ကွက်လပ် ကိုယ်စီနဲ့
ကျွန်တော့်အစ်ကိုတစ်ယောက် သင်္ဘောမှာ မထမတန်း အရာရှိ (Chief Officer) ဖြစ်တော့ အသက်က ၃၀ ရောက်ပြီ။ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်နဲ့ ကြိုးစားအားထုတ်မှုက ရှိနေတော့ သင်္ဘောသားဖြစ်ကတည်းက လိုက်ရတဲ့ သင်္ဘော။ ကုန်းပေါ်မှာ အများဆုံးနေရမှ ၃ လလောက်ပဲ။ သင်္ဘောအရာရှိဖြစ်တော့ ညီဖြစ်တဲ့ ကျနော်ကပဲ သူငယ်ချင်းကောင်မလေးတွေနဲ့ တွေ့ပေးပြီး လှော်ပေးလိုက်တာ သူငယ်ချင်းထဲက မိနှင်း ဆိုသူနဲ့ အိမ်ထောင်ကျလေရော။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ကွန်ဒိုတစ်ခုမှာ အခန်းဝယ်လို့ သီးသန့်နေကြတယ်လေ။ အစ်ကိုနဲ့ ယူလိုက်လို့ မရီးသာ ဖြစ်လာတယ် ကျနော်တို့က သူငယ်ချင်းလို့ပဲ ပေါင်းသင်းခဲ့တာ ကြာခဲ့တော့ မရီးလို လေးစားကြည့်လို့ကို မရ။ သူက ပြောင်သလို နောက်သလိုနဲ့ ကျနော့်ကို လာဟောက်သေးတာ။ ကျနော်ကလည်း ဂရုမစိုက်။ အစ်ကို သင်္ဘောက ပြန်ဆင်းလာပြီး […]
မေမေ ဆရာမ
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ကျွန်တော့် အမေက ကျောင်းဆရာမပါ။ အသက်က ၄၀ ။ အမေအလုပ်လုပ်ရာ စာသင်ရာကျောင်းကတော့ မြေလတ်ပိုင်းက ဖွံ့ဖြိုးပြီး မြို့ကြီးတစ်မြို့ကပေါ့။ အမေ့နာမည်က ဆရာမဒေါ်သက်ထား၊ တစ်ကျောင်းလုံး တစ်မြို့လုံး သိတယ်။ အမေက မုဆိုးမပါ။ အဖေက လွန်ခဲ့တဲ့ ၆ နှစ်လောက်ကတည်းက ဆုံးပါးသွားလို့ အမေက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မုဆိုးမ ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ အဲ့ဒီတော့ […]
ထပ်တူညီသော အချစ်
ဒေါ်ခင်သက်ထားသည် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုစိုးညွန့်အတွက် မနက်ဆာအား မီးဖိုခန်းထဲတွင် စီမံပီးစီးသောအခါ သူမ ခင်ပွန်းအား နှိုးရန် အခန်းထဲသို့ဝင်လာခဲ့ လိုက်သည် အကို …ထတော့လေ ထား မနက်ဆာစီ စဉ်ထားပြီးပြီနော်ဟု နှိုးပီး မီးဖိုခန်းမှာ ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည် ဒေါ်ခင်သက်ထားသည် အသက် ၄၀ရှိပီ ဖြစ်ပီး သူမခင်ပွန်း ကိုစိုးညွန့်က အသက် ၄၃နှစ်ရှိပီဖြစ်ကာ သား ကျော်ကိုသက်က အသက် ၂၁နှစ်ရှိပီဖြစ်ပီး ကိုစိုးညွန့်သည် စိုက်ပျိုးရေးရုံးမှ အရာရှိတဦးဖြစ်သည် ခဏကြာသောအခါ ကိုစိုးညွန့်သည် သူမ ပြင်ဆင်ထားသောမနက်ဆာအား စားပီး သည့်အခါ ….ထားရေ မင်း သားမနိုးသေး ဘူးလား မနိုးသေးဘူး အကိုဟုသူမပြောလိုက်သည် ကို ရုံးသွားတော့မယ် ထားဟုဆိုပီး သူ့ရုံး သို့ သွားလေပြီ သူမသည် မီးဖိုထဲ၌ ဆေးစရာကြောစရာ […]
မီးနဲ့ထိသော ဖယောင်း
ယနေ့သည် ကမ္ဘာအရပ်ရပ်ရှိ ချစ်သူများအတွက် သတ်မှတ်ထားသည့် valentine day (ဖေဖော်ဝါရီ ၁၄ရက်နေ့) ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်။ ရည်းစားရှိသူတွေက နေ့လည်ကတည်းက တလှုပ်လှုပ် တရွရွနှင့် ရုံးဆင်းရင်တော့ ဘယ်သွားမည် ဘယ်လာမည်ဆိုပြီး ပြောနေခဲ့ကြသလို၊ အတွဲမရှိသေးသူများကလဲ ညနေကျရင်တော့ ဘယ်သူနဲ့ တွေ့ဖို့ရှိတယ် ဘယ်ဝါနှင့် တွေ့ဖို့ ရှိတယ်ဆိုပြီး ဒိတ်လုပ်နေကြတာကို ကိုယ့်စာရင်းစာရွက်တွေနဲ့ ကိုယ် အလုပ်များနေသော လေးနွယ် နားကြားပြင်းကပ်အောင်ကို ကြားနေခဲ့ရသည်။ လေးနွယ်အတွက်တော့ ဗယ်လင်တိုင်းဒေးသည် သူမနှင့် မပတ်သက်ခဲ့သည်မှာ ကြာခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ တနင်္လာနေ့ ရုံးပြန်ဖွင့်ဖွင့်ခြင်း ဘော့စ်စားပွဲပေါ် အမှီတင်ရမည့် စာရင်းရှင်းတမ်း ရီပို့ကိုထဲကိုသာ အာရုံကို နှစ်ထားပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို မေ့လျော့ထားလိုက်သည်။ အခု အားလုံးပြီးသွားလို့ နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ တော်တော်ကြီးတောင် အချိန်ကလင့်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ရုံးခန်းထဲမှ […]
သိသိလျက်နဲ့ မိုက်မိတယ်
ကျွန်မနာမည် ခင်နှင်းဝေ ပါ။ တော်တော်များများကတော့ ခင်လေးလို့ ခေါ်ကြပါတယ်။ ကျမ အပျိုဘဝက မိန်းမကောင်း တစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်ဖြစ်လို့နေပါပြီရှင်။ ကိုယ်ကျင့်တရား၊ လူမှုကျင့်ဝတ်၊ သိက္ခာတရားတွေ ကျိုးပျက်နေတဲ့ မိန်းမပျက်တစ်ယောက်ဖြစ်လို့နေပါပြီ….။ ဘာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်သွားရသလဲဆိုရင်တော့….။ ကျမအသက် (၁၈) နှစ်အရွယ်မှာ အိမ်ထောင်ကျခဲ့ပါတယ်။ ကျမထက်အသက် (၅) နှစ်လောက်ကြီးတဲ့ ကိုမင်းအောင်နဲ့ပါ။ အခု ကျမအသက် (၃၆) နှစ်အရွယ်ရောက်လို့ သမီးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမဘဝနဲ့ ရပ်တည်နေခဲ့ရပါပြီ။ ကျမရဲ့သမီး မေသင်းတောင် အခုအပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်လို့ လူလားမြောက်လို့ လာခဲ့ပါပြီ။ ကျမဟာ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ကိုမင်းအောင်ရဲ့ ဘဝနောက် ကြောင်းကို လုံးဝမသိခဲ့ပဲ လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့တာပါ။ ရူးရူးမိုက်မိုက်အရွယ်လေးမဟုတ်လား၊ အိမ်ထောင်ဦးရဲ့နေ့ရက်များကတော့ ပျော်ရွှင်စရာအတိဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တစ်နေ့တော့….။ ကျမတို့ လင်မယားနေထိုင်ရာ တောင်ဥက္ကလာရပ်ကွက်ထဲရှိ တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးရှေ့သို့ […]
အဆုံးထိ ချစ်ပါ မောင်
“ ရဲမင်း….တော်ပြီလေကွာ….” “ အာ…ဟာ….ဒါ ငါ ရေချိန် မကိုက်…..မကိုက်သေးဘူး…..မင်း…မင်း လဲ ထပ်ချကွာ ထွန်းလင်း ဟေ့ကောင်..်…….” “ ငါ ….တော်ပြီ….ဒီအနေလောက်ပဲ ကောင်းတယ်….၊ မင်းလဲ ဒီဟာကုန်ရင် တော်တော့ကွာ….” ရေချိန်မကိုက်သေးဘူး ဆိုသော ရဲမင်း တစ်ယောက် စကားက လေသံတွေ မဆက်မိတော့ပဲ ခေါင်းကလဲ ငိုက်စိုက်ဖြစ်နေပြီ..။ ရဲမင်းကို ကြည့်ရင်း ထွန်းလင်း စိတ်ပျက်မိသည်..။ ရဲမင်းနှင့် ထွန်းလင်းတို့က တစ်မြို့တည်းသား ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်ကြသည်..။ ဆယ်တန်းအောင်တော့ သူတို့နှစ်ယောက် ဇာတိ မုံရွာမြို့မှ အတူထွက်လာခဲ့ကြသည်..။ ရန်ကုန်တွင် အဆောင်နေ၍ ရရာအလုပ်ကို ကြိုးစားလုပ်ရင်း နှစ်ယောက်စလုံး ဘွဲ့တစ်ခုစီ ရခဲ့ကြသည်..။ အဲဒီနောက် ရန်ကုန်မှာပင် ဆက်၍ နေထိုင်ခဲ့ကြပြီး စီးပွားရေးကို ကြိုးစားလုပ်ကိုင်ခဲ့ကြသည်..။ နောက်ပိုင်း […]
ဘုံဓလေ့ကြုံတွေ့ရ သူသူငါငါ
ကာမဂုဏ် ခံစားခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍ သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေ ဟူသော စကားရှိသည်..။ ကာမဂုဏ် ခံစားရခြင်းသည် ပင်လယ်ရေ (သို့) ဆားငံရေကို သောက်ရခြင်းနှင့် တူသည်ဆို၏ ..။ ရေငတ်တိုင်း ဆားငံရေကို သောက်မိ၏ ။ သောက်တိုင်းသောက်တိုင်း ပိုပို ငတ်လာသည်..။ အကြင်လူသားသည် ကာမရာဂစိတ်တွေ ထကြွတိုင်း ကာမဂုဏ်ခံစား၏ ..။ ခံစားတိုင်း ခံစားတိုင်း နောက်မဆုတ်သည့်အပြင် တိုး၍ တိုး၍ ခံစားချင်သည်..။ ခံစားခွင့်ရအောင်လည်း အမြဲတမ်း ကြံဆနေသည်..။ ဤစကြာဝဠာကြီးသည် အတိုက်ဓါတ် ၊ အခံဓါတ် (တနည်း ) ဖိုဓါတ်+ မဓါတ် တို့နှင့် ဖွဲ့စည်းထားသည်..။ အပေးအယူ ၊ အတုန့်အပြန် သဘာဝတွေနှင့် ဖွဲ့စည်းထားသည်..။ ကာမနှစ်မျိုး ရှိသည်..။ ဝတ္ထုကာမ ၊ […]
နယ်ကျွံ့တဲ့ အချစ်
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ ခေါင်းရင်း မှန်ပြတင်းပေါက်က အလင်းရောင် စူးစူးလေးကြောင့် ကျနော် မနက်လင်းပြီဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ဟိုးအရင်ဆို မာမီရဲ့ အော်ဟစ်နိုးသံလေး ကြားရစမြဲပေါ့။ ကျနော့် နာမည် လွင်ကိုသက် ပါ။ အိမ်မှာက ကိုကိုလို့ပဲ ခေါ်ကြတယ်။ မောင်နှစ်မ သုံးယောက်ထဲ ကျနော်က အကြီးဆုံး။ ကျနော့် အသက်က ၂၄ နှစ်ထဲမှာ ကျောင်းပြီးလို့ ဒယ်ဒီ့ […]
ကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ အမှတ်တရများ
ကျွန်တော် ၁၀ တန်းအောင်တော့ သန်လျင် GTC မှာ civil တက်ခွင့်ရပါတယ်…။ အထင်တော့မကြီးလိုက်နဲ့နော် လိုက်လို့ရတာဗျ… မိဘတွေကျေးဇူးလေ…။ သူတို့ကတော့ သူတို့သားလေးကို အင်ဂျင်နီယာ ဖြစ်ပါစေတော့ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ပိုက်ပိုက်တွေ အကုန်ခံတာပေါ့…။ ဒါပေမဲ့ ကျတော်က ဘိလပ်မြေနဲ့ ရွှံ့တောင် သေသေချာချာ ခွဲတက်တဲ့ကောင် မဟုတ်ဘူး…။ စိတ်တော့ သိပ်မညစ်ပါဘူး ဘာလို့လဲဆိုတော့သေသေချာချာ ဝါသနာပါတဲ့ဟာမှ မရှိတာ…။ တက်ဆိုတော့လည်း တက်ရတာပေါ့။ အခုလောလောဆယ်တော့ ၁၀ တန်းပြီးလို့ ကဲခဲ့တဲ့ အရှိန်တွေတောင် မပျယ်သေးဘူး…။ ကဲ … ဘာလိုလိုနဲ့ ကျောင်းစတက်ရမည့်နေ့ ရောက်လာရော…။ ကျောင်းကိုတော့ ၁ ခါ ၂ ခါ ရောက်ဖူးပါတယ်…။ ခတ်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ မြို့သစ်တွေက မူလတန်းကျောင်းသာသာပဲ ရှိတယ်ဗျ…။ ဒါနဲ့များ GTC […]
ပင်လယ်ရေ သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေ
မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။ အပိုင်း ( ၁ ) အညာကျေးလက်ဒေသ ထန်းတောတစ်နေရာ တဲလေးများ ပြန့်ကျဲတည်ရှိနေသည်။ ထန်းပေါ်ချိန် ထန်းတဲလေးများဖြင့် နေထိုင်ပြီး ထန်းတုံးမှ ရွာထဲပြန်ပြောင်းနေကျသည်မှာ ထန်းသမားတို့ ဘဝပင် ဖြစ်ပါတယ်။ အစွန်ကျကျထန်းတဲ တစ်လုံးစီမှ စကားသံများ ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။ “အမေ ဝါဆိုလပြည့်ကျ တောင်ပေါ်လိုက်သွားချင်တယ်” “ညီး အဖေကိုပြော” “အမေပြောပါ” “ဟဲ့ လမပြည့်ခင်က […]