မယားလေးနှင့် ဥစ္စာပစ္စည်းများ
အခန်း (၁) “ဒိုင်း” သေနတ်သံကား ကားလမ်းမပေါ်တွင် ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ကားပေါ်ပါ ခရီးသည်များကား ထိတ်ထိတ်ပြာပြာ ဖြစ်သွားကြရာဝယ် ဒေါ်မေဝင်းမောင် တစ်ယောက်လည်း အပါအဝင် ဖြစ်တော့သည်။ “အားလုံး မသေချင်ရင် ကိုယ့်မှာပါတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေကို ထုတ်ပြီး အေးအေးဆေးဆေး ဟိုမှာဖြန့်ထားတဲ့ အဝတ်စထဲကို ထည့်ကြ၊ ရှာလို့တွေ့မယ် ဆိုရင်တော့ အသက် ဖက်နဲ့ထုပ်ဖို့ ပြင်ထား” မျက်နှာဖုံးစွပ်များနှင့်ထဲမှာ ခေါင်းဆောင် ဖြစ်ဟန်တူသော တစ်ယောက်က အေးစက်စက် လှမ်းပြောလိုက်၏။ ဒေါ်မေဝင်းမောင်လည်း သူမလက်စွက် လက်ကောက်နှင့် နားကပ်များကို ဓါးပြများခိုင်းသည့်အတိုင်း ဆွဲချွတ်ပြီး အဝတ်စပေါ် ပုံပေးလိုက်သည်။ “နေဦး” ဓါးပြခေါင်းဆောင်က သူမလက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သဖြင့် သူမ ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့ဖြင့် ရပ်နေလိုက်သည်။ “ခင်ဗျား မျက်နှာမော့စမ်း” ဓါးမြဗိုလ် အသံကို သူမ […]
သန်လိုက်တာ မောင်လေးရယ်
ကျွန်မ နာမည်က သီတာပါ။ အသက်က ၂၅ ပေါ့။ ကိုကျော်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျတာ ၄ နှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီ။ ကျွန်မဟာ အတော်လှတဲ့အထဲမှာပါတယ်။ ပြောရမယ်ဆို ကျောင်းတက်တုန်က Major Queen အပြင် အခြား Talent ပိုင်း အကပိုင်းတွေမှာပါ ထူချွန်ခဲ့ပြီး ကောင်းလေးတွေကြားမှာ နာမည်ကြီးခဲ့တာပေါ့။ ကိုကျော်နဲ့ မတွေ့ခင် ရည်စား ၈ ယောက်လောက် ရှိမယ်ထင်တယ်။ ကိုနဲ့က ၆ လလောက်ပဲ ကြိုက်ပြီး စိတ်မချလို့ ကျမကို လက်ထပ်ခဲ့တာပါ။ စိတ်မချဆို ကျွန်မက ယွတယ်လို့ ဆိုရမလိုပဲ။ ကိုကျော်နဲ့ မတွေခင်တည်က အပျိုမဟုတ်တော့ဘူး။ တွဲခဲ့တဲ့သူ တော်တော်များများနဲ့ နေခဲ့ဖူးလို့ အကြိမ်တောင် မမှတ်မိဘူး။ ကျွန်မ ကိုကျော်နဲ့ ယူပြီးတော့ ပုံစံမျိုးစံနဲ့ နေဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ Porn […]
အိမ်နီးနားချင်းကောင်း မမ
” ဒေါက်ဒေါက် … ဒေါက်ဒေါက် ” အဆက်မပြတ် တံခါးခေါက်သံကြောင် ကျမလည်း သားလေး ဇင်ကိုနဲ့ ကစားရင်း တိုက်ခန်းတံခါး ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။ တံခါးဝမှာ ဖိတ်စာလေးကိုင်ပြီး ပြုံးပြနေတဲ့ လူချောလေး တစ်ယောက်ပါ။ ” မမ … မင်္ဂလာပါ ” ကျမ တခါမှ မမြင်ဖူးတဲ့ ကောင်လေးကို ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ပြုံးပြမိလိုက်တာပေါ့။ ” မင်္ဂလာပါကွာ … ဘာကိစ္စလည်း မသိဘူး ” ဒီ တိုက်ခန်းကို သားလေး ၆ လလောက်က ပြောင်းလာတာ။ ခု သားလေး ၁ နှစ် ပြည့်တော့မှာဆိုတော့ ကျမတို့ရောက်တာ ၅ လကျော် ၆ လပဲ ရှိသေးတယ်။ အသိမိတ်ဆွေလည်း သိပ်မရှိဘူး။ မောင်နဲ့ကျမက […]
ကိုကြီးရယ် လုပ်ပေးပါဦး
မီးရဲ့နာမည်က ဆုမြတ်။ အသက်ကတော့ ၂၃နှစ်။ မန်နေဂျာလက်ထောက်။ မီးက နယ်ကပါ။ ရေကြည်ရာမြက်နုဆိုသလို အလုပ်ကိုင် ပေါများရာ ရန်ကုန်ရွေမြို့တော်ကြီးဆီသို့ တက်လှမ်းရာ ကိုကြီးနဲ့ ဆုံရတာ။ ကိုကြီးက မီးရဲ့အထက်လူကြီး မန်နေဂျာ။ ကိုကြီးလို့သာ ခေါ်တာပါ။ ခုဆို ကိုကြီးအသက်က ၄၀ ပြည့်ပြီ။ ချစ်လွန်းလို့ ကိုကြီးလို့ခေါ်တာ။ ကိုကြီး နာမည်က စိုးမိုးအောင် လူအေးလို့ပြောရင် မမှားဘူး။ အကြီးအကဲတေနဲ့ဆုံရင် သောက်ဖြစ်တာကလွဲလို့ အားလုံးရှင်းတယ်။ မီးရဲ့ ပထမဦးဆုံးဆိုတာထက်ပိုတဲ့ ကိုကြီး မီးရဲ့ အရာရာ ပထမဦးဆုံးသော ကိုကြီး။ အဲ့နေက အင်တာဗျူးတဲ့နေ ကိုကြီးနဲ့စဆုံရတဲ့နေ့ ကိုကြီးကို မကြည့်ရဲဘူး။ လက်ရှိမှာကိုယ့်ကို စီစစ်ကြီးကြပ် မေးခွန်းတေနဲ့ သက်မဲ့သူကြီးလေ။ ခေါင်းကိုသာ ငုံ့ထားရင်း မေးတဲ့မေးခွန်းတေကို တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ ဖြေနေရတဲ့ မီးကို […]
အိမ်ထောင်ရှင် မမကြီးများနဲ့ ဖိုးတုတ်
ဖိုးတုတ်က မနီကို လုလင်ပြန်ချိန်အကြောင်း ရှင်းပြနေ၏။ လူငယ်သလောက် ဗဟုသုတကြွယ်သော ဖိုးတုတ်ကို မနီ အံ့သြနေသည်။ သူမပင် ဒီဝေါဟာရတွေ မသိတော့။ ငယ်ငယ်ကတော့ ကြားဖူးသလိုရှိ၏။ ဘာအဓိပ္ပာယ်မှန်းတော့ မသိ။ ဖိုးတုတ်က ဆက်ပြောသည်။ “ ရှေးမြန်မာမင်းတွေ လက်ထက်က တောက လူပျို ကာလသားတွေဟာ နေပြည်တော်ကြီးနဲ့ဝေးတော့ ရွှေဗဟိုရ် စည်သံတွေ မကြားရဘူးပေါ့ မမရာ။ ဒီတော့ ရွာလည်ရင် အခုလို ရွှေဗဟိုရ်ကြက်တွန်သံနဲ့ လည်ကြရတာတဲ့ ” “ ရွာလည်တယ်ဆိုတာက ဘာလဲဟင် ” မနီက တကယ်ပင်မသိ၍ စိတ်ဝင်တစား မေးလိုက်သည်။ “ ရွာလည်တယ်ဆိုတာ လူပျိုကာလသားတွေက အပျိုကညာမယ်တွေဆီ ပိုးဖို့ပန်းဖို့ လည်ပတ်သွားလာတာကို ပြောတာ။ အိမ်ထောင်ဖက်ရွေးဖို့ ရည်စားရှာတာလေ။ သူတို့ လူပျိုလှည့်တဲ့ အချိန်က […]
လိုအပ်နေတဲ့ အချိန်
ဟင်း… လာပြန်ပြီဟယ်… စိတ်ညစ်တယ်” စိတ်ညစ်တယ်ဟု ညည်းတွားလိုက်သော မိန်းမလှလေး၏ ပါးအို့လေးအစုံက ရဲတက်သွားသည်။ အသစ်ဖောက်လုပ်ထားသော လမ်းမကြီးပေါ်၌ စပရင်တာ အဖြူလေးတစ်စီးက ငြိမ့်ခနဲ ထိုးရပ်သွားသည်။ ကားထဲမှ သပ်ရပ်ထွားကြိုင်းသော လူငယ်တစ်ယောက်က စက္ကူအိတ် ခပ်ကြီးကြီး နှစ်လုံးနှင့် ငါးသုံးလုံး လက်ဆွဲ ပလပ်စတစ်အိတ်တစ်လုံး ဆွဲကိုင်ကာ “လှိုင်း-တေလာ” အပ်ချုပ်ဆိုင်ထဲသို့ လှမ်းဝင်လာသည်။ အပ်ချုပ်ဆိုင်အတွင်း အစီအရီ တန်းစီထားသော ခြေနင်းစက်ချုပ်ခုံလေးလုံးအနက် လက်ဝဲဖက်ဒေါင့်မှ စိတ်ညစ်တယ် ဆိုသော ကောင်မလေးမှအပ အားလုံးက ရွှေမင်းသားလေးကို အပြုံးမျက်နှာဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။ “ဟယ်… နောင်နောင်….. ကြည့်စမ်း… အင်္ကျီ ချုပ်အုံးမလို့လား” စက်ခုံများအနောက်မှ စားပွဲတစ်ခုမှ ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ပေကြိုးကို လည်ပင်းမှာ ပတ်ရစ်ရင်း ဆိုင်ရှေ့ ထွက်လာသည်။ “ကျနော့အစ်မက ဂျပန်က […]
အသေကျွေးတဲ့ မိထွေး
“ထူးပိုင်ရေ… မနက်ဖြန်ကျရင် မင်းအဖေ ရှိရာ လားရှိုးဘက်ကို လိုက်ရမယ်… ကားနဲ့ပဲ သွားမှာ ဆိုတော့ လမ်းမှာ တစ်ည အိပ်ရမယ်ကွ… မေလေးကတော့ မန္တလေးမှာ တစ်ည ဝင်အိပ်မယ် စဉ်းစားထားတယ်… မန္တလေးည လျှောက်လည်ကြတာပေါ့… မင်း… အထုပ်အပိုးတွေ မေလေး ပြင်ပေးထားတယ်… မင်းလည်း စာမေးပွဲ ပြီးနေပြီဆိုတော့… အေးဆေးပဲမလား…” “ဟုတ်… မေလေး… အေးဆေးပါပဲ… အဖေက ဘာလို့ ခေါ်တာလဲဗျ…” “သြော်… သူလည်း တို့တွေနဲ့ ခွဲနေရတာ ၄ လ လောက် ရှိတော့ လွမ်းလို့ နေမှာပေါ့… မင်းလည်း ကျောင်းပြီးတာနဲ့ တခါထဲ ခေါ်လိုက်တာ… ဘာလဲ… ရည်းစားတွေ လွမ်းကျန်ခဲ့မှာ စိုးလို့လား…” “ဟုတ်တယ်… မေလေးရ… စောစော ပြောရောပေါ့ဗျာ… […]
ဆယ်ကျော်သက်လေးရဲ့ မီးပျက်ည ရင်ခုန်သံ
ခင်ယွန်းမေဆိုသော ၁၅ နှစ်အရွယ်ကောင်မလေး ဖြူဖွေးနူးညံ့ပီး အင်မတန်ချစ်ဖို့တဲ့ ကောင်မလေးတယောက် ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာမှာထိုင်ပီး ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲ ထိုင်ကြည့်နေတဲ့အချိန် “သမီးရေ ..ခင်ယွန်းမေ ….” “ရှင်မေကြီး….” “သမီးစာသင်ဖို့ ဂိုက်ငှါးထားတယ်” “အာမေကြီးကလဲ ခုမှကျောင်းဖွင့်ကာစကို “ “စာကြိုးစားရမှာပေါ့ သမီးခင်ယွန်းမေရယ်.. ဂိုက်ဆရာလေးက အင်ဂျင်နီယာနဲ့ဘွဲ့ ရထားတာသမီးရဲ့” “ဟင်ဆရာတဲ့” ခင်ယွန်းမေ အံသြသွားသည်။ “ဆရာမ မဟုတ်ဖူးလား မေကြီးကလဲ” “တော်ပီ ခင်ယွန်းမေ အရစ်မရှည်နဲ့တော့ မနက်ဖန်ကစ စာသင်ရမယ်..ဒါပဲ” မေကြီးသည် ပြောဆိုပီးနေရာမှ ထထွက်သွားသည်။ ဒီလိုနဲ့ နောက်နေ့ညနေ ဆရာဆိုတဲ့လူကြီး အိမ်ကိုရောက်လာပါသည်။ မျက်နှာက ခပ်တည်တည်နဲ့ ခြံတံခါးဝ ထွက်ကြိုတဲ့ ခင်ယွန်းကို တချက်မှမကြည့်..ဟွန်း ဘယ်လိုလူကြီးမှန်းမသိ..ကျောင်းမှာဆို ခင်ယွန်းကို ငမ်းကြောထတဲ့ ကျောင်းသားတွေ တပုံကြီး။ ခင်ယွန်း သူ့ကိုကြည့်မရ […]
အဖေ့ကို ပြုံးစေသော သား
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ “မေမေ သားအတွင်းခံဘောင်းဘီ နှစ်ထည် သုံးထည်လောက် ဝယ်ချင်လို့” “ဘာလုပ်ဖို့လဲ သားရဲ့” “ဝတ်ဖို့လေ မေမေရဲ့ သားသူငယ်ချင်းတွေ အတွင်းခံ ဝတ်ကြတယ်။ သားမှာ တစ်ထည်မှ မရှိဘူး။” “အမလေး သားရယ်… သားဟာက ကြီးတာလည်း မဟုတ်ပဲနဲ့” ဟုတ်တော့ ဟုတ်လေသည်။ မင်းထက် လီးက ပုံမှန်ဆိုရင် သေးသေးလေး။ ကလေးလီးလို့တောင် ထင်မှတ်စရာ။ […]
အဖြိုချခံလိုက်ရတဲ့ စစ်ကိုင်းအိုးလေး
ယနေ့ရုံးချိန်းမရှိသဖြင့် အမှုသစ်ရှာရဦးမည် ဖြစ်ရာ ရုံးမသွားဟုဆုံးဖြတ်ကာ သီရိတစ်ယောက် အပျင်းကြီးကာ ဆက်လက်အိပ်နေသည်။ သတိရသဖြင့် ဘေးကိုလှည့်ကြည့်တော့ ကိုအေးမင်းက မပြန်သေး။ သူမ နိုးသွားသည်ကို သိသောအခါ သူမညအိပ်ဝတ်စုံကို ပင့်သည်။ “တော်ပြီကွာ” “ပြန်ခါနီး တစ်ချီလောက် ဆွဲပါရစေ” “မနေ့ညလည်း တစ်ညလုံးနော်၊ ဒီမှာ အောင့်တောင်နေပြီ” “တစ်ချီလောက်ကွာ” “အ.. ဇွတ်ပဲ အ.. ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါ” အေးမင်းဆိုသူက သူမနောက်မှနေကာ အဖုတ်ထဲကို သူ့ဟာကြီးသိပ်ထည့်သည်။ အေးမင်းဆိုသူမှာ ကျောင်းတုန်းက ချစ်သူဖြစ်သည်။ ချစ်သူဘဝဖြင့် အပြတ်ဆွဲခဲ့ကြသည်။ နောက်တော့ အေးမင်းက အခြား မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် လက်ထပ်သွားသည်။ လက်ထပ်ပြီး အခြားမြို့သို့ ပြောင်းသွားသည်။ သို့သော် အလုပ်သဘောအရ သူမနေထိုင်ရာမြို့သို့ မကြာခဏ ရောက်လာတတ်သည်။ အစပိုင်းရှောင်ခဲ့သည်။ နောက်တော့ အရင်လိုပင် သူမငှါးနေသော […]