။ ထိုင်ရာမှထကာ ကလျာနှင့် ရဲကိုတို့ဝင်သွားသည့် သူမ၏အိပ်ခန်းဖက်ဆီသို့ ဦးတည်လိုက်လေသည်။ မေသန္တာ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင် အင်္ကျီများ မရှိတော့ပေ။

ဖြူဝင်းသောအသားလေးများနှင့် နို့လေးများက ပေါ်လွင်ထင်ရှားနေသည်။ စွင့်ကားသော တင်ပါးဖွေးဖွေးကြီးများမှာလည်း ထဘီက ခါးသို့လိပ်တင်၍ ညှပ်ထားသဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး ပေါ်၍နေသည်။ ရဲကိုက ပက်လက်အနေအထား၊ ပုဆိုးက ခါးသို့မ တင်ထားတော့ ကြီးမားနီရဲသော ဒစ်ပြဲပြဲကြီးက မေသန္တာ၏ ဖင်ကြီးဘေးမှ ကပ်၍ထောင်နေသည်။ ရဲကို၏ လက်များက မေသန္တာ၏ နို့လေးများကို ပွတ်သပ်၍ ပေးနေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ သူတို့ပိတ်မထားခဲ့သည့် ဟနေသော တံခါးရွက်ကြားမှ ကြည့်နေသော ကလျာကို သတိမထားမိကြပေ။ မေသန္တာက ရဲကို၏ လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ဖင်လေးကြွကာ သူမစောက်ပတ်ဝလေးထဲသို့ တေ့သွင်းကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ “အ…..အား….ကျင်တက်သွားတာပဲ…..သူ့ဟာကြီးက သံချောင်းကြီးကျနေတာပဲ……အဟင်း…..” မေသန္တာက ရဲကို၏ လက်မောင်းကို ပုတ်၍ပြောသည်။ မေသန္တာ ဖင်ကြီးကိုကြွကာ ချကာဖြင့် အပေါ်မှတက်၍ လိုးပေးနေသည်။ ကလျာ ကြည့်ရင်း အာခေါင်တွေခြောက်၍လာသည်။ ရင်ထဲ၌ လှိုက်မော၍ ခံချင်စိတ်များ ပြင်းထန်၍လာသည်။ မေသန္တာ ဆောင့်ချက်တွေက တဖြေးဖြေးသွက်သွက် လာသည်။ “ မေသာ” “ ဟင်း…အ….အား….ဘာလဲ….အရေးထဲမှာ….” မေသန္တာ၏ တင်သားကြီးများက ရဲကို၏ ပေါင်နှစ်လုံးပေါ်ဖိချပြီး ထိုင်ချလိုက်တိုင်း ပြားပြားသွားသည်။ “ ကဲ….ဘာပြောမလို့လဲ….” “ ကို…အားမရတော့ဘူး…..” “ အ….အား…..ကျွတ်….ကျွတ်….ကို့ဟာကြီးကကွာ…..ဟင်း…..တစ်ချက် တစ်ချက် အထဲမှာ ကျင်တက်သွား တာပဲ…..” “ ညောင်းပြီကွာ…..ကို လုပ်ပေးတော့….” ပြောပြီး မေသန္တာက အပေါ်မှဆင်းကာ ဘေးတွင် တုံးလုံးလေးဝင်လှဲလိုက်သည်။ သူမလှဲပုံက ရဲကိုဖက်သို့ စောင်း၍ ကွေးကွေးလေးဖြစ်နေသည်။ စိတ်ရှိသလို ဆောင့်ထားသောကြောင့် မောနေပုံလည်းရသည်။ ရဲကို ထ၍လာသည်။ မေသန္တာကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ “ မေသာ….အဲဒီအတိုင်းနေ….” ရဲကိုက မေသန္တာ၏ နောက်ဖက်သို့ ပြောင်းလိုက်သည်။

သဘောပေါက်သွားပုံရသော မေသန္တာက သူမ၏ဒူးနှစ်ဖက်ကို ပိုကွေးပြီး ရင်ခွင်ထဲထိ ရင်ဘတ်နှင့်ထိအောင် ကွေး၍ တစောင်းလေး အိပ်ပေးသည်။ ရဲကိုက မေသန္တာ၏ ကျောနားတွင် ကပ်ပြီးအိပ်သည်။ ကွေးနိုင်သလောက် ကွေး၍ထားသော မေသန္တာ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ဖောင်းကြွပြောင်လက်နေသော ပန်းနုရောင်စောက်ဖုတ်လေးက ပြူးပြီးထွက်နေသည်။ ဒစ်ပြဲကြီးက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးကို လျှောတိုက်ပွတ် ဆွဲနေရာ စောက်ဖုတ်လေးမှာ ရွစိရွစိဖြစ်ကာ ခံချင်စိတ်တွေက တားမရအောင်ဖြစ်၍လာသည်။ မေသန္တာမှာ တင်ပါးလေးကို နောက်သို့တိုးတိုး ကော့ပစ်ပေးနေသည်။ “ လုပ်တော့ကွာ…..ကိုကလည်း ဘာမှန်းလဲမသိဘူး…..” “ ခံချင်လာပြီလား….” “ အင်းပေါ့….ကျွတ်…..လုပ်မယ့်ဟာပဲ….” မေသန္တာ စိတ်မရှည်နိုင်တော့ပေ။ အရေတွေကလည်း တားမနိုင်စီးမရ ထွက်လာကြပြီ။ ရဲကိုက သူ့လီးဒစ်ပြဲကြီးကို ကိုင်ပြီး မေသန္တာ၏ စောက်ပတ်အဝသို့ တေ့ပြီးသွင်းလိုက်သည်။ “အင်း….အား….လား..လား….ကျွတ်…..ကျွတ်….အင်း…..” မေသန္တာ၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှေးစင်းကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို တင်းတင်းစေ့ကာ အံလေးကြိတ်ပြီး ရှုံ့မဲ့ပြီးငြီးသည်။ လီးတုတ်တုတ်ကြီးက မေသန္တာ၏ စောက်ပတ်လေးထဲ ပြည့်ကြပ်ပြွတ်သိပ်နေသည်။ ကလျာ၏ မြင်ကွင်းတွေက ရှင်း၍နေသည်။ လီးအဝင်အထွက်၊ စောက်ပတ်လေး၏ လှုပ်ရှားမှုများကို ပြတ်သားစွာ မြင်နေရသည်။ “အင့်….အင့်….အင်း….အား…..အင့်…..” လီးကြီးက မှန်မှန်ဝင်ထွက်နေရာမှ တခါတလေ သွက်သွက်ခါသွားအောင် ဆောင့်ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်ကို တွေ့ရသည်။ “ အ….အ….အား….အီး…..ဖြေးဖြေး ကိုရယ်…..နာတယ်….ကွာ….အဟင်း…..သူသိပ်ကြမ်းတာပဲကွာ……” မေသန္တာ ရှုံ့မဲ့မဲ့လေး ပြောသည်။ “ မေသာ မကောင်းဘူးလား…..” “ ဟင်း…ဟင့်အင်း….ဖြေးဖြေးမှန်မှန်ပဲ ကောင်းတာ….အရသာရှိတာ….” သူတို့နှစ်ယောက်မှာ လေသံမျှဖြင့်သာ ကြိတ်၍ ပြောဆိုနေကြသော်လည်း ကလျာ ရှင်းလင်းပီသစွာ ကြားနေရ သည်။ စောက်ရည်များ စိုစိုစိစိလေးဖြင့် ယား၍ယား၍ လာသည်။

မေသန္တာ၏ စောက်ပတ်မှာ အရည်တရွှဲရွှဲဖြင့် စောက်စိလေးမှာ ညိုညိုလေး၊ လီးကြီးအပြင်သို့ ထွက်လာတိုင်း ဒစ်ပြဲပြဲကြီးက နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို ချိတ်ချိတ်ဖြဲလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီး ရဲကနဲ ရဲကနဲ ပြဲပြဲသွားသည်မှာ မြင်နေရသော ကလျာ ဝင်ခံပစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်လာသည်။ “ အူး….အင်း…..ထွက်…..ထွက်ကုန်ပြီ….အား…..အား….” ပြောလည်းပြော မေသန္တာက အလောတကြီးဟန်ဖြင့် ရဲကို၏ ခါးကြီးကို လက်ပြန်ကိုင်လိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ဖိ၍ဖိ၍ ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ “ အားရပါးရ….ဆောင့်စမ်းပါ ကိုရယ်….ရှီး….ကျွတ်….ကျွတ်….” ရဲကိုက ပုဇွန်တုတ်ကွေးပုံစံကနေ ရုတ်တရက် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး တပေါင်ကျော်အနေအထားပြင်ကာ တအား ကြုံးဆောင့်တော့သည်။ “အား….အ….အား….” လီးတုတ်တုတ်ကြီးက အဆုံးထိနစ်နစ်ဝင်သွားရုံမျှမက ဂွေးအုကြီးများပါ ဝင်သွားမလားထင်ရလောက်သည်။ ရဲကို၏ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းလှသည်။ မေသန္တာ၏ ပေါင်နှစ်လုံးမှာ အပြဲဆုံး အကားဆုံး အနေအထားသို့ ရောက်၍နေရာ လီးကြီးမှာ အရင်းစိုက်သည်အထိ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီးဝင်နိုင်နေသည်။ “ အား….အ….အား….” လီးကြီးကို ဆက်တိုက်ကြီး အစွမ်းကုန်လိုးထည့်နေရင်း ရဲကို၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်နှင့် ဖြစ်သွားရလေတော့သည်။ သူမချောင်းနေတာ တွေ့မည်စိုးရိမ်သဖြင့် ကလျာ နီးရာအခန်းထဲဝင်၍ တံခါးပိတ်ထားလိုက်သည်။ သူဝင်လိုက်မိ သောအခန်းက အောင်ကိုဦး အိမ်သို့လာသည့်အခါ အိပ်သည့်အခန်းဖြစ်နေသည်။ ကလျာ ခန္ဓာကိုယ်လှုပ်လိုက်တိုင်း အရည်ကြည်တို့က ပေါင်တွင်းသားလေးများပေါ် စီးစီးကျပြီး စိုစိစိဖြစ်နေသည်။ အောင်ကိုဦးလာတိုင်း အမြဲအိပ်သည့် ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာကိုကြည့်ရင်း ကလျာ စိတ်တွေတမျိုးဖြစ်လာသည်။ အိပ်ယာပေါ်ပြေးတက်ပြီး တကိုယ်လုံး လူးလိမ့်ပစ်လိုက်သည်။ ကလျာ စိတ်ထဲတွင် အတော်လေး ကျေနပ်သလိုဖြစ်သွားသည်။ ဒီအိပ်ယာက ယောကျ်ားတစ်ယောက် အမြဲအိပ်ခဲ့သည့် အိပ်ယာဖြစ်ကာ ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ အငွေ့အသက်များဖြင့် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ရစ်ပတ်လွှမ်းခြုံပစ်လိုက်သည်ဟု သူမ၏စိတ်ထဲတွင် ကာမစိတ်တွေထ၍နေစဉ် ကျေနပ်စွာ ခံစားမိနေသည်။ လူးလှိမ့်ပြီးသွားတော့ မောမောနှင့် အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်လေးနေရင်း ခေါင်းအုံးဘေးတွင် ခေါက်၍ ထပ်ထားသော မောင်မောင်ဦးဝတ်သည့် ပုဆိုးဟောင်းလေး နှစ်ထည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ တစ်ထည်ကိုယူလိုက်ပြီး သူမ၏မျက်နှာပေါ်အုပ် တင်ကာ အားရပါးရနမ်းပစ်လိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင် အတော်အားရပါးရ ရှိသွားသည်။ ပြီးတော့ ထဘီကိုလှန်၍ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးပေါ် လက်တစ်ဖက်တင်ပြီး တဖြေးဖြေးပွတ်နေမိသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေကလည်း တစိမ့်စိမ့်နှင့် ထွက်ကျလာသည်။ ကလျာ မနေနိုင်လောက်အောင် ကာမစိတ်ဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်လာရသည်။

စောက်ပတ်ပေါ်မှ တဖြေးဖြေးချင်းပွတ်နေသောလက်မှာ မြန်ဆန်သွက်လက်လာသည်။ လက်တဖက်က မျက်နှာပေါ်အုပ်ထားသော ပုဆိုးကိုကိုင်၍ အားရပါးရ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ ကလျာ တစ်ယောက် စိတ်ကိုလွတ်လိုက်ကာ အခန်းထဲတွင် စိတ်ထင်တိုင်းကျဲနေသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းဘက်မှ ယားယားတက်လာပြီး စောက်ပတ်ပေါ်မှ ဖိပွတ်နေရတာကိုပင် အားမရနိုင်တော့ပေ။ မျက်နှာပေါ်မှ ပုဆိုးကို ကိုင်ထားသော လက်တဖက်မှာ နို့အုံပေါ်သို့ရောက်လာပြီး နို့အုံတွေကို ဆုပ်ချေနေမိသည်။ စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ခလယ်ထိုးထည့်ကာ လက်ညှိုးလက်မတို့ဖြင့် စောက်စိကို ပွတ်ချေရင်း စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထည့်ထားသော လက်ခလယ်ကို ထုတ်ချီသွင်းချီလုပ်နေမိသည်။ တဖြေးဖြေး ကာမဆန္ဒတို့ အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်လာကာ စောက်ပတ်ထဲသို့ ထုတ်ချီသွင်းချီလုပ်နေသော လက်ခလယ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ကာ ဆောင့်ကာ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီးနောက် ကလျာ တကိုယ်လုံးတုန်တက်လာကာ အိပ်ယာပေါ်မှ တင်ပါးကြီးတွေ ကော့တက်လာပြီး စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေ ပြစ်ခနဲ ပြစ်ခနဲ တရဟောထွက်ကျလာကာ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချသံနှင့်အတူ ငြိမ်ကျသွားသည်။ စိတ်ထဲတွင် ကျေနပ်အားရစွာ တစ်ချီပြီးသွားသည့်အတွက်လည်း မောသွားသလိုခံစားရသည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်လေးအရှေ့ပိုင်း၊ ပေါင်ခြံနှင့် အိပ်ယာပေါ်တွင် ပေကျံကပ်ညှိသွားသည့် စောက်ရည်တွေကို ပုဆိုးနှင့်ပွတ်၍ ဖြေးဖြေးချင်းသုတ်ရင်း အရသာခံကာ အမောဖြေနေမိသည်။ အတန်ငယ်ကြာတော့မှ စောက်ရည်တွေရွှဲနစ်၍ အရည်တွေ ကွက်နေသော ပုဆိုးကို ပြန်ခေါက်ပြီး မူလနေရာတွင် ပြန်၍ထားလိုက်သည်။ ကလျာ အခန်းထဲမှ ထွက်လာတော့ ရဲကိုနှင့် မေသန္တာတို့ကို မတွေ့တော့ပေ။ အခန်းထဲတွင် တစ်ယောက်ထဲ စိတ်ထင်တိုင်းကြဲနေမိတာမို့ ဘယ်အချိန်က ပြန်သွားသည်မသိပေ။ “ကိုဦး…ဇင်မာ့ကို လက်ထပ်ပြီး ဒီမှာတစ်ခါထဲ လာနေလိုက်ပါလားဟင်….” အခန်းချင်းကပ်ရက်က အသံခပ်သဲ့သဲ့ဖြင့် ကြားလိုက်ရသော ကလျာတစ်ယောက် ခေါင်းထောင်၍ သွားသည်။ ဦးအောင်ကိုဦးဆိုသည့် လူကြီးက ဘယ်လောက်တောင် ကောင်းနေလဲမသိဘူး။ မာမီလေးက အပိုင်ယူချင်နေပြီ။ “ လက်ထပ်မှာပေါ့ ဇင်မာရဲ့…..ဒါပေမယ့် ချက်ချင်းကြီးတော့ မဟုတ်သေးဘူး…..အိမ်က မမကြီးတို့ကိုလည်း နားချရအုံးမှာ…..” “ အဟင့်….ကိုဦး လက်ကြီးကလည်းကွာ….နေ့ခင်းကလည်း တည်းခိုခန်းဝင်ပြီး နှစ်ချီတောင်လုပ်ထားတာ…..ခု လုပ်အုံးမလို့လား…..” “ ဇင်မာက အရမ်းကို လုပ်ချင်စရာကောင်းနေတာကိုး…..” “ ဟင့်….တော်ပြီကွာ…..ဒီညတော့ ဇင်မာ မခံနိုင်တော့ဘူး…..နေ့ခင်းက သူကနှစ်ချီဆိုပေမယ့် ဇင်မာက သုံးချီ တောင်ပြီးထားတာ…..အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီကွာ…..” ကလျာမှာ သူမသတိမထားလိုက်မိစဉ်မှာပင် ဖောင်းထ၍လာသော စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ အရည်ကြည်လေးတွေ စိုစိ၍ထွက်လာသည်။

“ဇင်မာကလည်းကွာ…..ခဏလေးပဲဟာ…..” “ ဟင့်အင်းကွာ…..မရဘူး….သွားအိပ်တော့မယ်…..ဒါကြောင့် နေ့ခင်းကပြောတာ…..ညကျမှ လုပ်ပါလို့…..” အမှန်တော့ ဇင်မာမှာ စိတ်ထဲတွင် ခံချင်စိတ်က ရှိနေသော်လည်း နေ့လည်က တည်းခိုခန်းတွင် သုံးချီလောက်ပြီး ထားခဲ့ပြီဖြစ်သဖြင့် တော်လောက်ပြီဟု သူမကိုယ်သူမ ယူဆထားသည်။ ဒီကိစ္စကလွန်လျှင် ခန္ဓာကိုယ်အလှအပကို ထိခိုက်နိုင်သည်။ ထို့ပြင် ယောက်ျားတွေဆိုတာက သူတို့လိုသမျှပေးနေလျှင် တန်ဖိုးမထားတတ်။ ဒါကြောင့် နည်းနည်းတော့ အစ်ထားရမည်။ ဒီလိုအစ်ထားလိုက်တော့မှ သူတို့လိုးချင်စိတ်တွေက ပြင်းသထက်ပြင်းလာပြီး မိန်းမအပေါ် အလေးထားဂရုတစိုက် ရှိလာတတ်ကြသည်။ “ ဖယ်တော့ ကိုဦးရယ်…. ဇင်မာ အရမ်းကို အိပ်ချင်နေပြီကွာ…..” “ ခဏလေး….” “ အွန့်….” အသံကြားလိုက်ရုံဖြင့် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်လိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်း ကလျာ အတတ်သိလိုက်သည်။ အတော်စုပ်နိုင်တဲ့ဟာတွေပဲ ဆယ်မိနစ်နီးပါးလောက်ကို ငြိမ်၍ကျသွားကြသည်။ “ ပြွတ်…” “ အင်း….အိပ်တော့နော် ကိုဦး…..အားမွေးထား တစ်ရက်နှစ်ရက်နေတော့ ကိုဦးမနေနိုင်ရင် ဆိုင်ကနေ တည်းခိုခန်းသွားကြတာပေါ့…..” “ အင်း….” အခန်းထဲမှ လှုပ်ရှားသံများကြားလိုက်ရသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် မာမီလေး၏ အိပ်ခန်းတံခါးပိတ်သံ ကြားလိုက်ရသည်။ ကလျာ အိပ်မပျော်နိုင်တော့ပါ။ ဒီနေ့ တွေ့ရကြားရမြင်ရတာတွေက ကလျာ၏ သွေးသားတွေကို နှိပ်စက်၍နေသည်။ နေ့ခင်းကလည်း ဟိုစုံတွဲလုပ်ကြတာကို ကြည့်ပြီး စိတ်တွေထကြွလာကာ မနေနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်လာတာမို့ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် အာသာဖြေရင်း တစ်ချီပြီးခဲ့ရပြီးပြီ။ နေ့ခင်းက အောင်ကိုဦးအခန်းထဲမှာ စိတ်ထင်တိုင်း အာသာဖြေရင်း အောင်ကိုဦးဝတ်သည့် ပုဆိုးနှင့် စောက်ရည်တွေကို သုတ်ခဲ့မိသည့်အတွက် ကလျာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မလုံမလဲဖြစ်နေသည်။ သူသုတ်ခဲ့လိုက်သည့်အချိန်မှာ အရည်တွေက မခြောက်သေးပဲ စိုရွှဲပြီး ပုဆိုးမှာ ကွက်နေသည်။ နေ့ခင်းကဖြစ်သည့်အတွက် အရည်တွေ ခြောက်သွားလောက်ပြီဖြစ်ပေမယ့် ပုဆိုးမှာ ညီစို့စို့အနံ့တွေ နံနေမှာသေချာသည်။ နေ့ခင်းက ကြည့်ခဲ့မိတာတွေ ကိုယ်ဟာကိုယ် စိတ်ဖြေခဲ့တာတွေ အောင်ကိုဦး ပုဆိုးနဲ့ စောက်ရည်တွေသုတ်ခဲ့မိတာတွေ အောင်ကိုဦး ရိပ်မိသွားမလား ဆိုတာတွေကို တွေးရင်း ရင်တွေခုန်လာကာ စိတ်တွေပြန်လည်ထကြွလာသည်။

တစ်အိမ်လုံးက တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။ စိတ်တွေ ထလွန်းမက ထလာသဖြင့် ကလျာ စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်လိုက်၊ စောက်စေ့လေးကို ကလိလိုက်နှင့် လုပ်ပေးနေသည်။ အတန်ကြာအောင် လုပ်ပေးနေပေမယ့် ကလျာ၏စိတ်တွေက ငြိမ်၍မသွား။ ပို၍ပင် ဆိုးလာသေးသည်။ ကလျာ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှ လက်ကိုဖယ်ကာ ထဘီကိုပြန်၍အုပ်ကိုင်ပြီး ဘယ်လို လုပ်ရင်ကောင်းမလဲဟု စဉ်းစားနေမိသည်။ အတန်ငယ်ကြာတော့ ကလျာ အိပ်ယာပေါ်မှ ထပြီးအခန်းအပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဦးအောင်ကိုဦး အခန်းရှေ့အရောက် ကြည့်လိုက်တော့ တံခါးက အနည်းငယ်ဟနေတာ တွေ့လိုက်သဖြင့် တွန်းဖွင့်ပြီး အထဲသို့ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ နေ့ခင်းက လူးလှိမ့်ကာ စိတ်ဖြေဖျောက်ခဲ့သော ကုတင်ပေါ်ရှိ အိပ်ယာထက်တွင် ဦးအောင်ကိုဦးမှာ နေ့ခင်းက သူမအရည်လေးတွေ သုတ်ခဲ့သည့် ပုဆိုးကိုဝတ်ပြီး ပိုးလိုးပက်လက်အိပ်ပျော်၍နေသည်။ သူမကိုယ်သူမ သတိမထားမိပဲ ကလျာမှာ ဦးအောင်ကိုဦး၏ ဘေးသို့ ရောက်၍လာသည်။ သူမအကဲခတ်ကြည့်လိုက်တော့ ဦးအောင်ကိုဦး အိပ်ပျော်နေကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ခါးမှပြေကျနေသော ပုဆိုးကို တုန်ယင်နေသော လက်ဖျားလေးနှင့်ကိုင်၍ အောက်ဖက်သို့ ဆွဲချလိုက်သည်။ ထူထဲကွေးကောက်နက်မှောင်နေသော လမွှေးများကြားမှ မတ်ထောင်နေသော လီးကြီးမှာ တစ်ထွာလောက်ပင် ရှိမလားမသိပေ။ ပြဲလန်နေသော ဒစ်ကြီးကလည်း ပြောင်လက်ကာ တဖိတ်ဖိတ်ဖြစ်နေသည်။ အကြောပြိုင်းပြိုင်းရစ်ပတ်ထားသော လီးလုံးပတ်ကြီးက မဲပြောင်၍နေသည်။ ကလျာ၏ စိတ်အတွေးထဲမှာလည်း နေ့ခင်းက ဒီပုဆိုးနဲ့ စောက်ရည်တွေ သုတ်ခဲ့မိတာတွေ ဒီလီးကြီးက မာမီလေးကို လိုးပေးနေတဲ့ လီးကြီးပါလားဆိုတာတွေကို တွေးရင်း စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာသည်။ ကလျာ အသိဉာဏ်တွေ ကင်းမဲ့ကုန်ပြီ။ စိတ်ဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်ထကြွလာပြီး မနေနိုင်တော့တဲ့အဆုံးမှာတော့ ခါးမှထဘီလေးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လိုက်သည်။ ကုတင်က ငြိမ့်ကနဲတစ်ချက်လှုပ်သွားသဖြင့် ခဏငြိမ်နေလိုက်ပြီးမှ ဦးအောင်ကိုဦး၏ အပေါ်သို့ခွ၍ တက်လိုက်သည်။ ဖင်ကြီးကို တဖြေးဖြေးဖိချပြီး လီးထိပ်ကြီးနှင့် စောက်ပတ်ဝကို ထိကပ်ကြည့်မိသည်။ “ အင်….” သူမ လည်ချောင်းထဲမှ အသံတစ်သံထွက်သွားသည်။ ဒစ်ကြီးက ဗြစ်ကနဲတိုးဝင်သွားသည်။

လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဦးအောင်ကိုဦး အိပ်ပျော်နေဆဲဖြစ်သည်။ ဝင်လာသော လီးဒစ်ပြဲကြီးက စောက်ဖုတ်လေးထဲတွင် ပြည့်ကြပ်ပြွတ်သိပ်နေ သည်။ မကုန်းမကွနှင့် ငုံ့ကြည့်ကာ အသာလေးဖိသွင်းချလိုက်ပြန်သည်။ “ အွန်း…..အွန်း….” ကလျာ ပါးစပ်အဟောင်းသားလေးဖြင့် ခေါင်းလေးမော့သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးခါဆင်းသွားသည်။ ဧရာမလီးကြီးကို ကလျာ၏ စောက်ပတ်အသစ်စက်စက်လေးက တင်းကျပ်စွာညှစ်ပြီး မသိမသာလေး ထလိုက်၊ ထိုင်လိုက်၊ လှုပ်ခါ၍ လိုးပေး နေမိသည်။ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လိုးပေးနေမိရင်း လီးကအထဲသို့ တဝက်ကျော်ကျော်မှ ဝင်၍လာသည်။ “ ဗြစ်…..ဗြစ်…..ဒုတ်…..ဒုတ်…..” တစ်ခါ တစ်ခါ စောက်ပတ်အုံလေးတစ်ခုလုံး ပြဲကွဲသွားပြီး နာကျင်လာသဖြင့် အသာငြိမ်၍နေလိုက်ရပြန်သည်။ ပြီးမှ ဖြေးဖြေးချင်းလှုပ်ခါ၍ ပြန်လိုးနေမိသည်။ လီးကြီးကို တဆုံးမသွင်းရဲသေး။ စိတ်တွေကလည်း ဗရမ်းပတာယောက်ယက်ခတ်၍ လာသည်။ ကလျာ၏ ကားအယ်နေသော ဖင်ကြီးက ခပ်သွက်သွက် နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်လာသည်။ အရည်ကြည်တို့ကလည်း ထိန်း၍မရလောက်အောင် ရွှဲ၍ထွက်လာကြသည်။ ကလျာ မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်၍ အားပါးတရကြီး ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် လိုးနေလိုက်မိသည်။ ကာမဆန္ဒတွေက တရိပ်ရိပ်တက်လာပြီး အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ခါနီးဖြစ်လာသည်။ လီးတဝက်လောက်နှင့် အထုတ်အသွင်းလုပ်ကာ လိုးနေရသည်ကိုလည်း အားမရတော့။ တစ်ချီတွင် လီးကြီးကို တဆုံးနီးပါးထုတ်လိုက်ပြီး လီးတဆုံးဝင်အောင် အားနှင့် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ လီးကြီးက သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ပြေးဆောင့်သဖြင့် စောက်ပတ်ထဲတွင် ကျင်ခနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ကလျာ တစ်ကိုယ်လုုံး တုန်ခါသွားသည်။ “ဒုတ်…..အား…..ဟား……” ပြီးချင်လာပြီမို့ စိတ်ကို လွတ်လိုက်ပြီး လီးအဆုံးထိ ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးပေးနေမိသည်။ အချက်(၂၀)လောက် အားရပါးရဆောင့်လိုးပြီးတဲ့အခါမှာတော့ စောက်ပတ်ထဲမှ အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းတဲ့ အရသာကို မှိန်းမောခံစားရင်း ကလျာ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းကို လီးအရင်းသို့ အတင်းဖိကပ်ပြီး ပွတ်လှည့်ပေးနေမိသည်။

ကောင်းတာမှ အတော့်ကို ကောင်းလှ အရသာရှိလှသည်။ ခဏအကြာ ထကြွနေသော သွေးသားတွေက ငြိမ်၍အသွား၊ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ ဦးအောင်ကိုဦး၏ ဆီးခုံတစ်ခုလုံးစိုရွှဲနေသည်ကို သတိထားလိုက်မိပြီး ကြောက်အားလန့်အားနှင့် လီးကို ပြွတ်ကနဲ ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ကာ ကွင်းလုံးချွတ်ချထားသော ထဘီလေးကို ငုံ့၍ကောက်စွပ်မည်အလုပ် သန်မာသော လက်တစ်ဖက်က သူမကို လှမ်းဆွဲတာ ခံလိုက်ရသည်။ “အမေ့….” ကလျာ အလန့်တကြားလှည့်ကြည့်သည်။ “ နေအုံးလေ…..ကလျာ….ဦးမှ မပြီးသေးတာ…..” ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းတွင် ထဘီမရှိဘဲ တင်ပါးဖွေးဖွေးပြောင်ပြောင်ကြီးနှင့် ဖြစ်နေသော သူမကို ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်နေသော ဦးအောင်ကိုဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်။ “ ဟင်….ဦး….ဦး…..ဟို…..ဟို…..” “ ကလျာ ကုတင်ပေါ် တက်လိုက်ကတည်းက ဦးနိုးနေတာပါ…..” “ ရှင်…..” ကလျာ ငိုင်၍အသွား ဦးအောင်ကိုဦးက သူမကို ဆွဲ၍ဖက်လိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲသွင်းကာ အိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက် သည်။ “ ဟို….ဦး…..မလုပ်ပါနဲ့…..မာမီလေး သိသွားရင် မကောင်းဘူး…..မတော်ပါဘူးဦးရယ်….နော်…..နော် ” တကယ့်နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ ကလျာ ကြောက်စိတ်တွေက ငယ်ထိပ်ရောက်နေသည်။ “ တော်ပါတယ် ကလျာရယ်…..ခုပဲ ကလျာက ဦးကို တစ်ချီပြီးအောင် လိုးပေးပြီးပြီမို့လား…..” “ အင်း…..အင်…..ကြောက်တယ်…..ကြောက်တယ်…..” “ ဦးကိုလည်း တစ်ချီလောက်တော့ လုပ်ခွင့်ပေးဦးမှပေါ့…..ဘာမှကြောက်စရာမရှိဘူး…..ကလျာ လိုးလို့ပဲ တစ်ချီပြီး သွားပြီဟာကို……” ဒီလိုဆိုတော့လည်း အဟုတ်သား ကလျာငြိမ်၍အသွား ဦးအောင်ကိုဦးက သူမ၏နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးကို ဆွဲ၍စုပ်နမ်းပစ်လိုက်သည်။ နမ်းရင်း လက်တစ်ဖက်က ကလျာ၏ အဝတ်တွေကိုချွတ်သည်။ ကလျာကိုယ်လုံးတီးဖြစ်သွားတော့မှ ဦးအောင်ကိုဦးက သူမ၏နှုတ်ခမ်းကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ကလျာမှာ ဦးအောင်ကိုဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အသဲတအေးအေးဖြင့် ငေးငိုင်၍ကြည့်နေမိသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားကြပြီး ဦးအောင်ကိုဦးက ကလျာအား ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်သည်။ ကလျာ ဘာမှမပြော။ မျက်လုံးလေး ကလယ် ကလယ်ဖြင့် တစ်ချက် တစ်ချက် ဦးအောင်ကိုဦး၏ လီးကြီးကို လှမ်း လှမ်းကြည့်ရင်း လာမည့် အရေးကိုတွေး၍ ရင်တွေခုန်နေပြီး အသားလေးတွေပါ တုန်ချင်နေသည်။ “ကလျာ…..ခြေထောက်တွေ ဦး ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်…..” သူ့လီးကြီးက စောစောကထက်ပိုပြီး သိသိသာသာကြီး ထွားကြိုင်းလာတာကို တွေ့ရသည်။

စောစောက ကလျာ တက်လိုးတော့ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေရပြီး သူ့စိတ်တွေကို ချိုးနှိမ်ထားရပုံရသည်။ အခုတော့ သူ့စိတ်ကြိုက်ပေါ်တင် လိုးရတော့မည်ဆိုတော့ စိတ်တွေက အတားအဆီးမရှိ။ လွတ်လပ်သွားပြီး လီးကြီးကလည်း ပိုပိုပြီး ကြီးထွားတောင့်တင်း ကြီးမားလာပုံရသည်။ တကယ်တော့ ဦးအောင်ကိုဦးမှာ ကလျာကို အရိပ်တကြည့်ကြည့်နှင့် လိုးချင်နေခဲ့တာကြာပြီ ဖြစ်သည်။ ကလျာမှာလည်း အသက် (၂၀)အရွယ် အလှသွေးကြွယ်နေသည့် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ အပျိုဖားဖားဖြစ်နေပြီ။ ဆူဖြိုးတင်းရင်းနေသည့် ရင်သားများ၊ တုတ်ခိုင်ဖြောင့်တန်းသော ပေါင်တန်များ၊ ခါးကျင်ကျင်အောက်မှ ဆူဖြိုးကားစွင့်ပြီး အယ်နေသော တင်သားများက မြင်ရသူယောကျ်ားတကာကို ရမက်ကြွစေလောက်သည်။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းမှာဆိုလျှင်လည်း ယောက်ျားလေးတွေရှေ့ ကလျာ လမ်းဖြတ်လျှောက်သွားပြီဆိုလျှင် ယောက်ျားလေးတွေမှာ သူ့ကိုလှည့်မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်ကြပေ။ ကလျာလို ယောက်ျားတကာရဲ့ ရမက်စိတ်ကို နိုးကြွစေတတ်သော အလှတွေ ပိုင်ဆိုင်ထားသူတစ်ယောက်နှင့် တစ်အိမ်ထဲတွင် အနီးကပ်နေရသူ ဦးအောင်ကိုဦးမှာ ကလျာကို လိုးချင်နေခဲ့သည်မှာ မထူးဆန်းလှပေ။ ဦးအောင်ကိုဦးမှာ ဇင်မာလင်း၏ လင်ပါသမီးဆိုသည့်အသိနှင့် ကလျာအပေါ် သမီးအရင်းလို ချစ်တတ်သည့် ဇင်မာလင်း၏ မျက်နှာကို ထောက်ထားပြီး လိုးချင်စိတ်ကို ချိုးနှိမ်မေ့ဖျောက်ထားခဲ့သည်။ ယခုတော့ ကိုယ်က မစရပါဘဲနဲ့ သူ့ကိုယ်၌က စလာသည်ဆိုတော့ ဦးအောင်ကိုဦးမှာ အနှစ်နှစ် အလလက လိုးချင်နေခဲ့သည့် ကလျာကို လိုးရတော့မည်ဆိုတော့ ရမက်စိတ်များမှာ ထိန်းလို့မရလောက်အောင်ပင် ထကြွနေသည်။ ထကြွနေသည့် စိတ်အဟုန်နှင့် စောစောက ကလျာ တက်လိုးထားသည့် အရှိန်ကြောင့် လီးကြီးမှာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထကာ မတ်တောင်နေပြီး သာမာန်ထက် ပိုပြီး တုတ်ခိုင်ကြီးမားလာရခြင်းဖြစ်သည်။ ကလျာက ပြောသည့်အတိုင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်တော့ စောက်ပတ်အသစ်စက်စက်လေးနှင့် ဧရာမလီးကြီးတို့မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွေ့မိကြသည်။ ကုတင်ကို ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲ၍ ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော ကလျာ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကုတင်အောက်မှ မတ်တပ်ရပ်၍နေသော ဦးအောင်ကိုဦး၏ ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင် ရှိနေသည်။

လီးကိုကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လီးထိပ်ကြီးနှင့် အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးသည်။ “ အဟင့်…..ဟင့်…..ဦး…..ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ….လို့ ” ကလျာ ခရာတာတာလေး ပြေလာသည်။ အရည်ကြည်တွေကလည်း စိုရွှဲနေပြီ။ “ လိုးတော့မယ်နော်…..” “ အင်း…..အင်း…..” ကလျာ ကဗျာကယာပြောကာ ဝင်လာမည့်လီးကြီးကို စောင့်ကြိုရင်း မျက်လုံးတွေကို စုံမှိတ်ပစ်လိုက်သည်။ “ ပြွတ်…..” “ အား…..အမေ့….”အား…..အား…..ကြပ်လိုက်တာ…..အဟင်း….စောစောကတော့ ဝင်ပြီးတော့…..ဟင်း…..အ…..အ…..ဦးဟာကြီးက ပိုကြီးလာတယ်…..ဟင်း…..အင်း…..အား…..သေပါပြီ….အား…အီး…..တော်ပြီ….တော်ပြီ….အား….အား…..” ကုတင်စောင်းပုံစံက လီးအဝင်ကြမ်းသည်။ နက်သည်။ အနှစ်နှစ် အလလက လိုးချင်နေခဲ့သည့် စိတ်ကိုလွှတ်ပေးထားသော ဦးအောင်ကိုဦး၏ လီးကြီးက အဆမတန်ထွားကြိုင်း၍နေသည်။ ကလျာ မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာသည်။ “ အာ….အ….နာတယ်….နာတယ်…..” “ အစမို့ပါ…..ကလျာ ရာ….စောစောကပဲ ဝင်ပြီးပြီဟာ….” “ အားဟား…..စောစောက ဒီလောက်မကြီးဘူး…..ခုဟာက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး…..” အား….ပါး….ပါး….အီး…..ဟီး…..” အရှိန်တက်နေသော ဦးအောင်ကိုဦးက နောက်ဆုတ်ရန် မစဉ်းစားတော့ဘဲ ကျန်သောလီးကိုဖိချ၍ သွင်းယူလိုက်သည်။ ကလျာ ပါးစပ်လေး ဟသွားသည်။ လီးကြီးထိပ်က လည်ချောင်းဝထိ ရောက်လာသလား ထင်လိုက်ရသည်။ လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားပြန်ပြီ။ စောစောက သူမ တက်လိုးသည့်အခါက လီးအဆုံးထိ သွင်းပြီးလိုးခဲ့တာမှန်ပေမယ့် အဲ့တုန်းက လီးကြီးက ဒီလောက် မကြီးမားသေးပေ။ ယခုစောစောကထက် အဆမတန်ကြီးမားလာသည့်အတွက် ဒီတစ်ကြိမ် အဆုံးထိ အသွင်းခံလိုက်ရခြင်းက ပို၍အခံရခက်လှပေသည်။ ကလျာ တဖြေးဖြေး ငြိမ်သက်သွားသည်။ ဦးအောင်ကိုဦးမှာ စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးကြီးတဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် လီးကြီးကို အထုတ်အသွင်းမလုပ်သေးဘဲ ငြိမ်ထားပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများ၏ တရွရွလှုပ်ရှားကာ ပွတ်သပ်ကလူကျီစယ်သည်ကို ငြိမ်၍ခံစားရင်း ဦးအောင်ကိုဦးက ကလျာ၏ နို့အုံလုံး လုံးကျစ်ကျစ်လေးများကို ချေပေးနေသည်။ “အင်း….ဟင်း…..ဟင်း…..ကျွတ်…..ကျွတ်…..ကျွတ်…..” ကလျာ ဖင်ကြီးကို လူးလွန့်ပြီး လီးကြီးကို စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှင့်ညှပ်ကာ ဖျစ်ညှစ်၍ ခါးလေးကော့တက်လာသည်။

“လိုးပြီ…”ဦးအောင်ကိုဦး လျှောကနဲ လီးကို တဝက်လောက်ဆွဲထုတ်ပြီး လိုးသည်။ “အား….အင်း…အင်း….အား….အင်း….” ဆောင့်လိုက်သော အရသာက ခံလို့ကောင်းလှသည်။ “အား…..အီး….ထွက်…..ထွက်ကုန်ပြီ…..အား…..ရှီး….” ကလျာ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ပြီး ထပ်ခါထပ်ခါ ကော့ကော့ပင့်ဆောင့်ပစ်လိုက်ကာ အီဆိမ့်ချိုနေသော ကာမအရသာကို အပြည့်အဝကြီး ခံစားလိုက်ရသည်။ လီးကြီးကို ခဏကြာအောင် ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးနေပြီးမှ လျှောကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “ကလျာ….ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး ကုတင်စောင်းမှာ လေးဖက်ထောက်လိုက်…..” ဦးအောင်ကိုဦးမှာ သူလိုးချင်နေခဲ့တာကြာပြီဖြစ်သည့် ကလျာ၏ ဆူဖြိုးကားစွင့်ပြီး အယ်ချင်တိုင်းအယ်နေသော ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်လာသည်မို့ ပုံစံပြောင်းကာ လေးဘက်ကုန်းခိုင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကလျာ နွမ်းနယ်စွာဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းပြီး ဦးအောင်ကိုဦးပြောသည့်အတိုင်း လုပ်ပေးလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှ ခုပဲတစ်ချီထပ်ပြီးသွားတယ် အခုပဲ ဆက်လုပ်ဦးမယ်ဆိုပြီး တွေးမိရာမှ အင်း….သူက ပြီးမှမပြီးသေးတာ ပြီးချင်နေမှာပဲ ဟူ၍ အဆုံးသတ်တွေးလိုက်ကာ ဦးအောင်ကိုဦးရှိရာသို့ သမင်လည်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ “ နောက်ပြန်ကြီး ဝင်ပါ့မလား ဦးရဲ့…..” “ကလျာ ခါးကိုခွက်ထား….ဟုတ်ပြီ…..တင်ပါးလေးဖြဲပြီး ကားထား….” ဆူဖြိုးကားအယ်နေသော ဖင်ကြီး၏နောက်မှ ပြူးထွက်လာသော စောက်ပတ်လေးက တဖိတ်ဖိတ်တောက်၍ လှချင်တိုင်းလှ၍နေသည်။ ချစ်စရာခါးကျင်ကျင်လေးကို ကိုင်ပြီး လီးကြီးကို တေ့ကာသွင်းလိုက်သည်။ “ပြွတ်….ပြွတ်….ဗြစ်….ဗြစ်…ပြွတ်…ဖွတ်….ဘွတ်…ဘွတ်….” “ အင်း….အင်း…..အသံတွေကလည်း မြည်လိုက်တာ…..” ဟုတ်သည်။ ကလျာ ပြီးထားသော အရည်တွေက စောက်ပတ်ထဲတွင် ပိုလျှံနေသည်။ “အီး….ကောင်းလိုက်တာနော်….ဟင်း…..ဟင်း….ကျွတ်….ကျွတ်…..” ဖင်ကြီးကို လမွှေးအုံကြီးက ဖိကပ်ပွတ်တိုက်ရင်း ဂွေးစိကြီးကပါ အောက်မှလွှဲရိုက်နေသည်မို့ ကလျာ မခံစားဖူးသော အရသာတွေ ဆူဝေ၍နေသည်။ “အိ….အား….ဖြေး….ဖြေး….လုပ်….ဆောင့်…..အား….ကျွတ်….ကျွတ်…..” ကလျာ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနှင့် ကောင်းချင်တိုင်း ကောင်းနေသည်။ “အီး….အီး….ကောင်းလာပြီ…..လုပ်……လုပ်…..ဆောင့်….အ….အား…..” ဦးအောင်ကိုဦးမှာ အနှစ်နှစ်အလလက အရိပ်တကြည့်ကြည့်လိုးချင်နေခဲ့သည့် ကလျာကို စိတ်ကြိုက်လိုးနေရပြီး ကြီးမားကားအယ်နေသော ဖင်ကြီးမှာလည်း ဆောင့်လိုက်တိုင်း တုန်ခါသွားသည်ကို ကြည့်ရင်း ရင်ထဲမှာ ရမက်မီးတွေ ပြင်းထန်စွာလောင်ကျွမ်းလာသည်နှင့်အတူ ကလျာ၏ ရမက်စကားသံတွေကို ကြားရတော့ ခါးကျင်ကျင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ပြီး အားရပါးရ မညှာမတာ ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးနေသည်။

ကလျာ၏ ဖင်ကြီးတွေမှာလည်း ဆောင့်လိုက်သည့်အခါတိုင်း တုန်ခါသွားသည်မှာ ရမက်စိတ်ကို ပိုမိုထကြွစရာဖြစ်နေသည်။ ”အား….ဟား….ထွက်ပြီ…..ထွက်ကုန်ပြီ ဦးရယ်…..အား….ကျွတ်…..ကျွတ်…..” ကလျာမှာ ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန် ပြန်၍ဆောင့်ရင်း ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး ခါရမ်းသွားကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ ဒလဟော ထွက်ကျကုန်သည်။ ဦးအောင်ကိုဦး၏ လီးကြီးမှာလည်း သံချောင်းကြီးပမာ ပို၍ပို၍ တင်းပြောင်မာကျော လာသည်။“ပြွတ်….စွပ်….ပလွတ်….ပလွတ်….ပြွတ်…ဒုတ်….ဗြစ်…ပြွတ်….ဗြစ်…..ဗြစ်….အား….အား….ဟင်း….ကလျာ ရယ်…..အင်း….” သုံးလေးချက်လောက် အားရပါးရ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးလိုက်ပြီးနောက် ကလျာ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ “ အား….အား….အ….ကောင်းလိုက်တာ…..ကလျာရယ်…..” ဦးအောင်ကိုဦးက လီးကြီးကို မချွတ်ဘဲ ကလျာ၏ ကျောပြင်လေးကို ကုန်းနမ်းရင်း မှောက်ထား၍ အောက်သို့တွဲ လောင်းကျနေသော နို့လေးများကို အောက်မှလျှိုပြီး နှိုက်ကာ သုံးလေးချက်မျှထပ်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်ရာ လုံးကျစ်ကားအယ်နေသော ဖင်သားကြီးမှာ တုန်ကနဲ တုန်ကနဲ ခါရမ်းသွားပြန်သည်။ “ ဘယ်နဲ့လဲ….ဦး လိုးတာ ကောင်းရဲ့လား…..” “ အို….ဘာတွေမေးနေတာလဲ မသိဘူး…..” “ ဒီပုံစံကို ဦး သိပ်ကြိုက်တာ….ဒီအတိုင်းပဲ လီးမထုတ်တော့ဘဲ ဆက်လိုးမယ်နော်…..” “ ဟာ…..ဆက်လုပ်ဦးမယ်…..အဟင့်….” ကလျာ ငိုချင်စိတ်ပေါက်သွားသည်။ ဒါပေမယ့် ဦးအောင်ကိုဦးက နို့လေးနှစ်လုံးကို အောက်သို့နှိုက်၍ ဆွဲလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ဖိဆောင့်ချလိုက်ရာ ကလျာ ခမျာ “ ဟင်း ” ကနဲဖြစ်ပြီး မျက်တောင်လေးများ စင်းကျသွားသည်။ ဦးအောင်ကိုဦးက လီးကြီးကို မထုတ်သေးဘဲ တဆုံးသွင်းထားရင်း ကလျာ၏ ဖင်ကြီးနဲ့ ဆီးခုံအရင်းဖိကပ်ထားသည်။ လက်နှစ်ဖက်က ကလျာ၏ နို့နှစ်လုံးကို ပွတ်ချေဆုတ်နယ်ပေးနေသည်။ ဦးအောင်ကိုဦးမှာ ကလျာ၏ နောက်မှ ဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်း ဝိုင်း၍ လှုပ်ခါပေးရင်း လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲတွင် လှည့်ပတ်၍ မွေပေးနေသည်။ ကြီးမားတုတ်ခိုင်၍ ပြည့်သိပ် ကြပ်ညှပ်နေသော စောက်ခေါင်းလေးထဲတွင် ဧရာမလီးကြီးက လှည့်ပတ်ထိုးမွေနေသည့်အတွက် စောက်ခေါင်းအတွင်းသား နံရံများကို ထိပွတ်လိုက်သည့် ထူးကဲသည့် အရသာကို ကလျာ မှိန်းမောခံစားရင်း ငြိမ်သက်သွားသည့် ရမက်စိတ်များမှာ ပြန်လည် ထကြွလာသည်။ လီးကြီးက စောက်ခေါင်းနံရံများကို နေရာအနှံ့ ထိုးမွေပွတ်တိုက်နေသည့်အတွက် စောက်ခေါင်းထဲမှ ယားတက်လာကာ စောက်ရည်များ ထွက်ကျလာပြန်သည်။ ကလျာမှာ ရမက်စိတ်များ ထကြွလာပြီး စောက်ခေါင်းထဲမှလည်း မနေနိုင်လောက်အောင် တရွရွယားလာသည့်အတွက် အားမလိုအားမရဖြစ်ကာ ဖင်ကြီးများကို လှုပ်ခါပြီး နောက်ပြန် ပြန်၍ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်သည်။

ဦးအောင်ကိုဦးမှာ ကလျာ တစ်ယောက် မနေနိုင်လောက်အောင် စိတ်တွေထကြွလာပြီကို သိရှိလိုက်ပြီး သူ၏လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲမှ တဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဖြေးဖြေးချင်း လိုးသွင်းပေးသည်။ လီးတဆုံး သွင်းလိုက်ပြီးနောက် ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်လိုးသွင်းသည်။ ကလျာမှာ စိတ်တွေထကြွပြီး ရွထနေသည့်အထဲ ဦးအောင်ကိုဦးက ဖြေးဖြေးချင်း အရသာခံကာ လိုးပေးနေသည့်အတွက် အားမလိုအားမရ စိတ်တွေ ပိုပြီးဖြစ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် ဖင်ကြီးတွေကို နောက်ကို ပစ်ပစ်ပြီး ပြန်၍ ဆောင့်ပေးသည်။ လီးဒစ်ထိပ်ဖျားထိ စောက်ပတ်ထဲမှ ထွက်သွားပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ဝင်လာသည့် လီးကြီးကို အားမရစွာဖြင့် လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ မဝင်လာခင်မှာပဲ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ပစ်ပစ်ပြီး ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ဦးအောင်ကိုဦးမှာ ကိုယ်က လိုးဆောင့်စရာမလိုပဲ မတ်တပ်ရပ်နေရုံဖြင့်ပင် ဖင်ကြီးက နောက်သို့ ပစ်ပစ်ဆောင့်ပြီး လီးကြီးကို စောက်ပတ်ထဲ သွင်းယူလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်နေသည့်အတွက် ကလျာစိတ်တွေ အဆမတန်ထကြွပြီး ရမက်ထန်နေပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ ဦးအောင်ကိုဦးလည်း ကလျာ စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ပါစေဆိုသည့် သဘောဖြင့် ခါးကျင်ကျင်လေးကို အလိုက်သင့်ကိုင်ပြီး ဒီအတိုင်း မတ်တပ်ရပ်ကာ ကလျာက ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ပစ် ဆောင့်ပြီး အလိုးခံနေတာကို အားရကျေနပ်စွာ ကြည့်နေမိသည်။ ဖင်ကြီးကို အားဖြင့်နောက်ပြန်ဆောင့်လိုက်၍ လီးတဆုံးဝင်သွားပြီး ဆီးခုံအရင်းထိဖိကပ်သွားတိုင်း ဖင်သားကြီးများ တုန်တုန်သွားသည်ကိုလည်း အရသာခံကာ ကြည့်နေမိသည်။ “အား….အား…..ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်….အား…..အင့်….အင့်….” ကလျာမှာ ရှေ့သို့ထောက်ထားသည့် လက်နှင့် အားယူရင်း အောက်နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာ အံကိုကြိတ်၍ ဖင်ကြီးကို နောက်ပစ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်နေသည်။ “ အား….ဆောင့်…..ဆောင့်…..ကလျာ ကြိုက်သလို ဆောင့်…..အား….အား…” “အား….ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်….ကလျာ မနေနိုင်တော့ဘူး….အား….အင်း…..အင့်….အင့်….”ကလျာမှာ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနှင့် ဆောင့်ရင်း စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် ဦးအောင်ကိုဦး၏ လီးကြီးကို တစ်ချက် တစ်ချက် ညှစ်ညှစ်ပေးသည်။

အစက ဘာမှမလှုပ်ရှားပဲ ကလျာ နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးတာကို မတ်တပ်ရပ်၍ ငြိမ်ခံနေသော ဦးအောင်ကိုဦးမှာ ကလျာ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် ညှစ်ညှစ်ပေးလိုက်သည့်အခါတွင် လီးကြီးတစ်ခုလုံး အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းသွားပြီး ရမက်ဇောတွေ ပြင်းထန်လာရသည်။ “အား….ကလျာရယ်….အား….ကောင်း…ကောင်းတယ်….အဲ့လို…ညှစ်…ညှစ်ပေး….အား….အင်း….” “ အား…ဟား….အင်း….အင်း….” ကလျာမှာ ဦးအောင်ကိုဦးက ကောင်းတယ်…ညှစ်ပေးဆို၍ လီးကြီး သူ့စောက်ပတ်ထဲဝင်အောင် နောက်ပြန်ပစ်ဆောင့်ပေးသည့်အခါတိုင်း စောက်ပတ်အတွင်းသားများကို အားထည့်၍ လီးကြီးဝင်လာတိုင်း ညှစ် ညှစ်ပေးသည်။ ဦးအောင်ကိုဦးမှာ အပေးကောင်းသည့် ကလျာကြောင့် ထူးကဲသည့်ကာမအရသာများကို ခံစားရင်း စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့။ စောစောက အားစိုက်မလိုးသေးဘဲ ငြိမ်နေပေမယ့် ယခုအခါတွင် ကလျာ၏ ရမ်းခါနေသောဖင်ကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်၍ အားထည့်ကာ အားရပါးရ ခပ်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများ အားနှင့် စုပ်ညှစ်ထားသော စောက်ပတ်အတွင်းသို့ တဆုံးဝင်သွားသော လီးကြီးကို ဆွဲမထုတ်သေးဘဲ ဒီအတိုင်း သွင်းထားလျှက်နှင့် ကလျာ၏ စောက်ပတ်ညှစ်အားကို အရသာခံနေမိသည်။ ကလျာကလည်း တဆုံးဝင်နေသော လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းအားနဲ့ ညှစ်ထားသည်။ ဦးအောင်ကိုဦးမှာ စောက်ပတ်ညှစ်အားရဲ့ ဒဏ်ကို ကြာကြာမခံနိုင်တော့ စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲစုပ်ပြီး ညှစ်ထားသည့်အတွက် လီးကြီးတစ်ခုလုံး အကြောတွေ တောင့်တင်းလာသည်။ ကလျာ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ အတွင်းမှ စုပ်ညှစ်အားကောင်းသည့်အတွက်ကြောင့် လီးကြီးမှာ တော်တော်နှင့် ဆွဲထုတ်မရဘဲ ကြပ်နေသည်။ လီးကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ လီးဒစ်ထိပ်ဖျားထိ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးနောက် ဆတ်ခနဲ အားနှင့်ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်သည်။ လီးကြီးက ညှစ်ထားသော စောက်ပတ်အတွင်းသားများကို လျှောတိုက်ပွတ်ဆွဲဝင်သွားသည်။ လီးတဆုံးဝင်သွားပြီး ချက်ချင်းပင် ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ကလျာ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများမှာ လီးကြီးနဲ့ ကပ်ညှိပြီး အပြင်သို့ အုံကြွ၍ ပါလာကြသည်။ လီးဒစ်ထိပ်ဖျားထိ ရောက်အောင်ဆွဲထုတ်ပြီး အားနှင့်ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။

“အား….အ….ဖြေးဖြေး….ဆောင့်…ဆောင့်ပါ ဦးရယ်…..” “ အင့်…အင့်….ကောင်း…ကောင်းလားဟင်….ကလျာ…..ဦး လိုးတာကောင်းလား ဟင်….” “ အား….ကောင်း…ကောင်းတယ်….ဦးရယ်….” ကလျာ၏ ဖင်ကြီးကို စုံကိုင်ပြီး အားရပါးရ မညှာတမ်း ခပ်ပြင်းပြင်း လေးငါးချက်လောက် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ ကားအယ်နေသော ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး တုန်ခါသွားသည်။ နောက်ဆုံး ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီးချိန်မှာတော့ လီးကြီးကို ပြွတ်ကနဲနေအောင် စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ကလျာ ရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ “အား…..ကျွတ်….ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ ဦးရယ်….ဒီမှာ ပြီးတော့မယ့်ဟာ….” “ ကလျာ….ဦးတို့ ပုံစံပြောင်းရအောင်ကွာ…..ကလျာ ဦးကို အပေါ်က တက်လုပ်ပေး….” “ အင်း…အင်း….” လီးကြီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးနောက် ဦးအောင်ကိုဦးမှာ မတ်တောင်နေသည့် လီးကြီးတရမ်းရမ်းဖြင့် ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ပက်လက်လှန်အိပ်ပေးလိုက်သည်။ ကလျာမှာ လီးကျွတ်သွားပြီးနောက် စောက်ရည်တွေက ပေါင်တံတလျှောက် ယိုစီးကျလာသည့်အတွက် သူမ ထဘီလေးဖြင့် စောက်ပတ်နှင့် ပေါင်တံများမှာ ပေကျံနေသည့် စောက်ရည်များကို သုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်တက်လိုက်ကာ ဦးအောင်ကိုဦး အပေါ်သို့ ခွတက်လိုက်သည်။ ဦးအောင်ကိုဦး၏ လီးကြီးကိုကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့၍ ဖြေးဖြေးချင်း ဖင်ကြီးကို ဖိချ၍ သွင်းလိုက်ကာ လီးတဆုံးဝင်ခါနီး အနည်းငယ် အလိုတွင် ဆောင့်ချ၍ သွင်းလိုက်သည်။ အခန်းထဲ စရောက်ခါစ တက်လိုးတုန်းက အိပ်ပျော်နေသော ဦးအောင်ကိုဦး နိုးသွားမည်ဆိုးသည့်အတွက် စိတ်ကိုထိန်းပြီး ငြိမ်သက်စွာ လိုးပေးခဲ့ရပေမယ့် အခုပေါ်ပေါ်တင်တင် တက်လိုးရသည့်အခါတွင်တော့ တက်ကြွနေသည့် ကာမစိတ်ဆန္ဒအတိုင်း စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့သည်။ လိုးသည့်အခါတွင်လည်း စောက်ပတ် အတွင်းသားများဖြင့် လီးကြီးကို စုပ်ညှစ်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးသည့်အတွက် ဦးအောင်ကိုဦးအဖို့ ထူးကဲသည့် ကာမအရသာကို မှိန်းမောခံစားရင်း ကလျာ ဆောင့်လိုးတာ ခံနေမိသည်။ “အား….ဦးရယ်….ကလျာ….မရတော့ဘူး….မနေနိုင်တော့ဘူး….အင်း….ဟင်း….” ကားအယ်နေသော ဖင်ကြီး၏ဝိတ်နှင့် အားထည့်ကာ စောက်ပတ်အဝနှင့် ဆီးခုံအရင်းဖိကပ်သည်အထိ အချက်ပေါင်းများစွာ စိတ်ရှိတိုင်း အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပေးရင်း နှစ်ယောက်စလုံးမှာ ကာမအတွေ့ထူးတွေ ခံစားရင်း ကာမပန်းတိုင်ကို စိတ်တူကိုယ်တူ ပြိုင်တူချီတက်နေကြသည်။ တိတ်ဆိတ်နေသည့် အိမ်ကြီးထဲတွင် ပြွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်…ပလွတ် အသံများနှင့် ကုတင်လှုပ်သံများ ညံနေသည်။

ဇင်မာလင်း တစ်ယောက် အိပ်မောကျနေရာမှ နားထဲတွင် အသံများကြားယောင်လာသည့်အတွက် အိပ်မက် မက်သလိုလို တကယ်လိုလို ဝေခွဲမရနိုင်ဘဲ အိပ်ချင်မူးတူးဖြင့် မျက်လုံးများဖွင့်ကာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အာရုံစိုက်၍ နားထောင်နေမိသည်။ တိတ်ဆိတ်နေသည့် အိမ်ကြီးထဲတွင် အသံတွေက ပီပီသသကြားနေရသည်။ ဇင်မာလင်းမှာ အသံလာရာကို သိချင်စိတ်ဖြင့် စူးစမ်းလိုသည့်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာပြီး တဆက်တည်းမှာပင် အပေ့ါသွားချင်သည့် စိတ်များလည်း ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ဇင်မာလင်း အခန်းမှာ ရေအိမ်နှင့် နီးသည့်အတွက် အိပ်ခန်းတံခါးလက်ကိုင်ဘုကို အသံမထွက်အောင် အသာအယာလှည့်လိုက်ပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်ကာ ရေအိမ်ထဲသို့ဝင်ပြီး အပေါ့သွားလိုက်သည်။ အပေါ့သွားလိုက်ရသည့်အတွက် စိတ်ပေါ့ပါး သွားသလိုရှိလာပြီး အသံလာရာကို စူးစမ်းချင်သော စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်ထွက်လာသည်။ ဇင်မာလင်းမှာ ခြေသံလုံအောင် လျှောက်လှမ်းရင်း ကလျာ အခန်းရှေ့သို့ ရောက်လာသည်။ အခန်းတံခါးပိတ်ထားသည့်အတွက် ကလျာ အိပ်မောကျနေပြီဟုသာ ထင်နေသည်။ ဒါဆို ကိုအောင်ကိုဦး ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်သူနဲ့….ဆိုတာကို သိချင်စိတ် ပြင်းပြလာသည်။ အခန်းကပ်လျှက်ဖြစ်သည့် ကိုအောင်ကိုဦး အခန်းရှေ့သို့အရောက်တွင် တံခါးကို မပိတ်ထားဘဲ စေ့ထားသည့်အတွက် တံခါးကို အသာဟကာ အခန်းထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည်။ ကလျာကလည်း ဦးအောင်ကိုဦး အခန်းထဲဝင်သွားပြီး တံခါးကို ပြန်မပိတ်ခဲ့မိပေ။ ဇင်မာလင်း တစ်ယောက် မျက်လုံးတွေ ပြာဝေသွားသည်။ ရင်ထဲမှာ ဗလောင် ဆူသွားသည်။ သမီးအရင်းတစ် ယောက်လို ချစ်ရသည့် သမီးနှင့် မိမိယူမယ့် ယောက်ျားလောင်းတို့ ဖြစ်ပျက်နေလိုက်ကြတာ လောကကြီးတစ်ခုလုံး ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲဟုပင် တွေးလိုက်မိသည်။ မြင်ရသည့်မြင်ကွင်းကြောင့် ရင်ထဲတွင် စို့နင့်စွာ ခံစားလိုက်ရသည်။ ကိုဦးရယ်….လုပ်ရက်လိုက်လေခြင်း…..မေ့ကို သစ္စာဖောက်ရက်လိုက်လေခြင်း ဟုတွေးရင်း မျက်ဝန်းအိမ်တွင် မျက်ရည်တွေစို့လာပြီး ပါးပြင်ပေါ်သို့ တဖြေးဖြေးစီးကျလာသည်။

မြင်ကွင်းကို ဆက်မကြည့်သင့်တော့ဟု အသိစိတ်က နိုးဆော်သည့်အတွက် နောက်ပြန်ဆုတ်ကာ မိမိအခန်းဆီသို့ ခြေဦးလှည့်ရန် ပြင်လိုက်သည်။ သို့သော် ဇင်မာလင်း ခြေလှမ်းတွေ နောက်ပြန်လှည့်မရတော့ မြင်ရသည့်မြင်ကွင်းက နောက်ပြန်မလှည့်နိုင်လောက်အောင် ဖမ်းစားထားချေပြီ။ မြင်ကွင်းကိုလည်း ကြည့်ပါဦး ဦးအောင်ကိုဦးက ပက်လက်လှန်အိပ်နေပြီး ကလျာက အပေါ်မှ တက်ကာ အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေသည်။ ညဦးပိုင်းက ကိုဦး ဆန္ဒကို မဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ဘဲ မူနေလိုက်မိသည့်အတွက် ကိုယ့်ကိုကိုယ် နောင်တရနေသည်။ သူမသာ ကိုဦးဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပြီး ကိုဦးနဲ့သာ တစ်ညလုံးနေပေးလိုက်မည်ဆိုလျှင် ဒီလိုအဖြစ်မျိုးတွေ ဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဟု ဇင်မာလင်း တွေးနေမိသည်။ အခုတော့ သူ့နေရာကို သူ့လင်ပါသမီး ကလျာက ဝင်ယူသွားချေပြီ။ တွေးရင်း တွေးရင်း နောင်တစိတ်နဲ့အတူ ရင်ထဲမှာ တနုံ့နုံ့စို့နင့်ခံစားရတာနဲ့အမျှ မျက်စိရှေ့ အခန်းထဲမှ မြင်ကွင်းကြောင့် ရမက်စိတ်တွေက ထကြွလာသည်။ ဇင်မာလင်း တစ်ယောက် စေ့ထားသော တံခါးကို အနည်းငယ်ဟကာ ချောင်းကြည့်ရင်း နေရာတွင်ရပ်ကာ အခန်းထဲသို့ စူးစိုက်ကြည့်ရင်း အာခေါင်တွေ ခြောက်လာသည်။ အခန်းထဲမှ ဦးအောင်ကိုဦးနှင့် ကလျာမှာတော့…. “ အင်း….အား….ကောင်းလိုက်တာ ကလျာရယ်….ဆောင့်….ဆောင့်…..ကလျာ ဆောင့်…..အား….အင့်….အင့်…. အား….” ဦးအောင်ကိုဦးမှာ ကလျာ၏ စောက်ပတ်ညှစ်အားနဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပြီးချင်လာကာ အောက်မှ ပြန်၍အားပါပါဖြင့် ကော့ကော့ပြီး ဆောင့်လိုးပေးသည်။ “အား….ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်….ဆောင့်….အင်း….အင့်…ဆောင့်….ဆောင့်….ကလျာ ပြီးတော့မယ်….အား….. ဟား…အား….ဆောင့်….အား….” “ဦးလည်း ပြီးတော့မယ်….အား….အား….ကလျာလည်း ဆောင့်ပေး….” နှစ်ယောက်စလုံးကာမပန်းတိုင် အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ခါနီးလာကြသည်။

ကလျာက ကားအယ်နေသော ဖင်ကြီးကို အားထည့်၍ ဖင်ကြီးဝိတ်နှင့် အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေသလို ဦးအောင်ကိုဦးကလည်း ကလျာ၏ အထက်အောက်လှုပ်ရှားကာ ရမ်းခါနေသောဖင်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံဆွဲကိုင်ကာ အောက်မှ အားရပါးရ ပြင်းထန်စွာ ကော့ကော့ဆောင့်ပေးနေသည်။ ဦးအောင်ကိုဦး၏ အောက်မှ ပင့်ဆောင့်ပေးချက်များမှာလည်း အားပါပြင်းထန်လှသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အပြန်အလှန် စိတ်တူကိုယ်တူ အားရပါးရဆောင့်လိုးနေကြရင်း ကာမပန်းတိုင် ထိပ်ဆုံးသို့ရောက်ရှိလာကြသည်။ ဦးအောင်ကိုဦး၏ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး ကျင်တက်လာကာ ဆွဲကိုင်ထားသော ကလျာ၏ ဖင်ကြီးတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းအောက်သို့ ဖိဆွဲချရင်း ကိုယ်တိုင်လည်း အောက်မှ အားပါပါဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်း လေးငါးချက်လောက် ကော့ကော့ ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်သည်။ ဦးအောင်ကိုဦး၏ ပြင်းထန်းထိမိသော ကော့တင်ဆောင့်ချက်များနှင့်အတူ ကလျာမှာလည်း ပြီးကာနီးအဆုံးသတ်အနေဖြင့် ဦးအောင်ကိုဦး၏ လီးကြီးကို တစ်ကိုယ်လုံးအတွင်းရှိ အားများကို စောက်ပတ်ထဲတွင် စုထည့်ပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် စုပ်ဆွဲဖျစ်ညှစ်ရင်း ခါးအားသုံး၍ အားရပါးရ လေးငါးချက်လောက် ပြင်းထန်းစွာ ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အားရပါးရ ပြင်းထန်စွာ လေးငါးချက်လောက် အပြန်အလှန် ဆောင့်လိုးပြီးချိန်တွင်တော့ ကာမပန်းတိုင်ရဲ့ ခရီးဆုံးကို အတူတူရောက်ရှိသွားကြသည်။“အား…ဆောင့်….ဆောင့်….ဦး….အား…ဟား…..ထွက်…ထွက်ကုန်ပြီ….ဦးရဲ့….ဆောင့်….ဆောင့်….အား… အင်း…ဟင်း….အ….အား….သဲ….သဲအိ…ရယ်…..ကလျာကို….ဦး သိပ်ချစ်….ချစ်…အား ….အား…ပြီး….ပြီး….ဗြစ် ပြွတ်….ပြွတ်…ဗြစ်….ဗြစ်…..” နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူ အပြီးချင်းဆုံသွားကြသည်။ ဦးအောင်ကိုဦးမှာ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး တဆတ်ဆတ်တုန်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေ ဒလဟော ကလျာ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ ကလျာမှာလည်း တစ်ကိုယ်လုံး ကော့ပြန်ကာ တုန်တက်သွားပြီး စောက်ပတ်ထဲ စောက်ရည်တွေ တာကျိုးသလို ဒလဟော ပန်းထွက်ကျလာသည်။

အပြီးချင်း ဆုံသွားသည့်အတွက် နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ သုတ်ရည်တွေမှာ ပြည့်လျှံသွားပြီး ကလျာ၏ စောက်ပတ်ထဲမှ ယိုစီးကာ ဦးအောင်ကိုဦး၏ ဆီးခုံပေါ်တွင် အရည်တွေ စိုရွှဲကုန်သည်။ နှစ်ဦးစလုံးမှာ စိတ်တူကိုယ်တူ လိုးလိုက်ရသည့်အတွက် မောသွားကာ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုစလုံးမှာလည်း ငြိမ်ကျသွားသည်။ ကလျာမှာ ဦးအောင်ကိုဦး၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် မှောက်လျှက်အိပ်ကာ အနားယူရင်း မချွတ်ရသေးသည့် ဦးအောင်ကိုဦး၏ တောင်မတ်နေဆဲ လီးကြီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် စုပ်ညှစ်လိုက်ပြီး ကားအယ်နေသောဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်း ဝိုင်းကာ လှုပ်ခါကစားပေးရင်း လီးကြီးထဲမှ သုတ်ရည်အကြွင်းအကျန်များကို စုပ်ယူနေသည်။ “ ဦး….ဦး ကိုလေ…ကလျာ အရမ်းချစ်သွားပြီ သိလား….” “ ဦးလည်း ကလျာ လိုပါပဲကွယ်…ကလျာကို အရမ်းချစ်တယ်….” “ တကယ်လားဟင်…မယုံပါဘူးနော်….” “ တကယ်ပြောတာပါ ကလျာရယ်….ကလျာက အရမ်း အပေးကောင်းတာပဲ….ဒါကြောင့် ကလျာကို ချစ်ရတာ….” “ တော်ပါ…အပိုတွေ….” “ ကလျာ…” “ ရှင်….” “ ဦး လိုးပေးတာ ကောင်းလားဟင်….” “ တော်ပြီ….ဘာတွေလာမေးနေမှန်းမသိဘူး….” “ ပြောနော်…မပြောရင် ဆက်လုပ်မှာ….” “ မလုပ်ပါနဲ့တော့ ဦးရယ်….ကလျာ တစ်ကိုယ်လုံးနှုံးနေပြီ….” “ ဒါဆို ပြောလေ….” “ အင်း…အရမ်းကောင်းတယ်…” ကလျာမှာ စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် လီးကြီးကို ဆွဲစုပ်ညှစ်ယူရင်း သုတ်ရည်အကြွင်းအကျန်များ ညှစ်ယူကာ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း စောက်ရည်များကို ကုန်စင်အောင် ညှစ်ထုတ်နေမိသည်။ ဦးအောင်ကိုဦးမှာ စောက်ပတ်ထဲမှ စုပ်ညှစ်ထားသည့်အတွက် အားမလိုအားမရဖြင့် ဖင်ကြီးတွေကို ကိုင်ပြီး တစ်ချက်ကော့တင်ဆောင့်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။ “ ဦး…တော်ပြီကွာ….အင်း….ဟင်း….” ခရာတာတာပြောလိုက်သော ကလျာ၏ စကားအဆုံးမှာတော့ ဦးအောင်ကိုဦးက ကလျာ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ အတန်ကြာအောင် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ လျှာချင်းကလိ၍ အပြန်အလှန်နမ်းနေ ကြသည်။

ကလျာမှစ၍ နှုတ်ခမ်းချင်း ဆွဲခွာလိုက်သည်။ “ ပြွတ်….ပလွတ်….” “ ဦး….” “ ဟင်….” “ကလျာကို ချစ်တယ်ဆို နေ့တိုင်း လုပ်ပေးရမှာနော်….” “ အင်းပါ….လုပ်ပေးမှာပေါ့….” “ မာမီလေးကို မလုပ်နဲ့တော့နော်….ကလျာကိုပဲ လုပ်ပေး….” “ အင်းပါကွယ်….” စကားသံတွေ အဆုံးသတ်သွားကြပြီး တိတ်ဆိတ်သွားကြသည်။ ဦးအောင်ကိုဦးက ကလျာ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်၍နမ်းလိုက်ရင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မျက်နှာချင်း ပူးကပ်သွားကြသည်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာဖက်လျှက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ လျှာချင်းကလိရင်း အပြန်အလှန်အနမ်းတွေ ခြွေနေကြသည်။ ဇင်မာလင်းတစ်ယောက် အခန်းထဲက မြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ဒူးတွေ မခိုင်ချင်တော့ စောက်ပတ်ထဲမှ ယားလာပြီး ခံချင်စိတ်တွေ ပြင်းပြလာသည်။ စောက်ရည်ကြည်တွေကလည်း တစိမ့်စိမ့်ထွက်၍ ပေါင်တံတစ်လျှောက် ယိုစီးကျလာသည်။ တံခါးဘောင်နံရံကို မှီရင်း မျက်လုံးလေးတွေမှေးကား လက်တစ်ဖက်က နို့အုံတွေကို အင်္ကျီပေါ်မှ ဆုပ်နယ်ရင်း လက်တစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်ကို ထဘီပေါ်မှအုပ်ကိုင်၍ ဖိပွတ်နေမိသည်။ တဖြေးဖြေး ရမက်စိတ်တွေက ပြင်းပြလာသည်။ စောက်ရည်ကြည်တွေက အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲတွင် ရွှဲနစ်နေပြီး ထဘီမှာ အရည်တွေ စိုကုန်သည်။ အခန်းထဲက ဦးအောင်ကိုဦးနှင့် ကလျာမှာလည်း ကာမပန်းတိုင် ထိပ်ဆုံးရောက်ရှိဖို့အရေး သဲကြီးမဲကြီး လိုးနေကြသည်။ မြင်ရသည့် မြင်ကွင်းက ရမက်ကြွစရာမို့ စိတ်တွေကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်လို့မရတော့။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် အခန်းထဲသို့ ဇွတ်အတင်းဝင်သွားပြီး ကလျာနေရာတွင်ဝင်၍ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ အပေါ်မှ အားရပါးရ တက်လိုးပစ်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာသည်။ ဒီလိုလုပ်လို့ မဖြစ်သေးပါဘူးလေဟု အသိစိတ်က ပြန်ထိန်းလိုက်သည်။ မဖြစ်သင့်တာ မလုပ်သင့်တာကို မလုပ်ဖို့ အသိစိတ်နဲ့ ထိန်းချုပ်လို့ရပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ်ထဲက တောက်လောင်နေတဲ့ ကာမရမက်မီးကိုတော့ ထိန်းချုပ်လို့မရပေ။ စောက်ဖုတ်ကို ထဘီပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ကာ ဖိပွတ်နေရသည်ကို အားမရတော့။ ခါးမှ ထဘီကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ လက်ကို အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲသို့ နှိုက်၍ စောက်ဖုတ်ကို ဖိပွတ်နေမိသည်။ မှေးထားသော မျက်လုံးများကိုဖွင့်၍ အခန်းထဲသို့ ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေမိသည်။

စောက်ရည်တွေက ရွှဲကနဲ ရွှဲကနဲ ထွက်လာကြသည်။ အခန်းထဲမှာ ပြီးခါနီး အပြန်အလှန်ဆောင့် ဆောင့်လိုးနေတာကို မြင်လိုက်ရတော့ ရမက်စိတ်တွေက ဟုန်းကနဲ ကြွကာ စိတ်တွေ အဆမတန် ထကြွလာသည်။ စောက်စိကို လက်ညှိုး လက်မနှင့် ပွတ်ချေရင်း စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ခလယ် ထိုးထည့်ကာ ကလိပေးနေမိသည်။ လက်တစ်ဖက်မှာလည်း နို့အုံတွေကို အားရပါးရ ဆုပ်ချေနေမိသည်။ ဇင်မာလင်းတစ်ယောက် အခန်းဝမှာ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေသည်။ အခန်းထဲက မြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း လက်ခလယ်ကို စောက်ပတ်ထဲထည့်ကာ ထုတ်ချီသွင်းချီ လုပ်နေမိသည်။ အခန်းထဲမှာ ကလျာက အပေါ်စီးမှ အားရပါးရ တက်ဆောင့်နေတာဖြစ်ပြီး ကြည့်နေတာကလည်း သူလိုကိုယ်လို မိန်းမသားဖြစ်သည့်အတွက် ပိုပြီး ရမက်ထန်စရာဖြစ်နေသည်။ ကလျာ ဆောင့်သလို တက်ဆောင့်ချင်စိတ်တွေ ပြင်းထန်လာသည်။ ဒီအချိန် ဇင်မာလင်းအနားကို ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက် ရောက်သွားရင်တောင် တွန်းလှဲပြီး တက်လိုးမိမလား မပြောတတ်။ အခန်းထဲမှ နှစ်ဦးစလုံးမှာ ပြီးခါနီးအခြေအနေသို့ ရောက်ရှိနေပြီး ကလျာမှာလည်း ဖင်ကြီးကို အားနှင့်ဆောင့်ချကာ အားရပါးရလိုးနေတာကို မြင်နေရသည်။ ဇင်မာလင်းလည်း အခန်းထဲက လူနှစ်ဦးလို ကာမအထွဋ်အထိပ်ကို ရောက်ခါနီးဖြစ်လာပြီး ပြီးချင်လာသည်။ လက်ခလယ်ကို စောက်ပတ်ထဲသို့ အားနှင့်ဆောင့်ဆောင့်ပြီး ထိုးထည့်သည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ ရွနေအောင်ယားတက်လာကာ မနေနိုင် မထိုင်နိုင်ဖြစ်လာပြီး မျက်လုံးလေးများ မှေးစင်းကျလာသည်။ “အား…ဟား….ဗြစ်….ပြွတ်….ဗြစ်….အား….အ…ထွက်…ထွက်ကုန်ပြီ ဦးရဲ့….အား….” “ အား…ကလျာရယ်….ကောင်း….ကောင်းလိုက်တာ….ဦးလည်း…ပြီး…ပြီး…အား….အ…အ….” ဆိုတဲ့အသံတွေ ကြားလိုက်ရချိန်မှာတော့ ဇင်မာလင်း မျက်လုံးဖွင့်ပြီး အခန်းထဲသို့ကြည့်လိုက်မိသည်။ အခန်းထဲတွင် ကလျာက ဦးအောင်ကိုဦးအား အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသလို ဦးအောင်ကိုဦးကလည်း ကလျာကို အောက်မှပြန်၍ အားရပါးရ ပင့်ဆောင့်ပေးနေတာ မြင်လိုက်ရသည်။

ဇင်မာလင်း တစ်ယောက် ကာမအထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်ပြီ။ မိမိကိုယ်ကို ကလျာနေရာတွင် ဝင်၍ခံစားလိုက်ပြီး သူမကိုယ်တိုင် ဦးအောင်ကိုဦးအား အပေါ်မှတက်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေသည်ဟု ခံစားရင်း စောက်စိကို လက်ညှိုး၊ လက်မဖြင့် ဖိပွတ်ချေကာ လက်ခလယ်ကို အားပြင်းပြင်းဖြင့် စောက်ပတ်ထဲသို့ ထုတ်ချီသွင်းချီ (၁၀)ချက်လောက် အထုတ်အသွင်း လုပ်လိုက်ပြီးချိန်မှာတော့ ဇင်မာလင်း တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားကာ ကော့ပြန်သွားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ဒူးထောက်၍ ညွှတ်ကျသွားသည်။ နို့အုံပေါ်ပွတ်ချေနေသော လက်တစ်ဖက်ကို တံခါးဘောင်နံရံသို့ ပြောင်းရွေ့ကာ အားပြုကိုင်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံးဆောင့်ချက်အဖြစ် လက်ခလယ်ကို စောက်ပတ်ထဲ အားရပါးရ ဆောင့်ထည့်လိုက်ချိန်မှာတော့ တစ်ကိုယ်လုံးအားယုတ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး စောက်ရည်တွေ ပွတ်ကနဲ ပွက်ကနဲ ထွက်ကျကုန်သည်။ စောက်ပတ်ထဲ ထည့်သွင်းထားသော လက်ခလယ်ကို ဆွဲမထုတ်သေးဘဲ လက်ခလယ်ကို လီးအဖြစ်မှတ်ယူ၍ စောက်ပတ်အတွင်းသားများဖြင့် ဆွဲညှစ်ကာ စောက်ရည်တွေကို ညှစ်ထုတ်နေမိသည်။ အခန်းထဲက နှစ်ဦးမှာ အပြီးချင်းဆုံ၍ ငြိမ်ကျသွားသလို ဇင်မာလင်းလည်း ငြိမ်ကျသွားသည်။ ဇင်မာလင်း ထဘီမှာ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနစ်နေပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာလည်း အိုင်ထွန်းနေသည်။ သို့သော် ဇင်မာလင်း အခန်းထဲသို့ မပြန်နိုင်သေး။ သူတို့တွေ ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲဆိုတာ သိချင်နေသည်။ နောက်ဆုံးတွင် ဦးအောင်ကိုဦးနှင့် ကလျာတို့ အပြန်အလှန် ချစ်တင်းနှောသံတွေ ကြားလိုက်ရသည်။ ဇင်မာလင်း တစ်ယောက် အူနုကျွဲခတ်သလို ခံစားလိုက်ရပြီး ရင်ထဲ ဗလောင်ဆူသွားသည်။ ခင်ပွန်းလောင်း ကိုအောင်ကိုဦးကိုလည်း သစ္စာမဲ့လိုက်လေခြင်း သမီးဖြစ်သူအပေါ်တွင်လည်း အရှက်မရှိလေခြင်းဟု တွေးရင်း ရင်ထဲမှာ စို့နင့်ကြေကွဲစွာဖြင့် မျက်ဝန်းအိမ်မှ မျက်ရည်တွေ ပါးပြင်ပေါ်သို့ ယိုစီးကျလာပြန်သည်။

ကလျာ နောက်ဆုံးပြောလိုက်သည့် “ ဦး….ကလျာကိုပဲ လုပ်နော်….မာမီလေးကို မလုပ်နဲ့တော့….” ဟူသည့် စကားက ခ ဇင်မာလင်း ရင်ကို ဆောင့်ကန်လိုက်သလို ခံစားရစေသည်။ “ သြော်….သမီးလေးရယ်….” ဟူ၍ တိုးတိတ်စွာ ရေရွတ်ရင်း ရင်ထဲက စို့နင့်နေတဲ့ ခံစားချက်တွေကြားမှာ စကားလုံးတွေက ထွက်ပေါ်မလာတော့။ အသံမထွက်အောင် ကျိတ်၍ ငိုရှိုက်ရင်း ပါးပြင်ပေါ်မှာ မျက်ရည်တွေ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျလာသည်။ အခန်းထဲမှ စကားသံတွေ တိတ်ဆိတ်သွားကြပြီး “ ပြွတ်….ပလွတ်….ပြွတ်…” ဆိုတဲ့ အသံတွေနဲ့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အနမ်းတွေ ခြွေနေကြချိန်မှာတော့ ဇင်မာလင်း တစ်ယောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အိုင်ထွန်းနေတဲ့ စောက်ရည်တွေကို ထဘီအောက်စဖြင့် ပွတ်သုတ်ပစ်လိုက်ရင်း လေးလံတဲ့ ခြေလှမ်းတွေနဲ့ အိပ်ခန်းဘက်ဆီကို ပြန်ပြီး ခြေဦးလှည့်ကာ လှမ်းလာနေမိသည်။ သူမ အိပ်ခန်းဆီသို့ လှည့်ပြန်လာသည့်တိုင် အခန်းထဲမှ “ပြွတ်…ပလွတ်…ပြွတ်….ပလပ်…ပြွတ်…ပြွတ်….” ဟူသော အနမ်းခြွေသံများကတော့ တိတ်ဆိတ်မသွားသေးပေ။ အခန်းထဲမှ ဦးအောင်ကိုဦးနှင့် ကလျာမှာတော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ အနမ်းတွေခြွေနေဆဲ။ သူတို့ကို တိတ်တဆိတ်ချောင်းကြည့်ကာ ရင်ထဲမှာ စို့နင့်ကြေကွဲစွာခံစားရင်း မျက်ရည်တွေနဲ့ နောက်ပြန်လှည့်သွားရရှာတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရှိခဲ့တယ်ဆိုတာကိုတော့ သူတို့မသိလိုက်ကြပေ။…ပြီး