လွမ်းနေမယ် နန်းလေးရယ်
(ဒီဇာတ်လမ်းလေးက တကယ့် ဖြစ်ရပ်မှန်လေးပါ) အခန်း (၁) ၂၀၀၈ ခုနှစ်၊ ဧပြီလ (၃) ရက်။ မကြာခင် သင်္ကြန်ကျတော့မည်။ သင်္ကြန်ရယ်၊ ဥသြရယ်၊ ရွက်ကြွေလေးတွေရယ်၊ ရှင်းပြီးလှပနေတဲ့ ကောင်းကင်ပြာလေးရယ်… ဒါတွေဟာ နွေဦးပန်းချီကားတစ်ချပ်ထဲက နွေသရုပ်စုတ်ချက်တွေပါပဲ ချစ်သူရယ်..။ ဟိုးဝေးဝေး ဗာင်္ဒပင်က သစ်ရွက်လေးတွေ တစ်ရွက်ချင်း မြေသို့ ဝဲပျံကျနေတာ၊ ခပ်လှမ်းလှမ်း ပိတောက်ပင်ပေါ်က ဥသြငှက် တေးဆိုနေတာတွေကြည့်ပြီး ဘာလိုလို အလွမ်းကြီးက ရင်ကို ဗျောင်းဆန်စေပါတယ်…။ ရည်းစားရှိသူမပြောနဲ့ မရှိသူတွေတောင် နွေရောက်ပြီဆို ဘာလိုလိုနဲ့ ဘယ်ကိုလွမ်းရမှန်းမသိအောင် ခံစားရတယ်လေ..။ “ဟေ့ကောင်… ချစ်စမ်းကို.. ငါခေါ်နေတာကြာပြီ… ဘာတွေငေါင်ပြီး.. ခေါ်မကြား အော်မကြား ဖြစ်နေလဲကွာ…” မင်းသူမှ ပြောပြောဆိုဆို ခုံတစ်လုံးဆွဲပြီး ဘေးမှာဝင်ထိုင်သည်။ မင်းသူက အိမ်မှာ ဆေးဆိုင်ဖွင့်ထားသည်။ […]
တစ်ခါက ကျွန်းရွှေဝါ
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ” အူး အူးးးးး ဟူးးးးးးးးးး ” ”ဝူးးးး ဝူးးး တူးးး “ဝု ဝု အူ အူ ဝူးးးးးးးးးးးးး ” ညဉ့်သန်းခေါင်ယံ – မြို့ပြင် တိုးချဲ့ရပ်ကွက်တွင် ရပ်ကွက်အနောက်ဖျားမှ ခွေးအူသံကြီးမှာ အလယ်ပိုင်းထိ ဆူညံစွာ အော်ညီးလို့နေသည်။ ထိုနောက် ၄င်းခွေးအူသံကြီးမှာ ရပ်ကွက်မြောက်ဖျားပိုင်းသို့ ရွေ့လျားလာရာ ” […]
ကြင်နာတတ်တဲ့ သူနာပြုဆရာမလေး
ဒေါက်တာအောင်ဇော်လင်း ခွဲခန်းထဲက ထွက်လာသည်။ သူ့ကို အကြောင်းသိသူများက သွေးလက်ဝါးဟု တင်စားခေါ်ဝေါ်ကြသည်။ သူနဲ့ ခွဲခန်းအတူတူဝင်တဲ့ ဆရာဝန်မ ငယ်ငယ်လေးတွေနဲ့ နပ်စ်မလေးတွေရဲ့ တင်ပါးနဲ့ ရင်ဘတ်တွေမှာ သွေးစွန်းနေတဲ့ လက်ဝါးရာကြီးတွေ တွေ့ရတတ်လို့ ဖြစ်သည်။ ဒီနေ့လည်း သွေးလက်ဝါးတစ်ယောက် အလုပ်ပြီးလို့ နားနေခန်းထဲဝင်ပြီး အနားယူလိုက်သည်။ ဒေါက်တာအောင်ဇော်လင်းသည် နိုင်ငံခြားကနေ ခွဲစိတ်အထူးကုပါရဂူဘွဲ့ ရလာသည်။ ဖဲလိုးအော့ဖ်ရိုင်ရယ်ကွန်ဆားတန့်ဆာဂျင် ဖြစ်သည်။ လူတွေ ပြောပြောနေကြတဲ့ FRCS။ ”ဒေါက်…. ဒေါက်… ဒေါက်….” ”ဝင်ခဲ့ပါ။” ဝင်လာတဲ့သူက အနီဝတ် သူနာပြုဆရာမလေး ဖြူဖြူခါး။ ”အဖြူ….၊ ခဏလာဦး ၊ ” ”ဟုတ်… ဆရာ၊” သွေးလက်ဝါး ဘာမှမပြော၊ ဆုံလည်ကုလားထိုင်ကြီးပေါ်မှာ ကားယားကြီး ထိုင်နေရင်း ပေါင်ကြားထဲကို လက်ညိုးထိုးပြလိုက်သည်။ သူနာပြု ဆရာမလေးကလည်း […]
ငထုံငအ မောင်ဖုန်း
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ”ကိုယ်မေကိုလိုး နှမလိုး သူတောင်းစား ဒီစောက်ရေလေး တစ်ထမ်းနှစ်ထမ်းကို ထမ်းနေတာ မပြီးတော့ဘူး။ ဒီလောက်ကြာချင်တဲ့အကောင် အိမ်ရောက်မှ တစ်ညလုံး ဂျွမ်းထိုးပြီးကို လိုးခိုင်းမယ် ကိုယ်မေကိုလိုး မြန်မြန်ခပ်” ဘောလုံးကန်ပြီး မောလို့ နားရင်း ရေသောက်နေတာ ဆဲချက်က ရေတောင်သီးတယ်ဗျာ။ တော်တော်ကြမ်းတဲ့ ဟာတွေ။ ”ဖူးးးးး ဟ ကြမ်းတာကွာ” ”ဘယ်လိုဖြစ်တာတုန်းကွ အောင်ကြီးရ။ ဒီမှာတော့ […]
ရွှေရည်စိမ် ထားတဲ့ အချစ်
အိမ်မှာ ကျွန်နော် ရယ် ကျွန်နော့် ခယ်မလေး သက်မွန်ရယ် ကျွန်နော့် ယောက်ဖ ရဲ့ မိန်းမ ဇင်ဇင် ရယ် သုံးယောက်ပဲ ရှိတယ် ။ ကျန်တဲ့ အိမ်သားတွေ အကုန် ဘုရားဖူး ထွက်သွားကြတယ် ။ ကျွန်တော် က အစိုးရ ဝန်ထမ်း ခွင့်မရတာ နဲ့ မလိုက်ဖြစ်ဘူး သက်မွန်နဲ့ဇင်ဇင် က အထည်ဆိုင် မှာ အရောင်းစာရေးမ လုပ်နေကြတာ ဆိုတော့ သူတို့ လည်း ခွင့်မရတာ နဲ့ မလိုက်သွားဖြစ်ခဲ့ဘူး ။ ဇင်ဇင်က သူယောက်ကျား ကျွန်နော့ ယောက်ဖ စင်္ကာပူ မှာ အလုပ်သွားလုပ်ကတည်းက အိမ်မှာ လာနေဖြစ်တာ ခြောက်လ လောက်ရှိပီ ။အိမ်မှာ နေရင်းနဲ့ပဲ ခယ်မလေး […]
ကြေးစားမလေး ခင်သက်ထား
ခင်သက်ထားသည်စိတ်စောနေသဖြင့် ဖာသည်မဆန်ဆန် ဦးဘ၏ပြော့ခွေနေသောလီးကြီးကို သူ၏လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများဖြင့်ဆွပေးနေရာ မကြာမီမာကြောတောင့်တင်းလာ၏။မတောင်မီက ကြက်တက်လေးလောက်ရှိသော်လည်း တောင်လာသောအခါ ခရမ်းသီးအလတ်စားနီးနီးကြီးထွားလာပြီးလျှင် အရှည်ငါးလက်မခွဲခန့်ရှိလေသည်။ ခင်သက်ထားခြင်ထောင်သံပါပါညု၍ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။ ‘‘ ဟီဟိ ဘဘကြီး ခလေးမွေးအောင်လုပ်နိုင်လို့လား ’’ ‘‘ ညားတော့သိရမှာပေါ့ကွာ ’’ ‘‘ သိနေတာပဲ ဘဘကြီးဟာက ထလဲမထ သေးလဲသေးနဲ့ မြန်မြန်လုပ်ပါ ဟိုမှာ လူမမာတယောက်လုံးပစ်ထားခဲ့ရတာ ဘဘကြီးရဲ့ ’’ ။ တိုလျှင်တုတ် သေးလျှင်ရှည်ပါစေဟု မိန်းမတို့ဆုတောင်းပြည့် လီးပိုင်ရှင်ဖြစ်ပါ၏။‘‘ လာတော့လဲ ဘဘကြီးဟာကကြီးသားနော် ’’ ခင်သက်ထားကပေါင်နှစ်လုံးကိုကားပေးလိုက်ပြီးလျှင် ဆောက်ရည်ကြည်များရွမှ်းနေသည့် ဆောက်ပတ်ထဲလီးမြုပ်အောင်ဆွဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ ‘‘ မကြီးပါဘူးကွဲ့ ခံကြည့်တော့သိမှာပေါ့ ’’ ဦးဘကြည်သည် အသင့်ထည့်ပေးထားသော သူ၏လီးကြီးကို တဝက်မျှဝင်အောင်ထိုးသွင်းလိုက်ပြီးလျှင် နို့နှစ်လုံးကိုဆွဲ၍ တချက်ချင်းမျှင်းဆောင့်၏။ခင်သက်ထားမှာထိုထက်ကြီး၍ရှည်သောလီးများကိုခံဖူးသဖြင့် ကျင့်သားရနေသော်လည်း ရုတ်တရက်ဝင်သွားသောအခါ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့သွားလေသည်။‘‘ နာလို့လား ထား […]
မနွယ်တို့ သားအမိ
” ဘွတ်….ဘွတ်…..အား…ရှီး…..ဖတ်…..ဖောက်….အား…ဘွတ်….ဗြိ….အင်း…’ မနွယ်ရဲ့ငြီးသံနှင့်အတူ အိုးရိုက်သံတွေက တဘတ်ဘတ်နဲ့ တခန်းလုံး ညံနေလေသည်။ မင်းခန့်ကလဲ စားပွဲခုံလေးပေါ်မှာ လေးဘက်ကုန်းပေးထားတဲ့ မနွယ်ရဲ့ဖင်ကြီးကို လက်နဲ့တဖြန်းဖြန်းရိုက်ကာ ဆွဲဆွဲဆောင့်ဆောင့်နေလေ၏။ မနွယ်ရဲ့အိုးက သာမန်အိုးမဟုတ်၊ ပြည့်တင်းပြီး နောက်သို့ပင် ကောက်ထွက်နေလေသည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကလဲ ရင်မောစရာ။ အောက်သို့ တွဲကျပြီး ရှေ့နောက်ခါရမ်းနေကြသည်မှာ ပြုတ်ထွက်လုမတတ်ပင်။ မင်းခန့်က ဒါပထမဆုံးလုပ်ဖူးတာဖြစ်၍ ဖော်မပြနိုင်လောက်အောင် အကောင်းကြီးကောင်းနေလေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှလဲ မနွယ်က ကလေးနှစ်ယောက်အမေဖြစ်၍ ဒီလောက်ထိ လုပ်လို့ကောင်းလိမ့်မယ်မထင်ခဲ့ပေ။ မင်းခန့်တယောက် နောက်ကနေ အတင်းဆောင့်ရင်း မထိမ်းနိုင်တော့ပဲ ‘ ဘွတ်….ဘွတ်…..ဗြိ…..အား…အမေ…အင့်…ဖတ်……ဖတ်…….အား…..ကောင်းလိုက်တာ အမေရာ……အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးက အီဆိမ့်နေတာပဲ……တအားလိုးကောင်းတာပဲဗျာ…….ရော့….ဘွတ်……ဘွတ်……..အင့်……ဘွတ်…….အား…အမေရာ…..ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး…..လီးကို ဆိမ့်နေတာဗျ….’ သားဖြစ်သူ၏ စကားတွေကို မနွယ် လေးဘက်ကုန်းရင်း ကြားနေရ၏။ သားကြီး အရမ်းကောင်းနေပြီဆိုတာ မနွယ် သိ၏။ ပြီးတော့ အခု လိုးနေကြတဲ့နေရာက […]
ရာဇဝင်ထဲက အင်းစက်
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ အချိန်အခါက တိုင်းနိုင်ငံများ တကွဲတပြားစီ ဖြစ်နေသော အချိန်ဖြစ်ပြီး တိုင်းပြည်အချင်းချင်း စစ်မက်တိုက်ခိုက်ပြီး အင်အားကြီးထွားကြရန် ကြိုးပမ်းနေသော အချိန်ကာလဖြစ်သည်။ ထိုအထဲမှ တိုင်းပြည်လေးတစ်ခုက ဘုရင်ဒါရန်ဒါကတော့ အရဲရင့်ဆုံး သတ္တိအပြောင်မြောက်ဆုံး ဘုရင်တပါးဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် အိမ်နီးချင်းနိုင်ငံက ဘုရင်ကြီးက သူ၏ သမီးတော်လေးနှင့် လက်ဆက်စေလိုခဲ့သည်။ ဘုရင်ဒါရန်ဒါ အနေနဲ့ကလည်း ထိုမင်းသမီးလေးအား လက်ထပ်ထိမ်းမြားလိုက်လျှင် သူ၏တိုင်းပြည်အတွက် အကျိုးရှိလာနိုင်သောကြောင့် […]
ငါးစိမ်းမြင် ငါးကင်ပစ်
ရန်ကုန်မြို့ – မြောက်ဥက္ကလာ ရပ်ကွက်မှာနေထိုင်သော အကိုဖြစ်သူထံ သွန်းဆက်နဒီ ရောက်ရှိနေသည်။ အရပ် မနိမ့်မမြင့် ဆံပင်မှာ ခါးလယ်လောက်ထိ ဆံကျစ်အမြဲကျစ်လေ့ရှိသည်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အမိုက်စားနှင့် ပုရိသ အပေါင်း လည်ပြန်ငေးကြည့်ရသည့် အလှပိုင်ရှင်လေး – နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအပေါ်က မှဲ့လေးနဲ့ ရီလိုက်ရင် သွားတက်ကလေးက အရမ်းဆွဲဆောင်မှု့ရှိသည်။ မန္တလေးသူ ညိုချောလေးပေါ့ ။ ဦးစီးအရာရှိ နေရာအတွက် နေပြည်တော်တွင် လျှောက်ထားရာ နောက်ဆုံးအဆင့် လူတွေ့ လာဖြေရန်ရောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ လူတွေ့ စာမေးပွဲဖြေပြီးသဖြင့် မန္တလေးသို့ ပြန်ရန် ကားလက်မှတ်ဝယ်ပြီး ခဏနားနေစဉ် အကိုဖြစ်သူ၏ မိန်းမ မသဇင် ကိုးကွယ်နေသော ဘိုးတော်တစ်ယောက် ရောက်လာသည်။ အကို၏ မိန်းမသည် နတ် – ဝိဇ္ဇာ – ဘိုးတော်များ ယုံကြည်ကိုးကွယ်နေသဖြင့် အိမ်သို့ […]
ဒုတိယမှ လူဖြစ်တာ
ပထမလင်က သူမနှင့် ငါးနှစ်သာ ပေါင်းခဲ့ရပြီး သူမအသက် (၂၆) နှစ်အရွယ်မှာ ကားမှောက်တိမ်းပါးသွားခဲ့ခြင်းကြောင့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် မုဆိုးမလေး ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းတစ်ယောက် မုဆိုးမဘဝနဲ့ ကြာကြာမနေလိုက်ရ။ သူမ၏ ပထမလင်နှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးသော တစ်ယောက်က ပေါင်းသင်းလက်ထပ်ခွင့်တောင်းကာ မမြစိမ်းအား လက်ထပ်ယူခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် မမြစိမ်းမှာ သူမဘဝအတွက် အားကိုးမှီခိုရာအဖြစ် တပင်လဲမူ တပင်ထူဆိုသည့်အတိုင်း နောက်ထပ် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ရပြန်သည်။ ထိုအိမ်ထောင်ဖြင့် စံပြဈေး နောက်ဘက်ရပ်ကွက်လေးထဲသို့ ပြောင်းရွှေ့လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ထိုရပ်ကွက်လေးထဲသို့ စရောက်ကတည်းက မမြစိမ်းတို့ အိမ်ထောင်စုကို လူအများ စိတ်ဝင်တစား ဖြစ်ခဲ့ကြရ၏။ မမြစိမ်းက အသားညိုသော်လည်း မဲမှောင်နေခြင်း မဟုတ်။ အသားအရေစိုပြေသဖြင့် ဝင်းဝင်းပပဖြင့် လှပသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် သူမ၏ ဒုတိယလင်က မမြစိမ်းနှင့် ဘယ်လိုမှ […]